สวัสดีครับ ขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อภูผาครับ จะขอใช้นามปากกาว่า PT! เรื่องทั้งหมดที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองครับ เรื่องเมื่อเร็วๆนี้ ขอท้าความกับไปก่อนเมื่อประมาณ 4-5 เดือนก่อน บ้านเก่าของผมได้พังลงและผมได้ย้ายไปอยู่ที่ใหม่ เป็นอาคารพาณิชย์ 4 ชั้น ผมอาศัยอยู่กับคนในครอบครัว รวมๆแล้วทั้งสิ้น 12 คน ผมได้นอนอยู่ชั้น 4 แล้วห้องนอนของผม คือชั้นที่สูงที่สุดของอาคาร เมื่อออกพรรษาที่ผ่านมา ปี 67 ผมกลับมาจากการทำงานเหนื่อยๆ เวลาประมาณ 4 ถึง 5 ทุ่ม กว่าที่ผมกำลังเคลิ้มจะหลับ ผมได้ยินเสียงก๊อกๆแก๊กๆบนฟ้า แต่ผมก็ไม่ได้สนใจมากนักเพราะอยู่ชั้นบนสุดอาจจะเป็นตัวอะไรก็ได้เช่นนกหรือแมลง มีบางอย่างมายืนยันว่าสิ่งที่ผมคิดนั้นมันผิด เมื่อจู่ๆฝ้าก็เปิดขึ้นเอง และตามมาด้วย สายตา มีแต่ตาขาว จ้องมองไปที่ผมในขณะที่ผมกำลังจะเคลิ้มหลับ ผมไม่ได้สนใจมากนักเพราะข้างบ้านเขาก็เลี้ยงแมว แมวที่เป็นตัวอะไรก็ได้ แต่ก็มีอะไรบางอย่าง นี่ผมเห็นว่าผมคิดผิดอีกครั้ง มือที่กำลังจับฝ้าเพดานเปิดขึ้นอยู่ เมื่อพบเห็นดังนั้นผมจึงรีบหยิบมือถือขึ้นมาถ่าย จะติด แต่ไม่ทันไรฝ้าก็ได้ปิดลงอย่างรวดเร็วและเสียงคลานอย่างรวดเร็วไปที่อื่น แต่ผมก็ไม่ได้กลัวบ้างหรอกครับผมเป็นคนที่มีเซ้นส์ด้านนี้ค่อนข้างแรง หมดแล้วไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ผมก็ไม่ได้มีความกลัวนักแต่ผมก็ไม่อยากที่จะเห็นเช่นกัน แล้วเรื่องที่หล่อที่สุด คือเมื่อย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ ทุกคนในบ้านจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินขึ้นมาชั้น 4 ทั้งๆที่ไม่มีใครรู้จัก เห็นแบบนี้อยู่บ่อยครั้งและเห็นเรื่อยๆทุกวันนี้ก็ยังเห็นอยู่น้าผมอาศัยอยู่ชั้น 3 ทุกครั้งเวลาประมาณตี 1:00-2:00 น เขาจะชอบรู้ว่าเข้าห้องน้ำแล้วจะชอบเห็นผู้หญิงเดินขึ้นชั้น 4อีกทั้งบางทีไฟก็ยังเปิดเองบ้าง