ธันย์ (Thun)

อายุ: 18 ปี

ลักษณะ: เด็กหนุ่มผิวขาว ผมดำยุ่งนิด ๆ ดวงตาที่เคยสดใสแต่หม่นหมองหลังจากเหตุการณ์สะเทือนใจ

บุคลิก: เงียบขรึม ชอบอยู่คนเดียว มีความคิดลึกซึ้ง แต่จริง ๆ เป็นคนอ่อนโยนและรักการวาดภาพ

พื้นหลัง: เคยเป็นคนร่าเริงแต่สูญเสียครอบครัวจากอุบัติเหตุ ทำให้ปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอก

จุดเปลี่ยน: การได้พบกับอาทิตย์ช่วยให้เขากล้าเปิดใจและกลับมาเชื่อในความสุขอีกครั้ง

อาทิตย์ (Arthit)

อายุ: 19 ปี

ลักษณะ: หนุ่มผิวแทน ผมสีน้ำตาลนุ่ม ดวงตาเป็นประกายและมีรอยยิ้มที่ทำให้คนรอบข้างรู้สึกอบอุ่น

บุคลิก: มองโลกในแง่ดี อารมณ์ดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น เป็นคนตรงไปตรงมาและมีพลังบวก

พื้นหลัง: แม้จะดูเหมือนเป็นคนที่มีชีวิตสมบูรณ์แบบ แต่เบื้องหลังเขาต้องแบกรับความคาดหวังจากครอบครัว

จุดเด่น: อาทิตย์เป็นเหมือนแสงแดดที่ช่วยปลุกความสดใสให้ธันย์กลับมาอีกครั้ง

พริม (Prim)

อายุ: 18 ปี

ลักษณะ: เด็กสาวร่าเริง ผมยาวสีดำเป็นประกาย ดวงตากลมโต

บุคลิก: ซื่อสัตย์ ตรงไปตรงมา และชอบสังเกตคนรอบข้าง

บทบาท: เพื่อนคนแรกของธันย์ที่โรงเรียนใหม่ คอยเป็นกาวใจและผลักดันให้ธันย์กล้าออกจากเปลือกของตัวเอง

ครูปกรณ์ (Kru Pakorn)

อายุ: 35 ปี

ลักษณะ: ชายหนุ่มวัยกลางคน ใส่แว่น บุคลิกสุขุม

บทบาท: ครูศิลปะผู้เห็นพรสวรรค์ในการวาดภาพของธันย์ เป็นแรงบันดาลใจและที่ปรึกษาให้ธันย์ค้นพบตัวเองผ่านศิลปะ

เกียร์ (Gear)

อายุ: 19 ปี

ลักษณะ: หนุ่มสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาคมแบบคนมั่นใจ ใส่ต่างหูหนึ่งข้าง

บุคลิก: ขี้เล่น แต่ออกแนวกวนประสาทเล็กน้อย ชอบแซวอาทิตย์บ่อย ๆ

พื้นหลัง: เพื่อนสนิทของอาทิตย์ตั้งแต่มัธยมปลาย เป็นคนที่พร้อมช่วยเหลือแต่ไม่แสดงออกตรง ๆ

จุดเด่น: มีบทบาทสำคัญในการทำให้ธันย์และอาทิตย์เข้าใจกันในช่วงที่เกิดความเข้าใจผิด

---

คุณป้าสายหยุด (Pa Saiyut)

อายุ: 55 ปี

ลักษณะ: หญิงวัยกลางคน ผมแซมสีขาว หน้าตายิ้มแย้มเสมอ ชอบใส่เสื้อผ้าสีสด

บุคลิก: ใจดี เป็นกันเอง รักการทำอาหาร

บทบาท: เจ้าของร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่เป็นจุดพักใจของธันย์และอาทิตย์ คอยให้คำแนะนำชีวิตเหมือนแม่คนที่สอง

จุดเด่น: มักมีคำคมปลอบใจที่ฟังแล้วชวนให้คิด

---

ดล (Don)

