ฉันขอเป็นคนใหม่
พูดคุยกับนักเขียน
เเต่ตัวละครหลักทุกตัวอาจจะคุ้นๆบ้าง
หรือไม่คุ้นไม่เป็นไรค่ะเพราะมันไม่เเมสเท่าไหร่55555
นี้เป็นเรื่องรีไรท์ใหม่ค่ะ
จากเรื่อง เกิดใหม่ครั้งนี้ขอชีวิตดีๆสักครั้งเถอะนะ
วันนี้อยากกลับมาเขียนอีกรอบให้จบบริบูรณ์อย่างที่ตั้งใจไว้
น่าแปลกมากค่ะเวลาผ่านไปหลายปีเเต่ความอยากเป็นนักเขียนของเรายังไม่เคยไปไหน
บทตอนเเรกเราเเต่งแบบจอยสุดๆ5555
เเต่ตอนนี้คิดว่าบทน่าจะไม่เบียวเหมือนสมัยเด็กๆเเล้วล่ะค่ะ
จะพยายามทำให้เนื้อเรื่องสมเหตุสมผลมากที่สุด
ไรท์อาจจะดำเนินเรื่องแบบช้าๆนะคะ
เพื่อสร้างความผูกพันธ์ตัวละคร
เเละขอบอกไว้ก่อนนะคะว่าใครที่หวังฉากnc ปัดทิ้งได้เลยค่ะ
มากสุดอาจจะเเค่จูบไม่มีฉากอย่างว่า
เพราะส่วนตัวอย่างให้เนื้อเรื่องไปในเเนวทางของชีวิตประจำวัน
ดำเนินเรื่องแบบธรรมดาๆเนิบๆ
อยากให้รี้ดสนใจเฝ้าดูพัฒนาการของตัวละคร
คอยเฝ้าดูพวกเขาเติบโตอย่างช้าๆ
เเละรักทุกตัวละครเหมือนลูกจิงๆ
ว่าไรท์มือใหม่แบบมากๆๆๆๆๆๆ
ฝีมือการเขียนหรือดำเนินเรื่องอาจจะไม่ดีเท่าที่ควร
ทั้งนี้นักอ่านทุกท่านสามารถติชม เเนะนำกันได้แบบตรงๆเลยค่ะ
เเต่ขอแบบสุภาพน่ารัก ไม่หยาบคายน้า
เเละฝากเอ็นดูเด็กๆด้วยน้า
ขอบคุณที่อ่านตอนนี้จนจบนะคะ😊
จุดเริ่มต้น
ตัวละครหญิง
ขนมอันนี้ขายเท่าไหร่หนุ่ม
ก้า(นิลิน)
กล่องละ 50 บาทคับพี่สาว
ตัวละครหญิง
ต๊าย! ปากหวานนะหนุ่มป้าอายุ50กว่าเเล้ว
ตัวละครหญิง
มาพี่สงพี่สาวอะไร
หญิงมีอายุได้รับคำชมจากเด็กหนุ่มก็เกิดอาการเขินม้วน พอแก่ตัวไปการชมแม้เพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้ใจเหี่ยวเฉากลับมาชุ่มชื้นได้
ก้า(นิลิน)
นี้คับพี่สาว ขอให้ยังสาวยังสวยแบบนี้ตลอดไปนะคับ
หนุ่มอายุน้อยกว่าเอ่ยเอาใจลูกค้าทันที
ก้า(นิลิน)
ขอบคุณที่อุดหนุนนะคับ
ก้า(นิลิน)
วันนี้ได้เงินน้อยแหะ
ก้า(นิลิน)
อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่มีละวะ
ระหว่างทางที่ชายหนุ่มพึมพัม ตาก็เหลือบไปเห็นร้านปลาเผาหน้าตาน่ากิน เด็กหนุ่มยืนนิ่งจ้องอยู่หน้าร้าน กลิ่นหอมตลบอบอวล ทำให้เขาน้ำลายสอได้พอควร เจ้าของร้านปลาเผาเหลือบเห็นเด็กชายที่ยืนนิ่งดูตนเก็บร้านก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
ตัวละครชาย
เอามั้ยล่ะหนุ่ม
ตัวละครชาย
เเต่ลุงจะปิดร้านเเล้วให้เอ็ง 400 ละกัน
เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงมีความหวัง ก่อนจะรีบนับเงินที่ขายขนมได้วันนี้ทันที 100 200 300....350..355..ไม่มีเเล้ว เงินไม่พอ..