และมีอยู่วันหนึ่งแม่ก็ได้มาเล่าให้ผมฟังว่าน้าผมให้แม่ผมมาเตือนผมว่าช่วยลากเก้าอี้ให้มันเบาๆหน่อยทั้งๆที่ข้างบนไม่มีเก้าอี้เลยสักตัวเขาบอกว่าเขาได้ยินอยู่ทั้งคืนทั้งแฟนเขาและตัวเขาได้ยินได้ยินเสียงลากเก้าอี้ชัดมากและส่วนมากจะเป็นช่วงวันพระใหญ่หรือเป็นวันพระธรรมดาวันโกนก็จะมีปาฏิหาริย์ในเหตุผมเคยเจออยู่ครั้งหนึ่งครับตอนนั้นผมเบื่อที่จะนอนในห้องผมก็เลยไปผูกเปลตรงระเบียงนอนเผื่อจะได้รับลมเย็นๆแต่ในขณะที่ผมสะดุ้งตื่นมากลางดึกเพราะมีลมแรงสะท้านมาที่ตัวผมผมกลับได้เห็นศีรษะของใครสักคนชะโงกหน้ามาดูผมเป็นผู้หญิงผมยาวแต่ที่น่าแปลกคือเขาชะโงกมาจากห้องผมให้มันดีๆทำให้ผมขนลุกที่สุดแต่ว่าผมก็ยังรู้สึกเฉยๆอยู่เพราะผมเคยเจอหนักกว่านี้แล้วผมมีรูปประกอบในวันที่ฝ้าเปิดแต่ผมดันถ่ายตอนฝ้าเปิดไม่ทันท่าน

ใช่ครับผมเห็นจนเบื่อจนผมรำคาญผมจึงด่าผีแต่นั่นคือเรื่องจริงและเหตุการณ์จริงๆที่ผมได้เจอท่านไม่จำเป็นต้องเชื่อในคำพูดของผมก็ได้แต่ที่ผมถ่ายทอดออกวันนั้นเป็นเรื่องที่ผมได้ประสบพบเจอมันอาจจะเป็นตัวอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ที่ผมเล่ามาขอให้ทุกคน enjoy และการอ่านขอบคุณครับ (เล่าจากเรื่องจริง)

     สวัสดีครับเรื่องนี้เป็นประสบการณ์จริงของผมเองด้วยความที่ว่าผมเป็นเด็กกิจกรรมผมจึงได้นอนโรงเรียนอยู่บ่อยๆเพราะฉะนั้นผมจึงมีเรื่องมาเล่าให้ทุกคนได้ฟังครับ

ผมอยู่วงนาฏศิลป์มีอยู่งานหนึ่งที่ผมได้ไปนอนโรงเรียนเพื่อที่จะเตรียมตัวไปแสดงในวันพรุ่งนี้ผมมีเพื่อนอยู่ 3 คนครับชื่อไอ้เวฟไอ้เอ็กซ์แล้วก็ไอ้กล้าพวกผม 4 คนสนิทกันมากครับแทบจะตัวติดกันตลอดเวลามีงานพวกผมก็จะไปนอนที่โรงเรียนด้วยกันเพราะด้วยความอยากเจอเพื่อนจะคืนนั้นเป็นคืนที่มีพายุเข้าพวกเด็กผู้ชายได้นอนอยู่ที่ตึกอนุบาลแนะนางรำนอนที่ตึกประถมอาคารอนุบาลที่ผมอยู่เป็นตึก 3 ชั้นครับถ้าไม่รวมชั้นที่ผมนอนอ่ะนะผมนอนกับชั้นล่างสุดมันจะเป็นอาคารมืดๆเปิดไฟแค่ตรงห้องน้ำพวกผมเนี่ยด้วยความที่เป็นรุ่นพี่จึงต้องคอยคุมเด็กให้เด็กๆนั้นนอนก่อนแล้วพวกผมค่อยนอนทีหลังอ้อลืมบอกห้องน้ำถ้าเดินขึ้นบันไดก็จะเจอเลยแต่ว่าวันนั้นน่ะเป็นวันที่ห้องน้ำชั้น 2 มันพังพวกผมจึงต้องเดินไปขึ้นชั้นบนสุดซึ่งไม่มีไฟเพราะไฟมันเสียจำได้ว่าวันนั้นประมาณเที่ยงคืนน้องๆก็เริ่มทยอยนอนกันหมดแล้วมีน้องๆไม่กี่คนที่พอจะโตและรู้เรื่องคิดว่าผมพอจะวางใจฝากให้คุณรุ่นน้องได้ผมกับเพื่อน 3 คน จึงได้ออกไปเดินหาของกินที่เซเว่นมันอยู่ใกล้ๆโรงเรียนครับแต่ก็ต้องแอบออกไปนะเพราะว่าครูเขาสั่งลูกผมคุมรุ่นน้องด้วยความที่ว่าพวกเรา 4 