ในวันส่งท้ายปีเก่า ที่หลายๆคนกำลังสนุกกับงานสังสรรค์

มันเป็นที่รักครั้งแรกของฉันจบลง

รักแรก: "เราเลิกกันเถอะ!! เคท"

ใช่เราเอง เคท

เรายืนอึ้งกับคำพูดของเธอคนนั้น

แต่ฉันก็ยิ้มรับด้วยความยินดี

เพราะรู้ดีอยู่แล้ว ตลอด7ปีที่คบกันมันก็แค่..

โฮโมนของเด็กแหละ มั่ง!

หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่กล้าเปิดใจรักใครอีกเรย

แต่วันเวลาไม่เคยหยุดเดิน

ผ่านไป3ปี

เราเริ่มใช้ชีวิตอีกครั้ง...

เราทำงานที่ ผับดังแห่งนึ่ง...

เราเจอผู้คนมากมายแต่ก็นะ..ความเหงามันทำให้เรากลายเป็นคนกะล่อน เอะ!!หรือแค่เฟรนลี่

เพราะแบบนี้เราเรยพาสาวๆกลับบ้านแบบไม่ซ่ำหน้า

เราเจอพี่สาวคนสวยที่ผับที่เราทำงาน...

เธอสวยผู้ชายต่างหมายปองเธอกันทั้งนั้น

พี่ที่ทำงาน(พี่เอ)เขาเป็นบาร์เทนเดอร์สุดหล่อที่สาวๆต่างอยากจับจอง

พี่เอ: "คนสวยมีแฟนหรือยัง?"

พี่คนสวย: ยิ้มอ่อน (แล้วหุบยิ้มไปเรย)

ฉันเดินมาที่หน้าเคาว์เตอร์บาร์

เคท:"พี่เอ!!!! ออเดอร์เหล้า1ชุด"

พี่เอ:" เออ สักครู่" แล้วหั่นไปเตรียมเหล้าให้1ชุด

พี่เอ: "เคทได้ล่ะ"

เคท :"แทงคิ้วครับ"

พี่เอ: กวนตีนตลอด (หัวเลาะและส่ายหัว)

ฉันยิ้มแล้วยักคิ้วให้1ที

ในระหว่างที่ฉันคุยกันอยู่นั้นก็โดนพี่คนสวยมองอยู่ตลอดเวลา รู้ได้ไงอ่ะหรอ ฉันหั่นไปมองพี่คนเหมือนกัน

เวลาผับปิด

พนักงานเริ่มทยอยกลับบ้านผักผ่อน

ฉันก็ด้วย..แต่ๆ

ก็มีเสียงผู้ดังขึ้นข้างหลัง!

"จะกลับแล้วหรอ?"

ฉันหันหาเสียงนั้นก็เจอพี่คนสวยคนนั้น!!

เคท :" ค่ะ...ใช่ค่ะ"

พี่คนสวย: "ไปส่งพี่ได้ใหม?" สีหน้าแบบต้องการคำตอบเป็นที่สุดประนึ่งว่า ถ้าฉันตอบว่าไม่ได้ก็คงต้องตัดใจอะไรประมาณนั้น

เคท: "ได้สิค่ะ" ยิ้ม^^

หลังจากวันนั้นเราก็คบกันไม่ต้องพูดถึงนะว่าถึงขั้นไหน

แหง่..ล่ะ มันก็ถึงขั้นอย่างว่านั้นแหละ^^

จน3เดือนต่อมา

ฉันก็ต้องอกร้าวว อีกครั้ง..

วันที่ฉันต้องเจอกับอะไรหลายๆอย่างที่ชั่งทำร้ายจิตใจ เป็นที่สุด

ฉันโดนดุเรื่องฉันทำยอดขายได้ไม่ดีในเดือนที่ผ่านมา ซึ้งฉันก็ รู้สึกแย่พอสมควร แต่ก็รอกำลังใจที่จะมาหาในคืนนี้ที่สุด

และแล้วเสียงเรียกที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น.." เคท"

ฉันหั่นไปมอง แล้วยิ้มให้

เหมือนเจออะไรแย่ๆมาทั้งวันแล้วนี้คือสิ่งดีๆของฉัน..

