ปวดหัวจนน่าเหลือเชื่อ!

มันปวดมาก! ปวดจนแทบทนไม่ไหว!

ความทรงจำที่เคยชัดเจนของราฟาเอลเริ่มเบลอและค่อยๆ สลายไปทีละน้อย ราฟาเอลไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้ หรือเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา!

“ราฟาเอล…” นั่นคือชื่อของเขา ความทรงจำเดียวที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในขณะนี้

ค่อยๆ ความทรงจำบางส่วนกลับมา ราฟาเอลย้อนกลับไปในอดีต แต่ทำไมเขาถึงย้อนกลับมาในเวลานี้? เขาไม่สามารถหาคำตอบได้

ราฟาเอลเกิดและเติบโตในเมืองชนบทที่เงียบสงบและห่างไกลจากความสนใจของใครหลายคน เมืองนี้จะมีการวัดพรสวรรค์ทุกปี และผู้ที่ได้อันดับสูงสุดสามคนจะได้รับ "หินวิญญาณ"

หินวิญญาณนั้นมีความสำคัญมาก มันไม่เพียงใช้เป็นทรัพยากรในการฝึกฝนและเพิ่มพลังปราณเท่านั้น แต่ยังเป็นสกุลเงินที่มีค่ามาก

ราฟาเอลเคยผ่านการทดสอบนี้มาแล้วในชีวิตที่ผ่านมา และเขาจำได้ดีว่าพรสวรรค์ของเขานั้นต่ำที่สุดในหมู่คนทั้งหลาย

ตอนนี้ราฟาเอลต้องเตรียมตัวอย่างรอบคอบ เพราะการทดสอบกำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง

แม้ว่าเขาจะมีหินวิญญาณที่ได้มาจากมรดกของพ่อแม่ที่เสียชีวิตในสงคราม ราฟาเอลกลับใช้หินวิญญาณนั้นล่อลวงสายเลือดของตนเองเข้ามาสู่บ้าน

เปลวเพลิงที่ลุกโหมหนักทำให้ครอบครัวและสายเลือดของเขาต้องจบชีวิตลงอย่างน่าเศร้า จากเหตุการณ์นั้น ราฟาเอลกลายเป็นคนที่ทุกคนเห็นว่าเป็นคนโชคร้ายที่สูญเสียทุกสิ่ง

หากใครรู้ว่าราฟาเอลเป็นคนทำลายชีวิตครอบครัวตัวเอง พวกเขาคงไม่เชื่อว่าเขาจะสามารถทำเรื่องแบบนั้นได้

เหตุผลใรการสังหารครอบครัวของราฟาเอล ราฟาเอลรู้ว่าในอนาคตเขาจะถูกลุงป้าน้าอาแย่งชิงมรดกของพ่อแม่ไป

ราฟาเอลจึงจัดการสังหารพวกเขา ราฟาเอลรู้ว่าหากน้องชายยังมีชีวิตรอด! มรดกที่ราฟาเอลควรได้รับจะถูกแบ่งครึ่ง

ราฟาเอลไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้

ราฟสเอลจึงจำเป็นต้องสังหารสายเลือดทั้งหมด ประสบการณ์ในชีวิตก่อนของราฟาเอลสอนให้ราฟาเอลเข้าใจว่าผู้แข็งแกร่งคือผู้อยู่รอด

ราฟาเอล...เป็น...ผู้อยู่รอด

อีกสามวันข้างหน้า...จะเป็นวันวัดพรสวรรค์

ราฟาเอลอมยิ้มอยากแปลกประหลาด"ข้าเตรียมตัวพร้อมแล้ว"ราฟาเอลซื้อมีดเล่มหนึ่ง

หากยังไม่ปลุกพรสวรรค์ สิ่งมีชีวิตจะไม่สามารถใช้พลังได้

ราฟาเอลไปดักรอชายคนหนึ่งและทำการสังหารชายคนนั้น

ชายที่ราฟาเอลลงมือสังหารคือคนที่มีพรสวรรค์สูงสุดในชีวิตก่อนหน้า เพื่อให้มั่นใจว่าราฟาเอลจะเป็นท็อปในการวัดพรสวรรค์

ราฟาเอลเช็ดคราบเลือดแล้วอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดของเหยื่อ

ราฟาเอลยืนอยู่กลางทุ่งหญ้าที่เรืองแสงสีเขียว พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับปลุกพรสวรรค์ของเมือง แสงสีเขียวอ่อนล่องลอยในอากาศเหมือนหมอกแห่งเวทมนตร์ บรรยากาศเงียบสงัดแต่เต็มไปด้วยแรงกดดัน เสียงหายใจหนักเบาของเหล่าผู้ถูกทดสอบดังแทรกผ่านความเงียบ รอฟังคำตัดสินของโชคชะตา

"วิญญาณหน้ากากหยก"

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่แห่งนี้ มันอยู่ในร่างของหน้ากากหยกลอยได้ เปล่งประกายเรืองรองท่ามกลางความมืด หน้าที่ของมันมีเพียงหนึ่งเดียว เปิดเผยพรสวรรค์ที่แท้จริงของแต่ละคน

พรสวรรค์ถูกจัดลำดับตั้งแต่ หนึ่ง ถึง ห้า เป็นตัวกำหนดอนาคตของทุกคน ผู้ที่มีพรสวรรค์ระดับหนึ่งจะถูกมองข้ามดั่งฝุ่นผง ส่วนผู้ที่มีพรสวรรค์ระดับห้าจะได้รับการสรรเสริญดั่งอัจฉริยะ

ในชีวิตก่อน ราฟาเอลถูกจัดอยู่ในระดับที่ต่ำที่สุดระดับหนึ่ง ไร้ซึ่งความหวัง ไร้ซึ่งเส้นทาง แต่ในชีวิตนี้...เขาจะเปลี่ยนแปลงมันได้หรือไม่?

การทดสอบดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง

เสียงร้องไห้ของผู้ผิดหวังดังก้องทั่วบริเวณ พวกเขาหมดสิ้นซึ่งความหวัง พรสวรรค์ต่ำต้อยหมายถึงอนาคตที่ถูกปิดกั้น บางคนทรุดตัวลงกับพื้น บางคนกรีดร้องออกมาอย่างสิ้นหวัง

ในทางกลับกัน บางคนกลับร่ำไห้ด้วยความยินดี พวกเขาถูกโอบล้อมด้วยแสงสว่างแห่งพรสวรรค์ระดับสูง เสียงเฉลิมฉลองแทรกผ่านความเงียบงันของผู้สิ้นหวัง ทำให้สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยอารมณ์ปั่นป่วน

"ในที่สุด...เวลาของเขาก็มาถึง"

ราฟาเอลก้าวไปข้างหน้า ฝีเท้าของเขาหนักแน่นแต่เงียบสงัด

หน้ากากหยกเคลื่อนเข้ามาใกล้ แสงสีเขียวเข้มแผ่ออกมาจากมัน ลอยวนรอบร่างของเขา ดวงตาที่ไร้ชีวิตของมันสะท้อนภาพของชายหนุ่มที่กำลังเผชิญหน้ากับชะตากรรมของตนเอง

หนึ่งก้าว…

สองก้าว…

สามก้าว…

"ยิ่งเดินไปได้ไกลเท่าไหร่ พรสวรรค์ก็ยิ่งสูงขึ้น"

เสียงกระซิบจากผู้ชมดังแว่วมา ราฟาเอลไม่ได้สนใจ เขาเพียงเดินไปข้างหน้า มุ่งมั่นและแน่วแน่

หกก้าว…

เจ็ดก้าว…

"เขาจะไปถึงไหน?"