คนอยู่มากเพราะไม่ได้กินอะไรมาเลยจึงแอบพากันออกไปซื้อของกินที่เซเว่นไปประมาณ 10-15 นาทีก็กลับพอกลับเข้ามารุ่นน้องทุกคนก็นอนกันหมดแล้วพวกผมก็เลยพากันออกไปกินข้าวกันหน้าอาคารเพราะไม่อยากรบกวนน้องๆขณะที่ผมกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่นั้นผมกับเพื่อนอีกคนนึงที่พอจะมีเซ้นส์ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเดินอยู่รอบๆไม่พูดพร่ำทำเพลงพวกผมก็หันมองหน้ากัน แล้วก็พยักหน้าเป็นอันรู้กันว่าใช่แน่ๆและเสียงมันเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งพวกผมหันไปที่ต้นเสียง มันค่อยๆย่องมามันเดิน 4 ขาและความที่ตรงนั้นมันมืดมากเห็นเป็นเงาตะคุ่มตะคุ่มเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆแล้วเหมือนจะกระเผลกนิดหน่อยผมนี่เสียวสันหลังวาบเลยครับแล้วจู่ๆมันก็เห่าออกมา "เอ้า!หมานี่หว่า" ผมพูดพลางหันไปขำกับเพื่อนไอ้เราก็ขำไปนั่งกินไปพร้อมกับตกใจในเวลาเดียวกันเมื่อกินเสร็จสรรพเรียบร้อยพวกผมก็ได้เวลาเข้านอนครับตอนนั้นเป็นเวลา 1:00 น ที่พวกผมหลับจนกระทั่งผมตื่นมากลางดึกตอนนั้นเวลาประมาณตี 2 กำลังจะตี 3ผมรู้สึกปวดฉี่มากก็ลุกขึ้นมาปลุกเพื่อนคนที่ 1 ไอ้เวฟซึ่งมันไม่ตื่นครับมันหลับลึกมากผมก็เลยไม่สนใจไปปลุกเพื่อนคนที่ 2 ไอ้กล้าไอ้นี่ยิ่งหลับลึกเลยครับนอนกรนด้วยสงสัยจะฝันดีจนถึงความหวังสุดท้ายของผมไอ้เอ็กซ์ไอ้นี่ค่อนข้างปลุกง่ายพอมันพึ่งวางมือจากโทรศัพท์ด้วยความที่มันก็เพิ่งหลับไปได้ไม่นานผมก็เลยชวนมันไปเข้าห้องน้ำชั้นบนมันก็ยอมเดินไปกับผมครับผ่านไปชั้นแรกมีแสงไฟและตรงทางเลี้ยวที่จะขึ้นไปชั้น 2 มันจะมีตุ๊กตาหุ่นไม้(ซึ่งเรื่องนี้จะเล่าในตอนถัดไปครับมีความหลอนซ่อนอยู่) มื้อเดียวขึ้นไปถึงชั้น 3 ทั้งโถงทางเดินและชั้นนั้นมืดสนิทไม่มีแสงไฟก็อย่างที่บอกล่ะครับไฟมันเสียผมก็เลยบอกว่ายืนรอหน้าห้องน้ำก่อนผมทำธุระแป๊บเดียวแล้วก็ตอบผมว่าโอเคแล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปจนกระทั่งผมทำธุระเสร็จผมจึงเดินออกมาแต่กลับไม่เห็นไอ้เอกครับผมก็นึกว่ามันเข้าห้องน้ำผมจึงไล่เปิดดูแต่ก็ไม่มีผมก็ได้แต่สงสัยว่ามันไปไหนของมันเพราะปกติมันก็จะยืนรอตลอดผมจึงคิดว่ามันอาจจะไปเดินเล่นหรือจะไปนั่งริมระเบียงผมก็เลยเดินตรงทางเดินครับซึ่งเป็นทางมืดๆผมจึงได้เปิดแฟลชโทรศัพท์เพื่อที่จะหามันห้องที่ 