พระเอก ชื่อเล่น เค(พีเค)

ชื่อจริง ไตรนภพ หินมานนท์ อายุ22ปี

เฮดว๊ากปีสาม คณะวิศวกรรมศาสตร์ หล่อเท่ห์ โคตรโหด ดุ เป็นนักมวยมืออาชีพ

“ยี่หวา….เธอเป็นเมียฉัน…”

“มึงเป็นได้แค่แฟน….แต่กูเป็น….ผอสระอัว…ผัว!”

นางเอก ชื่อเล่น ยี่หวา

ชื่อจริง หวันยิหวา มหาศาลา อายุ19ปี

เฟรชชี่ปี1 เด็กสาวน่ารัก อ่อนหวาน ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขาคนนั้นมีความสุขแม้กระทั่งร่างกายของเธอก็มอบให้เขาได้เชยชม

“พะพูดอะไรคะ…พี่เค…”

...~สปอย~...

………………………………………………..

“ยี่หวา….” เสียงทุ้มของพีเคที่มองความเป็นสาวของหวันยิหวาด้วยสายตาเคลิบเคลิ้มกับภาพตรงหน้าที่คนร่างเล็กกำลังยั่วยวนเขาอยู่มือเล็กๆ เริ่มแหวกกางเกงจีสตริงของเธอออกและจับปลายไข่สั่นที่เสียบคากับช่องคลอดของเธอออกมาทำให้มีน้ำสีขาวขุ่นมากมายหลั่งไหลออกมาจากช่องทางรักที่คับแน่นของเธอ จนทำให้พีเคที่ยืนมองดูอยู่ถึงกับต้องยื่นมือมากุมเป้ากางเกงของตัวเองที่เจ้ามังกรของเขามันได้ขยายตัวตื่นขึ้นมาแล้วและเขาก็ไม่รอช้ารีบปลดเข็มขัดกางเกงนักศึกษาและถอดกางเกงลงไปถึงหัวเข่าและจัดการใช้มือกอบกุมลำกายใหญ่ของตัวเอง

“อื้อออออ๊าาา” เสียงหวานครางกระเส่าก่อนที่เธอจะใช้ปลายไข่สั่นจี้ไปที่ปุ่มกระสันเสียวของเธอ จนร่างเล็กสั่นสะท้านความเป็นสาวสั่นระริกน้ำสีใสมากมายหลั่งไหลออกมาเอวบางก็ร่อนโยกซ้ายขวาไปตามจังหวะของความเสียวของไข่สั่น พีเคได้กำลำกายใหญ่ของตนเองและจัดการรูดอุ้งมืออย่างช้าๆ เนิบๆ ไปตามจังหวะเดียวกับที่ปลายไข่สั่นพลุ่บเข้าพลุ่บออกไปกับร่องสวาทของคนตรงหน้า

“อื้ออออ….”

“อ๊ะ…” หวันยิหวาหลับตาพริ้มอย่่างสุขสมเมื่อเธอได้ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวของเธอออกมามากมายแล้วหลังจากที่เธอได้ส่งตัวเองไปถึงจุดสุดยอดแล้ว

พรึบ

ร่างเล็กที่อวบอั๋นไปทุกสัดส่วนทิ้งตัวลงนอนอย่างคนหมดแรงลมหายใจถี่รัวถูกปลดปล่อยออกมา พีเคที่ยังส่งตัวเองไปไม่ถึงฝั่งฝันจึงต้องเดินไปด้านหน้าของหวันยิหวาและจัดการนั่งชันเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้นห้องและจัดการจ่อลำกายใหญ่ไปที่ใบหน้าสวยหวานของหวันยิหวา

“อื้ออ” เสียงเล็กครางขึ้นอย่างหงุดหงิดที่พีเคใช้มือจับปลายคางของเธอเชยขึ้นมาจนใบหน้าของเธออยู่เสมอกับความเป็นชายที่ขยายใหญ่โตพร้อมสู้รบกับเธอ หวันยิหวาเมื่อเห็นความเป็นชายเธอก็เงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าหล่อของเพื่อนพี่ชายเธอทันที

“อมให้หน่อย….” เสียงเรียบๆ ถูกเปล่งออกมาจากคนร่างสูงที่ฟังดูเหมือนจะสั่งและขอร้องไปในตัว หวันยิหวาก็ต้องยอมจำใจค่อยๆ อ้าปากเล็กริมฝีปากรูปกระจับของเธอออกและค่อยๆ ยื่นปลายลิ้นร้อนของเธอออกมาแตะลงไปบนหัวเห็ดสีชมพูที่กำลังเบ่งบานอยู่ในตอนนี้