ก้า(นิลิน)
ขอโทษนะคับ คือผมมี350บ.
ตัวละครชาย
ของซื้อของขายก็เเพงให้ลดอีกคงไม่ไหว
ตัวละครชาย
ไม่มีเงินก็ไปซะเถอะ
ชายวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงปนหงุดหงิด ทำให้คนฟังเกิดความเสียใจอย่างมาก..ไม่ใช่เพราะคำพูดลุงหรอกนะที่ทำเขาเสียใจ
เเต่เขาสมเพชตัวเองต่างหาก เเค่ปลาตัวเดียว..ยังไม่มีปัญญาจะซื้อกินเลยสินะ...
ตัวละครชาย
ดูสิน่าสงสารนะ พ่อแม่จากไปก่อนทั้งคู่
ตัวละครหญิง
จริงอายุพึ่งจะเท่าไหร่เอง
ตัวละครหญิง
อีกไม่กี่ปีก็20เเล้วแท้ๆ
ท่ามกลางงาน"ศพ"ของพ่อแม่เขา มีเสียงซุบซิบตลอดงานสายตาที่สงสารเเละเวทนาของทุกคนล้วนมองมาที่เขา
เด็กหนุ่มทำได้เพียงยืนหน้านิ่งอยู่หน้าโรงเท่านั้น
เขาไม่ได้เสียใจเลยแม้เเต่น้อยที่บุพการีตนจากไป กลับดีใจด้วยซ้ำที่ผู้ชายเฮงซวยที่กล้าเรียกตัวเองว่าพ่อได้เสียไปสักที
คนเฮงซวยก็เฮงซวยอยู่วันยันค่ำเพราะอะไรน่ะหรอ ตาแก่ที่ติดพนันจนครอบครัวเดือดร้อนขนาดตายไปเเล้วก็ยังอุส่าหาเรื่องให้เขาใช้หนี้แทนสะอย่างนั้น...
สำหรับผม..ผมเรียกชีวิตตัวเองว่า"อุบาด"
มันไม่มีอะไรดีสักอย่าง พ่อติดพนัน แม่ไม่เเล เพื่อนไม่คบเเถมหนี้ก้อนโตมูลค่า 2 ล้านที่ผมไม่ได้เป็นคนสร้างมันด้วยซ้ำ เเต่กลับต้องหาเงินมาชดใช้เเทน
ตัวละครชาย
นี่มันเลยกำหนดจ่ายมา 2 เดือนเเล้วนะ!
ก้า(นิลิน)
คือผมหาไม่ทันจริ-
ตัวละครชาย
ชั้นไม่ได้อยากฟังข้อแก้ตัวหรอกนะ
ตัวละครชาย
ถึงแกจะไม่ใช่คนกู้ก็เถอะ
ตัวละครชาย
พ่อเฮงซวยของเเกดันสร้างไว้ให้น่ะสิ
ตัวละครชาย
จะมาโทษพวกชั้นไม่ได้หรอกนะ
ตัวละครชาย
เพราะพวกชั้นก็ต้องทำงานหาเงินเหมือนกัน
ตัวละครชาย
พวกเราก็มีครอบครัวที่ต้องเลี้ยงดู
ตัวละครชาย
ถ้าวันนี้ชั้นเอาเงินจากแกไม่ได้ละก็...
ตัวละครชาย
โดนเจ้านายไล่ออกเเน่ๆ
ก้า(นิลิน)
เเต่..ผมมีไม่พอจริงๆพี่
ก้า(นิลิน)
ทั้งตัวผมมีไม่ถึง5000ด้วยซ้ำ
ตัวละครชาย
ถ้างั้นอโหสิกรรมให้ชั้นเถอะนะ
ตัวละครชาย
อย่างที่บอกว่าพวกชั้นก็ต้องทำงานเหมือนกัน
ตัวละครชาย
ขออโหสิกรรมให้ด้วย
คนท้วงหนี้ไม่ว่าเปล่าหยิบปืนขึ้นมาจ่อที่หัวเด็กหนุ่มทันที
ก้า(นิลิน)
เดี๋ยวผมจะหามาให้
ก้า(นิลิน)
ขอเวลาสักอาทิตย์ก็ยังดี..
คนท้วงหนี้หาได้ฟังคำเด็กหนุ่มกล่าวไม่ เขาค่อยใส่อุปกรณ์เก็บเสียงให้ปืนคู่ใจ เวลายิงจะได้ไม่เสียงดังรบกวนชาวบ้าน..