อายุ: 18 ปี

ลักษณะ: เด็กหนุ่มร่างเล็ก ผิวขาว ดวงตาดูขี้อาย มักก้มหน้าก้มตา

บุคลิก: ขี้อาย แต่เป็นคนจริงใจและซื่อสัตย์

พื้นหลัง: เพื่อนร่วมห้องของธันย์ที่โรงเรียนใหม่ แม้จะพูดน้อยแต่กลับสนิทกับธันย์ได้เร็ว

จุดเด่น: เป็นแรงผลักดันให้ธันย์กล้าเข้าสังคมมากขึ้น

---

คุณวิน (Winn)

อายุ: 40 ปี

ลักษณะ: ชายวัยกลางคน ผมสั้นเนี้ยบ ใส่เสื้อเชิ้ตอยู่เสมอ

บุคลิก: สุขุม เยือกเย็น และมีความคิดลึกซึ้ง

บทบาท: พ่อของอาทิตย์ที่ดูเหมือนเคร่งขรึม แต่จริง ๆ รักและห่วงลูกชายมาก

จุดขัดแย้ง: มีความคาดหวังสูงต่ออาทิตย์และไม่เข้าใจความฝันของลูก

---

คุณยายบุญเรือน (Grandma Boonruen)

อายุ: 72 ปี

ลักษณะ: หญิงชราใจดี ผมขาว ผิวเหี่ยวย่น แต่ยังแข็งแรง

บุคลิก: ชอบเล่าเรื่องในอดีตและปลูกต้นไม้ เป็นที่รักของคนในหมู่บ้าน

บทบาท: เป็นเหมือนผู้เฒ่าที่ให้คำแนะนำกับธันย์เมื่อเขาสับสนในเส้นทางชีวิต

---

ฟ้า (Fah)

อายุ: 18 ปี

ลักษณะ: เด็กสาวผิวขาวอมชมพู ผมยาวสีทองอ่อน ดวงตาสดใส

บุคลิก: มั่นใจในตัวเอง ช่างพูด และกล้าหาญ

บทบาท: เพื่อนใหม่ของธันย์ที่กลายมาเป็นพี่สาวใจดี ชอบเชียร์ความสัมพันธ์ของธันย์และอาทิตย์

เช้าวันใหม่ทอแสงสีทองผ่านหน้าต่างอาคารเรียน เสียงนกร้องรับกับสายลมที่พัดผ่านต้นไม้ใหญ่ในสนามโรงเรียน แสงแดดอุ่น ๆ ส่องลงมาแตะพื้นสนามหญ้าที่เปียกชื้นจากหมอกบาง ๆ ของช่วงเช้า

ฟ้า นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ตามปกติ วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เธอเลือกมุมเงียบสงบนี้เป็นที่พักใจ สายตาคู่โตของเธอมองออกไปยังถนนหน้าโรงเรียน เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบ

เขามีผมสีดำยุ่งเหยิงในแบบที่ดูไม่ตั้งใจ ใบหน้าคมคายดูเคร่งขรึม และแววตาที่เหมือนกำลังปิดกั้นโลกทั้งใบไว้

“เด็กใหม่สินะ” ฟ้าพึมพำกับตัวเอง

เด็กหนุ่มเดินผ่านไปโดยไม่สนใจสายตาของใคร ฟ้ารู้สึกถึงความโดดเดี่ยวที่แผ่ออกมาจากตัวเขา มันทำให้เธออดไม่ได้ที่จะอยากเข้าไปทักทาย

---

ช่วงพักกลางวัน ฟ้าเห็นเด็กหนุ่มคนนั้นนั่งอยู่คนเดียวใต้ต้นไม้ในสนามโรงเรียน ห่างจากกลุ่มนักเรียนที่กำลังหัวเราะเฮฮากัน

เธอตัดสินใจเดินเข้าไปหา พร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร

“เฮ้ นายชื่ออะไรเหรอ?” ฟ้าเริ่มทัก

เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความระแวง

“…ธันย์” เขาตอบเสียงเรียบ

“ธันย์เหรอ? ชื่อนายฟังดูเท่ดีนะ” ฟ้าหัวเราะเบา ๆ “ฉันชื่อฟ้า ยินดีที่ได้รู้จัก”

“…อืม”

ฟ้าไม่ได้ท้อแท้กับท่าทางเย็นชาของธันย์ เธอนั่งลงข้าง ๆ เขาโดยไม่รอคำเชิญ

“นายเพิ่งย้ายมาเหรอ?”