1 มองเข้าไปมีของเล่นกระจัดกระจายแต่มันก็ไม่อยู่จึงเดินไปห้องที่ 2 ก็ไม่มีใครเดินไปห้องที่ 3 ก็ยังไม่เจอใครจนไปถึงสุดทางเดินมันจะเป็นห้องเก็บของเป็นประตูลูกกรงชั้นที่ 1 และชั้นที่ 2 ก็จะเป็นประตูไม้ที่ผมเดินไปใกล้ผมเหมือนได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแต่ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันเสียหายใจหรือมันเป็นเสียงฮัมเพลงกันแน่ แต่ที่แปลกประหลาดที่สุดคือในตอนที่ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าไปผมเหลือบไปเห็นแม่กุญแจที่มันกำลังล็อคอยู่ผมก็เลยคิดว่าผมอาจจะหูแว่วไปเองเพราะโรงเรียนที่ผมอยู่มันเป็นตรงข้ามวัดแล้วเขาก็จัดงานวัดกันอยู่ซึ่งอาจจะเป็นเสียงสะท้อนออกมาจากตรงนั้นก็ได้ผมจึงไม่ได้สนใจและเดินกลับผมเดินกลับลงไปจนถึงที่นอนผมเห็นไอ้เอ็กซ์กำลังนอนอยู่ผมจึงเดินเข้าไปขมับมัน 1 ทีพร้อมกับถามว่า" ทำไมมึงไม่รอกูว่ะเพื่อนมึงรีบลงมาก่อนทำไมเนี่ย "มันลุกขึ้นมาด้วยความงงและงัวเงียแต่ผมก็ไม่ได้สนใจครับผมก็เดินไปที่ของผมแล้วหลับจนกระทั่งตื่นมา 5:00 น ก็ค่อนข้างง่วงเลยเพราะเมื่อคืนนอนดึกเพื่อที่เราจะลุกขึ้นมาเตรียมตัวผมก็เลยถามไอ้เอ็กซ์ว่า" เฮ้ยเมื่อคืนทำไมมึงไม่รอกูวะกูบอกให้รอแป๊บนึงมึงเดินไปไหนของมึง "มันก็ตอบผมกลับมาด้วยคำพูดที่ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบมันบอกผมว่าขณะที่มันรอผมอยู่มันเห็นคนเดินออกมาจากห้องน้ำแต่ด้วยความที่มันมืดมากมันก็เลยเดินตามคนนั้นลงมาเพราะมันคิดว่าเป็นผมและกลับไปที่นอนของมันไอ้ผมก็งงว่ามันจะมีใครเดินไปได้ยังไงทั้งๆที่เขาเปิดห้องน้ำไว้ใช้ได้แค่ห้องเดียวคือห้องที่ผมกำลังเข้าอยู่แล้วมันจะมีใครเดินสวนออกมาจากห้องน้ำในห้องที่ไม่ใช่ห้องที่ผมอยู่ได้เพราะผมเองเป็นคนไปล็อคห้องน้ำเองกับมือผมก็คิดว่ามันอาจจะกำลังงัวเงียมันเลยตาฝาดผมจึงตอบมันไปว่าจะบ้าหรือเปล่ากูเป็นคนล็อคห้องน้ำ 2 ห้องข้างๆกูแล้วมันจะมีใครเดินสวนออกมามันบอกว่ามันมีแถมมันยังเดินคุยกะคนๆนั้นตลอดทางแต่คนคนนั้นกลับไม่ตอบอะไรมีเพียงพูดประโยคสั้นๆแค่ว่า " ป่ะ "แล้วมันก็เดินตามลงมาผมด้วยความที่ไม่เชื่อและมันก็ไม่เชื่อเพราะมันยืนยันว่ามันเห็นมันได้คุยและที่สำคัญเลยคือมันบอกว่าตอนเดินลงมาตรงห้องน้ำชั้น 