นักล่าปีศาจกับมังกรทูตสวรรค์
การพบกันครั้งแรก
ตอนนี้โรสกำลังนั่งอยู่บนต้นไม้กินแอปเปิ้ลที่ขโมย มาได้จากพวกชาวบ้านของกินอื่นๆ จู่ๆได้มีเด็กหนุ่ม หน้าตาหล่อหรือสวยดี...เดินเข้ามาในป่า โรสได้แอบนั่ง บนต้นไม้ก่อนจะคิดว่าแกล้งอะไรเขาดี
เรน
เจ้าจะออกมาหรือจะให้ข้าตามหาเจ้า?
โรส
มาสิ
//โรสกลางบาเรียล่องหน เพื่อป้องกันตัวเอง
เรน
ปีศาจชั้นต่ำนะเจ้ากล้าดียังไง..ถึงมาก่อกวนคนหมู่บ้านแห่งนี้
โรส
//ยิ้มและกระโดดลงมาจากต้นไม้
ถ้าข้ามาก่อกวน ข้าคงฆ่าในหมู่บ้านนี้หมดไปแล้ว
เรน
ปากดีนักนะ เจ้าปีศาจสกปรก! อย่าคิดว่าข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตรอดไปจากที่นี่
เรนกระโดดพุ่งตัวจากบนฟ้าเข้าโจมตีด้วยดาบที่เคลือบด้วยเปลวไฟสีน้ำเงิน
โรส
//รับดาบไว้ด้วยมือ
โจมตีดีดิ...แต่ต้องฝึกอีกนิดนึงนะ
เรนกัดฟันกรอด แรงสั่นสะท้านจากความโกรธแล่นไปทั่วร่างกาย
เรน
หุบปากสกปรกของเจ้าเสีย!! เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาสอนข้า!!
เรนกระชากดาบออกและถอยตัวไปตั้งหลักเตรียมตัวโจมตีด้วยความเร็วสูง เปลวไฟสีน้ำเงินลอยอยู่ทั่วทิศทาง
เรน
ข้าจะทำให้ปีศาจทุกตัวเจ็บปวดเหมือนที่ทำกับครอบครัวข้า!!
โรส
//ตกใจ
//กระโดดหลบ
เราต้องมาคุยเรื่องครอบครัวของเจ้าหน่อยล่ะ
เรน
เจ้า...ปีศาจสกปรก อย่ามาแตะต้องเรื่องครอบครัวข้า ด้วยปากเน่าไปของเจ้า
เรน
//พุ่งโจมตีด้วยความเร็วสูง
ข้าจะฆ่าเจ้าเหมือนที่พวกเจ้าฆ่าพ่อแม่ข้า!! เจ้าปีศาชั่วช้า!!
เปลวไฟรุนแรงขึ้นด้วยความโกรธและเกลียด สายตาบองเรนเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
ความเจ็บปวดที่ซ่อนไว้
โรส
//ถอดหายใจ
เห้อ~ ไม่ฟังเลยจริงๆนะ เจ้าเด็กน้อย
ปล่อยให้ความโกรธครอบงำจนได้
โรสใช้เวทหักล้างเวททั้งหมด ตอนนี้เรนไม่สามารถใช้เวทได้
โรส
ข้าน่ะเป็นมังกรผสมแวมไพร์และมนุษย์...ไม่ใช่ปีศาจหรอกนะ
เรน
พวกเจ้ามันก็ตัวประหลาดที่ไม่ควรอนู่บนโลกนี้!!!
//พยายามลุกขึ้นทั้งๆที่ขาสั่น กำดาบแน่น
โรส
เห้อ~ ปล่อยวางซะเถอะนะ
โรส
อีกอย่าง!!! อย่าเอาข้าไปเปรียบเทียบกับพวกปีศาจชั้นต่ำพวกนั้น!!!
เรน
อย่ามาพูดเรื่องปล่อยวาง!! ข้าจะไม่มีวันลืมภาพที่พ่อแม่ถูกข้าไปต่อหน้าต่อตา.....ข้าจะไม่มีวันให้อภัยพวกเจ้า!!!
โรส
//ถอดหายใจ
งั้น....
//วิ่งไปกอดเรน
แม่ข้าบอกว่า...การทำแบบนี้จะช่วยให้ความเจ็บปวดหรือความเศร้าหายไป
โรส
ถึงท่านแม่จะตายไปเพราะพวกมนุษย์ก็ตาม
แต่ท่านกลับบอกว่าการเกลียดชัง จะยิ่งทำให้เจ็บปวดกว่าเดิม
เรน
//ชะงักไป ร่างกายสั่นไปด้วยความตกใจ มือที่ถือดาบสั้นเทา
อย่า...อย่ามาแตะต้องตัวข้า
//พยายามผลักโรส แต่ก็ไม่มีแรง
โรส
ข้ารู้ว่าเจ้าต้องทนเห็นภาพที่พ่อแม่ถูกฆ่า
แต่ข้าคิดว่าพวกท่านก็ต้องการปกป้องเจ้า..จริงมั้ย?
