"หนูไม่อยากไปอ่ะมามี๊ทำไหมต้องด้วยอ่ะมี๊"เสียงของฉันพูดขึ้น"ไม่ต้องงอแงเลยนะเมเบล"เสียงของแม่พูดขึ้นฉันเลยถามแม่ว่า"แต่หนูทำไหมต้องไปด้วยหรอค่ะ""เพราะแม่ได้รับมรดกที่ประเทศนั้นแต่แม่ไม่อยากกับไปที่ประเทศนั้นแล้วแม่ก็เลยคิดจะส่งหนูไปอยู่แทนดีกว่าปล่อยให้ทิ้งร้างไงล่ะ"ได้ยินแบบนั้นชั้นก็ได้มีความคิดว่าทำไมกันนะที่มามี๊ไม่อยากกลับไปที่นั้นนะ"เอาเถอะแม่ว่าหนูไปเก็บของก่อนนะเดี๋ยวตอนเย็นมี๊ไปส่งที่สนามบิน""คะ"ชั้นตอบคำพูดของยิ่งทำให้สงสัยในเวลานั้นดีแลนน้องชายของชั้นได้เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่ชั้นกับมามี๊นั่งอยู่"แม่ฮะผมอยากไปกับพี่เมเบลครับ"เสียงเล็กๆของดีแลนพูดขึ้น"ไม่ได้นะดีแลนผมยังเด็กเผื่อพี่เมเบลพาผู้ชายเข้าห้องล่ะครับ"น้ำเสียงของมามี๊เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงชวนให้ยิ้ม"ว้าวน่าสุดยอดจังเลยงั้นผมไม่ไปแล้วครับ"มามี๊ที่นั่งอยู่ตรงนั้นถึงกับหัวเราะลั่นมีแต่ชั้นที่นั่งอายอยู่ในขณะแดดดี้ก็เดินเข้ามาพร้อมถามว่า"นั่งหัวเราะอะไรกันอยู่หรอ"พี่เมเบลพาผู้ชายเข้าห้องฮาฮ่าๆๆ"ดีแลนตอบ"ไม่ใช่นะคะแดดดี้""พอเถอะเดี๋ยวฉันพาเมเบลไปเก็บของก่อนนะ"มี๊พูดแทรกแล้วจูงแขนชั้นไปที่ห้องของมามี๊แล้วหยิบสร้อยคอทีอยู่ในกล่องแล้วพูดกับชั้นว่า"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นใส่สร้อยคอนี่ไว้นะลูกเพราะนี่คือสร้อยคอนำโชคของมี๊เองที่หนูใส่ได้เพราะหนูราศีเดียวกับมามี๊นะมามี๊กับแดดดี้รักหนูนะแดดดี้ถึงจะไม่ใช่พ่อแท้ๆของลูกแต่พอถึงเวลานั้นมามี๊จะเล่าทุกอย่างให้ฟังเอง"บรรยากาศเริ่มเงียบชั้นได้แต่ครุ่นคิดว่ามันคือเรื่องบ้าไรกันเนี่ย"คะมามี๊"ชั้นได้แต่ตอบคำนี้ไปแต่อีกใจหนึ่งชั้นก็อยากจะถามความจริงทั้งหมดเราช่วยกันเก็บของอยู่หลายชั่วโมงจนแดดดี้สงสัยเลยขึ้นมาถามแต่ชั้นกับมามี๊เก็บของเสร็จพอดี"เสร็จกันหรือยัง"แดดดี้ถาม"เสร็จพอดีค่ะคุณ"แม่ตอบชั้นเลยถามต่อว่าไปกันเลยไหมคะ"
\*ความเดิมตอนที่แล้ว\*
"เราไปกันเลยไหมคะ"
*กลับมา ณ ปัจจุบัน*
ชั้นถามมามี๊กับแดดดี้เช่นนั้นมามี๊จึงตอบกับมาว่า"ได้สิจ๊ะ เราไปกันเลยนะ"ชั้นได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกสบายใจแบบบอกไม่ถูกเลยคิดในใจว่า(เราโชคดีจังเลยนะที่มีมามี๊แบบนี้ แต่....ถ้าเราทำให้มามี๊เสียใจล่ะ)"ลูกจ๊ะ"แดดดี้ดึงสติของชั้นกลับมาปัจจุบัน"คะแดดดี้"ชั้นตอบกับแดดดี้ไป"พอดีแดดดี้เห็นว่าลูกเหมอลอยตั้งนานแล้วก็เลยเรียกแล้วของในกล่องนี้ลูกจะเอาไปมั้ย""อ๋อค่ะเอาไปคะ"//ขนของขึ้นรถ*เสร็จ*
...-------ณ สนามบิน---------...
..."ถึงสักทีเฮ้อ~~~"ชั้นพูดขึ้น"ว่าแต่เจ้าตัวเล็กนอนแล้วหรอคะ"ชั้นถามต่อ"ใช่จ๊ะเจ้าตัวเล็กหลับแล้วจ้า"แม่ตอบชั้นจึงชะโงกหน้าเข้าไปดู
"หลับจริงๆด้วยงั้นหนูไปก่อนนะคะ"พอบอกลาชั้นก็ได้เดินหันหลังเข้าไปในสนามบิน...
...****************...
ตอนนี้ชั้นอยู่บนเครื่องแล้วเครื่องกำลังออก
บรรยากาศตอนนี้สวยจังถ้าเราไปอยู่ที่ประเทศนั้นเราจะเรียนที่ไหนกันน้าา~~ว่าแต่เริ่มหิวแล้วสิบนเครื่องบินมีไรกินบ้างเนี่ยเรียกพนักงานมาก่อนดีกว่า***สั่งอาหาร***"ว้าวน่ากินจัง
"เชิญทานให้อร่อยนะคะ"เสียงของแอร์โฮสเตสพูดขึ้นชั้นได้แต่พยักหน้าพอกินเสร็จชั้นก็นอนต่อ ื *ตอนเช้า*
(เช้าสักที่เอ๊ะ!มามี๊กับแดดดีก็โทรมา128สายนี่นาแล้สลืมรับสะด้วยก่อนมาแดดดี้บอกว่าไงนะ)*เมื่อคืน*"ถ้าแดดดี้โทรไปต้องรับทุกสายด้วยนะเมเบล"ซวยแล้วไงว่าแต่ใกล้ถึงยังเนี่ย..อ่าถึงละลงเครื่องก่อนแล้วกันเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังหารถมารับแล้วกันนี่ไงรถ"ไปที่ไหนล่ะหนู"พี่แท็กซี่ถาม"เออไปที่ห้องเช่านี่คะ"ชั้นตอบไปแล้วคุณลุงก็พาไปที่ห้องเช่นแห่งหนึ่งที่สภาพดีราคาถูกมากบรรยากาศตรงระเบียงดีใช้ได้
ห้องนอนก็สวยดี
พออยู่ได้แถมยังใกล้โรง้รียนอีก"กว่าจะมาถึงขอนอนก่อนพอมาถึงนี้ก็บ่ายสองพอดีงั้นขอตัวนอนก่อนก็แล้วกัน"ตื่นมาอีกทีนี้ก็สองทุ่มครึ่งแล้วหรอเนื่อไปหาไรกินดีกว่ากินชาบูสุกกี้นี่และ
"อร่อยเกือบลืมไปเลยต้องโทรหาแดดดี้นี่นา"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
