มินซองนั่งอยู่ในห้องนอนของตัวเอง ขณะที่หน้าจอคอมพิวเตอร์แสดงผลเกมที่เธอเพิ่งดาวน์โหลดมาเมื่อคืนนี้ มันเป็นเกมแนว RPG ที่ดูเหมือนจะเป็นเกมธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ แต่มินซองก็แค่รู้สึกเบื่อๆ เลยลองเล่นมันดู

เกมชื่อว่า "ขั้นตอนแห่งชีวิต" มีคำอธิบายว่า: "เกมที่ช่วยให้ผู้เล่นเลื่อนขั้นในชีวิตจริงได้ตามความสามารถในเกม"

เธออ่านคำอธิบายนี้แล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเริ่มเล่นอย่างไม่คาดหวังอะไร แต่พอเข้าสู่ตัวเกม เธอก็พบว่ามันไม่เหมือนเกมทั่วไป

ทันทีที่เธอเข้าสู่เกม ระบบแจ้งเตือนดังขึ้น:

"ยินดีต้อนรับสู่ 'ขั้นตอนแห่งชีวิต'! คุณได้รับภารกิจแรก: 'ปรับปรุงคะแนนการเรียน' โปรดทำภารกิจนี้ให้สำเร็จเพื่อเลื่อนขั้น."

"อะไรเนี่ย?" มินซองถามตัวเองในใจ ขณะที่มองไปที่หน้าจอ ที่แสดงภารกิจ: "ศึกษาหนังสือ 3 ชั่วโมง."

เธอไม่รู้ว่าทำไมเกมนี้ถึงมีภารกิจแบบนี้ แต่ก็ยอมทำตามคำสั่ง ระบบเกมมีตัวเลือกให้เธอกำหนดเวลาในการทำภารกิจ ในเวลาที่เธอเลือกเรียน

มินซองเป็นนักศึกษาปี 2 ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง แต่ช่วงหลังๆ มานี้ เธอรู้สึกว่าเธอไม่ค่อยได้พัฒนาตัวเองเท่าที่ควร เกรดเฉลี่ยของเธอลดลงไปเรื่อยๆ เพราะความขี้เกียจและการเบื่อหน่าย เธอมักจะหาทางหลีกเลี่ยงการเรียนและใช้เวลาไปกับการเล่นเกมหรือการดูซีรีส์ออนไลน์

"แค่ทำให้เสร็จไปเถอะ" มินซองพูดกับตัวเองพลางยิ้มขมๆ ก่อนจะหยิบหนังสือที่ทิ้งไว้บนโต๊ะขึ้นมา เธอเริ่มเปิดอ่านไปเรื่อยๆ โดยไม่คาดหวังอะไร

เวลาผ่านไปช้าๆ มินซองเงยหน้าขึ้นจากหนังสือครั้งหนึ่ง มองไปที่นาฬิกาบนผนัง มันผ่านไปแล้ว 2 ชั่วโมงครึ่ง เธอรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเบื่อและอยากจะหยุด แต่จำได้ว่าในเกมนั้นมีเงื่อนไขว่า “ภารกิจนี้จะไม่สำเร็จถ้าไม่ได้ทำครบตามเวลา” จึงอดทนอ่านต่อไปจนถึง 3 ชั่วโมงเต็ม

เมื่อครบเวลา 3 ชั่วโมง มินซองปิดหนังสือและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คข้อความจากเพื่อน แต่ทันใดนั้นหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเธอก็มีข้อความใหม่ขึ้นมา:

"ภารกิจเสร็จสมบูรณ์! เลเวลของคุณขึ้นไปที่ 2!"

มินซองหันไปมองที่หน้าจอด้วยความงุนงง ก่อนที่จะคลิกที่ข้อความเพื่อดูรายละเอียดเพิ่มเติม และที่น่าแปลกใจคือ ภายในข้อความมีการระบุข้อมูลที่ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ

"คุณเลื่อนระดับการเรียนในชีวิตจริงแล้ว! เกรดเฉลี่ยของคุณเพิ่มขึ้น 0.5 จากคะแนนที่คุณทำการศึกษาในเกม"

มินซองอ้าปากค้าง เธอรีบเปิดแอปการศึกษาบนมือถือของตัวเอง และพบว่าเกรดเฉลี่ยของเธอจริงๆ นั้นเพิ่มขึ้นจาก 2.5 เป็น 3.0 ในทันที! เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง แต่เมื่อเช็คหลายๆ ครั้ง มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ

"มันเกิดอะไรขึ้น?" มินซองถามตัวเองเสียงเบา ขณะที่ยกมือขึ้นกุมขมับ นี่มัน... มันไม่ใช่แค่เกมแล้วหรือ? เกมนี้มันเกี่ยวข้องกับชีวิตจริงของเธออย่างไร?