“อืม”

“แล้วชอบโรงเรียนนี้ไหม?”

“…ยังไม่รู้”

ฟ้าหัวเราะเบา ๆ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวนายก็ชอบเองแหละ ที่นี่ฟ้าสวยนะ นายชอบมองฟ้าไหม?”

ธันย์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีครามที่ไร้เมฆ

“…ก็ดีนะ”

“ใช่ไหมล่ะ ฟ้าคิดว่าฟ้าบนนี้เหมือนเพื่อนที่อยู่กับเราเสมอ ไม่ว่าวันนั้นจะดีหรือร้าย”

ธันย์เงียบไป แต่ในใจกลับรู้สึกแปลกประหลาด คำพูดของฟ้าทำให้เขารู้สึกว่าท้องฟ้าไม่ได้ดูว่างเปล่าอย่างที่คิด

“งั้นนายก็มานั่งตรงนี้กับฟ้าบ่อย ๆ นะ”

“หืม?”

“เพราะฟ้าชอบมีเพื่อนนั่งมองฟ้าด้วยกันไง”

ธันย์แอบยิ้มมุมปากเล็ก ๆ โดยไม่รู้ตัว “นายเป็นคนแปลกดีนะ”

“ขอบคุณ ถือว่าเป็นคำชมนะ” ฟ้ายิ้มกว้าง

หลังจากนั่งคุยกันอยู่พักใหญ่ เสียงสัญญาณเตือนก่อนเริ่มเรียนก็ดังขึ้น ฟ้ายืนขึ้นปัดเศษใบไม้ที่ติดกระโปรงพลางยิ้มให้ธันย์

"ได้เวลาแยกย้ายแล้วล่ะ นายเรียนห้องไหนเหรอ?"

"ห้อง 5/3"

"อ้าว เหมือนฟ้าเลย แต่เดี๋ยวฟ้าต้องไปช่วยงานที่ห้องกิจกรรมน่ะ นายไปก่อนนะ แล้วเจอกันในห้อง"

ธันย์พยักหน้าเบา ๆ มองตามฟ้าที่วิ่งออกไปอย่างกระตือรือร้น

---

เมื่อมาถึงหน้าห้องเรียน 5/3 เสียงพูดคุยของเพื่อนร่วมชั้นดังเจื้อยแจ้ว ธันย์ก้าวเข้ามาอย่างเงียบ ๆ โดยไม่สนใจสายตาของคนรอบข้าง เขามองหาที่นั่งตรงริมหน้าต่างและตั้งใจจะหลีกเลี่ยงทุกบทสนทนาให้ได้มากที่สุด

แต่ยังไม่ทันได้นั่ง เสียงทักทายก็ดังขึ้นจากด้านข้าง

"เฮ้ นายเด็กใหม่ใช่ไหม?"

ธันย์หันไปมองต้นเสียง เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ดูสดใสเหมือนแสงแดดยามเช้า ผิวแทนสุขภาพดี ผมสีน้ำตาลเข้มยุ่งนิด ๆ แต่อยู่ในลุคที่ดูเป็นธรรมชาติ ดวงตาเป็นประกายอย่างมั่นใจ

"เราอาทิตย์นะ ยินดีต้อนรับ"

"...ธันย์"

"ธันย์เหรอ? ชื่อเท่ดีนะ นายย้ายมาจากไหนล่ะ?"

ธันย์ลังเลเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นสายตาจริงใจของอาทิตย์ก็ยอมตอบ "จากกรุงเทพฯ"

"อ้อ งั้นคงแปลกใหม่สำหรับนายสินะ ที่นี่เงียบกว่าเยอะ"

ธันย์พยักหน้าเบา ๆ

"ไม่ต้องเกร็งนะ เพื่อน ๆ ที่นี่โอเคมาก เดี๋ยวเราจะแนะนำให้รู้จักทุกคน"

"ไม่ต้องก็ได้..."

