ฉันมีสามีที่แต่งงานมาแล้ว2ปีแต่เขาต้องไปทำงานที่ต่างเมือง

''เอิ่มนี่คุณคะ'''

''ครับ''

''คุณจะกลับมาตอนไหนคะ''

'' 3เดือนครับ

''แต่ไม่ต้องห่วงครับผมจ้างแม่บ้านมาดูแลคุณ''

...ฉันประหลาดมากที่เขาได้จ้างแม่บ้านมาทำงานที่นี่เพราะเราจะไม่จ้างแม่บ้านเพราะฉันเป็นคนที่ชอบทำงานบ้านมากแต่สามีฉันแปลกมาก แม่บ้านได้เข้ามาทำงานที่คฤหาสน์แม่บ้านคนนี้เธอมีชื่อว่าฟาฟาเธอมีหน้าตาที่สวยสง่ามากฉันตกตะลึงในความสวยของเธอ...

''ฉันตัดสินใจโทรสามี"

"คุณจะกลับมาเมื่อไหร่คะ"

"คือบอสเขาสั่งให้ทำงานต่ออ่ะครับ"

"ผมคงยังกลับไปไม่ได้ครับ"

สามีของฉันรีบวางสายทันทีตอนนี้สามีของฉันเปลี้ยนไปมากฉันกังวลว่าสามีของฉันจะนอกใจฉัน

ตอนเย็นมาฉันดื่มหนักมากตอนนั้นฉันเมาหนักมากจนฉันเริ่มไม่มีสติในห้องโถงใหญ่มีแค่ฉันกับแม่บ้านฉันเริ่มเข้าไปจูบแม่บ้านอย่างเร่าร้อน

"เอิ่มทำอะไรคะ"

ฉันแทบไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยฉันมีอะไรกับแม่บ้านของฉันอย่างเร่าร้อนพอเช้ามาฉันแทบไม่มองหน้าเธอเลยถึงแม้เราจะอยู่ในห้องด้วยกันจนฉันตัดสินใจว่าฉันจะไปขอโทษเธอเพราะยังไงเราก็อยู่ในบ้านด้วยฉันไปหาแม่บ้าน

"ฉันขอโทษเรื่องเมื่อคืนด้วยนะ"

"ฉันเมามากจนไม่มีสติ"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"ฉันตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น"

ฉันไม่เข้าใจหรือว่าเธอตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นอยู่แล้วฉันพยายามถามเธอแต่เธอไม่ตอบฉันและเดินออกไปมันทำให้ฉันคาใจมาก

นานวันฉันสนิทสนมกับแม่บ้านมากจนมันกลายเป็นความสัมพันธ์ฉันหลงไหลเธอมากจนวันนึง

"เดี๋ยวฉันจะไปทำผมสัก2ชั่วโมงนะ"

"ค่ะ"

"ฉันจะรีบกลับมานะ"

ตอนที่ฉันอยู่ที่ร้านทำผมฉันได้ยินผู้คนนินทาแต่แม่บ้านของฉันว่าเข้าเพื่อมาหลอกเอาเงินแต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่ามันใช่เรื่องจริงหรือป่าวหรือทุกคนกำลังใส่ร้ายแม่บ้านของฉันฉันไปถามคนพวกนั้นแต่คนพวกนั้นก็ไม่ตอบฉันฉันจึงสงสัยมากว่าที่แท้เธอเป็นคนยังไงฉันกลับบ้านก่อน2ชั่วโมงฉันใช้เวลาไปเพียง30นาทีตอนที่ฉันกลับฉันแอบย่องเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะไม่ให้เธอรู้ว่าฉันกลับมาแล้วฉันเห็นเธอคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ฉันจึงแอบฟังตอนนั้นหัวใจฉันเต้นแรงมากพร้อมกับระแวงว่าเธอจะเห็นฉันป่าวแต่ตอนที่ฉันได้ยินเธอคุยโทรศัพท์นั้นฉัน

โกรธจัดมาก

ต่อๆตอนไปนะทุกคนนมาดูกันว่าแม่บ้านจะพูดว่าอะไรร

ฉันได้ยินสิ่งที่เเม่บ้านพูดว่า

"ทำไมยัยคุณนายที่นี่มันโง่จัง"

