แนะนำตัวละคา

อาธัน ธันวา ธนะปรีดากุล อายุ35ปี

หนุ่มหล่อมาดขรึม สุดเพอร์เฟค ผู้บริหารโรงแรมหรูในเครือธนะปรีดากุล

ท่านประธานหนุ่มสุดหล่อที่พนักงานสาวๆในบริษัทต่างลุ่มหลงในเรือนร่างสุดเซ็กซี่ของท่านประธานหนุ่ม แต่เขามีแฟนสาวแสนสวยครองใจของเขาแล้วน่ะสิ

"ทำแบบนี้ไม่ได้แก้มใส อามีแฟนแล้ว"

        แก้มใส มนธิรา รัตนสกุล อายุ21ปี

ลูกคุณหนูขี้เหวี่ยง ขี้วีน เอาแต่ใจ เป็นคนแรงๆ ตรงๆ อยากได้อะไรก็ต้องได้

เรียนอยู่ที่มหาลัยSBคณะบริหารธุรกิจปี3

ดาวคณะควบดาวมหาลัยเพื่อนผู้ชายตรึม

"อาธันขา แก้มใสรักอาธันนะคะ รักมาตลอด"

      ดาหลา นาตาลี จอนห์เลอร์ อายุ30ปี

ดารานางแบบสาว ที่ฮอตปรอทแตก สวยเซ็กซี่

แฟนสาวของธันวา ทั้งคู่แอบคบกันอย่างลับๆ

"ธันคะ คุณคิดยังไงกับหลานสาวของคุณอ่ะคะ!!"

​



มหาลัยSB

ห้องปกครอง

แก้มใส.....

"หนูแก้มใสเดือนนี้มีเรื่องทะเลาะวิวาทสามครั้งแล้วนะครับท่าน"เสียงผู้บริหารมหาลัยชื่อดังเอ่ยรายงานคุณพ่อถึงพฤติกรรมของฉัน ฉันก็นั่งกอดอกมองหน้าผู้บริหารมหาลัยอย่างเบื่อหน่าย พ่อของฉันท่านเป็นนายกรัฐมนตรีทุกคนให้ความเคารพนับถือท่านและท่านมักจะบอกให้ฉันทำตัวให้ดีๆไว้หน้าท่านบ้าง แล้วทำไงได้อ่ะอีเชอร์มันกวนส้นเท้าของฉันอ่ะ ฉันเลยจับตบไปสองรอบล่ะ แต่ดูเหมือนมันจะยังไม่เข็ด สงสัยรอบหน้าฉันคงต้องประทับส้นสูงลงไปบนซิลิโคนให้จมูกของมันเละเทะไปเลยเห้ย!ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด

"ครับ คุณช่วยปิดข่าวเรื่องนี้ด้วยนะครับ เดี๋ยวผมจะอบรมลูกสาวของผมเอง"คุณพ่อของฉันเอ่ยบอกผู้บริหารไปและท่านก็หันมามองหน้าฉันที่กำลังนั่งเบะปากมองบนกลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย

"ได้ครับท่าน"ผู้บริหารเอ่ยบอกคุณพ่อของฉันและคุณพ่อของฉันก็ลุกขึ้นยืน ฉันจึงต้องลุกขึ้นยืนตามคุณพ่อ

"ผมมีประชุมผมขอตัวก่อน สวัสดีครับ"คุณพ่อของฉันเอ่ยลาและยกมือไหว้ผู้บริหารที่ค่อนข้างมีอายุแล้ว

"สวัสดีค่ะ"ฉันเองก็ต้องยกมือไหว้สวัสดีผู้บริหารแบบขอไปทีแบบไม่เต็มใจอ่ะ เขาขี้ฟ้องฉันไม่ชอบ

"สวัสดีครับท่าน หนูแก้มใส"ผู้บริหารยกมือไหว้คุณพ่อของฉันและยกมือรับไหว้ฉัน แล้วคุณพ่อของฉันก็เดินออกมาจากห้องเย็น หึ!ฉันเป็นคนตั้งให้เองแหละ

"ปิดเทอมนี้ หนูไม่ต้องไปเที่ยวแล้วแก้มใส พ่อจะส่งหนูไปอยู่บ้านคุณย่า!!"คุณพ่อเอ่ยบอกฉันในขณะที่เราเดินออกมาจากห้องปกครองและกำลังเดินมุ่งหน้าไปที่รถยนต์สุดหรูที่มีคนขับรถรอเปิดประตูรถให้ฉันกับคุณพ่อขึ้นรถอยู่ ฉันหยุดเดินและหันกลับไปมองหน้าคุณพ่อของฉันทันทีด้วยสายตาเบิกโพรงตกใจกับคำพูดของท่าน ร้อยวันพันปีไม่เคยให้ฉันไปอยู่บ้านคุณย่าในช่วงปิดเทอม ไหง้คราวนี้ถึงจะส่งฉันไปอยู่บ้านคุณย่ากันล่ะ?

"ไม่นะคะ แก้มใสไม่ไปอยู่บ้านคุณย่าเด็ดขาด!"ฉันเอ่ยบอกคุณพ่อไปด้วยนำ้เสียงเสียงดังและจริงจัง จนคุณพ่อหันขวับกลับมามองหน้าฉันทันที

"ก็เพราะหนูนิสัยแบบนี้ไง พ่อถึงต้องส่งหนูไปให้คุณย่าอบรม กลับบ้านไปเก็บของเลยเดี๋ยวพ่อจะไปส่ง! "คุณพ่อเอ่ยบอกฉันกลับด้วยนำ้เสียงดุๆและกรุ่นโกรธ คุณพ่อโกรธฉันจริงๆด้วยแหละ

"คุณพ่อ!!"ฉันเรียกคุณพ่อขึ้นอย่างขัดใจและเดินหลีกท่านไปที่รถยนต์คันหรูของคุณพ่อของฉันด้วยอารมณ์หงุดหงิดทันที ฉันไม่อยากไปอยู่บ้านคุณย่า ถึงคุณย่าจะใจดีกับฉันแต่ท่านเจ้าระเบียบมากมากแบบเดิมกอไก่ไปอีกล้านๆตัวเลยอ่ะ ฉันต้องตื่นเช้ามาทำกับข้าวกับท่านและต้องรอใส่บาตรกับท่านทุกเช้า อีแก้มใสคนนี้จะบ้าตาย!!ปกติจะมามหาวิทยาลัยฉันยังไม่อยากจะมาเลย เดินบ่ายโมงนู่นแหละ!

