พรหมใครลิขิต?
หางานทำ
นิยายแชทเรื่องนี้จะมีการผสมระหว่าง การบรรยาย+การสนทนาแบบแชท เข้าด้วยกันดังนั้นอาจจะงงๆหน่อยนะคะ(มือใหม่ด้วย)
*การกระทำของตัวละคร*
หรือบางทีอาจใช้เป็นการบรรยายแทน
(ความในใจ/คิดในใจ)
**รูปภาพอาจเป็นสถานที่จริงหรือคนจริงๆต้องขออภัยที่นำมาใช้**
ณ อพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งยามค่ำคืน
หญิงสาวคนหนึ่งนั่งหน้าคอมพิวเตอร์เหมือนกำลังค้นหาอะไรบางอย่างพลางถอนหายใจช้าๆด้วยความผิดหวัง
เมล.
ทำไมไม่มีบริษัทไหนว่างให้ฉันทำงานเลยนะ?
เมล.
ทำไมไม่มีบริษัทดีๆว่างเลยล่ะ
เมล.
กูหาตั้งนานทำไมไม่มีเลยวะ!!!!
เมลถอนหายใจด้วยความผิดหวังและเหนื่อยล้า
*มีเสียงโทรเข้าจากใครบางคน*
เมลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความสงสัย
และเมื่อรับสายพบว่านั่นคือเอมมี่
เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเมลที่มีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่งแล้ว
เอมมี่
มึงหาที่ทำงานได้ยัง
เอมมี่
จริงๆกูหาที่ทำงานให้มึงได้ละ
เอมมี่
ก็คือบริษัทที่มึงต้องได้เข้าแน่นอนคือบริษัทที่กูทำอยู่
เอมมี่
ถ้างั้นเขาเริ่มรับสมัครได้ตั้งแต่พรุ่งนี้เลย
เมล.
ใครบอกกูกากกว่ามึงค่ะ
เอมมี่
คุณมึงเก่งกว่ากูอีกค่ะ
เมล.
พรุ่งนี้เดี๋ยวมึงเจอกูแน่
เมลวางสายและวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะข้างๆเตียงล้มตัวลงนอนบนเตียงและเปลี่ยนสีหน้าจากผิดหวังกลายเป็นตื่นเต้นที่จะได้ทำงาน
เมล.
ว่าบริษัทนี้มีข้อมูลอะไรบ้าง
เมลลุกขึ้นกลับมานั่งหน้าคอมพิวเตอร์อีกครั้งและค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทที่ตนเองจะได้ไปสมัคร
เมลจดบันทึกและซ้อมสัมภาษณ์ต่างๆ
รวมไปถึงเตรียมเอกสารตามที่เอมมี่ส่งมาในแชท
และเมื่อเตรียมทุกอย่างครบถ้วนแล้ว
เมล.
(เย็*แม่!ใหญ่จังวะ...โชคดีจริงๆที่เอมมี่ทำงานอยู่ที่นี่ด้วย)
เมลเดินเข้าไปยังบริษัทนั้นทันทีที่มาถึง
เมลเดินเข้าไปและยิ้มด้วยความมั่นใจ
เมลเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในบริษัทแห่งนี้และถามถึงเรื่องการสมัครงาน
ตัวประกอบกีกี้
บริษัท///ยินดีให้บริการค่ะ
ตัวประกอบกีกี้
ไม่ทราบว่าท่านมีธุระอะไรคะ
เมลพยายามยิ้มอย่างเป็นมิตรและค่อยๆยื่นใบสมัครงานและเอกสารของตนเองให้กับตัวประกอบกีกี้
ตัวประกอบกีกี้
อย่างนี้นี่เอง
ตัวประกอบกีกี้
ดิฉันบอกว่า"รับค่ะ"
เมล.
จะไม่สัมภาษณ์ก่อนหรอคะ
เมล.
(เอ้า???ที่นี่ประหลาดจังวะทำไมรับเข้าเลยไม่อ่านเอกสารหน้าอื่นหน่อยหรอ???)