แต่รอยยิ้มของฉันก็หายไป

"Hi" เสียงผู้ชายร่างใหญ่ชาวต่างชาติที่เดินเข้ามาพร้อมกับพี่คนสวยดังขึ้น!

พี่คนสวย:" เคท.. นี่ จิมมี่ "

"เขาเป็น.. เป็นแฟนพี่เอง"

ฉันถึงกับร้อง ห่ะ!!!! ออกมา

พี่คนสวย ก็แนะนำฉันให้ ผู้ชายคนนั้นรู้จัก

เป็นภาษาอังกฤษ

พี่คนสวย: "จิ้มมี่..นี่เคท! นี้คือคนที่ดูแลฉันตลอดเวลาที่กลับมาเมืองไทย"

จิ้มมี่:"ยินดีที่ได้รู้จักคุณ เคท"

เคท:" ค่ะ ยินดีค่ะ" ทั้งๆที่ไม่ได้เต็มใจเรยสักนิด

พังอีกแล้วหรอ😏

คืนนั้นเป็นคืนสุดท้ายที่เราเจอกันกับพี่คนสวย

เราไม่ได้เอยคำลากันเรย...ไม่มีแม้แต่คำพูดอธิบายใดๆกับเรื่องที่เกิดขึ้น

ฉันมารู้เรื่องทุกอย่างอีกทีก็จากเพื่อนของพี่คนสวยหลังจากที่ พี่คนสวยและแฟนของเธอกับ ปารีส

พี่เขาฝากเพื่อนมาบอกว่าขอโทษ ที่ผ่านมารู้สึกดีแต่แค่..

ฉันเป็น ผู้หญิง เรยนึกถึงอนาคตไม่ออก

ว่าต่อไปจะอยู่กันอย่างไร เรย ตอบรับคำขอ จาก จิมมี่ไป

ตอบตกลงแต่งงาน!!

หลังจากวันนั้น ฉันก็อยู่คนเดียวเลือกที่จะอยู่คนแบบโสดๆเปลี่ยนตัวเองจนแทบจะหายไปจากโลกที่เป็นอยู่..

จนกระทั่ง ติ้งงงง!!! (เสียงแจ้งเตือนมือถือ)

ฉันหยิบเปิดดู...ในแชทกลุ่ม

"มึงงงงงงงงงง "พลอยเพื่อนสาวสวยสายดื่มสายเที่ยวส่งมาซึ่งก็ถ้ามีคำนี้มาที่ไร บรรลัยยกแก็งค์

พลอย:" ออกมาดื่มกันหน่อยไหม?"

เจสซี่ เพื่อนสาวที่เริสที่สุดในกลุ่ม มั่งนะ^^

ความตัวแม่ที่เกย์ทั้งประเทศต้องยอม

เจสซี่:"ก็อยากไปนะแต่ช่วงนี้ยุ่งๆว่ะ

ปลายฟ้า:ติดผู้อยู่อ่ะดิมึงอ่ะ @เจสซี่

ปลายฟ้าสาวแว่นที่ค่อนข้างจะเนิร์สที่สุดในกลุ่มละมั่ง

และก็เป็นคู่กัดกับคุณเจสซี่เขา..

พลอย:"หยุดกัดกันก่อนเนาะ"

" ไว้เจอหน้ากันค่อยหยุมกันเนาะพวกมึง "

ว่าแต่...กลุ่มเรามี4คนไม่ใช่หรอว่ะ!!

ปลายฟ้า: "เคทท....!!!"

"มึงยังมีชีวิตอยู่ป่าวว่ะหายหัวเรยนะมึง"

เคท: "เออ"

พลอย :"สรุปว่าาาไง"

เวลา3ทุ่มที่ผับแห่งหนึ่ง

ฉันโทรศัพท์หาเพื่อน

โทรออก...เบอร์ #พลอย

เคท: "ถึงแล้ว ออกมารับหน่อย"

เสียงพลอยจากปลายสาย.. "เค รอแปป"

แล้วพลอยก็เดินออกมารับเราไปนั่งที่โต๊ะ ที่เต็มไปด้วยขวดเปล่าไปส่ะละ!!

รู้สึกว่าฉันจะมาช้าไปนะเนี้ย(คิดในใจ)

ฉันนึกขึ้นได้เรยถามเพื่อน ไปว่า...

