ผมจะไม่ยอมให้ใครมาหักอกพี่อีกครั้ง
EP1
เคนโตะ [พระเอก]
*เปิดดูข้อความ*
เซนย่า: วันนี้ร้านนายว่างรึเปล่า
เคนโตะ [พระเอก]
ว่าวครับ พี่จะมาสักเพิ่มหรอครับ?
เซนย่า: อืม ฉันจะไปดึกหน่อย เคลียลูกค้าให้เสร็จก็เเล้วกัน
เคนโตะ [พระเอก]
ครับ พี่ก็รู้ผมจะลัดคิวพี่ให้เร็วที่สุด เเม้ว่าจะอาจส่งผลเสียต่อร้าน
เคนโตะ [พระเอก]
เพราะพี่เป็นลูกค้าคนพิเศษของผม
เคนโตะ [พระเอก]
พี่นี่ยังเหมือนเดิมเลยนะ…เย็นชา เเละไม่คิดจะเปิดใจ //ปิดโทรศัพท์
เซนย่า [นายเอก]
//เดินเข้ามาในร้าน
เซนย่า [นายเอก]
ทำไมต้องทำท่าดีใจอะไรขนาดนั้นด้วย ก็เเค่มาสักอะไรเล็กๆน้อย
เคนโตะ [พระเอก]
ก็พี่เป็นคนพิเศษสำหรับผมนี่ครับ
เซนย่า [นายเอก]
เลิกพูดเถอะ วันนี้ฉันไม่ค่อยมีอารมณ์มาเล่นกับนาย
เคนโตะ [พระเอก]
อารมณ์เสียหรอครับ
เคนโตะ [พระเอก]
ใครกัน ทำให้พี่ของผมอารมณ์เสียได้ถึงขนาดนี้ //เคนโตะค่อยๆจับไปที่ไหล่ของเซนย่าเบาๆ
เซนย่า [นายเอก]
//ถอนหายใจ
เคนโตะ [พระเอก]
นี่พี่ดื่ม?
เคนโตะ [พระเอก]
อีกเเล้วใช่ไหมครับ //สีหน้าเคนโตะมืดลง โกรธเล็กน้อย
เซนย่า [นายเอก]
ไม่ใช่เรื่องของนาย อย่าใส่ใจ
เคนโตะ [พระเอก]
จะไม่ให้ผมใส่ใจได้ยังไง
เคนโตะ [พระเอก]
ก็มันทำพี่เจ็บ
เคนโตะ [พระเอก]
พี่ยอมมันกี่ครั้งเเล้ว
เคนโตะ [พระเอก]
ครับ ผมเองพี่ มีอะไรรึเปล่าหืม~
เคนโตะ [พระเอก]
ผมก็อยู่ร้านสักสิครับ
เซนย่า: มาหาฉัน..ที่อพาร์ตเมนต์ที
เคนโตะ [พระเอก]
อ่า…นี่มันเรื่องอะไรกัน
เคนโตะ [พระเอก]
พี่ครับ ผมมา-
เซนย่า [นายเอก]
//เข้าไปกอดเเละเมา
เซนย่า [นายเอก]
ฮึก…ลูอิส…นายกลับมาเเล้วใช่ไหม
เคนโตะ [พระเอก]
นี่พี่เมาหรอ…ลูอิส?
เคนโตะ [พระเอก]
ผมเคนโตะไงพี่ จำได้ไหม
เซนย่า [นายเอก]
ฮึก//ร้องไห้
เคนโตะ [พระเอก]
พี่?! ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ
เคนโตะค่อยๆพยุงไปด้านในห้องเเละปิดประตู
เคนโตะ [พระเอก]
พี่…พี่ต้องสงบสติอารมณ์ก่อนนะครับ
เซนย่า [นายเอก]
ฮึก….ลูอิส นอกใจ
เซนย่า [นายเอก]
นอกใจฉันอีกเเล้ว!
เซนย่า [นายเอก]
//ร้องไห้เเละดื่มอีก
เคนโตะ [พระเอก]
พอเถอะครับ….อย่าทำเเบบนี้เลย
เซนย่า [นายเอก]
ทำไม…ฉันมันไม่ดีพอตรงไหน!
เคนโตะ [พระเอก]
(เจ้าลูอิสบ้านั่น! มันกล้าทำพี่เจ็บได้ยังไงกัน..)
