#1 เริ่ม

"พี่คินตื่น" เสียงเด็กสาวคนหนึ่งร้องปลุกผู้ชายตัวใหญ่ที่นอนอยู่บนเตียง ผู้ชายคนนั้นชื่อ'อคิน'ตัวใหญ่เพราะกล้ามเนื้อ สูงประมาณ 170+ ส่วนเด็กหญิงที่ร้องปลุกอยู่นั้นเธอชื่อว่า 'มิลิน' ตัวเล็กๆหุ่นจัดว่าดีถึงดีมากสูงประมาณ 150+

"พี่คิน" เธอร้องปลุกอยู่นานกว่าชายคนนั้นจะตื่น

"ปลุกทำไม" ชายที่ตื่นโดยที่ความจริงเขาต้องนอนอยู่เนื่องจากเขามีเรียนบ่าย "ไปส่งหน่อย" หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมอ้อนวอนให้ชายคนนั้นไปส่ง

"ไม่โว้ย!! ไปเองโตเเล้ว" ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง "หนูขับรถไม่เป็น" หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนอีกครั้ง "ไม่!!" ชายหนุ่มพูดเสียงแข็งไม่สนใจสายตาที่อ้อนวอนเลย

"ก็ได้ มีอะไรอย่าขอให้มิลินช่วยล่ะ" หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมอารมณ์ที่โกรธ "ไม่คิดจะขออยู่แล้ว" ชายหนุ่มไม่สนใจว่าหญิงสาวจะโกรธเลยเนื่องจากนี่คือเรื่องปกติที่สองคนนี้จะทำให้กันและกันขุ่นเคืองและการกวนกลับของ 'อคิน' แม้ 'มิลิน' จะพบแทบทุกวันแต่ก็ยังคงอดโมโหไม่ได้

@มหาลัย

"นางสาวจริณพร เธอมาสายอีกแล้วนะ" อาจารย์หญิงที่มหาวิทยาลัยที่ 'มิลิน' กำลังเรียนอยู่พูดขึ้น"คือว่ารถหนูเสียค่ะเลยมาช้า" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมหาข้ออ้าง "ถึงยังไงก็ตาม มาสายก็คือมาสาย" อาจารย์หญิงไม่ฟังข้ออ้างของ 'มิลิน' พร้อมสั่งทำโทษเธอ

*ตอนเที่ยง

"โดนทำโทษอีกและหน้าเบื่อว่ะ" เสียงหญิงสาวบ่นให้เพื่อนฟัง "แล้วนี่เป็นไรอะมาสาย"เสียง 'โพนี่' เพื่อนของ 'มิลิน' ซักถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง "ก็ฉันขับรถไม่เป็นพวกแกก็รู้" เสียงหญิงสาวตอบเพื่อน "แกก็หัดดิ" 'โพนี่' จึงบอกให้เพื่อนหัดขับรถ

"มีคนฝึกให้ก็ดีดิ" หญิงสาวตอบกลับเพื่อนด้วยความเบื่อหน่าย "พี่แกไงหรือใครที่เคยมาส่งแกอะ" 'โพนี่' ตอบกลับพร้อมคำถาม "พี่ฉันคนนั้นหรอ จ้างให้เขาก็ไม่สอนให้หรอก" หญิงสาวยังคงบ่น

"แกลูกคนเดียวไม่ใช่หรอ" เสียง 'เมย์' พูดขึ้น "ช่างเขาเถอะ" หญิงสาวตอบพร้อมบอกไม่ให้เพื่อนสนใจ เรื่องของพี่ข้างบ้านเธอ "หวงหรอ" 'โพนี่' พูดแซวเพื่อน "หวงอะไรล่ะถ้าให้สอนให้คงกัดกันตาย" หญิงสาวตอบ "โอเคไม่หวงก็ไม่หวง" 'โพนี่' พูดขึ้นแต่ยังคงทำหน้าไม่เชื่อ

"พรุ่งนี้มีรับน้องใช่ไหมวะ" เสียง 'เมย์' ถามเพื่อนขึ้น "เออดิต้องไปเจอพวกรุ่นพี่อีก" 'โพนี่' ตอบพร้อมน้ำเสียงเบื่อเต็มทน "ไม่อยากไปเลยว่ะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้น "แต่รุ่นพี่คณะเราเห็นเขาลือว่าหล่อมากนะเว้ย" 'เมย์' เอ่ยขึ้นพร้อมปลุกกำลังใจเพื่อนๆ "คำว่าหล่อใช้กะกุได้แต่ใช้กะมิลินไม่ได้นะเว่ย" 'โพนี่' เอ่ยขึ้นพร้อมแซะ 'มิลิน' ไปพราง