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแก้มใสค่ะ ตัวเล็กน่ารักคะ เป็นคนตรงๆอ่ะแรงๆไม่พอใจท้าตบได้นะ ฉันเป็นเจ้าแม่สายปาตี้ ฉันชอบปาตี้ชอบเที่ยว ชอบใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆของฉัน ฉันยังไม่มีแฟนโสดสนิทแถมซิงอีกตั้งหากนะจ๊ะ เพราะฉันมีคนที่ฉันรักมากอยู่แล้วไงล่ะ เขาคนนั้นก็คืออาธันน้องชายของคุณพ่อฉันเองแหละ แต่คุณพ่อของฉันท่านไม่ได้เป็นลูกของคุณย่าแท้ๆหรอกนะ คุณย่าของฉันขอรับคุณพ่อของฉันมาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้าเพราะคุณย่ากับคุณปู่ของฉันไม่มีลูกสักทีท่านอยากจะมีลูกบ้าง แต่พอคุณย่าไปเอาคุณพ่อมาเลี้ยงและรับคุณพ่อของฉันเป็นลูกบุญธรรมเพียงไม่กี่ปีคุณย่าของฉันท่านก็ตั้งท้องขึ้นมาซึ่งลูกในท้องของคุณย่าก็คืออาธันวาสุดหล่อสุดน่ากินของฉันยังไงล่ะ เพราะฉะนั้นฉันกับอาธันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดเลยสักกะนิดเดียว ก็ไม่ผิดที่ฉันจะรักอาธันแบบที่ผู้หญิงคนหนึ่งรักผู้ชายคนหนึ่งได้ ไม่ใช่รักแบบอาหลาน!!แต่อาธันจะรักฉันแบบไหนฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะฉันไม่ได้เจอเขามาเป็นสิบปีแล้ว อยากไปเจออาธัน แต่ก็ไม่อยากตื่นเช้ารอใส่บาตรกับคุณย่า ไม่อยากตื่นมาทำอาหาร ไม่อยากแต่งตัวเรียบร้อยเฮ้อออออ!แค่คิดอีแก้มก็จะบ้าตาย! เราคงต้องห่างกันสักพักนะเสียงดนตรีที่เร้าใจ น้ำมึนเมาที่รสชาติโคตรขม ห้องนำ้สุดหรูในคลับที่ฉันมักจะไปนั่งปลดปล่อยของเสียออกทางปากอยู่เป็นประจำ!

จังหวัดเชียงใหม่

บ้านธนะปรีดากุล

19:00น.

"คุณแม่สวัสดีครับ"คุณพ่อที่เดินนำหน้าฉันอยู่เอ่ยสวัสดีคุณย่าของฉันที่ตอนนี้ท่านก็มีอายุปาเข้าไป70ปีต้นๆ แล้ว เพราะคุณพ่อของฉันท่านเองก็มีอายุ40ปีแล้วเหมือนกัน คุณแม่ของฉันท่านติดประชุมเลยมาส่งฉันไม่ได้ ฉันเลยมากับคุณพ่อและคนขับรถมาส่งฉันแทน ตอนนี้เราสองคนเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่แล้ว เมื่อกี้ตอนฉันกำลังจะเดินเข้าบ้านหลังใหญ่มาฉันเห็นมีบ้านหลังเล็กตั้งอยู่ใกล้ๆบ้านหลังใหญ่ด้วย ว่าแต่บ้านใครกันนะ?

"ตาตุลา! แม่คิดถึงเรามาก^_^"คุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟาไม้โบราณเอ่ยขึ้นพร้อมกับอ้าแขนออกกว้างๆเพื่อรอรับร่างคุณพ่อของฉันที่ตอนนี้ท่านเข้าไปนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าคุณย่าพร้อมกับโผล่เข้ากอดร่างของคุณย่า ทั้งสองกอดกันแน่นด้วยความคิดถึง คุณพ่อของฉันท่านมีงานเยอะเลยไม่ค่อยได้มาหาคุณย่าสักเท่าไหร่ อาจจะไม่เคยมาเลยก็ได้เพราะฉันเองก็ไม่ได้มาที่นี้เป็นสิบปีเหมือนกัน

"แก้มใสของย่า^_^"คุณย่าเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อท่านเหลือบตามองมาที่ฉัน ฉันเองก็นั่งคุกเข่านั่งท่าเทพธิดาอย่างเรียบร้อยอยู่ข้างหลังของคุณพ่อ

"กราบสวัสดีค่ะ คุณย่า^_^"ฉันยกมือไหว้คุณย่าขึ้นอย่างเรียบร้อยและเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงไพเราะเพราะพริ้งเหมือนกุลสตรีไทยหญิงงาม

"สวัสดีจ๊ะ หลานรักมาหาย่าสิลูก โตเป็นสาวแล้วหน้าตาสะสวยสมเป็นกุลสตรีไทยจริงๆ^_^"คุณย่าเอ่ยชมฉันในขณะที่ท่านมองสำรวจการแต่งกายของฉันที่ตอนนี้ฉันสวมเสื้อสีขาวแขนตุ๊กตาน่ารักและผ้าซิ่นทอมือสีหวานสวย ฉันไปเอามาจากคุณแม่ของฉันเองแหละ เสื้อผ้าที่ฉันไปเอามาจากคุณแม่ก็เพราะท่านจะต้องใส่เวลามาหาคุณย่าทุกที เฮ้อแค่คิดว่าจะต้องใส่ผ้าถุงผ้าซิ่นผ้าฝ้ายแล้วก็เสื้อลูกไม้แบบนี้ทุกๆวันฉันก็เบื่อจะแย่อยู่แล้ว ฉันค่อยๆคลานเข่าอย่างช้าๆเข้าไปหาคุณย่าและพนมมือกราบลงไปบนตักท่านพร้อมกับส่งพวงมาลัยให้ท่านไปด้วยท่าทางเรียบร้อยอ่อนหวานที่ฉันเป็นคนสร้างมันขึ้นมา มันคือการสร้างภาพค่ะทุกคน!!

"น่ารักจริงๆหลานย่า"คุณย่ารับพวงมาลัยไปจากฉันและท่านก็จับมือของฉันที่กราบท่านอยู่ให้เงยขึ้นไปมองหน้าท่าน ท่านก็มองฉันอย่างเอ็นดูฉันก็ยิ้มน้อยๆโชว์ฟันขาวเรียงกันสวยงามไปให้ท่าน

"เอ่อ คุณแม่ครับ พอดีผมต้องรีบกลับกรุงเทพ ผมขอฝากแก้มใสไว้กับคุณแม่สัก3เดือนนะครับ รบกวนคุณแม่ช่วยอบรมดัดนิสัยของเธอให้ผมด้วยนะครับ"คุณพ่อของฉันเอ่ยบอกคุณย่าและท่านก็กราบเท้าคุณย่าคุณย่าก็ยื่นมือมาลูบศีรษะของคุณพ่อฉันอย่างเอ็นและรักใคร่เช่นกัน ว่าแต่คุณพ่อให้ฉันอยู่ที่นี้3เดือนเลยเหรอ อกอีแก้มจะไม่แตกก่อนเหรอคะคุณพ่อตุลา!!!

