• เจ้าหมีน้อยทำผมใจสั่นอีกแล้ว.…

ฮารุ:...เฮ้อ~ สงสัยเมื่อคืนจะหนักไปหน่อย (ดูไลฟ์จนโต้รุ่ง)

อื้อ~ แค๊กๆ ยาสีฟันใกล้หมดแล้วหรอเนี่ย เห้อ~ ปวดหัวจังไปโรงเรียนได้ใหมเนี่ย…

แม่:ลูกมากินข้าวได้แล้ว 7โมง30แล้วน่ะ เดี๋ยวก็สายหรอก (แม่เรียกพร้อมทำกับข้าว)

ฮารุ:คร้าบแม่~ วันนี้ไข่ดาวทอดสองฟองอีกแล้วหรอ หื้อๆ~ นึกว่าจะได้กินเมนูอะไรที่มี

น้ำซุปที่ใหนได้ไข่ดาวอีกแล้วหรอครับคุณแม่ (บ่นแต่ก็กิน)

แม่: กินๆไปเถอะน่า แม่ไม่มีเวลาทำหรอกน่ะ ถ้าอยากกินก็ไปซื้อกินหน้าโรงเรียนนู่น

(บ่นไปกวาดบ้านไป….)

ฮารุ:งั้นผมไปโรงเรียนก่อนนะครับ (เดินไปหน้าบ้าน พร้อมโบกมือลา)

แม่:เออๆ รีบๆไป แล้วอย่าโดดเรียนล่ะ

ฮารุ:คร้าบแม่ ฮารุเป็นเด็กดีอยู่แล้ววันนี้เปิดเทอมวันแรกผมไม่โดดหรอก ตั่งแต่เรียนผมเคยโดดเรียนแค่ครั้งเดียวตอน ม.1เองน่ะ แม่พูดยาวซะจนถึง ม.ปลายเลย ….(พูดตัดพ้อ)

….เดินอยู่ข้างถนนไปที่โรงเรียน ระยะทาง2กิโลเมตร ไปถึงโรงเรียน 8โมง30นาที….

ฮารุ:วันนี้… วันเปิดภาคเรียนวันแรก เรา…ได้อยู่ห้อง…4/2 อ่าาาา ห้องทั่วไป แต่ก็ดีแล้วหล่ะ…

สวัสดีครับคุณครู ผมขอโทษที่มาสายครับ ฮ่ะๆๆ😅 พอดีเปิดเทอมวันแรก…ก็เลย…

หาห้องไม่เจออะครับ (พูดแก้ตัว ทั้งๆที่ตัวเองมาสาย)

ครูเมย์:อือๆ รีบไปนั่งที่ได้แล้วนั่งตรงไหนก็นั่งไปก่อน….

เดี๋ยวคลาสนี้จะไม่มีการเรียนน่ะ

เราจะมาทำความรู้จัก และ จัดที่นั่งกัน ให้ทุกคนฟัง และอยู่ในความสงบด้วย (พูดแบบหน้านิ่งและเย็นชา)

ฮารุ: ฮื้ม~ เอาเป็นตรงนั้นหลังสุดใกล้ๆกับหน้าต่างล่ะกัน~

ครูเมย์:อ๊ะ นักเรียนเงียบ ฟังน่ะ เลขที่ของนักเรียนจะอยู่ในใบตอนบอกห้องไว้แล้วจำได้มั้ย

ให้นั่งเรียงกันเลย ตั้งแต่เลขที่1ไปถึงเลขที่31น่ะ แล้วให้ทุกคนมารับสมุดเรียนคนล่ะ 10 เล่มนะ (อธิบายอย่างตั้งใจ)

ยูกิ:นี่…นาย ขอโทษน่ะ คือฉั้นลืมเอาตารางเรียนมา

เลยจะมาขอดูของนายหน่อยได้มั้ย (พูดไปยิ้มไป)

ฮารุ: ดะ…ได้สิ นี่ๆเลย (พูดกระอุกกระอัก)

ยูกิ:ขอบคุณมากน่ะ…..

