จดหมาย 

*คุณนายจำปา คุณเอนก คุณสองคนได้เป็นหนี้ไร่งามตาเป็นจำนวน 10ล้าน ในสัญญาได้ลงนามไว้ว่าพวกคุณทั้งสองต้องใช้หนี้ให้ทางเราหรือไม่ก็ส่งลูกสาวของคุณให้มาแต่งงานกับลูกชายของเรา แจ้งมาเพื่อทราบ คุณหญิงเอ็มอร*

จดหมายที่อยู่ในมือของจำปาได้เขียนเอาไว้ว่า เธอต้องการเงิน10ล้านคืนหรือไม่ก็ส่งลูกสาวให้มาแต่งงานเพื่อใช้หนี้แทน เมื่อจำปาและเอนกเห็นแบบนั้นต่างก็ขมวดคิ้วทำหน้าเครียดก่อนจะหันไปมองลูกสาวที่ตอนนี้นั่งเล่นโทรศัพท์ปากแดงอยู่ที่โต๊ะอาหาร 

“ มีอะไรคะคุณพ่อคุณแม่ มองแจงทำไมคะ “ แจงหญิงสาวที่ไม่ทำมาหากินอะไรวันๆเอาแต่แต่งตัวแล้วก็เที่ยวไปวันๆไม่สนว่าพ่อแม่จะเป็นยังไง ที่เธอสนคือกิน ขี้ ปี๊ นอน แล้วก็เที่ยวสนุกเท่านั้น จำปาและก็เอนกเมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งคู่ก็หันมองกันก่อนจะเดินเข้ามาหาลูกสาว ด้วยรอยยิ้ม 

“ แจง…แจงลูกรักของแม่….” จำปาเดินเข้ามาหาลูกสาว พร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเจ้าเล่ห์ แจงที่รู้อยู่แล้วว่าแม่ของเธอถ้าเข้าหาเธอแบบนี้หมายความว่าต้องการอะไรบางอย่างจากเธอ 

“ มีอะไรก็ว่ามาคะอย่ามารวดราย “ แจงที่รู้ทันเธอก็พูดดักคอของคนเป็นแม่ทันทีด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายเพราะมันเสียเวลาที่เธอต้องแชทกับหนุ่มๆที่เธอนัดกันไปกินตับคืนนี้ 

“ แจงคือว่าแม่เป็นหนี้ ป้าเอ็มอรลูกจำคุณป้าเอ็มอรได้ไหมลูก “ จำปาพูดเกิ่นกับคนเป็นลูกก่อนเรื่องหนี้ เรื่องหนี้สินแจงก็รู้อยู่แล้วว่าแม่ของเธอเป็นหนี้กับป้าเอ็มอรเจ้าของไร่ข่้าวที่ต่างจังหวัด 

“ อื้ม แล้ว…” แจงเธอพูดแค่นั้นแต่ดูท่าแล้วแธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้นไม่ใช่แค่ไม่สนใจแถมเธอยังมานั่งพิมพ์กับผู้ชายต่อ จำปาที่เห็นว่าลูกสาวไม่รู้ร้อนรู้หนาวแล้วอีกอย่างเรื่องหนี้สินก็สำคัญเพราะทุกคนที่จังหวัด…รู้กันดีว่าเอ็มอรเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น ถ้าไม่ทำเธอไม่ทำอะไรทั้งนั้น แต่ถ้าทำเธอรับรองว่าเรื่องนี้งานช้างสุรินแน่ 

“ คุณป้าเอ็มอรเขาอยากได้ลูกไปแต่งงานกับลูกชายเขานะลูก “ จำปาตัดสินใจพูดออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก แจงเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอที่นั่งแชทอยู่กับผู้ชายเธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เอาแต่ใจทันที 

“ ไม่คะ คุณแม่ใครจะไปแต่งงานกับไอ้บอดนั้นคะแล้วอีกอย่างแม่กับคุณพ่อเป็นหนี้ ไม่ใช่หนู // ไม่รู้ละเรื่องนี้คุณพ่อกับคุณแม่รับผิดชอบกันเองอย่าเอาหนูไปเกี่ยวด้วย “ แจงเธอตวาดใส่หน้าแม่แล้วก็ทำท่าจะเดินสบัดตูดออกไปแต่ก็ต้อหยุดแค่นั้นเมื่อ พิกุลที่เพิ่งเลิกเรียนกลับมา 