ก้าวที่แปด…

ก้าวที่เก้า…

เมื่อก้าวที่สิบมาถึง ฝีเท้าของเขาชะลอลง แสงสีเขียวส่องประกายขึ้นรอบตัวก่อนที่มันจะมอดดับลงเงียบๆ

พรสวรรค์ระดับสาม

ไม่สูงส่งดั่งอัจฉริยะ ไม่ต่ำต้อยดั่งผู้ไร้ค่า เป็นเพียงตัวตนที่อยู่ระหว่างกลางสายกลางที่ไม่มีใครจดจำ

จากไปในความเงียบ

ราฟาเอลเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืน ไม่มีดวงดาว ไม่มีแสงสว่าง มีเพียงความมืดมิดที่ทอดยาวไปสุดขอบฟ้า

เขาหันหลังกลับ เดินหายไปในเงามืด ไม่มีเสียงตะโกน ไม่มีเสียงยินดีหรือเศร้าโศก ไม่มีใครสังเกตเห็นเขา

แสงแห่งพรสวรรค์และทางเลือกของวิญญาณ

ราฟาเอลไม่ได้รู้สึกผิดหวังกับพรสวรรค์ระดับสาม ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกพอใจ

อีกไม่กี่วัน เมืองนี้จะจัดพิธีปลุกทะเลปราณให้แก่ผู้ที่ผ่านการทดสอบ เปรียบเทียบกับชีวิตก่อนหน้านี้ นี่คือการก้าวกระโดดอย่างมหาศาล

จากพรสวรรค์ระดับหนึ่ง... สู่ระดับสาม

มันอาจไม่ใช่พรสวรรค์อัจฉริยะ แต่มันก็เพียงพอที่จะเปลี่ยนเส้นทางชีวิตของเขา

หลังจากพิธีปลุกทะเลปราณ ผู้ที่สามารถปลุกสำเร็จจะได้รับโอกาส เลือกวิญญาณของตนเอง วิญญาณเปรียบเสมือนหัวใจของพลังเป็นรากฐานที่จะกำหนดเส้นทางในอนาคต

ราฟาเอลได้รับเลือกให้เป็น คนแรก ที่เข้าสู่สถานที่คัดเลือกวิญญาณ

เขาก้าวเข้าสู่ห้องโถงโบราณ ด้านในมีแท่นศิลาเรียงราย สิบแท่น แต่ละแท่นมีแสงพลังไหววูบอยู่ด้านบน ดวงวิญญาณล่องลอยเหนือแท่น สะท้อนอัตลักษณ์ของมันอย่างชัดเจน

เขาต้องเลือก... และเลือกให้ดี

วิญญาณไหมพรม

วิญญาณหัวใจคราม

วิญญาณมด

…และวิญญาณอื่นๆ อีกมากมาย แต่ไม่มีสิ่งใดดึงดูดสายตาของราฟาเอลได้

จนกระทั่งเขาเห็นมัน...

วิญญาณเกราะมรกต

มันลอยอยู่เหนือแท่นศิลากลางห้อง พลังสีเขียวเข้มเปล่งประกายอย่างหนักแน่น รูปทรงของมันคล้ายเศษเกราะที่ถูกหลอมรวมกัน เปล่งพลังแห่งการปกป้องและอำนาจ

ราฟาเอลรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนภายในตัวเองเหมือนบางสิ่งตอบสนองเขา

"นี่แหละ... วิญญาณของฉัน"

เขาเอื้อมมือออกไป แสงสีเขียวเข้มโอบล้อมร่างของเขา ทันใดนั้น... การเชื่อมโยงก็สมบูรณ์

ราฟาเอลผู้ครอบครองวิญญาณเกราะมรกต ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว

ราฟาเอลตกตะลึง วิญญาณเกราะมรกต…

"ข้ายังไม่ได้ปรับแต่งสิ่งใดเลย… แต่มันกลับเลือกข้าเป็นเจ้านาย?"

นี่มัน… เคยเกิดขึ้นมาก่อนในตำนานของมนุษย์คนแรก

ว่ากันว่า ในบั้นปลายชีวิตของมนุษย์คนแรก ขณะที่เขากำลังจะล้มตายเพราะความชรา เขากลับมีความปรารถนาอันแรงกล้าเขาอยากเป็นหนุ่มอีกครั้ง!

และแล้ว สิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น

"วิญญาณอายุยืน" ปรากฏตรงหน้า มันเชื่อมโยงกับเขา… อย่างสมบูรณ์

มัน "เลือก" มนุษย์คนแรกให้เป็นเจ้านายและในชั่วพริบตา ร่างกายของเขาก็กลับคืนสู่ความหนุ่มแน่น!

ตั้งแต่นั้นมา มนุษย์คนแรกได้ท่องเที่ยวไปทั่วโลก อมตะ ไร้กาลเวลา..

ราฟาเอลไม่เคยคิดเลย… ว่าสิ่งที่เคยเป็นเพียงตำนานจะเกิดขึ้นกับเขา

แต่ทำไม?

อะไรคือเหตุผลที่วิญญาณเกราะมรกตเลือกเขา?

ราฟาเอลสะบัดความสงสัยออกจากใจไม่มีประโยชน์ที่จะคิดถึงสิ่งที่หาคำตอบไม่ได้

พิธีกรรมปลุกทะเลปราณกำลังจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า

เวลานี้ เขาไม่มีเวลาจะเสียไปกับสิ่งอื่น

ในชีวิตก่อน... ราฟาเอลอาจไม่เคยยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกยุทธ และเขาไม่ได้โดดเด่นเหนือใคร แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครปฏิเสธได้ก็คือเขามีความรู้เกี่ยวกับวิญญาณอย่างลึกซึ้ง

ประสบการณ์ที่ยาวนานทำให้เขาเข้าใจศาสตร์นี้อย่างถ่องแท้

เกราะมรกต...

ราฟาเอลไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับศักยภาพของมันในชีวิตก่อน คนที่ครอบครองมันแข็งแกร่งเทียบเคียงกับผู้มีพรสวรรค์ระดับสูง แม้ตัวเขาจะมีพรสวรรค์เพียงระดับสี่ก็ตาม

แต่ครั้งนี้… เขาจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตนเอง!

ราฟาเอลเริ่มดูดซับพลังงานวิญญาณจากหินวิญญาณ

ทะเลปราณของเขากำลังถูกเติมเต็มพิธีกรรมปลุกพรสวรรค์ยังมาไม่ถึง แต่ด้วยความรู้จากอดีต เขาสามารถปลุกพรสวรรค์ของตนเองล่วงหน้า!

หากเขาเริ่มต้นเร็วกว่าคนอื่น นั่นย่อมหมายถึง ความได้เปรียบ

เหนือผู้อื่นในทุกๆ ด้าน!

ทว่า…

สิ่งที่เขามีอยู่ตอนนี้คือ หินวิญญาณเพียงสิบก้อน

มันจะเพียงพอหรือไม่?

ราฟาเอลจ้องมองพวกมันก่อนจะลงมือโดยไม่ลังเล

ราฟาเอลไม่ได้ปกปิดความสามารถของตัวเอง แม้ในสถานการณ์เช่นนี้ บุคคลระดับสูงภายในเมืองกลับไม่รู้สึกตื่นตระหนก เหตุการณ์แบบนี้ไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่ เพราะการปลุกทะเลปราณก่อนวันพิธีกรรมไม่ได้เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน อันที่จริง ในหลายสถานการณ์ การปลุกทะเลปราณล่วงหน้าอาจเกิดขึ้นได้ และบางครั้งก็จำเป็นต้องทำเช่นนั้นเพื่อเตรียมความพร้อมในบางกรณี

ราฟาเอลจึงไม่ได้เข้าร่วมพิธีกรรมปลุกทะเลปราณในวันนั้น เขากำลังเดินทางกลับบ้านพักของตนเอง ทว่าในขณะนั้นเอง เขากลับสัมผัสได้ถึงสายลมอันอบอุ่นที่พัดผ่านใบหน้า

“พระอาทิตย์ขึ้นแล้วหรอ?” ราฟาเอลพึมพำออกมา ในใจเริ่มรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่เพิ่งตระหนัก เขามัวแต่หลงใหลในเรื่องอื่นจนทำให้ไม่รู้สึกถึงการไหลผ่านของกาลเวลา

