...นี่!……….ทะ ทะ ทะท่านนนนน! ท่านทำอะไรกับครอบครัวข้า \~วิ่งเข้าไปหาท่านแม่\~ ท่านนนนนนนนแม่ เขย่าตัว ท่านแม่ ฮือๆ\~ร้องไห้\~ วิ่งไปหาท่านพ่อ ท่านพ่อออ เขย่าตัว ท่านฟื้นสิท่านพ่อ ฟื้นสิท่านพ่อออฮือๆ หันไปมองอลัน ท่านทำร้ายท่านพ่อท่านแม่ข้า ข้าเกลียดท่านนนนนนนน!!!...

3ปีก่อนหน้านี้ หญิงสาวคนนี้มีอายุ15ปีบริบูรณ์ ชื่อของเขาคือ เอลีน

สวัสดี เราชื่อ เอลีน ตอนนี้เราอายุ15ปี วันนี้เป็นวันเกิดของเรา คุณพ่อกับคุณแม่จะพาเราไปฉลองวันเกิดด้วยแหละ อยากรู้กันมั้ยว่าคุณพ่อกับคุณแม่พาเราไปฉลองวันเกิดที่ไหน…….. ฮั่นแน่….อยากรู้ล่ะสิ

จริงๆเราก็อยากบอกนะแต่ที่ ที่คุณพ่อกับคุณแม่พาเราไปครั้งนี้มันไม่คุ้นเลย มันแปลกมากและทางไปคือน่ากลัวสุดๆ

เอลีน\~คุณพ่อคุณแม่คะ เราจะไปฉลองวันเกิดกันที่ไหนหรอคะ

คุณแม่\~พ่อกับแม่จะพาไปฉลองที่บ้านญาติน่ะจ่ะ อีกนิดนึงก็ใกล้จะถึงแล้วล่ะ

เราก็นั่งรอในรถเงียบๆแล้วก็มองวิวรอบๆทางไปเรื่อยๆ ทางคือมีแต่ป่าเต็มไปหมดบรรยากาศตอนขับรถไปมันน่ากลัวมาก คุณพ่อขับเข้าป่าไปลึกมากกว่าจะถึงบ้านญาติคนนี้

คุณพ่อ\~ถึงแล้วจ้า

เรากับคุณพ่อคุณแม่ก็ลงมาจากรถ เราหันไปมองรอบๆ มันเป็นคฤหาสน์ใหญ่มากๆและสวยมากๆ ตอนที่เราไปถึงมันเป็นช่วงที่กำลังโพ้เพล้ บรรยากาศที่นั่นคือดีมากๆกำลังเย็นสบายไม่หนาวมาก

ท่านอลันและลูกพี่ลูกน้องของเขาก็เดินออกมาต้อนรับเราและคุณพ่อคุณแม่

คุณพ่อคุณแม่\~สวัสดีจ่ะท่านอลัน ท่านมาเวล เป็นอย่างไรบ้างจ๊ะ สบายดีหรือไม่

ท่านอลันและท่านมาเวล\~สบายดีจ่ะท่านอา แล้วพวกท่านทั้งสองสบายดีนะจ๊ะ

คุณพ่อคุณแม่\~สบายดีจ่ะ

คุณพ่อแนะนำเราให้กับท่านอลันและท่านมาเวลรู้จัก สวัสดีจ่ะ ชั้นชื่อ เอลีน ตอนนี้ชั้นอายุ15ปี คุณพ่อกับคุณแม่พาชั้นมาฉลองวันเกิดที่นี่ \~พวกข้ารู้แล้วหล่ะ เดินตามพวกข้ามา\~ ท่านทั้งสองก็พาเราเดินไปที่โต๊ะอาหารเพื่อที่จะฉลองวันเกิดกัน

โต๊ะอาหารที่นี่คือหรูหราหมาเห่ามากกก เราได้เพลิดเพลินไปกับความหรูหราของคฤหาสน์หลังนี้ พอฉลองกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณแม่ก็พาเราขึ้นไปนอนบนห้อง เพราะมันดึกมากเราจึงได้นอนค้างที่นี่หนึ่งคืน พรุ่งนี้เช้าค่อยเดินทางกลับบ้าน

พอคุณแม่มาส่งเราที่ห้องแล้ว ท่านก็เดินลงไปข้างล่างเพื่อไปเข้านอน แต่จริงๆแล้วพวกท่านทั้งสองคนไม่ได้เข้านอนแต่อย่างใด พวกท่านมาคุยกับท่านอลันที่เป็นราชาแวมไพร์

ขอเล่าก่อนนะคะว่า ตกูลของเอลีนเหนี่ยเขารับใช้แวมไพร์มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว พอมาถึงยุคของคุณพ่อคุณแม่ท่านก็ได้รับใช้ท่านอลันมาตลอดแต่ท่านไม่ได้บอกเอลีน ว่าตกูลของตัวเองรับใช้แวมไพร์จากรุ่นสู่รุ่นต่อๆไปมาตลอด เพราะถ้าบอกแล้วกลัวว่าเอลีนจะกลัวและจะไม่ทำตามหน้าที่ ที่บรรพบุรุษเคยทำมาตั้งแต่สมัยปางก่อน