“ สวัสดีคะคุณลุงคุณป้า พี่แจง “ พิกุลที่เพิ่งเลิกเรียนกลับมาเมื่อเห็นสามคนพ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกันอย่างเป็นปกติเธอก็ไหว้ แล้วก็ทำท่าจะเดินไปที่ห้องของตัวเองที่ถูกย้ายให้มาอยู่ข้างล่าง ทั้งที่บ้านหลังนี้เป็นบ้านพ่อกับแม่ของเธอ จำปา เอนก และก็แจงเมื่อเห็นพิกุลที่เดินเข้ามาทั้งสามก็หันมามองหน้ากันอย่างกับนัดกันมา พร้อมกับทำสีหน้าท่าทางดีใจพร้อมๆกัน พิกุลเมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็รู้สึกขนลุกอย่างแปลกๆเพราะถ้าเมื่อไหร่ที่สามคนพ่อแม่ลูกทำท่าแบบนี้งานเข้าเธอแน่ พิกุลที่เห็นแบบนั้นเธอก็ทำท่าจะเดินเข้าไปที่ห้องของเธอเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้มาทำงานบ้าน อย่างปกติ แต่ไม่ทันที่เธอจะก้าวขาออกจากที่ตรงนี้เลยด้วยซ้ำ อยู่ๆเสียงของแจงก็ดังขึ้นมาทันที 

“ พิกุล….พิกุล พิกุลน้องพี่ พี่มีเรื่องอยากคุยกับพิกุลหน่อยนะจ๊ะ “ แจงเธอหันมองพ่อกับแม่ด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์จากนั้นเธอก็เดินเข้ามากอดคอของพิกุลให้เดินมานั่งที่โซฟา จำปา เอนกที่เห็นแบบนั้นทั้งคู่ก็เดินตามมาด้วย จากนั้นทั้งสามก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องหนี้สินให้หญิงสาวฟังทั้งน้ำตาจระเข้ของพวกเขาที่ทำแบบนี้อยู่ตลอดเวลาอยากให้พิกุลช่วยทำอะไรให้ พิกุลที่รู้ทันเมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็ได้แต่ยิ้มแหยๆส่งให้เท่านั้น 

“ คุณป้าคะพิกุลช่วยคุณป้าคุณลุง พี่แจงได้จริงๆเหรอคะ คุณป้าเอ็มอรอะไรนั้นไม่เคยเห็นหน้าหนูเลยนะคะ แล้วอีกอย่างที่ให้หนูไปทำงานที่นั้นใช้หนี้ให้คุณป้า ทางนู่นเขาจะให้เงินเดือนหนูด้วยเหรอคะ “ พิกุล ทีี่เห็นว่าผู้ปกครองของเธอมีปัญหาเธอที่อยากออกจากบ้านหลังนี้อยู่แล้วเพราะช่วงนี้ปิดเทรอมเธอก็อยากไปหางานทำ เมื่อได้ยินว่า ไร่งามตา ต้องการให้จำปาไปใช้หนี้ เธอก็เลยรู้สึกสนใจเพราะเธอเรียนเกี่ยวกับการเกษตรอยู่แล้วเธอก็เลยอยากไปหาความรู้อยู่ที่นั้นพอดี แต่ด้วยความที่จำปาไม่กล้าบอกว่าจะเอาพิกุลไปขายให้กับลูกชายของเอ็มอรที่เป็นคนตาบอด ทั้งสามกลัวว่าเธอจะไม่ยอมไปที่นั้น เมื่อเธอเห็นหน้าของหลานสาวดูไม่มีปัญหาเธอก็เลยพูดเสริมไปอีกว่า 

“ รับสิลูก ทำไมจะไม่รับละแล้วอีกอย่างหนูก็เรียนเรื่องการทำเกษตรด้วยนี้ลูก เห็นไหมหนูมีแต่ได้กับได้นะลูก “ จำปารีบพูดเสริมทัพเอาเรื่องเรียนของพิกุลมาพูดเพื่อที่จะทำให้เด็กสาวยอมไปแล้วก็พูดให้เธอเห็นภาพว่าไร่งามตาทั้งสวยและก็ร่มรื่น อย่างกะในโทรทัศน์ แจงที่กลัวว่าน้องสาวจะไม่เชื่อเธอก็เอารูปไร่งามตาที่อยู่ในกูเกิลให้ดูทันที เมื่อพิกุลเห็นรูปเธอก็ทำสีหน้าท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ต้องยอมรับว่าสวยมาก แต่นั้นเธอยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองเลยว่าการไปครั้งนี้อาจเปลี่ยนชีวิตของเธอทั้งชีวิตเลยก็ว่าได้ 