"นั่นดิ" 'เมย์' เอ่ยขึ้น "มิลินถามจริงนะเว่ยมึงชอบผู้ชายจริงๆใช่ไหมวะ" 'เมย์' ถามขึ้นพร้อมความสงสัย "ก็ชอบผู้ชายแค่ยังไม่เจอสเป็ค" 'มิลิน' ตอบขึ้น "แล้วสเป็คมึงอะแบบไหน" ' โพนี่' ถามขึ้น "ก็แบบไม่รู้อะ" 'มิลิน' ตอบขึ้นพร้อมลังเลใจ

#2 พี่น้องงอลกัน

@ที่บ้าน *ตอนเย็น

"มาแล้วค่ะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมเดินเข้าบ้าน "เป็นไงเมื่อเช้าโดนทำโทษไหม" ชายหนุ่มถามขึ้นพร้อมแซะ "ไม่ต้องพูดเลย" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อม

ความไม่พอใจ"พรุ่งนี้ไปส่งด้วยนะคะ" หญิงสาวขออีกครั้ง "ทำไมไม่ไปเอง" ชายหนุ่มพูดขึ้น

"นะคะถ้าพรุ่งนี้พี่ไม่ไปส่งหนูต้องเดินไปแล้วนะ" หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมบอกเหตุผล"ก็ได้"ชายหนุ่มตอบด้วยความไม่เต็มใจเท่าไหร่"จริงนะคะ" หญิงสาวถามย้ำเพื่อความแน่ใจ"อืม"ชายหนุ่มตอบเพียงสั้นๆ

*ตอนเช้า

"พี่คินตื่นรึยัง" หญิงสาวร้องปลุกชายหนุ่มเหมือนอย่างที่ทำทุกครั้ง"พี่คิน"หญิงสาวร้องปลุกอีกครั้งแต่เหมือนครั้งนี้ชายหนุ่มจะหลับอย่างเอาเป็นเอาตาย "พี่คินตื่น" หญิงสาวพูดพร้อมเดินไปเขย่าตัวชายหนุ่ม"พี่คิน" หญิงสาวพูดด้วยความหมดหวัง"พี่คินตื่นสิ"หญิงสาวพูดพร้อมเหลือบไปเห็นหมอนที่อยู่ข้างๆ

หญิงสาวไม่รอช้าหยิบหมอนขึ้นมาตีใส่ชายหนุ่มอย่างเต็มแรงพร้อมร้องปลุก"พี่คินตื่น"หญิงสาวหมดหวังทั้งเรียกก็แล้วตีก็แล้วยังไม่ตื่นครั้งนี้เธอไปสายไม่ได้จริงๆเพราะถ้าเธอไปสายอีกเธอจะโดนหนังสือตักเตือน(ไม่ปลุกก็ได้สุดท้ายก็ต้องไปเองอีกแล้ว)หญิงสาวไม่มีหวังเลยแต่ก่อนเธอจะไปเธอได้เขียนบางอย่างตรงหน้าชายหนุ่ม

@มหาวิทยาลัย

"อีฟแกมาสายอีกแล้วนะ" 'โพนี่' พูดขึ้นเพราะความเป็นห่วง"อืมคงต้องได้หนังสือตักเตือนมาแน่"หญิงสาวพูดตัดพ้อพร้อมคิดไปพลาง(ถ้าไม่ใช่เพราะปลุกบางคนไม่ตื่นคงไม่ต้องโดนหนังสือตักเตือน)หญิงสาวคิดโกรธแค้น 'อคิน' ที่บอกว่าจะมาส่งแต่เขาดันไม่ตื่น

@ที่บ้าน *ตอนบ่ายโมงกว่าๆ

"อาบน้ำดีกว่า มิลินไปรึยังเนี่ย"ชายหนุ่มที่พึ่งตื่นไม่รู้เวลาจึงคิดว่า 'มิลิน' ไปก่อนแล้วเขาจึงไปอาบน้ำ พอ 'อคิน' อาบน้ำเสร็จเขาเลยจะไปมหาวิทยาลัย

