เปิดตัวพระเอกหนุ่ม

มาดเข้มสุดหล่อ

หนุ่มนักธุรกิจไฟแรง

มากความสามารถ

ที่ประสบความสำเร็จ

ตั้งแต่อายุยังน้อยย

เขามีชื่อว่า

"ชานนท์"

ชานนท์มีธุรกิจเป็นของตนเอง

เป็นผู้บริหารใหญ่ของบริษัท

ผลิตและส่งออกอุปกรณ์

อิเล็กทรอนิกส์ที่ใหญ่ที่สุดระดับประเทศ

และยังมีหุ้นส่วนเล็กๆยิบย่อยอีกเพียบ

แต่เบื้องหลังเขาไม่ได้สวยงามขนาดนั้น

เพราะนอกจากการเป็นCEO

ระดับบิ๊กแล้ว เขายังถือได้ว่า

เป็นคนที่มีอิทธิพลมากคนหนึ่ง

ชานนท์มีธุระกิจสีเทาไม่น้อย

ที่ทำกำไรให้เขาเป็นอย่างมาก

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

เขาเติบโต และประสบความสำเร็จ

อย่างก้าวกระโดด มีทั้งคนที่ชื่นชม

และคนที่หมั่นไส้ และอิจฉา

ในความพร้อมและเพอร์เฟคของเขา

ถัดมาอีกด้าน

นางเอกสาวน้อยน่ารัก

ไร้เดียงสา ที่ชีวิตครอบครัว

อันแสนอบอุ่นกำลังจะจบลง

คุณมีชื่อว่า

"ณิชา"

ครอบครัวของคุณมีกันอยู่

4คน มีคุณ มีพ่อ มีแม่และน้องชาย

ช่วงนี้พ่อของคุณต้องทำงานหนักเป็นพิเศษ

เพราะว่า2-3ปีมานี้ หลังจากที่แม่คลอดน้องชาย

ของคุณออกมา เธอก็มีร่างกายที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก

เธอล้มป่วย เจ็บออดๆแอดๆอยู่สักพัก

ไม่นานนักฟ้าก็พรากแม่ของคุณไป

เธอจากพวกคุณไปอย่างไม่มีวันกลับ

"2ปีผ่านไป"