เคท:"นัดออกมาเนี้ย มึงมีไรป่าวว่ะ?!?"

(พร้อมสีหน้าที่สงสัย)

พลอย:"เปล่า...แค่อยากดื่มเฉยๆ" (สีหน้า งอยๆหน่อย)

ฉันพยักหน้า...แต่ก็ไม่เชื่อคำพูดมันเท่าไหร่!!

แล้วถามกลับไปว่า..

เคท:"แล้วคนอื่นอ่ะ?"

พลอย:"พวกแม่...ง ไม่ว่างมากันหรอก"

"แต่ก็ขอบใจมึงนะที่อุส่า ออกมา"(ทำหน้าอ้อนๆ)

เคท: "พอเรย" (มือผักที่หน้าผากไป1ที)

ตื้ดดดดดดด!!!!!

เสียงมือถือ ของพลอยที่ว่างยุบนโต๊ะก็สั่นขึ้น

มันโชว์ ที่น่าจอว่า "SON"

ฉันเห็นหน้าจอแล้วสะกิดพลอยที่กำบังอ้อนฉันอยู่...

เคท:"พลอย..ลูกชายมึงโทมา"(พร้อมทำหน้าทะเล้นใส่)

ที่กำลัง อ้อนยุนั้นก็ยุแล้วพูดขึ้นว่า..

พลอย: "มึงนี่ก็กวนตีนกุเนาะ!! กุยังหาผัวไม่ได้จะให้กุมีลูก" พูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันหน่อยๆ

ฉันหัวเราะเบาๆ

แล้วเพื่อนของฉันก็รับสายนั้น!!

แต่ไม่พูดอะไรนอกจากคำว่า" อืม "

แล้ววางสายไป..จากนั้นก็หันมาพูดกับฉันว่า

...

"แกไปส่งฉันหน่อยดิ.."

ฉันทำหน้า งง อยู่สักแปปแล้วตอบตกลงไป

ระหว่างทางกลับเพื่อนของฉันได้บอกให้จอด

กระทันหั่นเหมือนพึ่งนึกขึ้นได้..

พลอย:"เคท...จอดๆๆ"

เคท:"ห่ะ!!! จอดก็จอดด!!! (ตกใจแหละ)

หน้าร้านข้าวต้มโต้รุ่ง

พลอย:" กูหิว "

ฉันนี้ถึงขั้นกับเอามือจับหน้าผากตัวเองเรยเมื่อได้ยินคำที่พลอยมัยพูดออกมาแต่ก็ทำไงได้อ่ะเนาะมันเมา

ในระหว่างที่เราสั่งอาหารอยู่นั้ย พลอยได้ถามสาระทุกข์ สุขดิบ กัน แล้ว โทรศัพท์ของพอก็สั่นอีกครั้ง..

โชว์ คนเดิมโทรเข้ามา SON

พลอยรับสายยย...

พลอย:"ว่า... อยู่ร้านโต้รุ่ง แถวนี้แหละ "

"อืม" "ออกมาดิ"" อืม รอนะ"

ฉันนั่งมองหน้าเพื่อนเเละเอ่ยปากถามด้วยความสงสัยไปว่า..

เคท:"ผัวหรอ?"

พลอยทำหน้าตกใจแล้วตอบขึ้นมาว่า

"ผัวบ้านมึงดิ... น้องกู"

มันยิ่งทำให้ฉันสงสัยไปกันใหญ่ เพราะเท่าที่ฉันรู้กับเพื่อนมา พลอนคือลูกสาวคนเดียว...

แล้วจะมีน้องได้ยังไง!?

ฉันถามต่อ..

เคท:" พลอย แกลูกคนเดียวนิ.. แล้วแกมีน้องได้ไงว่า หรือว่า ลูกคนละพ่อ!?"

พลอยยิ้มแล้วหัวเราะขึ้นมา

ฉันยิ่ง มึนงง ไปใหญ่

พลอยหยุดขำแล้วพูดกันฉัน..