ท่านอลัน อีก3ปีเอลีนก็จะอายุครบ18ปี บริบูรณ์ พอถึงเวลานั้น พวกเราก็จะให้เอลีนมารับใช้ท่านตามที่บรรพบุรุษเคยทำมา พวกเราขอฝากเอลีนไว้กับท่านด้วยนะจ๊ะ

ท่านอลัน\~ อืม ได้สิ เดี๋ยวข้าจะดูแลเอลีนให้เอง พวกเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง

พ่อกับแม่หันมามองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม โล่งใจที่ลูกสาวมีคนดูแล

รุ่งเช้าของอีกวันมาถึง เวลา 08:00 น. เราตื่นขึ้นมา เมื่อคืนนี้เราหลับสบายมาก เตียงที่นี่นุ่มกว่าอยู่บ้านมากๆ นอนเเล้วไม่เจ็บตัวเลย เราก็ลุกออกจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ลงไปกินข้าวกับคุณพ่อคุณแม่ พอเราลงจากบันไดมากำลังจะเดินไปที่โต๊ะอาหาร เราเจอท่านอลันเลยทักทายไป

เอลีน\~ ท่านอลันนนนนนนนน

ท่านอลัน\~ หันมามองแบบหน้านิ่งๆ

ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่งๆแล้วคิดในใจว่า ทำไมผู้ชายคนนี้หยิ่งจัง ชั้นจะไม่ยุ่งกับผู้ชายคนนี้เด็ดขาด!

ท่านพ่อท่านแม่ก็เดินมาแล้วก็เรียกเราให้ไปกินข้าวด้วยกัน พอพวกเรากินข้าวเสร็จ ก็ทักทายท่านอลันและท่านมาเวลก่อนจะขึ้นรถกลับบ้าน

จากนั้นพวกเราก็ขึ้นรถเดินทางกลับบ้านที่จังหวัดๆนึงทางภาคเหนือ พอถึงบ้านก็เอาของไปเก็บไว้ที่ห้องและรีดเสื้อผ้าเตรียมไปเรียนพรุ่งนี้ เพราะว่าพรุ่งนี้คือวันเปิดเทอมวันแรก

เช้าวันเปิดเทอม เราก็ไปโรงเรียนตามปกติ ไปประถมนิเทศที่อาคารโดมและเจอเพื่อนๆที่น่ารัก เรามีเพื่อนอยู่สองคนคือ

เอรีน่า

และ แบมแบม

เพื่อนของเราแต่ละคนคือน่ารักกันมากๆ แบมแบมเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆเพราะเรียนด้วยกัน ส่วน เอรีน่า พึ่งรู้จักกันตอน ม.1 เพื่อนของเราทั้งสองคนนี้ นิสัยต่างกันมาก เอรีน่า เป็นคนที่เก่งไปหมดซะทุกเรื่อง และไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น เอรีน่าเป็นคนที่ชอบปกป้องเพื่อนๆแต่ใจดีสุดๆ ส่วนแบมแบมน่ะหรอ แบมเป็นคนนิสัยน่ารัก รักสัตว์มาก แต่เป็นคนที่กลัวงูสุดๆ แอบกระซิบว่าแบมเหนี่ยทำอาหารอร่อยมากๆและไม่เคยมีแฟนด้วยแหละ แต่ถ้าใครจะจีบเพื่อนเราเหนี่ยต้องผ่านเราไปก่อนนะจ๊ะ

ขอกระซิบก่อนว่า แวมไพร์อยู่กับมนุษย์ตลอดนะคะไม่ได้แยกกันอยู่ แต่แวมไพร์ก็มีทั้งดีและชั่วปะปนกันไป

อยู่มาวันหนึ่ง มีข่าวว่าแวมไพร์ออกอาละวาดกัดคนไปทั่วและได้ออกข่าวอย่าแพร่หลาย บางสื่อก็มีภาพด้วยว่านี่คือถูกแวมไพร์กัดจริงๆ พอทุกๆคนที่ได้ยินข่าวเรื่องนี้ก็พากันหวาดกลัวกันไปหมด ไม่กล้าไปไหนคนเดียวตอนกลางคืนเพราะว่ากลัวจะโดนแวมไพร์กัด แต่มีสื่อนึงที่ออกข่าวว่า นักเรียนโดนแวมไพร์กัดที่คอแต่ตอนที่โดนคือตอนกลางวัน เราก็ได้แค่สงสัยว่าถ้ามันมีจริงๆหน้าตามันจะเป็นแบบไหน จะหน้าเกลียดเหมือนในหนังมั้ย แต่ในหนังก็บอกว่าแวมไพร์กลัวแสงแดด เพราะว่าถ้าโดนแดดแล้ว พลังจะลดลง ทำให้ร่างกายอ่อนแอ แต่ก็หาคำตอบไม่ได้ ได้แต่เก็บไว้ในใจ

เอลีน\~นี่พวกแก รู้ข่าวเรื่องแวมไพร์ออกไปกัดคนทั้งตอนกลางวันและตอนกลางคืนยัง

แบมและเอรีน่า\~ รู้แล้ว น่ากลัวมากกกก

แบม\~ชั้นไม่กล้าออกไปไหนคนเดียวเลยอ่ะ กลัวจะโดนกัดคอเอา

เอรีน่า\~คนมีทั้งดีและชั่ว แวมไพร์ก็มีทั้งดีและชั่วเหมือนกันนั่นแหละ

เราก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมเอรีน่าถึงพูดแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเลยปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป

ข่าวเรื่องพวกนี้ก็ยังไม่จบ และก็มีมาเรื่อยๆ เวลาที่ทุกคนจะไปที่ไหนก็ต้องคอยระวังว่าจะเจอกับแวมไพร์ไหม

ผ่านไป3วัน เราก็ชวนเพื่อนของเราไปเที่ยวที่น้ำตกๆนึง ซึ่งน้ำตกที่นี่สวยมากๆ ในชีวิตนึงต้องมาที่นี่ให้ได้ ถ้าไม่ได้มาซักครั้งในชีวิตคือว่าพลาดมากๆ พวกเราก็เก็บของขึ้นรถและเดินทางไปน้ำตกคุณพ่อกับคุณแม่ก็ไปด้วยเพราะพวกเราไม่มีใครขับรถเป็น ขับรถจากบ้านไปถึงน้ำตก 1,980 กิโลเมตร ก็ถึงน้ำตก น้ำตกสวยมากกกกกกกกก น่าลงไปเล่นน้ำสุดๆ

สิ่งที่ไม่อยากเจอที่สุดก็กลับได้เจอ เห้อออ ชีวิตตตตตตตตต รู้มั้ยว่าเราเจอใคร เราเจอท่านอลัน เจ้าหน้าน้ำแข็งนั่นเอง ทำไมเราต้องเจอคนๆนี้ด้วยนะ ยิ่งไม่อยากเจอก็ได้เจอ แค่ชั่งเถอะ เดี๋ยวเราจะมารีวิวน้ำตกที่นี่ให้ฟัง ก่อนที่จะถึงน้ำตก ก็จะมีลานกางเต็นท์ให้มาแคมป์ปิ้งกัน

พอเดินลงไปไม่กี่กิโลก็เจอน้ำตกแล้ว บรรยากาศคือดีมากๆ ขณะที่พวกเรากำลังกางเต็นท์ ท่านอลันก็ได้เดินมาหาเราแล้วพูดว่า ให้ข้าช่วยมั้ย นะตอนนั้นคือเราขนลุกมากที่จู่ๆท่านอลันเดินมาพูดกับเรา เราก็เลยตอบท่านอลันไปว่าได้สิ ถ้าเราจะปฏิเสธก็กลัวว่าเขาจะเสียใจไงเลย ให้เขาทำช่วย อิ๊อิ๊ พอทุกคนกางเต็นท์เสร็จกันหมดทุกคนเเล้วก็พากันกินปิ้งย่างและหมูกะทะ อร่อยมากกกกกกกกกก ฮั่นแหนะ รู้นะว่าหิว ถ้าหิวก็ไปหาของอร่อยมากินแล้วก็อ่านเรื่องของเราต่อนะจ๊ะ พอทุกคนกินเสร็จก็จะพากันเข้านอนเพราะเหนื่อยจากการนั่งรถมาเพราะทางมันไกลมาก แต่………….. เพราะเหตุใดเราถึงได้นอนกับเจ้าหน้าน้ำแข็งนี่ โคตรจะไม่แฟร์เลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี คืนนี้ก็เลยได้นอนกับท่านอลันไปตามระเบียบจ้าาาา

รุ่งเช้าของวันต่อมา ก็พากันไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็มานั่งกินข้าวเช้ากัน ก่อนที่จะเดินทางไปเล่นน้ำตก พอกินข้าวเสร็จก็พากันเดินไปเล่นน้ำตก

"ว้าววววววววววว" ที่นี่สวยมาก น้ำก็เย็นสดชื่น งั้นพวกเราไปเล่นน้ำกัน \~ตู้ม\~เสียงกระโดดน้ำ พอพวกเราได้เล่นน้ำอย่างสุขสำราญแล้ว ได้ยินคนพูดกันว่า ถ้าเดินเข้าไปในป่าลึกจะได้เจอสิ่งที่สวยงามอีกอย่างนึง เมื่อพวกเราได้ยินก็ไม่รีรอ พากันเดินมุ่งหน้าไปยังที่ ที่คนเล่าต่อๆกันมา

พอเดินมาถึงก็มืดพอดี

เอลีน\~อลันนนนนน ท่านดูนั่นสิ ผีเสื้อเต็มไปหมดเลยสวยมากๆ\~เอลีนยิ้มอย่างมีความสุข\~ อลันหันไปมองตอนที่เอลีนยิ้มกับสิ่งสวยงามพวกนี้ เขาได้เผลอยิ้มตามเอลีนไปด้วยความมีความสุขกันทั้งคู่ \~เอ๊ะ อลันเริ่มชอบเอลีนรึยังน้าาา\~

มาดูคู่ที่สองกันจ้าาาา

\~มาเวลลูกพี่ลูกน้องของอลันและเอรีน่า ซึ่งพวกเขาเป็นแวมไพร์ทั้งคู่นะคะแต่พวกเขาไม่ค่อยรู้จักกัน แต่ก็เคยเดินผ่านกันหลายรอบแต่ไม่ได้สนใจเพราะไม่รู้จัก พึ่งจะเจอกันแบบจริงๆจังๆครั้งนี้เป็นครั้งแรก เอรีน่าตามหาราชาแวมไพร์มาตลอดแต่ไม่เคยมีข่าวคราว จนกระทั่งได้มาเจอเอลีนเอรีน่าจึงหาราชาแวมไพร์เจอได้ในที่สุดค่ะ