ตัวประกอบกีกี้
เชิญเข้าทำงานได้ตามตารางนี้เลยนะคะ
พนักงานต้อนรับยื่นกระดาษใบหนึ่งให้กับเมล
พร้อมทั้งยิ้มอย่างอ่อนโยน
เมลยิ้มตอบรับแบบงงๆและรับกระดาษตารางงานใบนั้นมา
หลังจากเมลได้เข้าทำงานที่นี่แบบงงๆนั้นเอมมี่ก็นัดให้เมลไปเจอกันที่โรงอาหารของบริษัท
เริ่มงาน
เมลเดินเข้ามาในโรงอาหารของบริษัทและยังคงมีสีหน้าที่งงและแปลกใจ
ในขณะที่เมลกำลังมองหาเอมมี่เพื่อนของตนอยู่นั้นก็เผลอเดินถอยหลังไปชนเข้ากับใครบางคน
เมลหันกลับมาพร้อมกับคำขอโทษแต่ก็ต้องหยุดชะงัก
เพราะคนตรงหน้าดันเป็นคนที่เมลเคยรู้จัก
นั่นคือ"เดียร์"แฟนเก่าของเมลเมื่อ8ปีก่อน
เมลพูดเบาๆโดยที่อีกฝ่ายนั้นไม่ได้ยิน
เดียร์มองเมลด้วยรอยยิ้มและเดินหลบไปอีกทาง
เมลยืนอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งก่อนจะถูกใครอีกคนเรียกจากทางด้านหลัง
เพื่อนของเมลที่เดินเข้ามาหาเมลด้วยรอยยิ้ม
เมล.
กูตั้งหากที่ต้องพูด!!
ก่อนที่จะจับมือเอมมี่และพาไปหาที่นั่ง
เอมมี่
เป็นอะไรของมึงเนี่ย
เอมมี่
ตั้งแต่เมื่อกี้ละนะ
เมลทำสีหน้าจริงจังและเอามือทั้งสองข้างจับไปที่ไหล่ของเอมมี่ทั้งสองข้าง
เมล.
ไหนมึงบอกว่าแถวนี้ไม่มีแฟนเก่ากูไง
เมล.
ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ!!!??
เมลเขย่าไหล่ของเอมมี่เบาๆ
เอมมี่
ร้อยวันพันปีกูไม่เคยเจอแฟนเก่ามึงนะ
เอมมี่ยิ้มและทำเสียงหยอกล้อเมล
เอมมี่
กูก็ไม่เคยเจอประธานบริษัทของที่นี่เลยนะ
เอมมี่
เจอแต่เลขาของเขา...
เอมมี่
จะว่าไปแฟนเก่ามึงเคยบอกมั้ยว่าครอบครัวมีธุรกิจส่วนตัวอะไร
เมล.
เคยบอกนะแต่กูทำชื่อบริษัทของเขาไม่ได้อ่ะดิ
ตัวประกอบกีกี้
และที่นี่...
ตัวประกอบกีกี้
คือที่ที่น้องเมลจะได้ทำงานนะคะ
ตัวประกอบกีกี้
หน้าที่นี้ไม่ง่ายเท่าไหร่นะคะ
รุ่นพี่คนหนึ่งในบริษัทพาเมลเดินสำรวจแต่ละพื้นที่ห้องต่างๆและหน้าที่ของมันและมาถึงจุดสุดท้ายแผนกเอกสาร
เมลจดบันทึกรายละเอียดต่างๆลงสมุดส่วนตัว
ตัวประกอบกีกี้
เพราะงั้นน่าจะมีคนมาสอนด้วย
ตัวประกอบกีกี้
ไม่ต้องเป็นกังวลเลยค่ะ
ตัวประกอบกีกี้
ขอแค่น้องเมลมีความรับผิดชอบและมีความเป็นระเบียบ
ตัวประกอบกีกี้
ก็สามารถทำงานพวกนี้ได้ค่ะ
ตัวประกอบกีกี้
ต้องมีความขยันด้วยนะคะ
ตัวประกอบกีกี้
ถ้างั้นพี่ไปละนะคะ
ตัวประกอบกีกี้
เดี๋ยวมีคนมาสอนงานให้
ตัวประกอบกีกี้
ขอให้โชคดีนะคะน้องเมล
เมลยิ้มตอบรับและโบกมือลารุ่นพี่คนนั้น
เมลเดินไปยังที่นั่งทำงานของตน
จัดของและเตรียมตัวเข้าทำงาน
เมล.