"นี่แกจะไม่ให้ฉันมีญาติเรยรึไง" (พร้อมกับสีหน้าทีพึ่งใจ กับคำถามที่ฉันได้ถามไป)

ฉันเข้าใจแล้วก็นั่งขำขันกะนสักพักก็มีเสียงเรียก..ชื่อเพื่อนของฉันดังขึ้น

"พี่พลอย"

แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรจนกระทั่ง

เธอเดินเข้ามาถึงโต๊ะที่ฉันแหละเพื่อนนั่งอยู่

และฉันได้เงยหน้าไปมอง

ฉันจองมอง ผู้หญิง ตัวเล็ก ร่างบาง ผิวพรรณขาว ตาโต ผมลอน

หน้าฝรั่ง ด้วยความตลึ่ง อึ่งไปสักพักจนเพื่อนต้องสะกิดให้ฉันหลุดออกจากพะวังนั้น!!

พลอย:"เคท...(ใช้เท้าสะกิด เบาใต้โต๊ะ)

เคท:"หะ..ห๊ะว่าไงมึง'!!"

ก่อนที่จะแนะนำให้รู้จัก

พลอย:"นี่...ลูกพี่ลูกน้องกูเองชื่อ ซอนย่า"

"เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศน่ะ"

ซอน:"สวัสดีค่ะ..พี่! เพื่อนของพี่พลอย"

ฉันตอบรับคำทักทายนั้นสั่นๆ

เคท:"ค่ะ"

ก่อนที่พลอยเพื่อนของฉันจะขอตัวกลับก่อน

เพราะน้องมารับแล้ว...

พลอย:" เรากลับก่อนนะ ไว้ค่อยพบกันใหม่เวลาว่างนะ

หน้ายิ้มแย้ม ป่นเมา

ฉันยิ้มรับ แล้วตอบไป..

" อืม แล้วพบกัน"

การอยู่เป็นโสดก็ไม่ได้แย่...แค่อาจจะเหงาหน่อย

และอาจทำให้เราหวั่นไหวกับอะไรที่มันน่ารักก็ได้นะ^^

วันนี้ก็เหมือนทุกวันแต่แค่..เซงแต่เช้า เราคิดจะเปลี่ยนงานที่ทำอยู่ อยากมาทำงาน ที่เข้าเช้ากลับเย็นเหมือนคนอื่นเขาบ้าง เรยสมัครงานทิ้งไว้ และแล้ว ทางที่ทำงานที่เราสมัครไว้เขาก็ติดต่อกลับมา เย้!!

ฉันกระโดดโลดเต้นไปทั่วบ้าน ก็อยู่คนเดียวอะเนาะ^^

ฉันกำลังเดินทางออกไปสัมภาษณ์ งานแต่ๆ

รถดันยางรั่ว!!!!

แล้วใกล้จะไม่ทันเวลาแล้วด้วย ฉันคิดหาทางออกเพราะฉันจะเสียงานนี้ไปไม่ได้ เพราะงานช่วงนี้หา ยากมากๆ และก็มี มอไซค์ขับผ่านมา...

แล้วจอดถามฉัน "รถพี่เป็นอะไรค่ะ"

เป็นเสียงเล็กๆ ที่เหมือนเคยได้ยินที่ไหนสักที่ คิดในหัว

" ไม่เห็นหรือไงว่ายางรั่วยังจะถาม" แต่ก็ชั่งเหอะ

เขาอุตส่าห์จอด...

เราเริ่มขอร้องเธอคนนั้นไปโดยที่ไม่สนใจอะไร..

"น้องไปส่งพี่ได้ไหม"" ขอร้องล่ะ"

(ทำหน้าอ้อนวอน)

ให้ตายสิเคท ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยอ้อนวอนใครขนาดนี้มาก่อน แหละคนแปลกหน้าอีก โอ้!!! จะล่าแบ้มากแม่..

และฉันก็ผ่านวันที่แสนจะเส็งเคร็งนี้ไปได้..

พอนึกขึ้นได้ก็ยังไม่ได้ขอบคุณคนๆนั้นเรย

"ถ้าเจออีกสักทีคงดี จะได้ขอบคุณให้งามๆเรย "(คิด)

บ้าน

กลับมาถึงบ้านฉันก็ทิ้งตัวลงบนโซฟากะว่าจะหลับสักตื่นแล้วไปทำงานต่อที่ผับ..