หลังจากที่พวกเขาสองคนเจอหน้ากัน ก็เกิดเป็นรักแรกพบทันที พวกเขาสองคนค่อยๆพัฒนาความสำพันธ์ไปเรื่อยๆ เช่นวันนี้ ได้เจอธรรมชาติที่แสนสวยงาม พวกเขาสองคนก็แยกออกจากกลุ่มไปเดินด้วยกัน ไปชมนกชมไม้ด้วยกันหยอกล้อกันจนเกิดเรื่องจนได้………"

เอรีน่าสะดุดก้อนหินล้มมาเวลจึงรีบวิ่งเพื่อที่จะไปรับเอรีน่าไว้แต่….."ทั้งคู่กลับล้มไปด้วยกัน มาเวลเอาตัวเองไปกันพวกก้อนหินที่อยู่ด้านล่างส่วนเอรีน่าก็นอนอยู่บนตัวของมาเวล ทั้งคู่เกิดเหตุสุดวิสัย ปากของทั้งคู่ได้ประกบกัน จึงเกิดเป็นฉากเลิฟซีนขึ้น พอเอรีน่ารู้สึกตัวก็รีบลุกขึ้นและพยุง มาเวลขึ้นด้วยเช่นกัน ทั้งคู่เขินกันหนักมากจนไม่กล้าสบตากัน พวกเขาสองคนก็เลยเดินกลับมาหาเพื่อนๆ หลังจากที่ดูนั่น ดูนี่เสร็จพวกเขาก็พากันออกจากป่าแต่ผะเอินนนนนนน…..เอลีนขาแพงจึงเดินไม่ไหวจึงขอขี่หลังอลันกลับ \~ทุกคนคิดว่า

อลันจะยอมมั้ยคะ\~ อลันยอมให้เอลีนขี่หลังจ้าทุกคนนนนนนนน แบมและเพื่อนๆก็ได้พยุงเอลีนให้ขี่หลังอลันกลับไปจนถึงจุดกางเต็นท์ \~ก็เลยได้นอนไปอีกหนึ่งคืนจ้าเพราะว่าเอลีนเดินไม่ไหวนั่นเอง\~

รุ่งเช้าของอีกวัน พวกเขาก็ได้พากันเดินทางกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย

3ปีผ่านไป เอลีนก็ได้อายุครบ18 ปี บริบูรณ์ ถึงเวลาที่เอลีนต้องไปรับใช้อลันส่วนทางอลันนั่นเอง อลันตอนนี้มีอายุ200,000 ปี ได้ขึ้นครองราชบัลลังก์แต่ก็มีญาติห่างๆนั่นก็คือ "เดม่อน" เดม่อนเกลียดอลันมากเพราะอลันมีสิ่งที่ตัวเองไม่มี เดม่อนโดนแม่ด่าตั้งแต่เล็กจนโตและเอาไปเปรียบเทียบกับอลันตลอด เดม่อนจึงเกิดความเกลียดชังอลันมากนั่นเอง เดม่อนคิดที่จะแย่งทุกอย่างไปจากอลัน จึงก่อกบฏขึ้นโดยมีลูกน้องชื่อ "แจ็คสัน" ผู้ที่คอยทำตามคำสั่งของเดม่อนตลอด เดม่อนได้แอบดูอลันและเอลีน เดม่อนจึงรู้ว่าอลันชอบเอลีน และเอลีนคือจุดอ่อนที่จะทำให้อลันยอมตนได้

เจน่ารู้ว่าเดม่อนเกลียดอลันจึงตีตัวเข้าหาเดม่อนเพราะเจน่าชอบอลัน แต่ติดอยู่เรื่องเดียวคือ เอลีน ทั้งคู่คิดที่จะแยกเอลีนและ อลันออกจากกัน พวกเขาเริ่มวางแผนที่จะลักพาตัวเอลีน

\~ตอนนี้เอลีนยังไม่เป็นคนรับใช้ของอลันนะคะ เขายังเป็นเหมือนเดิมอยู่และอลันก็ได้มาหาเอลีนอยู่เรื่อยๆ\~

หลังจากที่พวกเขาวางแผนอะไรกันเสร็จสับ ก็ได้เริ่มปฏิบัติการลักพาตัวเอลีนไปไว้ที่โกดังกลางป่าซักที่นึง "เพิ่มเติมนะคะตอนที่เอลีนและอลันเดินป่าด้วยกันนั้นอลันได้ให้สร้อยข้อมือกับเอลีนไว้เพื่อป้องกันตัวเองเวลาอยู่ในที่ ที่อันตราย อลันมีพลังวิเศษที่มองเห็นอนาคตได้จึงรู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่ดีขึ้นกับเอลีน"

