ในโลกที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่แข่งขันกัน เพื่อความสำเร็จ มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถ กลายเป็น "ตำนาน" ได้ หนึ่งในนั้นคือชายหนุ่ม ผู้มีนามว่า ลี จีฮุน ชายหนุ่มผู้มากความ สามารถที่ได้รับฉายาว่า "ตำนานแห่งยุค" เนื่องจากเขาเก่งกาจในทุกด้าน ไม่ว่าจะ เป็นการต่อสู้ ความรู้ และความเป็นผู้นำ เขาได้ รับรางวัลระดับโลกมากมายตั้งแต่อายุน้อย จนเป็นที่เลื่องลือในหลายวงการ

เมื่อถึงเวลาที่เขาต้องไปเรียนต่อใน มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ชีวิตของเขาก็ต้อง เผชิญหน้ากับเรื่องราวที่ไม่คาดคิด วันหนึ่ง ขณะที่จีฮุนเดินผ่านบริเวณลานกว้างของ มหาวิทยาลัย เขาก็สังเกตเห็นกลุ่มนักเลงที่ กำลังล้อมสาวน้อยคนหนึ่งไว้ เธอดูตัวเล็ก บอบบาง และหวาดกลัว จีฮุนเพียงแค่ยืนนิ่ง ดวงตาคมของเขาจ้องมองสถานการณ์โดยไม่ รีบร้อน

ด้วยท่าทีที่เยือกเย็น จีฮุนเดินเข้าไปใกล้ๆ นักเลงเหล่านั้น โดยไม่พูดอะไร เขาเพียงแค่ ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ท่าทาง สบายๆ เหมือนคนที่ไม่ได้ใส่ใจนักเลงเหล่านี้ สักนิด

"เฮ้ย! นายเป็นใคร อยากยุ่งเรื่องนี้หรือไง!" หนึ่งในนักเลงพูดขึ้นเสียงดัง พร้อมทั้ง พยายามแสดงอำนาจ

แต่จีฮุนเพียงแค่ยิ้มเล็กๆ และตอบกลับอย่าง ไม่ใส่ใจ "ฉันไม่ชอบคนที่ชอบรังแกคนอื่น โดยเฉพาะคนที่ไม่มีทางสู้"

ไม่ทันที่นักเลงจะได้ตอบโต้ จีฮุนก็ก้าวเข้ามา อย่างรวดเร็ว พร้อมใช้เท้าถีบชายคนหนึ่งให้ ล้มลงบนพื้น ก่อนจะหันไปจัดการกับคนอื่นๆ อย่างง่ายดาย เขาไม่ได้ปล่อยมือออกจาก กระเป๋ากางเกงแม้แต่น้อย จัดการนักเลงเหล่า นั้นด้วยท่าทางสบายๆ เหมือนว่าเป็นเพียงเรื่อง เล็กน้อย

สาวน้อยที่ถูกช่วยเอาไว้ ยืนมองอย่างทึ่ง ไม่ คิดว่าชายหนุ่มผู้ที่เธอเพิ่งเห็นหน้าครั้งแรก จะ สามารถรับมือกับกลุ่มนักเลงได้อย่างไม่ยาก เย็น

หลังจากนั้นจีฮุนก็เดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับ เอ่ยเบาๆ "เธอปลอดภัยแล้ว ไปกันเถอะ"

แต่ปัญหายังไม่จบ เพราะกลุ่มนักเลงเหล่านั้น มีอิทธิพลมากในมหาวิทยาลัยนี้ จีฮุนจึงต้อง เผชิญกับการแก้แค้นจากกลุ่มนักเลงระดับ หัวหน้า ที่ต้องการสั่งสอนให้เขารู้จักที่ต่ำที่สูง