อ่ะเราอยู่ห้องเดียวกันต้องทำความรู้จักกันหน่อย ฉันชื่อ ยูกิ ชื่อเต็ม ยูกิ เรียวตะ น่ะ เรียกสั้นๆว่ายูกิก็ได้….แล้วนาย ชื่ออะไรหล่ะ (พูดไปยิ้มไปอย่างสง่า)

ฮารุ:อ๊ะ! ฉะ ฉันชื่อ ฮารุ ชื่อเต็ม ฮารุ เคียวสุเกะ เรียกว่าฮารุก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก….

ยูกิ:ฮ่าๆๆ นี่~ นายน่ะไม่ต้องตื่นเต้นก็ได้ เรายังต้องอยู่ด้วยกันอีกนานมาสนิทกันไว้ดีกว่าน่ะ

ฮารุ: อะ… อ๋อ ได้สิ ไว้ตอนเที่ยงเราไปโรงอาหารด้วยกันมั้ย เหอะๆๆ~ (หัวเราะแห้งๆ)

ยูกิ:อืม… ได้สิ ฉันก็ไม่มีเพื่อนคนอื่นด้วย ปกติก็ซื้อข้าวมาแล้วจะมากินแต่ในห้องตั้งแต่ประถมแล้วหล่ะ ถือว่าเปิดประสบการณ์ใหม่ล่ะกัน (ยิ้มอย่างสง่า)

ฮารุ:ห่ะ นี่~นายหน้าตาดีขนาดนี้ไม่มีเพื่อนเลยหรอ (เหวอ อึ้ง พูดไม่ออก)

ยูกิ:อันที่จริงฉั้น ไม่ค่อยชอบคนเท่าไหร่น่ะ แต่นายดูพิเศษดีเลยอยากลองคบเป็นเพื่อนดู

มองแว๊บแรกฉันคิดว่านายเป็นตุ๊กตาหมีน้อย ทั้งน่ากอด และน่าหอมมาก (โปรยเสน่ห์ ยิ้มแบบทันใจ)

ฮารุ:……คิดในใจ… (ห๊ะ เขาพูดอะไรออกมาน่ะ) [เขินจนหน้าแดง]

ยูกิ:ฮ่าๆๆ ฉันพูดเล่นน่ะ พอดีฉันไม่ได้คุยสนุกๆแบบนี้มานาน ถ้าทำให้นายไม่สบายใจก็ขอโทษด้วยนะ

ฮารุ:อ๊ะไม่เป็นไรๆ (กระอุกกระอัก)

…..เริ่มคลาสเรียนที่1…….

ยูกิ:อือ…ว่าแต่…นายชอบกินอะไรหรอ ชอบชองหวานอะไร ชอบกินขนมมั้ย แพ้อะไรบ้าง เกิดวันที่เท่าไหร่ บ้านอยู่ที่ใหน ครอบครัวมีกี่คน มีโรคประจำตัวมั้ย ชอบอะไรมากที่สุด แล้ว…นายชอบฉันใหม? (พูดออกไปเร็วมากจนประโยคสุดท้ายฮารุได้ยินไม่ชัด)

ฮารุ:…นี่นายจะซักประวัติฉันไปรับยาหรอเนี่ยเห้อ~ พูดก็เร็วจนฟังไม่ทัน เอาเป็น ของกินที่ฉันชอบกินคือราเม็นเย็น ของหวานที่ชอบคือดังโงะ น่ะ

เกิดวันที่9กันยายน2008 นั่นแหละ

[งุ๊ย~ น้อนฮารุไม่ได้ยินที่พี่ยูกิพูดต้อนท้ายหรอลูก ห๊า~~~]

ยูกิ:อื้อ~ฉันก็ชอบเหมือนนายเลย

และฉันเกิดวันที่1มีนาคม2008น่ะ ฮ่าๆๆ นายเป็นน้องฉั้นนะ (พูดไปขำไป)

ฮารุ:เอาๆเหอะ นายเนี่ย…ถ้าเถียงไปก็ไม่จบไม่สิ้นหรอก (ว่าแต่ประโยคสุดท้ายที่เขาพูดคืออะไรน่ะ) [ฮั่นแน่ มีสงสัย~]

ครูเมย์:…!!! นี่ทั้งสองคนครูเห็นพวกเธอคุยกันตั้งนานแล้วน่ะ! ว่าแต่คุยเรื่องอะไรกันเปิดเทอมวันแรกก็เอาเลยน่ะ ฟังครูพูดบ้างอยากเข้าห้องครูใหญ่ตั้งแต่วันเปิดเทอมวันแรกใช่มั้ย!

