...'เจ็บจัง' เจ้าสัตว์ตัวน้อยกำลังพูดในใจ มันกำลังเจ็บปวดเพราะร่างกายของมันนั้นมีเเต่บาดแผลของการโดนอะไรบางอย่างทำร้าย มีทั้งเเผลเล็กเเผลใหญ่ รอยขีดขวนหรืออะไรอีกมากมาย 'น่าสงสาร' เสียงๆหนึ่งที่ดังมาจากที่ไหนสักที่เเน่นอนว่าสัตว์น้อยตัวนั้นไม่ได้ยิน.. เเต่ใครจะรู้สักวันอาจจะได้ยินก็ได้ กลับเข้าเรื่องกันดีกว่า...
...ความเจ็บปวดจากบาดเเผล หลายๆสิ่งหลายๆอย่างกำลังผุดขึ้นมาในหัวสมองภาพที่เคยมีความสุข ภาพที่เคยโดนทำร้าย ภาพที่เคยวิ่ง..วิ่งหนีสัตย์ที่มีขนาดใหญ่กว่าเขา ภาพในช่วงเวลาชีวิตที่เขาเกิดเป็นสัตว์ตัวน้อย กำลังฉายภาพออกมา ที่ละฉากทีละฉาก บางฉากล้วนเเต่ไม่อยากจำเเละบางฉากที่อยากจะจดจำ ความสุขเพียงเเค่ไม่กี่ครั้งในชีวิตได้กำลังฉากออกมาเป็นฉากๆ ทั้งฉากที่ได้กินอาหารอร่อยๆที่เจ้าของร้านขายเนื้อเอาให้กิน ทั้งฉากที่โดนโอบกอดจากสัตว์2ขา อ่าา ช่างน่าเวทนา.. 'เราอยากเป็นเเบบเจ้าพวกสัตย์2ขาจัง..อยากมีความสุข' ความคิดนั้นได้ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ใช่มันเป็นความคิดของเจ้าสัตว์ตัวน้อย ความปรารถนาที่อยากจะมีความสุข ความปรารถนาที่อยากมีชีวิตอยู่ เเละ ความปรารถนาที่อยากจะเป็นเหมือนพวกสัตว์สองขาพวกนั้น... 'ข้าได้ยินเเล้วละความปรารถนาของเจ้า เจ้าต้องการเเบบนั้นเองรึ..'เสียงที่ดังมาจากที่ไหนสักที่ได้ดังขึ้นอีกครั้ง 'ข้าจะให้พรเเก่เจ้าเอง ข้าขอให้เจ้ามีขีวิตนิรันดร ข้าขอให้เจ้ามีความสุข ' เสียงนั้นได้พูดออกมาพร้อมกับลมหายใจสุดท้ายของ เจ้าเเมวตัวน้อย...
...'อึก! อืม' เสียงครวญครางของสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กได้ดังขึ้น 'ที่นี้ที่ไหน ไม่ใช่ว่าเราตายไปเเล้วเหรอกเหรอ?' ความสงสัยเกิดขึ้นเมื่อเขาได้ลืมตา เขาใช่สายตามองไปรอบๆ 'ที่นี้คือป่า?' ใช่ ที่นี้คือป่า ป่าที่อุดมสมบูรณ์ อากาศบริสุทธิ์ มีสัตย์ป่าใากมายที่อยู่ในนั้น ไม่ว่าจะเป็นสัตว์นักล่า เเละ สัตว์ที่ถูกล่า ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะต้องรับบทเป็นสัตว์ที่ล่า:)...
... ร่างกายของสัตว์ตัวน้อยนั้นดูเล็กมากเขาคิด 'นี้เราได้เกิดใหม่เหรอ? ใครเป็นคนมอบชีวิตนี้ให้กับเรากัน? อ่าไม่อยากคิดเเล้ว ' 'เราหน้าตาเป็นไงนะ' เขาได้มองดูข้างล่าง ใช่เขาอยู่บนต้นไม้ขนาดใหญ่ข้างล่างดูเหมือนว่าจะเป็น เเอ่งน้ำ! เขารีบปีนลงไปเพื่อสำรวจดูร่างกายของตัวเอง ภาพที่สะท้อนอยู่บนผิวน้ำคือร่างของเเมวขนสีขาวบริสุทธิ์ดุจดั่งแพรไหมไม่มีสีอื่นใดมาแทรกแซงสีขาวปุ้ยนั่นเลยดวงตาทั้งสองข้างมีสีที่แตกต่างกันข้างหนึ่งมีฟ้าอ่อนดุจดั่งสีของท้องฟ้าเเละท้องทะเลส่วนอีกข้างสีเป็นเหลืองทองอร่ามดูสูงส่ง ศักสิทธิ์ เเละน่าเกรงขาม 'นี้ข้าเหรอ?' เหมียวว เสียงของเเมวขนสีขาวบริสุทธิ์ดั่งออกมา ฟังดูเหมือนจะเป็นเสียงที่ดูอารมณ์ดี 'อ่า ชักจะหิวช่ะเเล้วสิ ไปล่าดีกว่า!' ...
