********

เสียงหัวเราะหวานของผู้หญิงดังมาจากห้องนอนที่เคยเป็นของเธอ กลิ่นน้ำหอมฉุนกระจายไปทั่วโถงบ้าน แต่ไม่มีอะไรเจ็บปวดไปกว่าภาพที่เธอเห็นตรงหน้า—สามีของเธอกำลังนอนกอดผู้หญิงคนอื่นอยู่บนเตียง

ภัคธีรายืนนิ่ง มือกำแน่นจนเล็บจิกลงในเนื้อ แต่ดวงตาของเธอไม่มีน้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว… เธอร้องไห้มามากพอแล้ว

"ยืนบื้ออะไรอยู่? ไม่เห็นหรือไงว่าฉันยุ่ง" เสียงทุ้มเย็นชาของเขาเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มร้าย

เธอไม่ได้ตอบ กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไปเงียบๆ ราวกับเธอเป็นแค่อากาศสำหรับเขา

แต่เขาไม่เคยรู้เลยว่า… วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของพวกเขา

*******************************

*********"*********"*"**********

*แนะนำตัวละคร*

ตัวละครใน "พิษรักซาตาน"

คีริน ศิรเดช

อายุ: 30-32 ปี

สถานะ:เศรษฐีหนุ่ม(สามีภัคธีรา)

สิงที่ชอบ: ชอบชีวิตที่เต็มไปด้วยความสะดวกสบายและการควบคุมทุกสิ่งรอบตัว

นิสัย: เขามีความเย็นชาที่ปกปิดความรู้สึกภายในตัวเอง ไม่แสดงออกถึงอารมณ์จริงๆ

ภัคธีรา

อายุ: 28-30 ปี

สถานะ: ภรรยาของคีริน

สิ่งที่ชอบ: รักครอบครัวและสามี แม้จะได้รับการปฏิบัติอย่างไม่ดีจากคีริน เธอยังชอบที่จะทำให้บ้านอบอุ่นและดูแลทุกคนรอบข้างอย่างดีที่สุด

นิสัย: เธอเป็นคนอดทนและมีความมุ่งมั่นในสิ่งที่เธอรัก แม้จะต้องทนทุกข์จากความไม่ซื่อสัตย์ของสามี

...****************...

ขออนุญาตเจ้าของรูป

เนื้อหาเป็นแค่บทบาทไม่มีอะไรเกี่ยวกับรูป

แอดเพิ่งหัดแต่งนะคะถ้าผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัย😆🙂‍↕️

ช่วยติดตามผลงานด้วยนะคะทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

เดะจะมาต่อเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จุ๊บๆๆๆๆฟๆฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฟฟฟๆๆๆๆๆเีีืเะรสม้สำรำ่กีดทดรดทิกีดืด่่ดีดืด่ดีนดาดืด่าดาดรดืแทแทาแสแทแืาแาแทแืืแืแทแ่แาาแาแาแาาแทแทแาแสดทาแาแาาแาแาแาแาสแาแาแืทดาแาแาแาาแาแาดาแ่แาแาดรแากากาากาดรกรดรด่่ดาดรดาดรดาดราดรดาดรดาาดาดาดาดาดาาดาดาดาดาาดาดาด่ดืดาาดาดาดาดาดาดาดาาดดาาดาดาดาดาาดาดาดาาดาดาดาดาาดาดาดาสดสดาดสดาดาสดสดสดาดส

...****************...

บทที่ 1: เจ้าชายซาตาน

คีริน ศิรเดช นักธุรกิจหนุ่มหล่อมหาเศรษฐี เขาคือผู้ชายที่เพียบพร้อมทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเงิน อำนาจ หรือเสน่ห์ดึงดูดที่สามารถทำให้ผู้หญิงทุกคนยอมสยบแทบเท้า ยกเว้นเพียงคนเดียว—ภรรยาของเขา

เขาไม่ได้รักเธอ...

การแต่งงานของพวกเขาเป็นเพียงข้อตกลงทางธุรกิจระหว่างสองตระกูล ภัคธีราเป็นแค่ผู้หญิงที่ถูกส่งมาเพื่อเป็น "ตราประทับ" เชื่อมโยงความมั่นคงของบริษัทของเขา และในเมื่อเขาไม่ได้เลือกเธอเอง เธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องความรักจากเขา

"อย่าคิดว่าการที่ฉันแต่งงานกับเธอหมายความว่าเธอมีสิทธิ์ในตัวฉัน" เขาเคยพูดไว้ในคืนแต่งงาน และเขาก็ทำตามคำพูดของตัวเองเสมอ

ภัคธีราอดทนกับความเย็นชาของเขา อดทนกับข่าวซุบซิบเรื่องผู้หญิงของเขา อดทนแม้กระทั่งวันที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในบ้าน แต่เธอไม่เคยปริปากบ่น

เพราะเธอรักเขา... รักหมดหัวใจ

---

บทที่ 2: น้ำตาที่ไร้ค่า

"คุณคีรินจะกลับบ้านมั้ยคะ?" เธอส่งข้อความหาสามีเป็นครั้งที่ห้าในวันนี้

แต่สิ่งที่ได้รับกลับมา คือ "Seen" และความเงียบ

เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแค่เศษฝุ่นที่เขาไม่เคยสนใจ พยายามบอกตัวเองว่าต้องอดทน แต่หัวใจของเธอก็เริ่มอ่อนแรงลงทุกวัน

คืนหนึ่ง คีรินกลับบ้านในสภาพมึนเมา กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงยังติดอยู่บนเสื้อ เขายืนพิงกรอบประตูมองเธอด้วยสายตาหยามเหยียด

"ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่?"