แต่เขาได้หันไปดูเวลา จึงพบว่าตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้วเขาจึงจะรีบแต่งตัวแต่พอเขานั่งที่หน้ากระจกเขาจึงพบว่ามีคำตัวใหญ่ที่เขียนอยู่บนหน้าผากเขาคำนั้นคือ 'งอล' "เชี่ยชิบหาย" ชายหนุ่มอุทานขึ้นพร้อมรีบหยิบกุญแจรถกุญแจบ้านแล้วรีบไปหาคนที่เขียน

พอเขากำลังจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปเขาจึงตระหนักได้แล้วรีบกลับไปเอารถหรูที่จอดอยู่หลังบ้านไปแทน

@มหาวิทยาลัย

"ไอ่คินหน้ามึงไปโดนอะไรวะ" 'เดชา'เอ่ยถามเพื่อนพร้อมแซะหน่อยๆ 'อคิน' ไม่ตอบแต่เดินมุ่งหน้าไปที่คนตัวเล็กที่นั่งคุยกับเพื่อนอยู่"ไอ่คินมึงเป็นไรวะ" 'ภูผา' ถามเพราะเห็นสีหน้าของ 'อคิน' ดูเหมือนคนโกรธ

'อคิน' ยังคงไม่ตอบ พอเพื่อนๆเห็นว่า'อคิน'กำลังมุ่งหน้าไปที่หญิงสาวร่างบางเลยคิดว่าเพื่อนโกรธเธอที่เธอเขียนหน้าผากเขา จึงรีบห้าม"คินมึงอย่าทำอะไรน้องนะเว้ย" 'เดชา'จึงบอกเพื่อนพร้อมส่งสายตาให้ 'ภูผา' ช่วยพูดอีกแรง"ใช่ๆน้องแค่เขียนหน้าไม่ได้ฆ่ามึงซะหน่อย"

เมื่อหญิงสาวพบว่าชายหนุ่มที่ยังไม่ลบคำบนหน้าผากเขาออกและมุ่งหน้ามาหาเธอพร้อมรังสีอำมหิตเธอจึงจะรีบไปหลบหลังเพื่อน "เห้ย มิลินเป็นไร" 'เมย์' เอ่ยถามเนื่องจากหญิงสาวมาหลบหลังเธอ"ช่วยบังหน่อยนะ" หญิงสาวร้องขอ "บังอะไร" 'เมย์' ถามพร้อมลุกขึ้นหนีเผยให้เห็นหญิงสาวที่นั่งขดอยู่

#3 ทุกคนอึ้ง

"ไอ่คินมึงใจเย็นน้องแค่เขียนหน้ามึงเอง" 'เดชา' เอ่ยห้ามเพื่อนที่ตอนนี้เหมือนจะโกรธอยู่ 'อคิน' ไม่ตอบเพียงแต่เดินไปหาหญิงสาวที่นั่งขดกลัวอยู่ เมื่อ 'อคิน' เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวทำให้หญิงสาวตัวเล็กยิ่งกลัวไปอีก

เพื่อนของหญิงสาวไม่กล้าพูดอะไรได้แต่หลบให้ 'อคิน' เดินไปหาหญิงสาวเนื่องจากพวกเธอเองก็กลัวเช่นกัน หญิงสาวไม่กล้าพูดอะไรเพียงแต่มองตาปริบๆเหมือนจะบอกว่าอย่าทำอะไรเธอเลย

ขณะนั้นเองเพื่อนของ 'อคิน' ก็พูดห้ามเมื่อทุกคนเงียบลง 'อคิน' จึงเอ่ยขึ้น ''ขอโทษ" ทุกคนต่างอึ้งเพราะไม่คิดว่าคนแบบเขาจะพูดขอโทษใครเป็น เมื่อ 'อคิน' เอ่ยขึ้นหญิงสาวกลับไม่พูดอะไร

"ขอโทษ" เขาเอ่ยอีกครั้งรังสีที่ทุกคนคิดว่าคือรังสีอำมหิตความจริงแล้วคือความกังวลของเขานั่นเอง เมื่อ 'อคิน' เอ่ยขอโทษครั้งที่สองหญิงสาวจึงเข้าใจจากนั้นจึงลุกมานั่งบนเก้าอี้