ไร่งามตา 

“ ตานนท์ ลูกจะออกไปไหนอีกละลูกไม่กินข้าวก่อนแล้วค่อยไป “ คุณหญิงเอ็มอร ถามผู้เป็นลูกชายออกมาว่าทำไมไม่ทานข้าวก่อน เพราะเธอเห็นแต่ลูกชายวันๆคลุกอยู่แต่ไร่ แต่สวน นับตั้งแต่นนท์ผ่าตัดตามาเขาก็เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาทำแต่งาน แล้วก็ใช่ชีวิตอยู่แต่กับไร่นา วันๆเขาไม่สนใจผู้หญิงหรือว่าลูกสาวของเพื่อนๆเธอเลย ไม่ว่าจะแนะนำใครให้ลูกชายรู้จัก นนท์ก็ไม่เคยสนใจอะไรเลย นอกจากพูดแต่เรื่องนาข้าว และก็ปุ๋ยหมัก ควาย เท่านั้น สาวๆที่จบมาจากที่ดีๆเมืองนอกเมืองนา มาเมื่อเห็นนนท์ที่หน้าตาหล่อผิวพรรณดีอย่างกับไม่เคยโดนแดดมาเลย ถ้าลูกชายเขาไม่มาสนใจทางนี้ คุณหญิงเอ็มอรก็กระว่าจะเอาลูกไปเป็นดาราแต่เคราะห์กรรมกับเล่นตลกเมื่ออยู่ๆสารเคมีที่คู่แข่งทางการค้าเอามาใส่ที่นาทำปฏิกิริยากับลูกชายเมื่อลูกชายของเธอ ชอบเอานำจากริมธารที่มาจากบนเขาแล้วไหล่ลงมาที่ไร่ นนท์ชอบเอามาล้างหน้าเวลาที่เขารู้สึกเหนื่อยแล้วก็ร้อน แต่เป็นเพราะครั้งนั้นนั้นเลยทำให้นนท์กลัวการล้างหน้าเป็นอย่างมาก เคราะห์ดีที่สารเคมีไม่ทำลายกระจกตา มันแค่ทำให้ตาอักเสบเท่านั้น และนั้นก็เป็นภาพติดตาของแจงที่เห็นนนท์เอาผ้าก๊อดปิดตาแล้วชาวบ้านก็ลือกันว่านนท์ตาบอด จากนั้นแจงก็มาอยู่ที่กรุงเทพกับพ่อแม่เธอ 

“ ไม่ละครับ ผมจะไปกินกับคนงานที่ไร่แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ “ นนท์พูดจบเขาก็ยิ้มหวานส่งให้คนเป็นแม่ก่อนจะใส่หมวกแล้วก็เดินลงมาจากบ้านมาที่รถจิ๊บคันเก่าๆของเขาแล้วขับออกไปดูไร่ข้าว ตามปกติของเขา 

ตื้ด….ตื้ด….ตื้ด 

“ จำปา “ เอ็มอรเมื่อยิ้มอย่างเอ็นดูลูกเธอก็ต้องหันมาสนใจเสียงโทรศัพท์ของเพื่อนรักทันที ด้วยความรู้สึกดีใจ เพราะตั้งแต่จำปากับสามีและก็ลูกจากไปพวกเะอก็ไม่เคยได้ยินข่าวเลย พอเธอเห็นโทรศัพท์ว่าเป็นเบอร์ของจำปาเท่านั้นแหละคุณหญิงเอ็มอรถึงกับดีใจเป็นอย่างมาก 

1 อาทิตย์ต่อมา 

ไร่งามตา 

หลังจากที่จำปาโทรมาบอกเพื่อนว่า จะให้หลานสาวไปแทนลูกสาวของเธอโดยเธอโกหกแล้วก็ให้เหตุผลไปว่าแจงมีแฟนแล้ว แล้วนั้นก็เป็นเรื่องจริง แต่ไม่ใช้ว่าเพื่อนเธอจะไม่ได้อะไรจากตนเลย ตอนแรกคุณหญิงเอ็มอรรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เพื่อนไม่ทำตามคำพูด แต่พอเธอเห็นรูปหลา่นสาวที่จำปาบอกเท่านั้นแหละไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้ถูกชะตาเด็กสาวคนนี้มาก นั้นก็เลยเป็นที่มาของพิกุลที่เดินเข้ามาที่นี้ด้วยความฝันและความหวังที่จะได้เรียนรู้ โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า ตัวเองกำลังเดินเข้าหากรงเสือ 