หลังจากที่จัดการนักเลงกลุ่มแรกลงอย่างง่ายดาย ชื่อเสียงของ ลี จีฮุน เริ่มแพร่สะพัดไปทั่วมหาวิทยาลัย นักศึกษาหลายคนเริ่มรู้จักเขาในฐานะชายหนุ่มลึกลับที่สามารถเอาชนะพวกนักเลงด้วยท่าทีที่ไม่สะทกสะท้าน ขณะที่เหล่านักเลงต่างหวาดกลัวและอับอาย พวกเขาก็ไม่อาจจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ

หนึ่งในหัวหน้ากลุ่มนักเลงที่ทรงอิทธิพลที่สุดในมหาวิทยาลัยชื่อว่า "ฮัน แจมิน" ผู้มีอำนาจเหนือกลุ่มนักเลงทั้งหมดในพื้นที่ แจมินเป็นชายหนุ่มที่มีร่างกายแข็งแกร่งและขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยม เขาไม่ชอบให้ใครมาทำลายชื่อเสียงและอำนาจของเขา และการที่จีฮุนเข้ามาท้าทายโดยไม่สนใจ จึงเป็นเรื่องที่แจมินไม่สามารถยอมรับได้

คืนวันต่อมา จีฮุนได้รับข้อความลึกลับจากหมายเลขที่ไม่รู้จัก ข้อความนั้นระบุว่า “เจอกันที่ลานดาดฟ้าตึกเก่า ถ้ากล้ามากพอ อย่าได้หนี”

เขาเพียงแค่ยิ้มเล็กๆ เมื่ออ่านข้อความนั้นจบ พลางถอนหายใจออกมาเบาๆ ด้วยความเหนื่อยใจ แต่ก็ไม่รู้สึกกลัวหรือหวั่นวิตก จีฮุนตัดสินใจไปรอที่ลานดาดฟ้าตึกเก่าตามที่บอก พร้อมกับความสงบเยือกเย็น เขายืนมองแสงไฟในเมืองจากมุมสูง ราวกับกำลังดื่มด่ำกับวิวสวยๆ ในค่ำคืน

ไม่นานนัก แจมินและพวกนักเลงหลายคนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ดาดฟ้า ท่ามกลางสายลมหนาวที่พัดผ่าน แจมินยืนอยู่ตรงหน้าจีฮุน ดวงตาของเขามีประกายดุดันและเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

"แกคงไม่รู้สินะ ว่าที่นี่ใครเป็นเจ้าถิ่น" แจมินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจ

จีฮุนหัวเราะเบาๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยท่าทีไม่แยแส "ถ้านายหมายถึงการเป็นเจ้าถิ่นด้วยการรังแกคนที่อ่อนแอกว่า ฉันก็ไม่สนใจหรอก"

ไม่ทันที่แจมินจะพูดอะไรต่อ จีฮุนก็เริ่มก้าวเดินไปหานักเลงที่ยืนอยู่รอบๆ เขามีแววตาที่เย็นชาและมั่นใจ ราวกับกำลังดูการแสดงที่ไม่ค่อยน่าสนใจนัก

“เอาล่ะ ถ้านายอยากพิสูจน์ ก็ลองมาดูกัน ว่าพวกนายจะจัดการฉันได้ไหม” จีฮุนพูดจบก็ล้วงมือใส่กระเป๋ากางเกงอีกครั้ง พร้อมเผชิญหน้ากับนักเลงทั้งหมด

การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นอย่างดุเดือด นักเลงแต่ละคนพยายามเข้ามาจู่โจมจีฮุนจากทุกทิศทาง แต่ไม่มีใครสามารถสัมผัสตัวเขาได้ จีฮุนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ราวกับรู้การเคลื่อนไหวของพวกนักเลงทุกคนล่วงหน้า เขาหลบหลีกและตอบโต้ด้วยความเฉียบขาด

