เสียงระฆังดังขึ้นพร้อมกับความสำเร็จสูงสุดในชีวิตของ พันธุ์เทพ "เดอะไทเกอร์" อินทรานนท์ ชายหนุ่มผู้ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดในวงการมวยสากลระดับโลก ด้วยสถิติไร้พ่าย 40 ไฟต์และการครองแชมป์โลกแบบ Undisputed Champion ทุกเข็มขัด ความภาคภูมิใจเปี่ยมล้นในใจของเขา แฟนๆ ตะโกนชื่อเขาดังกึกก้องสนาม

หลังงานแถลงข่าว ความเหนื่อยล้าทำให้พันธุ์เทพเลือกที่จะกลับโรงแรมเร็วขึ้น เขาเดินผ่านตรอกเล็กๆ ที่เงียบสงัด เพียงไม่นานเสียงปืนดังขึ้น กระสุนเจาะเข้าอกของเขา ลมหายใจของพันธุ์เทพเริ่มอ่อนแรงลง ขณะที่เงาร่างหนึ่งในมุมมืดกล่าวคำลาจบชีวิตเขา

"บินสูงเกินไปแล้วไอ้เสือ ถึงเวลาต้องร่วง"

ก่อนหมดสติ ความแค้นแผดเผาในใจพันธุ์เทพ “ถ้าได้เกิดใหม่ ฉันจะกลับมาล้างแค้นทุกคนที่เกี่ยวข้อง!”

---

เสียงเด็กร้องดังลั่นห้องคลอด ความทรงจำที่แปลกประหลาดท่วมท้นในหัวของทารกที่เพิ่งลืมตาดูโลกอีกครั้ง เขาไม่ใช่เด็กธรรมดา แต่คือพันธุ์เทพที่ย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่ในร่างของ "นที" เด็กชายจากครอบครัวชนบทในภาคอีสาน

แม้ร่างกายจะยังเล็กเกินไป แต่จิตวิญญาณของพันธุ์เทพยังคงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาสาบานว่าจะใช้ชีวิตใหม่นี้สืบหาความจริงและล้างแค้นให้จงได้ นทีกลับมาใช้ชีวิตอย่างเงียบๆ ท่ามกลางความยากจน แต่เขาไม่เคยลืมทักษะการชกมวยที่ติดตัวมาจากชาติที่แล้ว

---

เมื่ออายุได้ 10 ปี นทีแอบฝึกมวยไทยจากค่ายเล็กๆ ในหมู่บ้าน แม้จะไม่มีใครคาดหวังในตัวเขา แต่พรสวรรค์ที่สะสมมาจากชาติที่แล้วทำให้เขาก้าวหน้ากว่าคนทั่วไปอย่างรวดเร็ว เขาเริ่มสร้างชื่อเสียงจากการชกมวยท้องถิ่น ชนะทุกไฟต์ด้วยความแข็งแกร่งและความชาญฉลาด

แต่ทุกหมัดที่เขาปล่อยออกไปนั้นไม่ได้มีเป้าหมายแค่การชนะ เขากำลังวางแผนไต่เต้าเพื่อเข้าสู่โลกของมวยสากลอีกครั้ง โดยครั้งนี้เขาตั้งใจจะเผชิญหน้ากับ "คนในเงามืด" ที่เคยฆ่าเขาในอดีต

---

ในวัย 18 ปี นทีเข้าสู่วงการมวยสากลและสร้างชื่อเสียงด้วยสไตล์การชกที่ดุดันเหมือนสัตว์ร้าย คู่ต่อสู้หลายคนในเส้นทางอาชีพของเขากลับกลายเป็นบุคคลที่คุ้นเคยจากชาติที่แล้ว นทีใช้ทุกไฟต์เพื่อทดสอบว่าใครกันแน่ที่เป็นคนอยู่เบื้องหลังการลอบสังหาร

จนกระทั่งมาถึงไฟต์ชิงแชมป์โลก ไฟต์นี้ไม่ใช่แค่เพื่อเข็มขัดแชมป์ แต่มันคือศึกสุดท้ายที่เขาต้องการจะเปิดโปงคนร้ายที่แท้จริงบนเวทีเดียวกัน

“ฉันไม่เคยลืมแก และคืนนี้ ฉันจะทวงทุกอย่างกลับมา!”

เสียงระฆังดังขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ มันไม่ใช่แค่ศึกบนสังเวียน แต่มันคือการต่อสู้เพื่อความยุติธรรม

---

จบตอน

ลมเย็นยามเช้าพัดผ่านไร่นาเล็กๆ ของหมู่บ้านชนบทในภาคอีสาน นที เด็กชายวัย 10 ปี กำลังยืนมองเป้าซ้อมมวยที่เขาทำจากกระสอบข้าวสารเก่าที่แขวนไว้กับต้นไม้ แม้จะมีร่างกายเล็กและไม่มีอุปกรณ์ดีๆ แต่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

"หมัดนี้ไม่ใช่แค่เพื่อชนะไฟต์ แต่มันเพื่ออนาคตของฉันเอง!"

นทีใช้เวลาทุกเช้าฝึกฝน หมัด เท้า เข่า ศอก ด้วยท่วงท่ามวยไทยที่เขาจำได้จากชาติที่แล้ว ทุกการเคลื่อนไหวของเขาเต็มไปด้วยความตั้งใจ แม้มือจะถลอกเลือดซิบ หรือร่างกายจะล้าเพียงใด เขาก็ไม่หยุด

ในเย็นวันหนึ่ง ขณะที่นทีฝึกอยู่ในลานบ้าน เสียงเรียกของ ลุงหมาน เจ้าของค่ายมวยเล็กๆ ในหมู่บ้านก็ดังขึ้น

"เฮ้ นที! ไอ้หนู ข้าเห็นเจ้าซ้อมอยู่นาน มาลองชกกับเด็กในค่ายข้าหน่อยสิ!"

นทีมองไปที่ลุงหมาน ชายวัยกลางคนที่มีรอยแผลเป็นตรงแก้มซ้าย เขาเคยเป็นนักมวยเก่าที่แขวนนวมมานานแล้ว แต่ยังรักในกีฬานี้ ลุงหมานพานทีไปที่ค่ายเล็กๆ ซึ่งเป็นเพียงเพิงไม้ไผ่ แต่สำหรับเด็กอย่างนที มันคือโอกาส

"เอาล่ะ ลองสู้กับไอ้จ่อยดูหน่อย ข้าจะดูว่ามีของแค่ไหน" ลุงหมานบอกพร้อมยิ้ม

จ่อย เด็กชายร่างผอมสูงกว่าเขาเล็กน้อย สวมถุงมือมวยเก่าขึ้นมาบนสังเวียน นทีพยักหน้ารับ เขาขึ้นไปยืนเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ด้วยท่าทีสงบนิ่ง

การชกเริ่มต้น

จ่อยพุ่งเข้าใส่ด้วยหมัดตรง แต่นทีกลับเบี่ยงตัวหลบอย่างง่ายดาย เขาตอบโต้ด้วยหมัดฮุกขวาที่แม่นยำตรงเข้ากราม จนจ่อยเซล้มลงกับพื้น

"เฮ้ย! ไอ้หนูนี่มันไม่ธรรมดา!" ลุงหมานอุทานออกมาด้วยความตื่นเต้น

นทียื่นมือช่วยจ่อยลุกขึ้น แม้จะมีพรสวรรค์และประสบการณ์จากชาติที่แล้ว แต่เขาเลือกจะถ่อมตัว

"ผมแค่โชคดีครับลุง" นทียิ้มบางๆ แต่ในใจกลับคิดถึงเส้นทางที่ยาวไกล เขารู้ดีว่าชัยชนะในวันนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

ลุงหมานมองนทีด้วยความสนใจ

"ไอ้หนู ถ้าเจ้ามุ่งมั่นจริงๆ ข้าจะช่วยผลักดันเจ้าให้ไปได้ไกลกว่าที่นี่ แต่จำไว้นะ การเป็นนักมวยไม่ใช่แค่มีหมัดหนัก แต่หัวใจก็ต้องหนักแน่นด้วย"

นทีพยักหน้า สายตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

"ครับลุง ผมจะสู้ให้ถึงที่สุด ไม่ว่าต้องเจออะไรก็ตาม"

เส้นทางใหม่ของนทีได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

การฝึกที่เข้มข้นยิ่งขึ้นกำลังรอเขาอยู่ การแข่งขันระดับท้องถิ่นจะกลายเป็นเวทีแรกที่เขาจะพิสูจน์ตัวเอง และที่สำคัญที่สุด เส้นทางนี้คือก้าวแรกที่จะนำเขาไปสู่จุดสูงสุดอีกครั้ง พร้อมตามล่าเงาของคนทรยศในชาติที่แล้ว