เพื่อท่านจะได้เห็นเจ้ามีความสุข...
เรน
เจ้าไม่มีสิทธิ์... ไม่มีสิทธิ์พูดถึงพวกท่าน... ข้า... ข้า...
//น้ำตาเริ่มไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว น้ำเสียงสั่นเครือ
หยุด... หยุดเดี๋ยวนี้... อย่ามาทำเป็นเหมือนเขาใจความรู้สึกข้า...
ภาพความทรงจำของวันนั้นผุดขึ้นมาในหัว เสียงร้องเพลงกล่อมของแม่ พ่อที่กำดาบปกป้องครอบครัว ทำให้หัวใจที่เคยแข็งกร้าวเริ่มสั่นคลอน
โรส
//กอดแน่นขึ้น
ไม่เป็นไรนะ.. ข้าคิดว่า พวกท่านอยากเห็นเจ้ามีความสุข มากกว่ามาแก้เเคันแบบนี้นะ
เรน
//ทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม
หุบปาก.. หุบปากเดี๋ยวนี้...
โรส
//กอด
เจ้าไม่จำเป็นต้องทนเจ็บปวดคนเดียวหรอกนะ
เรน
//เสียงที่เคยแข็งกับสั่นเครือ ดาบในมือล่วงหล่นกับพื้น
ท่านพ่อ... ท่านแม่.. ข้า..ข้าขอโทษ
//เสียงสะอื้นเบาๆ
ความคิดถึงที่ซ่อนมานาน
เรน
//น้ำตาไหลไม่หยุด ร่างกายสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด
แม่... เพลงนี้.. เพลงที่ท่านร้องให้ข้าฟัง...
มือที่เคยผลักไสกลับกำเสื้อของโรสแน่น
เรน
ข้าคิดถึงพวกท่าน... คิดถึงมาก... ทุกวัน.. ทุกคืน
เสียงสะอื้นดังขึ้น ปล่อยให้ความอ่อนแอที่เก็บซ่อนมานานได้ถูกปลดปล่อย
เรน
ท่านพ่อบอกว่า... นักดาบต้องเข้มแข็ง
แต่ข้า... กลับอ่อนแอ...
เสียงเพลงกล่อมทำให้ความทรงจำในวัยเด็กผุดขึ้นมา
ภาพครอบครัวที่อบอุ่น เสียงหัวเราะและความรักที่เคยมี
ทำให้หัวใจที่แข็งกร้าวเริ่มอ่อนโยนลง
โรสใช้เวทย์ระดับสูง ระหว่างโลกวิญญาณกับโลกความเป็นจริง ให้พ่อกับแม่เรนได้มาเจอกันอีกครั้ง
โรส
เจ้าลองมองไปทางนั้นสิ
//ชี้ไปข้างหลัง
เรนหันไปมองตามที่โรสชี้ ตาเบิกกล้าวด้วยความตกใจ
เรน
ท่าน... ท่านพ่อ.. ท่านแม่..
//ลุกขึ้น น้ำตายังคงไหลอาบแก้ม
เรน
นี่มัน.. จริงหรือ... หรือข้าฝันไป..
โรส
รีบๆคุยกันหน่อยแล้วกัน เพราะพลังนี้อยู่ได้ไม่นาน
เรน
ท่านแม่.. รอยยิ้มของท่าน...
ท่านพ่อ.. ดาบของท่าน..
ข้า... ข้าคิดถึงพวกท่านมาก...
แม่เรน
//ยิ้ม
เรน..เเม่รู้ว่าเจ้าพยายามเพื่อแม่และพ่อ
พ่อเรน
แต่อย่างที่ท่านสตรีผู้สูงศักดิ์ตรงนั้นพูด
พวกข้าอยากให้เจ้ามีความสุขมากกว่ามาล้างแทนให้พวกข้าแบบนี้
พ่อเรน
เจ้าเก่งมากๆเลยนะลูกข้า
แม่เรน
พวกข้ารักเจ้านะ..เรน
เรน
//เสียงสั่นด้วยความคิดถึง
ข้าก็กับพวกท่าน... รักมากที่สุด ข้าสัญญาว่า.. จะพยายามมีความสุขเพื่อพวกท่าน...
เรน
ท่านแม่... ข้าคิดถึงอาหารที่ท่านทำ
ท่านพ่อ.. ข้าศึกดาบทุกวันเลยนะ
น้ำเสียงที่เคยเย็นชากับอ่อนโยนและสั่นเครือ เหมือนเด็กน้อยที่ได้กลับมาพบพ่อแม่อีกครั้ง
โรส
ขอโทษนะที่เวทมนตร์นี้อยู่ได้แป๊บเดียว
โรส
แต่พวกท่านก็อยู่ข้างๆเจ้าตลอดนะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