หลังจากที่เอลีนรู้สึกตัวว่าตัวเองโดนลักพาตัวมาอยู่ที่ไหนซักที่นึง เอลีนจำของที่อลันให้ไว้ได้จึงลองใช้มันดู แต่ในขณะเดียวกันนั่นเอง เดม่อนและเจน่าก็ได้เข้าไปที่พระราชวังแบเลี่ยมเจนเนอรัล พระราชวังที่อลันปกครองอยู่ เดม่อนบอกอลันว่าถ้าไม่อยากให้นางนี่เสียชีวิตก็มอบบัลลังก์ให้ชั้นซะแล้วชั้นจะปล่อยพวกแกไป อลันไม่ยอมจึงเกิดการต่อสู้ชิงบัลลังก์กันเกิดขึ้น "แต่ก่อนหน้านี้อลันได้บอกให้โบรอนที่เป็นลูกน้องตนได้ไปช่วยเอลีนออกมาแล้วเขาจึงไม่ได้ห่วงเรื่องเอลีนมาก"

พวกเขาต่อสู้กันอยู่7วัน7คืน บ้านเมืองถล่มเกิดความเสียหายและสูญเสียไปเป็นอย่างมาก แต่ผลสรุปคืออลันเป็นฝ่ายชนะแต่สภาพของพวกเขาทั้งสองคนก็ไม่ได้ต่างกันมาก เละพอๆกัน เดม่อนจึงถอนกำลังแล้วกลับไปรักษาตัวที่คฤหาสน์ตัวเอง อลันก็เช่นกันโดยมีเอลีนเป็นคนดูแลส่วนเจน่าก็พยายามเข้าหาอลันแต่ก็ไม่สำเร็จเพราะอลันสนใจแต่เอลีนไม่สนใจตัวเอง ต่อให้พยายามมากแค่ไหนเขาก็ไม่เห็นค่า จึงเกิดเป็นความแค้นขึ้นมาอย่างรุนแรง

เจน่าเกิดความแค้นขึ้น นางเลยพูดว่า ถ้าชั้นไม่ได้ครอบครอง คนอื่นก็อย่าหวังว่าจะได้ครอบครองอลันเหมือนกัน!!!!!!!!

เจน่ารู้ว่าเอลีนรักครอบมากจึงเกิดความคิดที่จะไปทำร้ายครอบครัวของเอลีน

เจน่าได้บุกบ้านเอลีน ตอนที่เอลีนไปทำงานที่อาจารย์สั่งกับเพื่อน เจน่าได้ทำร้ายพ่อและแม่ของเอลีนจนถึงแก่ชีวิต เจน่ากลัวความผิดจึงหนีเข้าไปในป่าเพื่อซ่อนตัวจากตำรวจเพราะนางไม่มีพลังวิเศษ เจน่าเป็นลูกครึ่งแวมไพร์กับมนุษย์แต่แม่ของเจน่าไม่เชิงว่าเป็นแวมไพร์เพราะมีแค่สายเลือดเเวมไพร์เฉยๆแต่ไม่มีพลังวิเศษอะไรเลย เจน่าจึงเป็นลูกครึ่งแวมไพร์ที่ไม่มีพลังวิเศษอะไรเลย

ผ่านไปซักระยะ อลัน โบรอน มาเวล ได้พากันมาที่บ้านพ่อกับแม่ของเอลีน พวกเขาเจอพ่อกับแม่นอนเสียชีวิตจมกองเลือด

อลันจึงรีบเข้าไปหาพวกท่าน แต่ตัวก็ได้เปื้อนเลือด เอลีนกลับมาพอดีได้มาเห็นภาพที่บาดตาบาดใจ ใครพูดอะไรก็ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เอลีนคิดว่าอลันเป็นคนทำร้ายพ่อกับแม่ของตนจึงโมโหมาก

เอลีน\~ นี่!!!……..ทะ ทะ ทะท่านนนนนนน

ท่านทำอะไรกับท่านพ่อท่านแม่ของข้าาาา!

เอลีนวิ่งเข้าไปหาแม่ ท่านแม่ ท่านฟื้นสิ ท่านแม่ ฮือๆ \~ร้องไห้\~ คลานไปหาท่านพ่อ ท่านพ่ออออออ ท่านฟื้นสิท่านพ่ออออ

ฮือๆ \~เสียงร้องไห้\~ เอลีนร้องไห้จนใจจะขาดเพราะเสียคนที่รักที่สุดไป เอลีนหันไปมองหน้าอลันด้วยความแค้นเพราะคิดว่า อลันเป็นคนทำร้ายพ่อแม่ของตน อลันนนน

ท่านทำร้ายท่านพ่อท่านแม่ข้า ข้าเกลียดท่านนนนนนนนนนนน! ได้ยินมั้ยว่าข้า

เกลียดท่านนนนนนนนน!!!!! ร้องไห้ \~ฮือๆ\~

เอลีนร้องไห้จนเป็นลมสลบไป อลันเลยพาเอลีนไปที่คฤหาสน์ ให้เอลีนมาคอยรับใช้ตน และจะได้สืบหาความจริงว่าใครกันแน่ที่ทำร้ายพ่อกับแม่ของเอลีน หลังจากที่เอลีนตื่น ในใจก็มีแต่ความแค้นอยากแก้แค้นให้พ่อและแม่ จึงยอมเป็นทาสรับใช้

