เช้าตรู่ของวันนึงที่แสนจะ...

"เจ้าลูกหมาา~"

ฉันตะโกนเรียกลูกหมาของฉันอย่างปกติ.

เอ๊ะ!! ลืมแนะนำตัว ฮายค่ะฉันชื่อ ซิน ฉันอยู่มัธยมปลายซึ่งฉันมีน้องชายคนนึงชื่อ ฟลุ๊ค แน่นอนค่ะพวกเราสนิทกันมากเราสนิทกันจนคนรอบข้างมองว่าเป็นแฟนกัน

นิสัยของฉันจะเป็นคนที่แล้วแต่สถานการณ์ค่ะ!

นิสัยของฟลุ๊คจะเป็นคนที่ติดและขี้อ้อนฉันมากเวลาอยู่ด้วยกัน2ต่อ2และถ้าอยู่กับคนอื่นเขาจะดูเป็นคนที่เย็นชาและไม่เอาไหน ซึ่งปกติถ้าฉันอยู่กับเขาแค่2คนฉันจะเรียกเขาว่า "เจ้าลูกหมา" ตามที่ฉันเรียกปกติ แต่ถ้าเขาอยู่กับเพื่อนเขาฉันจะเรียกเขาว่า "ฟลุ๊ค"

ฉันเลี้ยงฟลุ๊คมาตั้งแต่ยังเล็กๆอันนี้หมายถึงตัวนะคะ^^

พ่อแม่ทิ้งพวกเราไปฉันจึงต้องทำงานเลี้ยงตนและฟลุ๊คมาตั้งแต่ยังเด็กๆ ซึ่งตอนนี้เราทำงานบริษัทและเรียนไปด้วย

ฟลุ๊คเก่งกีฬามากโดยเฉพาะบอล ส่วนฉันถนัดวอลเลย์

ฟลุ๊คเป็นเด็กน่ารักมากและฉลาดอีกด้วยฉันก็พอๆกับฟลุ๊ค

ทุกวันก่อนนอนฟลุ๊คจะชอบให้ฉันมากลุ่มนอนและฟลุ๊คก็ยังติดหน้าอกฉันมากๆไม่ทำไม ส่วนมากจะชอบมาซุก ชอบมากอด ยังชอบมาซบหน้าอกฉันอีก ฉันก็ไม่ได้ติดใจอะไรหรอกนะ แต่ก็แค่คิดว่าฟลุ๊คทำไมไม่ไปทำแบบนี้กับแฟนเขา แต่เขากลับเลือกที่จะมาทำกับฉัน ฉันเคยถามเขาไปแล้วเขาแค่ตอบกลับมาว่า "อยู่กับพี่แล้วผมสบายใจมาก"

ฉันก็งงๆกับคำตอบของเขาแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก

ฟลุ๊คเป็นเด็กที่น่ารักและซึนในเวลาเดียวกัน

บางครั้งฟลุ๊คก็ชอบมากอดเอวฉันอยู่เรื่อยไม่รู้เป็นอะไร

ถ้าวันไหนฉันไม่อนุญาตให้ฟลุ๊คมากอดหรือซบฉัน

เขาจะทำหน้าไม่พอใจแต่ถ้าฉันยังไม่สนใจเขาอีก

เขาก็จะเข้ามาใข้ลูกอ้อนกับฉัน ซึ่งตอนเขาอ้อนโครตน่ารัก

ฟิวเหมือนลูกหมาเลยเนาะ~

ก็งี้แหละน้าา หมาเด็กก็เป็นงี้กันทุกตัว~

📌แจ้งเตือนจากแอด!!

แอดหัดแต่งนิยายแบบนี้ครั้งแรกน้า แถมไม่เคยอ่านนิยายแบบนี้ด้วยอ่า ไม่รู้จะแต่งถูกใจไหมมม เรื่องนี้ไม่วายนะคะ

เป็นชาย×หญิง พระเอกจะเป็นหมาเด็กที่ขี้อ้อนและซึน

นางเอกจะนิสัยแล้วแต่สถานการณ์

หวังว่าจะชอบเรื่องนี้กันนะคับ!!!

ห้องม.6/5

ติ้ง!! ติ้ง!! ติ้ง!!