บรื้น…บรื้น..บรื้น เอี๊ยด 

“ ที่นี้แหละหนู ไร่งามตา “ เสียงของรถสองแถวบอกให้พิกุลเด็กสาวน่าตาน่ารักที่นั่งรถสองแถวเข้ามาหลังจากที่เธอลงรถที่ บขส แล้วก็นั่งต่อมาลงที่ตลาด ก่อนจะถามทางมาไร่งามตา แล้วก็มาหยุดอยู่ตรงนี้ 

“ ขอบคุณคะลุง “ พิกุล ที่ลงมาจากรถพร้อมกับกระเป๋าลากของเธอและก็กระเป๋าสะพายหลัง จากนั้นเธอก็ลงมาจากรถก่อนจะยืนดูป้ายหน้าไร่ที่ขึ้นป้าใหญ่หลาว่า ไร่งามตา เมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็ยิ้มหวานเมื่อนึกถึงรูปที่อยู่ในกูเกิลแล้วก็ความรู้ที่เธอจะได้รับจากที่นี้ เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็ยิ้มหวานเดินเข้าไปภายในไร่ แต่ดูท่าแล้วระยะทางไม่ได้ใกล้เลย ป้ายที่ขึ้นอยู่หน้าไร่นะเป็นทางเข้าไร่ แต่ว่าตัวไร่นะสิดูท่าแล้วหน้าจะไกลมาก เพราะระยะทางที่พิกุลเดินมาตอนนี้ยังไม่เห็นบ้านคนเลย 

“ โห้….ไกลมากแม่…” พิกุล เดินลากกระเป๋าพร้อมกับบ่นอุบ ออกมาด้วยความเหนื่อย แต่ระหว่างที่เธอเดินอยู่ก็มีรถวิ่งสวนออกมาจาททางเข้าไร่พอดี 

บรื้น…บรื้น….บรื้น 

“ อ้าวคุณพิกุลใช่มั้ยครับ “ เสียงของชายสูงวัยที่ดูเหมือนว่าจะรีบขับรถออกมาจากไร่ เพื่อที่จะไปรับหญิงสาวตามที่คุณหญิงเอ็มอรเจ้าของไร่สั่ง แต่ไม่รู้ว่าทำไมรถที่อยู่ภายในไร่ยางแบนหมดเลย ดีที่มีคนเอาหญ้ามาส่งที่ไร่นั้นเลยทำให้ตาเสริมยื่มรถมารับ แต่ดูท่าแล้วคงไม่ทันสะแล้วเพราะตอนนี้คนที่ตนจะไปรับได้มาถึงไร่แล้วเรียบร้อย พิกุลเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มหวานส่งให้ชายหนุ่ม จนตาหยี๋ทางทางน่ารักของพิกุลเล่นเอาชายแก่ถึงกับอดยิ้มตามอย่างนึกเอ็นดูไม่ได้ 

“ ใช่คะคุณลุง สวัสดีคะหนูชื่อพิกุลคะคุณลุง “ พิกุลเธอยกมือไหว้ชายแก่พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้อย่างเป็นมิตร เมื่อชายแก่เห็นแบบนั้นเขาก็รีบเดินเข้ามารีบยกกระเป๋าให้เด็กสาว แต่ด้วยความที่รถเป็นรถกระบะเก่าๆฟางหญ้าเต็มรถเลย ตาเสริมเมื่อเห็นท่าทางดูดี สะอาดสะอ้านของพิกุล เขาก็ไม่กล้าเอากระเป๋าที่ดูแล้วเหมือนจะมีราคาของหญิงสาวขึ้นรถได้ 

