แวมไพร์ในหมู่ปีศาจ
แวมไพร์ในหมู่ปีศาจ : 1
// การกระทำ
/ บอกที่มาของเสียง
() คิดในใจ
[] กระซิบ
{} พูดเบาๆ
ยช. เย็นชา
❄️ เย็นชาเหมือนกัน
🌀 ใช้พลัง
+ ทำตามกัน,ทำเหมือนกัน
เออ!!! เดี๋ยวลงไป!! / เสียงจากข้างบน
คิน
อะไรวะเนี่ย...//แต่งตัว
เอออ!!! ตะโกนทำเชี่ยไร!! / เสียงจากในห้อง
เคน
(ไปกันต่อ~)//ขับรถออกไป
คิม
ว่าเป็นโรงเรียนของปีศาจ
คิม
วันนี้มีเรื่องเที่ยงแฮะ//ดูตาราง
คิม
เรื่องของมึง//เดินไปห้องนั่งเล่น
คิน
กูไปนอนต่อดีกว่า ถ้ากูยังไม่ตื่นไปลุกด้วย//เดินขึ้นห้อง
ใครวะ อย่างหล่อ#;&*-!__-_&*'(¢°°
เคน
(ส้นตีนอะไรวะเนี่ย)//เดินเข้ารร.
เคน
(พี่บอกว่าอยู่ห้องปี 1)
เคน
(หลังห้อง)//เดินไปหลังห้อง
เคน
(ในนี้มีของสำคัญ จะให้โดนแย่งไม่ได้...)จับกระเป๋า
เคน
(จะเริ่มเรียนตอนไหนนะ)
เหล่าเด็กนักเรียนได้หลั่งไหลกันเข้ามาในห้อง
เคน
(ไม่มีกลิ่นแวมไพร์เลยหรอ!?)
เคน
อยากกรี๊ดดังๆแต่กรี๊ดไม่ได้--->
เพียว -พ.เคน-
นี่ ขอนั่งด้วยดิ//เดินมานั่งโต๊ะข้างเคน
เพียว -พ.เคน-
นายชื่อไรอ่ะ
เพียว -พ.เคน-
ใช่มึงกูได้นะ
เพียว -พ.เคน-
เด็กใหม่ป่ะ หน้าไม่คุ้น
เพียว -พ.เคน-
มึงมีความสามารถพิเศษป่ะ
เคน
แล้ว..มีอะไรที่ทำได้ดีกว่าคนอื่นๆมั้ยล่ะ
เพียว -พ.เคน-
น่าจะเป็นการเดินนะ
เพียว -พ.เคน-
วิ่งและเดินแบบไม่มีเสียง
เคน
นั่นก็เป็นความสามารถพิเศษนะ
เคน
แล้วทำไมถึงมีคนมาแค่นี้ล่ะ//มองรอบห้อง
เพียว -พ.เคน-
เดี๋ยวก็มาเพิ่ม
เพียว -พ.เคน-
ครูก็อีก 30 กว่านาที
เพียว -พ.เคน-
กูยังไม่มีเพื่อน..
เพียว -พ.เคน-
กูก็มีมึงเนี่ย เพื่อนคนแรก
ก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา
เคน
(โอ้เชี่ย กลิ่นแม่งฉุนจัด)
เพียว -พ.เคน-
นักเรียนเก่าแน่เลย
เพียว -พ.เคน-
กลุ่มอย่างใหญ่
เคน
อย่าเรียกกลุ่มเลย เรียกแก๊งดีกว่าเหอะ
มาร์ค -พ.เคน-
มึง กลุ่มเรายังไม่มีหัวหน้าเลยนะ
ซัน -พ.เคน-
คงต้องหาไปอีกนานแน่ๆ
ซัน -พ.เคน-
มึงไม่หาคนแทนก่อนล่ะวะ
ซัน -พ.เคน-
คนตั้งเยอะตั้งแยะ
มาติน -พ.เคน-
มึงคิดว่าใครเหมาะล่ะ
เรน -พ.เคน-
มึง มึงดูนั่น//ชี้ไปโต๊ะเคน
เรน -พ.เคน-
มึงลองไปคุยดูป่ะ เผื่อจะเหมาะ
มาติน -พ.เคน-
มึงคิดว่าไงอ่ะ
มาร์ค -พ.เคน-
กูยังไงก็ได้
มิ้นท์ -พ.เคน-
กู...//มองไปที่เคน
มิ้นท์ -พ.เคน-
กูว่าคนคนนั้นเหมาะสุด//ชี้เคน
ซัน -พ.เคน-
งั้นไปดูกัน//เดินไป
เคน
มึงมันเดินมากันแล้วอ่ะ
เพียว -พ.เคน-
จะโดนหาเรื่องป่าววะ
ซัน -พ.เคน-
นายอ่ะ//ถามเพียว
เรน -พ.เคน-
มาหาหัวหน้ากลุ่ม
มิ้นท์ -พ.เคน-
ก็มึงเหมาะที่จะเป็นผู้นำหนิ
มิ้นท์ -พ.เคน-
ความสามารถพิเศษน่ะ
มิ้นท์ -พ.เคน-
เป็นการเดาอนาคตล่วงหน้าน่ะ
มิ้นท์ -พ.เคน-
แต่ไม่ใช่ว่าจะถูกทุกครั้ง
มิ้นท์ -พ.เคน-
แล้วมันก็ก็ขึ้นอยู่กับสัญชาตญาณด้วย
เพียว -พ.เคน-
เรามาคุยเรื่องความสามารถพิเศษกันดีป่ะ?