2 ที่มีไฟมันก็เห็นว่าเป็นคนไม่รอช้าผมกับไอ้เอ็กซ์ก็พากันรีบเดินขึ้นไปชั้น 3 เพื่อไปดูและใช่ครับแม่กุญแจมันล็อคอยู่ทั้ง 2 ห้องที่ไม่ใช่ห้องที่ผมเข้าแล้วมันจะเปิดได้ยังไงในเมื่อกุญแจมันอยู่กับผมเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้ผมกับเพื่อนเสียวสันหลังวาบมาจนถึงทุกวันนี้และได้เล่าต่อให้น้องๆฟังถึงเรื่องที่ผมกับไอ้เอ็กซ์เจอและทุกวันนี้ก็ยังมีน้องๆมาเล่าให้ฟังว่าเจอคนชะโงกหัวมาส่องขณะกำลังทำธุระบางทีก็คิดว่าเพื่อนแกล้งแต่หัวที่ชะโงกมากลับไม่คุ้นหน้าเอาซะเลยมีน้องๆมาเล่าให้ผมฟังในหลายๆเรื่องของอาคารอนุบาลทุกวันนี้ก็ยังมีการนอนที่อาคารอนุบาลอยู่ในเฉพาะงานที่มันใหญ่และใช้จำนวนคนเยอะจึงต้องแยกกันนอนและแบ่งกันนอนเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงจากประสบการณ์ของผมเองความที่ผมเป็นเด็กกิจกรรมทำให้ผมได้เจออะไรหลายๆอย่างและมีประสบการณ์ของเราให้ทุกคนฟังเยอะเลยครับเอาไว้ตอนหน้าเนี่ยจะมาเล่าเรื่องหุ่นไม้กับเรื่องที่รุ่นน้องนางรำเจอคนในรูปภาพกันครับสำหรับวันนี้

ผม PT! ขอตัวลาไปก่อนสวัสดีครับ

รูปจุดที่ผมนั่งกินข้าวและห้องที่นอน

สวัสดีครับผม PT! และในวันนี้เราจะมาเล่าประวัติและสิ่งที่นางรำได้เห็นคนในรูปกันนะครับเอาล่ะมาเริ่มกันเลย

ตอนนั้นจำได้ว่านางรำมาเล่าให้ผมฟังซึ่งนางรำคนนั้นเป็นแฟนกับเพื่อนผมไอ้เวฟพี่เขามาเล่าว่าเมื่อตอนกลางคืนเขาดันปวดท้องเบาขาวจึงปลุกเพื่อนประมาณ 3-4 คนไปเข้าห้องน้ำด้วยกันตอนนั้นเป็นเวลา 01:00 น กว่าๆขอบอกไว้ก่อนว่าอาคารที่นางรำนอนเป็นอาคารประถมซึ่งจะมีทั้งหมด 4 ชั้นรวมชั้นล่างสุดและห้องน้ำเขาเปิดชั้นบนสุดเพราะชั้นป 4 กับชั้นป 5 เนี่ยมี secret อยู่ในห้องน้ำและห้องบางห้องก็พังไม่เพียงพอต่อจำนวนคนพี่เขาเล่าว่าพี่และเพื่อนๆของเขาได้เดินขึ้นไปห้องน้ำชั้นบนสุดระหว่างชั้นป 4 กับป 5 เนี่ยไม่มีไฟเปิดไปเลยต้องใช้แฟลชมือถือเท่านั้นพี่เขากับเพื่อนๆก็ได้เดินขึ้นไปถึงชั้นป. 6 ซึ่งเป็นที่ที่ห้องน้ำเปิดมีไฟดวงนึงเปิดไว้แค่ทางเข้าห้องน้ำและทั้งทางเดินของสายชั้นก็ไม่มีไฟล์เปิดอีกเลยเขาบอกไว้ก่อนนะครับว่าอาคารประถมนั้นมันจะมีทางเชื่อมตรงกลางเหมือนว่าเขาทำมา 2 