ควรเริ่มจากตรงไหนดีนะ
เมลหยิบกระดาษตารางงานขึ้นมาดู
เพราะคิดว่าในกระดาษใบนี้อาจจะมีข้อมูลการทำงานอยู่บ้าง
"งานนี้เป็นงานที่สำคัญและเหนื่อยที่สุด ใครที่ได้รับมอบหมายนั้นจะต้องมีความขยันสูงสุดๆซึ่งงานนี้ทั้งไม่ยากและไม่ง่ายเลยเพราะว่าคุณจะต้องขึ้นไปรับเอกสารต่างๆจากหลายแผนกและนำมาแยกวันที่แยกแผนกแยกข้อมูลต่างๆและนอกจากนี้ยังต้องแบกเอกสารทั้งหมดไปแต่ละชั้นเพื่อนำไปมอบให้แต่ละแผนกและท่านประธาน"
เมล.
แค่งานแบกเอกสารเฉยๆหนิ
เมลยิ้มอย่างมั่นใจและโล่งอกที่งานของตนนั้นไม่ได้ยากอะไรเลย
เมล.
เราไปเริ่มทำงานกันเถอะ
เมลอ่านในกระดาษเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
เมล.
เริ่มงานตอนบ่ายสองครึ่ง
เมล.
เลิกตอนสี่ทุ่มครึ่งสินะ
ตัวประกอบกูกุ
ขอบคุณนะครับน้องเมล
ตัวประกอบกูกุ
ถ้าไม่มีน้องล่ะก็
ตัวประกอบกูกุ
ป่านนี้พี่โดนเจ๊เขาด่าละ
เมล.
งานนี้เมลถนัดอยู่แล้วด้วย
ตัวประกอบกูกุ
ฝากเอาเอกสารพวกนี้ไปส่งให้หน่อยนะ
ตัวประกอบกูกุ
แผนกบริหารมั้งครับ
ตัวประกอบกูกุ
จำชื่อเต็มๆไม่ได้
ชายวัยกลางคนหัวเราะและยื่นเอกสารที่มีกระดาษซ้อนกันหลายแผ่น
ตัวประกอบกูกุ
ก็ส่วนใหญ่เขาก็เรียกแผนกบริหารนั่นแหละ
ตัวประกอบกูกุ
เอาเป็นว่าไปถามคนแถวๆอาคารนั้นดูนะ
ชายวัยกลางคนยิ้มและชี้ไปที่ตึกฝั่งตรงข้าม
เมลยิ้มและรับเอกสารมาแบบไม่เต็มใจ
เมล.
นี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วย
เมล.
อาคารนั้นส่วนมากมีแต่คนกะเช้า
เมล.
แบบนี้จะไปเจอใครมั้ยน้อ
เดินต่อไปและไปหยุดอยู่หน้าตึก
เมลมองไปในอาคารที่ค่อนข้างจะมืด
มีเพียงแสงไฟจากข้างหน้าประตูและทางเข้าลิฟต์เท่านั้น
เมลกืนน้ำลายลงคอและค่อยๆเดินเข้าไปในอาคารช้าๆ
ในใจของเมลได้แต่ภาวนาว่า"ขอให้ไม่เจออะไรแปลกๆเถอะนะ"
เมลก็เดินมาถึงประตูลิฟต์และกดขึ้นลิฟต์
แต่ก็มีมือของใครบางคนมาขั้นไว้
ต้องการ
เมลเงยหน้าขึ้นมองไปที่คนคนนั้น
เมลไม่ได้พูดอะไรและกำลังจะเดินออกจากลิฟต์
เดียร์
เธอก็จะขึ้นไปด้วยไม่ใช่หรอ
เมลหันมาช้าๆและทำหน้าไร้ความรู้สึก
เมล.
ก็ตอนแรกคิดว่าจะลองขึ้นไปน่ะ
เดียร์
แล้วทำไมถึงจะออกไปล่ะ
เมล.
อาจจะไม่ใช่ที่นี่น่ะค่ะ
เดียร์ยื่นมือมาและแบมือออก
แต่ก็ตัดสินใจไม่ให้และเปลี่ยนเป็นพูดแทน
เมลฝืนยิ้มและคิดคำที่จะพูดในขณะที่เดียร์ไม่พูดอะไรแต่กดปิดลิฟต์และกดไปที่ชั้นบนสุด
เดียร์
ว่าเอาเอกสารมาให้ใคร
เมล.