อาทิตย์หัวเราะ "นายดูเงียบ ๆ แฮะ ไม่เป็นไร เราจะค่อย ๆ ทำความรู้จักกันเอง"

---

เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพักกลางวัน อาทิตย์ชวนธันย์ไปที่โรงอาหาร แม้ธันย์จะอยากปฏิเสธ แต่ก็รู้ว่าปฏิเสธอาทิตย์คงไม่ง่ายนัก

"ไปเถอะ นายจะได้รู้จักเพื่อน ๆ มากขึ้น"

"ฉันไม่ค่อยชอบคนเยอะ"

"งั้นนั่งกับเราก็ได้ ไม่ต้องสนใจคนอื่น"

ธันย์ถอนหายใจ แต่สุดท้ายก็เดินตามอาทิตย์ไป

ระหว่างทาง อาทิตย์ชวนคุยเรื่องนู่นเรื่องนี้ไม่หยุด ธันย์ที่ปกติไม่ชอบพูดคุยกับใครกลับรู้สึกว่าอาทิตย์เป็นคนที่มีพลังงานบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย

"นี่ธันย์ เราถามอะไรหน่อยสิ"

"อะไร?"

"นายเคยมองพระอาทิตย์ตอนตกดินหรือเปล่า?"

ธันย์ชะงักกับคำถามนั้น "ก็เคยมั้ง"

"เราว่ามันเจ๋งดีนะ มันเหมือนกับว่าถึงจะหมดวัน แต่พระอาทิตย์ก็ยังให้แสงสุดท้ายที่สวยงามเสมอ"

ธันย์ไม่ได้ตอบอะไร แต่คำพูดของอาทิตย์กลับสะกิดใจเขาอย่างประหลาด

---

เมื่อกลับมาที่ห้องเรียน ฟ้าก็เดินเข้ามาทักธันย์ด้วยรอยยิ้ม "เป็นยังไงบ้าง เจอเพื่อนใหม่หรือยัง?"

"เจอแล้ว"

อาทิตย์เดินตามมาสมทบพร้อมยิ้มกว้าง "เฮ้ ฟ้า รู้จักธันย์แล้วเหรอ?"

"รู้จักสิ ฟ้าคุยกับเขาก่อนใครเลย"

"เหรอ งั้นฟ้าเป็นเจ้าถิ่นสินะ" อาทิตย์หัวเราะ

ธันย์มองทั้งสองคนที่พูดคุยกันอย่างสนิทสนม เขาไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่ต้องมาเจอคนสองคนที่เต็มไปด้วยแสงสว่างในชีวิตของเขา

แต่ที่แน่ ๆ ทั้งฟ้าและอาทิตย์กำลังทำให้ท้องฟ้าของธันย์เริ่มมีแสงที่อบอุ่นมากขึ้น

เสียงนกดังแว่วมาแต่ไกลพร้อมกับแสงแดดอุ่นยามเช้าที่สาดลงบนสนามหญ้าของโรงเรียน ธันย์เดินเข้ามาในบริเวณโรงเรียนด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยเหมือนเช่นเคย วันนี้เป็นวันที่สองของการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่ แม้จะไม่อยากยอมรับ แต่การได้เจอฟ้าและอาทิตย์เมื่อวานทำให้ใจของเขารู้สึกเบาขึ้นเล็กน้อย

ขณะกำลังเดินไปทางอาคารเรียน เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามา ธันย์หันไปมองก็พบว่าฟ้าวิ่งมาพร้อมรอยยิ้มสดใส

"อรุณสวัสดิ์!" ฟ้าทักด้วยน้ำเสียงร่าเริง

"อืม" ธันย์ตอบสั้น ๆ

"วันนี้นายดูไม่ดุเท่าเมื่อวานแฮะ ดีจัง!"

ธันย์เลิกคิ้วเล็กน้อย "เมื่อวานฉันดุเหรอ?"