ก๊อกกๆๆๆๆ+ ตึ้งงงงๆๆๆๆ

เสียงประตูดัง

เคท:"กำลังเคลิ้มหลับแล้วเชียววว...... (พรึ่มพร่ำ)

ก่อนจะตะโกนออกไปแบบหงุดหงิด...

เคท:"ใครว่ะ!!!!?"(*ตะโกนสุดเสียง)

พร้อมเดินไปเปิดประตูทั้งๆที่หัวเสียแบบนั้นเรยแล้วกระชากเปิดประตูอย่างแรง...

ตึ้งง!!!

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉันคือผู้หญิงเมื่อตอนกลางวันที่พาฉันไปส่งสัมภาษณ์ งานนิ

เคท :" เอ่า.!!! เอิ่มม. มาหาใครค่ะ"

ฉันถามผู้ตัวเล็กนั้นไปก่อนที่เสียง เพื่อนของฉันจะดังแทรกเข้ามา

พลอย:" แหม๋..ๆ เสียงเปลี่ยนเลยนะมึง"

ฉันตกใจแล้วก็มีท่าทีที่ งง ว่าทั้ง2คนมาด้วยกันหรอ?

แล้วยัยเด็กคนนี้เป็นใครกัน

ทั้ง2เดินเข้ามาในบ้านแล้วมองหน้าฉัน

เคท:" คือ..ที่หน้าฉันมีอะไรติดหรอ?" ถามด้วยสีหน้าสงสัย

พลอย:"ป่าว....ฉันแค่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี"

ฉันมองพลอยแล้วสามารถรู้ได้ทันทีเลยว่า มันต้องมีเรื่องอะไรมารบกวนแน่ๆ

เคท :" แก..เชิญพูดมาได้เรยค่ะ " ฉันรอฟังอย่างตั้งใจนิดๆพร้อมกับความสบายใจก่อนที่จะต้องตกใจกับคำขอร้องที่เพื่อนฉันได้เอ่ยออกมา

พลอย:"มึงงงง...กุฝากน้องไว้กับสัก3เดือนได้ไหม"

"พอดีกุต้องไปทำธุระกับครอบครัวที่ต่างประเทศ"

เคท:" ได้ดิ"เดี๋ยวกุแวะเวียนไปดูน้องให้"

พลอย:"เปล่าาา... กุจะให้น้องมาอยู่กับมึงต่างหาก"

เคท:" ห๊าาาาาา!!!!! อี..พลอย มึงจะบ้าหรอ!?"สีหน้าตกใจ

"จะให้กูอยู่กับคนที่กูไม่เคยเจอเนี่ยนะ...ชื่อน้อง กุก็ยังไม่รู้จัก แถมเป็นฝรั่งอีกแล้วกุจะสื่อสารกับเขายังไง..."

พูดด้วยความรนราน เพราะตั้งแต่ฉันโดนเทครั้งนั้นก็ไม่กล้าเชื่อใจ หรือเอาใครเข้ามาอยู่ร่วมชายคาบ้านอีก

(โลกส่วนตัวสูงประมาณนั้น)

เพราะฉันไม่สามารถเชื่อใจใครได้อีก....

ฉันกังวลมาก..กับสิ่งที่เพื่อนฉันพูดแต่ก็ต้องสงบเพราะเสียงเล็กๆ ของใครบางคนแทรกมา

ซอน:" ไม่รู้จัก หรอ?"(หน้าตาทะเล้นตาใสแป๋ว)

"เราเจอกัน 2ครั้งแล้วต่างหาก... ที่ร้านข้าวต้ม1ครั้งและก็ที่ไปส่งพี่ไงค่ะ"

โอ้เธอ...น้องน่ารักมากๆแต่ก็ทำลายกำแพงฉันไม่ได้หรอกน่ะ

ก่อนที่จะคุ้นคิดขึ้นได้...

เคท: "อ่อ น้อง ที่ไปส่งพี่ที่..บริษัทนั้นป่ะ!"

"ว่าแต่ชื่อ...ไรแล้วนะ?"

ซอน:" ซอนค่ะ"

หลังจากที่คุยกันพักใหญ่ก็ได้ข้อสรุปว่า...

ใช่แล้ว ฉันต้องมีสมาชิกในบ้านเพิ่มเข้ามาในสถานะ

น้องสาว....

และนี่คือจุดเริ่มของความวุ่นวาย...