เคนโตะ [พระเอก]
//ค่อยๆดึงเข้ามากอด
เคนโตะ [พระเอก]
ผมไม่อยากให้พี่เจ็บเเบบนี้เลย
เคนโตะ [พระเอก]
พี่ถึงยังรักมัน
เคนโตะ [พระเอก]
ทั้งๆที่มันทำให้พี่เจ็บได้ขนาดนี้กัน
เคนโตะ [พระเอก]
ให้ผมช่วยปลอบใจพี่เถอะ…
ใบหน้าของเซนย่ามีเเต่น้ำตาที่ไหลอาบเเก้ม มันงดงามเมื่อน้ำตากระทบกับเเสง
เเต่มันก็ทำให้คนเป็นน้องอย่างเคนโตะเจ็บปวดที่เห็นใบหน้าสวยงามต้องเปื้อนน้ำตา
เคนโตะ [พระเอก]
พี่ครับ….ผม
เซนย่า [นายเอก]
ฮึก…//ร้องไห้
เคนโตะ [พระเอก]
ผมจะช่วยพี่เอง
เคนโตะ [พระเอก]
//ค่อยๆจับคางเซนย่าขึ้นมา
เคนโตะ [พระเอก]
ผมจะทำให้พี่ลืม…
เคนโตะ [พระเอก]
ลืมเรื่องของมัน
เคนโตะ [พระเอก]
ถึงนี้จะเป็นวิธีที่ผิด
เคนโตะ [พระเอก]
เเต่ผมรักพี่
เคนโตะ [พระเอก]
เเม้ว่าพี่จะไม่ได้สติ
เคนโตะ [พระเอก]
เเต่ผมไม่อยากทนเห็นใบหน้างามๆต้องมานั่งเสียน้ำตาร้องไห้กับมัน
เคนโตะ [พระเอก]
//ค่อยโน้มเข้าใกล้
เซนย่า [นายเอก]
ช่วยทำให้…ฉึก
เคนโตะ [พระเอก]
ครับ..ผมจะเป็นของพี่ เเม้ว่าตอนนี้พี่จะไม่ได้รู้สึกเเบบที่ผมรู้สึก
เคนโตะ [พระเอก]
ผมจะยอมเจ็บเอง
เคนโตะ [พระเอก]
//จูบเซนย่าเบาๆ
EP2
เคนโตะ [พระเอก]
//จูบเซนย่าเบาๆ
เซนย่า [นายเอก]
อึก….เคนโตะ…
เคนโตะ [พระเอก]
ท่าพี่ไม่พอใจ พี่ไล่ผมหรือผลักออกเลยก็ได้
เซนย่า [นายเอก]
ช่วย…ทำให้ฉัน….ลืมเขาที
เคนโตะ [พระเอก]
เเน่ใจนะครับ
เคนโตะ [พระเอก]
ผมรู้ว่าตอนนี้พี่ไม่มีสติ
เคนโตะ [พระเอก]
เเต่ถึงยังไง..
เคนโตะ [พระเอก]
พี่อย่ามาโวยวายใส่ผมนะครับ
เคนโตะ [พระเอก]
ถึงพี่จะโวยวาย
เคนโตะ [พระเอก]
เเต่ผมก็ยังรักพี่เหมือนเดิม
เคนโตะไม่รอช้าที่จะจูบเซนย่าด้วยความปรารถนา
เคนโตะค่อยๆจูบไปที่คอของเซนย่าอย่างอ่อนโยน
เคนโตะ [พระเอก]
ผมจะ….อ่อนโยนกับพี่
เคนโตะ [พระเอก]
ท่าเจ็บก็บอกนะครับ
เคนโตะ [พระเอก]
//จูบเบาๆที่คอเเละกัดเล็กน้อย
เซนย่า [นายเอก]
ฮึก…เคนโตะ..
เซนย่า [นายเอก]
(มัน..ไม่ควรเป็นเเบบนี้ ถึงเราจะเมาจนไม่ได้สติ เเต่ก็ไม่ควรไปมากกว่านี้)
เซนย่า [นายเอก]
เคนโตะพอเถอะ..
เคนโตะ [พระเอก]
//หยุดทันที
เซนย่า [นายเอก]
ฉันว่า….เเค่นี้ก็พอเถอะ มัน…ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง
เคนโตะ [พระเอก]
ไม่เป็นไร..
