ณ ที่ประเทศเเห่งหนึ่ง ชิกิเป็นหญิงสาวมัธยมต้นคนหนึ่งอายุ 17 ปีที่เป็นผู้หญิงธรรมดาๆที่เป็นเด็กที่ถูกทิ้งเลยไม่รู้จักคําว่าครอบครัวเธอเเค่เช่าห้องถูกๆอยู่ไปวันๆเธอเคยคิดว่า "ทําไมโลกนี้ต้องใจร้ายกับเธอด้วย"เเละมักจะโดนบูลี่เพราะเค้าคิดกันว่าที่ครอบครัวเธอทิ้งเธอไปเพราะเธอเป็นตัวซวยเลยไม่มีใครอยากเข้าใกล้เเต่ตอนที่เธอกลับบ้านเช่าที่ราคาถูกของเธอๆเห็น เด็กผู้หญิงตัวเล็กกําลังโดนรถชนจึงเข้าไปช่วยดังนั้นเธอจึงโดนชน...ตอนหมดลมหายใจเธอคิดว่ายังไม่อยากตาย....

"จะ..เจ็บจัง.."ชิกิบ่นพึมพำ ในตาของชิกิมีแต่ความว่างเปล่าแต่ข้างในจิตใจก็ยังคาดหวังอยากให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ต่อไป..

[ความคิดสุดท้ายของชิกิ]

"ตายเเล้วหรอฉันเนี่ยนะทําไม?ฉันผิดหรอทําไมฉันครอบครัวต้องทิ้งฉันทําไม่ทุกคนคิดว่าฉันเป็นตัวซวยกันหล่ะ"ชิกิคิดโทษตัวเองในใจอย่างห้ามไม่ได้

ภาพตัด

ชิกิประหลาดใจที่ทําไมเธอเองยังไมตาย ทั้งที่ยอมเเพ้เเล้วกับชาตินี้

-//ลุกขึ้นมามองรอบๆ//

"ห๊ะ!!!?ที่นี่ที่ไหนทําไมที่นี้ถึงคุ้นขนาดนี้ เเอะ!เดี๋ยวน่ะตอนนั้นฉันอายุ 17 นี้!!ฉันย้อนเวลากลับมาเมื่อ 11ปีที่เเล้วนิ

เเสดงว่าตอนนี้ฉันอายุ 6 ปีตอนนี้เเม่ของฉัน...

เห้ออเป็นความทรงทําที่เเย่มากทําไมฉันต้อนนึงถึงมันด้วย"

ชิกิมองไปรอบๆเขาวิเคราะห์ ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องเก็บของในบ้าน....สิน่ะ

"เเต่ก่อนอื่น...อ๊ะ.."

สายตาของชิกิมองไปที่ต่างๆของความเจ็บปวด

ห๊ะ..ขาฉันมีเเต่รอยตีเห้ออฉันต้องมาเจอชะตากรรมแบบนี้อีกแล้วหรอ?ส่งสารตัวเองตอนเด็กจังตอนนั้นกับตอนนี้สุดท้ายมันก็เป็นเหมือนเดิม

สิน่ะเเต่อย่างน้อยฉันก็ย้อนเวลากลับมาได้เเล้ว

ก็ต้องพยายามสิ!!แก้ไขสิ่งโชคชะตาที่ตัวเองต้องพอเจอ อนาคต ต้องไม่พบเจอกับความเจ็บปวดอีกเเล้ว!!

ดังนั้นชิกิเดินลงมาห้องไปชั้นล่างสุด ชิกิรู้ดีเลยแหละทุกซอกทุกมุมของบ้านนี้มันเหมือนกับบ้านร้าง ที่นี่เหมือนนรกดีๆนี่แหละ

พอชิกิเดินลงมาถึงก็รู้สึกหิวสุดๆชิกิจึงไปที่โต๊ะอาหาร

ชิกิเห็นอาหารที่อยู่บนโต๊ะชิกิจึงจะหยิบขนมปังมากินเพื่อให้มีชีวิตอยู่

ชิกินึกในใจว่า ไม่อร่อยเลยน่าจะขึ้นราเเล้วมั้ง

เเต่ยังไงก็ต้องกิน

จู่ๆความคิดในชาติก่อนก็เข้ามาในหัว

ทำไมชาติก่อนแม่ของฉันถึงต้องทารุณฉันแบบนี้ด้วยนะ

[อดีตของเเม่ชิกิ]

แม่ชิกิอายุประมาณ 22 เป็นผู้หญิงที่สวยดุจนางฟ้ามีผมยาวสลวยสีน้ำตาลปลายผมแดงสวย ในตาสีฟ้ากลมโตเป็นประกาย ผิวขาวดุจไข่มุก

"คุณเเม่ค่ะทําไมต้องขายหนูๆไม่อยากไปจากคุณเเม่คะ"

"ไม่ต้องรู้หลอกหน่ะอีกอย่างไม่ต้องมาเรียกชั้น!!ว่าเเม่!!"