"จ๊ะ แม่จะดูแลและอบรมบ่มนิสัยแก้มใสให้เองจ๊ะ^_^"คุณย่าเอ่ยบอกคุณพ่อของฉัน และท่านก็เอามือมาลูบโครงแก้มของฉันไปด้วย ฉันก็อมยิ้มน้อยๆกลับไปให้ท่านและเอนหัวซบไปบนตักของคุณย่าอย่างออดอ้อน

"ขอบคุณมากครับคุณแม่ ผมขอลา สวัสดีครับ"คุณพ่อของฉันเอ่ยบอกคุณย่าพลางยกมือขึ้นไหว้ลาคุณย่าเพื่อจะกลับกรุงเทพ พรุ่งนี้คุณพ่อของฉันมีประชุมท่านไม่ค่อยว่างหรอก ท่านมักจะปล่อยให้ฉันเหงาอยู่บ้านคนเดียวทุกวัน

"หนูทานข้าวมารึยังจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามฉันขึ้นในขณะที่ท่านลูบมือไปตามแก้มขาวเนียนของฉันเพื่อสำรวจโครงหน้าที่สวยแบบไร้ที่ติของฉัน

"ทานมาแล้วค่ะคุณย่า^_^"ฉันเอ่ยคำโกหกตอบท่านไป ขืนบอกความจริงไปว่าฉันยังไม่ได้ทานข้าวมานะ มีหวังคุณย่าชวนฉันไปสอนทำกับข้าวแน่นอนค่ะ ฉันเคยเจอมาแล้วฉันขอบอก

"อ้าวหรือลูก ย่ามองหนูเหนื่อยๆหนูอยากพักผ่อนใช่ไหมจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามฉันอย่างใจดี ฉันก็พยักหน้าหงึกๆ ไปบนตักท่าน ฉันอยากจะถอดชุดบ้าๆๆพวกนี่ออกจะตายอยู่แล้วเนี่ย

"งั้นหนูไปนอนพักเถอะลูกเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยตื่นเช้ามาทำกับข้าวใส่บาตรถวายพระนะ^_^"คุณย่าเอ่ยบอกฉันด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มแย้มแจ่มใส ซึ่งผิดกับฉันที่ต้องฝืนยิ้มให้คุณย่าไป อีแก้มใสขอลาตายแปปค่ะ

"ค่ะ คุณย่าว่าแต่ห้องหนูห้องไหนหรือคะ?"ฉันเอ่ยถามคุณย่าไปอย่างสงสัย แล้วคุณย่าก็มองหาอะไรสักอย่าง

"อ๋อ เฟื่องจ๊ะ เฟื่อง"คุณย่าตะโกนเรียกเเม่เฟื่อง แม่เฟื่องคือคนที่คอยรับใช้คุณย่าของฉันมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่คุณพ่อของฉันยังเด็กๆอยู่เลย

"ค่าคุณผู้หญิง"แม่เฟื่องรีบขานรับคุณย่าและวิ่งเข้ากระหืดกระหอบมาหาคุณย่าอย่างไว

"พาหนูแก้มใสไปห้องนอนของเธอหน่อยสิจ๊ะ^_^"คุณย่าเอ่ยบอกแม่เฟื่องไป ฉันก็หันไปมองแม่เฟื่องพลางยกมือไหว้สวัสดีเธอ

"คุณหนูแก้มใสจริงๆเหรอคะเนี่ย โตเป็นสาวแล้วแถมยังสวยและน่ารักมากๆเลยนะคะเนี่ย"แม่เฟื่องเอ่ยชมฉันพลางมองฉันด้วยสายตาชื่นชม 

"ขอบคุณค่ะ"ฉันก็ยกมือรับไหว้พลางเอ่ยขอบคุณเเม่เฟื่องไปอย่างน้อมนอบ ฉันเคยมาที่นี้เมื่อครั้งสุดท้ายก็ตอนฉัน10ขวบ และฉันก็ไม่ได้มาที่นี่10กว่าปีแล้ว คิดถึงใครบางคน ป่านนี้อาธันของฉันจะมีแฟนรึยังนะ?

"ไปกันเถอะคุณหนูแก้ม^_^"แม่เฟื่องเอ่ยบอกฉันพลางยื่นมือมาให้ฉันจับมือเธอ

"หนูไปนอนก่อนนะคะคุณย่า ฟอดด ฟอดด^_^"ฉันเอ่ยบอกคุณย่าและลุกขึ้นไปหอมแก้มท่านทั้งสองข้างและหันกลับมาจับมือเเม่เฟื่อง เธอก็พาฉันเดินขึ้นบันไดขึ้นชั้นสองของบ้านคุณย่า

"ห้องนี้ค่ะ"แม่เฟื่องเอ่ยบอกฉัน ฉันก็พยักหน้ารับรู้และเธอก็เดินนำฉันเข้าห้องนอน ฉันก็เดินตามหลังเเม่เฟื่องไปพลางมองสำรวจรอบๆห้องของฉันไปด้วย

"แล้วอาธันไปไหนเหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามเเม่เฟื่องไปอย่างใจที่ต้องการคำตอบของฉัน เพราะใจของฉันมันกำลังเรียกร้องอยากพบเจอกับเขาอีกครั้ง อาธันของฉัน

"คุณธันไปทำงานนะคะ ยังไม่กลับเลยสงสัยจะติดประชุมน่าเลิกคำ่ๆค่ะ"แม่เฟื่องเอ่ยบอกฉันในขณะที่เธอเปิดตู้เสื้อผ้าไม้ขนาดใหญ่สีขาวในห้องนอนที่คุณย่าจัดไว้ให้ฉัน

"อ๋อค่ะๆแล้วอาธันนอนห้องไหนหรือคะ?"ฉันก็เอ่ยถามแม่เฟื่องไปอีก เธอก็หันมามองฉัน ฉันจึงต้องอมยิ้มให้เธอไปอย่างไม่สื่อพิรุธ

"คุณธันเขาไม่ได้นอนที่เรือนหลังใหญ่นี้หรอกค่ะ เขานอนที่เรือนหลังเล็กนู่นนะคะ"แม่เฟื่องเอ่ยบอกฉัน ฉันก็รีบวิ่งไปชะโงกหน้าตรงหน้าต่างออกไปดูบ้านหลังเล็กที่เเม่เฟื่องบอกว่าเป็นบ้านของอาธันทันที บ้านก็ไม่ใช่หลังเล็กๆหรอกนะ ก็มองไม่ใหญ่โตอยู่เหมือนกัน แถมน่าอยู่มากอีกตั้งหาก^_^

