ใครที่เคยอ่านนิยายของผมผ่านมาแล้วเกิดคำถามว่าทำไมถึงหยุดแต่งขอตอบตรงๆ ว่าด้วยความที่ผมไม่ค่อยมีเวลาและการเรียนทำให้พล็อตเรื่องที่จะเขียนนั้นลืมไปหมดแล้วครับ

หลังจากที่มีเวลาว่างทำให้ผมกลับมาอ่านนิยายของตัวเองแล้วรู้สึกเขินจนไปต่อไม่ถูกทำให้หลายอย่างมันไม่สามารถไปต่อได้

เลยเป็นอย่างที่เห็นครับเปิดเรื่องเขียนใหม่ ต้องขอโทษผู้ที่รอคอยให้ผมไปเขียนเรื่องต่อด้วย

เรื่องนี้ตัวเอกมีพลังจากเรื่องราชันเร้นลับ

นิยายเรื่องนี้แต่งเพื่อสนองความต้องการของผมเอง

ไปกันเลยครับ >_<

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

...****************...

"จบสักที!!" เสียงตะโกนของชายหนุ่มดังขึ้น โดยความอ่อนเพลีย "ในที่สุดก็เล่นเกมนี้จบ"

ติ้ง

จู่ๆก็มีเสียงข้อความดังขึ้นชายหนุ่มได้ยิมโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูข้อความ

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

...xxx...

xxx : ทำอะไรอยู่วะ

^^^พึ่งเล่นเกมคำอธิษฐานแห่งแสงจบไปเมื่อกี่เอง : xxx^^^

xxx : แล้วมึงเก็บไปได้กี่ฉากจบแล้วละ

^^^ใช้...กูเล่นจนปลาบจอมมารได้แล้วแถมยังเก็บ The End ใหญ่ครบทั้ง 3 เลยด้วย : xxx^^^

xxx : ห๊ะ...มึงยังเล่นเกมนั้นได้ครบเลยหรอมันยากมากเลยนะเว้ย

xxx : เกมนั้นปลาบจอมมารยากจะตาย

^^^เออ...กูฆ่ามันได้แล้วยากฉิบหายเลยกว่าจะฆ่ามันได้เล่นเอาปวดตัวไปหมด : xxx^^^

xxx : ดีใจด้วยละกัน

^^^เออขอบคุณมาก แล้วมึงทักมามีอะไร : xxx^^^

xxx : ว่าจะถามเรื่องโปรแจ็ค มึงอะทำเสร็จยัง

^^^กูทำเสร็จแล้ว : xxx^^^

xxx : เชี้ย!! กูยังทำไม่เสร็จเลยนะ

^^^งั้นมึงก็ไปทำอย่ามาขี้เกียด : xxx^^^

xxx : เออ กูไปละไปทำงานก่อน

^^^👍 : xxx^^^

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

ชายหนุ่มได้ว่างโทรศัพท์ลงแล้วยืนขึ้น"ไหนก็เล่นเกมเสร็จแล้ว ไปอาบน้ำแล้วลงไปซื้อข้าวกินดีกว่า"

หลังจากอาบน้ำและกินข้าวเสร็จ"อ๊า~ สดชื่นและอิ่มจังหาอะไรอ่านก่อนนอนสักหน่อยคงดี"

ชายหนุ่มได้ไล่สายตาไปที่ชั้นหนังสือ"เอาหนังสือเล่มนี้ละกัน ใกล้อ่านจบแล้วด้วยสิวังว่าผู้เขียนนิยายเรื่องนี้จะมีภาคต่อนะ" เมื่อเลือกได้แล้วชายหนุ่มได้ยิมหนังสือออกมาจากชั้นแล้วไปยังเตียงของตน

เมื่ออ่านนิยายไปเลื่อยๆ ก็เริ่มง่วงชายหนุ่มปิดหนังสือแล้วว่างที่หัวเตียงแล้วค่อยๆ หลับไป

สิ่งที่ชายหนุ่มยิมมาอ่านก่อนนอนนิยายเรื่องนั้นมีชื่อว่า ' ราชันเร้นลับ'

...****************...