อาคารแต่ว่าทำทางเชื่อมเข้าด้วยกันเป็นทางเชื่อมสั้นๆครับและทางเชื่อมนั้นเป็นแผ่นเหล็กบางๆเวลาเดินก็จะได้ยินเสียงเหล็กดังๆในขณะที่พี่เขาได้เข้าห้องน้ำเสร็จแล้วรอเพื่อนๆเข้าห้องน้ำพี่เขาออกมานั่งตรงริมระเบียงเพื่อรอเพื่อนๆหน้าห้องน้ำเขาหันไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งอยู่ทางซ้ายมือเดินผ่านทางเชื่อมที่เป็นเหล็กมีเสียงดังที่แรกเขานึกว่าเป็นภารโรงเพราะเป็นคนที่ดูมีอายุและภารโรงที่โรงเรียนนั้นก็พอมีอายุพอสมควรแต่สิ่งที่น่าแปลกก็คือเขาไม่มีแม้กระทั่งไฟฉายหรือแฟลชโทรศัพท์เห็นเป็นเพียงเงาและผมสีหงอกพี่เขาก็ไม่ได้คิดมากแต่ก็นั่งรอเพื่อนๆต่อไปจนกระทั่งเพื่อนๆออกมาเขาก็ได้กลับลงมานอนจนมาถึงเช้าเวลาประมาณตี 5 นางรำต้องตื่นก่อนกลองยาวอย่างพวกผมคราวนี้ครูเขาไม่เปิดห้องน้ำให้อีกห้องเพราะนางรำมีจำนวนเยอะมากมันจะไม่พอต่อการเตรียมตัวเด็กๆที่เขาตื่นก่อนก็ทยอยกันไปเข้าห้องน้ำพี่เขาจึงต้องไปเข้าอีกฟากหนึ่งและเดินผ่านรูปหน้าห้องป 6/1 มันจะมีรูปผู้ชายแก่ๆติดอยู่บนผนังและมีเหมือนหิ้งและกระถางธูปแจกันดอกไม้วางอยู่เขาได้เหลือบขึ้นไปเห็นและเขาก็จำได้ทันทีเลยว่าผู้ชายในรูปคนนั้นคือคนเดียวกับเขาเห็นเมื่อคืนเขาจึงได้รีบเข้าไปทำธุระแล้วไปเล่าเรื่องให้ครูฟังครูก็บอกว่านางรำรุ่นก่อนๆหรือนักเรียนรุ่นก่อนๆก็มีคนเห็นผู้ชายคนนี้เยอะเหมือนกันเขาเป็นผอโรงเรียนคนเก่าที่เสียอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ขออนุญาตไม่เอ่ยชื่อโรงเรียนนะครับซึ่งก็เป็นที่ฮือฮาของเหล่านางรำและคณะกลองยาวเป็นอย่างมากและหลังจากวันนั้นเขาก็ย้ายให้ไปเข้าห้องน้ำอีกทีเพราะหลังจากเรื่องราวนั้นมาก็มีเด็กทยอยเห็นกันอยู่บ่อยๆและเกิดกลัวซึ่งตัวผมไม่เคยเห็นนะครับเขาจึงให้ไปเข้าห้องน้ำที่อื่นแทนเรื่องราวก็มีประมาณนี้ล่ะครับสำหรับคนในรูปซึ่งผมไม่สามารถเอารูปออกมาให้ดูได้เพราะมันอาจจะผิดกฎพรบคอมและอาจจะทำให้โรงเรียนเสียหายได้

ประวัติห้องนาฏศิลป์

ครั้งหนึ่งแล้วผมพึ่งเข้าวงใหม่ๆซึ่งตอนนั้นผมเรียนโขนครับครูก็ได้เล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนมีครูผู้หญิงท่านหนึ่งอยู่ห้องข้างๆห้องนาฏศิลป์ของครูผมเขาเล่าว่าตอนประมาณ 5 โมงเขาได้เดินออกมาดูครูผมซ้อมท่ารำและดนตรีไทยเขามายืนดูอยู่สักพักหนึ่งแล้วเขาก็กลับเข้าไปทำงานต่อจนกระทั่ง 19:00 น เริ่มมีพายุเข้าฝนตกหนักแต่สิ่งที่น่าแปลกคือยังได้ยินเสียงดนตรีไทยอยู่โดยปกติแล้วครูผมเวลามีพายุหรือฝนตกเขาจะทยอยให้นักเรียนรีบกลับบ้านไวเพราะบ้านบางคนอยู่ไกลอาจจะทำให้เกิดการ