"คุณหนูแก้มใสอยากได้อะไรเพิ่มอีกบอกเฟื่องได้เลยนะคะ^_^"แม่เฟื่องที่จัดเสื้อผ้าของฉันเข้าไปในตู้เสร็จเรียบร้อยแล้วก็หันกลับมาเอ่ยบอกฉัน

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ^_^"ฉันเอ่ยขอบคุณแม่เฟื่องไปแล้วเธอก็ลุกขึ้นยืนยิ้มให้ฉันและค่อยๆเดินออกไปจากห้องนอนของฉัน ทันทีที่แม่เฟื่องออกไปแล้ว ฉันก็รู้สึกถึงอิสระภาพของฉันอีกครั้ง 

"โอ้ย!!!อึดอัดโว้ยยยยยย อีแก้มจะบ้าตายยยย"

"คุณพ่อนะคุณพ่อๆหึยๆๆ"

ตุ๊บๆๆๆๆ

ฉันแหกปากร้องขึ้นมาอย่างอึดอัดพลางถอดเสื้อแขนตุ๊กตาสีขาวของฉันออกไปจากตัวและโยนลงพื้นไปและตามด้วยการถอดผ้าซิ่นที่ยาวถึงข้อเท้าออกไปด้วยเหมือนกัน เพราะตอนนี้ฉันอดทนไม่ไหวแล้วยังไงล่ะ!!!

"ร้อนก็ร้อน ทำไมต้องใส่เนี่ยโอ้ยยยย อยากกลับบ้านนนนน"ฉันเอาหน้าซุกลงไปกับหมอนและแหกปากร้องโวยวายใส่หมอนสีขาวและเอามือทุบลงไปบนที่นอน ตอนนี้ร่างกายของฉันเหลือแต่เพียงจีสตริงสีขาวสุดเซ็กซี่กับบราปีกนกสีขาวแค่นั้นเอง

ตุ๊บๆๆๆ

"โอ้ยยยยยยเบื่อๆๆโว้ยยย!"ฉันพลิกตัวไปมาเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอนอย่างหงุดหงิด ฉันไม่อยากอยู่ที่นี้!!!!! แต่จะว่าไปที่นี้ก็ยังมีคนที่ฉันอยากอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ อาธันวาสุดหล่อของแก้มใส^_^ฉันจะเอาอาธันมาเป็นของฉันให้ได้ ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เขามาครอบครอง เพราะอาธันเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุด หล่อ ดูดี หน้าที่การงานก็เริ่ด ใครหน้าไหนก็ไม่สามารถที่จะมาเอาอาธันของฉันไปได้ ตราบใดที่อีแก้มใสคนนี้ยังอยู่บนโลกใบนี้ ชะนีหน้าวอกทั้งหลายก็ไม่มีสิทธิ์!!!!

บริษัทธนะปรีดากุล

ห้องประชุมใหญ่

20:00น.

ธันวา....

"ผมขอดูรายงานการเข้าใช้โรงแรมที่จังหวัดกระบี่ของเดือนที่แล้วด้วยครับ"ผมเอ่ยขอดูรายงานยอดเข้าพักที่โรงแรมสาขาจังหวัดกระบี่จากคุณพิพาก คุณพิพากเขาทำงานอยู่ฝ่ายการตลาดของโรงแรมในเครือของผมที่มีอยู่ทุกๆจังหวัดในประเทศไทย วันนี้ผมมีประชุมด่วนอย่างกะทันหันจนต้องเบี้ยวนัดกับดาหลาเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมค่อยไปง้อเธอก็ได้ ผมหวังว่าเธอคงยังไม่รีบกลับกรุงเทพก่อนหรอกนะ

"นี่ครับคุณธัน คุณธันสนใจจะไปเยี่ยมชมโรงแรมที่กระบี่ของเราไหมครับ?"คุณพิพากเอ่ยถามผมพลางยื่นแฟ้มเอกสารการเข้าพักที่โรงเเรมสาขาจังหวัดกระบี่มาให้ผมดู ที่จริงผมก็สนใจจะไปเที่ยวและดูงานที่นั้นเหมือนกันแต่ผมรอดาหลาให้เธอว่าง ผมจะได้ชวนเธอไปเที่ยวด้วยกันแต่เธอก็ไม่เคยว่างเลย พอเธอว่างผมก็กลับไม่ว่างซะงั้นก็เลยทำให้ผมกับเธอไม่เคยได้ไปเที่ยวด้วยกัน

"ผมสนใจอยู่ครับ ที่นั้นทำยอดดีทุกเดือนเลย"ผมเอ่ยขึ้นพลางเปิดแฟ้มเอกสารรายงายดูไปเรื่อยๆ

ติ๊ดๆๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆ

"ผมขอโทษครับ"ผมเอ่ยขอโทษกรรมการทุกฝ่ายในที่ประชุมเพราะผมลืมปิดเสียงโทรศัพท์ ผมจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นชื่อของดาหลาโชว์ขึ้นอยู่ เธอคงจะโทรมาหาผม ผมจึงเลือกที่จะต้องปิดเครื่องโทรศัพท์เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทในที่ประชุม กรรมการทุกฝ่ายก็พยักหน้าให้ผม ผมก็ปิดโทรศัพท์และประชุมการตลาดและเเรงดึงดูดใจให้โรงแรมในทุกๆสาขาและทุกๆจังหวัดของผมมียอดคนเข้าใช้ให้เยอะที่สุด

22:00น.

"วันนี้ประชุมเลิกซะดึกเลย ผมขอโทษคุณอาทุกๆ ท่านด้วยนะครับ"ผมลุกขึ้นยืนและยกมือไหว้คณะกรรมการทุกฝ่ายในที่ประชุมด้วยความเกรงใจ

"ไม่เป็นไรครับ คุณธันพวกผมยินดีเสมอ ขอตัวก่อนครับ"คุณพิพากเอ่ยขึ้นพร้อมคณะกรรมการคนอื่นๆก็พากันก้มหัวให้ผม ผมก็ก้มหัวให้พวกท่านกลับไปเหมือนกัน คนที่ทำงานที่นี้ส่วนมากก็อยู่กับบริษัทของผมมาตั้งแต่รุ่นคุณพ่อของผมยั้นรุ่นผมนี่ล่ะครับ

"กลับบ้านเลยไหมครับคุณธัน?"เลขาส่วนตัวของผมเอ่ยถามขึ้นในขณะที่ผมเก็บของเข้ากระเป๋าเพื่อจะกลับบ้าน