อลันเพื่อที่วันนึงจะได้แก้แค้นได้ หลายวันผ่านไปอลันก็ได้สืบหาความจริงจนรู้ว่าคนที่ทำร้ายพ่อกับแม่ของเอลีนคือใครแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะว่ายังไม่มีหลักฐานมัดตัว อลัน โบรอน มาเวล จึงได้พากันออกไปตามหาหลักฐานเพื่อที่จะได้เอาผิดคนที่ทำชั่วได้

เอลีนก็ทำงานเป็นทาสรับใช้ของอลันด้วยความแค้น แต่อลันไม่คิดที่จะทำร้ายเอลีนเลย เพราะตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดจึงยอมให้แต่เอลีนเป็นคนทำตน อยู่มาวันหนึ่ง

เอลีนเริ่มสงสัยในตัวอลันว่า อลันเป็นใครกันแน่ทำไมถึงมาอยู่แต่ในที่ป่าลึกๆไม่มีผู้คนแบบนี้ เอลีนจึงเริ่มค้นตามคฤหาสน์บ้าง ตามห้องเก็บของบ้าง ห้องนอนบ้าง จนมาเจอห้องๆนึง นั่นก็คือ ห้องทำงาน

ของอลัน เอลีนเห็นว่าไม่มีใครเดินผ่านมาจึงถือวิสาสะเข้าไป เอลีนบังเอิญเจอความลับสุดยอดของอลัน ก็คือว่า อลันเป็นแวมไพร์ จึงเกิดความกลัวขึ้นมาทันทีแต่ก็ไม่ได้คิดที่จะหนีไปไหนเพราะยังคิดที่จะแก้แค้นอลันอยู่………"

หลังจากที่เอลีนได้รู้ความจริงว่าอลันนั้นเป็นใคร เอลีนก็เริ่มที่จะสงสัยคนที่อยู่ข้างๆอลันว่าเขาจะเป็นเหมือนอลันหรือไม่เพราะนิสัยและพฤติกรรมของพวกเขานั้นไม่ค่อยที่จะเหมือนมนุษย์ซักเท่าไหร่รวม

เอรีน่าด้วย แต่เอลีนก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ

เพราะลึกๆในใจแล้วเอลีนก็อยากให้อลันเป็นคนบอกความจริงกับตัวเอง

เอลีนก็ได้ทำงานบ้านทุกอย่าง พอเสร็จแล้วก็ไปทำกับข้าวเตรียมไว้รอให้ตอนที่

อลันและมาเวลกลับมาแล้วก็จะได้กินข้าวกัน

อลันรู้แล้วว่าเอลีนสงสัยตน ว่าตนจะเป็นแวมไพร์เพราะว่าเอลีนทำตัวแปลกไปจากแต่ก่อน เวลาที่คุยด้วยเอลีนก็ตอบบางคำ แถมไม่สบตาและหนีหน้าของอลันด้วย ก่อนหน้านี้เอลีนเป็นคนยิ้มแย้มแจ่มใส พวกเขาสองคนคุยกันตลอดสนิทกันเหมือนเพื่อนคนนึง แต่พอมาวันนี้เอลีนเปลี่ยนไป อลันเลยคิดที่จะสารภาพกับ

เอลีนว่าตนและคนที่อยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้เป็นแวมไพร์ทั้งหมดรวมเอรีน่าด้วย แต่……..ก็ยังไม่ได้ไปสารภาพกับเอลีนอยู่ดี เพราะเดม่อนกลับเล่นสกปรกลักลอบมาตอนกลางคืนเพื่อที่จะข่มขืนเอลีน นะตอนนั้นเอลีนพยายามผลักเดม่อนออก ด้วยความที่เอลีนเป็นมนุษย์ธรรมดาคนนึงจึงสู้แรงของเดม่อนที่เป็นแวมไพร์ไม่ได้ ด้วยความที่เอลีนเป็นคนฉลาดจึงสั่นกำไรข้อมือที่อลันให้ไว้ก่อนหน้านี้เพื่อที่จะเรียกให้อลันมาช่วย พออลันสัมผัสได้อย่างนั้นก็รีบวิ่งไปหาเอลีนเพื่อช่วยเอลีนจากเนื้อมือของเดม่อน อลันใช้พลังทำให้เดม่อนปลิวไปกระแทกกับผนังห้องอย่างแรงจนผนังห้องแตกเดม่อนจึงตกไปอยู่ที่พื้น ด้วยความที่

อลันใช้พลังตอนที่กำลังโกรธเดม่อนที่คิดเล่นสกปรกแบบนี้กับเอลีนจึงทำให้พลังนั้นรุนแรงเป็นอย่างมาก ทำให้เดม่อนกระอักเลือดออกมา พอเอลีนเห็นอลันที่เข้ามาช่วยตนจึงรีบเข้าไปกอดอลันด้วยความกลัว อลันก็ได้ปลอบเอลีนว่า "ไม่ต้องกลัวนะเอลีน ข้าอยู่นี่ ถ้ายังมีข้าอยู่ข้าจะไม่ให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้เด็ดขาด" เอลีนร้องไห้ด้วยความกลัวแล้วก็กอดอลันไว้แน่น