"เเม่ขายคุณเเม่ของชิกิ ให้ไปคู่นอนของผู้ชายพี่มีอำนาจ"

แม่ชิกิโดนทารุณ ถูกข่มขืน ปฏิบัติกับเธอเหมือนของเล่นระบายอารมณ์ ใช้เสร็จก็ทิ้ง

[2 ปีผ่านไป]

คุณเเม่ของชิกิได้คลอดชิกิออกมาาส่วนผู้เป็นพ่อได้เสียชีวิตทางรถยนต์ เเม่ของชิกิต้องหาเลี้ยงเพียงลำพัง แม่ชีกิก็อยากจะทิ้งอีกแต่ก็ไม่ได้อยากให้ลูกของตัวเองต้องทุกข์ทรมาน แม่ชิกิ จริงๆแล้วก็มีจิตใจบริสุทธิ์นั่นแหละ แต่เพราะความเครียดจึงทำให้เธอป่วยทางจิตใจ

พอชิกิกินขนมปังเสร็จชิกิก็กําลังจ่ะเดินไปเปิดประตูเพื่อหนีไปจากที่บ้านเเห่งนี้

เเม่ของชิกิได้ยื่นอยู่หน้าประตูก็กําลังจ่ะเปิดเหมือนกัน

เปิดมองหน้ากัน

[ตัดภาพไปในชาติที่เเล้ว]

-ณ บ้านหลังหนึ่ง.

//โยนชิกิเข้าไปทําร้าย(ตบ)ในห้อง//

อ๊ะ....อึก..ย..อย่าตบหนูเลยนะค่ะ

ผู้ที่เรียกว่าเเม่:หึ เเก่มันเหมือนพ่อเเก่ไม่มีผิดเหมือนตัวซวยเเก่เเค่ให้ทําตัวน่าส่งสารเเล้วขอเงิน เเค่นี้ก็ทําไม่ได้!!ฉันไม่น่าเก็บเเก่มาเลยเงินหามาก็ไม่ได้ทําตัวไร้ประโยชน์

//โยนชิกิออกจากบ้าน//

ม..เเม่.....

ปึก(ก้นกระเเทกพื้น)..อ๊ะ

เเม่!!~ค่ะ น..หนูขอโทษ

ผู้ที่เรียกว่าเเม่:ออกไป!!ถ้าฉันเห็นยังมาอยู่บ้านฉันอีกฉันจ่ะตีเเก่ให้ตาย!!

//ชิกิเริ่มเดินไปเรื่อยๆอย่างไรจุดหมาย//

.

.

.

.

.

...จากนั้นมีผู้หญิงคนนึงยื่นขนมกับนํ้าให้

"นี้เธอหน่ะรับไปสิเธอน่าจ่ะหิวน่ะ"

ชิกิยิ้มให้เเล้วหยิบขนมมากิน//ชิกิถามว่าพ่อเเม่เธออยู่ไหนหรอทํามาที่นี้คนเดียว

"น..หนู..ไม่มีพ่อเเม่ค่ะไปที่บ้านกับหนูมั้ยพอพูดจบเด็กคนนั้นก็จับมือพาชิกิไป.....

//ณ บ้านเด็กกําพรา//

[เสียงเเก้วเเตก]ภายในบ้านเด็กกําพร้า+เสียงร้องไห้...อึก...น..หนูขอโทษ

-นี้อีเด็กเวรรเองทําเหี้ยอ่ะไรนักหน่าว่ะอีสัสกูเเค่ให้มึงหาเงินเเค่นี้ไม่มีปัญยาหาหรอว้ะ!!

-เด็กเหี้ยเดี๋ยวเเม่งขายทิ้งเเม่งให้หมดเลย

-เห้ยๆๆให้เย็นๆดีว่ะตะโกนทําควยไรอีหน่อเเตด

-เสรอทําเหี้ยไรว่ะอีสัส

.

.

.

นี้เราไปกันดีกว่าน่ะไม่งั้นเราหน่ะจ่ะโดนไปด้วย"ว่าเเต่เธอชื่อไรน่ะ"เดินออกไปเรื่อยๆ"

"อืมม...ชื่อว่า เออิจิ"

ใครตั้งชื่อให้หรือ..."อืมมไม่รู้สิตั้งเเต่ทําความได้ก็มีคนเรียกชื่อนี้เเล้ว"

//เดินไปเรื่อยๆจนฟ้ามืด//

"พี่ชิกิหนูเหนื่อยเเล้วเราพักกันเถอะน่ะ..มันมืดมากจนทั้งสองมองไม่เห็นอ่ะไรเลย"

[ทั้งสองจึงลับใหลด้วยความเหนื่อยล้าเพราะเดินมาทั้งวัน]

วันต่อมาา.

//ทั้งสองคนคุยกัน//

-นี้ๆพี่ค่ะเราควรหาเงินซื้ออาหารน่ะไม่งั้นเราอดตายเเน่ๆค่ะ

[ช่วยกันหาเงิน]

หนึ่งปีผ่านไป!!