"ครับ ผมจะกลับบ้านเลย"ผมเอ่ยตอบเลขาของผมไปในขณะที่ผมเก็บของเเละเอกสารลงกระเป๋าเสร็จพอดี ผมก็ถือกระเป๋าเดินออกมาจากห้องประชุมมุ่งหน้ากลับบ้าน ป่านนี้คุณแม่ท่านคงจะนั่งรอผมอยู่แน่ๆเลย ท่านจะนั่งรอผมกลับบ้านทุกๆวันพอผมถึงบ้านท่านก็จะหมดห่วงและเข้านอนทันทีท่านจะทำแบบนี้ทุกๆวันซึ่งผมก็เกรงใจท่านและเป็นห่วงสุขภาพของท่านเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะทิ้งงานที่บริษัทลงได้

"สวัสดีครับคุณธัน"เลขาของผมเอ่ยสวัสดีพลางยกมือขึ้นไหว้ผม ผมก็ยกมือขึ้นรับไหว้ตอบและเดินขึ้นรถสปอร์ตคันหรูของผมเพื่อจะกลับบ้านทันที

ปึก

 ผมใช้เวลาในการขับรถไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ผมก็มาถึงบ้านสวนหลังใหญ่ที่มีพื้นที่รอบๆตัวบ้านเกือบๆหนึ่งร้อยไร่ผมจอดรถในโรงจอดรถของบ้านและเดินถือกระเป๋ากับเสื้อสูทลงจากรถมุ่งหน้าตรงไปเรือนหลังใหญ่บ้านคุณแม่ของผมทันที

"คุณแม่ครับ ผมกลับมาแล้ว"ผมที่เดินเข้าในบ้านมาก็เห็นคุณแม่ของผมกับแม่เฟื่องกำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ผมจึงเอ่ยบอกท่าน

"คุณธันกลับมาแล้วค่ะ คุณผู้หญิง^_^"แม่เฟื่องที่นั่งพับเพียบอยู่ข้างล่างโซฟาเอ่ยบอกคุณแม่ของผม ท่านก็หันมาส่งยิ้มให้ผม ผมก็วางกระเป๋ากับเสื้อสูทไว้บนโต๊ะและเข้าไปนั่งลงข้างๆท่าน พร้อมกับเอนตัวลงนอนเอาหัวหนุนตักท่าน ท่านก็เอามือของท่านมาลูบศีรษะของผมอย่างแผ่วเบา ผมก็เอื้อมมืออีกข้างไปจับมือของมา ผมมาจุมพิตลงไปบนมือเล็กที่เริ่มมีรอยเหี่ยวไปตามอายุที่เยอะขึ้นด้วยความรักพร้อมๆกับที่ผมค่อยๆปิดเปลือกตาลงอย่างอ่อนล้า

"ที่บริษัทมีปัญหาหรือลูก กลับดึกทุกวันเลย?"คุณแม่ของผมเอ่ยถามผมด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง

"ป่าวหรอกครับคุณแม่ ผมก็แค่ประชุมกันเรื่องโรงแรมตามสาขาจังหวัดอื่นๆนะครับ"ผมเอ่ยบอกคุณแม่ของผมไปทั้งๆทีผมยังคงหลับตาอยู่

"ลาพักร้อนมั่งไหมลูก แม่อนุญาต"คุณแม่เอ่ยถามผมแต่มือของท่านยังคงลูบแก้มของผมอย่างแผ่วเบา ผมก็ส่ายหน้าไปมาว่าไม่ลา งานผมยุ่งมากเลยตอนนี้และผมคงจะทิ้งงานไปไม่ได้อยู่ดีครับ เพราะผมไม่อยากให้คุณแม่ของผมท่านเหนื่อย ท่านอายุมากแล้วควรได้พักผ่อนสักทีท่านเหนื่อยมามากแล้ว

"อืมจริงสิ ไปหาหลานหน่อยสิลูก"คุณแม่ของผมเอ่ยขึ้น ผมก็รีบลืมตามองหน้าท่านทันที หลานผมใครหว่า

"หึ ทำหน้างงหลานสาวคนเดียวของลูกไง หนูแก้มใส^_^"คุณแม่เอ่ยบอกผม ผมก็ถึงบางอ้อทันที แก้มใสลูกสาวคนเดียวของพี่ตุลาพี่ชายผมเอง ผมไม่ได้เจอแก้มใสมาเป็นสิบๆปีแล้ว เจอครั้งสุดท้ายตอนที่เธอแอบมาหอมแก้มผมตอนที่ผมเผลอหลับและตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็เป็นสิบปีแล้วที่ผมไม่ได้เจอเธอ เธอคงจะโตเป็นสาวแล้วแหละมั้งนะ

"ไปสิลูก ไปทักทายหลานหน่อย ถ้าไฟห้องหลานปิดแล้วก็ไม่ต้องเข้าไปแต่ถ้าไฟเปิดเราก็เข้าไปได้เลยลูก ประตูห้องสีขาวนะ"คุณแม่ของผมเอ่ยบอกผมพลางจับไหล่ของผมดันให้ผมลุกขึ้นนั่ง ผมจึงต้องจำใจลุกขึ้นจากตักของคุณแม่ และเดินไปขึ้นบันไดไปยังชั้นสองเพื่อจะไปทักทายหลานสาวคนเดียวของผม เพราะคุณแม่ของผมคงจะมีหลานหลายคนไม่ได้หรอกครับเพราะพี่ตุลามีลูกคนเดียวก็คือแก้มใสและลูกชายอีกคนของคุณแม่ก็คือผม ซึ่งผมเองยังไม่ได้แต่งงานและยังไม่มีลูกท่านเลยมีหลานสาวแค่คนเดียว

ก๊อก ก๊อก

เมื่อผมเดินมาหยุดอยู่ตรงประตูห้องนอนบานสีขาวก็ยื่นมือไปเคาะประตูเรียกคนในห้องทันที

"อืม คุณแม่เหรอคะ เข้ามาเลย"เสียงใสๆของผู้หญิงเอ่ยขึ้น ผมที่ได้ยินเจ้าของห้องอนุญาตแล้วก็หมุนลูกบิดเปิดประตูเข้าไปยังในห้องนอนสีหวานแหววเพราะคุณแม่ท่านคงจะตกแต่งห้องนี้ไว้ให้หลานสาวคนเดียวของเขาโดยเฉพาะเลยล่ะ ท่านน่ะเอ็นดูแก้มใสมากและรักเธอเหมือนหลานสาวแท้ๆของท่าน

"อื้อออ"ผมที่ได้ยินเสียงของผู้หญิงร้องขึ้นผมก็รีบเดินเข้าไปดูยังต้นตอของเสียงแล้วก็ต้องตกใจ ที่ภาพตรงหน้าของผมคือ มีร่างบางของผู้หญิงกำลังนอนคว่ำหน้าลงไปบนที่นอนสีขาวสะอาดและที่ทำให้ผมตกใจยิ่งกว่านั้นคือ เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยแม้สักกะชิ้นเดียว และรอบๆเตียงนอนข้างล่างพื้นก็มีเสื้อผ้าของผู้หญิงถูกถอนไว้อย่างระเกะระกะอยู่เกลื่อนพื้น

