ผมกลายเป็นตัวร้ายน่าสมเพช
จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง..
สวัสดีครับ
คุณคงจะสงสัยใช่ไหมล่ะว่าเกิดอะไรขึ้น
ไคล์
นี่~ คิน! //จับไหล่คินก่อนจะเอาคางมาเกยไหล่
คิน
ว่า~ มีอะไรว่ะ? //ยืนกดโทรศัพท์
ไคล์
ไปซื้อไอศกรีมให้หน่อยดิ //ยิ้มหวาน
คิน
เออๆ เดี๋ยวไปซื้อให้ //ปิดโทรศัพท์+เก็บใส่กระเป๋ากางเกง
คิน
งั้นรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวไปซื้อมาให้ //เดินออกไปซื้อไอศกรีมให้ไคล์
ไคล์
//หันไปเห็นลูกเเมวกำลังนั่งอยู่กลางถนน+หันซ้ายหันขวาดูรถที่ขับผ่าน
ไคล์
ดีเลยไม่มีรถด้วย //เดินไปกลางถนน+นั่งลงช้าๆจะอุ้มลูกเเมว
ขณะที่นั่งลงนั้น ลูกเเมวก็วิ่งออกไปจาก
กลางถนนทันที
ไคล์
เอ้ะ? ไปไหนล่ะเจ้าเเมว //กำลังจะลุกขึ้นยืน
ไคล์
//ได้ยินเสียงบีบแตร ดวงตาเบิกกว้างขึ้นก่อนจะหันไปเห็นรถสิบล้อขับมาด้วยความเร็ว
ไคล์
//นอนจมกองเลือดอยู่กลางถนน
ผู้คนมากมายต่างเข้ามาช่วยดูอาการเเต่..
คิน
//เดินกลับมาพร้อมไอศกรีมเเละรอยยิ้มก่อนดวงตาจะเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
คิน
//รอยยิ้มบนใบหน้าหายไปในทันที
ไคล์
( เราไว้มาเป็นเพื่อนกันอีกนะ! )
เเอดฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ
เเอดเเต่งนิยายครั้งเเรกหากมีอะไรผิด
พลาด ขออภัยด้วยนะคะ
เอาจริงเเอบสงสารน้องคินเหมือนกันนะคะ
เเอดก็เจ็บใจหน่อยๆที่น้องคินต้องมาเจอเรื่องเเบบนี้55
เอาเป็นว่า
ฝากติดตามตอนต่อๆไปของเเอด
ด้วยนะคะ
ต่อจากนี้ให้ฉันดูเเลเองนะ!--
ไคล์ ( ต.ร )
//ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นช้าๆ
ไคล์ ( ต.ร )
เอ้ะ?.. นี่ผมยังไม่ตายหรอกหรอ
ไคล์ ( ต.ร )
//ลุกขึ้นมานั่ง
ไคล์ ( ต.ร )
( ทำไมภาพมันคุ้นๆ )
ไคล์ ( ต.ร )
//หันมองรอบๆ ดวงตาเบิกกว้าง
ไคล์ ( ต.ร )
//เดินวนไปวนมาอยู่หน้าหอพัก
ไคล์ เป็นเจ้าของหอพักที่พระเอกอาศัยอยู่
เเต่เกิดปัญหาขึ้นทำให้ทั้งสองไม่ถูกกัน
จึงตัดเพื่อนกันตั้งเเต่ต้น
ตามหลักของเนื้อเรื่องแล้ว
ไคล์ จะต้องตายในท้ายที่สุดเเต่...