ครูยืนพูดจนจะปากฉีกอยู่แล้ว พอไม่ฟังครูพูดให้เสร็จก็มาถามๆๆ ไม่ตั้งใจเนี่ย! (โกรธ~)

ฮารุ:อ่า~ ขอโทษครับๆ เจ้ายูกิเขาชวนผมคุยไปทั่วครับ ขอโทษจริงๆ ผมจะตั้งใจฟังครับ

….เห็นมั้ยยูกิเป็นเพราะนายเลยชวนฉั้นคุยเนี่ย…

ยูกิ:ฮึๆๆๆ(หัวเราะเบาๆ)

…..และถึงเวลาพักเที่ยง…..

ยูกิ:ไปกันเถอะ….(กอดคอฮารุ พร้อมกับยิ้ม)

ฮารุ:ฮ่ะๆๆ ไปเถอะ ว่าแต่นายน่ะช่วยเอามือออกไปได้มั้ยมันหนักน่ะ คอฉันจะเคล็ดอยู่แล้วเนี่ย~ (กลายเป็นน้อง ซึน ไปแล้ว)

ยูกิ:คิดในใจ….(น่ารักจัง🫢….)

วันนี้กินอะไรดีน้าา นี่เจ้าหมีน้อยนายอยากกินอะไรหรอ ช่วยแนะนำฉั้นหน่อยสิ เอาแบบอร่อยจนอ้าปากค้างไปเลย

ฮารุ:ได้ซี้~ มาเลยเดี๋ยวจัดให้!

……..จบตอนที่1…..ฝากกดติดตามด้วยน้า~~ทุกคนที่มาอ่าน เพื่อเป็นกำลังใจให้เราทำต่อไป เราสัญญาว่าจะทำให้จบแน่นอน และใครที่คอมเม้นต์เราจะตามอ่านทุกเมนต์เลยแต่อาจไม่ได้ตอบกลับน้าา~…….

...ตอนที่2…

นายช่วยเรียกฉันว่า “ฮารุ” ด้วย ฉันไม่ได้ชื่อ “เจ้าหมีน้อย” …

ยูกิ:โอเครๆ เข้าใจแล้ว หลังจากนี้ฉันจะเรียกนายว่า “ฮารุ” นะ

แล้วนายวันนี้นายจะกินอะไรหรอ คิดออกยัง…

ฮารุ:อืม…ฉันว่าข้าวแกงกะหรี่ไก่ทอดก็ไม่เลวนะ นายกินของเผ็ดได้หรือเปล่าหละ?

ยูกิ:ได้อยู่แล้ว ฉันบอกแล้วไงนายชอบอะไรฉันก็ชอบเหมือนกัน จะของเผ็ดแค่ใหนก็มาเถอะ จะซัดให้เกลี้ยงไปเลย!

…..ที่โรงอาหาร….

ฮารุ:เอ่อ…ขอข้าวแกงกะหรี่ 2 ที่ครับ ราดได้เลยครับ….ขอบคุณครับ อืม…คนเยอะจังน้า ว่าแต่เจ้ายูกิมันไปอยู่ที่ใหนเนี่ยบอกให้ไปหาที่นั่งรอ….เอ่อ ขอทางหน่อยครับ อ่ะขอโทษครับ

…ให้ตายเถอะ!เจ้ายูกินายหายไปใหนเนี่ย~

[ยืนอยู่กลางโรงอาหารและมองหารอบๆ]

อ๊ะ โห… ไปนั่งใกลเกินไปมั้ยเนี่ย ก็ว่าทำไมหาไม่เจอนู่นอยู่สุดมุมโรงอาหาร บอกไม่ค่อยชอบเข้าสังคม แต่อันนี้ก็เกินไป นั่งอยู่ใกล้ห้องน้ำแบบน้ำ ยังจะกินลงมั้ยเนี่ยเห้อ~

ยูกิ:นี่ๆ ตรงนี้ฉันว่าดีเลยน่ะ ลมเย็นคนไม่เยอะด้วย…

ตอนนี้ฉันหิวมากเลยมากินกันเถอะนะ

ฮารุ:อืมๆ….

