ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางป่าใหญ่ มีบ้านหลังหนึ่งที่ผู้คนไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้ เพราะมันถูกกล่าวขานว่าเป็นบ้านต้องคำสาป บ้านหลังนั้นถูกสร้างขึ้นเมื่อหลายสิบปีก่อน โดยนักเขียนชื่อดัง "เธียร์" ผู้เคยหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในคืนหนึ่งที่ฝนตกหนัก
ณ ตอนนี้ บ้านหลังนั้นกลายเป็นที่พักของ "ทิน" หญิงสาวที่เดินทางมาจากเมืองใหญ่เพื่อหลีกหนีจากความวุ่นวายของชีวิต แต่การย้ายมาอยู่ในบ้านหลังนี้ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกสงบสุขแต่อย่างใด ตรงกันข้าม มันกลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งที่ไม่สามารถหลบหนีไปได้
ทุกคืนหลังจากที่ดวงอาทิตย์ตกดิน ทินจะได้ยินเสียงกระซิบจากมุมหนึ่งของบ้าน เสียงที่เหมือนจะดังมาจากภายในผนังหรือจากใต้พื้น เธอพยายามหลีกเลี่ยงมัน แต่เสียงนั้นกลับยิ่งดังขึ้นจนไม่สามารถเมินเฉยได้
วันหนึ่ง ขณะทินนั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่น เสียงกระซิบก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เสียงนั้นชัดเจนขึ้น และทินได้ยินคำพูดหนึ่งว่า "เธอจะไม่หนีไปจากฉันได้..."
ทินขนลุก เธอรวบรวมความกล้าเดินไปยังห้องที่มักจะได้ยินเสียงกระซิบ เธอเปิดประตูเข้าไปในห้องใต้ดินที่ถูกปิดตายมานานหลายปี แต่ในห้องนั้นกลับไม่มีอะไรนอกจากความมืดมิด
ทินนั่งลงบนพื้นและตั้งคำถามในใจว่า "มันคืออะไร? ใครกำลังบอกฉันแบบนี้?"
ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจเย็นเยียบที่เป่ากระทบผิวของเธอ เสียงกระซิบดังขึ้นอีกครั้ง แต่ในคราวนี้ เสียงนั้นไม่ใช่แค่คำพูด แต่เป็นเสียงของใครบางคนที่รู้จักเธอดีมาก...
"ทิน... ฉันยังอยู่ที่นี่"
คำพูดนั้นทำให้ทินช็อกจนแทบจะหยุดหายใจ... เพราะเสียงนั้นมันเหมือนเสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่เธอเคยรู้จักดีเมื่อหลายปีที่ผ่านมา ชื่อของเขาคือ "ซียอน" นักเขียนที่เคยเป็นเพื่อนรักของเธอ แต่เขาหายตัวไปในคืนเดียวกับที่เธียร์หายไป
"ซียอน... นายยังไม่ตายงั้นเหรอ?" ทินพูดออกมาเสียงสั่น
ในทันใดนั้น ห้องใต้ดินก็เริ่มสั่นสะเทือน ราวกับว่ามันกำลังจะพังทลาย แต่สิ่งที่ทินเห็นทำให้เธอตะลึงจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ในความมืด มีเงาร่างของชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงกลางห้อง มือของเขาหยุดในอากาศ เขามองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าและความเจ็บปวด
"ทิน..." เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้ง
ทินรู้สึกเหมือนทุกสิ่งรอบตัวเริ่มบิดเบี้ยวไปหมด ความลึกลับที่เกี่ยวพันกับซียอนและเธียร์ยังคงปิดบังตัวตนของพวกเขาและเรื่องราวที่พวกเขาทิ้งไว้กลับมาหลอกหลอนเธออีกครั้ง
"ฉันต้องรู้ให้ได้..." ทินคิดในใจ ขณะที่เสียงกระซิบจากใต้ดินยังคงก้องกังวานในหูของเธอ
ทินนั่งนิ่งอยู่ในห้องใต้ดิน ความมืดมิดรอบตัวเธอทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในโลกอีกใบหนึ่ง ที่ซึ่งไม่มีทางหลบหนีออกไปได้ เสียงกระซิบที่ดังขึ้นในหูของเธอทำให้เธอตั้งคำถามมากมายเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในบ้านนี้ และสิ่งที่เกี่ยวข้องกับซียอนและเธียร์
"ทิน..." เสียงนั้นเรียกชื่อเธออีกครั้ง มันไม่เหมือนเสียงที่เธอเคยได้ยินจากมนุษย์ มันเย็นชาและแหบพร่าเหมือนเสียงของใครบางคนที่ไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้ว
ทินยืนขึ้นและพยายามเคลื่อนตัวออกจากห้องใต้ดินนั้น แต่ก่อนที่เธอจะก้าวออกไปจากห้อง ประตูที่เธอเปิดไว้ก็ปิดลงเองอย่างเงียบเชียบ เสียงกระซิบยังคงดังต่อเนื่องในอากาศ
"เธอจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้น... ทิน"
