ท่ามกลางอากาศเย็นสบายของเช้าวันหนึ่งในนิวยอร์ก ซาโตะ ฮิการิ กำลังเดินซื้อของในย่านการค้า เขาใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย

เมื่อโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น

ฮิการิกดรับสาย

“มีอะไรเหรอครับ?” ฮิการิถาม

“นายถูกเลือกให้ไปทำภารกิจ” นั้นคือเสียงของผู้บังคับบัญชาแบรดลีย์

“ไม่ล่ะ ผมขอบาย👋” ฮิการิพูดตอบกลับ

อีกฝั่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมา “ฉันว่าแล้วว่าแกต้องพูดแบบนี้ ดีนะที่ฉันเตรียมแผนสำรองไว้”

ทันใดนั้นเอง รถตู้สีดำคันหนึ่งเบรคกระทันหันจอดขวางหน้าฮิการิ ชายในชุดดำสี่ถึงห้าคนพุ่งลงจากรถก่อนจะล้อมตัวเขาไว้

“นี่พวกนายจะทำอะไรกัน?” ฮิการิเริ่มรู้สึกไม่ดี

“ขอโทษน่ะแต่นี้คำสั่งจากผู้พัน” หนึ่งในนั้นตอบสั้นๆ ก่อนที่เขาจะถูกจับขึ้นรถตู้ไปโดยไม่มีโอกาสขัดขืน

เมื่อฮิการิรู้สึกตัวอีกครั้ง เขาก็พบว่าตัวเองอยู่บนเครื่องบิน เบื้องหน้าของเขาคือผู้พันแบรดลีย์ในชุดเครื่องแบบเต็มยศ

“ตื่นแล้วเหรอ? หวังว่านายจะไม่โกรธฉันนะ” แบรดลีย์พูดพลางจิบกาแฟอย่างสบายใจ

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ผู้พัน? แล้วเรากำลังจะไปไหน?” ฮิการิถามอย่างไม่สบอารมณ์

“ฐานทัพลับ Red Eagle”

ฮิการิเงียบไป เขาเคยได้ยินชื่อสถานที่นี้ แต่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้ไปจริงๆ

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ฮิการิก็มาถึงฐานลับที่ว่านี้ เขาถูกนำตัวไปยังห้องประชุมลับซึ่งเต็มไปด้วยจอแสดงผลและแผนที่

“นี่คือภารกิจของนาย” แบรดลีย์เริ่มพูดพร้อมกับฉายภาพประตูโลหะขนาดยักษ์ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางทะเลทราย

“ประตูนี้ปรากฏขึ้นเมื่อ 40 ปีที่แล้ว เราเรียกมันว่า ‘เกต’”

“แล้วมันคืออะไร?” ฮิการิถาม

“เราไม่รู้แน่ชัด แต่มีบางอย่างอยู่อีกฟากหนึ่ง และเราเคยส่งคนเข้าไปเมื่อ 20 ปีก่อน

.....แต่สุดท้ายเขาก็ไม่กลับมา"

ฮิการิจ้องมองภาพประตูนั้นด้วยความสงสัย “แล้วทำไมต้องเป็นผม?”

“เพราะนายคือคนที่เหมาะกับงานนี้ที่สุด ซาโตะ ฮิการิ เราต้องการใครบางคนที่พร้อมสำหรับทุกสถานการณ์”

หลังการเตรียมตัวและรับคำสั่งสุดท้าย ฮิการิยืนอยู่หน้าประตูโลหะขนาดใหญ่ในชุดเกราะพร้อมอาวุธครบมือ แบรดลีย์มองเขาพร้อมกับพูดขึ้นว่า “จำไว้ว่าพอเข้าไปในประตูนี้ เราจะไม่สามารถติดต่อกับนายได้”

ฮิการิพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนที่ผู้พันจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฮิการิคุง ขอให้โชคดี”

ฮิการิเดินเข้าไปในประตูพร้อมกับความรู้สึกเวียนหัว แต่พอเขารู้สึกตัวอีกทีเขากลับพบว่าตัวเองยืนอยู่ในโลกใหม่ที่งดงาม อากาศบริสุทธิ์จนสัมผัสได้ ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยป่าเขียวขจี

“นี่มัน…โลกแบบไหนกัน?” ฮิการิพึมพำก่อนจะเริ่มต้นการผจญภัยในโลกที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน

จบบทที่ 1

ฮิการิเดินลึกเข้าไปในป่าที่มีแสงแดด ลอดผ่านต้นไม้หนาทึบ เสียงนกและ แมลงร้องดังรอบตัว แต่ความคิดของเขา ยังวนเวียนอยู่กับคำพูดของแบรดลีย์ใน การประชุมก่อนที่เขาจะก้าวเข้าสู่ประตู

"นายต้องอยู่ในนั้นเป็นเวลา 1 สัปดาห์ พอครบเวลากองทัพสหรัฐจะเคลื่อนพล เข้าไปยังในพื้นที่แห่งนั้น" และตามด้วยคำพูดจริงจังของแบรดลีย์: "ฉันหวังว่าเราจะได้ข้อมูลที่สำคัญ มานะ"

ฮิการิถอนหายใจยาว ความกดดันจาก ภารกิจและความไม่แน่นอนของโลกใหม่ นี้ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าเขาอาจจะไม่ได้ กลับไป

ขณะเดินผ่านป่าลึก ฮิการิเห็นลำธารที่ใส สะอาด เขาจึงตัดสินใจนั่งพักดื่มน้ำและ ตรวจสอบกระเป๋าของตัวเอง เขาค่อยๆ เปิดกระเป๋า หยิบอุปกรณ์ทีละชิ้นขึ้นมา ตรวจสอบ

ทันใดนั้น เสียงพุ่มไม้ทำให้เขาหัน ขวับไปก่อนจะมีสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กพุ่ง ออกมาจากพุ่มหญ้า ฮิการิหลบทันใน เสี้ยววินาที เขาถอยไปตั้งหลักก่อนจะพบ ว่าผู้จู่โจมคือตัว "ก๊อปลิน"

ก๊อปลินส่งเสียงคำรามพร้อมพุ่งเข้ามาอีก ครั้ง ฮิการิหยิบปืนพกออกมาจากซองที่ เอว และลั่นไกทันที ปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนดังก้อง ก๊อปลินตัวนั้นล้มลงกับพื้น

แต่เขาไม่มีเวลาหยุดพักเพราะก็อปลินอีก 4 ตัวโผล่ออกมาจากพุ่มไม้  ฮิการิรีบเดินกลับไปที่กระเป๋า หยิบ"ดาบคาตานะ"ออกมาและเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ระยะประชิด

ก๊อปลินตัวแรกกระโจนเข้ามา ฮิการิหลบ การโจมตีและสวนกลับด้วยการฟันอย่าง รวดเร็ว ก๊อปลินตัวนั้นล้มลงในทันที แต่ ตัวที่สองพุ่งเข้ามา ฮิการิยกปืนในมือซ้าย ยิงใส่จนมันล้มไปอีกตัว

เมื่อเขาเตรียมจะโจมตีตัวที่สาม ก๊อปลิน ตัวหนึ่งใช้ไม้กระแทกจนดาบคาตานะในมือ เขาหลุดออกไป ฮิการิรีบยิงซ้ำ แต่กระสุน หมดในจังหวะสำคัญ ก๊อปลินตัวนั้นพุ่ง เข้าใส่ แต่ฮิการิหยิบมีดที่พกอยู่ที่เอวและ แทงเข้าไปเต็มแรง ก๊อปลินล้มลงไป พร้อมกับเสียงร้องโหยหวนตัวสุดท้ายพยายามหนี ฮิการิหยิบมีดอีก เล่มปาเข้าใส่กลางหลังจนมันตาย

หลังจากการต่อสู้ ฮิการิเก็บดาบคาตานะและ มีดขึ้นมาล้างในลำธาร เขาสูดหายใจลึก พลางคิดว่าเขาคงต้องเผชิญกับอะไรที่ หนักกว่านี้ในอนาคต

ขณะล้างอาวุธ เสียงพุ่มไม้ทำให้เขา ตื่นตัวอีกครั้ง เขาหันไปมองอย่างระแวด ระวัง

“ยังไม่หมดอีกเหรอ...” ฮิการิพึมพำ เขา กำคาตานะแน่นพร้อมจะโจมตี

แต่เมื่อเขาเข้าใกล้พุ่มไม้ สิ่งที่โผล่ออก มา

กลับไม่ใช่ก๊อปลิน แต่เป็นผู้หญิง

และเธอได้ชี้คทามาที่ฮิการิ และตะโกนด้วยเสียงสั่น          "อย่าเข้ามานะ!"

จบบทที่ 2