“อื้ออ…อ๊าาาาห์” เคครางขึ้นมาอย่างสุขสมเมื่อปลายลิ้นเล็กของคนร่างเล็กตวัดเลียไปรอบๆ หัวเห็ดของเขาที่มันเป็นจุดเสียวของเขา พีเคเงยหน้าขึ้นหลับตาพริ้ม

“แผล๊บๆๆๆ” หวันยิหวาก็หลับตาพริ้มยื่นมือเล็กมาจับลำกายใหญ่ของคนร่างสูงและจัดการรูดมือเข้าออกเพื่อช่วยให้ความสุขกับคนร่างสูงได้มากขึ้น เมื่อเธอเลียลำกายใหญ่จนน้ำลายของเธอเปียกชุ่มไปทั่วทั้งลำกายใหญ่จนมันหยดลงพื้นแล้วเธอก็จัดการอ้าปากเล็กของเธอออกเพื่อกลืนกินลำกายใหญ่ของพีเคอย่างเอร็ดอร่อย

“อื้ออออ”

“ยี่หวา….คนดี…ของพี่…”

“พี่เสียวหัวมากเลย…”

“อย่างนั้นเลย…”

“ปากนุ่ม…”

พั่บๆๆๆๆๆๆ

“อื้ออออ๊อกๆๆๆๆ” หวันยิหวาผงกหัวใช้โพรงปากเข้าออกลำกายใหญ่ที่เธออมมันไปได้แค่ท่อนกลางลำยังไปไม่ถึงโคนแต่แค่นี้เธอก็มอบความเสียวซ่านให้พีเคได้เป็นอย่างดีแล้ว

“จะจะ…เสร็จแล้ว…” พีเคครางเสียงกระเส่าพลางเด้งสะโพกสอบสู้กับโพรงปากนุ่มของหวันยิหวาที่กำลังกลืนกินรสชาติลำกายใหญ่ของเขาอย่างเอร็ดอร่อยราวกับมันคือไอศกรีมรสโปรดปรานที่เธอชอบกิน

“บล๊อคคๆๆๆๆ” หวันยิหวาเร่งจังหวะการใช้ปากในการสำเร็จความใคร่ให้พีเคอย่างเร็วขึ้นเพื่อส่งเขาให้ไปถึงจุดสุดยอด พีเคก็หลับตาพริ้มมือเล็กของหวันยิหวาก็ชักลำกายใหญ่ที่แข็งปั๊กให้เร็วขึ้นจนในที่สุดร่างสูงของพีเคก็ชักกระตุกเกร็งอยู่หลายทีพร้อมกับปล่อยน้ำสีขาวขุ่นที่มีรสชาติหวานหอมมาให้หวันยิหวาได้กลืนกิน

“อ๊าาาาาาาาห์” พีเคทำหน้าเหยเกและครวญครางเสียงกระเส่าดังออกมาอย่างสุขสมพร้อมกับเขาที่มองการกระทำร่านสวาทของผู้หญิงตรงหน้าที่ตอนนี้เธอกำลังดื่มกินนำ้รักของเขาอย่างเอร็ดอร่อยมือน้อยๆ ก็รูดลำกายใหญ่ของเขาเพื่อรัดน้ำรักสีขาวออกมาให้หมด ปลายลิ้นร้อนเลียทำความสะอาดให้คนร่างสูงอย่างไม่รังเกียจ

“ออกไป…ออกไปจากบ้านของฉัน!”

“พ่อแม่พวกแกก็ตายไปแล้ว!!” เสียงแหลมของหญิงวัยกลางคนเจ้าของบ้านเช่าหลังนี้เอ่ยไล่เด็กชายหญิงคู่หนึ่งอย่างไร้ความปรานี

“คุณป้าครับ…ให้ผมกับน้องอยู่ที่นี้เถอะนะครับ..” เด็กหนุ่มอายุสิบเจ็ดวิ่งถลาเข้าไปกอดขาของหญิงเจ้าของบ้านพลางเอ่ยออกมาด้วยน้ำตาไหลอาบนองหน้าอย่างขอร้องอ้อนวอน

“เราสองคนไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนแล้ว…”

“ให้ผมกับน้องสาวได้อยู่ที่นี้เถอะนะครับ…” ปอนเด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่เด็กหญิงหวันยิหวาน้องสาวคนเดียวของเขาที่มีอายุสิบห้าปีที่นั่งมองพี่ชายของเธอและร้องไห้ออกมาอย่างหนักเช่นกัน เธอกับพี่ชายของเธอเพิ่งจะสูญเสียเสาหลักของครอบครัวไปจากอุบัติเหตุทางรถยนต์พ่อแม่พวกเธอเสียชีวิตทั้งสองคน

“พ่อแม่แกค้างค่าเช่าบ้านฉันไว้หลายเดือน!!”