ตัวละครชาย
ถึงได้บอกไงว่าอโหสิกรรมให้ด้วย
ตัวละครชาย
ถึงอย่างนั้นชั้นก็ขอให้แกมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้นะ
ตัวละครชาย
อย่าเกิดใหม่ไปเจอพ่อเหี้ยๆอีกละ
ตัวละครชาย
รักตัวเองให้มากๆ
ตัวละครชาย
ชั้นไม่รู้หรอกนะว่าคนชั่วๆแบบชั้นจะพูดคำพวกนี้ให้แกได้มั้ย
ตัวละครชาย
เเต่ชาติหน้าขอให้แกโชคดีละกัน
ชายหนุ่มวัยกลางคนยืนพูดให้กับร่างไร้วิญญาณตรงหน้า มือขวาที่ถือปืนเปรอะเลือดสั่นเล็กน้อยพร้อมกำมันเเน่น
เขาสงสารเด็กนี่มากนะ มาทวงเงินเด็กคนนี้บ่อยเสียจนเอ็นดูเด็กคนนี้เหมือนลูกเขาอีกคนเลย...
2เดือนที่ผ่านมาเขาพยายามช่วยเลื่อนเวลาจ่ายให้ตลอด เเต่ตอนนี้เขาคงทำอีกไม่ได้เเล้วล่ะ ขอโทษนะหนุ่ม
เเต่ลุงก็มีครอบครัวที่ต้องเลี้ยงดูเหมือนกัน...
จะเปลี่ยนเป็นคนใหม่
สถานที่นี้คือที่ใดตัวเขาเองก็ไม่อาจทราบ สิ่งเดียวที่เขารู้ ณ ตอนนี้คือสถานที่ที่เขาอยู่นั้นเป็นสีขาวสว่าง สว่างเสียจนคนมาใหม่ไม่กล้าแม้เเต่จะลืมตาขึ้นมามอง
ตัวละครหญิง
ทำแบบนั้นจะดีหรือคะท่าน..
ตัวละครชาย
เอาแบบนั้นเเหละ
ตัวละครชาย
ในเมื่อฝั่งนั้นถึงกับลงมาบัญชาเอง
ตัวละครชาย
เรามีเเต่ต้องทำตามเพียงเท่านั้น
เสียงชายหญิงสนทนากันในเรื่องใดสักเรื่องนึง เเต่ตอนนี้เรื่องนั้นมันไม่ใช่เรื่องของเขา เขาต้องหาทางกลับบ้านสิ ต้องรีบหาเงิน...หนี้จะได้หมดสักที
เอ้ะ! ผม..โดนยิงเเล้วไม่ใช่หรอ ตอนนี้ผมตายเเล้วหรือเปล่า หรือผมรอดมาได้แบบปาฏิหาริย์กันล่ะเนี้ย..
ชายหนุ่มผู้มาใหม่ยืนมึนงง สายตาเริ่มปรับมีเเสงสีขาวได้เล็กน้อยเเต่ก็เห็นเพียงภาพลางๆไม่ชัดเจนเท่านั้น
ตัวละครหญิง
เขาตื่นขึ้นมาเเล้วค่ะท่าน
ตัวละครชาย
รีบส่งเขาไปเดี๋ยวนี้เลย
ห้ะ...ที่ทั้งสองคุยกันหมายถึงใครกัน ผมหรือเปล่า
เดี๋ยวๆเเล้วส่งผมไปที่ไหน
ร่างกายของเด็กหนุ่มจู่ๆก็ค่อยๆสลายไปราวกับเป็นฝุ่น แม้จะมึนงงกับสิ่งที่ตนกำลังเจอเเต่...อุ่นจัง...ถ้าของีบสักหน่อย..คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
เขารู้สึกเหมือนมือของเขาถูกจับกุมโดยใครสักคน มันอุ่นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ก่อนที่มือนั้นจะค่อยๆปล่อยเขาไปพร้อมเสียงประตูที่ถูกปิดลง
ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะเห็นเพดานไม่คุ้นตา
กูบอกว่ากูคือเจ้าของร่างที่มึงกำลังอยู่
นิลิน
ร่าง..ร่างอะไร เดี๋ยวนี้ไม่ใช่มือผมนิ
ตอนนี้เราสองคนกำลังใช้ร่างเดียวกัน
จริงๆกูก็สงสัยเหมือนกันเเต่ก็พอเข้าใจได้ เพราะไอหมอนั่นอธิบายให้ฟังเเล้ว
ก็มันไม่เปิดเผยตัวตนกูจะรู้มั้ย
เอาเป็นว่ามึงไม่ใช่"ก้า" เเต่ตอนนี้มึงคือ"นิลิน"
เราสองคนคือดวงวิญญาณคนละดวงกันเเต่อยู่ในร่างเดียวกัน
นิลิน
อ่าพอจะเข้าใจได้อยู่ครับ
นิลิน
เเต่มันยากจะเชื่อไปหน่อย..