ยูกิ:โอ้ย! เผ็ดมากอ้า ขอน้ำหน่อย ขอน้ำหน่อย!

ฮารุ:นั่นไงฉันบอกแล้ว นายกินเผ็ดไมาได้ก็อย่าฝืนสิ กินทีเดียวเยอะขนาดนั้นทั้งพริกทั้งเครื่องเทศมันก็เผ็ดสิ!…รอแปปฉันไปซื้อน้ำมาให้

ยูกิ:ฮึๆๆ [นายโกรธได้น่ารักมากเลยนะเนี่ย…ทำเอาฉันหายเผ็ดเลย ฉันคิดว่าชื่อ “เจ้าหมีน้อยก็เหมาะกับนายดีน่ะ แต่นายไม่ให้ฉันเรียกอ่า]

…2นาทีต่อมา…

ฮารุ:เอาน้ำของนาย ค่อยกินล่ะ เดี๋ยวก็สำลักอีกหรอกนายเนี่ยนะ

ยูกิ:อืมๆ น้ำหวานมากเลยน่ะ แก้เผ็ดได้ดีเลยหล่ะ

ฮารุ:หวานบ้าอะไรหละ นั่นมันน้ำเปล่านะเฟ้ย!

ยูกิ:น้ำที่นายเอามาให้ฉันกินมันก็หวานไปหมดนั่นแหละน่า เพราะนายถือแล้วความหวานจากมือนายก็ติดมาด้วยไง

ฮารุ:พูดบ้าอะไรของนายเนี่ย! อยากพิสูจน์มั้ยละ ให้ฉันเอาแกงกะหรี่นั่นใส่ปากนายอีกใหม แล้วมาดูมันจะหวานมั้ย!

ยูกิ:ฮ่าๆๆ ฉันพูดหยอกๆเอง นายอย่าจริงจังไปเลยน่ะ นายเนี่ยปรับตัวกับคนได้เร็วดีเนอะ เราเจอกันครึ่งวันเอง ตอนนี้นายกันฉันเหมือนคนที่สนิทกันนานมาก แรกๆนายเขินๆ กระอุกกระอัก ฉันก็คิดว่านายจะพูดไม่เก่งสะอีก […แรกๆฉันว่านายน่ารักแล้ว…ตอนนี้ฉันว่านายน่ารักกว่าเดิมอีก…อยากลองลูบหัวนายจังนายจะว่าฉันมั้ยน่ะ….เอาเป็นว่าฉันไม่รีบดีกว่าค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่า]

ฮารุ:นี่นายบ่นอะไรเนี่ย! รีบๆกินได้แล้วอยากเข้าเรียนสายหรือไง

ถ้านายเอาแต่ทำแบบนี้วันหลังฉันไม่มาแล้วนะ!

ยูกิ:ครับๆๆ จะตั้งใจกินเลย

…5นาทีต่อมา…เวลา12:50…

เดี่ยวฉันเอาจานไปเก็บให้นายเองนะ ฉันเห็นว่านายทำแล้ว ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ก็เลยเกรงใจน่ะ นายไม่ต้องรอฉันก็ได้นะ ถ้านายจะไปก่อนก็ฝากเอากระเป๋าฉันไปด้วยเดี๋ยวฉันตามไป

ฮารุ:อืมๆ…งั้นก็รีบๆนะ อย่าเข้าสายล่ะ [เจ้านี่กล้าพูดออกมาว่าเหรงใจได้ไง…เดี๋ยวก็พูดกวนประสาท เดี๋ยวก็นู่นๆนี่ ยังจะบอกเกรงใจอีก เชอะ!]

