ชีวิตที่สองแสนหดหู่
Royal : 1
[โรงเรียนสอนทักษะการต่อสู้และเวทมนตร์]
- เป็นโรงเรียนของเหล่าชนชั้นสูงและผู้มีพรสวรรค์ -
กาเบรียล
เฮ้อ.. //นอนมองเพดาน
หลังจากที่กาเบรียลเสียชีวิตในวัยยี่สิบปี
เขาก็ได้ย้อนเวลากลับมาในตอนที่เขายังเป็นเพียงแค่เด็กอายุห้าขวบอีกครั้ง
ชีวิตของเขาไม่ต่างอะไรกับชีวิตที่แล้วเลย ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยจนตอนนี้ผ่านมาสิบสองปีแล้ว
และตอนนี้เขาอายุได้17ปีบริบูรณ์แล้ว และมันใกล้จะถึงช่วงเวลาที่เขาเสียชีวิตเข้าทุกที
กาเบรียล
ย้อนกลับมาทำไมกันนะ
กาเบรียล
ถึงจะกลับมาอีกกี่สิบครั้งมันก็ไม่มีประโยชน์หรอก
กาเบรียล
ฉันก็ต้องโดนฆ่าตายอีกครั้งอยู่ดี
กาเบรียลบ่นพึมพำกับตัวเองขณะที่กำลังเหม่อมองเพดานห้องอันว่างเปล่า
กาเบรียล
เฮ้อ...ว่าแล้วก็ไม่อยากไปเรียนเลยแหะ
กาเบรียล
พรุ่งนี้โดดเรียนดีไหมนะ...
กาเบรียล
ไม่ได้สิ ถ้าโดดมีหวังพ่อได้ตบหัวหลุดแน่
กาเบรียล
แย่ล่ะ ได้เวลานอนแล้วหรอเนี่ย
ว่าจบเขาก็ลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินไปอาบน้ำเตรียมเข้านอน
ห้องเรียน Royal Class [M.5]
[ห้องเรียนอันดับ1ของแต่ล่ะชั้นปี ของโรงเรียน Royal Garden]
กาเบรียลในชุดนักเรียนชั้นปีที่6 สุดหรูหราพร้อมกับเข็มกลัดที่บ่งบอกว่าเขานั้นคือนักเรียนของรอยัลคลาสลำดับที่5
เขากำลังนั่งเท้าคางอยู่ที่โต๊ะของเขาอย่างเหม่อลอยเหมือนเช่นเคย
กาเบรียล
(วันนี้เป็นคาบเรียนวิชาพฤกษศาสตร์ของอาจารย์อาเธอร์สินะ)
กาเบรียล
(หน้าอย่างอาจารย์ไม่น่าจะสอนเกี่ยวกับอะไรแบบนี้)
กาเบรียล
(น่าจะสอนศาสตร์เวทย์มนต์ดำมากกว่า)
กาเบรียล
(แต่อย่างว่าล่ะนะ มองคนแค่ภายนอกไม่ได้ด้วยสิ)
อัลเบิร์ต
กาเบรียลเพื่อนร้ากกกกกกก
อัลเบิร์ต
วันหยุดเป็นไงบ้าง
อัลเบิร์ต
อย่าบอกนะว่ามึงอยู่แต่ในหอพัก
อัลเบิร์ต
ชีวิตนี้มึงไปไหนบ้างวะเนี่ยเพื่อน
อัลเบิร์ต
นอกจากมาเรียนกับอยู่แต่ในห้อง
อัลเบิร์ต
ถ้าวันไหนมึงออกไปเที่ยวนะ
อัลเบิร์ต
กูมั่นใจเลยว่าวันนั้นเกิดสงครามแน่ๆ
โจนาธาน
เราไปที่สวนพฤกษาของอาจารย์อาเธอร์กันเถอะ
โจนาธาน
ใกล้จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว
โจนาธาน
ไปสายเราได้ซวยกันยกห้องแน่
อัลเบิร์ต
เห็นด้วยอย่างยิ่งเลย
ผ่านไปไม่นานหลังจากนั้น นักเรียนคลาสรอยัลทั้งหมดก็ได้ไปรวมตัวกันอยู่ที่สวนพฤกษากันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
อาจารย์อาเธอร์
มากันครบแล้วสินะ
อาจารย์อาเธอร์
คงจะไม่มีใครขาดหรอกใช่ไหม
อาจารย์อาเธอร์
สิ่งที่เราจะเรียนกันในวันนี้นั้นก็ไม่ยากเท่าไหร่
อาจารย์อาเธอร์
การปลูกต้นดรายแอดส์
อาจารย์อาเธอร์
ให้เวลาทั้งภาคเรียนนี้ หากใครยังปลูกไม่ได้
อาจารย์อาเธอร์
ก็เตรียมเรียนซํ้าชั้นได้เลย
อัลเบิร์ต
นั้นไม่ยากเรอะจารย์!!!!