เคนโตะ [พระเอก]
งั้นผมจะไป—
เซนย่า [นายเอก]
อยู่ต่อเถอะนะ
เซนย่า [นายเอก]
เเค่…อยู่เป็นเพื่อนฉัน //จับเเขนเคนโตะเบาๆ
เคนโตะ [พระเอก]
ท่าพี่ต้องการ
เคนโตะ [พระเอก]
อีกเเล้วสินะครับ ใช่ไหม
เคนโตะ [พระเอก]
//ค่อยๆซุกไซร้ซอกคอ
เซนย่า [นายเอก]
นายก็รู้ //น้ำเสียงเรียบนิ่ง
เคนโตะ [พระเอก]
ที่พี่มา พี่อยากจะมาเเค่สักหรอครับ หรือพี่อยากเจอผมกันเเน่
เซนย่า [นายเอก]
อย่ามาพูดอะไรไม่เข้าหู
เซนย่า [นายเอก]
ฉันก็เเค่จะมา-
เคนโตะ [พระเอก]
//จับเซนย่านั่งตัก
เซนย่า [นายเอก]
นี่! ปล่อยนะไอเด็กเวร!
เคนโตะ [พระเอก]
พี่ก็รู้ เวลาพี่หงุดหงิดผมจะทำยังไงถึงจะช่วยให้พี่หาย
เซนย่า [นายเอก]
เคนโตะ วันนี้ฉัน
เคนโตะ [พระเอก]
//จูบไปตามคอเเละไหล่
เคนโตะ [พระเอก]
เถอะนะครับ ที่ผ่านมาผมก็ไม่เคยล่วงเกินพี่เลย
เคนโตะ [พระเอก]
ให้ผมทำให้พี่สงบลงเถอะ
เคนโตะ [พระเอก]
ถือว่า…เป็นบริการพิเศษ
เซนย่า [นายเอก]
//ใส่เสื้อผ้า
เคนโตะ [พระเอก]
ผมมีอะไรจะถาม
เคนโตะ [พระเอก]
นี่มันก็หลายครั้งเเล้วนะครับ
เคนโตะ [พระเอก]
ผมเห็นทุกส่วนบนร่างกายพี่ รอยที่ผมทำมันก็อยู่บนร่างกายพี่
เคนโตะ [พระเอก]
เเต่เเปลกจริง
เคนโตะ [พระเอก]
พี่ไม่เคยให้ผมทำจริงๆเลย
เซนย่า [นายเอก]
มันไม่ใช่สิ่งที่ถูก
เซนย่า [นายเอก]
อีกอย่าง จะไม่มีวันนั้น
เซนย่า [นายเอก]
นายก็รู้ว่าฉันเห็นเเค่นายเป็นน้อง
เคนโตะ [พระเอก]
เเล้วที่เราทำ?
เซนย่า [นายเอก]
เเล้วนายเคยได้นอนกับฉันจริงๆรึเปล่า
เซนย่า [นายเอก]
อย่าล้ำเส้น
เซนย่า [นายเอก]
//เดินออกจากร้าน
เคนโตะ [พระเอก]
บ้าเอ๊ย..พี่ก็ยังเป็นเเบบนี้ตลอด
เคนโตะ [พระเอก]
รอวันที่ผมได้เป็นคนที่พี่รักก่อนเถอะ ผมจะทำให้พี่ลืมมัน
เซนย่า [นายเอก]
มาทำอะไร? //เดินเข้ามา
เซนย่า [นายเอก]
ไม่ใช่เรื่องขอเธอ
จีน่า
นายก็รู้ดีใช่ไหมว่าตอนนี้หุ่นส่วนที่นายเเบ่งให้ลูอิสน่ะ
จีน่า
ลูอิสกำลังจะหาทางโกงนายอยู่นะ
จีน่า
เลิกโดนเขาหลอกได้เเล้ว
จีน่า
มันก็เเค่เห็นผลประโยชน์จากนาย
จีน่า
นายอย่าลืมสิ นี่เป็นธุรกิจที่นายสร้างเองกับมือนะ
จีน่า
นายจะให้มันพังเพราะผู้ชายเฮงซวยคนนึงงั้นหรอ?