พอแจ็คสันเห็นว่าเจ้านายตนบาดเจ็บสาหัสจึงรีบพากลับไปรักษาตัว แต่บังเอิญทางที่ไปนั้นกลับเจอแบมแบมที่กำลังหลงทางอยู่ ด้วยความที่ ถ้าแวมไพร์ได้กินเลือดของมนุษย์อาการบาดเจ็บจะหายทันทีแต่ต้องกินเลือดของผู้หญิงที่บริสุทธิ์ผุดผ่องเท่านั้น พอแจ็คสันเห็นว่าแบมแบมหลงทางจนมาเจอพวกตนเข้า จึงเข้าไปขอความช่วยเหลือจากแบมแบม "นี่ท่านน ช่วยเจ้านายของข้าได้หรือไม่ ตอนนี้เจ้านายข้าบาดเจ็บสาหัส"

แบมแบม\~ได้สิ แล้วจะให้เราช่วยยังไงล่ะ

แจ็คสันกับแบมแบมก็พาเดม่อนเข้าไปพักที่กระท่อมหลังนึงในป่า จึงปล่อยให้พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน พอถึงตอนดึกๆเดม่อนได้คลุ้มคลั่งเผลอไปกัดที่คอของ

แบมเเบมเข้า เดม่อนจึงหายเป็นปกติ และได้ขอบคุณแบมแบมที่ช่วยตน แต่แบมแบม ก็ยอมให้เดม่อนทำแบบนี้กับตนเพราะว่า แบมแบมนั้นได้แอบชอบเดม่อน สาเหตุที่แบมแบมนั้นชอบเดม่อนก็คือ แบมแบมชอบฝันเห็นชายคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนเดม่อน และได้กัดคอตนเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บที่กระท่อมกลางป่า เพราะความหล่อของเดม่อนไปเข้าตาแบมแบมเข้า แบมแบมจึงชอบเดม่อนนั่นเอง

และสาเหตุที่แบมแบมหลงป่าก็เพราะว่า อยากจะไปเยี่ยมเพื่อนรักของตนที่อยู่คฤหาสน์กลางป่าลึก แต่ด้วยความที่ไม่รู้จักทาง จึงหลงไปเจอพวกเดม่อนนั่นเองค่ะ

พวกเขาสองคนจึงอยู่ด้วยกันที่กระท่อมกลางป่า เเบมแบมนั้นรู้ว่า เดม่อนไม่ถูก กับอลัน จึงพูดคุยกับเดม่อนเรื่องนี้และได้ปลอบเดม่อนไปว่า "ท่านเดม่อน ข้ารู้นะว่าท่านกับท่านอลันไม่ถูกกัน แต่ถ้าพวกท่านยังทำร้ายกันอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆมันไม่ได้ทำให้อะดีขึ้นเลยนะท่าน อาจจะทำให้เรื่องมันกลับแย่ลงกว่าเดิมก็ได้ ท่านหน่ะมีสิ่งที่ท่านอลันไม่มีนั่นก็คือ ท่านพ่อและท่านแม่ที่คอยเป็นห่วงท่าน และยังมีข้าที่จะคอยอยู่ข้างๆท่าน ข้าว่าพวกท่านปรับความเข้าใจกันเถิดนะ เป็นมิตรดีกว่าเป็นศัตรูนะท่าน"พอเดม่อนเริ่มคิดได้ก็เลยจะกลับไปขอโทษอลันและพาแบมแบมกลับไปด้วยเพื่อที่จะได้ไปเจอหน้าเพื่อนสุดที่รัก หลังจากนั้นผ่านไป2วัน เดม่อนและแบมแบมก็ได้ออกเดินทางมาคฤหาสน์ของอลัน แบมแบมก็ได้เจอกับเอลีนพวกเขาสองคนจึงพากันไปหาที่คุยเล่นกันตามประสาเพื่อนรักและได้บังเอิญเจอเอรีน่าที่มาพร้อมกับมาเวลพวกเขาจึงแยกกัน เอรีน่าก็ได้ตามเพื่อนๆไปหาที่นั่งคุยเล่นกัน ส่วนมาเวลและเดม่อนก็ได้ไปหาอลัน เดม่อนได้ขอโทษอลันและขอให้อลันยกโทษให้ตน

อลันที่ไม่อยากจะทำร้ายเดม่อนจึงไม่ได้ถือโทษโกรธอะไรจึงยกโทษให้ และเดม่อนก็ได้ขอเป็นเพื่อนกับอลันอีกด้วย ในที่สุดพวกเขาทั้งคู่ก็ได้มาเป็นเพื่อนกัน

กลับมาที่ฝั่งสาวๆ

เอลีน\~ เเบมๆเอรีน่า เป็นอย่างไรบ้างสบายดีหรือไม่

พวกเขาจึงตอบกลับว่าสบายดี แล้วเอลีนล่ะเป็นอย่างไรบ้าง เอลีนทำหน้าเศร้าๆ เพื่อนๆจึงถามว่า "เอลีนเธอเป็นอะไร ไม่สบายใจหรอ บอกพวกเราได้นะ พอเอลีนได้ยินเพื่อนพูดอย่างนั้นก็เล่าความจริงให้ฟัง ว่าตนรู้ตัวตนขออลันว่า อลันนั้นเป็นแวมไพร์แต่กลับไม่คิดที่จะบอกตน จึงเกิดความน้อยใจและคิดที่จะหนีออกจากที่นี่