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

...****************...

.......

.......

.......

'นี้เจ้านะ' มีเสียงๆ หนึ่งดังขึ้น

"อือ..." เสียงนั้นได้ปลุกชายหนุ่มจากฝัน

"ขอนอนอีก 5 นาที่นะ" ชายหนุ่มว่าอย่างง่วงนอน

'ไม่ได้ ข้ายังมีงานที่ต้องทำนะ ตื่นเดี๋ยวนี้' ว่าจบก็มีบางอย่างพุ่งเข้าที่ท้องชายหนุ่ม

'ตุบ'

"โอ้ย" ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บที่ท้องเป็นอย่างมาก

"ตื่นแล้ว ตื่นแล้วก็ได้" ชายหนุ่มตอบกับผู้ที่ทำร้ายตน

'ตื่นได้ก็ดี'

"แล้วคุณเป็นใครแล้วที่นี้ที่ไหน"ชายหนุ่มว่าอย่างระเเวงเมื่อลืมตาขึ้นมาเจอว่าสถานที่ ที่ตนอยู่นั้นมองไปทางไหนก็มีแต่สีขาว

แล้วเมื่อมองที่มาของเสียงก็เจอเด็กชายดูจากภาพโดยรวมแล้วอายุประมาณ 13-14 ปีเห็นจะได้

เด็กคนนั้นฉีกยิ้มมาที่ตน'ข้านะหรอ ข้าคือเทพแห่งความสนุกและการเล่น ชื่อของข้าคือ เพลย์ ยังไงละ'

ชายหนุ่มเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ"คุณเป็นเทพหรอแล้วต้องการอะไรจากผมกัน"เข้าถามด้วยความสงสัย

'ข้าจะมอบของขวัญให้เจ้าไงล่ะ' เทพเพลย์พูดออกไปอย่างสนุกสนาน

"มอบของขวัญหรอครับ ผมไปทำอะไรให้ท่านถูกใจกัน"

'แน่นอน...ก็เจ้าสามารถเคลียร์เกมที่ข้าสร้างขึ้นมาได้นี้ แถมเจ้ายังเป็นคนแรกที่เคลียร์ได้ด้วย'เทพเพลย์อธิบายสิ่งที่เขาสงสัย

'ก็นะเกมที่ข้าสร้างขึ้นมามันก็ผ่านมาเกือบ 2 ปีแล้วมีแต่คนตรงหน้าข้านี้แหละที่สามารถเคลียร์มันจนจบ' เทพเพลย์คิด

"แล้วสิ่งที่ท่านจะมอบให้ผมคืออะไรครับ"เขาพูดออกไป

'ข้าจะให้เจ้าไปอยู่ไนเกมคำอธิษฐานแห่งแสงยังไงละแต่ไม่ต้องห่วงข้ามีสิ่งของที่จะเป็นพลังให้เจ้าไว้แล้ว เอานี้ไปด้วย' เทพเพลย์ได้โยนบางสิ่งมาให้เขา'

"นี้คืออะไรครับ"สิ่งที่โยนมาให้เข้านั้นคือแหวนวงหนึ่ง

'เมือเจ้าไปถึงที่นั้นเดี๋ยวก็รู้เองนั้นละ'ท่านได้ ขยิบตาด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน

'อะใช้สิข้าจะส่งเจ้าไปก่อนเนื้อเรื่องจะเริ่ม 2 ปี'

เขาพยักหน้า"แปลว่าผมมีเวลาก่อนอายุ 15 สินะครับ"

'งั้นเจ้าพร้อมหรอยัง'

"ผมพร้อมแล้วครับ"เขาพูดด้วยเสียงหนักแน่น"

'หึหึ ...ข้าก็ขอให้เจ้าโชคดีแล้วกัน'

ร่างของชายหนุ่มค่อยๆ สลายไป จนในที่สุดก็หายไปอย่างสมบูรณ์

.......