…เสียงออดดัง…

…ในห้อคลาสวิชาภาษาอังกฤษ…

ยูกิ:ขอบคุณนายนะ ที่เอากระเป๋าขึ้นมาให้…นี่ระหว่างทางฉันไปซื้อนมรสถั่วมาให้แก้เหนื่อย หวังว่านายจะชอบน่ะ…

ฮารุ:อา ขอบคุณฉันชอบดื่มของหวานๆมันๆอยู่แล้วล่ะ…

…. “นักเรียนทุกคนนั่งที่เอาสมุดหนังสือขึ้นมาเปิดไปหน้า6” …

…เสียงออดดัง~~~…

ยูกิ:นี่…ฮารุบ้านนายอยู่ที่ใหนหรอ แล้วมาโรงเรียนยังไง

ฮารุ:บ้านฉันอยู่เมือง A ฉันเดินมาโรงเรียนน่ะ บ้านฉันห่างจากโรงเรียน2กิโลเมตร…

ยูกิ:งั้นก็ทางผ่านฉันเลย บ้านฉันอยู่เมือง A เหมือนกันห่างจากโรงเรียน 5 กิโลเมตร เราเดินกลับบ้านด้วยกันนะ

ฮารุ:อืมๆได้สิ….

…ออดดัง…เลิกเรียน…16:25น.

ยูกิ:ฉันมาแล้วๆ นายรอนานใหมขอโทษที่มาช้านะ

ฮารุ:ไม่เป็นไร…

….พวกเขาสองคนเดินไประหว่างทางมีลมเย็นๆพัดเบาๆบรรยากาศดวงอาทิตย์อยู่ขอบฟ้า….ถึงบ้านของฮารุ…

ฮารุ:งั้น…พรุ่งนี้เจอกันนะ นายก็…เดินกลับดีๆหละ ราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้า

ยูกิ:อื๊ม…ราตรีสวัสดิ์ พรุ่งนี้เจอกันบ้าย~

• ตัวอย่างตอนต่อไป….To be next…

แม่:เป็นไงบ้างเรียนวันแรกได้เพื่อนใหม

ฮารุ:ได้ครับ เขาชื่อยูกิ เป็นคนบ้าๆบอๆ ชอบอวดเก่ง….

แม่:อย่าไปนินทาเพื่อนแบบนั้นสิลูก…ใครสอน!

ฮารุ:คร้าบๆ เปล่านินทาสักหน่อยผมพูดความจริง[…ก็เขาเป็นแบบนั้นจริงชอบพูดให้ฉันเขินอยู่ตลอดเลย เจ้าบ้ายูกิ พูอะไรออกมาทำเอาใจสั่นไปหมด…]

…งั้นผมไปทำการบ้านวิชาอังกฤษก่อนนะครับ…เห้อ~ วันแรกครูให้การบ้านคัดมา5หน้า เหนื่อยจะบ้าอยู่แล้วเนี่ยวันนี้วุ่นวายสุดๆ…

*……..จบแล้ว…..ฝากกดติดตามด้วยน้า~~ทุกคนที่มาอ่าน เพื่อเป็นกำลังใจให้เราทำต่อไป เราสัญญาว่าจะทำให้จบแน่นอน และใครที่คอมเม้นต์เราจะตามอ่านทุกเมนต์เลยแต่อาจไม่ได้ตอบกลับน้าา*~…….

...ตอนที่3...

กลับมาแล้วค้าบ...

แม่:อืมๆ เป็นไงบ้างไปเรียนวันแรกได้เพื่อนใหม

ฮารุ:ได้สิครับ เขาชื่อยูกิ เป็นคนบ้าๆบอๆ ชอบอวดเก่งๆ...

แม่:อย่าไปนินทาเพื่อนแบบนั้นสิลูก! ใครสอนห๊ะ!

ฮารุ:ครับๆ เปล่านินทำาสักหน่อย [ก็เขาเป็นแบบนั้นจริงๆนิ ชอบพูดบ้าๆอะไรก็ไม่ไม่รู้]

งั้น...ผมไปทำการบ้านวิชาอังกฤษก่อนนะครับ.... เห้อ~ เปิดเทอมวันแรกครูก็ให้การบ้านมาคัด5หน้าเลย เหนื่อยจะบ้าอยู่แล้วเนี่ย...วุ่นวายสุดๆ....

...30นาทีต่อมา....

ฮารุ:ยูกิเขากำลังทำอะไรอยู่นะ ทักไปตอนนี้จะรบกวนมั้ย...