ขณะที่เธอยังคงอยู่ในอาการตกใจ ระบบเกมก็ส่งข้อความอีกครั้ง:

"ภารกิจถัดไป: 'พัฒนาความสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่ในมหาวิทยาลัย.' โปรดทำให้สำเร็จเพื่อเลื่อนขั้น"

"อะไรนะ?" มินซองพึมพำกับตัวเอง ขณะที่อ่านข้อความจากเกม เธอไม่ค่อยจะสนใจเรื่องการพัฒนาความสัมพันธ์กับใครสักเท่าไร เพราะตั้งแต่เด็กจนโต เธอมักจะเป็นคนที่เก็บตัวและไม่ค่อยคบหาสมาคมกับใครในมหาวิทยาลัย แต่เมื่อเห็นข้อความในเกมแล้ว เธอเริ่มคิด

"ถ้าเกมนี้ช่วยให้ชีวิตจริงดีขึ้นได้... ฉันคงต้องลองทำตามคำแนะนำ" เธอคิดในใจ พลางเก็บโทรศัพท์และหันมามองไปรอบๆ ห้อง

มินซองไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร แต่ก็ทำตามภารกิจในเกมอย่างไม่ลังเล เธอเดินออกจากห้องและมุ่งหน้าไปที่คาเฟ่ในมหาวิทยาลัย ที่มักจะเป็นสถานที่ที่เพื่อนๆ ชอบมานั่งคุยกัน

ในขณะที่เดินไปที่คาเฟ่ เธอก็คิดถึงคนที่เธอสามารถเริ่มต้นสร้างความสัมพันธ์ได้มากที่สุด คนที่มักจะมานั่งอยู่คนเดียวเหมือนกัน นั่นคือ เจียซู เพื่อนในห้องเรียนของเธอที่ดูเหมือนจะเป็นคนเก็บตัวเช่นเดียวกัน

มินซองตัดสินใจเข้าไปทักทายเจียซูอย่างลังเล เมื่อเจียซูเห็นมินซองมานั่งข้างๆ เขาก็ยิ้มให้เธอเล็กน้อย

"เธอมากับอะไร?" เจียซูถามอย่างใจดี

"ไม่มีอะไรหรอก แค่... อยากคุยกับเธอสักหน่อย" มินซองตอบเสียงเบา

หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มพูดคุยกันเรื่อยๆ และมินซองก็เริ่มรู้สึกว่าการสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่นไม่ใช่เรื่องยากอย่างที่เธอคิด ในที่สุดเธอเริ่มเปิดใจมากขึ้น และเธอก็พบว่าเจียซูเป็นคนที่น่าคบจริงๆ

มินซองรู้สึกเหมือนกับว่าโลกของเธอเริ่มมีสีสันขึ้น แม้จะเป็นเพียงการเริ่มต้นของการสร้างมิตรภาพ แต่เธอกลับรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก แม้จะยังไม่สามารถสร้างความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งได้ แต่การที่เธอเริ่มพูดคุยและเข้าใจกันมากขึ้นนั้นก็ดีขึ้นมากแล้ว

เมื่อพวกเขานั่งคุยกันจนถึงเวลาที่ต้องกลับห้องเรียน มินซองก็รู้สึกดีขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ความสัมพันธ์ที่เพิ่งเริ่มต้นนี้ทำให้เธอรู้สึกว่าความโดดเดี่ยวในมหาวิทยาลัยของเธอลดน้อยลงไปมาก

ในช่วงเวลานั้นเอง ระบบเกมก็ส่งข้อความแจ้งเตือนขึ้นมาอีกครั้ง:

"ภารกิจเสร็จสมบูรณ์! เลเวลของคุณขึ้นไปที่ 3!"