“ คุณลุงคะเอาขึ้นไปเถอะคะ มันไม่ได้มีราคาอะไรหนูซื้อมาจากตลาดโรงเกลือคะ คริ คริ คริ “ พิกุลเห็นว่าชายแก่ไม่กล้าเอากระเป๋าเธอขึ้นท้ายรถเมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็เดินเข้ามาบอกชายแก่วแล้วก็เอามือป้องปากแล้วก็กระซิบเบาๆว่า กระเป๋าเธอซื้อมาจากโรงเกลือเมื่อชายชราเห็นท่าทางน่ารักแล้วก็เป็นกันเองของเธอ ตาเสริมก็รู้สึกนึกเอ็นดูแล้วก็อดดีใจแทนเจ้านายไม่ได้ที่จะได้เมียทั้งสาว ทั้งสวย และที่สำคัญเธออารมณ์ดีไม่ถือตัวเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่มาที่นี้ 

“ ฮ่าๆฮ่าๆ ฮ่าๆ คุณหนูทำไมช่างพูด ช่างเจรจาจังเลยครับ ฮ่าๆฮ่าๆ คุณหนูน่ารักแบบนี้คุณหญิงกับพ่อเลี้ยงหัวเราะอารมณ์ดีทั้งวันแน่เลยครับ “ ตาเสริมหัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วก็เอากระเป๋าของเธอที่หนักมากโยนขึ้นบนท้ายรถ ก่อนจะพูดออกมาอย่างคนดีใจแทนเจ้านายว่าโชคดีที่ได้ผู้หญิงคนนี้มาอยู่ด้วย เมื่อพิกุลได้ยินแบบนั้นเธอที่ยังไม่รู้อะไรว่าที่ชายชราคนนี้พูดนั้นเขาหมายถึงใครแต่แค่เธอฟังเธอก็คิดว่า คุณหญิงเอ็มอรที่เป็นเพื่อนของป้าเธอคงจะเป็นเจ้าของไร่ ส่วนนายหัวอะไรนั้นก็คงจะเป็นสามีของท่าน เมื่อเธอได้ยินแบบนั้นเธอก็ส่งยิ้มไปให้แล้วก็พุดอย่างเป็นกันเองแล้วก็ติดตลกออกไปว่า 

“ แหม…คุณลุงคะอย่าเรียกหนูว่าคุณนงคุณหนูเลยคะ แล้วอีกอย่างคุณลุงเพิ่งเจอหนูครั้งแรกหนูอาจจะไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่คุณลุงคิดก็ได้นะคะ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ พิกุลเธอพูดจบเธอก็หัวเราะออกมา จากนั้นภายในรถเก่าที่ดูโกโร โกโสของรถขนฟางก็มีแต่เสียงหัวเราะวิ่งเข้ามา 

ทางด้านของ เอ็มอร กับ นนท์ 

“ คุณแม่ครับอยู่ๆจะให้ผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นเมียผม แม่รู้ได้ยังไงว่าลูกสะไภ้คนนี้ของแม่ไม่เหมือนผู้หญิงที่ผ่านมาครับ “ เสียงเข้มที่ดูไม่ค่อยพอใจคนเป็นแม่ ที่แม่ของเขาหาผู้หยิงที่ไหนก็ไม่รู้ให้มาแต่งงานกับเขา ตอนแรกเขาคิดว่าแจงจะเป็นคนมา เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาทำไมนนท์ถึงไม่ยอมมีใครเลย เพราะความทรงจำเกี่ยวกับแจงทำให้เขาลืมเธอไม่ได้ พอเขารู้ว่าแจงจะมาเป็นคนนั้นของเขาหัวใจแกร่งของเขาก็ได้แต่เฝ้ารอแล้วก็ดีใจ แต่พอรู้อีกทีว่าแจงมีแฟนแล้ว แล้วทางนั้นก็เอาหลานที่ไหนไม่รู็ส่งตัวมาแทน นั้นเลยทำให้นนท์เกิดการต่อต้านทันที โดยที่เขาสั่งให้ลูกน้องในไร่ปล่อยยางรถทุกคันเพื่อที่จะไม่ให้ใครเอารถออกไปรับผู้หญิงที่จะมาใหม่ได้ 