โจนาธาน
อืม...ผมจะแกล้งเชื่อนะครับ
การ์เซีย
ฉันว่ามันต้องมีคนซํ้าชั้นแน่เลย
การ์เซีย
หรือไม่คนนั้นก็คือฉันเอง
กาเบรียล
(ปลูกต้นดรายแอดส์มันไม่ยากตรงไหนวะเนี่ย)
อัลเบิร์ต
ทำไมกูเริ่มไม่อยากขึ้นปี6
นิโคไลน์
เอาน่า เรามาผ่านนรกนี่ไปด้วยกันกันเถอะ
Royal : 2
หลังจากที่นักเรียนห้องรอยัลทั้งหมดได้รับเมล็ดพันธุ์ต้นดรายแอดส์กันมาแล้ว
อัลเบิร์ต
แล้วเราจะทำยังไงกับมันวะ
อัลเบิร์ตถือเมล็ดพันธุ์อันเล็กไว้ในมือพร้อมกับมองมันด้วยสายตาว่างเปล่า
นิโคไลน์
ก็คงจะยัดลงดินแล้วรดน้ำล่ะมั้ง
นิโคไลน์
แล้วจะทำให้มันยุ่งยากทำไม
โจนาธาน
ปัญหาคือเราจะเอาไปปลูกไว้ที่ไหน
โจนาธาน
ต้นดรายแอดส์มันก็ไม่ใช่ต้นเล็กๆ
คริส
แล้วปลูกในสวนไม่ได้หรอ
โจนาธาน
มันก็ได้ แต่ดูดิเรามีกันตั้งกี่คน
โจนาธาน
สวนมันไม่น่าพอมั้ง
กาเบรียล
งั้นใกล้ๆ หอพักชายล่ะ
กาเบรียล
ตรงนั้นมันไม่ค่อยมีต้นไม้ด้วย
กาเบรียล
ลองไปคุยกับอาจารย์ดูน่าจะได้
โจนาธาน
งั้นเดี๋ยวฉันไปคุยให้เอง
โจนาธาน
หอเราจะได้มีต้นไม้เพิ่มด้วย
โรแวน
ก่อนจะไปคุยกับอาจารย์
โรแวน
เราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า
เดวิส
เห็นแก่กินเหมือนเดิมเลยนะมึง
โรแวน
กินเพื่ออยู่และอยู่เพื่อกิน
นิโคไลน์
ไปกันให้หมดนี้เลย
นิโคไลน์
กินเสร็จแล้วโจค่อยไปคุยกับอาจารย์หลังจากนั้นก็ไปฝึกกัน
นิโคไลน์
หรือมีใครจะกลับหอเลยไหม
อัลเบิร์ต
นี่มึงไม่คิดว่าทำอะไรนอกจากนอนหน่อยหรอเพื่อน
กาเบรียลเลือกที่จะไม่ตอบพร้อมกับยักไหล่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
กาเบรียล
(ไหนๆ ก็จะตายแล้วก็ขอนอนเปื่อยซักสองวันนะ)
การ์เซีย
งั้นฉันขอตัวไปเที่ยวในเมืองนะ
[สถานที่สำหรับฝึกทักษะการต่อสู้และฟันดาบ]
คาร์ลอส
ได้ข่าวว่าพวกปี5 โดนจารย์อาเธอร์สั่งให้ปลูกต้นดรายแอดส์ใช่ป่ะ
คาร์ลอส
สมัยเรายังเป็นแค่การดูแลต้นแมนเดรกอยู่เลย
โอริเวอร์
ง่ายแต่แก้วหูเกือบแตก
คาร์ลอส
ทำไมจารย์มารอบนี้โหดจังวะ แล้วไอ้พวกปี1ปี2อ่ะ
โอริเวอร์
ดีแค่ไหนปีนี้เราไม่โดนด้วย
คาร์ลอส
เดี๋ยวก็ได้ทำจริงๆ หรอก
โอริเวอร์
งั้นคุณมึงก็หยุดคุยแล้วมาซ้อมกันต่อซักที
คาร์ลอส
จ้าๆ ไม่คุยแล้วจ้า
มาร์ติน
แล้วพ่อกูนั่งเหม่ออะไร
คาร์ลอสที่กำลังฝึกซ้อมกับโอริเวอร์อยู่เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็เอี้ยวตัวหลบการโจมตีของโอริเวอร์พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า
คาร์ลอส
สงสัยกำลังคิดถึงน้องบางคนอยู่ล่ะมั้งง
โอริเวอร์
ใครสั่งใครสอนให้มองไปทางอื่นตอนกำลังสู้อยู่วะ
โอริเวอร์พูดก่อนที่จะใช้ดาบสำหรับฝึกซ้อมโจมตีไปที่สีข้างของคาร์ลอสเต็มๆ จนเกิดเสียงดังปัก!