"ฉันขโมยของในบ้านของเธอเพื่อนำไปขาย"

"ฉันจะแอบวางยานอนหลับในอาหารแล้วก็ขโมยของแล้วก็จะเก็บของออกจากหลังนี้

"ได้ครับผมจะรอคุณที่หน้าบ้านนะครับ "

"ค่ะคุณออสติน"

ฉันได้ยินว่าเสียงที่ออกมาจากโทรศัพท์นั้นเป็นเสียงคล้ายๆสามีฉันและชื่อนัันฉันรู้ได้ทันทีว่าแม่บ้านของฉันเป็นชู้กับสามีของฉันฉันโกรธมากแต่ฉันก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดจากนั้นฉันกลับบ้านมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเธอเข้ามานั่งบนโซฟากับอย่างที่เคยทำแต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเกลียดเธอเข้าไส้เลยฉันบอกเธอว่าฉันจะไปเข้าห้องนํ้าแล้วตอนที่ฉันบอกเธอว่าฉันจะไปเข้าห้องนํ้าแต่ฉันเอาเรื่องนี้โทรไปบอกตำรวจแต่ฉันก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้ร้อยเปอร์เซ็นเพราะฉันยังไม่มีหลักฐานมากขนาดนั้นตอนที่ฉันกลับมาเธอบอกฉันว่าเธอจะทำอาหารมื้อใหญ่ให้ฉันกินฉันรู้ได้ทันทีว่าเธอจะวางยานอนหลับฉันฉันจึงตอบตกลง

พออาหารมาอยู่ตรงหน้าฉันฉันแอบทิ้งมันตอนที่เธอไม่เห็นฉันแกล้งนอนหลับสนิทเพื่อทำให้เธอตายใจแล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆเธอเริ่มไปปล้นฉันจากด้านล่างทั้งเครื่องเพชรทั้งทองคำฉันรีบโทรหาตำรวจเพื่อที่จะตำรวจมาดักรอก่อนสามีของฉัน

จะมาถึงผ่านไปหลัง1ชั่วโมงแม่บ้านคนที่ฉันไว้ใจที่สุดก็ได้เดินออกมาพร้อมทรัพย์สินของฉันแต่เธอหารู้ไม่ว่าตำรวจมาดักรอเธอที่หน้าบ้านจนเธอกำลังจะขึ้นรถสามีของฉัน

"หยุดนะครับ"

พวกเขาพยายามสตาร์ทรถแต่สตาร์ทยังไงก็ไม่ติดเพราะว่าฉันได้ให้ตำรวจดูดนํ้ามันจนเกลี้ยงฉันฟังเสียงสามีของฉันที่สำออยว่ารักฉัน

"นี่คุณทำแบบนี้ทำไม"

"ผมรักคุณนะครับ"

"คุณปล่อยผมไปเถอะ"

แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเสียงของสามีของฉันฉันตัดสินใจหย่ากับเขาแล้วก็ขายคฤหาสน์ทิ้งเพราะฉันไม่อยากมีบรรยากาศเก่าๆแบบนั้นอีกแล้วฉันเอาเงินที่ขายคฤหาสน์นั้นไปเที่ยวรอบโลก.

   หลังจากที่ฉันขายคฤหาสน์นั้นฉันได้เที่ยวที่สิงคโปร์จากนั้นมีใครก็ไม่รู้มาให้ฉันถ่ายรูปเธอคนนั้นมีหน้าที่น่ารักและสวยมาก

"เอิ่มช่วยถ่ายรูปให้ได้มั้ยคะ

"ได้ค่ะ"

ฉันถ่ายรูปให้เธอแต่ฉันรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่สวยมากสวยจนฉันแอบหวั่นไหวกับเธอฉันรู้สึกตกหลุมรักเธอตั้งแต่เเรกเห็นแต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะทุ่มหมดใจเพราะฉันกลัวเรื่องเก่าๆของฉัน

"ขอบคุณมากๆเลยนะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

   ฉันยื่นกล้องคืนเธอมือของเราสัมผัสกันเล็กน้อยตอนที่ฉันกลับที่ห้องฉันบังเอิญเจอตรงห้องข้างๆฉันรู้ได้ทันทีว่าเธอก็อยู่ห้องข้างๆฉันมันยิ่งทำให้ฉันหัวใจเต้นเร็วมากเธอเข้ามาทักทายฉัน

"นี่คุณ"

"เราเจอกันอีกแล้วนะคะ"

"เอิ่มค่ะ"

         "แล้วคุณชื่ออะไรหรอคะ"

             "เบล"

         "แล้วคุณละคะ"

             "ดาลี่"

     พวกเราทำความรู้จักกันแต่ฉันอยากรู้จักเธอมห้มากกว่านี้เธอเดินเข้าห้องฉันตกหลุมรักรอยยิ้มของเธอพอตกเย็นเราก็บังเอิญเจอกันที่หน้าร้านอาหารพอดีเธอเข้ามาทักฉัน

          "คุณก็จะมากินข้าวหรอคะ"

                "ใช่ค่ะ"

          "งั้นเรามากินข้าวด้วยกันมั้ยคะ"

                "ได้ค่ะ"

    ฉันกินข้าวกับเธอคืนนั้นฉันมีความสุขมากฉันไม่เคยมีความสุขขนาดนี้ตอนที่เรากลับห้องเธอโบกมือทักทายฉันก่อนที่เธอจะเข้าห้องแต่ฉันก็แอบสงสัยเหมือนกันว่าทุกครั้งที่ฉันจะไปไหนฉันจะเจอเธอตลอดฉันไม่แน่ใจว่ามันบังเอิญหรือว่าเธอแอบตามฉันกันแน่พอถึงตอนเช้าฉันตัดสินใจออกไปกินข้าวที่ร้านใหม่เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องมาเจอเธอฉันไม่เกลียดเธอหรืออะไรฉันแค่รู้สึกสับสนกับความรู้สึกตัวเองตอนที่ฉันกินข้าวอยู่ฉันก็เห็นเธอจริงๆเธอก็เข้ามาทักทายฉันเหมือนเดิมฉันจึงเริ่มตะหงิดๆฉันจึงชวนเธอไปกินข้าวด้วยกันตอนเย็นเพื่อจะได้รู้ว่าเธอมาทำอะไรกันแน่

พอตกเย็นเธอรีบมาหาฉันเธอมาก่อนเวลาที่เรานัดตอนนั้นฉันยังไม่อาบนํ้าเลย

"เอิ่มทำไมคุณมาเร็วจัง"

"มันยังไม่ถึงเวลาเลย"

เธอยิ้มให้ฉันนิดหน่อยฉันจึงรีบไปแต่งตัวตอนที่ฉันแต่งตัวเสร็จแต่ฉันไม่ทันได้แต่งหน้าฉันจึงบอกเธอไปว่า

"เธอกลับไปก่อนก็ได้"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"ฉันรอได้"

ฉันบอกเธอไปหลายครั้งแต่เธอก็ยังยืยยันที่จะรอฉันจนเวลาผ่านไป30นาทีฉันก็แต่งตัวเสร็จตอนที่เราถึงร้านอาหารเธอมองฉันแต่สายตาของเธอมันไม่เหมือคนที่มองกันแบบปกติเธอรู้สึกกลัวเธอ

ตอนที่เรานั่งคุยกันฉันถามเธอว่า

"นี่เธอรู้สึกกับฉันยังไงหรอ"

"ก็รู้สึกดีนะ"

"แค่นั้นหรอ?"

"ใช่"

"ทำไมหรอคะ"

"ป่าวค่ะ"

ฉันรู้สึกเหมือนคนอกหักทั้งที่เราไม่ได้เป็นอะไรกันฉันคิดว่าฉันคงไม่มีความหมายอีกต่อไปฉันจึงตัดสินที่จะเก็บไปเที่ยวที่อื่นต่อตอนที่ฉันอยู่ที่นี้ฉันมีความสุขมากฉันได้ตกหลุมรักคนๆนึง...