เพียว -พ.เคน-
ไหนๆเราก็จะร่วมแก็งกันแล้ว
ซัน -พ.เคน-
เอาใครก่อนคนแรก?
มาร์ค -พ.เคน-
ของกูเป็น วิ่งเร็วกว่าคนปกติ
เรน -พ.เคน-
มีพละกำลังที่เหนือกว่าคนทั่วไป
เพียว -พ.เคน-
ยกตัวอย่างได้ป่ะ
เรน -พ.เคน-
ก็ ยกตู้เหล็กได้ เป็นต้น
ซัน -พ.เคน-
กูคือการหายใจใต้น้ำได้นานและว่ายน้ำเร็ว
มิ้นท์ -พ.เคน-
กูก็ที่บอกไปตอนแรกอะนะ(ทำไมถึง...)//เดาอนาคต
เพียว -พ.เคน-
กูวิ่งและเดินได้แบบไม่มีเสียง
เคน
อืม...(เอาไงดี..)//คิด
เคน
(ความสามารถพิเศษมีตั้ง 2 อย่าง)
เคน
(เอาอีกอันนึงละกัน...)
เคน
มองเห็นในความมืดได้เหมือนตอนกลางวันเลย
เพียว -พ.เคน-
สุดยอดเลย!~//🤩
เคน
(ถ้าทำให้รู้เรื่องที่มีความสามารถพิเศษอีกอย่างต้องวุ่นวายแน่ๆ..)
เคน
โห อย่างกว้าง...//มองไปรอบๆ
มิ้นท์ -พ.เคน-
ไปซื้อข้าวกัน
เรน -พ.เคน-
เด็กเก่าต้องนำเด็กใหม่ดิ
มาติน -พ.เคน-
ซื้อไรกินดีว้า~
มาร์ค -พ.เคน-
ดูเหมือนเดิม
มาติน -พ.เคน-
มึงเปลี่ยนบ้างเถอะ
เคน
ขอตัว//เดินไปซื้ออาหาร
เพียว -พ.เคน-
ไปด้วย//ตามเคนไป
หลังจากทุกคนได้ซื้ออาหารเสร็จ
เรน -พ.เคน-
โต๊ะเต็มหมดเลยว่ะ
ซัน -พ.เคน-
[มึงโต๊ะพี่คินไง]
เรน -พ.เคน-
เออๆก็ได้//เดินไป
โซ่ -พ.คิมคิน-
ใช่หนึ่งในพวกนั้นป่ะ//ชี้
โซน -พ.คิมคิน-
หน้าคล้ายกันมากอ่ะ
ซัน -พ.เคน-
พี่ครับผมขอนั่งด้วยดิ
ซัน -พ.เคน-
ระ รู้จักกันหรอ?//นั่ง
เคน
(ใครนี้มีแค่ไอ้คินคิมและกูที่มีกลิ่นแวมไพร์)
คิน
แหมไม่คิดจะทักกันเลยหรอ~
เคน
แดกข้าวไปเหอะ//กินข้าว
คิน
อ่าว เสียใจนะ//กินข้าว
มาร์ค -พ.เคน-
{นักเลงประจำโรงเรียนน่ะหรอ..}
โซ่ -พ.คิมคิน-
นี่หรอน้องมึงที่บอก
โซ่ -พ.คิมคิน-
พี่ชื่อ โซ่
โซน -พ.คิมคิน-
พี่ชื่อโซน นะ
เพียว -พ.เคน-
(นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน)//กินข้าว
มาติน -พ.เคน-
(กูควรพูดมั้ย?)//+
เรน -พ.เคน-
(คุยกันสนุกเชียว)//+
มาร์ค -พ.เคน-
(ก็ว่าทำไมรู้สึกแปลกๆกันเคน)//+
มิ้นท์ -พ.เคน-
(เดาไม่ผิดเลยจริงๆ)//+
คิน
จะได้กลับบ้านแล้วววว!!