ทินต้องใช้เวลานานกว่าจะเปิดประตูออกมาได้ แต่เมื่อเธอก้าวออกมาจากห้องใต้ดิน ก็เหมือนทุกอย่างในบ้านเริ่มเปลี่ยนไป ทุกอย่างเริ่มเบลอและไม่ค่อยชัดเจนเหมือนเดิม เธอกลับไปที่ห้องนั่งเล่นและหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูข้อความที่ซียอนเคยส่งไว้
ข้อความสุดท้ายของซียอนเป็นข้อความที่ทำให้ทินรู้สึกปวดร้าวหัวใจ เพราะเขาเขียนไว้ว่า "ทิน, ฉันขอโทษ... ฉันอาจจะไม่ได้กลับมาอีกแล้ว" ข้อความนี้ถูกส่งมาเมื่อสองเดือนก่อน ขณะที่ทินยังคงคิดว่าเขาแค่หายตัวไป แต่ตอนนี้... ทินเริ่มสงสัยว่าอาจจะมีบางสิ่งที่ไม่ธรรมดาเกิดขึ้น และเริ่มคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น
ทินไม่สามารถละทิ้งความคิดที่เกี่ยวกับซียอนได้ เธอจำได้ว่าเมื่อหลายปีก่อน ซียอนเคยเล่าเรื่องบ้านนี้ให้ฟัง เขาบอกว่าเขาเคยเข้าไปในห้องใต้ดินที่มีความลับบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของเธียร์ นักเขียนชื่อดังที่หายไปเมื่อหลายสิบปีก่อน เธียร์เป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงและมีการเขียนเกี่ยวกับเรื่องราวลึกลับ ซึ่งในขณะนั้น ซียอนเคยบอกว่าเขากำลังตามหาความจริงเกี่ยวกับการหายตัวไปของเธียร์ และเขาก็ได้รับคำเตือนจากคนในหมู่บ้านว่าไม่ควรเข้าไปในบ้านนั้น
ทินนั่งลงที่โต๊ะในห้องนั่งเล่นและเปิดสมุดบันทึกที่ซียอนเคยทิ้งไว้ให้ เธออ่านบันทึกนั้นจนเจอข้อความหนึ่งที่ทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัว
"เธียร์ไม่หายไปเอง... เธอถูกพาตัวไป เพราะบางสิ่งในบ้านหลังนั้น"
ทินตัดสินใจที่จะออกตามหาความจริง แม้ว่าเธอจะรู้ดีว่าอาจจะต้องเผชิญกับสิ่งที่อันตรายและลึกลับก็ตาม
ทินเดินไปยังหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุดเพื่อหาคำตอบเกี่ยวกับเธียร์และซียอน เมื่อถึงหมู่บ้าน เธอได้พบกับผู้เฒ่าคนหนึ่งที่เป็นผู้รู้เรื่องราวของบ้านหลังนั้นดี ผู้เฒ่าบอกกับทินว่า บ้านนั้นไม่ใช่แค่บ้านธรรมดา แต่เป็นที่ที่มีพลังบางอย่างที่ทำให้ทุกคนที่เข้าไปเกี่ยวข้องจะไม่สามารถหลบหนีไปจากมันได้จงระวังตัวไว้ให้ดีๆ
"หากคุณอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด..." ผู้เฒ่าพูดพร้อมกับมองทินด้วยสายตาที่ราวกับจะทำนายอะไรบางอย่าง "...คุณต้องไปที่ห้องใต้ดินในคืนที่มืดมิดที่สุด"
ทินรู้สึกถึงความกลัวที่จับใจและใจเต้นรัวๆ แต่เธอก็ยังคงมุ่งมั่นที่จะค้นหาความจริงและคำตอบของบ้านหลังนั้นว่ามันมีอะไรกันแน่
ในที่สุด คืนที่เธอรอคอยก็มาถึง ทินตัดสินใจที่จะเข้าไปในห้องใต้ดินในเวลาที่มืดมิดที่สุด ขณะที่เธอก้าวเข้าไปในห้องนั้น ความรู้สึกแปลกๆ ทำให้เธอไม่มั่นใจว่าจะสามารถทนอยู่ในที่นี้ได้นานแค่ไหน ทินยืนอยู่ท่ามกลางความมืดและหายใจเข้าออกอย่างหนัก เสียงกระซิบที่เธอได้ยินก่อนหน้านี้เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง
"ทิน... ฉันอยู่ที่นี่"
เสียงนั้นทำให้ทินรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่กำลังดึงดูดให้เธอเข้าไปในอดีต และเธอจะต้องค้นหาความจริงเกี่ยวกับซียอนและเธียร์ให้ได้
____________________________________________
แอดขอเพิ่มเติมนะคะ อันนี้เป็นสปอยเนื้อเรื่องให้ทุกคนที่ได้เข้ามาอ่านถึงตอนนี้ แอดจะสปอยไว้คร่าวๆนะคะ
สำหรับเนื้อหาในตอนต่อๆ ไป จะดำเนินต่อจากที่ทินเริ่มหาคำตอบเกี่ยวกับความลึกลับที่เชื่อมโยงกับความรักที่ซับซ้อนและปริศนาเกี่ยวกับบ้านหลังนั้น ทุกตอนจะมุ่งเน้นไปที่การเปิดเผยอดีตที่มืดมิดของตัวละครหลัก รวมถึงความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งและแยบยลระหว่างทิน, ซียอน, และเธียร์ ขณะที่ทินต้องเผชิญกับอันตรายและความลึกลับที่ซ่อนอยู่ในบ้านหลังนั้น
แอดขอสปอยก่อนแค่นี้นะคะสมองตันหมดแล้วไปต่อไม่ไหวแล้ว คาดว่าแอดอาจจะแต่งไม่ถึง20ตอน หากอยากให้แต่งมากกว่านี้ขอกำลังใจเยอะๆนะคะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