มินซองเงยหน้าจากโทรศัพท์ในมือและมองไปที่จอคอมพิวเตอร์ที่วางอยู่บนโต๊ะ พอเปิดเกมขึ้นมาอีกครั้งก็พบข้อความที่ทำให้เธอประหลาดใจ:

"คุณพัฒนาความสัมพันธ์กับเจียซูจนเกิน 50% ขอแสดงความยินดี! ผลจากการทำภารกิจนี้: คุณได้รับทักษะใหม่ 'การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ'."

มินซองรู้สึกเหมือนกับว่าเธอเพิ่งทำการทดสอบอะไรบางอย่างสำเร็จ แม้ในชีวิตจริงจะดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา แต่ในเกมนั้นกลับมีผลลัพธ์ที่ชัดเจนและมีความหมายอย่างมาก

"การเล่นเกมนี้มันไม่เหมือนการเล่นเกมทั่วไปเลย" มินซองคิดในใจ ขณะที่นั่งกลับไปที่ห้องเรียนโดยมีรอยยิ้มบางๆ ที่เริ่มแสดงออกมา

ในที่สุด มินซองเริ่มเข้าใจว่าเกมนี้อาจจะเป็นมากกว่าแค่การเล่นเพื่อความสนุก แต่เป็นเครื่องมือที่สามารถพัฒนาและเปลี่ยนแปลงชีวิตจริงได้อย่างที่เธอไม่เคยคาดคิด

วันรุ่งขึ้นหลังจากที่มินซองทำภารกิจแรกสำเร็จ ระบบเกมก็ส่งข้อความใหม่มาอีกครั้ง:

"ภารกิจใหม่: 'พัฒนาทักษะการสื่อสาร' โปรดทำการฝึกฝนและสื่อสารกับคนรอบตัวในมหาวิทยาลัย."

มินซองนั่งอ่านข้อความในมือถือด้วยความงุนงง ไม่คิดว่าจะมีภารกิจให้ทำอย่างต่อเนื่องขนาดนี้ แต่เมื่อคิดถึงการที่เธอสามารถเลื่อนขั้นในชีวิตจริงได้จากการทำภารกิจในเกม ก็รู้สึกว่าไม่ควรปล่อยโอกาสนี้ไป

“ฝึกทักษะการสื่อสาร?” มินซองพึมพำกับตัวเอง ขณะที่มองไปที่ห้องเรียนที่เธอเพิ่งกลับมาเมื่อเช้านี้ เธอไม่ใช่คนที่พูดเก่ง หรือเป็นที่นิยมในกลุ่มเพื่อนๆ เธอมักจะเก็บตัวเงียบ และพูดคุยเฉพาะกับคนที่รู้จักจริงๆ เท่านั้น

แต่ตอนนี้มินซองเริ่มรู้สึกว่าถ้าหากเธออยากเปลี่ยนแปลงชีวิตจริงของตัวเอง เธออาจจะต้องเปิดใจ และเริ่มพูดคุยกับคนรอบตัวบ้าง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและตัดสินใจส่งข้อความหาหญิงสาวคนหนึ่งที่เธอเคยเห็นในคาบเรียน

ชื่อของเธอคือ ฮันจีอา เป็นนักศึกษาผู้หญิงที่ดูเหมือนจะค่อนข้างเป็นมิตรและเปิดกว้าง แม้ว่าพวกเธอจะไม่เคยพูดคุยกันโดยตรง แต่จีอาก็ดูเหมือนจะเป็นคนที่น่าสนใจ

มินซองพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์ก่อนจะตัดสินใจส่งไป:

“สวัสดีค่ะ จีอา ฉันมินซองค่ะ อยากจะชวนคุณไปทานกาแฟหรือพูดคุยกันหน่อยได้ไหมคะ?”