"แก้มใส!"ผมตะโกนเรียกชื่อของเจ้าของเรือนร่างเล็กที่มีบั้นท้ายงอนงามและขาวนวล

"เห้ย!"ผมร้องขึ้นพลางสะบัดหน้าหัวตัวเองอย่างแรงๆเพราะตกใจกับภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้านี้

"ขา คุณแม่กลับมาแล้วหรือคะ"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นพร้อมๆกับค่อยๆ พลิกตัวกลับมานอนหงายผมเบิกตาโตขึ้นอย่างตกใจที่ตอนนี้ ผมเห็นเรือนร่างเล็กที่มีขนาดหน้าอกไม่ได้เล็กตามตัวเเละเนินสามเหลี่ยมสีขาวอมชมพูอวบอิ่มซึ่งไร้ขนนุ่มปกคลุมของเธอมันช่างน่ารักอะไรเยี่ยงนี้ เนื้อตัวขาวๆของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ทำไมเธอถึงไม่เปิดแอร์นอนล่ะ?มาทนนอนร้อนแบบนี้ทำไมกัน

"แก้มใส!ใส่เสื้อผ้าครับ!!"ผมสะบัดศีรษะไปมาและพอตั้งสติได้ก็รีบเอ่ยขึ้นบอกร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง

"อื้ออ เห้ยเสียงผู้ชาย!"เสียงใสร้องขึ้นอย่างตกใจและรีบดีดตัวลุกขึ้นเอาผ้านวมปิดร่างตัวเองไว้อย่างไว

"อาธัน!"แก้มใสตะโกนเรียกชื่อของผมอย่างตกใจ ผมก็มองใบหน้าหวานที่มีดวงตาสวยสองคู่และปากเล็กๆ ของเธอประดับด้วยริมฝีปากสีชมพูจมูกโด่งและตอนนี้แก้มของเธอกำลังค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ

"ทำไมไม่เสื้อผ้าละครับ?"ผมเอ่ยถามเธอด้วยความสงสัย เธอก็มองหน้าผมแล้วอมยิ้มขึ้นมา ไม่เจอเป็นสิบปีเจออีกทีเป็นสาวแล้วแถมน่ารักอีกด้วยนะครับแก้มใส

"แก้มใสร้อนนะคะ เลยถอดเสื้อผ้าออกแล้วเผลอหลับไป แก้มใสคิดถึงอาธันจังเลยค่ะ อาธันละคะคิดถึงแก้มใสบ้างไหม^_^"เธอเอ่ยถามผมพร้อมกับส่งยิ้มน่ารักๆมาให้

"ครับ อาก็คิดถึงเรา โตเป็นสาวแล้วแก้ผ้าเดินทั่วบ้านแบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะครับ"ผมเอ่ยบอกเธอไปด้วยนำ้เสียงจริงจังเมื่อก่อนเธอชอบเดินแก้ผ้าทั่วบ้านแต่ตอนนี้คงจะไม่ได้แล้วแหละ เพราะหลานสาวของผมโตเป็นสาวแล้วหนิ เธอมองหน้าผมด้วยสายตาหวานเยิ้มทำไมเธอมองผมแบบนั้นละครับ

"อาไปก่อนนะ แค่แวะมาทักทายน่ะ"ผมเอ่ยบอกเธอไปและรีบหันหลังให้เธอพร้อมกับเดินออกมาจากห้องของเธออย่างไว

ตึกๆๆๆ

"อ้าว เจอหลานไหมลูก?"คุณแม่เอ่ยถามผมทันทีที่ผมเดินเข้าไปหาท่านพลางหยิบกระเป๋ากับเสื้อสูทที่ผมวางไว้บนโต๊ะขึ้นมาถือไว้

"เจอแล้วครับคุณแม่ ผมขอตัวไปอาบนำ้นอนก่อนนะครับ"ผมเอ่ยบอกคุณแม่และก้มหัวให้ท่านอย่างเคารพและเดินออกมาจากเรือนหลังใหญ่มุ่งหน้าไปเรือนหลังเล็กของผมทันที เพราะในใจของผมตอนนี้มันกำลังร้อนรุ่มแปลกไงชอบกล

00:00น.

ห้องนอนของแก้มใส เรือนใหญ่

แก้มใส..

จ๊อกกก จ๊อกกก

"อื้ออ หิวจัง"ฉันบ่นขึ้นและลุกขึ้นนั่งบนที่นอนพลางเอามือไปลูบที่ท้องของตัวเองที่ตอนนี้มันร้องอย่างเสียงดังด้วยความหิวโหยของฉันเองแหละ ฉันนอนไม่หลับแล้วหลังจากที่อาธันเข้ามาเห็นฉันตอนโป๊อยู่ อีกใจฉันก็อายแต่อีกใจก็ไม่อายอ่ะอยากโชว์ให้อาธันดูฮ่าๆเพราะๆยังไงๆอาธันก็ต้องเห็นของของฉันอยู่ดีนั้นแหละเพราะฉันจะต้องเป็นของอาธันให้ได้

"ไม่ไหวแล้วเว้ย!"ฉันเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดพร้อมกับเอี้ยวตัวลงมาจากเตียงนอน เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของฉันมาถือไว้และใส่รองเท้าที่ใช้สำหรับเดินในบ้านพร้อมเดินออกมาจากห้องนอนของฉัน ฉันเปิดไฟฉายจากโทรศัพท์ของฉันในมองเห็นทางเดิน ฉันค่อยๆเดินลงบันไดลงไปยังชั้นล่างของบ้านคุณย่าเพื่อจะไปหาอะไรกินที่ห้องครัว

"เอ๊ะ!บ้านอาธันยังเปิดไฟอยู่หนิ"ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากที่สายตาของฉันเหลือบไปเห็นว่าไฟบ้านของอาธันยังเปิดอยู่ ฉันจึงเปลี่ยนทิศทางจากตอนแรกจะเดินเข้าไปในครัวเปลี่ยนไปยังประตูออกทางข้างบ้านที่มีสวนอยู่ตรงกลางระหว่างบ้านของคุณย่าและบ้านของอาธัน ฉันจึงรีบเดินไปยังบ้านของอาธันทันทีด้วยความดีใจ

"อาธันขาาาาาา^_^"ฉันที่เปิดประตูเข้าไปยังในบ้านหลังเล็กของอาธันเรีบบร้อยแล้วก็ตะโกนเรียกหาอาธันสุดที่รักของฉันทันที ฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดปิดไฟฉาย

"แปปหนึ่งครับ"เสียงของอาธันตะโกนตอบกลับมาจากในห้องไหนสักห้องนี้แหละ ฉันจึงเดินตามเสียงของอาธันไปและก็พบกับประตูไม้สักบานหนึ่งและเสียงของอาธันก็ดังมาจากในห้องนี้ มันคือห้องอะไรกันนะ?

