ดวงหทัยปีศาจ
[ดวงหทัย 1]
เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง
ตัวละครแต่ละตัวมีคาแลคเตอร์เป็นของตนเอง
นายเอกมีความเป็นตัวของตัวเองสูง
รบกวนพิมพ์ให้เกียรติตัวละครด้วยน้า
หากพิมพ์คำไหนขัดใจก็ขออภัยด้วยนะคะ
เจ้าเอย
เราก็เดินเข้ามาลึกแล้วนะ
เจ้าเอย
พอแค่นี้ก่อนดีมั้ย
เจ้าเอย
ต..แต่มันใกล้มืดแล้วนะ
เจ้าเอย
พระอาทิตย์เริ่มตกดินแล้ว
เจ้าเอย
เดี๋ยวผีป่าจับกินทำยังไง
？
โอ๊ย ชักจะบ้ากันไปใหญ่แล้ว
？
ถ้ามีเดี๋ยวฟันทิ้งให้หมดเลย
เจ้าเอย
//เอามือปิดปากเพื่อน
เจ้าเอย
ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเรา
？
ถ้ามึงกลัวขนาดนี้ก็ออกไปสิ
เจ้าเอย
แต่เราเดินมาไกลมากแล้วนะ
เจ้าเอย
ฉันกลับคนเดียวไม่ได้หรอก
ร่างบางเหนื่อยที่จะต่อปากต่อคำกับอีกฝ่าย จึงยอมเดินตามไปอย่างว่าง่าย
เดินเข้าไปได้อีกนิด พบกลุ่มควันสีเทาร่องรอยกลางอากาศปกคลุมทั่วท้องนภา
เจ้าเอย
อึก..ควันอะไรเต็มไปหมด
เจ้าเอย
กลับกันเถอะ..//เสียงสั่น
ผู้ใดมันกล้าก้าวขามาเหยียบถิ่นกู
[ดวงหทัย 2]
เมื่อแรกพบสบตาเจ้าช่างงามพริ้ม
ยามแย้มยิ้มยิ่งยวนยั่วตัวพี่หลง
เนื้อก็นิ่มปางก็เนียนเพียงเขียนแต้ม
ดั่งแรกแย้มบุปผชาติสีสดใส
เลอเลิศล้ำกว่านางฟ้าสุราลัย
งามกว่าใครจนสุดพร่ำพรรณนา...
เจ้าเอย
ที่ไหนวะเนี่ย//มองรอบๆ
เจ้าเอย
//มองมือทั้งสองข้างถูกเชือกมัดไว้แน่น
เกรียงไกร
มิน่าตื่นเสียเลย
เจ้าเอย
ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!
เกรียงไกร
หุบปากของมึง แล้วกูจักแก้มัดให้
เกรียงไกร
โรคจิตกระไรของมึง
เกรียงไกร
มึงพูดกระไรของมึง
เจ้าเอย
ไม่เข้าใจอีกแล้วหรอ!!
เกรียงไกร
หากมึงเข้ามาที่นี่แล้ว มิมีวันได้ออกไปอีก
เจ้าเอย
จะกลับบ้าน!//โวยวาย
เกรียงไกร
นี่ไม่ใช่ถิ่นมึง จะมาทำตัวสันดานต่ำทรามมิได้
เกรียงไกร
หากมึงไม่หยุด กูจักฆ่ามึงทิ้งเสีย
เจ้าเอย
(ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย)
เกรียงไกร
//มองคนตรงหน้าที่กำลังกวาดกลัวอยู่
เจ้าเอย
ฉันเกลียดนาย//น้ำตาไหล
ถึงปากจะร้ายแต่ตัวบอบบางมาก
เกรียงไกร
//อุ้มท่าเจ้าหญิง
เจ้าเอย
ฮึก..ปล่อยฉัน//เสียงแผ่ว
เกรียงไกร
ดีแต่ปากเสียจริง
เกรียงไกร
(ร่างกายบอบบางปานสตรี)
เกรียงไกร
//วางอีกคนลงบนเตียง
เกรียงไกร
(ร่างกายอ่อนแอจากอาคม)
เจ้าเอย
//หันหลังให้อีกฝ่าย
เกรียงไกร
ก่อนที่จะไม่ได้นอน
[ดวงหทัย 3]
เจ้าเอย
ละ..แล้วไอ้นั่นไปนอนไหนละ
:เปิดประตูให้ฉันหน่อยจ๊ะ พี่เกรียง
สาลี่
มาอยู่เรือนกับพี่เกรียงได้อย่างไร!
เจ้าเอย
แล้วมาโวยวายทำไมเนี่ย
สาลี่
ฉันเอาข้าวมาให้พี่เกรียง
เกรียงไกร
พวกมึงเสียงดังกระไรกันวะ//ลุกขึ้นนั่ง
สาลี่
ทำไมไปนอนข้างล่างละ!
เกรียงไกร
ก็มึงไม่อยากร่วมนอนเตียงเดียวกับกูหนิ
เจ้าเอย
ก็ใช่!แต่ฉันไม่คิดว่านายจะไปนอนนั่นไง
เกรียงไกร
แล้วจะให้กูไปนอนที่ใดเล่า
สาลี่
ไปนอนที่เรือนฉันก็ได้จ่ะ//เอาผมเหน็บหู
สาลี่
ฉันทำแกงรัญจวนของโปรดพี่มาให้จ๊ะ
เกรียงไกร
เอาไปวางไว้โต๊ะนั่น
เจ้าเอย
ใครหรอจ๊ะพี่เกรียง//แกล้งพูด
เกรียงไกร
พี่เกรียงรึ//ยิ้ม
เกรียงไกร
ต่อไปก็เรียกกูเช่นนี้
เกรียงไกร
ที่สาลี่มันเอามาน่ะ
เกรียงไกร
เดี๋ยวกูไปหากินเอง
เกรียงไกร
เหตุใดวันนี้มึงพูดเพราะ
เจ้าเอย
ก็ตอนแรกฉันนึกว่าพี่เป็นคนไม่ดีนิ
เกรียงไกร
แล้วรู้ได้อย่างไรว่ากูดี
เจ้าเอย
ก็พี่ยอมนอนพื้นให้ฉัน
เจ้าเอย
หิวละ กินดีกว่า//แกะปิ่นโต
เจ้าเอย
พี่จะไปไหนจ๊ะ//วิ่งไปหา
เกรียงไกร
กูจักไปประชุมหมู่บ้าน
เกรียงไกร
มึงรอกูอยู่ที่นี่เถิด
เจ้าเอย
นานเกินไปแล้วนะ//มองรอบๆ
เจ้าเอย
ฉันกลัวนะ..//เสียงสั่น
ร่างเล็กตัวสั่นเทาพร้อมมองบรรยากาศรอบๆอย่างน่าหวาดกลัว มีเพียงตะเกียงหนึ่งดวงที่ให้แสงสว่างแก่เธอ
เจ้าเอย
//ฝืนใจเดินออกไปตามหาคนพี่
เจ้าเอย
พี่เกรียงจ๊ะ!//ตะโกน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