ทุกอย่างเริ่มกลับมาสดใสอีกครั้ง

วันหนึ่งพ่อของคุณเดินเข้ามาพร้อมกับ

ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง เธอชื่อ*จันทร์*

พ่อบอกว่านับแต่นี้ไป น้าจันทร์

จะเข้ามาอยู่ในบ้านนี้

และจะเป็นแม่เลี้ยงของพวกคุณ

คุณและน้องชายไม่ได้ขัดข้องอะไรเลย

แถมยังให้การต้อนรับ

และปฏิบัติต่อจันทร์เป็นอย่างดี

แต่เมื่อวันเวลาเปลี่ยนทุกอย่างก็เปลี่ยน

จากที่จันทร์เคยดีต่อพวกคุณ

ปัจจุบันเธอเอาแต่ดื่มเหล้าหนัก

และยังติดการพนัน มิหนำซ้ำ

เธอยังชักชวนพ่อของคุณ

ให้ดื่มเหล้าและเล่นการพนัน

จนตอนนี้พ่อของคุณก็กลาย

เป็นผีพนันไปเสียแล้ว

ครอบครัวของคุณที่เคยอบอุ่นมีความสุข

ตอนนี้มันมีแต่ความทุกข์ และรอยน้ำตา

พ่อและน้าจันทร์ เมื่อเสียพนันกลับมา

ก็จะอารมณ์เสียด่าทอ และทุบตีคุณกับน้อง

ทำให้บ่อยครั้งที่คุณต้องพาน้องไปเรียน

และทำงานด้วย เพราะว่าคุณห่วงกลัวว่าน้อง

จะถูกทำร้าย เพราะเขาเองก็ยังเด็กมากๆ

ไม่นานความซวยก็บังเกิดขึ้น

เมื่อพ่อของคุณตัดใจเซ็นใบกู้เงิน

ที่บ่อนการพนัน เป็นจำนวน6แสนบาท

แทนที่เขาจะกลับบ้านและนำเงินกลับมา

ตั้งตัวใหม่ แต่ไม่เลยเค้ายังคงอยู่ในบ่อน

เล่นการพนันอยู่อย่างนั้น

เพราะหวังว่าจะได้เงินและกำไรคืนมาบ้าง

แต่การพนันมันย่อมเสียมากกว่าได้อยู่แล้ว

และแล้วพ่อและน้าจันทร์ ก็หมดตัว

เงินที่ได้มาจากการกู้เงิน

สลายหายไปเพียงข้ามคืน

จากนั้นทั้งพ่อและน้าจันทร์

ต้องกลับบ้านเพราะเงินหมดแล้ว

และแถมยังเป็นหนี้หัวโต

ทั้งสองจึงเกิดความคิดว่า

ต้องหนีไปจากที่นี่

ทั้งคู่รีบขับรถกลับอย่างรวดเร็ว

ระหว่างนั้นไม่ทันได้ระวังด้วยความรีบ

ตูมมมมม~~^^โครมมมมม^^

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด

พ่อของคุณชนเข้ากลางลำ

ของรถเก๋งคันหรูของจีน่า

ด้วยความแรงและเร็วที่เหยียบมา

ทำให้รถของเธอเหวี่ยงสะบัดไปฟาดกลับต้นไม้

ที่อยู่ข้างทางอย่างเต็มแรงงง

แน่นอนว่าเธอเสียชีวิตทันทีในที่เกิดเหตุ

"ว๊ายยย คุณ เราขับรถชน

ทำไงดี"

*เสียงของน้าจันทร์

"ลงไปดูเขาหน่อยมั้ย

หรือไม่ก็ช่วยเรียกรถพยาบาล"

*พ่อของคุณกล่าว*

"ไม่ได้ ไม่งั้นเราซวยแน่

รีบกลับบ้านไปเก็บของ

แล้วไปจากที่นี่กันเถอะ"

"แต่ว่าาาา......"

"หรือว่าอยากจะติดคุกล่ะ"

จีน่าเป็นพี่สาวแท้ๆของชานนท์

ความโชคร้ายคือเธอเพิ่งคลอดลูกน้อย

ออกมาลืมตาดูโลกได้เพียง2เดือน

เด็กน้อยที่น่าสงสาร ต้องสูญเสีย

ผู้เป็นแม่ไปตลอดกาลลลล

พ่อและน้าจันทร์

ไม่แม้แต่จะสนใจ

รีบใส่เกียร์ถอย

เหยียบคันเร่งกลับบ้านทันที

เมื่อทั้งคู่กลับมาถึงบ้าน

ก็รีบเร่งให้คุณและน้อง

เก็บข้าวของสัมภาระ

คุณและน้องงุนงงไม่น้อย

แต่ก็ทำตามที่ผู้เป็นพ่อสั่ง

พวกคุณออกเดินทางในวันนั้น

และไปถึงบ้านสวนเล็กๆหลังหนึ่ง

ที่อยู่ห่างไกลจากผู้คนในเมือง

พ่อบอกกับคุณและน้องว่า

พวกเราจะมาเริ่มชีวิตใหม่กันที่นี่

ตัดภาพมาที่วันศพของจีน่า

ทุกคนมาร่วมงานด้วยความเสียใจ

ชานนท์ที่เอาแต่ร้องไห้

เขาทั้งเสียใจที่พี่สาวจากไป

และคับแค้นใจที่ยังจับคนผิดไม่ได้

"พวกนายหามันเจอรึยัง"

"ยังเลยครับเจ้านาย

แถวนั้นไม่มีก็กล้องวงจรปิด

ค่อนข้างยากมากครับ"

"ไม่ว่าจะต้องพลิกแผ่นดินหา

ก็ต้องหาให้เจอ แล้วเอาตัวมันมา

ขอขมาพี่จีน่าให้ได้"

"ได้ครับเจ้านาย

ผมจะไปเร่งจัดการเดี๋ยวนี้ครับ"