แต่แล้ว… ร่างกายของราฟาเอลกลับสั่นสะท้านจนแทบไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ "หลานชายของข้ายังไม่ตายนี่…" ราฟาเอลกัดฟันกรอดในใจ ความรู้สึกที่เขาเพิ่งตระหนักได้นี้ทำให้ทุกสิ่งในสมองเริ่มกลับมาชัดเจน เขา ลืมไปว่า หลานชายของเขากำลังอยู่ในพิธีกรรมปลุกทะเลปราณในขณะนี้

“เจ้าสารเลว…” คำนี้แผ่กระจายไปทั่วความคิดของราฟาเอล หลานชายของเขาในชีวิตก่อนหน้านี้มีพรสวรรค์ระดับสูง และเคยรักครอบครัวอย่างสุดใจ แต่ราฟาเอลกลับทำให้ครอบครัวนั้นต้องแตกแยก หลานชายของเขาต้องเผชิญกับสิ่งที่น่าสะเทือนใจในค่ำคืนนั้น คืนที่ครอบครัวของเขาต้องเสียชีวิต เพราะราฟาเอลไม่อาจหลีกเลี่ยงมันได้

การที่เขาต้องกลับไปหาหลานชาย และลงมือทำสิ่งที่เขาไม่อยากทำเป็นสิ่งที่เขาหลีกเลี่ยงมาตลอด แต่ตอนนี้ ความรู้สึกผิดที่จู่ๆ ก็เข้ามาในใจมันยากจะควบคุม ราฟาเอลรู้ดีว่า วิธีที่คนใช้มากที่สุดในการเร่งการพัฒนาเส้นทาง คือ โพชั่นแห่งเส้นทางนั้นๆ แม้ว่ามันจะราคาแพงมหาศาล แต่ราฟาเอลกลับรู้ดีว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น

หลานชายของเขาในอดีตชาติจะต้องถูก คนใหญ่คนโต รับเป็นศิษย์และได้รับทรัพยากรการฝึกฝนที่มหาศาล ซึ่งเขาต้องแข่งขันกับเวลาเพื่อไม่ให้หลานชายของเขาได้เปรียบเกินไปในเส้นทางที่เขาเองต้องการเลือก

ในตอนนี้ ราฟาเอลรู้ว่าหากไม่รีบดำเนินการ เขาจะ สูญเสียโอกาสครั้งสำคัญ ที่จะทำให้เส้นทางของเขามีความหมาย…

เรือไม้เก่าแก่ลำหนึ่งลอยเคลื่อนไปตามกระแสน้ำที่ใสสะอาด ร่างของมันเหยียดยาวในยามค่ำคืน กลางคืนที่มืดมิดทำให้รูปลักษณ์ของราฟาเอลดูเลือนลาง คลุมเครือ จนหากไม่เพ่งพินิจให้ดี ก็ยากจะรู้ได้ว่าเขาคือใคร ราฟาเอลพายเรือไปอย่างเงียบเชียบ เสียงพายตีน้ำเป็นจังหวะเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

เมื่อเรือเลี้ยวไปถึงทางแยกในน้ำ ราฟาเอลหยุดพายชั่วครู่ เขาเงยหน้าขึ้นมองเส้นทางที่แยกออกไปทั้งสองฝั่ง แล้วพูดออกมาเสียงเรียบๆ, น้ำเสียงที่ไม่มีอารมณ์แฝง "เส้นทาง...เหมือนสายน้ำ แตกต่างกัน แต่ก็จะบรรจบกันที่จุดเดียวกันเสมอ"

คำพูดของเขาดูเหมือนจะสะท้อนถึงบางสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้น เหมือนเขากำลังพูดถึงชีวิตและการเดินทางของตัวเอง ที่บางครั้งมันก็แยกออกไปจากกัน แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมารวมกัน ณ จุดที่เหมือนเดิม...

ราฟาเอลพึมพำเบาๆ "ได้เวลากลับแล้วสินะ..." คำพูดที่เปล่งออกมาไม่ดังมาก แต่กลับสะท้อนถึงความหมายที่ลึกซึ้ง ราวกับการตัดสินใจที่ต้องทำมานาน แสงแห่งรุ่งอรุณค่อยๆ ลอยเข้ามาในอากาศ พร้อมกับแสงแรกที่สาดส่องผ่านม่านหมอกบางๆ มายังนัยน์ตาของราฟาเอล ดวงตาของเขาสะท้อนแสงนั้น ส่องประกายเจิดจ้าในช่วงเวลาที่เงียบสงบที่สุด

ราฟาเอลยิ้มเล็กน้อย รอยยิ้มที่หายากและดูเหมือนจะเป็นการปล่อยวางอะไรบางอย่าง จากนั้น เขาหันหลังกลับและเริ่มพายเรือกลับไปยังเส้นทางที่คุ้นเคย เสียงพายที่ตัดน้ำในยามเช้าดังก้องไปในความเงียบสงัดของเช้าที่เริ่มต้นใหม่.

ภายในห้องลับที่มีเพียงเขากับแสงตะเกียงสลัว ราฟาเอล จ้องมองหินวิญญาณในมือ หินนั้นซีดจาง แสงแห่งพลังงานที่เคยส่องประกายกลับริบหรี่ลงทุกขณะ

"กำลังจะหมด..."

เขากัดฟันแน่น หัวใจเต้นแรงนี่คือสมบัติที่เหลือจากพ่อแม่ของเขา มรดกสุดท้ายจากผู้ที่จากไปก่อนวัยอันควร พลังวิญญาณที่อยู่ในหินนี้มีค่าอย่างมหาศาล แต่ตอนนี้มันใกล้จะสูญสิ้น!

หากพลังในหินหมดลง การฝึกฝนของเขาจะหยุดชะงัก ยิ่งไปกว่านั้น ในเมืองชนบทเช่นนี้ หินวิญญาณหาได้ยาก การซื้อหามาใหม่แทบเป็นไปไม่ได้เลย

'ข้าต้องเสี่ยง'

ราฟาเอลสูดลมหายใจเข้าลึก แววตาเปล่งประกายดุดัน ในหัวของเขามีเพียงทางเดียว

"การพนัน"

ที่นี่ การพนันยังคงถูกกฎหมาย... แต่ไม่นานจะไม่เป็นเช่นนั้น มีข่าวลือว่ากฎหมายกำลังจะเปลี่ยน อีกไม่กี่ปีต่อจากนี้ การพนันจะกลายเป็นสิ่งต้องห้าม แต่ในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ มันยังเป็นแหล่งทองคำสำหรับผู้ที่กล้าเสี่ยง

"ก่อนที่มันจะถูกลิดรอน ข้าจะใช้มันให้คุ้ม!"

มือของเขากำหินวิญญาณแน่นก่อนจะปล่อยออก เสียงหินตกลงบนโต๊ะดัง กริ๊ก ประหนึ่งเสียงสะท้อนของความมุ่งมั่นในใจ

'ข้าจะเดิมพัน ไม่ใช่แค่เงิน...แต่เดิมพันโชคชะตาของตัวเองด้วย'

ดวงตาของราฟาเอลเปล่งประกายเย็นเยียบ หากโลกนี้เล่นตลกกับเขา เขาก็จะฉีกกฎของมันซะ!