"มีอะไรมาแลก" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมยื่นข้อเสนอ "จะเลี้ยงไอติม" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมเสนอของกิน หญิงสาวยังคงไม่พูดอะไร "ชาบูตลอดเดือน" หญิงสาวยังคงทำสีหน้าเหมือนไม่พอใจในข้อเสนอ

"งั้น ให้วาดหน้าเพิ่มเลยก็ได้" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมเอื้อมมือไปหยิบปากกาเมจิกที่ อยู่ในกระเป๋าของหญิงสาวออกมาเพราะรู้ว่ามีอยู่แล้วเธอเตรียมไว้แกล้งเขาทุกครั้งที่มีโอกาส แล้วยื่นให้หญิงสาว

"ถ้าวาดหน้าแล้วยังจะได้ของกินรึป่าว" หญิงสาวถามเสียงนิ่ง "ได้ให้หมดเลยก็ได้" ชายหนุ่มตอบเนื่องจากการที่หญิงสาวเขียนบนหน้าเขาว่า 'งอล' นั่นคือสิ่งที่พึ่งเคยเกิดขึ้นเพียงสองครั้ง

เมื่อตอนทั้งสองคนยังเด็กเขาก็เคยโดนเขียนหน้าแล้วครั้งหนึ่งตอนนั้นเกือบจะได้ตัดขาดสัมพันธ์กันหญิงสาวไม่พูดอะไรแต่หยิบปากกาเมจิกจากมือชายหนุ่มขึ้นมาเป็นการตอบรับ

"อย่าเลอะมากนะ" ชายหนุ่มเตือนเพราะทำอะไรไม่ได้เนื่องจากพูดไปแล้ว"ค่ะ"หญิงสาวตอบรับ ชายหนุ่มยื่นหน้าให้หญิงสาวพร้อมหลับตาลง หญิงสาวมองดูใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้า เธอเพียงไม่คิดว่าคนที่เธออยู่ด้วยแทบตลอดจะหล่อถึงเพียงนี้

แต่เธอไม่ได้สนใจ จากนั้นเธอจึงบรรจงวาดหน้าของชายหนุ่ม "เสร็จแล้วค่ะ" ผ่านไปสักพักหญิงสาวก็เอ่ยขึ้น เธอแอบหัวเราะในใจ เมื่อเพื่อนทุกคนของ 'อคิน' เห็นหน้าเขาจึงหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่

"หน้าพี่เป็นไงบ้าง" ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาว สำหรับเธอถึงจะวาดหน้าเขาขนาดนี้แต่เธอยังคงมองว่าเขาหล่ออยู่ดี "หน้าพี่ยังดีอยู่ใช่ไหม" ชายหนุ่มถามย้ำเนื่องจากหญิงสาวไม่ตอบสักที

"พี่คินของหนูหล่อที่สุดเลยค่ะ" หญิงสาวตอบแต่ก็แอบหัวเราะเล็กน้อย "เอากระจกเรามาสิ" ชายหนุ่มถามหากระจกเพราะปกติหญิงสาวจะพกคู่กันกับปากกาเนื่องจากถ้าได้แกล้งเขาเธอจะเอากระจกให้เขาดูผลงานของเธอ

ชายหนุ่มหยิบกระจกขึ้นมาจึงมองดูผลงาน "อย่าลืมของกินหนูนะคะ" หญิงสาวเจ้าเล่ห์บอก ชายหนุ่มมองดูหญิงสาวพร้อมเอ็นดูในความได้คืบจะเอาศอกของเธอ

"ไอ่คินอย่างน้อยหน้าหมายังดีกว่าหน้าผีนี่นะ" 'ภูผา' เอ่ยขึ้นเนื่องจากเห็นโทรศัพท์ของหญิงสาวที่เปิดไว้เป็นแบบรูปผี แต่เธอเลือกที่จะวาดสุนัข "ไหน" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมเดินไปดู "อย่าค่ะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมรีบคว้าโทรศัพท์มาไว้กับตัว

°กริ๊ง

เสียงที่ดังออกมาบ่งบอกว่าถึงเวลาที่รุ่นน้องปีหนึ่งต้องพบปะกับรุ่นพี่แล้ว

"หนูไปหาเพื่อนก่อนนะคะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกำโทรศัพท์แน่นแล้ววิ่งไป