ผ่านไป3ปี

ชานนท์หาครอบครัวของคุณเจอแล้ว

คุณและครอบครัวนับจากวันนั้น

ที่ย้ายมาตั้งหลักอยู่ที่ชนบทแห่งนี้

พ่อและน้าจันทร์ก็เปลี่ยนไป

ทั้งคู่คิดและสำนึกได้

ทั้งสองจึงตัดสินใจตั้งใจทำงาน

และกลับมาเลี้ยงดูคุณและน้อง

เป็นอย่างดี เพื่อชดเชย

สำหรับทุกอย่างที่เคยผ่านมา

จนตอนนี้คุณก็เรียน

จนจะจบมหาวิทยาลัยแล้ว

ส่วนน้องชายของคุณก็กำลังจะเรียนจบ

ในระดับชั้นประถมปลายแล้ว

เรียกได้ว่าครอบครัวของคุณ

กลับมามีความสุขอีกครั้งหนึ่ง

ในวันนี้ คุณไปเรียนในช่วงเช้า

และช่วงบ่ายไม่มีเรียน

คุณจึงตัดสินใจที่จะรีบกลับบ้าน

ในขณะที่คุณกำลังเดินใกล้จะถึงบ้าน

คุณก็ต้องรู้สึกแปลกใจ

ที่บริเวณหน้าบ้านของคุณมีรถหรูสีดำ

จอดเรียงรายกันอยู่ถึง3คัน

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย"

^^คุณบ่นพึมพำกับตนเอง^^

แล้วรีบเดินสาวเท้าเข้าไปในบ้านอย่างร้อนใจ

เมื่อคุณเดินเข้ามาถึงโถงกลางบ้าน

คุณก็พบว่ามีชายร่างใหญ่ ใส่สูทสีดำ

ยืนจ้องมองคุณอยู่หลายคนและหนึ่งในนั้น

เขานั่งที่เก้าอี้โยก แล้วนั่งโยกเก้าอี้ไปมา

หน้าตาของเขาแม้จะดูหล่อ สะอาดหมดจด

แต่ก็แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ที่ซ่อนอยู่

"พ่อคะ!!เกิดอะไรขึ้น"

*คุณอุทานถามผู้เป็นพ่อ*

ชายหนุ่มสุดหล่อคนนั้น

หันมาจ้องหน้าคุณไม่ละสายตา

เขาหลี่ตาลงเล็กน้อย

จ้องมองคุณและยิ้มมุมปาก

"พวกคุณเป็นใคร"

คุณถามคนเหล่านี้

พร้อมกับเดินเข้าไปหาพ่อและน้าจันทร์

ที่นั่งกอดน้องชายของคุณอยู่

"สวัสดีค่ะสาวน้อย"

^^เสียงอันเยือกเย็นเอ่ยทักทายกับคุณ^^

"มานี่ลูกณิชา มาหาพ่อ"

คุณรีบเข้าไปหาพ่อ น้าจันทร์

และน้องชายของคุณ

พร้อมกับสำรวจว่าพวกเขาถูกทำร้ายหรือไม่

ในจังหวะนั้นชานนท์

ก็ลุกจากเก้าอี้

เขาเดินเข้ามาใกล้ๆพวกคุณ

และเอื้อมมือหนาๆของเขา

เชยคางของคุณขึ้นมา

เขาใช้นิ้วหัวแม่มือ

ลูบไปที่คางสวยได้รูปของคุณ

พร้อมกับเลื่อนมือไปคลึงที่ริมฝีปาก

น้อยๆของคุณเบาๆ

แต่คุณก็สะบัดหน้า

ให้หนีออกจากมือของเขา

ทำให้ชานนท์ หงุดหงิดนิดหน่อย

เขายิ้มเย้ยหยันใส่คุณ

ก่อนจะยืนหันหลังและพูดบางสิ่ง

"ยังไงดีครับคุณเรืองเดช

ให้ผมพูดให้ลูกของคุณฟังดีมั้ย

หรือว่าคุณจะพูดเองว่า เมื่อ3ปีก่อน

คุณไปทำเลวอะไรไว้บ้างงง"

^^เสียงแข็งที่ทรงพลังเอื้อนเอ่ยออกมา^^

ทำเอาพวกคุณถึงกับสะดุ้งสุดตัว

"สรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้นคะพ่อ

น้าจันทร์ ว่ายังไงคะ"

^สาวน้อยเอ่ยเสียงแข็ง^

"เอ่อออ.... คือว่าาา..."