แจมินที่มองเห็นพวกพ้องของเขาล้มลงทีละคนก็เริ่มโมโห เขาจึงตัดสินใจพุ่งเข้าหาจีฮุนด้วยพละกำลังที่รุนแรง แต่จีฮุนกลับรับมือกับเขาได้อย่างง่ายดาย เขาสกัดขาแจมินและดึงตัวเขาล้มลงกับพื้น

แจมินพยายามลุกขึ้นแต่ก็ไม่ทัน จีฮุนยื่นมือข้างหนึ่งไปจับคอเสื้อแจมินไว้ จ้องมองด้วยสายตาคมและพูดขึ้นเบาๆ "จำไว้นะ การเป็นผู้นำที่ดีต้องรู้จักปกป้องคนอื่น ไม่ใช่รังแกคนอ่อนแอกว่า"

หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น แจมินและพวกนักเลงก็ยอมแพ้และถอยห่างจากการรังแกคนอื่น จีฮุนกลายเป็นบุคคลที่คนในมหาวิทยาลัยเคารพยำเกรง และความยิ่งใหญ่ของ "ตำนานแห่งยุค" ก็กำลังแผ่ขยายไปทั่ว สร้างความประทับใจให้กับนักศึกษาและครูอาจารย์หลายคน

แม้จีฮุนจะไม่มีเจตนาที่จะเป็นฮีโร่หรือเป็นตำนาน แต่ความยุติธรรมและความกล้าหาญของเขาได้ทำให้ผู้คนเริ่มหันมาเคารพและศรัทธาในตัวเขา โดยไม่รู้ตัว เขาได้กลายเป็นตำนานที่แท้จริงของยุคนี้

หลังจากเหตุการณ์บนดาดฟ้าและการเอาชนะแจมิน ข่าวเรื่อง "ตำนานแห่งยุค" หรือ "ลี จีฮุน" แพร่กระจายไปทั่วมหาวิทยาลัย ทุกคนต่างพูดถึงเขาด้วยความตื่นเต้นและเคารพยำเกรง นักเรียนหลายคนที่เคยหวาดกลัวนักเลงในมหาวิทยาลัยก็เริ่มรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นเมื่อรู้ว่ามีคนอย่างจีฮุนคอยดูแลอยู่

ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ ฮานา สาวน้อยที่จีฮุนเคยช่วยไว้ก็ค่อยๆ เปิดใจและกล้าพูดคุยกับเขา เธอเป็นนักศึกษาชั้นปีหนึ่ง หน้าตาน่ารัก นิสัยขี้อายและอ่อนโยน ฮานามองจีฮุนด้วยสายตาที่ชื่นชมและมีความประทับใจอย่างลึกซึ้ง เธอคอยสังเกตเขาอยู่ห่างๆ และบางครั้งก็แอบเอาขนมมาให้เขา ซึ่งจีฮุนก็รับไว้และยิ้มให้เธออย่างเป็นกันเอง

วันหนึ่ง ฮานากล้าพอที่จะเอ่ยปากถามเขาว่า "พี่จีฮุน ทำไมพี่ถึงเก่งขนาดนี้ ทำไมถึงไม่กลัวใครเลยล่ะ?"

จีฮุนยิ้มบางๆ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ความกลัวมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันไม่มีนะ แต่ฉันแค่เลือกที่จะไม่ให้มันคุมชีวิตของฉัน ความกล้าจริงๆ คือการยืนหยัดเพื่อคนที่ไม่มีพลังจะสู้ต่างหากล่ะ"

คำตอบของเขาทำให้ฮานารู้สึกประทับใจมากขึ้นกว่าเดิม จนเธอเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่ใช่แค่ “ตำนานแห่งยุค” ที่ใครๆ ต่างเล่าขาน แต่เขาคือคนธรรมดาที่มีหัวใจยุติธรรม และเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ซึ่งยิ่งทำให้ฮานาหลงรักเขามากขึ้นทุกที