คาร์ลอส
ไม่คิดจะออมมือหน่อยเรอะ!
มาร์ติน
สมน้ำหน้าไอ้คาร์ลเพื่อนรัก
ก่อนที่คาร์ลอสจะสบถด่าเพื่อนตนก็ได้มีเสียงฝีเท้าหลายคู่เดินเข้ามาในลานฝึก
พร้อมกับเสียงตะโกนอันเป็นเอกลักษณ์ของรุ่นน้องปี5 คนดีคนเดิมขาประจำลานฝึก
เมื่อเจอหน้ากันทั้งอัลเบิร์ตและคาร์ลอสต่างก็วิ่งเข้าไปกอดคอกันอย่างคุ้นเคย
ทั้งสองคนนั้นเป็นพี่น้องแท้ๆ กัน ถึงแม้หน้าตาจะไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่เพราะคาร์ลอสได้พ่อส่วนอัลเบิร์ตดันได้แม่มาเต็มๆ หลายคนจึงไม่รู้ว่าทั้งสองเป็นพี่น้องกัน
คาร์ลอส
วันนี้มาเร็วนะเนี่ย
อัลเบิร์ต
พอดีวันนี้ไม่ค่อยมีอะไรให้ทำเลยอ่ะดิพี่
อัลเบิร์ต
หลังขออนุญาตอาจารย์ปลูกต้นดูรายแอดส์ที่ใกล้ๆ หอชายเสร็จพวกเราก็เลยพากันมาทั้งห้องอย่างที่เห็น
คาร์ลอส
ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเอ็งได้งานหยาบจริงด้วย
กาเบรียล
(แล้วทำไมกูมาอยู่นี่ได้ล่ะวะเนี่ย!!)
กาเบรียล
//สุดท้ายก็โดนลากมาด้วยกันจนได้->
โจนาธาน
ดูไม่เอ็นจอยเลยนะกาเบรียล
โจนาธาน
นายนั่งดูพวกเราเฉยๆ ก็ได้
โจนาธาน
เพราะถ้านอนคงไม่หลับแน่
กาเบรียล
ถ้าหลับลงน่ะสิแปลก
ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น คนที่เหลือก็พากันจับคู่ฝึกซ้อมบางคนก็ฝึกเดี่ยว
ทางฝั่งของรุ่นพี่ปี6 อย่างมาร์ตินก็หันไปมองลีโอนาร์ดด้วยสายตามีเลศนัย
มาร์ติน
มองตาไม่กระพริบเลยน่าาาา
Royal : 3
เวลาผ่านล่วงเลยมาจนถึงช่วงเย็นของวัน
เหล่านักเรียนทั้งหลายที่กำลังฝึกซ้อมกันอย่างเอาเป็นเอาตายก็เริ่มทยอยกลับกันไปจนเหลือกันเพียงไม่กี่คน
ซึ่งกลุ่มคนที่เหลืออยู่ก็คือกลุ่มของห้องรอยัลปี5และห้องรอยัลปี6นั้นเอง
คาร์ลอส
แต่นี่ก็เย็นมากแล้ว
คาร์ลอส
กลับกันได้แล้วไป๊ //ทำท่าทีเหมือนกำลังไล่
อัลเบิร์ต
สรุปจะชวนไปไหนหรือจะไล่กลับกันแน่
โอริเวอร์
หยุดตีกันซักวันจะได้มั้ย
เมื่อได้ยินคำนั้นสองพี่น้องก็ตอบพร้อมกันทันทีว่า
คาร์ลอส
น้องจะกลับไหมไม่รู้
คาร์ลอส
แต่กูจะไปงานคืนนี้
กาเบรียลสะกิดอัลเบิร์ตเบาๆ พร้อมกับกระซิบถาม
อัลเบิร์ต
เอ๊า ก็เทศกาลฉลองวันครบรอบที่ปราบจอมมารได้ไง