พ่อของคุณไม่กล้าที่จะพูดออกมา

เอาแต่อ้ำๆ อึ้งๆ จนชานนท์รู้สึกหงุดหงิด

"งั้นผมจะเล่าให้เธอฟังนะสาวน้อย"

ชานนท์เล่าเรื่องทุกอย่างเป็นฉากๆ

หลังจากเล่าจบ เขาก็นั่งลงและใช้มือ

หนาๆของเขา ตบเบาๆไปที่ใบหน้า

น้อยๆของคุณ ที่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

ที่เสียใจอย่างถึงที่สุดกับสิ่งที่

พ่อและน้าจันทร์ทำลงไป

"อื่มมม....เธอก็ได้รู้แล้วเนาะ

ว่าพ่อของเธอไปทำเรื่องบัดซบอะไรไว้

เอาหล่ะ คราวนี้...

เรื่องทั้งหมดต้องมีคนมารับผิดชอบ"

งั้นเธอก็แล้วกันนนน"!!!

เขาพูดจบก็เดินเข้ามา

กระชากแขนของคุณให้ลุกขึ้น

"นี่!!!คุณจะทำอะไร

ปล่อยชั้นนะ

ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้"

คุณพูดพลางพยายามจะดึงแขน

ให้ออกมาจากเขา

เขาค่อยๆบีบแขนคุณให้แรงขึ้น

"ชั้นเจ็บนะ โอ้ยยย!!!ปล่อยย"

"ไปกับชั้นนน!!ชั้นจะไม่พูดซ้ำ

ชั้นไม่ใช่คนใจดี ถ้าเธอไม่อยาก

เห็นชั้นฆ่าพ่อและครอบครัวของเธอ

ก็ไปกับชั้นดีๆ"

"คุณชานนท์ครับ ผมไหว้ล่ะ

ลูกสาวผมไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย

ได้โปรดล่ะครับ ผมยินดีกลับไปรับโทษ"

พ่อ น้าจันทร์ และน้องชายของคุณ

ร้องไห้และยกมือขึ้นไหว้ชานนท์

ขอร้องให้ชายหนุ่มปล่อยคุณ

"พี่ครับบบ อย่าเอาพี่ผมไปเลยนะครับ

ขอร้องล่ะ ฮือๆๆๆๆ"

*ชนา*น้องชายของคุณ

พยายามที่จะเอื้อนเอ่ยขอร้องชานนท์

"ขอร้องนะคะคุณชานนท์

ณิชา เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลย"

"งั้นชั้นถามหน่อย แล้วหลานของชั้น

ที่เค้าต้องกำพร้าแม่ หลานของชั้นเกี่ยวอะไรด้วย

ที่พี่ของชั้นต้องมาตายเพราะคนเห็นแก่ตัว

เธอเกี่ยวอะไรด้วยมั้ย"

*ชานนท์ตะคอกเสียงดัง*

"เอาหล่ะถ้าอยากให้ชั้นปล่อยยัยนี่

ก็เอาเงินที่กู้ชั้นไป พร้อมกับดอกเบี้ยตลอด3ปี

ที่พวกแกไม่ได้จ่ายมากองให้ชั้นตอนนี้สิ

ต้องครบทุกบาท ทุกสตางค์นะ มาสิ๊!!!"

*แท้จริงแล้วบ่อนพนันนั้นก็เป็นของชานนท์*

ชานนท์พูดพร้อมกับยิ้มเยาะ

พวกคุณ ใบหน้าของเขา

เต็มไปด้วยความแค้นและไฟโกรธ

ที่ดูแล้วชานนท์ในตอนนี้น่ากลัวมากๆ

"มีมั้ย ถ้าไม่มีก็ตามนี้

ยัยนี่ก็ไปขัดดอกก่อนแล้วกัน"

คุณทำหน้าตาตกใจทันที

ที่ได้ยินคำพูดนี้

"ปล่อยยชั้น ชั้นไม่ไป"

"ไปกับชั้นเดี๋ยวนี้"