เพราะกูก็ไม่เชื่อเเต่มันก็เป็นไปเเล้ว
เอาเป็นว่าตอนนี้มึงคือกู กูคือมึงเค๊
ถึงกูจะไม่เข้าใจอะไรมากเเต่เราต้องใช้ร่างเดียวกันไปก่อน
ส่วนสาเหตุที่เราต้องอยู่ร่างเดียวกัน....
อ่า..หมอนั่นพูดว่าอะไรว่ะ..
อ่อ! เราตายในเวลาเดียวกันพร้อมกัน
นิลิน
เเล้วผมต้องทำตัวยังไง
พูดกูกับมึงก็ได้ สบายๆ มาคุณๆผมๆกูไม่ชินว่ะ กระดากปากไปหน่อย
ใส่คับหาพระเเสงไร โครตจะแปลก ทำทรงพูดคำหยาบไม่เป็นไปได้
นิลิน
กูขอโทษเเค่ไม่ชินอ่ะ เรียกมึงกับคนที่ไม่รู้จักกันดีด้วยซ้ำ
เพราะมึงต้องทำแบบนี้กับคนอื่นอีกเยอะ
จะอธิบายคนรอบข้างให้รู้จักคร่าวๆ
1คุณโซเฟีย เป็นแม่ของคริส
2คุณเดวิด เป็นพ่อของคริส
ทั้งสองคนรับมึงมาเลี้ยงดูในบ้าน เเต่ไม่ได้รับเป็นลูกบุญธรรมนะ
เเค่เลี้ยงดูส่งเสียมึงเรียนมหาลัยต่อเท่านั้น เพราะพ่อแม่มึง...ไม่สิพ่อเเม่เราเป็นเพื่อนสนิทกับคุณโซเฟียเเละคุณเดวิด เเละพ่อแม่เราตายไปเมื่อ 2 ปีก่อน
1คาเทีย อีนี้โครตจะเอเนอจี้เยอะ เยอะแบบสัสๆถ้ามันพูดอะไรแปลกๆหรือดีดทุกเวลาไม่ต้องแปลกใจ เป็นเรื่องปกติของมัน
เป็นลูกสาวของตระกูล โรจรัตนกุล (โรจ-รัด-ตะ-นะ-กุน) ถึงจะเรียกตระกูลเเต่ก็ไม่ได้เป็นเศรษฐีอะไรหรอก
เป็นครอบครัวไม่ได้รวยล้นฟ้า เเต่ก็เรียกได้ว่ามีกินมีใช้เหลือๆฐานะค่อนข้างดี เป็นลูกคนเดียว ครอบครัวมันเปิดร้านอาหารธรรมดา เเต่อร่อยนะกูลองชิมเเล้วโครตเลิศ!