กรี๊ดดดดพี่ค่ะ!!! ชิกะหันไปมอง//เห็นเออิจิโดนจับขึ้นรถ

//ชิกิวิ่งตามรถ//

เเฮ่กๆๆ.....เสียงหายใจไม่ทัน

อึก..อื้อ..เออิจิ..ท..ทําไมกัน.....[ร้องให้จนจ่ะขาดใจ]

.

.

.

.

//ภาพตัด//

.

.

.

//ยืนตัวเเข็ง//

ผู้เป็นเเม่เห็นชิกิเเล้วด่าว่า"อีเด็กไร้ประโยชน์ยังหน้าด้านตื่นมาเเล้วไร้ประโยชน์อีกหรอว่ะ!!😡"

//ชิกิวิ่งหนีออกจากประตูอยางรวดเร็ว//

*ถ้าไม่เข้าใจคือประตูอ่ะอยู่ข้างหน้าชิกิส่วนเเม่อ่ะเข้าบ้านมาด่าอยู่ข้างๆชิกิเข้าใจเเหละ😢*

เเฮ่กๆๆ...เข้าไปเเอบซอกตึก..//แม่ชิกิเดินมา//........

"ยัยชิกินังลูกเลวไปแอบอยู่ไหน?"

"แกออกมาเดี๋ยวนี้นะ!!!"

"ยัยชิกิ!!!"

....ชิกิยังคงเงียบอยู่อย่างนั้น...

"แกจะออกมามั้ยห๊ะ! อย่าให้ฉันหาแกเจอนะ!!"

....ชิกิลังเลใจอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะ...

"ค่ะแม่...หนูอยู่นี้ค่ะ.." ชิกิได้กล่าวคำพูดและเดินออกมา .... "แก!!!"

แม่ของชิกิได้ดึงผมของชิกิอย่างแรง

"โอ๊ย!!!!...แม่คะหนูขอโทษค่ะ..ฮึก....หนูเจ็บค่ะแม่!"

//ชิกิร้องควรญคราง อย่างเจ็บใจ//

"แก!! แกกล้าดีนะที่มาแอบหนีฉันแบบนี้!" แม่ของชิกิได้กล่าว

"เงินก็ไม่มีปัญญาหายังหน้าด้านหนีออกไปโดยไม่ทํางาน!!"

เสียงร้องของชิกินั่นแสดง ถึงความเจ็บปวดจากการดึงผม

//ผู้เป็นเเม่ดึงผมชิกิเเล้วลาก//

....อึก..หนูเจ็บ..อย่าลากหนู..น..หนูขอโทษ

ผู้เป็นเเม่โยนชิกิเข้าไปในห้องเก็บของ...

อยู่ในนี้ไปก่อนก็เเล้วกันพรุ่งนี้ฉันจะขายเเกทิ้งซ่ะ!

//เเม่ชิกิปิดประตูดัง'ปั้ง'เเล้วล๊อกประตูห้องอยากเเน่นหน้า//

//วันรุ่งขึ้น//

เเม่ชิกิลากชิกิไปขายให้สถานที่เด็กกําพร้าที่งคุ้นเคย

"โอ๊ยอย่าน่ะ จ...เจ็บบ"

-มึงๆมีเด็กคนใหม่มาหว่ะ

-สวยดีน่ะถ้ามันโตจํามันทําลูกดีมั้ย

-อีสัสคิดเเต่เรื่องเเบบนี้เนอะมึงอ่ะ

-เสือกคร้าบพรี่

-฿-#-&#&-

-&฿#@฿#)()/)+฿#

อ้ยเเม่...ปล่อย

ผู้ที่เรียกว่าเเม่:ฉันเอาเด็กผู้หญิงที่พวกเเกชอบมาขายให้

-เอาเท่าไหร

"2 ล้าน"

-ค้าตัวเเพงเนอะกูขอเหตุผลดิ้้

//หันไปหาอีกคน//

-กระซิบมึงไปเอาเหอะเเม่งสวยฉิบหาย

-อืมได้

//ลุง 2 คนกระซากชิกิ//

[ลากชิกิเข้าห้องที่มีเหล่าเด็กๆ(ทาส)อยู่ในห้องรวมถึงเด็กที่สําคัญที่สุดสําหรับชิกิด้วย(เออิจิ)]

อิจิเห็นเออิจิ/ตาโต

*ทําไมชื่อคล้ายกันหว่าให้เออิจิเป็นไรดี คนรัก เพื่อน คนสําคัญ พี่น้องดี ต้องไป นั้งคิด นอนคิดเรียนคิดเเละ*

ต่อๆๆ

//อิจิถูกโยน+ล๊อกประตู//

อ๊ะ....โอ๊ยย.

//เดินเข้าไปนั้งข้างๆเออิจิ+กระซิบ//

นี้ๆเธอเราหนีไปด้วยกันมั้ย

เออิจิมองด้วยความ งง เเล้วมองด้วยความประหลาดใจ

"หนีหรอทําได้หรอ"

"ใช้เชื่อฉันสิเราจ่ะไปจากที่ๆเหมือนนรกที่นี้"

//กระซิบ//

งั้นวันนี้เรามาวางเเผนกันเนอะ+คุยเรื่องความเป็นมา