"ห้องนำ้รึป่าว เอือกก"ฉันที่ยืนคุ้นคิดอยู่หน้าประตูไม้สักก็เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับกลืนนำ้ลายลงคอทันที เมื่อจินตนาการถึงร่างกายที่เปลือยเปล่าของอาธันที่ยืนอยู่ใต้ฝักบัวและตามอกล่ำของเขากำลังมีหยดนำ้เกาะอยู่อร๊าย^//^

"อื้ออออ แค่คิดนำ้ก็เดินแล้วอ่ะอาธันงื้อ"ฉันยืนหลับตาเอามือทั้งสองข้างกุมโทรศัพท์แน่นพลางบิดตัวไปมาอย่างเขินอาย

แกร๊ก

ฉันหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงลูกบิดของประตูที่กำลังมีคนบิดกลอนเพื่อจะออกมาจากห้องนำ้ ฉันจึงยกโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าแอฟถ่ายรูปและตั้งกล้องไปทางหน้าประตูห้องนำ้เพื่อจะรอคนในห้องนำ้ออกมา และคนในห้องนำ้ก็เดินออกมาจริงๆด้วย อาธันนุ่งแค่ผ้าขนหนูตัวเดียวและเปลือยท่อนบนโชว์แผงอกสุดเซ็กซี่หน้าอกสุดล่ำกับซิกซ์แพ็กแน่นๆของเขา กล้ามเป็นมัดๆๆเลยช่างน่าลูบไล้เหลือเกิน ทำไมหุ่นอาธันดีขนาดนี้ละคะ

แชะ

"แก้มใส แก้มใสครับ เลือดกำเดาหนูไหลน่ะ"เสียงของอาธันเอ่ยขึ้นอยู่ตรงหน้าของฉันพร้อมกับสัมผัสนุ่มๆที่ถูกกดลงมาตรงปลายจมูกของฉัน

"อื้ออออ"ฉันร้องขึ้นพลางเบิกตาโตขึ้นมองไปที่หน้าอกแกร่งของอาธันที่ตอนนี้เขาอยู่ใกล้ฉันมาก มากจนฉันได้กลิ่นหอมๆของสบู่ที่อาธันใช้ถูตัวตอนเขาอาบนำ้ อยากไปถูหลังให้อาธันจังเลย

"เลือดกำเดาไหลไม่หยุดเลยครับแก้มใส ไม่สบายหรือเรา?"อาธันเอ่ยถามฉันพลางยกมือหนามาสัมผัสตรงหน้าผากของฉัน จนฉันได้รับสัมผัสอุ่นจากมือหนาของอาธัน ฉันจึงหลับตาลง

"แก้มใส!เป็นอะไรรึป่าว!"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงตกใจปนเป็นห่วง ฉันจึงแกล้งเอนหัวซบลงไปบนอกแกร่งของอาธัน

"แก้มใสเวียนหัวนะคะอาธัน"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปด้วยนำ้เสียงออดอ้อนและเอื้อมมือทั้งสองข้างขึ้นไปโอบรอบคอของอาธันทันที

"อ้าวเหรอครับ แล้วหนูลงมาทำอะไรล่ะครับ?"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเหมือนเขาไม่เชื่อฉันปนแปลกใจ ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วแหละ 

"หนูแก้มใส หนูแก้มใส!"เสียงอาธันเอ่ยเรียกฉันด้วยนำ้เสียงตกใจ ร่างของฉันที่โดนอาธันจับเขย่าๆเบาๆเพื่อเรียกสติของฉัน อาธันขาแก้มใสมีสติครบถ้วนค่ะและตอนนี้สติของแก้มใสกำลังจะหมดไปกับร่างกายที่สุดแสนจะเพอร์เฟคของอาธันนี้แหละค่ะ!!ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย

"อึ๊บ"อาธันช้อนร่างของฉันขึ้นอุ้มและพาร่างของฉันเดินไปที่ไหนสักทีหนึ่ง

พรึบ

"สงสัยจะไม่สบายจริงๆแฮะเลือดกำเดาก็ไหลไม่ยอมหยุด"เสียงอาธันเอ่ยขึ้นพลางจับศีรษะของฉันหนุนไปบนหมอนสูงและเขาก็จับหน้าของฉันให้นอนหงายหน้าขึ้นมองเพดานสีขาว ฉันกำลังนอนอยู่บนที่นอนนุ่มๆอย่าบอกนะ ว่านี้คือเตียงนอนของอาธันอ่ะ อื้อฟินนนโคตรๆๆ^//^

"อาธันขา หนูหิวจัง"ฉันลืมตาขึ้นไปมองอาธันที่ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่บนเตียงข้างๆฉันและเขากำลังเอากระดาษทิชชูเช็ดเลือดกำเดาให้ฉันอยู่ และเลือดกำเดาของฉันมันคงจะไม่หยุดไหลง่ายๆแน่ถ้าอาธันยังโชว์หน้าอกสุดล่ำให้ฉันดูอยู่แบบนี้น่ะ!!

"กะแก้มใส จะทำอะไรอ่ะครับ?"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงสั่นๆที่ตอนนี้ฉันยื่นมือขึ้นไปลูบไล้หน้าอกที่เปลือยเปล่าของอาธัน อาธันก็เอามือของเขามาจับแขนของฉันให้หยุดลูบแผงอกของเขา

"แก้มใสรักอาธันนะคะ รักมาตลอด"ฉันเอ่ยบอกอาธันและค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหาหน้าของอาธันที่ตอนนี้เขามองฉันด้วยสายตาตกใจ

"อาธันขา"ฉันเรียกอาธันด้วยนำ้เสียงหวานๆพร้อมกับขยับตัวขึ้นไปนั่งบนตักของอาธัน

"แก้มใสคิดอะไรอยู่ครับ! เราเป็นอาหลานกันน่ะ"อาธันเอ่ยบอกฉัน ฉันที่กำลังยื่นมือขึ้นไปลูบไล้โครงหน้าหล่อของอาธันอยู่ก็ต้องชะะงักกับคำพูดของเขาและหันกลับไปมองหน้าของอาธันด้วยสายตาไม่พอใจ

"ทำไมคะ!ทำไมแก้มใสจะรักอาธันไม่ได้ อาธันไม่ได้เป็นอาแท้ๆของแก้มใสสักหน่อย!!"ฉันตะโกนใส่หน้าของอาธันด้วยนำ้เสียงไม่พอใจแววตาของฉันที่มองเขาเต็มไปด้วยคำถาม ว่าทำไม ฉันจะรักเขาไม่ได้!