คุณเริ่มดิ้นและสะบัดตัวไปมา

จนชานนท์แทบจะจับคุณไม่อยู่แล้ว

เขายังคงฉุดกระชากคุณ

และลากตัวคุณเพื่อไปขึ้นรถ

ทุกคนในครอบครัวของคุณทำได้เพียงร้องไห้

และมองดูคุณที่กำลังถูกดึงตัวไป

น้องชายของคุณที่ร้องไห้ออกมา

จนแทบจะขาดใจ

เอาแต่เรียกคุณอยู่แบบนั้น

และทำท่าจะวิ่งเข้าไปหาคุณ

แต่ก็ถูกน้าจันทร์และพ่อดึงเอาไว้

เพราะกลัวว่าทุกอย่างมันจะแย่ไปกว่านี้

คุณเองที่ตอนนี้ถูกลากมาถึงที่รถ

น้ำตาก็เอ่อไหลออกมาอาบสองแก้มสวยๆ

จนเปียกไปทั่วทั้งใบหน้า

คุณตอนนี้ที่ขึ้นมาอยู่บนรถ

ก็พยายามที่จะดิ้นหนีตลอด

ทำให้ชายนนท์ทนไม่ไหว

เขาต้องหยิบเชือกและผ้า

มามัดมือและปิดปากคุณไว้

คุณตอนนี้ก็เหมือนจะสิ้นฤทธิ์แล้ว

เพราะต้องยอมรับว่า เริ่มหมดแรงแล้วจริงๆ

จากที่ดิ้นและส่งเสียงมาสักพัก

คุณจึงเผลอหลับไป

ในเวลาที่รถขับแล่นไป

ทำให้คุณฟลุบหลับลงไปที่ตักของชานนท์

เขาด้วยสัญชาตญาณจึงได้ยื่นมือ

ไปรองศรีษะของคุณไว้

ในจังหวะนั้น เขาก็ได้จ้องมองใบหน้า

สวย ดูมีเสน่ห์ ที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

ทำให้ในใจนึกคิดว่า

สิ่งที่เขาทำอยู่นี้เพื่ออะไรกันแน่

เพื่อคืนความยุติธรรมให้พี่สาว

เพื่อความสะใจหรือ

สิ่งที่เขาทำอยู่มันจะเกินไป

สำหรับเด็กคนนึงกันแน่น้ะ

แต่ความโกรธที่มีมากกว่า

ภาพต่างๆก็วนกลับมา

ทำให้แววตาของชานนท์

กลับมามีไฟแค้นอีกครั้ง

เขาผลักตัวคุณออกจากตัวของเขา

จนตัวคุณนั้นต้องสะดุ้งตื่นขึ้น

และเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วก็พบว่ารถแล่นเข้าจอด

ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ หลังหนึ่ง

ทันทีที่รถจอด ชานนท์ก็ลงจากรถ

และลงมาเปิดประตูรถฝั่งคุณ

จากนั้นเขาก็อุ้มคุณขึ้นและเดินสาวเท้า

เข้าไปในคฤหาสน์ทันที

คุณที่พยายามจะดิ้นและส่งเสียง

แต่ก็ทำได้แค่ส่งเสียง อื้อ อื้ม

ออกมาเท่านั้นเพราะถูกปิดปากอยู่

ชานนท์อุ้มคุณมาถึงห้องนอนชั้นสอง

เขายื่นมือไปเปิดประตู

จากนั้นก็อุ้มคุณเข้าไปในห้อง

และหันหลังไปปิดล็อกประตูทันที

คุณที่รู้สึกใจคอไม่ค่อยดีแล้วตอนนี้

ชานนท์ทุ่มร่างบางๆของคุณลงบนเตียงใหญ่

คุณพยายามที่จะหนี โดยลุกขึ้นและออกตัววิ่ง

แต่ก็ถูกชานนท์ดึงผมเอาไว้ แล้วเขาก็กระชาก

เหวี่ยงตัวของคุณลงไปที่โซฟาที่อยู่ปลายเตียง

แล้วเขาก็ขึ้นมาค่อมร่างน้อยๆของคุณไว้

เขาใช้มือดึงเน็คไทค์ที่คอของตัวเองออก

แล้วใช้มือเพียงข้างเดียว

ปลดกระดุมเสื้อของตัวเอง

ชานนท์ดึงผ้าที่ปิดปากของคุณอยู่ออก

"อย่าทำอะไรชั้นเลยนะ

ขอร้องงงงงงหล่ะ ชั้นขอร้องงงฮือๆๆ"

