บัว เป็น เด็ก ที่ถูกรับ มาเลี้ยง ตั้ง แต่เด็ก. เธอนั้น ถึงแม้ ว่าจะ ถูกรับมาเลี้ยง แต่เธอ ก็รัก แม่และพ่อ เหมือนครอบครัว แท้ๆ ของเธอ. ครอบครัว ของเธอมี 6 คน. พ่อ, แม่, 2 พี่ชาย, พี่สาว และ เธอ.

พี่ชาย คนที่ 1 : เมฆ, อายุ 23ปี

พี่ชาย คนที่ 2: สายฟ้า, อายุ 21ปี

พี่สาว ลูกคนที่ 3: ฝน, อายุ 19ปี

และก็เธอ บัว อายุ 17ปี่. ชื่อบัวนั้น พ่อและแม่ ของเธอได้ ตั้งให้ ก่อนที่ พวกเขา จะ จากไป ด้วย อุบัติเหตุ ตอนที่ บัว อายุ 1ปี.

แม่ ของเธอ นั้น เป็น น้องสาว ของ พ่อไหม่ เธอเอง.

'บ้าน'

เมื่อคืน พี่ ได้ยิน บัว พูดในโทรศัพท์ ว่า วันนี้ จะมีเพื่อนมา เหรอ?

ใช่ค่ะ พี่ฝน. เพื่อนจะมา ตอนเย็น. พอดีว่า นุ่นน่ะ มันจะมา ทำหนังสือ อะค่ะ.

ออก็ดีน่ะ แต่ เสียดาย เพราะพี่ว่า จะพาไปช้อปปิ้ง.

หน้าเสียดายจัง. เอาไว้ วันหลังน่ะค่ะ.

จ้าาาา.....

ตอนเย็น

ติงติง... (เสียงกริ่ง)

พี่เมฆ: ว่าไงนุ่น

นุน : บัว อยู่ไหม้ค่ะ?

พี่เมฆ : อยู่จ้า, เข้ามาก่อนสินุ่น

บัว!! นุ่นมา

โอเคค่ะ เดียว ออกไป บอก นุน ว่า รอก่อนน่ะพี่.

พี่เมฆ : นุ่น, บัวบอก ว่ารอก่อน เดียวลงมา.

สุน : ค่ะ

บัว : ขอโทษ นุ่น เมื่อกี้ หวีผม อยู่น่ะ.

เข้าห้องกัน.

นุ่น : ไปก่อนน่ะค่ะ, พี่เมฆ.

บัวและนุ่น ทำหนังสือกันจนเสร็จ.

นุ่น:

เอ้อ บัว กูใด้ยิน มาว่า มีเด็ก เข้ามาไหม ว่ะ พรุ่งนี้.

กู ว่าน่ะ เด็ก คนนั้น ต้อง มีอะไรดี แน่ๆ ไม่งั้น คงไม่มี คนเอา ไปลง ใน้ เพจ เฟสบุ๊ค โรงเรียน หรอก.

บัว: เรื่อง ของ เขาดิ, เราไม่ ค่อยสนใจ สักเท่าไร

นุ่น: จ้าาา ขอ ให้เป็น อยางนั้น น่ะ

นุ่น: เอ้อ บัว พ่อกับแม่ ไม่ อยู่ รออ

บัว: ใช่ เขา ไป ทำงาน ที่ต่างจังหวัด น่ะ. 2-3 เดือนกว่า จะ กลับ.

นุ่น: ออ, ว่า ทำไม ถึง ไม่ เห็น.

บัว กู กลับ ก่อน น่ะ.

บัว: โอเค, เดียว ลงไป ส่ง.

ที่ โรงเรียน ใน ชั้นเรียน,

ครู: สวัสดี เด็กๆ อย่าง ที่ ทุกคน รู้ ว่า วันนี้ จะมีเด็ก ไหม เข้ามา

นักเรียน: ค่ะ ครู

เชิญ นายบาส เข้ามา

นักเรียน ผู้หญิง: กรี๊ด.... นี่ มัน พี่บาส ลูกของ เศรษฐีนิ

ครู: บาส แนะนำ ตัวสิ

บาส: สวัสดี, บาส 17 ปี่ เพิ่ง กลับ มาจาก เมืองนอก

ขอ ฝาก ตัว ด้วย น่ะ.

ครู : บาส, เธอ ไป นั่ง ได้

บาส มองหา ที่ นั่ง. มี สองที่นั่ง ระหว่าง ข้างหน้า บัว และ ด้านซ้าย ของห้อง แต่ อยู่ ข้าง ซ้าย แจ่มใส.

บาสเธอ เลือก ที่จะ อยู่ ข่าง ซ้าย แจ่มใส.

ครู: ไม่ต้อง ห่วง ทุกคน เพราะว่า ครู จะ เลือก ที่ นั่ง ให้ไหม เดือน หน้า.

นักเรียน: ค่ะครู

ตอน เรียน แจ่มใส แอบมอง บาส แต่บาส ไม่ใด้ ใส่ใจ อะไร.

โอเค ทุกคน อย่าลืม ทำ การบ้าน ให้เสร็จ ครู จะเก็บ พรุ่งนี้.

บาส ถ้าเธอ ไม่ เข้าใจ สามารถ ถาม เพื่อน ได้น่ะ.