พรึบ

"แก้มใส!!"อาธันเรียกฉันด้วยนำ้เสียงดุๆพลางตกใจที่ตอนนี้ฉันถอดเสื้อยืดสีครีมของฉันออกไปแล้ว จนเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มขนาดใหญ่เกินตัวของฉันที่มียอดอกสีชมพูระเรื่อประดับไว้อย่างสวยงาม

"แก้มใสรักอาธันจริงๆนะคะ อาธันรักแก้มใสไหมคะ?"ฉันเอ่ยบอกอาธันและขยับตัวเอาหน้าอกอวบอิ่มของฉันไปสัมผัสกับหน้าอกแกร่งของอาธันพลางใช้ปลายปทุมถันถูเสียดสีไปกับแผงอกสุดล่ำของอาธัน

"ไม่นะอาธัน อาธันผลักแก้มใสทำไม!!"ฉันเอ่ยถามอาธันไปอย่างไม่พอใจที่เขาจับไหล่ของฉันและออกแรงดันเบาๆให้ฉันออกไปจากเขา

พรึบ

"ไม่ค่ะ แก้มใสอยากเป็นของอาธัน แก้มใสรักอาธันนะคะ"ฉันกอดคออาธันแน่นและเอ่ยบอกเขา ตอนนี้หน้าอกของฉันกำลังเบียดเสียดอยู่กับแผงอกที่เปลือยเปล่าของอาธันและส่วนล่างของฉันก็มีแค่แพนตี้ลายลูกไม้สีขาวตัวจิ๋วตัวเดียวแค่นั้น

"แก้มใสพูดอะไรอยู่น่ะ รู้ตัวบ้างไหม!!"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงดุๆปนไม่พอใจ 

"แก้มใสรู้ตัวค่ะ ว่าแก้มใสพูดอะไรออกไป จ๊วฟฟ จ๊วฟฟ อื้ออ"ฉันเอ่ยบอกอาธันและฉันก็ขยับหน้าลงไปประกบริมฝีปากสีชมพูของอาธันทันที เขาไม่ยอมเปิดปากให้ฉัน ฉันจึงทำได้แค่เพียงดูดชิมความหวานจากริมฝีปากของอาธันแค่นั่นเอง ริมฝีปากของเขาช่างหวานซะเหลือเกิน

"อื้อ จ๊วฟฟ ซู๊ดดดด"ฉันดูดดึงริมฝีปากของอาธันพลางขบฟันกัดหยอกเย้าริมฝีปากของอาธันเล่นย่างหมั่นเขี้ยวดวงตาทั้งสองข้างของฉันก็ปิดลง

"อื้ออออ"อาธันร้องขึ้นแล้วเขาก็ออกแรงผลักไหล่ของฉันจนฉันหลุดออกมาจากตัวของเขาได้สำเร็จ

"ทีหลังอย่าเล่นอะไรแบบนี้อีก เราเป็นหลานของอา และที่สำคัญอามีแฟนแล้ว"

"เลิกคิดอะไรกับอาได้แล้วแก้มใส เรื่องของเรามันไม่มีทางเป็นไปได้เลย"อาธันเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงจริงจัง แววตาที่เขามองมาที่ฉันมันเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและนิ่งสงบเยือกเย็น แต่ผิดกับฉันที่ใจของฉันกำลังแหลกสลาย

"อาธันมีแฟนแล้วเหรอคะ?"ฉันมองหน้าอาธันพลางเอ่ยถามอาธันไปด้วยนำ้เสียงแผ่วเบาอย่างคนหมดแรง ฉันไม่มีแรงที่จะทำอะไรต่อไปแล้ว เพราะฉันกำลังอกหัก

"อืม อามีแฟนแล้วครับ อารักเธอมากและที่สำคัญอากำลังจะขอเธอแต่งงาน"อาธันเอ่ยบอกฉัน ฉันที่ได้ยินคำพูดของอาธันทำให้ฉันนำ้ตาคลอขึ้นมาทันที อาธันมีแฟนแล้ว อาธันกำลังจะขอผู้หญิงคนนั้นแต่งงาน เขาไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม

"แก้มใส!"อาธันเอ่ยเรียกฉันเสียงดังด้วยความตกใจที่อยู่ๆฉันลุกขึ้นจากเตียงนอนของเขาและเดินออกมาจากบ้านของอาธัน ฉันรู้สึกหนาวฉันจึงยกมือขึ้นมาโอบกอดร่างของฉันและเดินกลับไปยังบ้านของคุณย่าด้วยสภาพที่ท่อนบนเปลือยเปล่าพร้อมกับใจที่แหลกสลาย

พรึบ

"ไม่หนาวเหรอครับ?"อาธันเอาผ้าขนหนูมาคลุมร่างของฉันพร้อมกับเอ่ยถามฉันนำ้เสียงของเขาฟังดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงฉัน ฉันจึงหยุดเดินและหันหน้ากลับไปมองหน้าอาธัน

"อาธันมีแฟนแล้ว อาธันกำลังจะแต่งงาน?"ฉันเอ่ยขึ้นเหมือนคนที่กำลังเพ้อ อาธันก็มองหน้าฉันด้วยแววตาสั่นไหวเล็กน้อย

"แล้วแก้มใสล่ะคะ อาธันไม่รักแก้มใสเหรอ!!"ฉันตะโกนถามอาธัน

"แก้มใสเป็นหลานสาวของอาน่ะ เป็นลูกสาวของพี่ตุลาพี่ชายอา อารักเราครับ แต่อาไม่ได้รักเราแบบนั้น"อาธันเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงแผ่วเบาพลางหลบหน้าฉันเมื่อเขาพูดจบ  ฉันยิ่งปล่อยโฮร้องออกมาอย่างหนัก

พรึบ

"อาธันใจร้าย!!"ฉันผลักร่างของอาธันให้ออกไปจากตัวฉันอย่างแรงและตะโกนใส่หน้าเขา

ตึกๆๆๆๆ

"ฮืฮๆๆๆๆ"ฉันวิ่งขึ้นบันไดไปพร้อมกับร้องไห้ไปตลอดทาง อาธันไม่ได้เรียกฉันให้หยุดฟังคำพูดของเขา และเขาก็ไม่ได้วิ่งตามฉันมา เขาคงจะไม่ได้คิดอะไรกับฉันจริงๆแหละ และที่นี้ฉันจะทำยังไงต่อไปดี ทั้งๆที่ฉันรักเขา รักเขามาตลอด รักมาตั้งแต่เล็กๆและเก็บทุกๆในร่างกายของฉันให้เป็นของเขารวมไปถึงใจดวงน้อยๆของฉันด้วย