กาเบรียล
ยังจะฉลองกันอีกเหรอะ
กาเบรียล
ผ่านมาตั้งกี่สิบปีแล้ว
อัลเบิร์ต
คุณมึงก็สนแต่ของกินนั้นแหละครับ
คาร์ลอส
งั้นไปด้วยกันมั้ยล่ะน้องๆ
คริส
เอ่อ....ไปด้วยแล้วกันนะครับ
อัลเบิร์ต
เหลือมึงล่ะนะเพื่อนรัก
กาเบรียล
(แล้วกูเลือกอะไรได้บ้าง)
กาเบรียล
เสียดายจริงๆ ที่ในโรงเรียนไม่อนุญาตให้ใช้เวทย์ยกเว้นในวิชาเรียน
กาเบรียล
กูจะได้วาร์ปกลับหอได้
ในระหว่างที่เด็กปี5 กำลังพูดคุยกันอย่างออกรสอยู่ทางฝั่งของพี่ปี6 ก็กำลังหยอกล้อกันอยู่เช่นกัน
มาร์ติน
มึงบอกกูให้ชื่นใจทีว่ามึงจะไปด้วย
มาร์ติน
น้องกาเบรียล น้องกาเบรียลก็ไปน่ะพวก
ลีโอนาร์ด
น้องเขาไปแล้วเกี่ยวไรกับกู
มาร์ติน
เพราะงี้ไงมันถึงได้ทำได้แค่ "แอบ ชอบ" มาตั้งห้าปี
มาร์ติน
ก็ตั้งแต่น้องเขาเข้ามา
ลีโอนาร์ด
นี่พวกมึงนินทากู?
มาร์ติน
อันนี้เขาเรียกพูดให้ได้ยิน
มาร์ติน
ไปจีบน้องเขาได้แล้วไอ้เพื่อนเหี้ย! //เขย่าคอเสื้อลีโอนาร์ด
มาร์ติน
กูอยากมีน้องใภ้เข้าใจป่ะ
คาร์ลอส
ถ้าเปิดมาใหญ่กว่าไอ้ลีโอทำไง
มาร์ติน
เขยก็ได้แหละ กูไม่ซี
ทันทีที่พูดจบทั้งคาร์ลอสและมาร์ตินต่างก็ได้รับหมัดฟ้าประทานของลีโอนาร์ดกันไปคนล่ะหมัดจนเป็นรอยขึ้นสีแดงจางๆ
ลานกลางเมือง สถานที่จัดงานเฉลิมฉลอง
โจนาธาน
มันก็แบบนี้ทุกปีรึป่าว
โรแวน
หือ...ผลไม้เคลือบน้ำตาล!
โนแวนทันทีที่เหลือบไปเห็นร้านขายผลไม้เคลือบน้ำตาลก็ไม่รอช้ารีบพุ่งตัวไปซื้อทันทีจนเดวิสผู้ที่คอยตามติดโนแวนเกือบจะตามไปไม่ทัน
ทุกคนดูจะสนุกสนานกับการเที่ยวเล่นเป็นอย่างมาก
เว้นก็แต่กาเบรียลผู้ที่ไม่ชอบสถานที่แบบนี้เอาเสียเลย
กาเบรียล
(แต่ถ้ากลับโดยไม่บอกก็จะวุ่นวายอีก)
ในระหว่างที่กาเบรียลกำลังนั่งคิดเรื่อยเปื่อยอยู่ในบริเวณที่คนไม่ค่อยพุ่งพล่านเท่าไหร่
ลีโอนาร์ดจึงตัดสินใจเดินมานั่งข้างๆ
ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากไปอยู่ในที่ที่คนเยอะๆ
ลีโอนาร์ดเป็นคนที่เงียบมากจนน่ากลัว แต่ตัวของกาเบรียลเองก็ไม่รู้จะชวนคุยยังไง
สถานการณ์ตอนนี้จึงดูน่าอึดอัดเป็นอย่างมาก
กาเบรียล
รุ่นพี่ลีโอนาร์ด ใช่มั้ยครับ?