*เสียงขอร้องอ้อนวอนจากสาวน้อยตรงหน้า*

"ชั้นเอาเธอมา เพื่อขัดดอก

ที่พ่อของเธอกู้เงินของชั้นไป

เธอไม่มีสิทธิ์ ที่จะเรียกร้องอะไร

นอกจากยอมตกเป็นของชั้น"

เขาพูดจบก็บรรเลงจูบมาที่ปาก

และใบหน้าสวยของคุณ

เขาซุกไซร้ใบหน้าที่หล่อคมเข้มของเขา

ไปตามคอระหงของคุณ

คุณที่ตอนนี้ไม่มีแรงที่จะดิ้นแล้ว

เพราะว่าคุณเกิดอาการช็อก

คุณนอนตัวเกร็งแข็งทื่อ

ตาเบิกกว้าง หายใจแรง

หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

ชานนท์ที่ได้สติก็หยุดการกระทำเหล่านั้น

เเละเงยหน้าขึ้นมองมาที่คุณ

ตอนนี้ นอนหอบ หายใจแรง

ตาค้างด้วยความกลัว

และตกใจแบบสุดขีด

""เพราะคุณไม่เคยถูกกระทำแบบนี้""

ชานนท์ลุกขึ้นเขาตั้งสติแก้มัดที่มือให้คุณ

พร้อมทั้งด้วยรีบผละตัวออกจากคุณ

และรีบวิ่งเข้าไปในห้องแต่งตัว

เค้าค้นหาผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก

เมื่อเจอก็รีบวิ่งนำผ้าไปชุบน้ำ

จากนั้นเขาก็กลับมาที่คุณ

เขาค่อยๆพยุงร่างของคุณขึ้นมา

และใช้ผ้าเช็ดไปที่ใบหน้าและลำตัวของคุณ

เพื่อทำให้คุณมีสติขึ้น

"เธออ!!ตื่นสิ้ มีสติหน่อย

เธออออ"

เขาใช้มือเขย่าตัวคุณ

และใช้มือลูบใบหน้าของคุณ

เขาพยายามเรียกคุณให้มีสติ

เขาดูเป็นกังวลมาก

ที่เห็นคุณเป็นแบบนี้

ส่วนคุณที่ตอนนี้อาการสงบลงแล้ว

แต่ก็สลบหลับไปเลยในอ้อมแขนของชานนท์

ชานนท์ยกมือขึ้นมากุมขมับตัวเอง

พร้อมกับถอนหายใจ ที่คุณนั้นสงบลง

"นี่มันอะไรว่ะเนี่ย เห้ออ!!^^"

^^เขาบ่นพึมพำกับตัวเอง^^

เขาค่อยๆวางร่างน้อยๆของคุณ

ให้นอนที่หมอนใบนุ่มบนเตียงในห้องของเขา

จากนั้นเขาก็ลุกออกจากเตียงไปอาบน้ำ

และออกจากห้องนอนไป เพื่อไปนอนอีกห้องนึง

*เช้าวันต่อมา*

ชานนท์เปิดประตูเข้ามา

อาบน้ำแต่งตัว

เขาเตรียมพร้อมที่จะไปบริษัท

และได้สั่งให้บาส และฟิว

ลูกน้องของเขา

เอาชุดของผู้หญิงมาด้วย

ไม่นานคุณก็ตื่นขึ้นพร้อมกับความงุนงง

คุณยกมือขึ้นมา ทุบที่ขมับตัวเองเบาๆ

เพราะคุณรู้สึกเวียนหัวมากๆ

แต่พอตั้งสตินึกขึ้นได้

คุณก็ต้องสะดุ้งสุดตัว

เมื่อหันไปเห็นชานนท์

นั่งจ้องคุณอยู่

"เอ้ยย!!นี่คุณ มานั่งมองชั้นทำไมเนี่ย"

เขายังไม่ตอบอะไรคุณ

แต่กลับลุกจากเก้าอี้

และเดินเข้ามาหาคุณช้าๆ

คุณที่รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย

พาลนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน

คุณจึงค่อยๆขยับถอยหลัง

จนหลังของคุณติดกับผนังบนหัวเตียง

"ลุกไปได้แล้ว!!! ชั้นไม่ได้ให้เธอมานอนเฉยๆนะ

แต่เธอต้องไปทำงานใช้หนี้ ที่พ่อของเธอติดชั้นไว้"

*เขาพูดกับคุณเสียงแข็ง*

"งานอะไรคะ?"

"ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละ

ชั้นให้คนเตรียมชุดมาให้เเล้ว

เธอเลือกเอาก็แล้วกันชั้นให้เวลาเธอ30นาที

อ้อ...แล้วก็อย่าชักช้า ชั้นไม่ชอบรอใคร"

""พูดจบชานนท์ก็เดินออกจากห้องไปเลย""

คุณนั่งถอนหายใจออกมา

แม้ไม่รู้ว่าจะต้องไปเจอกับอะไรอีก

แต่ก็คงจะปฏิเสธอะไรชานนท์ไม่ได้

คุณจึงค่อยๆหอบร่างของคุณ

ลุกออกจากเตียง เข้าไปอาบน้ำ

เมื่ออาบน้ำเสร็จเรียบร้อยคุณ

ก็ออกมายืนแต่งตัวอยู่ด้านนอกห้องน้ำ

คุณมองดูชุดที่ชานนท์เตรียมมาให้

คุณเลือกแทบไม่ถูก

เพราะมีแต่ชุดสวยๆทั้งนั้นเลย

แต่ก็จำใจเลือกจนได้

เพราะเขาให้เวลาคุณ

แค่30นาทีเท่านั้นเอง

เมื่อเลือกชุดได้แล้ว

คุณก็สวมใส่ชุดนั้นทันที

แต่ชุดเจ้ากรรมคุณดัน

รูดซิปได้ไม่สุดเพราะว่า

มือของคุณเอื้อมไม่ถึง

คุณพยายามอยู่สักพัก

จนรู้สึกหงุดหงิด

และถอนหายใจออกมา

คุณกลัวว่าชานนท์จะ

รู้สึกหงุดหงิดใส่คุณอีก

^^ก๊อก ก๊อก ก๊อก^^

คุณทำหน้าเหลือกตามองบน

ถอนหายใจ เพราะรู้เลยว่า

คนที่มาเคาะจะต้องเป็นเขาแน่นอน

ในขณะนั้นคุณก็คิดได้ว่า!!!!

คุณเปิดประตูออกไป

ก็พบว่าชานนท์

มายืนกอดอกอยู่หน้าห้อง

เขามองหน้าคุณ

และก้มลงไปมองนาฬิกาที่ข้อมือของเขา

ส่งสัญญาณบอกกับคุณ ว่าคุณสายแล้ว

"คือว่า.คุณคะช่วยอะไรชั้นหน่อยสิ"

"อะไร!"

"ช่วยรูดซิปชุดให้หน่อยได้มั้ยคะ

ชั้นเอื้อมไปไม่ถึงหน่ะค่ะ^"

ชานนท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่ก็ยอมที่จะเดินเข้ามาในห้อง

คุณยืนหันหลังให้เขา

พร้อมกับใช้มือเก็บรวบผมดำสลวย

ไปไว้ข้างหน้า ในขณะที่คุณเก็บรวบผมนั้น

ปลายผมของคุณก็สะบัด

ไปถูกที่ใบหน้าของชานนท์เบาๆ

ในตอนนี้บรรยากาศในห้อง

ที่มีความสว่างจากแสงดวงอาทิตย์

เผยให้เห็นหุ่นสวยน่าเย้ายวน

ภายใต้ชุดเดรสที่คุณสวมใส่

ชานนท์จ้องมองเรือนร่างของคุณ

ตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนกับถูกมนต์สะกด

พร้อมทั้งกลืนน้ำลายไปเฮือกใหญ่

"คุณคะ ช่วยหน่อยค่ะ"

ชานนท์สะดุ้งเล็กน้อย

ที่ได้ยินเสียงของคุณ

"อื้มมม"

ชานนท์ตอบพร้อมกับยื่นมือ

ไปรูดซิปที่ชุดเดรสของคุณจนเรียบร้อย

"เธอแต่งตัวเสร็จแล้วใช่มั้ย"

คุณหันมาพยักหน้าให้เขา

"งั้นก็ไปเถอะ ชั้นจะสายแล้ว

รายละเอียดงาน จะบอกเธอตอน

ขึ้นรถก็แล้วกัน "