“และที่พ่อแม่แกตายเพราะมันฆ่าตัวตายหนีหนี้!!”

“รู้ไว้ซะด้วย…จำใส่หัวสมองโง่ๆของแกกับน้องแกไว้!!”

“ออกไป!!”

“ออกไปจากบ้านของฉัน!!” หญิงเจ้าของบ้านเอ่ยไล่เด็กทั้งสอง แต่ปอนผู้เป็นพี่ชายกลับส่ายศีรษะไปมาและกอดขาป้าเจ้าของบ้านแน่น หวันยิหวาเองก็วิ่งมากอดขาของป้าเจ้าของบ้านด้วยเช่นกัน ภาพของเด็กสองคนนี้ช่างสร้างความเวทนาน่าสงสารให่แก่เพื่อนบ้านที่เดินผ่านไปผ่านมาบางคนก็ก่นด่ายัยป้าเจ้าของบ้านที่ใจร้ายใจดำทำกับเด็กที่เพิ่งจะเสียพ่อแม่ไปได้ลงคอ

“พวกแกมาลากไอ้เด็กเหลือขอสองคนนี้ออกไปจากบ้านฉัน!!” ป้าเจ้าของบ้านเอ่ยเรียกเด็กวัยรุ่นลูกน้องของเธอ เด็กวัยรุ่นที่เป็นลูกน้องยัยป้าเจ้าของบ้านใจร้ายรีบวิ่งมากระชากร่างของเด็กหญิงหวันยิหวาจนเสื้อผ้าที่เธอใสอยู่ขาดดังแควกทำให้ปอนปล่อยขายัยป้าและรีบวิ่งเข้าไปกอดร่างของน้องสาวของเขาทันทีด้วยความเป็นห่วง

“เจ็บตรงไหนไหมยี่หวา…?” เสียงนุ่มนวลของคนเป็นพี่ชายเอ่ยถามน้องสาวของเขาไปด้วยความรัก

“ฮืฮอึก…ไม่เจ็บ..” หวันยิหวาตอบพี่ชายเธอพลางกอดเอวปอนแน่นด้วยความหวาดกลัว

“ออกไปจากบ้านของฉันได้แล้ว!” ยัยป้าเจ้าของบ้านเอ่ยไล่อีกครั้ง แต่คราวนี้ปอนจำใจต้องลุกขึ้นยืนจับมือหวันยิหวาเดินออกมาจากบ้านที่เขาและน้องสาวเติบโตมาตั้งแต่เด็ก เขาจะต้องไม่ร้องไห้ให้น้องสาวเขาเห็นเพื่อหวันยิหวาถ้าเขาร้องน้องสาวของเขาจะยิ่งเสียขวัญไปมากกว่านี้ เขาจะต้องเข้มแข็งและดูแลปกป้องน้องสาวของเขาแทนพ่อกับแม่ที่จากไปของเขาให้ได้

ซ่าาาาาาาาาาา

“ฝนตก…ยี่หวาไปหลบฝนตรงนั้นก่อน!” ปอนเอ่ยบอกน้องสาวทันทีที่เขาเห็นว่าฝนเริ่มจะลงเม็ดหนักแล้วเขาจึงรีบอุ้มร่างเล็กของน้องสาวเขาขึ้นอุ้มและรีบวิ่งฝ่าสายฝนไปยังที่ป้ายรถเมล์ที่พอมีหลังคาให้พวกเขาสองคนพี่น้องได้พักหลบฝน

“หนาวไหมยี่หวา…”

“กั๊กๆๆ หนาว…และหิวมากด้วย..”

“พี่ปอน…ยี่หวาหิวข้าว..”

“พี่ปอน…ยี่หวาหิวข้าว..” หวันยิหวาเอ่ยบอกพี่ชายของเธอออกมาพลางฟันล่างและฟันบนของเธอดังกระทบกันเพราะความหนาวเหน็บของพายุฝนที่โหมกระหน่ำตกอยู่ในตอนนี้ ไอจากฝนกระเด็นเข้ามาโดนร่างเด็กหญิงหวันยิหวา ปอนรู้สึกสงสารน้องสาวของเขาจับใจที่ต้องเธอบ่นว่าหิวข้าว เขาและน้องไม่ได้กินข้าวกันมาหลายวันแล้วเขาเองก็หิวเช่นกัน

พรึบ

“ดื่มน้ำก่อนนะ…ยี่หวา..” ปอนที่เดินเอามือของตนไปรอรับน้ำฝนที่ตกลงมาจากฟ้ามารอให้น้องสาวของเขาได้ดื่มกินเพื่อคลายความหิวข้าว