หลังจากกดส่งข้อความไปแล้ว มินซองรู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก เธอกำลังลองทำอะไรที่ไม่เคยทำมาก่อน แต่ในใจกลับรู้สึกว่ามันเป็นการเริ่มต้นที่ดี

ไม่นานนักข้อความตอบกลับก็มาถึง:

“สวัสดีค่ะ มินซอง ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันก็ชอบทานกาแฟเหมือนกันนะ ถ้าว่างเรามานั่งคุยกันเถอะค่ะ”

มินซองยิ้มกว้าง ขณะที่ยืนยันเวลานัดหมายกับจีอาแล้ว ในที่สุดเธอก็ทำตามภารกิจในเกมอย่างจริงจัง

เมื่อถึงเวลานัด มินซองก็เดินมาที่คาเฟ่ในมหาวิทยาลัยที่พวกเขานัดกันไว้ เมื่อเข้ามาภายใน คาเฟ่ก็เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แต่เธอก็เห็นจีอานั่งรออยู่แล้วที่มุมหนึ่งของร้าน

"สวัสดีค่ะ มินซอง!" จีอาต้อนรับด้วยรอยยิ้มสดใส

"สวัสดีค่ะ จีอา ขอโทษที่มาช้านะคะ" มินซองกล่าวพร้อมนั่งลงข้างๆ จีอา

ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันอย่างสบายๆ แม้ว่ามินซองจะรู้สึกประหม่าและไม่ค่อยรู้ว่าจะเริ่มต้นบทสนทนาอย่างไร แต่จีอาก็ทำให้บรรยากาศคลี่คลายลงอย่างรวดเร็ว

"เธอเป็นคนขี้อายใช่ไหม?" จีอาถามอย่างเป็นมิตร ขณะที่มินซองยิ้มออกมานิดๆ

"คะ... อาจจะเป็นแบบนั้น" มินซองตอบอย่างเขินอาย

"ไม่ต้องกลัวนะ ฉันก็เคยเป็นแบบนั้นเหมือนกัน" จีอาพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น "แต่จริงๆ แล้วการพูดคุยกับคนอื่นไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดหรอกนะ"

มินซองรู้สึกได้ถึงความจริงใจจากคำพูดของจีอา ซึ่งทำให้เธอเริ่มเปิดใจมากขึ้น การสนทนาผ่านไปเรื่อยๆ พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับการเรียน วิชาโปรด ความสนใจต่างๆ จนกระทั่งมินซองรู้สึกเหมือนกับว่าการพูดคุยกับคนอื่นไม่ใช่เรื่องยากเกินไป

เวลาผ่านไปเร็วมาก และในที่สุดมินซองก็รู้สึกว่าเธอได้รับประสบการณ์ใหม่ๆ มากมายจากการพูดคุยกับจีอา ขณะที่พวกเขากำลังจะลุกขึ้นจากโต๊ะ จีอาก็กล่าวขึ้น

"ถ้ามีอะไรอยากพูดคุยหรือถาม ฉันก็ยินดีที่จะช่วยเสมอนะ"

มินซองรู้สึกอบอุ่นจากคำพูดนี้ เธอกลับไปที่ห้องเรียนด้วยความรู้สึกที่ดีขึ้น และในขณะที่เธอจะกลับไปถึงห้องพัก ระบบเกมก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง:

"ภารกิจเสร็จสมบูรณ์! เลเวลของคุณขึ้นไปที่ 4!"

มินซองเปิดเกมขึ้นมาอย่างตื่นเต้น พบว่าเธอได้รับทักษะใหม่ "การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ" ซึ่งจะช่วยให้เธอสามารถสื่อสารกับคนรอบข้างได้ดียิ่งขึ้นในสถานการณ์ต่างๆ เธอรู้สึกตื่นเต้นและมีความหวังว่าเธอจะสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตตัวเองได้

“มันเริ่มเปลี่ยนแปลงจริงๆ แล้ว…” มินซองคิดในใจ ขณะที่มองไปที่หน้าจอเกมและกดดูข้อมูลภารกิจถัดไป

และแล้วการเดินทางของเธอก็เพิ่งเริ่มต้น...

วันถัดมา มินซองรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเป็นพิเศษ แม้จะไม่เคยคิดมาก่อนว่าเกมจะสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตจริงของเธอได้ แต่ตอนนี้เธอเริ่มเห็นผลลัพธ์จากการทำภารกิจในเกมแล้ว ความมั่นใจในตัวเองก็เริ่มกลับคืนมา

ในขณะที่เธอเดินมาถึงห้องเรียน ระบบเกมก็ส่งข้อความใหม่มา:

"ภารกิจใหม่: 'พัฒนาทักษะการจัดการเวลา' โปรดทำการวางแผนการเรียนและทำงานให้สมดุลในสัปดาห์นี้."