“ นนท์ นี้ลูกจะ30แล้วนะปม่ก้แก่ลงทุกวันลูกไม่สงสารแม่รึไง ที่ต้องอยู่คนเดียวเวลาลูกไปทำงาน แม่อยากมีหลานมาวิ่งเล่นที่ไร่ของเรานะลูก เอาอย่างนี้แม่ไม่บังคับลูกรองดูน้องก่อน ถ้าน้องเหมือนคนอื่นๆแม่อณุญาติให้ลูกไล่น้องไปได้เลย แต่แม่มีข้อแม้น้องต้องอยู่ที่นี้ที่ไร่ของเราเป็นเวลา 3 เดือน แล้วถ้าลูกกับน้องไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แม่อณุญาติให้ลูกไล่น้องไปได้เลย “ เอ็มอร เมื่อเห็นลุกชายท่าทางไม่พอใจแบบนั้นเธอก็เลยจำเป็นต้องหาทางออกที่ดีที่สุดให้กับลูกชาย นนท์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ดูจะเห็นด้วยเพราะถ้าเป็นความต้องการของแม่ แต่เขาก็มีแผนของเขาเช่นเดียวกัน 

“ ได้ แต่ยัยนั้นต้องอยู่ที่เรือนคนงานเหมือนคนอื่นๆ ทำงานที่ไร่เหมือนกับคนอื่น ไม่มีอภิสิทธิ์ใดๆทั้งนั้น ถ้าคุณแม่ตกลง ผมก็ไม่มีปัญหา ครับ “ นนท์ ยื่นข้อเสนอให้กับคนเป็นแม่ด้วยสีหน้าที่จริงจังเป็นอย่างมาก 

เอ็มอรได้ยินเรื่องที่บลูกพูดออกมาถึงแม้ว่าเธอจะอยากขัดขืนแต่ดูเหมือนว่าไม่มีทางเลือกแล้วละไม่อย่างนั้นผู้หญิงคนนี้คงต้องอยู่ไม่ได้อย่างแน่นอน แล้วอีกอย่างเธอก็คงไม่ได้อุ้มหลานแน่นอน เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็เลยยอมตกลง

บรื้น…บรื้น..บรื้น 

“ ถึงแล้วครับคุณหนู “ ลุงเสริมขับรถเข้ามาจอดที่บ้านไม้ทรงไทยแบบโมเดิลหลังใหญ่ ที่ทำจากไม้สักทั้งหลัง เมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็ทำหน้าตาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เพราะอากาศและก็บ้านที่เธอเห็นในตอนนี้เหมือนอย่างกับในกูเกิลไม่มีผิดเลย นั้นเลยทำให้เธอตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เอ็มอรเมื่อเห็นว่ารถมาจอดเธอก็เดินออกมาทันที ด้วยความดีใจ 

“ หนูพิกุล หนูพิกุลใช่มั้ยลูก “ เอ็มอรเมือได้ยินเสียงของรถเธอไม่อยู่ทะเลาะกับลูกของตนอีกต่อไป เพราะดูแล้วยังไงก็ไม่ชนะหรอก นั้นเลยทำให้เธอรีบมาต้อนรับแขกที่เธอรออยู่นานทันที 

“ สวัสดีคะใช่คะหนูพิกุลคะคุณท่าน ใช่มั้ยคะที่เป็นเพื่อนคุณป้า “ พิกุลส่งยิ้มให้เอ็มอรหญิงสูงวัยที่ยังดูดีอยู่ เมื่อเอ็มอรเห็นท่าทางน่ารักและก็ร่าเริงของพิกุลนั้นทำให้ คุณหญิงเอ็มอรรู้สึกดีเป็นอย่างมากและก็มั้นใจมากด้วย ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้แหละจะมาเป็นลูกสะไภ้แล้วก็เป้นคนที่กุมหัวใจของลูกชายของเขา จากนั้นเอ็มอรก็ได้เชิญให้เด็กสาวเข้ามาในบ้านทันที นนท์ที่นั่งหน้าตึงอยู่ในห้องรับแขก เมื่อเห็นคนที่แม่ตัวเองหามาให้นนท์ถึงกับตกตะลึงกับความน่ารักของเธอ รอยยิ้มที่น่ารักและก็สดใสของหญิงสาวทำเอานนท์ถึงกับชะงักนิ่งเมื่อโดนรอยยิ้มนั้นสะกดตาสะกดใจเข้า 

“ อะแฮ้ม นั้นพี่นนท์จ๊ะหนูพิกุล “ เอ็มอรเมื่อเห็นท่าทางของลูกชายเธอก็ยิ้มกริ่มออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะแกล้งกระแอมกระไอออกมาเพื่อให้ลูกชายได้สติ พิกุลเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เอาแต่จ้องหน้าเธออยู่ตรงนั้นเธอก็หันมายิ้มแล้วก็ยกมือไหว้ชายหนุ่มทันที 