“อึกๆๆๆ” หวันยิหวาดื่มน้ำในอุ้งมือของพี่ชายเธออย่างกระหาย ปอนก็ยิ้มบางๆ ออกมาให้น้องของเขา ใจหนึ่งก็สงสารน้องจับใจแต่จะทำยังไงได้ เขาเองก็เพิ่งจะอายุสิบเจ็ดจะไปทำงานอะไรได้ เรียนก็ยังไม่จบและเขาเองก็คิดว่าเขาคงจะไม่ได้เรียนต่อแล้วล่ะ

“อิ่มไหม…เอาอีกรึเปล่า..?” หวันยิหวาส่ายศีรษะไปมาก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินไปยืนอยู่ด้านหน้าของพี่ชายเธอเธอเอามือทั้งสองข้างไปรอรับน้ำฝนหยดลงบนหน้ามือของเธอแบบที่พี่ชายของเธอทำ เธอจึงทำตามทำให้พี่ชายของเธอบ้าง ปอนก็มองน้องสาวของเขาด้วยน้ำตาเอ่อคลอเขาดื่มกินน้ำในอุ้งมือของหวันยิหวาอย่างกระหายเช่นกัน

“พี่สัญญาว่าจะดูแล…ยี่หวาให้ดีที่สุด..”

“ค่ะ^_^” หวันยิหวายิ้มให้พี่ชายของเธอ เด็กทั้งสองก็ยิ้มให้กัน โดยที่พวกเขาทั้งคู่ไม่รู้เลยว่ามีเด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกันกับปอนนั่งมองคนทั้งสองอยู่บนรถตู้คันหรูสีดำคันที่จอดเทียบฟุตบาทอยู่ด้านหน้าของเด็กทั้งสอง ก่อนที่พีเคเด็กหนุ่มหน้าตาดีลูกชายคนโตของเศรษฐีอะไหล่รถยนต์หรูจะเปิดประตูรถลงมา

“คุณหนูจะไปไหนครับ?” เสียงสงสัยและตกใจของคนขับรถเอ่ยเรียกพีเคที่เปิดประตูรถได้ก็เดินกางร่มคันสีขาวเข้าไปหาพี่น้องคู่นั้นที่ยืนหลบฝนอยู่อย่างน่าสงสาร

“พวกนายไม่มีบ้านอยู่เหรอ?” พีเคเอ่ยขึ้นถามปอนไปทันทีที่เขาเดินมาประจันหน้ากับปอนได้แล้ว ปอนกับหวันยิหวามองหน้ากันก่อนจะหันกลับไปมองที่พีเค เด็กหนุ่มที่แต่งตัวหล่อเหลาสะอาดสะอ้านอย่างพวกลูกผู้ดีมีเงิน

“ใช่…เรากับน้องสาวเราเพิ่งโดนไล่ออกจากบ้านเช่ามา"ปอนตอบพีเคไป พีเคก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะเหลือบหางตามามองหวันยิหวาเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักที่แอบหลบซ่อนอยู่ด้านหลังพี่ชายของเธอด้วยท่าทางหวาดระแวง

“พอดี…เราหาคนดูแลบ้านอยู่อ่ะ…”

“นายกับน้องนาย…สนใจจะไปดูแลบ้านให้เราป่ะ?”

“เราไม่มีเงินหรอกนะ…น้องเราหิวข้าว…เรายังไม่มีเงินซื้อข้าวให้น้องเรากินเลย..” ปอนว่าเสียงอ่อนสงสารน้องสาวจับหัวใจ หวันยิหวาก็กอดเอวพี่ชายของเธอแน่น พีเคเองที่มีน้องสาวก็เข้าใจหัวอกปอนที่เป็นพี่ชาย ที่ต้องปกป้องดูแลน้องสาว

“ฟรี…ไปอยู่กับเราดิ..เราให้อยู่ฟรี…มีข้าวให้กิน…ไม่ต้องทำอะไรมากแค่ดูแลทำความสะอาดบ้านให้เราก็พอ..”

“จริงนะ…นายพูดจริงๆ นะ..”

“คำพูดลูกผู้ชาย…คำไหนคำนั้น^_^” พีเคเอ่ยบอกปอนไปพลางยิ้มให้ปอนอย่างเป็นมิตรก่อนที่พีเคจะยกมือขึ้นไปตรงหน้าของปอน ปอนก็ยิ้มและยกมือขึ้นมาจับมือกับพีเคเพื่อทำการสัญญาปากของลูกผู้ชาย โดยมีหวันยิหวาแอบมองพี่ชายผู้มาใหม่ด้วยแววตาสดใสพลางอมยิ้มขึ้นมาให้พีเค ผู้ชายในชุดสีขาวพร้อมกับร่มคันสีขาวในค่ำคืนที่ฝนตกแบบนี้….เขาเหมือนพระเอกในเทพนิยายเลยเด็กน้อยได้แต่คิดในใจ^_^