จบตอน

เดือนถัดมา นที ฝึกซ้อมอย่างหนักในค่ายมวยของลุงหมาน ทุกเช้าเขาวิ่งขึ้นเขา ลากยางรถยนต์หนักๆ ไปตามทางลูกรัง และซ้อมชกเป้ากับถุงทรายจนมือแทบพัง แต่ในสายตาของลุงหมาน นทีแตกต่างจากเด็กคนอื่นอย่างชัดเจน

"ไอ้หนู มึงมันหมัดโคตรแม่น! ใจเย็น โฟกัสให้มากกว่านี้ แล้วแกจะไปได้ไกล" ลุงหมานตะโกนจากข้างเวที

วันหนึ่งหลังจากการฝึก ลุงหมานเดินเข้ามาหานที พร้อมกับจดหมายใบเล็กๆ ในมือ

"ข้ามีข่าวดี เจ้าจะได้ขึ้นเวทีไฟต์แรกในชีวิต ไฟต์นี้จัดในงานวัดที่อำเภอข้างๆ แต่คู่ต่อสู้นี่ไม่หมูนะ เป็นลูกชายของอดีตนักมวยแชมป์เก่าในพื้นที่ เจ้าจะเอาไงล่ะ?"

นทีหยิบจดหมายมาดู ดวงตาเป็นประกาย แม้จะรู้ว่านี่เป็นแค่ไฟต์เล็กๆ แต่สำหรับเขา มันคือก้าวแรกที่สำคัญ

"ผมพร้อมครับลุง ผมรอมานานแล้ว"

---

วันแข่งขัน

สนามมวยชั่วคราวถูกตั้งขึ้นกลางลานวัด เสียงเชียร์จากชาวบ้านดังก้องไปทั่ว มีคนจำนวนมากมารวมตัวกันเพื่อชมการต่อสู้ นทีเดินขึ้นสังเวียนพร้อมกับคู่ต่อสู้ของเขา บอย เด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ดูแข็งแกร่งเกินอายุ

เสียงระฆังเริ่มต้นดังขึ้น

บอยเป็นฝ่ายเปิดฉากก่อน ด้วยหมัดตรงและลูกเตะหนักๆ ที่ทำให้นทีต้องถอยไปตั้งหลัก แต่เขาไม่ตื่นตระหนก ใช้ความเร็วและไหวพริบหลบหลีกการโจมตี

"เจ้าเด็กนี่ไวเหมือนงูเลยแฮะ!" ชาวบ้านพูดคุยกันด้วยความตื่นเต้น

นทีใช้ช่วงจังหวะที่บอยเสียการทรงตัว ตอบโต้ด้วยหมัดฮุกซ้ายที่เฉียบคมเข้าไปที่ปลายคาง บอยเซถอยหลัง แต่ไม่ยอมแพ้ เขาพุ่งเข้าใส่ด้วยแรงทั้งหมดที่มี

---

ช่วงท้ายไฟต์

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือดจนมาถึงยกสุดท้าย นทีมองคู่ต่อสู้ที่เริ่มหมดแรง เขาตัดสินใจใช้ท่าที่เคยชำนาญในชาติก่อน—หมัดอัปเปอร์คัต!

หมัดนั้นพุ่งทะยานขึ้นสู่ปลายคางของบอยอย่างแม่นยำ เสียงล้มดังสนั่น คนดูรอบสนามแทบกลั้นหายใจ กรรมการนับถึงสิบ บอยไม่ลุกขึ้นมา

"นทีชนะ!" เสียงโฆษกประกาศดังก้อง

---

หลังจบไฟต์ นทีลงจากเวทีพร้อมกับเสียงปรบมือจากผู้ชม ลุงหมานตบไหล่เขาด้วยรอยยิ้ม

"ข้ารู้แล้วว่าเจ้ามีของ ไฟต์นี้แค่เริ่มต้น เตรียมตัวให้ดี เพราะหลังจากนี้มันจะยิ่งยากขึ้น"

ในขณะที่ทุกคนเฉลิมฉลองชัยชนะ นทีกลับนึกถึงสิ่งที่สำคัญกว่าแค่การชนะไฟต์เล็กๆ เขารู้ดีว่ายังมีเส้นทางอีกยาวไกล และศัตรูที่แท้จริงยังคงซ่อนตัวอยู่

"ฉันจะไม่หยุด จนกว่าความจริงทุกอย่างจะถูกเปิดเผย" นทีคิดในใจ พร้อมมองไปยังดวงจันทร์ที่ส่องแสงเหนือสังเวียนวัด

จบตอน