มาติน -พ.เคน-
ยังจำที่ตกลงกันไว้ได้มั้ย?
ครู:นักเรียนจับกลุ่มกัน 7 คนนะคะ
ครู:และทำหนังสือนิทานมาส่งนะคะ
ครู:ทุกคนต้องช่วยกันนะคะ ใครไม่ช่วยครูจะให้ 0 นะ
ซัน -พ.เคน-
7 คนไม่ขาดไม่เกิน
มิ้นท์ -พ.เคน-
กูคิดว่าเคนมันจะไม่ช่วย...
มาติน -พ.เคน-
เคนมึงจะช่วยใช่ป่ะ
เรน -พ.เคน-
ส่งวันอังคารนะ
เพียว -พ.เคน-
แล้วจะทำบ้านใคร?
ทั้ง 7(6) ได้มองหน้ากันซักพัก
คิม
นานๆทีเคนจะมีเพื่อนกับเขา
เคน
ขอกลับก่อนนะ(กลิ่นปีศาจฟุ้งไปหมด)
โซน -พ.คิมคิน-
เป็นเด็กที่สุดจริงๆ
โซ่ -พ.คิมคิน-
ทำไมไม่กลับพร้อมกันล่ะ
โซ่ -พ.คิมคิน-
เห็นอยู่บ้านเดียวกัน
ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
แวมไพร์ในหมู่ปีศาจ : 2
// การกระทำ
/ บอกที่มาของเสียง
() คิดในใจ
[] กระซิบ
{} พูดเบาๆ
ยช. เย็นชา
❄️ เย็นชาเหมือนกัน
🌀 ใช้พลัง
+ ทำตามกัน,ทำเหมือนกัน
เพียว -พ.เคน-
//ยืนอยู่หลังคิน
คิน
มึงรออยู่หน้าห้องนะ//บอกพวกเพียว
เคน
วันนี้วันเสาร์ไม่ใช่อ๋อ
แต่งตอนหาวทีไรแอดหาวตามทุกที
คิม
เห้ย ลงไปข้าวล่างได้แล้ว//ไล่พวกเพียว
เพียว -พ.เคน-
คร้าบๆ~//ลงไป
มาติน -พ.เคน-
บักขี้เซา//+
เพียว -พ.เคน-
โอ๊ะ ลงมาแล้ว
คิม
มีใครยังไม่ได้กินข้าวมารึป่าว//วางจาน
คิน
เห้ย อันนี้ของกู//เถียงกับเคน
เคน
จานอื่นมีตั้งเยอะ//เถียงกับคิน
เคน
กูเอาจานอื่นก็ได้//เอาจานอื่น
คิม
เห้อ ทะเลาะกันอีกละ//กิน
มิ้นท์ -พ.เคน-
เป็นงี้ทุกวันเลยหรอคะ?//กิน
เคน
อ่ะกระดาษ//โยนกระดาษให้
มาติน -พ.เคน-
เอาเรื่องไรดี
เคน
(เดี๋ยวนะ กูฉีดน้ำหอมกลิ่นปีศาจรึยัง)
เคน
เอ่อ..เดี๋ยวมานะ//รีบขึ้นไปบนห้อง
เคน
ดีนะ มันยังไม่ได้กลิ่นกัน//รับฉีดกลิ่นปีศาจ
เคน
กลิ่นพวกมันคลุ้งไปหมด//ดมตัวเอง
เคน
(เค ไม่มีกลิ่นแวมไพร์แล้ว)
มาติน -พ.เคน-
นิทานต้องมีหลายๆหน้าใช่ป่ะ
มาติน -พ.เคน-
เราก็ต้องวาดรูปในหน้านั้นๆด้วยอ่ะดิ
เรน -พ.เคน-
แต่พวกเราไม่มีใครวาดรูปสวยซักคนนะ
เพียว -พ.เคน-
อวยสุดๆเลยแฮะ
มิ้นท์ -พ.เคน-
มึงลองวาดรูปนี้ดิ๊(ออกมาสวยแน่ๆ)//ยื่นรูป
เรน -พ.เคน-
เดี๋ยวพวกกูคิดเรื่องให้
ทั้ง 6 คนได้ช่วยกันคิดเรื่อง
เคน
(การผจญภัยของแวมไพร์)//เขียน
คิม
(โอ้ น้องกูหัวดีใช้ได้)
คิน
(เคน เพื่อนมึงยังคิดไม่ออกเลย แล้วดูมึง...)