(แชตระหว่างยูกิและฮารุ ฮารุ:เห้~ฮัลโหลนายทำอะไรอยู่ นอนรึยัง? ยูกิ:ยังเลยฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จเมื่อกี้กำลังจะทำการบ้านให้เสร็จ ว่าแต่นายจะ 4 ทุ่มแล้วยังทีกมาอีกหรอเนี่ย นายไม่นอนหรอ? ฮารุ:หื้อๆ วันนี้ฉันจะดูไลฟ์เกมส์ The fancy World ของคุณ Ytuber ประมาณ5ทุ่มค่อยนอน...

ยูกิ:หรอ...ไม่เป็นไรถ้านายง่วงพรุ่งนี้นายมานอนตักนอนซบไหล่ฉันก็ได้นะ...ยูกิยินดีให้บริการ😌

ฮารุ:อ่ะ....!นายจะบ้าหรอ ระดับฉันไม่มีทางง่วงหรอกถึงนอนดึกก็เหอะ ถ้าฉันง่วงฉันก็ไปนอนในที่ของฉันได้นายไม่ได้มาช่วยฉันหรอก ตัวนายเหม็นจะตาย!😤....

ยูกิ:โอ้ย~เค้าพูดหยอกๆอ่า ไม่โกรธสิ้....เอาเป็นว่าฉันไปก่อนนะนายก็อย่าหนักเกินไปหละ บั๊ยบัย😜

ฮารุ:เหอะเจ้าบ้า!...)

เจ้านี่เนี่ยพูดไร้สาระตลอดเลยน่าหงุดหงิดฉะมัด!...

....เสียงนาฬิกาปลุกดัง....05:45...

เห้อ~ อื...🥱 ต้องไปโรงเรียน....

....อาบน้ำ...แปรงฟัน...แต่งตัว...

ฮารุ:แม่คร้าบ ววันนี้หวังว่าจะไม่ใช่ไข่ดาวนะครับ….

แม่:จ้าลูก….วันนี้พิเศษเลยเห็นลูกกินแต่ไข่ดาวเลยเปลี่ยนเมนูเป็น ไข่เจียวให้กิน ลองทานดูสิอร่อยน๊ะ

ฮารุ:เห้อ~ไม่น่าหวังเล๊ย~ มันต่างกันตรงใหนไข่เจียวกับไข่ดาว?

แม่:กินๆไปเหอะ....

.....งั้น....ไไปก่อนนะครับแม่.....

“อืมๆ เดินทางดีๆข้ามถนนระวังรถด้วย วันหลังก็ชวนเพื่อนที่ลูกมาเที่ยวบ้านหน่อยก็ได้นะ”

ฮารุ:ครับแม่~

.....บนถนนเวลา 07:57น....

!ทายซิใครเอ่ย.....(ยูกิปิดตาฮารุจากด้านหลัง)

ฮารุ:ถ้าให้เดาน่าจะเป็นสตอล์คเกอร์โรคจิตที่แอบตามฉันมามั้ง

ยูกิ:ผิดแล้ว....ฉันยูกิไงจำไม่ได้หรอ~นี่ๆ ฮารคุง นี่ยูกิเองนะ

ฮารุ:เออๆ รู้แล้วน่า....รีบไปเถอะเดี๋ยวสายอีก....

ครูเอดเวิร์ด:อ่านักเรียนทุกคน..นั่งลงทำความเคารพ...เอาสมุดหนังสือขึ้นมาเปิดไปหน้า23.....

ยูกิ:นี่ๆ ฮารุจัง วันเสาร์อาทิตย์นี้นายว่างใหม พอดีฉันได้ตัวไปสวนสนุกจากกิจกรรมจับฉลากมา2ในเลยอยากชวนนายไปน่ะ....

ฮารุ:! ได้สิ! ไปๆๆ ไปอยู่แล้วว่างแน่นอน(ตื่นเต้น)

ยูกิ:อืมๆ เอาเป็นว่าไปวันเสาร์ตอนเช้า 9:30น. นายมาหาฉันที่บ้านนะ นายไม่ต้องเอาเงินมาก็ได้เดี๋ยว...ฉันเลี้ยงเอง

ฮารุ:นายพูดเองนะ! พอถึงวันนั้นแล้วฉันจะซื้อทุกอย่างเอาให้นายหงายเงิบไปเลย~!

....ออดดัง...12:00น....

ยูกิ:เราไปกินข้าวกันเถอะ.....