"ก็ไม่เชิงดุ แต่หน้านายเหมือนคนที่พร้อมจะหลบหนีทุกคนตลอดเวลา" ฟ้าพูดติดตลก

ธันย์ไม่ตอบ แต่ในใจแอบคิดว่าฟ้าเป็นคนตรงไปตรงมาจนน่าประหลาด

"อ๊ะ นั่นอาทิตย์มาแล้ว!" ฟ้าชี้ไปที่สนามบาสฯ ซึ่งอาทิตย์กำลังเล่นบาสฯ อยู่กับเพื่อนอีกสองสามคน

"นายรู้ไหม อาทิตย์เป็นคนดังของโรงเรียนเลยนะ เพื่อนเยอะมาก แถมยังติดทีมบาสด้วย"

"ดูไม่แปลกใจ" ธันย์พูดเรียบ ๆ

ฟ้าหัวเราะ "ก็จริง เขาเป็นคนที่ใครก็เข้าหาได้ง่ายใช่ไหมล่ะ?"

"แล้วทำไมนายถึงไม่อยากเข้าไปสนิทกับคนอื่นล่ะ?" ฟ้าถามพลางมองธันย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้

"...ฉันแค่ไม่ชอบความวุ่นวาย"

ฟ้าพยักหน้าเบา ๆ "อืม ก็เข้าใจนะ แต่บางทีการมีเพื่อนมันก็ทำให้เรารู้สึกไม่โดดเดี่ยวเหมือนกันนะ"

ช่วงพักกลางวัน อาทิตย์เดินเข้ามาทักธันย์ที่กำลังนั่งกินข้าวเงียบ ๆ ในมุมหนึ่งของโรงอาหาร

"ธันย์! ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะ?" อาทิตย์ทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ โดยไม่รอคำเชิญ

"ฉันชอบเงียบ ๆ"

"เฮ้ แต่ที่โรงอาหารนี่เสียงดังมากเลยนะ จะเงียบได้ยังไง" อาทิตย์หัวเราะ "ไปนั่งกับพวกเราดีกว่า ฟ้าก็อยู่ด้วยนะ"

ธันย์ลังเลเล็กน้อย ก่อนจะเห็นฟ้ายกมือโบกให้จากโต๊ะอีกฝั่ง

"เห็นไหม ฟ้ารออยู่ ไปเถอะน่า"

สุดท้ายธันย์ก็ยอมลุกตามอาทิตย์ไปที่โต๊ะ

เมื่อถึงโต๊ะ ฟ้ายิ้มกว้าง "เย้ นายมาจนได้นะธันย์ นึกว่าจะหนีไปนั่งคนเดียวจนจบเทอมซะอีก"

"ฉันไม่ได้หนี" ธันย์ตอบเรียบ ๆ

"อาทิตย์นี่เก่งเนอะ ดึงนายมาจนได้" ฟ้าหัวเราะ

"ก็บอกแล้วว่าธันย์เป็นเพื่อนใหม่ของเรา ต้องดูแลให้ดี" อาทิตย์ยิ้มกว้าง

บรรยากาศบนโต๊ะเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของอาทิตย์และฟ้า แม้ธันย์จะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่เขาก็เริ่มรู้สึกว่าเสียงเหล่านั้นไม่ได้รบกวนใจเหมือนที่เคยคิด

หลังเลิกเรียน ฟ้ากับอาทิตย์เดินมาส่งธันย์ที่หน้าประตูโรงเรียน

"พรุ่งนี้นายจะมานั่งใต้ต้นไม้นั่นอีกไหม?" ฟ้าถามพลางเอียงคอมองธันย์

"...อาจจะ"

"ถ้ามานั่งอย่าลืมชวนฟ้าด้วยนะ ฟ้าชอบไปนั่งตรงนั้นเหมือนกัน"

"แล้วก็อย่าลืมเรียกเราไปด้วย!" อาทิตย์เสริม

ธันย์พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินแยกไปขึ้นรถเมล์

ระหว่างทางกลับบ้าน ธันย์เงยหน้ามองท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อน เส้นทางชีวิตที่เคยเงียบเหงาเริ่มมีสีสันมากขึ้นเมื่อได้พบกับฟ้าและอาทิตย์

แม้จะยังไม่กล้าบอกว่าตัวเองพร้อมเปิดใจ แต่การมีคนสองคนที่เข้ามาในชีวิตกลับทำให้เขาเริ่มเชื่อว่าท้องฟ้าที่เคยหม่นหมองกำลังจะสดใสขึ้น