ภัคธีรากลืนน้ำตาลงคอ ยิ้มบางๆ แล้วตอบเบาๆ "เพราะฉันเป็นภรรยาของคุณ"

"ภรรยา?" เขาหัวเราะเยาะ "เธอมันก็แค่ของตาย ฉันไม่เคยต้องการเธอเลยสักนิด"

เธออยากจะร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตาให้ไหลอีกแล้ว

---

บทที่ 3: วันที่ฉันหายไป

สามปีที่เธออดทนมันมากพอแล้ว...

ภัคธีราตัดสินใจจากไปอย่างเงียบๆ ทิ้งเพียงใบหย่ากับจดหมายสั้นๆ ไว้บนโต๊ะ

*"ฉันขอโทษที่เป็นภรรยาที่คุณไม่ต้องการอีกต่อไปแล้ว ฉันจะไปจากชีวิตคุณ ขอให้คุณมีความสุขกับผู้หญิงที่คุณรัก" *

เมื่อคีรินกลับมาถึงบ้านและพบว่าบ้านที่เคยมีเธออบอุ่นกลับกลายเป็นบ้านที่เงียบเหงา หัวใจของเขากลับปวดหนึบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขาคิดว่าเธอไม่มีวันไปไหน เธอรักเขามากเกินกว่าจะเดินออกไปเอง... แต่เขาคิดผิด

และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รู้ว่า... การไม่มีเธอ มันทรมานมากกว่าที่เขาเคยจินตนาการไว้

---

บทที่ 4: ซาตานคลั่งรัก

คีรินตามหาเธอไปทุกที่ สืบทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ จนในที่สุดเขาก็พบว่าเธอเริ่มต้นชีวิตใหม่ในต่างประเทศ

เธอสวยขึ้น สดใสขึ้น และที่สำคัญ—เธอมีใครบางคนอยู่ข้างกาย

มันทำให้เขาแทบคลั่ง

"ไม่มีใครแทนที่เธอได้" เขากระซิบกับตัวเองในความมืดของค่ำคืน

และเขาสาบานว่า... จะเอาภรรยาของเขากลับมา ไม่ว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม

...----------------...

บทที่ 5: คำขอโทษที่สายเกินไป

คีรินใช้เวลาหลายเดือนตามหาภัคธีรา จนในที่สุดเขาก็พบว่าเธอย้ายไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ ชื่อของเธอปรากฏอยู่ในรายชื่อผู้ป่วยของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

หัวใจของเขากระตุกวูบเมื่อเห็นรายละเอียดนั้น เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเธอป่วย…

คืนนั้นเขานอนไม่หลับ ภาพเธอในวันสุดท้ายที่เขาเห็นยังติดตา เธอจากไปในความเงียบ โดยที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าเธออาจไม่ได้จากไปเพราะหมดรัก แต่เป็นเพราะความเจ็บป่วยที่เขาไม่เคยใส่ใจเลยสักครั้ง

---

บทที่ 6: เธอที่ฉันมองข้ามไป

เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย เธอนอนอยู่บนเตียง ร่างกายผ่ายผอม ดวงตาที่เคยสดใสอ่อนล้าและเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

เธอไม่ได้จากไปเพราะหมดรัก… แต่เพราะเธอกำลังจะหมดลมหายใจ

"ภัคธีรา..." เสียงของเขาสั่นเครือ

เธอลืมตามองเขาช้าๆ ก่อนจะยิ้มจางๆ "คุณมาแล้ว..."

เขาคุกเข่าลงข้างเตียง จับมือเธอไว้แน่น "ทำไมเธอไม่บอกฉัน? ทำไมเธอถึงเลือกที่จะไปคนเดียว?"

"เพราะคุณไม่เคยสนใจ... ต่อให้ฉันบอก คุณก็คงไม่ฟัง"

คำพูดของเธอเหมือนมีดกรีดลงกลางใจ เขารู้ดีว่าเป็นเรื่องจริง ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธออดทนต่อทุกอย่างเพียงลำพัง แม้กระทั่งความตายก็ยังต้องเผชิญหน้ามันโดยไม่มีเขาอยู่ข้างๆ

"ฉันขอโทษ..." เขากระซิบ น้ำตาไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว "ฉันรักเธอ ขอร้องล่ะ กลับมาหาฉันเถอะนะ"

เธอเพียงแค่ยิ้มบางๆ "สายไปแล้ว... ฉันดีใจนะ ที่ได้รักคุณ แม้ว่าจะเป็นฝ่ายเดียวก็ตาม"

มือของเธอเริ่มเย็นลง…

เสียงเครื่องวัดชีพจรดังเป็นเส้นตรงพร้อมกับเสียงเตือนของเครื่องช่วยหายใจ

และเธอก็จากเขาไป…

---

ใกล้จบแล้วนะคะเรื่องนี้สั้นๆ🙂‍↕️

เป็นการทดลองแต่งถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยยยยยย

ติดตามผลงานเยอะๆนะคัะะะะะะะะะะ

จุ้บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฟๆๆฟฟๆๆฟฟฟๆฟฟๆๆฟๆฟๆๆฟๆๆฟๆๆฟๆๆฟไไไไๆฟๆฟฟฟๆๆฟๆๆๆๆๆๆฟฟๆฟฟๆฟฟฟๆฟฟๆฟฟๆฟฟๆฟฟๆๆฟๆๆๆฟฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฟๆๆฟๆๆๆๆๆ

บายยยยยย

เดะว่างๆมาต่อตอบจบนะะะะะะะะะะ

เตรียมชิดชู้ไว้เลยยยยยยยยยย