ไคล์ ( ต.ร )
//เดินวนไปวนมาจนเผลอไปชนชายคนหนึ่งเข้า
ไคล์ ( ต.ร )
โอ้ย!? //ล้มลง
ไคล์ ( ต.ร )
ขะ..ขอโทษครับ //เงยหน้าขึ้นไปมอง
ไคล์ ( ต.ร )
//ชะงักเล็กน้อย
ไคล์ ( ต.ร )
( สายตาเเบบนี้ จะฆ่าจะ
เเกงกันหรือไง )
ไคล์ ( ต.ร )
//ค่อยๆลุกขึ้นยืน
ชุน ( พ.อ )
ทำไมไม่ดูทางบ้างล่ะครับ คุณเจ้าของหอ //ยืนกอด อก
ชุน ( พ.อ )
ผมต้องไปทำงานเเล้ว.. //เดินออกไป
ไคล์ ( ต.ร )
อ้าว.. //เสียงเบา
ทำงานหาเลี้ยงตัวเองเเละน้องๆอีกสามคน
ไม่เคยหันกลับมาดูเเล เเต่กลับสร้างหนี้ไว้มากมาย
ทำให้ชุนต้องดิ้นลนหาเงินมาใช้หนี้
ไคล์ ( ต.ร )
//เดินไปนั่งที่ม้านั่งใกล้ๆหอพัก
ไคล์ ( ต.ร )
( ถ้าตามหลักเนื้อเรื่อง เราต้องตายสินะ เเต่ผมไม่อยากตายอ่ะ ทำไงดีๆ )
ไคล์ ( ต.ร )
( เครียดโว้ยยย! )
ไคล์ ( ต.ร )
เอ้ะ.. //ได้ยินเสียงเด็ก
ไคล์ ( ต.ร )
//หันไปมองตามเสียง
ไคล์ ( ต.ร )
( เอ๋~.. นั่นน้องชายชุนหรอ )
ไคล์ ( ต.ร )
( เอาล่ะ คิดเเผนออกล่ะ! )
จุน ( 10 y )
//ยืนมองน้องจินล้างหน้า
จิน ( 8 y )
//ล้างหน้าเสร็จ
มิน ( 10 y )
//เอาผ้ามาเช็ดหน้าให้
จุน ( 10 y )
พี่มีอะไรหรอครับ.. //กลัวเล็กน้อย
ไคล์ ( ต.ร )
ไม่ต้องกลัวนะครับ //นั่งลงให้อยู่ในระดับสายตาเด็กๆทั้งสาม
ไคล์ ( ต.ร )
เดี๋ยวต่อจากนี้พี่จะคอยดูเเลพวกเธอเองนะ.. //ยิ้มหวาน
จิน ( 8 y )
เเต่พี่ผมบอกว่าห้ามยุ่งกับคนเเปลกหน้า! //ไม่ไว้ใจ
มิน ( 10 y )
ใช่ครับ.. //มอง
ไคล์ ( ต.ร )
พี่ไม่ใช่คนเเปลกหน้านะ
ไคล์ ( ต.ร )
พี่คือเจ้าของหอพักเองไงครับ
มิน ( 10 y )
อ๋อ! ที่ที่พี่ชุนให้พวกเราอาศัยอยู่งั้นหรอครับ //มองสายตาสงสัย
ไคล์ ( ต.ร )
อื้อ! ใช่เเล้ว //ยิ้ม
จุน ( 10 y )
เเล้วพวกเราจะเชื่อได้ไงยังล่ะครับ ว่าพี่จะดูเเละพวกเราได้จริงๆ //ไม่ค่อยไว้ใจ
ไคล์ ( ต.ร )
หือ? นี่นี่..
ไคล์ ( ต.ร )
เดี๋ยวพวกเธอก็จะรู้นะว่าพี่จะดูเเละพวกเธอยังไง
ไคล์ ( ต.ร )
พี่สัญญาเลย! ว่าจะดูเเลพวกเธอทั้งสามคนให้ดีที่สุด //ยกมือขึ้นมาชูนิ้วก้อยให้
จุน ( 10 y )
//มอง ลังเลสักพักก่อนจะยอมเกี่ยวก้อย
ไคล์ ( ต.ร )
เเล้วพวกเธอได้กินข้าวบ้างไหมเนี่ย?
ไคล์ ( ต.ร )
ทำไมถึงผอมกับขนาดนี้
จุน ( 10 y )
คะ..คือว่าพวกเรายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งเเต่เมื่อวาน.. พอดีพี่ชุนเงินยังไม่ออกน่ะครับ
มิน ( 10 y )
ใช่ครับ พวกเรากินบ้างอดบ้าง
จิน ( 8 y )
//ยืนจ้องหน้าไคล์
ไคล์ ( ต.ร )
//หันมองจิน เข้าใจสายตา
ไคล์ ( ต.ร )
//อุ้มจินขึ้น
ไคล์ ( ต.ร )
เดี๋ยววันนี้พี่ทำข้าวให้กินนะ ตามมาสิเด็กๆ
ไคล์ ( ต.ร )
//เดินนำ+อุ้มจินเอาไว้
จุน ( 10 y )
//เดินตามไปติดๆ
ไคล์ ( ต.ร )
อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม?