ราฟาเอลก้าวเข้าสู่ห้องหนึ่ง สถานที่ซึ่งกลิ่นอายของการพนันอบอวลไปทั่ว มันคือเวทีของความโลภและเล่ห์เหลี่ยม สนามรบที่มีเพียงสติปัญญาและโชคชะตาเป็นอาวุธ เขากวาดตามองโดยรอบก่อนจะเดินไปยังที่นั่งของตนเอง ตรวจสอบทุกซอกทุกมุม ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่เขารู้ดีว่าในเกมแบบนี้ ความสงสัยเป็นเกราะป้องกันที่ดีที่สุด

การพนันเต็มไปด้วยการโกง นั่นคือสิ่งที่ราฟาเอลเรียนรู้จากชีวิตก่อน และในชาตินั้น เขาเชี่ยวชาญเกมไพ่ป๊อกเด้งเป็นอย่างดี

เมื่อไพ่ถูกแจก ราฟาเอลพลิกไพ่ของตนเองขึ้นดู สามแต้ม แต้มต่ำเกินไปที่จะเอาชนะใครได้ เขานิ่งไปครู่หนึ่ง ไม่มีการแสดงอารมณ์ใด ๆ ให้จับสังเกตได้ ก่อนจะตัดสินใจ ไม่ขอไพ่เพิ่ม

แต่แทนที่จะยอมถอย ราฟาเอลกลับเลือกลงแรงอย่างเด็ดขาด หินวิญญาณหนึ่งก้อนถูกวางลงบนโต๊ะ

การพนันแต่ละตา... มีค่าเท่ากับหนึ่งหินวิญญาณ

เสียงรอบข้างเริ่มจางหายไป ในขณะที่เกมเดินหน้าต่อ ราฟาเอลไม่อาจรู้ได้ว่าโชคชะตาจะเข้าข้างเขาหรือไม่ ทว่าด้วยประสบการณ์จากอดีตชาติเขารู้ว่า การพนันที่แท้จริง... ไม่ได้มีแค่เรื่องของโชค

ราฟาเอลพ่ายแพ้อย่างต่อเนื่อง หินวิญญาณของเขาลดลงเรื่อย ๆ ทุกตาที่ผ่านมาเขาคือผู้แพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวที่เขาชนะ

เสียงหัวเราะเบา ๆ ของผู้เล่นรอบข้างดังขึ้นเป็นระยะ พวกเขามองราฟาเอลเป็นเพียงเด็กหนุ่มผู้โชคร้าย คนที่ถูกการพนันกลืนกินไปจนแทบไม่เหลืออะไร คนที่ยังดันทุรังเล่นต่อโดยไร้ซึ่งความหวัง

แต่แล้วก็มาถึงรอบเดิมพันสุดท้าย รอบที่ผู้ชนะจะได้รับหินวิญญาณมากที่สุด

ไพ่ถูกแจก ราฟาเอลมองดูไพ่ของตัวเอง เก้าแต้ม… ป๊อกเก้า

กินรวบ

ทุกคนต่างคิดว่าเมื่อราฟาเอลได้ชัยชนะครั้งแรกหลังจากแพ้มาตลอด เขาจะต้องเดิมพันต่อ เขาจะต้องถูกความโลภครอบงำ และจะทุ่มหินวิญญาณทั้งหมดลงไปในรอบต่อไป

แต่ผิดถนัด

ราฟาเอลลุกขึ้น เก็บหินวิญญาณของตัวเอง ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องพนัน โดยไม่แม้แต่จะชายตามองโต๊ะอีกครั้ง

เหล่านักพนันมองตามหลังเขา บ้างขมวดคิ้ว บ้างสบถออกมาอย่างหงุดหงิด ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเลือกจากไปในตอนนี้ แต่ไม่มีใครรู้ความจริง...

ราฟาเอลไม่ได้ชนะอย่างยุติธรรม

เขาโกง

เขาตั้งใจแพ้มาตลอด และชนะในตอนสุดท้าย

การพ่ายแพ้ทั้งหมดก่อนหน้านี้ เป็นเพียงการแสดงละคร มันคือกลอุบายที่ทำให้อีกฝ่ายประมาท ทำให้พวกเขาเชื่อว่าราฟาเอลเป็นเพียงแค่คนโง่ที่หลงระเริงอยู่ในวงพนัน

แต่ความจริงคือ... เขาเลือกเวลาที่เหมาะสมที่สุดเพื่อคว้าชัยชนะ

และเมื่อนั้นเอง การพนันก็จบลง ในแบบที่เขาต้องการ

"ท่านราฟาเอล..." เซฟีเอลเอ่ยเสียงนุ่ม แต่คำพูดนั้นกลับแฝงไปด้วยความลึกลับ "ข้ากำลังตรวจสอบการเสียชีวิตของครอบครัวพวกเรา"

ราฟาเอลรู้สึกตกใจอย่างที่สุด ภายในใจเขาคิดทันที "เจ้าชั่ว...เคลื่อนไหวรวดเร็วจริงๆ" ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน แต่ความสงบกลับถูกฝึกฝนมาเป็นอย่างดี เขาสามารถเก็บการแสดงออกที่แท้จริงไว้ได้อย่างสมบูรณ์

"ท่านอา..." เซฟีเอลพูดอีกครั้ง พร้อมกับยื่นสิ่งของบางอย่างให้ "ข้าจะให้โพชั่นลำดับที่สามแก่ท่าน... หากท่านดื่มมัน ท่านจะได้รับคุณสมบัติพิเศษ และโพชั่นแห่งเส้นทาง"

ราฟาเอลยิ้มให้ เขารับสิ่งนั้นมาในมือ แต่นิ้วของเขากลับรู้สึกหนักเหมือนสัมผัสของอะไรบางอย่างที่ไม่ดี ภายในใจของเขาคิด "มันคงไม่ใช่สิ่งดีแน่..."

ราฟาเอลรับโพชั่นจากมือของเซฟีเอลมาอย่างระมัดระวัง แม้จะยิ้มให้เหมือนทุกครั้ง แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความระแวง โพชั่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาชอบ แม้จะมีการเรียกมันว่า "โพชั่นเส้นทาง" แต่มันกลับเป็นการสุ่มเลือกเส้นทางที่ไม่ค่อยมีใครอยากพบเจอ

โพชั่นเส้นทาง คำนี้ลอยมาค้างอยู่ในสมองของเขา มันเหมือนกับการโยนเหรียญทิ้งไปในความมืด... ผลลัพธ์จะเป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถควบคุมได้ แต่บางครั้งคุณก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เช่นกัน

โพชั่นลำดับที่สาม... รุ่นแรกคือสูตรนักมายากล ที่มอบความสามารถในการควบคุมเส้นทางลมและลวงตา แต่ก็เสี่ยงที่จะเสียการควบคุมจนตกหลุมพรางของตนเอง ส่วนรุ่นสอง... สูตรตัวตลก ที่ทำให้ผู้ดื่มกลายเป็นเพียงเครื่องมือที่ตลกขบขันในสายตาของผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นใคร... ก็มักจะถูกมองข้ามหรือเย้ยหยันเสมอ

สุดท้ายคือ... โพชั่นเส้นทางสติปัญญา ที่มีโอกาสทำให้ผู้ดื่มกลายเป็นผู้ที่มีสติปัญญาล้ำลึกเกินกว่ามนุษย์ธรรมดาจะคาดคิด แต่มันก็แลกมาด้วยความเสี่ยงที่ไม่อาจคาดเดา...

ราฟาเอลกัดฟันแน่น เขารู้ดีว่าโพชั่นเหล่านี้ไม่ใช่ของที่มอบมาฟรีๆ หากแต่เป็นเพียงเครื่องมือที่บางคนใช้ดึงเขาลงไปในหลุมพรางของการเสี่ยง เขารู้ว่าในที่สุด... การสุ่ม จะนำเขาไปยังเส้นทางที่เขาไม่ต้องการ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับมันไป

"ขอบคุณ..." เขาพูดเสียงแผ่ว ปิดบังความไม่พอใจไว้ในใบหน้า มือของเขากำลังบีบโพชั่นนั้นแน่น ราวกับจะปล่อยความรู้สึกแปลกๆ ออกไปจากร่างกาย แต่ก็ไม่สำเร็จ... มันยังคงอยู่ในใจของเขา...

