Butterfly And Moonshine
ตอนที่1
ริน
เมอร์ด้า...อย่าเพิ่งปลุก
ริน
ตื่นแล้วๆแกนี่น่าจกพุงจริงๆ
แม่
พ่อกับแม่ไปทำงานก่อนนะลูก
จะมีวันไหนบ้างที่จะได้กินข้าวแบบพร้อมหน้าพร้อมตาเหมือนครอบครัวคนอื่นบ้าง
วันนี้เป็นวันแรกที่เปิดภาคเรียนของมหาลัยปีนี้เธออยู่ปีที่สองแล้วและเธอก็เบื่อมากๆกับการใช้ชีวิตวนอยู่แบบนี้ทุกๆวัน
พราว
ริน มานั่งตรงนี้คนเดียวไม่เหงาเหรอ
ริน
ไม่หรอก เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เอง
พราว
แล้วนี่กินอะไรมาหรือยัง
ริน
แล้วเพื่อนคนอื่นๆล่ะพราว
พราว
โชกุนไปซื้อข้าวเช้าน่ะเดี๋ยวก็ตามมา
โชกุน
เออๆฉันได้ยินเรื่องมีรุ่นพี่เข้ามาใหม่อยู่ปีสาม
โชกุน
ได้ยินมาแว่วๆว่าชื่อพี่ศิลา
โชกุน
แต่พี่เขาไม่ค่อยเล่นโซเชี่ยลอะดิ
วีวี่
มาแล้วคุยอะไรกันเอ่ย
พราว
เรื่องพี่ศิลา รุ่นพี่ปีสามที่เข้ามาใหม่อะ
วีวี่
อ๋อๆ วันนี้ฉันเดินชนเขาด้วยล่ะ
วีวี่
แต่หน้าเขาแลดูไม่เป็นมิตรเลยอะแก
พราว
เขาเป็นอะไรหรือเปล่าอะแก
โชกุน
นั่นสิ เข้าสังคมไม่เป็นหรือเปล่า
ริน
เราว่าเขาอาจจะเข้าสังคมไม่เก่งก็ได้นะดูจากทรงแล้ว
วีวี่
อุ๊ย แป๊ปนึงนะมีคนทักมา
พราว
นังนี่น่ะมันชอบกกเด็ก
วีวี่
อะไรยะ รุ่นพี่เขาทักมาย่ะ
โชกุน
อ๋อค่ะ จะพยายามเชื่อนะคะซิส
พราว
อะ...อ่าวไหนบอกว่าเขาอยู่ปีสามไงไหงมาอยู่กับเราได้
เราสามคนงงเป็นไก่ตาแตกเมื่อเห็นว่ารุ่นพี่ที่เข้ามาใหม่ๆดันมาอยู่ห้องเดียวกันกับพวกเรา
ตอนที่2
อาจารย์
มานั่งกันก่อนครับนักศึกษา
อาจารย์
ไหนๆเราก็เรียนเรื่องเดียวกันอะนะอาจารย์จะให้เรามาเรียนร่วมกับรุ่นพี่ด้วยจะได้ไม่เสียเวลา
อาจารย์
ทุกวันจันทร์กับวันศุกร์นะครับนักศึกษา
ริน
เดินดูก่อนก็ได้เผื่อเจอร้านที่อยากกิน
โชกุน
เออๆเอาดิไม่ได้กินนานละ
วีวี่
แหม พูดอย่างกับว่าไม่เคยกิน
โชกุน
ซวยละจะไปนั่งที่ไหนดี
ริน
ไม่งั้นเราก็คงไม่ได้กินข้าวหรอกนะ
ริน
พวกเราขอนั่งด้วยได้ไหม
เขาพยักหน้าพลางกับตักข้าวเข้าปากอย่างเงียบๆ
บรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัดไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นรินจึงทำลายบรรยากาศที่น่าเบื่อนี้ลง
ริน
นายมากินข้าวคนเดียวแบบนี้ไม่เหงาเหรอ
เขาส่ายหน้าพร้อมกับเอ่ยปากพูดว่า
ริน
วันจันทร์กับศุกร์ยังไงเราก็ได้เรียนด้วยกันอยู่แล้วนี่ทำความรู้จักไปคงไม่เสียหายอะไรหรอกนะ
ริน
ที่นั่งเต็มน่ะแล้วอีกอย่างโต๊ะที่นายกำลังนั่งอยู่ก็ไม่มีคนนั่งด้วยเลย
เวลาล่วงเลยไปจนถึงหลังเลิกเรียนรินโบกมือลาเพื่อนๆก่อนจะเดินไปที่ป้ายรอรถโดยสาร
ศิลา
เธอไม่ได้อยู่คอนโดเดียวกับผมหนิ
ริน
แต่เราต้องนั่งรถกลับน่ะมันผ่านคอนโดนู้นพอดี
ริน
เรารินนะ ยินดีที่ได้รู้จัก
ริน
(ไม่เป็นมิตรอย่างที่เขาลือจริงๆ)
เธอโบกมือให้เขาแต่เขายังคงหน้าบึ้งและเดินลงจากรถไปอย่างไม่หันกลับมามองเธออีกเลย
ตอนที่3
วีวี่
เป็นไงบ้างรินเมื่อวานกลับดึกหรือเปล่า
ริน
ก็ไม่ดึกนะพ่อแม่เราไม่ว่างมารับน่ะเลยกลับรถเมล์
วีวี่
จริงเหรอเป็นยังไงบ้าง
ริน
ไม่เป็นมิตรอย่างที่เขาลือจริงๆ
พราว
พูดแบบนี้แสดงว่าได้คุยอะดิ
ริน
อื้ม แต่เขาพูดน้อยมากและก็เบาม๊าก
โชกุน
เราว่าสนิทกันไว้หน่อยก็ดีนะเผื่อมีงานกลุ่มเราจะได้เอาเขามาด้วย
ริน
อื้ม เราตั้งเป้าไว้แบบนั้นแหละ
ริน
เราเชื่อ ว่าเธอทำได้นะริน
วีวี่
ขนาดเราก็เฟรนลี่นะแต่ยังไม่กล้าเท่าเธอเลย
ริน
ถ้าเราตื้อมากเกินไปเขาอาจจะรำคาญก็ได้นะ
พราว
อืม งั้นก็ต้องสร้างสีสันให้เขาหน่อย
โต๊ะที่เขานั่งยังคงว่างไร้คนนั่งด้วยเหมือนเดิม
โชกุนทำน้ำหกเราสี่คนเลยอุทานออกมาเสียงดังพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างเส้นตื้น
โชกุน
อิพราวมึงกินไงของมึงเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
พราวที่กำลังจะคีบลูกชิ้นหมูใส่ช้อนแต่มันดันกระเด็นออกมาอยู่ตรงหน้าของผู้ชายตรงหน้าพวกเธอเปล่งเสียงหัวเราะออกมาอย่าง
แต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะหัวเราะตามพวกเธอเลย
วีวี่
เดี๋ยวเอาชามไปเก็บก่อนนะ
โชกุนสะดุดพื้นกระเบื้องเกือบจะล้มหัวคะมำ
วีวี่
อินี่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลย
โชกุน
เออขอโทษละกันที่กูตาถั่วอะ
ชาส
เฮ่ย ดูไอ้นั่นดิแม่งโคตรติ๋มอะ
อ้าว ละนั่นจะไปไหนน่ะฮ่าๆๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