ฮารุ:อืมๆ

....เดินไปที่โรงอาหาร...

ยูกิ:เดี๋ยวครั้งนี้ฉันจะไปซื้อข้างให้นะ ขายไปหาที่นั่งรอได้เลย นายอยากกินอะไร?

ฮารุ:เอาเป็นข้าวแกงกะหรี่เหมือนเดิมนั่นแหละ ว่าแต่นายถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องเอาเผ็ดมากนะ เดี๋ยวก็ยุ่งยากอีก.....

...สวัสดีครับป้า เอา....ข้าวแกงกะหรี่2ที่ครับเอาแบบเผ็ดๆเลยนะครับ...

ยูกิ:ได้แล้วๆ นี่ๆฮารุขอโทษที่ให้รอนะ มาแล้ว นี่ของนายทานได้เลย.....

ฮารุ:อืม...ขอบคุณ ทะ ทำไมเผ็ดจัง! เผ็ดเกินไปน๊ะนี่เจ้าบ้าบอกว่าอย่าเอาเผ็ดไง ขอผ้าเช็ดหน้าหน่อย....[พูดไปน้ำตาไหลไปเหงื่อแตกไป]

ยูกิ:นี่ๆ ขอโทษนะ ฉันคิดว่านายกินได้...เดี๋ยวฉันเช็ดให้ (เช็ดหน้าฮารุไปยิ้มไป) นี่น้ำนายดื่มสิ...

ฮารุ:ขอบคุณ เห๊อะๆ(ไอ) นายเนี่ยแกล้งฉันเปล่าเนี่ยมันเผ็ดเกินไปน่ะ....

ยูกิ:เปล่าแกล้งนะ ฉันก็บอกแม่ค้าเอาเผ็ดน้อยๆนะ….

ฮารุ:ไม่ไหว...ฉันไปห้องน้ำก่อน..(วิ่งๆปอย่างเร็ว~~~)

ยูกิ:ฮื้มๆ หอมจัง(หยิบผ้าเช็ดหน้าที่ใช้เช็ดหน้าฮารุมาดม) น้ำนี่ก็หวานมากเลย....(น้ำเปล่าแก้วเดียวกันที่ฮารุดื่ม) [แอบทำอย่างลับๆล่อๆ]

ฮ่าๆๆ ไม่คิดเลยว่าจะน่ารักขนาดนี้ (ยังดมผ้าเช็ดหน้าของฮารุต่อ)

ฮารุ:....นี่นายทำอะไรเนี่ยดมผ้าเช็ดหน้านั่นเล่นทำไมมันสกปรกน่ะเอามานี่เลย (ยื้อแย่งผ้าเช็ดหน้ากัน)

ยูกิ:ไม่ให้หรอก...เดี๋ยวฉันเอาไปทิ้งเอง

ฮารุ:!เอามานะ ไอ้บ้า!

...ยื้อกันไปมาและสดุดล้มทับกัน......นึกภาพ....ยูกิคร่อมอยู่บนตัวฮารุใบหน้าห่างกัน 20ซม.

ฮารุ:!!! อะ ไอ้นี่ ออกไปน่ะ!(เขินจนหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ)...

ตัวอย่างตอนต่อไป....To be next...

กลุ่มสาววาย:ว้ายๆมีผู้ชายล้มทับจะจูบกันอยู่แล้วดีสิ (กรี๊ด~~~) อ้ายยแรงมาก ไกล้มาก เสียดายอ่าไม่ได้เอาโทรศัพท์มา...

ยูกิ:อะ...อ่า เป็นไรใหม ขอโทษน่ะ (หน้าแดง)

ฮารุ:เอามาน่ะ! (แย่งผ้าเช็ดหน้ามาจากมือยูกิ)

ยูกิ:ละ เราไปเถอะคนมองมาเยอะมาก...

(...จับมือพาฮารุเดินออกไป...)

……..จบแล้ว…..ฝากกดติดตามด้วยน้า~~ทุกคนที่มาอ่าน เพื่อเป็นกำลังใจให้เราทำต่อไป เราสัญญาว่าจะทำให้จบแน่นอน และใครที่คอมเม้นต์เราจะตามอ่านทุกเมนต์เลยแต่อาจไม่ได้ตอบกลับน้าา~…….