2ดาต้า อีห่านี้ไฮโซลูกคุณหนูของแท้ บ้านรวยเเต่ไม่สู้กูหรอก เเต่ถือเป็นคนมีฐานะทางสังคมระดับนึง ชอบตามใจเพื่อน ค่อนข้างใจเย็นมีเหตุผล
เรียกง่ายๆคืออีดาต้าปกติสุดในกลุ่ม
มันมีพี่ชายอยู่1คน เรื่องสืบทอดไม่ต้องถามมันไม่ได้ เเต่มันไม่ได้น้อยใจอะไรหรอกเพราะมันก็ไม่ได้อยากได้ พ่อแม่ปล่อยมันสัสๆส่วนมากสนเเต่พี่ชายมัน
ไม่หรอกมันบอกชอบด้วยซ้ำไม่ต้องกดดันได้ใช้ชีวิตอิสระนั่งกินนอนกิน ส่วนครอบครัวมันเป็นเจ้าของห้าง2-3ห้าง เจ้าของตลาดอีก1ที่ เป็นตลาดใหญ่ที่สุดในประเทศนี้เเล้ว
นิลิน
มองโลกเเง่ดีแหะ เเถมคงรวยน่าดู เจ้าของตลาดเลยเเน่ะ
มันมาจากตระกูล กนกพรลพัฒสกุล(กะ-หนก-พร-ละ-พัด-สะ-กุน)
3เคอร์บี้ คนนี้เรียกได้ว่าเป็นสามัญชนธรรมดา เเต่มันเก่งพวกคอมไรงี้ พวกทำเว็บไซน์สร้างเกมโดยพื้นฐานต่างๆมันทำได้หมด
เเต่อย่างว่าฐานะการเงินครอบครัวไม่พร้อมเลยไม่ได้เข้าเรียนสิ่งที่มันชอบแบบจริงจัง
นิลิน
มีใครที่ต้องรู้จักอีกมั้ย
นิลิน
เสียงมึงดูไม่สบายใจนะ
กูชอบเขามากแบบมากๆ พยายามตามตื้อตามจีบ เข้าตอแยเขาจนดู...น่ารำคาญ
จน...กูสารภาพรักไป..ก็โดนปฏิเสธ
ตอนนั้นกูรับไม่ได้มากๆ ร้องไห้โวยวายแดกเหล้าไปทั่ว เเล้วก็ขับรถ
นิลิน
กูมีไอ้เวรคนนึงที่เรียกตัวเองว่าพ่อ
นิลิน
เขาทำตัวไม่สมกับพ่อสักนิด
นิลิน
ไม่สมกับเป็นคนด้วยซ้ำ
นิลิน
สร้างหนี้มากมายให้ครอบครัวลำบาก
นิลิน
ยังเอาหนี้มันให้กูเลย..
นิลิน
ไม่ว่าไอห่านั้นจะตีกูใช้กูหาเงินต่างๆนาๆ
นิลิน
เเถมชอบหายหัวไปไหนไม่รู้
นิลิน
จนวันหนึ่งกูไม่มีเงินจ่ายค่าดอกพวกนั้น
นิลิน
เราสองคนก็โดนชีวิตเล่นตลกเหมือนนี้เนอะ
นิลิน
เราอาจจะเหมือนกันก็ได้นะ
เรื่องตายกูดูเล็กน้อยไปเลยแหะ5555
นิลิน
ความเจ็บปวดไม่ว่าจะรู้สึกมากหรือน้อย
นิลิน
พอเจออะไรที่ผิดพลาดเข้าหน่อยอาจจะรู้สึกยังรับไม่ได้
นิลิน
เเต่ว่าถ้าเราโตขึ้นก้าวไปพร้อมๆกัน...
นิลิน
อาจจะกลายเป็นผู้ใหญ่ที่ดีก็ได้!
กูน่ะ ทั้งเอาเเต่ใจ อีโก้สูงล้นฟ้า ตอแหล อิจฉา ฟุ่มเฟือย
ไม่เคยคิดเลยนะว่าตัวเองเป็นคนแบบนั้น จนกระทั่งจะตายน่ะ
อะไรเนี้ยปุปปับชิบหาย ตกใจหมด
นิลิน
มาเปลี่ยนชีวิตตัวเองกันเถอะ
นิลิน
กูจะใช้ชีวิตตามใจตัวเอง ทำในสิ่งที่ชอบแบบที่ไม่เคยทำในชาติก่อน
กูจะใช้ชีวิตเรียนรู้เกี่ยวกับรักแท้ให้ได้ รักคนที่รักเรา เรียนรู้ที่จะรักตัวเอง เเละจะพยายามปรับเปลี่ยนนิสัยเเย่ๆล่ะกัน
นิลิน
บางทีที่พระเจ้าส่งเรามาอยู่ด้วยกัน
นิลิน
อาจจะเพราะการนี้ก็ได้
นิลิน
เดาๆเอาน่ะ อาจจะมีเเค่พระเจ้าที่ทำแบบนี้ได้ก็ได้
เพราะก่อนกูจะตาย ก็เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างในเวลาที่สายเกินไป กูอยากขอโทษเพื่อนกูทุกคนมากๆ
พวกมันโครตจะดีกับกูเลย ซัพพอร์ตกูทุกอย่าง
เเต่สิ่งที่กูให้พวกมัน...กลับไม่มีเลยสักอย่าง
นิลิน
งั้นเรามาเปลี่ยนกันเถอะ
นิลิน
ขออนุญาตเป็นเพื่อนคนใหม่ของมึงอีกคนนะ!
นิลิน
ขออนุญาตเป็นเพื่อนกับเคอร์บี้ ดาต้า คาเทียด้วย
เเต่ก็ขอบคุณละกันที่ยังอุส่าขออนุญาติ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