มินซองอ่านข้อความในมือถือแล้วรู้สึกท้าทาย เพราะการจัดการเวลาเป็นสิ่งที่เธอมักจะประสบปัญหามาตลอด เธอมักจะทำงานด่วน ทำสิ่งที่อยากทำตามใจมากเกินไป จนทำให้ไม่ได้ทำการบ้าน หรือเตรียมตัวสำหรับการสอบอย่างที่ควรจะเป็น

“ต้องทำยังไงดีล่ะ?” มินซองพึมพำกับตัวเอง ขณะที่หยิบสมุดมาวางบนโต๊ะเพื่อเริ่มคิดแผนการเรียน

มินซองตัดสินใจลองใช้วิธีการที่เธอเคยเห็นจากบล็อกการจัดการเวลา: การแบ่งเวลาเป็นช่วงๆ และให้เวลากับทุกสิ่งที่สำคัญ เธอเขียนตารางการทำการบ้าน การเตรียมตัวสอบ และเวลาพักผ่อนอย่างชัดเจน โดยไม่ลืมที่จะใส่เวลาให้ตัวเองทำสิ่งที่สนใจ เช่น การเล่นเกมที่เธอรัก

เมื่อเธอทำแผนการเสร็จแล้ว มินซองก็ดูเหมือนจะเริ่มรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เพราะเธอไม่ต้องวิตกกังวลกับการลืมทำการบ้านหรือการเตรียมตัวสอบอีกต่อไป

ตลอดทั้งสัปดาห์ มินซองทำตามแผนที่เธอจัดไว้อย่างเคร่งครัด ทุกเช้าก่อนเรียน เธอจะทบทวนบทเรียนและทำการบ้านที่มี ก่อนจะเข้าเรียนและเข้าคลาส มื้อกลางวันและช่วงเย็นเป็นเวลาที่เธอจะทบทวนสิ่งที่เรียนไปและพักผ่อนตามสมควร เมื่อถึงเวลาทำการบ้านและเตรียมตัวสอบ เธอจะไม่ปล่อยให้มันรอดไป

ทุกๆ วันเธอทำตามแผนอย่างเคร่งครัด แม้จะเหนื่อยบ้าง แต่เธอก็รู้สึกดีขึ้น เพราะเธอไม่ต้องห่วงเรื่องงานต่างๆ ที่ค้างคา

จนกระทั่งถึงวันสุดท้ายของสัปดาห์ ระบบเกมก็ส่งข้อความใหม่มา:

"ภารกิจเสร็จสมบูรณ์! เลเวลของคุณขึ้นไปที่ 5!"

มินซองรู้สึกดีใจมากๆ เมื่อเห็นว่าเธอได้เลื่อนขั้นอีกครั้ง และได้รับทักษะใหม่ "การจัดการเวลา" ซึ่งจะช่วยให้เธอสามารถทำงานต่างๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นในอนาคต

เธอรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเข้าใจเกมนี้มากขึ้นเรื่อยๆ มันไม่ใช่แค่เกมที่ให้เธอเลื่อนขั้นจากการทำภารกิจ แต่เหมือนกับว่าเกมนี้กำลังช่วยให้เธอพัฒนาตัวเองในทุกๆ ด้าน มินซองรู้สึกว่าเธอได้ก้าวหน้าไปอีกขั้นในชีวิตจริง

"ต่อไปจะเป็นภารกิจอะไรนะ?" มินซองคิดในใจ ขณะที่กดดูหน้าภารกิจถัดไปในเกม

และเช่นเคย ระบบเกมก็ส่งภารกิจใหม่มาให้:

"ภารกิจใหม่: 'ทำการศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม' โปรดเลือกหัวข้อที่สนใจและศึกษามันอย่างละเอียดในสัปดาห์นี้."

มินซองอ่านข้อความนี้แล้วรู้สึกท้าทายมากขึ้นกว่าเดิม การเรียนรู้ไม่เคยเป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอ แต่เธอรู้ดีว่าเกมนี้ไม่ใช่แค่เกม มันเป็นโอกาสในการเปลี่ยนแปลงตัวเอง

"ครั้งนี้ฉันต้องทำให้ได้!" มินซองคิดในใจ ขณะที่เปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเริ่มศึกษาหัวข้อที่เธอสนใจ