เสียงแชทในโทรศัพท์ซินได้ดังขึ้น "ใครทักมาวะอีเหี้ย"

ดาวได้มองมาที่ซินด้วยความสงใส "แป๊ปๆ" ซินพูดจบก็เปิดดูข้อความที่มีคนส่งมาปรากฎวาคนที่ส่งข้อความมาหาเข้าคือ ฟลุ๊คผู้เป็นน้องชายของตนในข้อความเขียนว่า

"ผมอยากกอด อยากซุกพี่จังครับ"ซินเลยพิมพ์ข้อความตอบกลับไปว่า "ไว้หลังเลิกเรียนนะเจ้าหมาน้อย"

ในเวลาเดียวกันเสียงออดก็ดังขึ้นเพื่อนเป็นสัณญาณเตือน

"ไอซินกูกลับก่อนนะเว้ย เลิกเรียนแล้ว" พอดาวพูดจบก็เดินออกไปทันที และในห้อง6/5นั้นก็้หลือเพียงแค่ซินคนเดียวที่อยู่ในห้องนั้น จนกระทั่ง...

ตึก..ตึก..ตึก!

แอ๊ดดดดดดด~

ซินรีบหันไปมองด้วยความตกใจและได้พบกับ..

"พี่ซินครับ.. ตอนนี้ผมกอด ผมซุกพี่ได้แล้วใช่ไหมครับ"

ซินหันไปมองหมาน้อยของเขาด้วยความเอ็นดู และหลังจากนั้น ซินได้อ้าแขน2ข้างขึ้นเพื่อนเป็นสัณญานให้เจ้าหมาน้อยมากอดเขานั่นเอง ฟลุ๊คเห็นดังนั้นจึงรีบดิ่งไปหาซินและทำการเข้ากอดทันที "วันนี้ผมเหนื่อยมากเลย.."

และหลังจากนั้นฟลุ๊คก็ได้ก้มลงและซบหน้าอกซินทันที

"เอ๊ะ!? ง่วงแล้วหรอคะเจ้าหมา"

"ครับ.. ผมง่วงสุดๆ อยากกลับบ้านไปนอนกอดพี่"

"งั้นกลับเลยไหมคะ เดะกลับบ้านไปเดะไปอาบน้ำก่อนนะ"

"กลับบ้านไปกอดเลยไม่ได้หรอครับ.."

"ไปอาบน้ำก่อนค่ะพี่ถึงจะให้กอด"

พอพูดจบฟลุ๊คก็ทำหน้าหงอยเหมือนหมาเอาแต่ใจสุดๆ ซินเห็นดังนั้นจึงอดใจไม่ไหวที่จะเอามือปิดปากตนเพื่อกลั้นขำ

"งั้นกลับบ้านไปพี่ให้แต่กอดนิดเดียวนะ!"

"ก็ได้ครับ" ฟลุ๊คมองซินด้วยท่าทางที่หงอยสุดๆ

"งั้นตอนกลางคืนผมขอบีบนมพี่ได้ไหมครับ.."

"อะไรคะเจ้าหมา เมื่อคืนก็บีบนมพี่จนเป็นรอยมือเลยนะ"

พอซินพูดจบฟลุ๊คก็ทำหน้าเศร้าและอ้อนในเวลาเดียวกัน

"อืมม~ งั้นคืนนี้จะให้บีบก็ได้ค่ะ"

และหลังจากนั้นจากหมาที่ทำหน้าหงอยอยู่เมื่อกี้ตอนนี้เมื่อได้ยินเสียงที่เจ้าของพูดมาอยางนั้นจึงทำหน้าตาดีใจและลั้นลาทันที ซินเห็นดังนั้นจึงอดใจไม่ไหวที่จะเข้าไปลูบหัว

"งั้นกลับบ้านกัน"

"ได้ครับบบ อย่าลืมให้ผมซุกด้วยนะ"

"ค่ะเจ้าหมา"

ไม่มีคนอ่านเลยอ่าา

กระซิกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆก็เข้าใจว่าอ่านแบบบรรยายมันน่าเบื่อนิเนาะแถมไม่ใช่วายอีกTT