กลับช้าจนผู้ปกครองโทรมาตามได้แต่วันนั้น 19:00 น ก็แล้วฝนตกก็แล้วยังได้ยินเสียงดนตรีไทยอยู่ครูเขาก็คงคิดว่าสงสัยจะมีงานด่วนจึงต้องซ้อมหนักจนเวลาประมาณ 20:00 น ครูเขาทำงานที่โรงเรียนเสร็จและกำลังจะกลับบ้านเขาก็ยังได้ยินเสียงดนตรีไทยอยู่เขาได้เก็บของและเดินออกมาไปส่องที่ห้องดนตรีไทยปรากฏว่าห้องนั้นมืดสนิทไม่มีแม้กระทั่งนางรำและนักเรียนเขามองเข้าไปในห้องในขณะที่มองหูก็ยังได้ยินเสียงดนตรีไทยไปด้วยแต่สิ่งที่ทำให้ตกใจที่สุดเลยก็คือเขาเห็นว่าระนาดมีการขยับเหมือนกำลังถูกตีอยู่แต่ไม่มีไม้ระนาดที่ขยับอยู่ให้เห็นเลยมีแต่เสียงครูคนนั้นกลัวมากและในวันรุ่งเช้าต่อมาเขาก็มาเล่าให้ครูผมฟังซึ่งครูผมก็เล่าว่าช่วงไหนที่ครูเขามีงานหนักๆเขาก็มักจะนอนที่โรงเรียนและเขาก็จะได้ยินเสียงดนตรีไทยอยู่บ่อยๆครูผมจึงไม่แปลกใจนักและไม่กลัวสักเท่าไหร่เพราะครูผมคิดว่านั่นคือครูของเครื่องดนตรีที่มาเล่นให้ฟังหลังจากนั้นมาครูคนนั้นเขาก็ไม่อยู่ดึกอีกเลยแล้วผมขอแถมไปอีกสักเรื่องมีอยู่วันนึงเพื่อนผมนั่งคุยเล่นกับผมเกี่ยวกับเรื่องโขนและนาฏศิลป์แต่มันเลยพูดอะไรไม่เข้าท่าพูดพิเรนจู่ๆอาวุธที่ใช้สำหรับการแสดงโขนซึ่งเรียกว่าพระขรรค์ก็ร่วงลงใส่หัวมันอย่างจังแต่ดีที่ไม่เป็นอะไรนี่ก็นับเป็นสิ่งที่พิศวงเหนือธรรมชาติที่ปรากฏให้เห็นต่อหน้าต่อตาแบบจังๆซึ่งทุกวันนี้ก็ยังหาครับตอบไม่ได้เพราะอาวุธมันตั้งอยู่ส่วนนายสุดของชั้นวางดังนั้นจึงไม่มีทางเลยที่มันจะร่วงลงมาได้และอาวุธก็ไม่ใช่แบบกลมดิ๊กที่จะกลิ้งตกลงมาได้ซึ่งเป็นอะไรที่ทำให้พวกผมไม่กล้าพูดอะไรที่ไม่ดีในห้องนาฏศิลป์เลย

สำหรับวันนี้มีเรื่องเล่าเพียงเท่านี้ครับและเรื่องหน้าเราก็ยังไม่จบกับเรื่องห้องนาฏศิลป์ของผมเรื่องน่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับหุ่นรูปปั้นนางรำซึ่งเป็นสิ่งที่เหนือธรรมชาติและทุกคนได้เห็นได้ฟังและได้รับการยืนยันว่ามีอยู่จริงๆสำหรับวันนี้สวัสดีครับและเรื่องที่ผมเล่าในวันนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้น

ผมPT!สวัสดีครับ