ด้วยความที่พวกเขานั้นรักกันมากจึงอยากจะช่วยเพื่อน เพราะถ้าให้เพื่อนอยู่ต่อจึงคงจะไม่มีความสุข พวกเขาจึงใช้เวลาที่พวกหนุ่มๆเขาคุยกันอยู่ พาเอลีนหนีออกไป

หลังจากที่ล่ำลากันเสร็จ เพื่อนอีกสองคนของเอลีนก็ได้กลับมาที่คฤหาสน์เพื่อที่จะไม่ให้อลันนั้นสงสัย แต่……… อลันสัมผัสได้ว่าเอลีนไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์ของตนจึงรีบออกมาหาแบมๆและเอรีน่าที่อยู่หน้าคฤหาสน์ เพื่อที่จะถามว่าเอลีนไปไหน แต่พวกเขาทั้งสองก็อ้ำๆอึ้งๆ จนอลันโมโหเผลอตะคอกใส่ทั้งสองไป ทั้งสองจึงรีบ

บอกอลันไปว่า ว่าเอลีนได้หนีออกไปแล้วเพราะน้อยใจว่าท่านไม่ยอมบอกความจริงกับนางซักที

หลังจากที่อลันได้รู้อย่างนั้น ก็รีบออกจากคฤหาสน์ไป เพื่อที่จะไปตามหาเอลีน และพวกเขาทั้ง4คนก็ได้ตามอลันไปด้วยเช่นกัน หลังจากที่อลันได้เจอเอลีนนั้นก็ได้รีบเข้าไปหาและเผลอขึ้นเสียงใส่เอลีนไปเพราะข้างนอกมันอันตรายด้วยความที่

อลันเป็นห่วงเอลีนมากจึงเผลอขึ้นเสียงใส่นั่นเอง เอลีนผู้ที่ไม่เคยโดนใครขึ้นเสียงใส่เลยจึงร้องไห้ออกมาเพราะความกลัว กลัวว่าอลันจะทำร้ายตน จึงขออลันว่า "ข้าขอออกไปอยู่คนเดียวได้มั้ย ข้าไม่อยากอยู่กับท่าน ข้าเกลียดท่าน ข้าไม่อยากเจอหน้าท่านอีกแล้วววววว"

หลังจากที่อลันได้ยินอย่างนั้นจึงได้จำใจยอมปล่อยให้เอลีนได้ไปอยู่คนเดียว แต่ด้วยความที่คนร้ายยังไม่ถูกจัดการ จึงเป็นห่วงเอลีนกลัวว่าคนร้ายจะกลับมาทำร้ายเอลีนอีก เขาจึงได้ตามติดชีวิตของเอลีนตลอด เพื่อที่จะได้ปกป้องคนที่ตนรักจากสิ่งอันตรายได้ หลังจากที่คอยตามติดชีวิตเอลีนมาซักพักอลันก็ได้รู้หัวใจตนเองว่าตนเองชอบเอลีน ส่วนเอลีนที่ได้กลับมาอยู่กับตัวเองนั้น พอไม่มีอลันอยู่แล้ว ก็กลับคิดถึงแต่อลัน กินไม่ได้นอนไม่หลับจึงรู้ความรู้สึกตนเองว่า ตนเองก็ชอบอลันเช่นกัน

พอเพื่อนๆรู้ว่าพวกเขาทั้งสองคนมีใจต่อกันนั้น จึงได้จัดฉากขึ้น เพื่อที่จะให้ทั้งสองคนได้เจอหน้ากันและปรับความเข้าใจกัน

พออลันและเอลีนเจอหน้ากัน อลันก็ได้พูดกับเอลีนว่า "เอลีน ข้าขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ขอโทษที่ทำร้ายจิตใจเจ้าอยู่บ่อยครั้ง และขอโทษที่ข้าไม่สามารถช่วยครอบครัวเจ้าได้ทัน คนที่ทำร้ายครอบครัวของเจ้านั้นไม่ใช่ข้าแต่เป็นคนอื่นตอนนี้พวกข้ากำลังสืบหาความจริงให้เจ้าอยู่ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนทำร้ายครอบครัวเจ้า และข้าอยากจะบอกเจ้าอีกอย่างนึงว่า ข้าชอบเจ้า ชอบมานานมากแล้วแต่ข้าไม่กล้าที่จะบอกเจ้าเพราะกลัวว่าเจ้าจะไม่ได้ชอบข้า แล้วเจ้าล่ะชอบข้าหรือไม่" หลังจากที่เอลีนรู้ว่าอลันไม่ได้เป็นคนทำร้ายครอบครัวตนจึงยอมรับความรู้สึกตนเองและได้บอกกับอลันไปว่า "ข้าก็ชอบท่านเช่นกัน" อลันดีใจมากจึงขอเอลีนเป็นแฟน \~ทุกคนคิดว่าเอลีนจะตอบตกลงมั้ยคะ\~ เอลีน\~ตกลง ข้าจะเป็นแฟนกับท่าน จะอยู่กับท่านตลอดไปจะไม่หนีไปที่ใดอีกแล้ว \~อร้ากกกกกก เอลีนตอบตกลงค่าาาาา\~

หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็ได้กลับไปอยู่ด้วยกันที่คฤหาสน์และเตรียมที่จะตามหาคนที่ทำร้ายพ่อกับแม่ของตนด้วยกัน