เซนย่า [นายเอก]
เเค่รอเวลา
เซนย่า [นายเอก]
ฉันไม่ได้ยอมให้เขาหักหลังฉันเเบบนี้ตลอดไปเรื่อยๆหรอก
จีน่า
ตอนนี้ทั้งเงินเเละกำไรเราลดลงมากเลย
เซนย่า [นายเอก]
รอเวลาก่อน
เซนย่า [นายเอก]
จีน่า เธอเองก็รู้ใช่ไหมว่าธุรกิจของเรามันมีความเสี่ยงเสมอ
เซนย่า [นายเอก]
เเละฉันก็ไม่ได้โง่
เซนย่า [นายเอก]
อีกอย่างก็เเค่รอเวลา
เซนย่า [นายเอก]
เเก้เเค้นเเค่นั้นเอง
จีน่า
เเน่ใจนะ ว่าจะทำได้
เซนย่า [นายเอก]
เเค่รอเวลา
จีน่า
เเต่ท่าไม่ลองก็ไม่รู้
จีน่า
เปล่า ดูเหมือนจะรักนายมากเลยนะ
เซนย่า [นายเอก]
เเต่ท่าเขาเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องบ้าๆของธุรกิจฉัน
เซนย่า [นายเอก]
มันอันตราย
เซนย่า [นายเอก]
รอฉันกำจัดไอเวรลูอิสให้ได้เเละเเก้เเค้นให้สำเร็จ
เซนย่า [นายเอก]
ฉันจะเป็นฝ่ายตามง้อเขาทีหลัง
จีน่า
นายเองก็รักเขาใช่ไหมล่ะ
จีน่า
ฉันเป็นเพื่อนกับนายมากี่ปี
จีน่า
ทำไมฉันจะดูนายไม่ออก
เซนย่า [นายเอก]
เเต่อย่างที่รู้ๆ มันอันตราย
EP3
เซนย่า [นายเอก]
เอาล่ะ เลิกงานประชุมได้
พนักงานหัวหน้าฝ่ายต่างๆเดินออกจากห้องประชุม
เลขา: ท่านคะ รายงานเรื่องกำไรเเละเงินที่ขาดทุนประจำปีค่ะ
เซนย่า [นายเอก]
อืม ขอบคุณ //รับเอกสาร
เซนย่า [นายเอก]
(ไอเจ้าบ้านั่นมันคงยังพยายามหาทางโกงเราทักวิธีเลยสินะ)
เซนย่า [นายเอก]
(น่ารำคาญ ยิ่งจัดการเร็วได้เท่าไหร่ก็ยิ่งดี)
เซนย่า [นายเอก]
(เเต่ก็คงต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป นายไม่ตายดีเเน่ลูอิส)
เซนย่า [นายเอก]
ส่งเรื่องนี้ให้หัวหน้าฝ่ายการเงินจัดการ ฉันจะออกไปทำธุระด้านนอกสักหน่อย
เคนโตะ [พระเอก]
พี่? พี่มาทำอะไรที่นี่ตั้งเเต่เช้ากันครับ
เซนย่า [นายเอก]
ก็เเค่ วันนี้มีประชุมตอนเช้า ก็เลยเเวะมาหานายสักหน่อย
เคนโตะ [พระเอก]
คิดถึงผมล่ะสิ😏
เซนย่า [นายเอก]
อะไรของนาย
เซนย่า [นายเอก]
ฉันไม่ได้คิดถึงนาย อย่ามาคิดเองเออเอง
เคนโตะ [พระเอก]
ครับๆ //เดินไปโอบเอว
เคนโตะ [พระเอก]
ไม่รู้สินะ พี่ก็รู้ว่าตอนนี้ยังเช้าอยู่
เซนย่า [นายเอก]
ฉันเเค่มาหา ไม่ได้จะมาทำเรื่องไร้สาระ
เซนย่า [นายเอก]
… อย่าทำหน้าเเบบนั้น
เคนโตะ [พระเอก]
นะครับ เเปปเดียว🥺
เซนย่า [นายเอก]
จิ๊ ฟังไม่รู้เรื่องเลยจริงๆเด็กเวรนี่
เคนโตะ [พระเอก]
//หงุดหงิด
เลขา: ท่านคะ คุณลูอิสมาขอพบค่ะ
เซนย่า [นายเอก]
ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ //รีบเดินออกไป
เคนโตะ [พระเอก]
พี่ก็เลือกมันก่อนผมเหมือนเดิมอีกเเล้ว
เคนโตะ [พระเอก]
//จุดบุหรี่เเละสูบ
เคนโตะ [พระเอก]
เมื่อไหร่พี่จะตาสว่างสักที
เซนย่า [นายเอก]
//เปิดประตูเข้าไป
ลูอิส
ไม่ได้เจอกันนานนี่เซนย่า