“ สวัสดีคะพี่นนท์ “ พิกุลที่เพิ่งจะอายุ19ปี ไม่ว่าผู้ใหญ่ว่าอะไรเธอก็ว่าตาม นั้นเลยทำให้เธอเรียกนนท์ว่าพี่เหมือนอย่างที่เอ็มอรแนะนำ นนท์เมื่อได้ยินศัพท์พนามที่หญิงสาวตรงหน้าเรียกก็รู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยเสียงเรียบนิ่ง 

“ ใครเป็นพี่ชายเธอ ฉันกับคุณแม่เป็นเจ้าหนี้ของเธอ เธอเป็นแค่ลูกหนี้มีสิทธิ์อะไรมาตีตนเสมอพวกเรา “ นนท์ เมื่อได้ยินศัพท์นามที่แจงเคยเรียกเขาว่าพี่ แต่วันนี้เป็นเด็กที่ไหนก็ไม่รู้มาเรียกเขาว่าพี่นั้นเหมือนตอกย้ำความรู้สึกเจ็บปวดของเขา พิกุลเมื่อโดนว่าแบบนั้นเธอก็รู้ได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้เธอไม่สมควรยุ่งด้วย เอ็มอรเมื่อได้ยินลูกชายว่าหญิงสาวแบบนั้นเธอก็รู้สีกไม่พอใจมากก่อนจะว่าลูกชายทันทีว่า 

“ นี้ตานนท์ทำไมลูกถึงได้เป็นคนใจแคบแบบนี้ ทำไมต้องพูดกับน้องแรงแบบนี้ด้วยละ “ เอ็มอรรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก นนท์ที่โดนว่าแบบนั้นเขาไม่พูดอะไรมากนอกจากคำสัยญษที่เขากับแม่ตกลงกันเอาไว้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว 

“ คุณแม่ครับอย่าลืมที่เราตกลงกันไว้นะครับ เด็กคนนี้ต้องไปอยู่ที่เรือนของคนงาน ทำงานเพื่อแลกเงินอย่าง กับคนงานที่นี้ ไม่มีอภิสิทธิ์อะไรเหนื่อกว่าใครทั้งนั้น “ นนท์ พูดออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งสั่งคนเป็นแม่ทันที เอ็มอรที่กำลังจะอ้าปากพูดอะไรต่อพิกุลเมื่อได้ยินแบบนั้นแทนที่เธอจะกลัวแต่เธอกับรู้สึกดีใจและก็ทำสีหน้าตื่นเต้นทันที 

“ คุณท่านคะ ไม่เป็นไรคะหนูอยู่ได้ หือ…นี้สิคะที่หนูต้องการ น่าตื่นเต้นจัง คริ คริ คริ “ พิกุลเธอทำท่าทางตื่นเต้นและก็สีหน้าท่าทางของเธอตอนนี้รู้สึกสนุกมากกว่าที่จะกลัว เอ็มอรและก็นนท์เมื่อเห็นท่าทางแบบนี้ของเด็กสาวทั้งคู่ก็หันมองกันด้วยความแปลกใจ ว่าเด็กคนนี้จะมาไม้ไหนกันแน่ เพราะที่ผ่านมาไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ต่างกลัวความลำบากทั้งนั้นแต่ยัยเด็กนี้กับเห็นสิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องสนุกซะอีก 

เวลาต่อมา 

“ นี้ห้องของเธอ “ นนท์ เป็นคนมาส่งเธอเองด้วยความที่เขากลัวว่าแม่จะแอบช่วยเธอ นั้นเลยทำให้นนท์ที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ต้องเอาหญิงสาวมาส่งที่บ้านพักคนงานริมน้ำตก ทำไมนนท์ถึงให้เธอมาอยู่ที่นี้นะเหรอ หึหึหึ ก็เป็นเพราะที่นี้อยู่ห่างไกลจากที่ทำงานแล้วก็ ไม่มีบ้านคนงานอยู่ใกล้เธอเบย ด้วยความที่เขาอยากให้เธอกลัวแล้ววิ่งแจ้นหนีไปกรุงเทพเลยทำให้นนท์วางแผนการร้ายให้เธอมาอยู่บ้านพักส่วนตัวของเขาที่นี้ 