จุน ( 10 y )
ผมกินอะไรก็ได้ครับ
มิน ( 10 y )
ผมก็กินอะไรก็ได้ครับ
จิน ( 8 y )
ผมอยากกินไก่ทอด~ //หิว
ไคล์ ( ต.ร )
โห.. //ขำเบาๆ
ไคล์ ( ต.ร )
ได้สิ เดี๋ยวพี่ทำให้กินนะ
ไคล์ ( ต.ร )
//เดินไปทางห้องครัว+เตรียมของทำอาหาร
ไคล์ ( ต.ร )
หือ? //หันมามองสายตาอ่อนโยน
ไคล์ ( ต.ร )
ว่าไงครับมีอะไรหรอ //ยิ้มบางๆให้
จิน ( 8 y )
ทำอาหารเผื่อพี่ชุนได้ไหมครับ?
มิน ( 10 y )
ใช่ครับ ผมกลัวพี่ชุนจะหิว
จุน ( 10 y )
ใช่ครับ.. //มองสายตาคาดหวัง
ไคล์ ( ต.ร )
หึ.. //ใจอ่อน
ไคล์ ( ต.ร )
ได้เเน่นอนอยู่เเล้วล่ะครับ //ยิ้มอบอุ่น
ไคล์ ( ต.ร )
งั้นพี่ขอถามบ้างสิ //หันกลับมาทำอาหาร
จิน ( 8 y )
อะไรหรอครับ?? //มอง
ไคล์ ( ต.ร )
ปกติพี่ชุนเขาไม่ว่างดูเเลพวกเธอหรอ ทำไมถึงได้โดนปล่อยไว้ให้อยู่เเค่สามคน
ไคล์ ( ต.ร )
อีกอย่าง พวกเธอยังเด็กอยู่เลยนะ
ไคล์ ( ต.ร )
อยู่เเค่สามคนเเบบนี้
ไคล์ ( ต.ร )
มันอันตรายนะครับ
จุน ( 10 y )
อ๋อ.. เรื่องนั้นมันก็..//ลังเลที่จะบอก
มิน ( 10 y )
เอิ่ม.. //ลังเล
จิน ( 8 y )
พี่ชุนเขาทำงานหลายงานมาก ก็เลย
จิน ( 8 y )
ไม่มีเวลามาดูเเล
จิน ( 8 y )
กว่าจะกลับก็ดึก มันก็เลยทำให้พวกเราไม่ค่อยได้เห็นพี่ชุนสักเท่าไหร่
ไคล์ ( ต.ร )
เเล้วพี่ชุนทำงานอะไรบ้างหรอ? //ทอดไก่
ไคล์ ( ต.ร )
ทำไมถึงทำเยอะขนาดนั้นล่ะ
ไคล์ ( ต.ร )
ถ้าป่วยขึ้นมาจะทำยังไง?
ไคล์ ( ต.ร )
//ทอดไก่เสร็จ+จัดจาน
ไคล์ ( ต.ร )
//หลังจัดเสร็จ นั่งลงให้อยู่ในระดับสายตาเด็กๆ
ไคล์ ( ต.ร )
ให้พี่ชุนพักผ่อนบ้าง
ไคล์ ( ต.ร )
ไม่ใช่ทำเเต่งานเข้าใจไหม
ไคล์ ( ต.ร )
//สายตาจริงจัง
ไคล์ ( ต.ร )
หึ.. เด็กดี //ยิ้ม+ลูบหัวเด็กๆทั้งสาม
ยังไม่ค่อยถนัดกับการเเต่งนิยายเลยTT
เป็นกำลังใจให้เเอดด้วยน้า
จะพยายามอัพเดทให้นะคะทุกคน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