ราฟาเอลยืนนิ่ง มือของเขายังจับโพชั่นทั้งสองขวดที่เซฟีเอลให้มา หยดสีของโพชั่นสะท้อนแสงสลัวจากดวงดาวที่ส่องลอดผ่านหน้าต่างห้อง ราฟาเอลมองขวดที่เต็มไปด้วยสารเหลวในมือเขา แล้วก็มองไปที่เซฟีเอล ผู้ที่ยิ้มราวกับไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรกับเขา

โพชั่นเส้นทาง และ โพชั่นคุณสมบัติ ... มันทั้งแปลกและอันตราย แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก ราฟาเอลยกขวดแรกขึ้นไปที่ปาก... ขวดสีฟ้าอ่อนที่มีน้ำเหลวใส ๆ ที่เคลื่อนไหวเหมือนจะมีชีวิต ราฟาเอลเงียบๆ สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเทโพชั่นลงไปในคอ ร่างกายของเขาเหมือนจะหยุดชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง คำสาปในโพชั่นเส้นทางเริ่มทำงานทันที ร่างกายของเขาเริ่มร้อนราวกับไฟเผา ความรู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบคั้นจากภายใน แต่ราฟาเอลกัดฟัน ทนความเจ็บปวดเอาไว้

ในขณะที่ความรู้สึกทรมานครอบคลุมทั้งตัว เขายังคงจดจ่อกับสิ่งที่ต้องทำ ต่อไป เขาหยิบโพชั่นขวดที่สองขึ้นมา... ขวดสีแดงเข้มที่ดูเหมือนจะไม่แตกต่างจากเดิมเท่าไหร่ แต่พอเปิดขวด ความร้อนที่แผ่ออกมาเกือบทำให้มือของเขาสั่น ราฟาเอลไม่ลังเล เขาดื่มมันลงไปโดยไม่ยั้ง

โพชั่นคุณสมบัติ ทำงานเร็วเหมือนฟ้าผ่า ทันทีที่มันเข้าสู่ร่างกาย ความรู้สึกเก่าๆ ก็เริ่มจางหายไป ร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกดึงไปยังความรู้สึกใหม่ ที่พยายามจะเข้ามาควบคุม แต่ความเจ็บปวดไม่หยุด เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงที่แปลกประหลาดเหมือนเส้นทางที่ไม่มีทางออก มันไม่ใช่แค่ความเจ็บปวดทางกาย แต่ยังมีอะไรบางอย่างที่ค่อยๆ ปะทุขึ้นภายในจิตใจของเขา

"ท่านอา... ท่านเป็น... โอเคไหม?" เซฟีเอลถามอย่างกังวล แต่เสียงของเขาถูกกลบด้วยเสียงกระซิบในหัวของราฟาเอล เสียงที่เหมือนจะบอกให้เขารับมันไป

ความเจ็บปวดเหล่านั้นถูกบดบังด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดที่เริ่มคืบคลานเข้ามา มันไม่ใช่แค่การทนทุกข์จากการดื่มโพชั่น แต่เป็นการกลืนกินส่วนหนึ่งของตัวตนราฟาเอลที่เขายังคงไม่เข้าใจ

ราฟาเอลไม่ตอบ เขาแค่หายใจออกอย่างช้า ๆ และยืนทนรับผลกระทบของโพชั่นจนมันเริ่มสงบลง สุดท้าย... เมื่อความเจ็บปวดหายไป ร่างกายของเขาก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิม ความรู้สึกบางอย่างเริ่มคลี่คลาย และในที่สุดเขาก็สามารถควบคุมสภาพร่างกายได้

แต่ลึกลงไปในใจของเขา... ความสงสัยยังคงค้างคาอยู่

ราฟาเอลนั่งลงหลับตา หายใจเข้าลึก ก่อนที่เขาจะดื่มโพชั่นนักมายากลและโพชั่นสติปัญญาไปสองขวดรวด ความรู้สึกเจ็บปวดท่วมร่างกายเหมือนจะขาดใจ ทุกกล้ามเนื้อในตัวเขาราวกับถูกดึงออกจากกัน แต่เมื่อความเจ็บปวดผ่านพ้นไป สติปัญญาของราฟาเอลกลับคมขึ้นอย่างน่าประหลาด เขารู้สึกถึงการเปิดกว้างของความคิดรอบตัว เขาสามารถมองเห็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่เคยไม่สังเกตมาก่อน แม้แต่เสียงรอบตัวก็เหมือนจะทวีความชัดเจนขึ้นมา

แต่สิ่งที่เขามองไปในทันทีคือ ทะเลปราณ ที่ไหลวนอยู่ในร่างกายของเขา แม้ว่าสติปัญญาจะพัฒนาขึ้น แต่วิญญาณเกราะมรกตกลับไม่ตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงนี้เลย ราฟาเอลรู้สึกสะท้อนใจและถอนหายใจออกมาอย่างยาวนาน การที่วิญญาณเกราะมรกตไม่ได้รับผลกระทบจากการดื่มโพชั่นนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่ในโลกที่มีขีดจำกัดมากขึ้น ไม่ว่าจะพยายามพัฒนาแค่ไหนก็ยังไม่สามารถแทรกผ่านความมืดที่อัดแน่นในใจได้

"ถ้า... วิญญาณเกราะมรกตเสียชีวิตจากผลกระทบนี้" เขาพึมพำเบาๆ ในใจ ความคิดนั้นแทบจะทำให้เขาอยากจะบ้าไปเลย การที่บางสิ่งที่สำคัญและทรงพลังเช่นนั้นจะถูกทำลายโดยผลของโพชั่น เพียงเพราะเขาหวังว่าจะสามารถควบคุมทุกสิ่งได้ มันไม่ใช่แค่ความผิดพลาดของเขา แต่มันคือการสูญเสียที่ไม่อาจจะกลับคืนมาได้

ในช่วงเวลานั้น ราฟาเอลรู้สึกถึงความอึดอัดในใจที่เพิ่มขึ้น ความรู้สึกว่าเขากำลังเดินทางบนเส้นทางที่เสี่ยงและไม่สามารถย้อนกลับได้ มันทำให้เขาตระหนักถึงข้อจำกัดของการพยายามควบคุมทุกสิ่ง ทั้งในด้านพลังและในด้านจิตใจ

เขากลืนคำพูดลงไปในลำคอและเงยหน้าขึ้นสูดหายใจลึก การที่เขามีสติปัญญามากขึ้นก็ไม่ได้ช่วยให้แก้ไขสถานการณ์ได้ทุกอย่าง ความคิดหมุนวนในหัวเขา แต่ราฟาเอลรู้ดีว่าทุกการตัดสินใจต้องมีผล และผลเหล่านั้นอาจจะส่งผลกระทบที่ไม่สามารถคาดเดาได้เสมอไป

ราฟาเอลไม่เคยใช้โพชั่นในชีวิตก่อนหน้า… การได้ดื่มโพชั่นและได้รับพลังจากมันในวันนี้เหมือนเป็นกำไรที่ไม่คาดคิด สำหรับเขาแล้ว มันคือเส้นทางใหม่ที่เปิดกว้างขึ้นมาให้กับชีวิตที่เคยเต็มไปด้วยความล้มเหลว ในชีวิตก่อนหน้านี้ ราฟาเอลใช้เวลานานถึงสามปีเต็ม เพื่อเรียนรู้เส้นทางด้วยตัวเอง พยายามขุดค้นและต่อสู้กับอุปสรรคต่างๆ ด้วยความพยายามและเลือดเนื้อ แต่ในวันนี้ ทุกอย่างกลับกลายเป็นเรื่องง่ายๆ ที่เขาไม่เคยคิดว่าจะได้สัมผัส

เมื่อมือของเขาเลื่อนบนโต๊ะไม้เก่าหยิบปฏิทินขึ้นมา ราฟาเอลนิ่งมองไปยังวันที่ที่ถูกวงไว้ในปฏิทินด้วยดินสอ เขารู้ดีว่าวันสำคัญกำลังจะมาถึง เขากลืนน้ำลายลงคอ ความรู้สึกที่หน่วงแน่นอยู่ในอก ทำให้เขาต้องสูดหายใจยาวเพื่อคลายความกังวล

“วันสำคัญจะมาแล้ว…” เสียงเขาพูดเบาๆ มันเหมือนคำเตือนที่สะท้อนในใจ ไม่ว่าจะเป็นพลังที่ได้รับจากโพชั่น หรือประสบการณ์จากชีวิตที่ผ่านมาที่ทำให้เขาได้เรียนรู้ เขารู้ว่าในวันนั้น เขาจะต้องเผชิญกับการทดสอบครั้งใหญ่ ที่อาจเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งในชีวิตของเขาไปตลอดกาล