ขอบคุณค่ะ คุณครู

ได้เวลา พัก

แจ่มใส: บาส ถ้า เธอ ไม่เข้าใจ ถาม เรา ได้ น่ะ

บาส: ขอบใจ แต่ ไม่ เป็นไร เรา มี ครู สอนให้ แล้ว ที่บ้าน

แจ่มใส: โอเค

บัว และ นุ่น เดินออก จาก ห้องเรียน

นุ่น: ว่าไง บัว, พี่บาส อะ หล่อ ไหม?

บัว: ก็ ไม่น่ะ. ดู ธรรมดา ไม่ค่อย สนใจ อะ ไป ดีกว่า

นุ่น : เดียว รอ ด้วย

รู้สึก ว่า ที่นี้ มันมี อะไร ที่ ต้อง ปรับปรุง มากมายน่ะ (บาส)

เสี่ยงโทรศัพท์..... 📞

บาส: สวัสดีพ่อ มีอะไร หรือเปล่า?

พ่อ บาส: เป็นไง โรงเรียน โอเค เปล่า.

บาส : ก็ โอเค น่ะ พ่อ. ขอบคุณ น่ะ พ่อ สำรับ คอนโด น่ะ

พ่อ บาส: ไม่เป็น ไร เพื่อลูก พ่อทำได้

วางสาย.......

หลังเลิกเรียน~

บาส กำลัง เดิน ออกจาก โรงเรียน..

ว่าไง บาส ไม่ เจอกัน ตั้งนาน (มี เสี่ยง คน พูด จาก ด้านหลัง)

บาส หันไป มอง

บาส: สายฟ้า...

สายฟ้า: เออ กู เอง

บาส : เอา แล้ว มึง มา ทำอะไร ที่ นี้ อะ?

สายฟ้า: มารับ น้องสาว

บาส : คนไหน?

สายฟ้า: นั่นไง พูด ถึง ก็ มา

บาส หันไปมอง ออ คนนี้ เหรอ

นั่น กู ไป กอนน่ะ ไว้เจอ กันไหม

บัว : พี่ รู้จัก คนนั้น ด้วยเหรอ ค่ะ

สายฟ้า: ใช่ เป็น เพื่อน พี่ เอง

แม่ บาส เป็น เพื่อน กับ แม่ เรา ด้วย น่ะ. ไม่ใช่ เพื่อน ธรรมดา แต่ เป็น เพื่อน รัก เลยเเละ.

ถึงบ้าน บัว ก็ รีบไป อาบน้ำ แล้ว ก็ ทำ การบ้าน จน เสร็จ. อยู่ ดีๆ ก็ มี เสี่ยง คน โทรมา.

ว่าไงนุ่น..

นุ่น: บัว มึง เตรียมตัว แล้ว หรือ ยัง?

บัว: เตรียมตัว เรื่อง อะไร?

นุ่น: นี้มึง ลืม หรือว่า แกล้ง ลืม เนี่ย?

บัว: เรา ลืม. ตกลง เรื่อง อะไร?

นุ่น: ก็ งาน วันเกิด แจ่มใส ไง. กู ยังไม่ได้ ซื้อ ของขวัญเลย แถมยัง ไม่ รู้ จะ หา เสื้อ ที่ ไหน. เป็น ชุดธีม เจ้าหญิง และ เจ้าชาย. ไม่ รู้ แจ่มใส มัน คิด ได้ไง, กู ละ หนักใจ จริงๆ เลย...

บัว: ตอนนี้ เพิ่ง 5 โมงเอง. ถ้า จะ ออก ไป ซื้อ ของ ก็ ยังทัน อยู่น่ะ.

นุ่น: ดีเลย นั้น กู ไปรับ มึง ก็ แล้ว่า กัน.

บัว: โอเค

ที่ห้าง~~~~

นุ่น : บัว มึง ดู นั้น พี่ บาส มา ทำ อะไร ที่ นี้ น่ะ

บัว: เอา ทำ ไหม ถึง จะมา ไม่ได้ ละ ก็ นี้ มัน ห้าง, ที่สาธารณะ

นุ่น: เดียว กอน น่ะ กู ลืม ไป ว่า ที่ นี้ เป็น ห้าง ของพ่อ พี่ บาส

บัว: เพิ่งรู้ นะเนี่ย

นุ่น: นี้ไง เจอ สักที ร้าน ชุด เจ้าหญิง, ไป ดู กัน

30 นาที ผ่านไป

นุ่น: กู ว่า มึง สมควร เอา ชุด สีฟ้านะ เพราะมัน สวย มาก มึง ดู ดิ

บัว: จะดี เหรอ มัน ดู เด่น ไป นะ

นุ่น: นี้ มึง ถ้า แบบ นี้ เรียกว่า เด่น ของกู คง เป็น เจ้าภาพ แล้ว ละ.

บัว: ก็ ได้. แล้ว รองเท้า ละ?

นุ่น: รองเท้า ส้นสูง สิ. เจ้าหญิง นะมึง จะให้ ใส่รองเท้าแตะ ก็ ไม่ไหว ปะ.

บัว: แต่ว่า เรา เดิน ไม่ เป็น

นุ่น: ไม่เป็น ไร เดียว กู สอนให้ เอง.