ในขณะที่ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มพัฒนาไปด้วยดี เหล่านักเลงที่เคยพ่ายแพ้กลับไม่ยอมแพ้จริงๆ พวกเขาพยายามหาวิธีทำลายชื่อเสียงของจีฮุน โดยการจ้างกลุ่มนักเลงจากนอกมหาวิทยาลัยเข้ามาสร้างปัญหา กลุ่มนี้มีหัวหน้าชื่อว่า จางมินโฮ เขาเป็นชายหนุ่มที่เคยประสบความสำเร็จในวงการต่อสู้ใต้ดิน มีทักษะการต่อสู้ที่ดุดันและรุนแรง เขาได้ยินชื่อเสียงของจีฮุนแล้วจึงอยากจะมาทดสอบความสามารถของตัวเองเช่นกัน

ค่ำวันหนึ่ง ขณะที่จีฮุนเดินกลับหอพัก เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหลายคู่ตามหลัง เขาหยุดเดิน หันไปมองเห็นจางมินโฮและกลุ่มลูกน้องอีกหลายคนยืนอยู่เบื้องหลัง จีฮุนยิ้มบางๆ ราวกับจะบอกว่าคาดไว้อยู่แล้ว

จางมินโฮเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับยิ้มเยาะ "ลี จีฮุน ตำนานแห่งยุค...ที่นี่มีแค่ฉันกับนาย ลองมาพิสูจน์กันว่าตำนานของนายจะอยู่ได้นานแค่ไหน"

จีฮุนเพียงแค่ยืนนิ่ง มองดูจางมินโฮด้วยสายตาที่เยือกเย็น "นายต้องการจะพิสูจน์อะไร ถ้าคิดว่าการทำร้ายคนอื่นคือการยืนยันตัวเอง มันก็คงน่าสมเพชน่าดู"

จางมินโฮหรี่ตามองจีฮุนอย่างไม่พอใจ เขาสั่งให้ลูกน้องทั้งหมดพุ่งเข้ามา จีฮุนยังคงยืนสงบนิ่ง เมื่อพวกนักเลงกรูกันเข้ามา เขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว หลบหลีกและตอบโต้ได้อย่างแม่นยำ ทุกการเคลื่อนไหวของเขาเหมือนการเต้นรำในความมืด ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเข้ามาทางไหน เขาสามารถจัดการได้ทั้งหมด

สุดท้าย จางมินโฮก็ตัดสินใจลงมือเอง เขาพุ่งเข้ามาด้วยพละกำลังมหาศาล พร้อมปล่อยหมัดที่รวดเร็วและรุนแรง แต่จีฮุนสามารถหลบหลีกได้อย่างง่ายดาย เขาจัดการกับมินโฮด้วยท่าทางที่แข็งแกร่งและมั่นใจ

เมื่อการต่อสู้จบลง มินโฮนอนหมดแรงอยู่บนพื้น เขาจ้องมองจีฮุนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความทึ่ง จีฮุนยืนมองเขาด้วยแววตาที่เย็นชาและพูดขึ้นเบาๆ

"ฉันไม่ใช่ตำนานอะไรหรอก แค่คนธรรมดาที่ไม่ยอมให้ใครมารังแกคนอ่อนแอก็เท่านั้น"

หลังจากคืนนั้น ชื่อเสียงของจีฮุนก็ยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก ไม่ใช่เพียงเพราะความเก่งกาจในการต่อสู้เท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะความยุติธรรมที่เขายืนหยัดเพื่อปกป้องคนที่ไม่มีอำนาจ

และในตอนนั้นเอง ฮานาก็ตัดสินใจบอกความรู้สึกที่เธอมีต่อจีฮุนอย่างกล้าหาญ เรื่องราวความรักของพวกเขาก็ค่อยๆ เบ่งบานท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในมหาวิทยาลัย ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะชายคนหนึ่งที่กล้าหาญและยืนหยัดในสิ่งที่ถูกต้อง นำพาความหวังและความเปลี่ยนแปลงให้กับทุกคน