ไม่ว่าจะเตรียมตัวดีแค่ไหน ความไม่แน่นอนก็ยังคงอยู่ข้างหน้า ราฟาเอลรู้ว่าแม้เขาจะมีพลังและความสามารถมากมาย แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่ ก็คือการเลือกเส้นทางที่อาจจะไม่มีคำตอบที่แน่ชัด

ราฟาเอลจ้องไปที่ปฏิทิน สีหน้าเขานิ่งสงบราวกับน้ำที่ไม่เคยมีคลื่น เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เหมือนไม่มีความรู้สึกใดๆ ปะปน "วันการคัดสรรจะมาถึงแล้ว... ข้าต้องเตรียมตัวให้พร้อมเสียแล้ว"

คำพูดที่ออกจากปากเขานั้นแฝงไปด้วยน้ำหนัก ความรู้สึกที่ถูกเก็บกดอย่างลึกซึ้ง ในใจของราฟาเอล แม้จะยังไม่มีใครเห็น แต่เขารู้ดีว่าเวลานี้ทุกการกระทำ ทุกการเตรียมตัวคือก้าวสำคัญที่เขาต้องก้าวข้าม เพื่อเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของตัวเอง และไม่ให้ความผิดพลาดจากชีวิตก่อนหน้านี้เป็นเหมือนเงาที่จะตามเขาไปตลอดไป

ราฟาเอลไม่เคยรีบร้อน แต่ในครั้งนี้ ทุกสิ่งต้องลงตัว ทุกการกระทำต้องคำนึงถึงผลลัพธ์ข้างหน้า แม้แต่ลมหายใจที่เขาหายใจออกมาในตอนนี้ ก็รู้สึกหนักหน่วงเหมือนกับการยืนอยู่บนทางเดินที่ไม่เห็นปลายทาง

เขากวาดตามองห้องที่เงียบสงบก่อนจะก้าวออกไป แต่ในใจของเขาลึกที่สุดในมุมมืดของความคิด คำพูดนั้นกลับดังก้องอยู่ไม่หยุด “เตรียมตัวให้พร้อม…” คำนี้ไม่ใช่แค่เตือนตัวเอง แต่เป็นคำสั่งที่สะท้อนถึงสิ่งที่เขาจะต้องทำในวันที่การคัดสรรมาถึง...

ห้องไม้เก่าทรุดโทรม เปลวเทียนริบหรี่โยกไหวไปตามสายลมที่เล็ดลอดผ่านช่องหน้าต่าง ผนังแตกร้าวส่งกลิ่นอับของกาลเวลาออกมา เฟอร์นิเจอร์มีเพียงโต๊ะไม้ตัวเล็ก ๆ ที่ผุพัง และพื้นไม้ที่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่ขยับกาย

ราฟาเอลยืนอยู่กลางห้อง ในมือของเขาคือคัมภีร์โบราณที่เต็มไปด้วยอักขระเลือนราง สัมผัสของมันเย็นเยียบราวกับแบกประวัติศาสตร์ของยุคสมัยไว้ ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังบุรุษและหญิงสาวที่ยืนอยู่เบื้องหน้า

พวกเขา... ไม่ชัดเจน รูปลักษณ์พร่าเลือนเหมือนเงาสะท้อนในน้ำที่ถูกรบกวน ราวกับตัวตนของพวกเขาไม่มีอยู่จริง หรืออาจเป็นสิ่งที่อยู่ก้ำกึ่งระหว่างความจริงกับมายา

ความเงียบเข้าครอบงำ ราวกับโลกทั้งใบถูกกักขังอยู่ในห้องเล็ก ๆ แห่งนี้

ราฟาเอลสูดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาของเขาฉายแววคาดเดาไม่ได้ ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเรียบนิ่ง ทว่ากลับแฝงด้วยแรงดึงดูดที่ทำให้ยากจะละสายตา

"พวกคุณ... มีความปรารถนาใดหรือไม่?"

น้ำเสียงของเขาไม่ได้เร่งเร้า ไม่ได้ว่างเปล่า แต่เป็นเสียงที่แผ่ซ่านไปทั่วห้อง เสียงที่ทำให้คำถามนั้นดังก้องในจิตใจของทุกผู้ที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้

แสงเทียนกระพริบไหวเงียบงัน ไม่มีคำตอบในทันที

มีเพียงลมหายใจบางเบา และเงามืดที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในดวงตาของพวกเขา...

ราฟาเอลทอดสายตามองมนุษย์ธรรมดาทั้งสอง ราวกับกำลังมองสิ่งมีชีวิตที่อยู่ต่างภพต่างภูมิ พวกเขาตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

บุรุษหนุ่มก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว ดวงหน้าเต็มไปด้วยความตกใจและสับสน พลังเช่นนี้มีอยู่บนโลกได้อย่างไร? ความคิดแล่นผ่านสมองของเขาราวกับสายฟ้า เขามองราฟาเอลด้วยความหวาดกลัวและเคารพปะปนกัน นี่เขาเป็นเทพใช่หรือไม่?

หญิงสาวที่อยู่เคียงข้างเขาเองก็สะดุ้งเล็กน้อย แม้เธอจะมีปฏิกิริยาน้อยกว่าบุรุษหนุ่ม แต่ความตกใจในดวงตาของเธอยังคงฉายชัด ทว่ามีบางอย่างแตกต่างออกไป… เธอสามารถปกปิดความรู้สึกของตนเองได้ ออร่าของปัญญาแผ่ซ่านออกจากตัวเธอ แสดงให้เห็นถึงจิตใจที่แข็งแกร่งและการควบคุมตัวเองที่เหนือกว่าคนทั่วไป

ราฟาเอลสังเกตเห็นมันชัดเจน

เขาเพียงยิ้มบาง ๆ แต่ในใจกลับแฝงความคิดลึกซึ้ง

"หากไม่ใช่เพราะโพชั่นนักมายากล… ข้าคงไม่มีวันสัมผัสถึงมันได้"

"กฎแห่งโลกวิญญาณ..."

มนุษย์ปกติ ผู้ใช้วิญญาณ และผู้อมตะ ไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกัน

มนุษย์… ไม่สามารถรับรู้ถึงตัวตนของผู้ใช้วิญญาณ เว้นเสียแต่ว่าจะเป็นมนุษย์ที่มาจากตระกูลใหญ่

ผู้ใช้วิญญาณ… ไม่สามารถสัมผัสถึงการมีอยู่ของผู้อมตะ พวกเขามีอยู่เหนือวิถีแห่งพลังทั้งปวง

ผู้อมตะ… ไม่ข้องเกี่ยวกับผู้ใช้วิญญาณและมนุษย์ พวกเขาดำรงอยู่เหนือความเป็นความตาย เป็นดั่งเงาที่ถูกลืมในประวัติศาสตร์

นี่คือกฎ… กฎที่ไม่มีวันถูกทำลาย

แต่ตอนนี้มันถูกสั่นคลอน

ราฟาเอลเพ่งสายตาผ่านม่านความคลุมเครือ พยายามทะลวงมองลึกลงไปให้ถึงแก่นแท้ของพวกเขาทั้งสอง

หากเขาสามารถเข้าใจ "เส้นทางแห่งความปรารถนา" ได้โดยสมบูรณ์ เขาคงสามารถมองทะลุผ่านร่างกายของพวกเขา มองเห็นถึงตัวตนอันแท้จริงที่ถูกซ่อนเร้น

แต่เส้นทางแห่งนี้ยังไม่ถือกำเนิดขึ้นในยุคของเขา มันเป็นเส้นทางที่ยังหลับใหลอยู่… เส้นทางของยุคถัดไป

เว้นเสียแต่ว่าราฟาเอลต้องก้าวข้ามขีดจำกัด

หากระดับของเขาสูงขึ้น อายุขัยของเขาจะเพิ่มขึ้นอีกระดับ บางที… เขาอาจจะสามารถแตะต้องเส้นทางนี้ได้ก่อนที่มันจะถึงเวลา

และตอนนี้ เส้นทางแห่งความปรารถนาได้ก้าวเข้ามาหาเขาก่อน

"วิญญาณผีเสื้อแห่งความปรารถนา"มันเลือกราฟาเอล

เขาแปลกใจ ในตอนแรกเขาคิดว่าชะตาของตนถูกผูกมัดไว้กับ "วิญญาณเกราะมรกต"แต่นี่กลับเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง

เขาต้องการหาคำตอบ

ทำไม?