กาเบรียล
(โอ๊ย แล้วกูจะต่อบทสนทนายังไง!)
กาเบรียล
อืม...ก็ไม่ใช่ไม่ชอบงานนี้หรอกครับ
กาเบรียล
ผมแค่ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะๆ
กาเบรียล
รุ่นพี่ก็ด้วยนิครับ
ลีโอนาร์ดพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะพูดขึ้น
กาเบรียล
แล้วพี่ไม่ไปกับพวกรุ่นพี่คนอื่นๆ หรอครับ?
กาเบรียล
ฮ่าๆ นั่นสินะครับเพื่อนพี่มีแต่คนที่เอนเนอร์จีเยอะทั้งนั้นเลย
กาเบรียลหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อนึกถึงภาพของเหล่ารุ่นพี่ที่มีแต่คนเอนเนอร์จีเยอะและมีอารมณ์ขันอยู่ตลอดเวลา
ต่างจากลีโอนาร์ดที่ลักษณะภายนอกดูก็รู้ว่าเป็นคนที่สุขุมออกจะเย็นชาด้วยซํ้า
ลีโอนาร์ดถามพร้อมกับยื่นถุงคุกกี้มาให้กับเขา
กาเบรียลรีบรับถุงคุกกี้นั้นไว้ทันทีก่อนจะเอาคุกกี้เข้าปากและเคี้ยวจนแก้มตุ่ย
ช่วยไม่ได้ เพราะนี่คือของโปรดของเขายังไงล่ะ
ลีโอนาร์ดกระตุกยิ้มเมื่อมองกาเบรียลเคี้ยวคุกกี้จนแก้มตุ่ย หน้าตาตอนกินดูมีความสุขมากแถมแก้มตุ่ยๆ นั่นก็ดูเหมือนกับกระรอกจนนึกอดขำไม่ได้
ก่อนจะรีบหุบยิ้มทันทีเมื่อเห็นอีกคนหันกลับมา
กาเบรียล
(นั้นมัน! รุ่นพี่ยิ้ม!!)
กาเบรียล
(ภาพสุดแสนหายาก!)
กาเบรียลทำหน้าเว่อเมื่อหันไปพบเจอกับใบหน้าพระเจ้าตั้งใจปั้นยิ้ม ถึงมันจะเป็นเวลาแค่เสี่ยววิแต่เขามั่นใจว่ารุ่นพี่ยิ้มจริงๆ เขาไม่ได้หลอนไปเอง
กาเบรียล
ผมเห็นและผมไม่ได้คิดไปเอง
กาเบรียล
ไหนพี่ยิ้มอีกรอบหน่อย
กาเบรียลยิ้มกว้างหวังให้อีกคนยิ้มอีกครั้งให้เห็นชัดๆ
แต่ผลที่ได้กลับตรงกันข้ามเพราะลีโอนาร์ดหันหน้าหนีไปมองอีกทางจนกาเบรียลต้องย่นหน้าด้วยความไม่พอใจ
ลีโอนาร์ดเม้มปากแน่นเพื่อกดอารมณ์ฟุ้งซ่านของตัวเอง ใบหูของเขาขึ้นสีเล็กน้อยแต่เพราะเป็นตอนกลางคืนกาเบรียลจึงมองไม่ออก
หลังจากนั้นทั้งสองก็ไม่ได้มีบทสนทนาอะไรกันเป็นพิเศษ
จนกระทั่งกลุ่มเพื่อนๆ กลับมา
มาร์ติน
บทสนทนาแรกในรอบหลายปี
ลีโอนาร์ด
อันตรายต่อใจฉิบหาย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