.......

...'ขอให้เจ้าสนุกสนานไปกับมันละ xxxxxx'...

.......

.......

.......

...****************...

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

.......

.......

.......

...****************...

ก็อก ก็อก ก็อก

เสียงเคาะประตูปลุกให้เด็กชายที่หลับใหล อยู่ตื่นขึ้น

"โคลน์ลูกตื่นหรือยัง"อดัมผู้เป็นพ่อถามลูกชายผ่านประตู

โคลน์ที่ตื่นขึ้นได้ตอบกลับไป"ผมตื่นแล้วครับ"

"ถ้าตื่นแล้วก็อาบน้ำแล้วลงมากินข้าวด้วยนะ พ่อไปทำงานก่อน" อดัมเมื่อได้ยินเสียงลูกชายตอบก็รีบ ออกจากบ้านไปที่ทำงานของตน

โคลน์เมื่อเปิดประตูออกมามองก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่ในบ้านแล้วก็ถอนหายใจ'ทันที

"นี้เราได้มาอยู่ในเกมจริงๆ สินะ" โคลน์ถถอนหายใจ'อีกครั้ง

ติ้ง

เกิดเสียงดังขึ้นในห้องที่โคลน์พึ่งออกมา

"หือ..นั้นมันอะไรน่ะ" เมื่อเขามองเขาไปเห็นบางอย่างว่างไว้ที่โต๊ะหนังสือ

เมื่อโคลน์เดินเข้าไปดูมีแหวนวงหนึ่งว่างไว้พร้อมกับขวดแก้วบางอย่างที่มีสีแปลกๆ

"นี้มันกระดาษจดหมาย"เมื่อเห็นดังนั้นเขาจึงยิมมันขึ้นมาอ่าน

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

...ถึง xxx ไม่สิตอนนี้คงต้องเรียกว่าโคลน์แล้วถ้าเจ้าได้อ่านจดหมายนี้แสดงว่าเจ้าได้เห็นของขวัญที่ข้าเตรียมไว้แล้วมันมีอยู่สองสิ่งที่ว่าไว้อยู่แน่นอนว่ามันคือสิ่งที่เจ้ารู้จักดีเลยละ เพราะมันคือพลังของเรื่องที่เจ้าอ่านก่อนที่ข้าจะดึงตัวเจ้ามา...

...1.โอสดลำดับ 9 เส้นทางของผู้ขับขาน เมื่อเจ้าจะไปยังลำดับต่อไปข้าจะส่งโอสดไปให้...

...พร้อมกับ...

...2.เอกลักษณ์เส้นทางของมัน...

...ทั้งนี้ข้าก็ขอให้เจ้าสนุกกับการเป็นผู้วิเศษ...

^^^จากเทพแห่งความสนุกและการเล่น เพลย์^^^

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

"จ..จริงหรือเนี้ย!! " โคลน์พูดเสียงสั่นอย่างตื่นเต้น

โคลน์ค่อยถอนหายใจ'เพื่อสงบสติอารมณ์

"ถ้าเราดื่มโอสดเข้าไปก็ต้องบอกลาความเป็นมนุษย์แล้วสิ แต่เอาไงเอากัน"

ว่าจบโคลน์ก็ดื่มน้ำยาลงไปเมื่อสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงโคลน์ก็หลับตาลงเพื่อให้การเปลี่ยนแปลงนั้นจบลง

เมื่อโคลน์สัมผัสได้ว่าการเปลี่ยนแปลงได้จบลงแล้วก็ได้ลืมตาขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

...ขอต้อนรับสู่การเป็นผู้วิเศษนักตัวฉัน...

.......

.......

.......

...****************...

ในโลกราชันพิศวงนั้นมีคนบ้างกลุ่มได้รับพลังผ่านโอสดพวกเขาเรียกตัวเองว่า ผู้วิเศษ

ผู้วิเศษมีพลังเรียงลำดับจากต่ำไปสูงคือ 9-0