ทำไมวิญญาณดวงนี้จึงเลือกราฟาเอล?

ทำไมมันถึงปรากฏในเวลานี้?

เขาต้องรู้ให้ได้!

ทันใดนั้น!

เสียงของบุรุษหนุ่มดังขึ้นด้วยความสับสนและหวาดกลัว

"ท่านคือเทพหรือไม่? ที่นี่คือที่ใด?"

หญิงสาวที่อยู่ข้างเขาเองก็จ้องมองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น แม้จะพยายามปกปิดมันก็ตาม

ราฟาเอลมองพวกเขา ก่อนตอบออกไปอย่างตรงไปตรงมา

"มันคืออาณาจักรแห่งความปรารถนา"

ภายในห้องไม้เก่าทรุดโทรม

เงาแห่งความลึกลับปกคลุมบรรยากาศ เสียงลมหายใจของผู้มาเยือนดังก้องท่ามกลางความเงียบ

ราฟาเอลวางคัมภีร์โบราณลงบนโต๊ะไม้เก่า เสียงกระดาษเสียดสีเบาๆ แต่ก้องสะท้อนในจิตใจของทั้งสอง

ดวงตาของเขามองผ่านบุรุษหนุ่มและหญิงสาวตรงหน้า ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงก้องกังวาน

"หากมีความปรารถนาใด...จงบอกข้า…เหล่าผู้มายังอาณาจักรของข้า"

บุรุษหนุ่มขยับตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย เขามองราฟาเอลอย่างระแวดระวัง ราวกับต้องการยืนยันบางอย่าง

"มัน…ฟรีหรือไม่!?" เขาถามขึ้น เสียงของเขาแฝงไปด้วยความคาดหวังและความกลัว

ราฟาเอลหัวเราะในลำคอ ดวงตาของเขาเย็นชา "ในโลกแห่งนี้ ไม่มีสิ่งใดที่ได้มาโดยไร้ราคา"

เสียงของเขาหนักแน่น และทุกถ้อยคำเป็นประกาศิต

"หากเจ้าต้องการให้ความปรารถนาของเจ้าสัมฤทธิ์ผล เจ้าต้องสละบางสิ่งที่สำคัญที่สุด"

บุรุษหนุ่มและหญิงสาวเบิกตากว้าง ตกตะลึงในสิ่งที่พวกเขาได้ยิน!

"สิ่งสำคัญ"

ไม่มีสิ่งใดมีค่ามากไปกว่าสิ่งสำคัญในชีวิต ไม่เช่นนั้น… มันจะถูกเรียกว่าสิ่งสำคัญได้อย่างไร!?

ราฟาเอลจ้องมองบุรุษหนุ่มตรงหน้า ก่อนที่เสียงของเขาจะดังก้องอีกครั้ง

"บุรุษผู้มายังอาณาจักรแห่งความปรารถนาของข้า…"

"เจ้าปรารถนาสิ่งใด?"

"จงมองมา!"

ทันใดนั้น...ดวงตาของราฟาเอลเปลี่ยนแปลง!

ประกายแสงลึกลับส่องประกายออกจากนัยน์ตาของเขา พลังของอาณาจักรแห่งความปรารถนาแผ่ซ่านไปทั่วห้อง

บุรุษหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ หญิงสาวกำมือแน่น นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคิดว่าตนจะเผชิญ

เพียงแค่หนึ่งคำตอบ… อาจเปลี่ยนแปลงชะตากรรมไปตลอดกาล

ภายในห้องไม้เก่า…

เงาของเปลวเทียนไหววูบตามสายลม ราวกับมันเองก็กำลังเฝ้าฟังการแลกเปลี่ยนครั้งนี้

บุรุษหนุ่มและหญิงสาวสบตากัน เงียบงัน แต่เต็มไปด้วยความหมาย พวกเขายินยอมแล้ว!

ยินยอมที่จะสละบางสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต

เพื่อแลกกับสิ่งที่พวกเขาปรารถนา…

ราฟาเอล อมยิ้ม!

ดวงตาของเขาทอดมองทั้งสองด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ราวกับเขาได้คาดการณ์ผลลัพธ์นี้ไว้แล้ว

แต่ในเวลาเดียวกัน…หญิงสาวคนนั้นก็ขยับตัวเล็กน้อย ความลังเลฉายชัดในดวงตาของเธอเป็นครั้งแรก

เธออาจเป็นคนที่สงบนิ่งกว่าบุรุษหนุ่มข้างกายเธอ

แต่ในตอนนี้… ความสงบของเธอถูกสั่นคลอน!

เสียงของเธอเบาแต่ชัดเจน "ท่านจะไม่โกหกพวกเราใช่ไหม?"

ราฟาเอลเหลือบตามองเธอชั่วครู่ ก่อนคลี่ยิ้มบางๆ

รอยยิ้มที่เต็มไปด้วย ความลึกลับ

เขายกมือขึ้นช้าๆ ก่อนกล่าว"ข้าขอสาบาน… ด้วยชื่อของข้าเอง"

"ราฟาเอล"

ทันใดนั้น บรรยากาศในห้องแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย

คล้ายกับว่าชื่อของเขามีน้ำหนักมากกว่าที่พวกเขาคิด

หญิงสาวและบุรุษหนุ่ม เงียบ จ้องมองราฟาเอลราวกับพยายามค้นหาความจริง

แต่คำสาบานนี้… เป็นสิ่งที่พวกเขาจะย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้อีกแล้ว

ภายในห้องไม้เก่า...

สั่นไหว!

แผ่นไม้ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด… ความทรุดโทรมที่เคยมีค่อยๆ จางหายไป

พื้นไม้ที่เคยแตกร้าวกลับดูแน่นหนาขึ้น

ผนังที่เคยผุพังถูกบางสิ่ง ซ่อมแซม อย่างลึกลับ

แต่ถึงแม้มันจะเปลี่ยนแปลงไป… มันก็ยังคงเป็นห้องไม้เก่าเช่นเดิม

เพียงแต่ตอนนี้...มันมีบางสิ่งที่แตกต่างออกไป

ราฟาเอลจ้องมองไปรอบๆ ดวงตาเขาทอประกาย วิเคราะห์ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

"…อาณาจักรแห่งความปรารถนากำลังกลืนกิน 'สิ่งสำคัญ' ของผู้ตกลงสินะ"

"แล้วมันก็นำสิ่งเหล่านั้นมาเปลี่ยนเป็นพลัง"

เขาพึมพำในใจ.ดวงตาเต็มไปด้วยความเข้าใจ

ทันใดนั้น!

ฟึ่บ!

แสงสีทองอ่อนๆ ส่องประกายขึ้นในห้อง

"วิญญาณผีเสื้อแห่งความปรารถนา…!"

มันขยับปีกเบาๆ คล้ายกำลัง ดูดซับ อะไรบางอย่างจากบุรุษหนุ่มและหญิงสาว

สิ่งที่เคยเป็นของพวกเขา…

สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต…

แปรเปลี่ยนเป็น ‘พลังของความปรารถนา’!

ราฟาเอล ชะงักไปครู่หนึ่ง ดวงตาเขาหรี่ลงความแปลกใจแวบผ่านใจเขา

"ข้าคิดว่ามันเป็นเพียงแค่เครื่องมือ… แต่มันกำลัง ตอบสนอง ต่อข้า..."

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ไตร่ตรองอะไรไปมากกว่านี้

สายลมปริศนาพัดผ่านห้อง!

บุรุษหนุ่มและหญิงสาว ถูกห่อหุ้มด้วยแสงแห่งความปรารถนา

ราฟาเอลมองพวกเขา แต่ไม่มีโอกาสได้พูดอะไร…

พวกเขาหายไป!