เซนย่า [นายเอก]
อืม ฉันเองก็ดีใจที่ได้พบคุณเหมือนกัน
ลูอิส
อย่าพูดห่างเหินเเบบนั้นสิ
เซนย่า [นายเอก]
นี่มันที่ทำงาน
เซนย่า [นายเอก]
(เอาล่ะ ใจเย็นๆ เพื่อการเเก้เเค้น จำไว้ อย่าอ่อนไหว)
เซนย่า [นายเอก]
//เดินไปนั่ง
ลูอิส
นายรู้รึเปล่า ว่าฉันคิดถึงนายมากๆเลยล่ะ
เซนย่า [นายเอก]
(หึ คิดถึงหรอ ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำน่าสมเพชนี้ออกจากปากมัน)
เซนย่า [นายเอก]
ฉันเองก็คิดถึง…
ลูอิส
น้อยใจรึเปล่า ช่วงนี้ฉันค่อนข้างยุ่งกับบริษัทมากๆ
เซนย่า [นายเอก]
อือ…ก็เเค่น้อยใจเล็กน้อย
เซนย่า [นายเอก]
ฉันไม่เคยโกรธอยู่เเล้ว
ลูอิส
เด็กดี…. //ค่อยๆลูบไปใต้เสื้อผ้า
เซนย่า [นายเอก]
หะ…หยุดก่อน
เซนย่า [นายเอก]
นี่มันยังเวลางาน
ลูอิส
ทำไมช่วงนี้ถึงปฏิเสธอยู่บ่อยๆละ
ลูอิส
นายเองก็ชอบไม่ใช่หรอ
เซนย่า [นายเอก]
ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ เเต่การที่จะทำอะไรเเบบนี้ต้องดูสถานที่ด้วย
ลูอิส
นายคิดถึงเรื่องพวกนี้ตั้งเเต่เมื่อไหร่ //จับกดลงโซฟา
ลูอิส
ฉันไม่ได้ใช้เวลากับนายมานานเเล้วนะเซนย่า
ลูอิส
นายไม่คิดถึงฉันบ้างรึไง
เซนย่า [นายเอก]
ก็ได้ๆ เเต่กลางคืน
เซนย่า [นายเอก]
ที่ไม่ใช่ที่นี่
เซนย่า [นายเอก]
//ถอนหายใจเบาๆ
ลูอิส
งั้นเจอกันล่ะเด็กดี //จูบเบาๆก่อนเดินออกไป
เซนย่า [นายเอก]
(น่าขยะเเขยงจริงๆ…)
เซนย่า [นายเอก]
//เปิดอ่าน
เคนโตะ [พระเอก]
พี่ครับ วันนี้พี่มาที่ร้านไหม
เคนโตะ [พระเอก]
ผมคิดถึงพี่มากๆๆ
เซนย่า [นายเอก]
วันนี้ฉันไม่ได้จะเข้าไป นายปิดร้านเลย ฉันมีธุระ
เคนโตะ [พระเอก]
ธุระสำคัญ?
เซนย่า [นายเอก]
ธุระส่วนตัว
เซนย่า [นายเอก]
เจอกันพรุ่งนี้ อย่าทักมาท่าไม่จำเป็น
เซนย่า [นายเอก]
อือ…..ช้าๆสิ
ลูอิส
ไม่คิดเลยนะ ว่าระหว่างที่ฉันไม่อยู่นายจะเเอบไปหาใครอื่น
เซนย่า [นายเอก]
(เเย่ล่ะ ลืมสะสนิท)
เซนย่า [นายเอก]
อะไรกัน อันนั้นมันรอยที่พี่ทำไว้ไม่ใช่หรอ
ลูอิส
หึ คงจะรอเเละอดใจไม่ไหวเลยต้องไปนอนกับคนอื่นสินะ
เซนย่า [นายเอก]
เดี๋ยวฟังก่—
ลูอิส
ฉันคงต้องทำให้นายลืมไอสารเลวที่มันกล้ามาเเตะต้องของๆฉันเเล้วล่ะ
ลูอิส
จะได้รู้ว่านาย เป็นของฉัน ไม่มีวันเป็นของใคร
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
![เคนโตะ [พระเอก]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9529451/avatar/51772320/1731331752.png-s200webp?sign=3bd223ec683fcc5b1db0130268f54442&t=68c3542f)
![เซนย่า [นายเอก]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9529451/avatar/51772320/1731331715.png-s200webp?sign=70e7efe02d22b4df265642c5b812b71c&t=68c3542f)