......................
......................
......................
มาลุ้นกันว่าน้องจะได้ล่าหรือโดนล่าฮิๆ
......................
......................
......................
......................
... ยามบ่ายของวันนี้เจ้าขนขาวตัวน้อยกำลังยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าเเหล่งน้ำขนาดใหญ่ ในน้ำนั้นมันมีสิ่งมีชีวิตตัวเท่าๆมันกำลังเเวกว่ายไปว่ายมา เเมวน้อยนิ่งอยู่สักพักเหมือนรอจังหวะเเเหละ ตุ้มม!! เสียงน้ำดังกึกก้อง เเมวน้อยกำลังใช่กงเล็บอันเเหลมคมทึมเเทงลงไปใส่ปลาสีเทาเกล็ดบาง "เหมี๊ยว! จับได้เเล้ว" เจ้าเเมวน้อยร้องดีใจ หลังจากจับได้ตัวหนึ่งเเน่นอนตัวต่อๆไปก็ต้องมา เวลาผ่านไปผ่านไปเเล้วก็ผ่านไป จนดวงตาวันได้ลับขอบฟ้าเหล่าสรรพสิ่งสัตว์ที่ออกล่าตอนกลางคืนได้เคลือบคลานออกมาเพื่อหาเหล่าสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยกินเป็นอาหารค่ำ ส่วนเจ้าแมวตัวน้อยที่กินจนอิ่มได้กลับขึ้นไปบนต้นไม้ขนาดใหญ่ที่เขานั้นเคยนอนอยู่ก่อนหน้าที่จะไปหาอาหารส้มแมวตัวน้อยเล็กเกินไปบนต้นไม้ใหญ่เพื่อนหลับนอนแต่ระหว่างนั้น เสียงพุ่มไม้ดังขึ้นเป็นจังหวะ ช่าช่า! เหมือนเสียงของสัตว์ขนาดใหญ่ที่กำลังหลบซ่อนตัวอยู่ น้องแมวน้อยหวาดกลัว เป็นอย่างมาก เพราะมันไม่เคย อะไรแบบนี้มาก่อน นอกสะจากพวกมนุษย์ ที่คอยปองร้ายมันอยู่ตลอดเวลา มันสั่นกลัว กลัว กลัว! กลัวเหลือเกิน กลัวเหลือเกิน 'อ่า หนึ่งเดียวของข้า อดทนหน่อยเดียวเจ้าก็จะรู้สึกดีอย่าหวาดกลัวไปเลย ' เสียงปริศนาดังขึ้นเเต่เเล้วอย่างไรในเมื่อเจ้าเเมวที่เขาคุยด้วยไม่ได้ยินเสียงเขาเลย ใช่ เรื่องนั้นเขารู้ เขารู้ว่าเสียงของเขานั้นส่งไปไม่ถึง เเต่เเล้วยังไงละในเมื่อสักวันหนึ่งเจ้าเเมวน้อยของเขา หนึ่งเดียวของเขา สักวันหนึ่งจะต้องรับรู้ รับรู้ว่าเจ้าตัวไม่อยู่ตัวคนเดียวยังมีเขาที่ค่อยอยู่ข้างๆเขาค่อยดูเเลเขาอยู่ห่างๆ ค่อยให้กำลังใจ... สักวันเขาจะต้องรับรู้...
......................
......................
......................
..."โฮ่กก!" เสียงคำรามของสัตว์นักล่าที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเขามากมันกำลังหาอาหารอยู่ เขาเเอบอยู่ต้นไม่ไม่กล้าเเม้เเต่จะส่งเสียงเเละไม่มีเเม้เเต่เสียงใดเล็ดลอดออกมา เงียบ เงียบมาก เงียบจนได้ยินเสียงจิ้งหรีดออกมาเต้นระบำเสียงขับลำของสัตว์ตัวน้อย หมีร้ายได้ช่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้โดยที่มันก็ไม่รู้ถึงการมีอยู่ของสัตว์ตัวเล็กที่ซุ่มมองมาจากต้นไม้ใหญ่ ดวงตาสีฟ้าอ่อนกับสีทองคู่สวยได้สาดส่องลงไปเบื้องล่างมันเห็นเห็นเหล่านักล่ามากมายพยายามจะล่าสัตว์ขนาดเล็กหรือล่าเหยื่อนั้นเอง ทุกอย่างนั้นอยู่ในการมองเห็นของฮาวล์ ใช่เจ้าตัวชื่อ''ฮาวล์'' ...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