“ โห้…..สวยเวอร์….” พิกุลที่มาถึงบ้านพักที่นนท์ไอ้ผู้ชายปากร้ายพามาส่ง เมื่อเธอเก็นแบบนั้นเธอก็ทำท่าทางตื่นเต้นและก็ความสวยของกระท่อมทรงไม้ไผ่แต่ดูดีมีคลาสเป็นอย่างมาก และนั้นก็ทำให้นนท์ที่ได้ยินแบบนั้นถึงแม้จะดูไม่สบอารมณ์มากนักแต่นี้มันยังไม่มืดนั้นก็เลยทำให้เขารู้สึกใจเย็นได้ 

“ ถ้าสวยก็อยู่ให้ได้ละ เพราะที่นี้เคยมีคนตายอยู่ที่นี้เลยไม่ค่อยมีใครอยากมาใหล้ที่นี้ “ นนท์ ที่รู้สึกมั้นใส้หญิงสาวเป็นอย่างมากที่เห็นท่าทางตื่นเต้นของเด็กสาว ก็เลยอดที่จะหลอกเธอไม่ได้ว่าที่นี้มีคนตายใส่ เมื่อพิกุลได้ยินแบบนั้น แทนที่เธอจะกลัวแต่กลับกันเธอถึงกลับทำหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด นนท์เมื่อเห็นว่าเธอเงียบไปเขาก็นึกว่าเธอเริ่มกลัวผีขึ้นมา ก็เลยหันไปมองหน้าเธอ ที่ตอนนี้ดูเงียบแล้วก็สลดลงอย่างแปลกประหลาดใจ นนท์เมื่อเห็นแบบนั้นอยู่ๆความรู็สึกแปลกๆก็ผุดเข้ามา ก่อนจะพูดออกมาว่า 

“ อะไร ฉันแค่พูดเล่นเธอก็กลัวหัวหดแล้วดิ “ นนท์ เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของหญิงสาวความรู้สึกสงสารของเขาก็ผุดขึ้นมาสะงั้น พิกุลเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มส่งให้ชายหนุ่มแตรอยยิ้มของเธอที่ยิ้มให้เขาตอนนี้กับดูไม่สดใสเอาซะเลย นั้นเลยทำให้นนท์รู้สึกหน่วงๆที่หน้าอกด้านซ้ายเป็นอย่างมาก เมื่อพิกุลเมื่อเดินเข้ามาในกระท่อมเธอก็เอาของเขาไปเก็บแล้วก็จัดของ ส่วนนนท์ที่มาส่งเธอเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็กลับมาที่บ้าน 

บ้านพ่อเลี้ยงนนท์ 

“ น้องเป็นยังไงบ้างลูก “ เอ็มอร เมื่อเห็นคนเป็นลูกชายเดินเข้ามาในบ้าน เธอก็รีบปี่เข้ามาถามทันทีด้วยความสงสัยและก็อยากรู้ว่าลูกชายจะแกล้งเด็กน้อยคนนี้ยังไงอีก เพราะเธอรู้ว่าลูกชายของเธอเป็นคนอย่างไร 

“ อื้มมมมมม ไม่รู้สิครับเพิ่งวันแรกเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ก็รู้ว่าเธออยู่ได้รึเปล่า หึหึหึ “ นนท์ พูดออกมาพร้อมกับยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจเมื่อนึกอะไรบางอย่างได้เมื่อตอนที่ขับรถกลับมา เอ็มอรเมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็ทำหน้าตาหวาดหวันเพราะตอนนี้เธอไม่รู้เลยว่านนท์ผู้เป็นลูกคิดอะไรอยู่ ด้วยความที่ผ่านมาผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านเข้ามาหรือว่าเธอเป็นคนหามาให้ลูกชายดูตัว ทุกคนต้องเปิดตูดหนีลูกชายตัวดีของเธอไปกันทุกคน ด้วยความที่นนท์พูดแต่เรื่องงาน แล้วที่สำคัญที่ผู้หญิงทุกคนรับไม่ได้คือการทำปุ๋ยหมักของเขา เพราะวิธีที่ทำคือ การเอาขรี้ของควายที่เขาเลี้ยงมาหมักกับวัชรพืชที่หาได้ตามท่องไร่ท้องนา แต่พ่อลูกชายกับมีการเพิ่มเติมการโกหกเข้าไปว่า เขาเอาขรี้.... คนมาหมัก เมื่อสาวๆได้ยินแบบนั้นทุกคนต่างก็หนีหายไปกันหมด