มาติน -พ.เคน-
มีแม่มดมาจับลูกแมวไป...
มาร์ค -พ.เคน-
แล้วก็ไม่บอก พวกกูก็คิดตั้งนาน
เพียว -พ.เคน-
เก่งไปไหนพ่อคุณ
ซัน -พ.เคน-
อ่ะ ปากกาดำ//ยื่นปากกาให้เคน
เรน -พ.เคน-
เหลาสีรอเลยเพื่อน//หยิบกบเหลา
มาติน -พ.เคน-
สีกี่กล่องวะเนี่ย//เหลาสี
มิ้นท์ -พ.เคน-
(ออกมาสวยเลยแฮะ)//เหลาสี
เพื่อนทั้ง 6 ของเคนได้ช่วยกันเหลาสีกันจนหมด
เจ้าเคนตัดเส้นตัวหนังสือเสร็จ
ซัน -พ.เคน-
มือจะเป็นง่อยแล้ว
มาร์ค -พ.เคน-
เมื่อยมือชิบ
เรน -พ.เคน-
เคนมึงทั้งวาดทั้งเขียนไม่เมื่อยบ้างอ๋อวะ
แอดลืมบอก ตั้งแต่ที่เคนเขียนเรื่องอ่ะ พี่ชายของเคนได้ไปเล่นตามประสาคนโสดแล้วอะนะ
มาติน -พ.เคน-
คนอื่นเขาปวดมือกันแต่ไอ้นี่ไม่ปวด
เพียว -พ.เคน-
ไอ้นี่ไม่ธรรมดา
มิ้นท์ -พ.เคน-
เหมือนจะเลื่อน
เพียว -พ.เคน-
ขอกลับก่อนละกันนะ งานเสร็จแล้ว//กำลังจะลุก
เคน
เห้ยเดี๋ยว~//เรียกเพียวไว้
เคน
ก่อนกลับก็ช่วยกันเก็บก่อนสิวะ
ซัน -พ.เคน-
ก็ของเก็บหมดแล้วหนิ กูกลับละ//เดินออกไป
มิ้นท์ -พ.เคน-
กลับบ้างดีกว่า//ออกไป
เพื่อนๆของเคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน
เคน
มันจะโดนพี่หน่วงดูดขึ้นยานไปป่าววะ
เคน
พวกแม่แม่งปัญญาอ่อนอยู่
เคน
ไปหาหนมกินดีก่า//หาหนมแดก
แวมไพร์ในหมู่ปีศาจ : 3
// การกระทำ
/ บอกที่มาของเสียง
() คิดในใจ
[] กระซิบ
{} พูดเบาๆ
ยช. เย็นชา
❄️ เย็นชาเหมือนกัน
🌀 ใช้พลัง
+ ทำตามกัน,ทำเหมือนกัน
อุ๊ยยย แกร น้องคนนั้นยังหล่อเหมือนเดิมเลยยยย
เคน
(นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน)
เคน
//กลิ่นปีศาจตีขึ้นจมูก
เคน
//เดินไปนั่งที่ของตัวเอง
มิ้นท์ -พ.เคน-
หวาด~ดีจ้า~//เดินมา
เรน -พ.เคน-
ไม่อะ ไหนทำไร//ปิดตา
เพียว -พ.เคน-
//เดินมานั่ง
มาร์ค -พ.เคน-
วันนี้ครูไม่อยู่นะ
มิ้นท์ -พ.เคน-
ช่วงนี้มีกิจกรรม แต่เป็นของรร.อื่นอะนะ
เรน -พ.เคน-
แล้วทำไมครูรร.นั้นไม่ทำเอง
มาร์ค -พ.เคน-
แต่ครูให้พี่ปี 2-3 มาคุม
ซัน -พ.เคน-
ชอชิบ เลยทีนี้
มาติน -พ.เคน-
พวกกูไม่ถูกกับพวกปี 2 อะดิ
มาร์ค -พ.เคน-
ก็แค่ไปเดินชนหนึ่งในพวกนั้น
มาร์ค -พ.เคน-
แล้วโดนหาเรื่อง
มาร์ค -พ.เคน-
ปี 3 มีแค่ 4 คนเอง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