ถูก 'บางสิ่ง' ส่งออกจากอาณาจักรแห่งความปรารถนาไปแล้ว…

ภายในห้อง…กลับมาเงียบงันอีกครั้ง

มีเพียงราฟาเอลที่ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น พร้อมกับ ปริศนาที่เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งข้อ

ราฟาเอลยืนอยู่ท่ามกลางความเงียบสงัด

เขายกมือขึ้น ปลายนิ้วเปล่งประกายแผ่วเบา ขณะที่จิตของเขาเชื่อมโยงเข้ากับ วิญญาณผีเสื้อแห่งความปรารถนา

“พาข้าออกไป”

เงียบงัน... ไม่มีการตอบสนอง

ราฟาเอล ขมวดคิ้ว

เขาหลับตาเพ่งสมาธิ ก่อนจะตรวจสอบทะเลปราณของตนเอง

"มันอยู่ที่นี่..."

กลางมหาสมุทรพลังวิญญาณภายในตัวเขา

วิญญาณผีเสื้อแห่งความปรารถนา กำลังล่องลอยอยู่ในนั้น

แต่ถึงแม้มันจะเป็นของเขาแล้ว...

มันกลับไม่ยอมขยับตามคำสั่ง!

ราฟาเอลหรี่ตา เริ่มวิเคราะห์ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

“...นี่มัน...!”

เขาตระหนักถึงความจริงข้อหนึ่ง

“มันเป็นวิญญาณระดับห้า วิญญาณระดับมนุษย์”

ขณะที่ตัวเขาเอง

ยังเป็นเพียงผู้ใช้วิญญาณระดับหนึ่ง

"ความแตกต่างของระดับมันชัดเจนเกินไป"

การใช้วิญญาณที่มีระดับสูงกว่าผู้ใช้เป็นไปได้

แต่มีข้อจำกัด

ผู้ใช้ต้องมีพลังวิญญาณที่เพียงพอ!

ราฟาเอลพ่นลมหายใจเบาๆ ดวงตาเขาเปล่งประกายความเข้าใจ

"ข้ายังอ่อนแอเกินไป... พลังของข้ายังไม่เพียงพอที่จะขับเคลื่อนมัน"

เขากำมือแน่น

"แต่ข้าจะหาหนทางให้ได้"

ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็ตาม…

ชายหนุ่มในชุดคลุมสีขาวบริสุทธิ์นั่งอยู่บนเรือลำเล็กที่ลอยลำอยู่กลางแม่น้ำกว้าง

เซฟีเอลนามของเขา

เขามีใบหน้าหล่อเหลาสง่างาม เส้นผมยาวสีขาวปลิวไสวตามสายลม ดวงตาสีขาวบริสุทธิ์ราวกับแสงจันทร์บนผิวน้ำ

เงียบสงัด

เพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบาของเขา และเสียงคลื่นน้ำที่กระเพื่อมเบาๆ

“การตกปลา คือการฝึกสมาธิและความอดทน”

คำสอนของอาจารย์ยังคงดังก้องในจิตใจ

เซฟีเอลจรดคันเบ็ดลงในน้ำ… ปลายนิ้วจับด้ามเบ็ดเบาๆ แต่มั่นคง ดวงตานิ่งสงบ

รอ…

เฝ้ารอ…

ทันใดนั้น!

ตูมมม!

สายน้ำปะทุ

เงาร่างขนาดมหึมาพุ่งทะยานขึ้นจากน้ำ

ปลายักษ์!

เกล็ดสีเงินแวววาวสะท้อนแสงอาทิตย์

นัยน์ตาสีแดงดุจโลหิตจ้องมองลงมา

ปลาเขี้ยวคม!

แรงกระแทกของมันทำให้หยดน้ำพุ่งกระจายออกไปราวกับห่าฝน!

ละอองน้ำกระเซ็นเข้าหาเซฟีเอลโดยตรง

ฟุ่บ!

ปลายแขนเสื้อสะบัดเบาๆ

เซฟีเอลหมุนตัวอย่างงดงาม

ชายชุดคลุมขาวพลิ้วไหวราวกับสายลม ละอองน้ำทั้งหมดพุ่งผ่านตัวเขาไปโดยไม่แตะต้องแม้แต่ปลายผ้า

ดวงตาของเขาเรียบนิ่ง

“มันคิดจะเล่นงานข้าหรือ?”

ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย

“เช่นนั้น…ข้าจะรับคำท้า”

เสียงสายน้ำคำราม

“กรร!!!”

ปลายักษ์เขี้ยวคมแผดเสียงกึกก้อง มันอ้าปากกว้าง

คลื่นเขี้ยวสังหาร!

กระแสพลังมหาศาลถูกปลดปล่อยจากเขี้ยวอันแหลมคม พุ่งทะยานไปยังเซฟีเอลดั่งคมมีดที่ฟาดผ่านสายลม!

ตูมมม!!

เซฟีเอลเบิกตากว้าง

“เร็ว!”

แต่เขายังตั้งตัวทัน!

ฟึ่บ!

ประกายสีทองคำวาบผ่านอากาศ!

วิญญาณตะขาบทองคำ!

เงาร่างยาวของตะขาบสีทองพุ่งออกมา มันขดตัวเข้าปกป้องเซฟีเอลจากการโจมตีอย่างฉับพลัน

“เป็นโล่ก็ได้…เป็นดาบก็ได้”

เซฟีเอลหลุบตาลง มือจับด้ามวิญญาณตะขาบทองคำแน่น

ริมฝีปากของเขาแสยะขึ้นเล็กน้อย

“ข้าขอแนะนำ… ดาบตะขาบทองคำ”

วูบบบ!

ตะขาบทองคำพุ่งออกไปราวสายฟ้า!

ฉึกกก!!

ปลาเขี้ยวคมสะบัดตัว หลบการโจมตีไปได้เพียงฉิวเฉียด!

แต่ไม่พ้น!

ปลายแหลมของดาบตะขาบทองคำเปลี่ยนวิถีกะทันหัน!

ฉัวะ!

ครีบขนาดมหึมาของมันถูกแทงทะลุ!

เลือดสีครามกระเซ็นลงสู่แม่น้ำ…

เซฟีเอลจ้องมองไปยังร่างสัตว์ร้ายที่กำลังคำรามด้วยความเจ็บปวด

“มันยังไม่จบ…”

สายตาของเขาเปล่งประกายขึ้น

พร้อมจะปิดฉากศึกนี้!

พรวด!

คลื่นเขี้ยวดาบ!

ประกายพลังแหลมคมฟาดผ่านอากาศ

ฉีกกกก!!

เซฟีเอลเบิกตากว้าง

เขาเห็น...

เห็นร่างของตัวเองที่ถูกฉีกกระชาก เลือดสีแดงฉานพุ่งกระจายไปทั่ว!

"อีก...!"

ร่างของเขาถูกแรงปะทะซัดกระเด็นออกจาก เรือ

ตูมมมม!!!

ตูมมมม!!!

เสียงร่างกระแทกลงสู่แม่น้ำดังสนั่น ผิวน้ำแตก กระจายเป็นวงกว้าง คลื่นพลังซัดไปทั่ว!

เจ็บ...!

ความเจ็บปวดแผดเผาร่างกายจากภายใน กระดูกแตกร้าว เนื้อหนังถูกกรีดลึก

เซฟีเอลกัดฟันแน่น ดวงตาขาวสะอาดพลันสั่น ไหว

เขาประมาทเกินไป!

ร่างของเขากำลังจมลงสู่กันแม่น้ำ...

แต่ทันใดนั้น

แสงสีทองคำวาบผ่านความมืด!

เสียงกระซิบแผ่วเบา...

"วิญญาณตะขาบทองคำ"

เขาประมาทเกินไป!

ร่างของเขากำลังจมลงสู่กันแม่น้ำ...

แต่ทันใดนั้น

แสงสีทองคำวาบผ่านความมืด!-

เสียงกระซิบแผ่วเบา...

"วิญญาณตะขาบทองคำ..."

ฟูมมมม!

สายพลังสีทองส่องประกาย ตะขาบทองคำ แหวกน้ำพุ่งเข้าหาเซฟีเอล

เพื่อฉุดรั้งเขากลับมา!