บอกมาว่าให้เอาเอกสารพวกนี้มาให้แผนกบริหาร
เดียร์
ถ้างั้นเธอก็โชคดีแล้วล่ะ
และประตูลิฟต์ก็เปิดออกช้าๆ
เดียร์เดินออกไปและหันมาหาเมลยิ้มให้
เดียร์
เดี๋ยวจะพาไปแผนก"บริหาร"
เมลลังเลแต่สุดท้ายก็เดินออกไป
เดียร์
เดี๋ยวเธอจะหลงน่ะสิ
เมลทำหน้าสงสัยและเอียงคอเล็กน้อยมองไปที่เดียร์
เดียร์
ที่นี่อาจจะดูไม่น่ามีคนหลงทาง
เดียร์
แต่ว่าส่วนมากพนักงานใหม่ๆน่ะไม่ค่อยได้มาอาคารนี้หรอก
เดียร์
ถึงจะมาแต่ก็ไม่ค่อยมีใครขึ้นมาชั้นบนสุด
เดียร์
ไม่จำเป็นต้องมีหางเสียงหรอกนะ
เดียร์เดินนำหน้าเมลไปและเมื่อเมลมองไปก็พบกับประตูสีเทาเข้มบานใหญ่
เมล.
(แต่ต้องทำตัวให้เป็น
ธ ร ร ม ช า ติ !!!)
เมลยิ้มแบบเสแสร้งและพยายามพูดแบบปกติ
เดียร์เปิดประตูเข้าไปข้างในห้องนั้นและหันมาหาเมล
เดียร์ยิ้มอย่างเป็นมิตร(?)และเชิญชวนให้เมลเข้ามา
เมลเดินเข้ามาด้วยความลังเลก่อนที่จะส่งสายตาไม่ไว้ใจให้อีกฝ่าย
โดยที่ในมือยังถือเอกสายมากมายอยู่
เมล.
(ที่นี่หรอแผนกบริหาร)
เมล.
(นี่มันห้องทำงานของCEOชัดๆ)
เดียร์ปิดประตูและเดินเข้ามาใกล้เมล
เมลยื่นเอกสารให้กับเดียร์อย่างระมัดระวัง
เดียร์รับเอกสารมาและวางไว้บนโต๊ะใกล้ๆ
เดียร์เดินไปที่ตู้ใกล้ๆและกำลังหาอะไรบางอย่าง
เมล.
(ยิ้มแบบเป็นมิตรหรือเป็นมิจวะ)
เมลพูดเสร็จก็รีบตรงไปที่ประตู
เดียร์หยิบเอกสารอีกชุดนึงออกมาจากตู้นั้นและเดินตรงมาหาเมลพร้อมรอยยิ้ม
เดียร์
เธอเป็นเด็กส่งเอกสารสินะ
เดียร์เดินเข้ามาใกล้ๆเมลจนแทบจะแนบชิดกัน
และค่อยๆเดินถอยหลังไปช้าๆ
ตอนนี้หลังของเมลแนบกับประตูอยู่
เสียงจากมือของเดียร์ที่กระทบกับประตู
เดียร์
ใช่แฟนเก่าของฉันหรือเปล่า
เมลก้มหน้าเล็กน้อยและมองไปทางอื่น
เมื่อเมลไม่ทันตั้งตัวก็มีมือมาจับที่คางของเมล
นั่นก็คือมือของเดียร์นั่นแหละ
เดียร์ใช้มือของเขาบังคับให้เมลมองมาที่เดียร์
เมล.
(ไอ้เหี้*แรงเยอะจังวะ!!?)
เดียร์
บอกสิ่งที่ต้องการหรอ
เมลขมวดคิ้วและเอามือมาจับที่ข้อมือของเดียร์
เดียร์
ไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นแหละ
เดียร์เข้ามากระซิบที่ข้างหูของเมลเบาๆ
เมื่อเมลได้ยินเธอก็เริ่มแก้มแดงและมีสีหน้าที่แสดงถึงอารมณ์สับสนในทันที
และรีบหาจังหวะผลักเดียร์ออก
เมลรีบเปิดประตูวิ่งหนีออกไป
ทิ้งเดียร์ไว้ให้ยืนอยู่ตรงนั้น
เดียร์
รู้งี้น่าจะล๊อคประตูไว้ด้วย...
"ทิ้งกันแบบนี้อีกแล้วสินะ"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
