ในดินแดนที่รกร้างมีแต่ผู้คนซ่อนเร้นจากกันและกันอยูกันเป็นครอบครัวแต่จะมีครอบครัวหนึ่งที่หัวหน้าคนอบครัวเป็นผู้หญิงชื่อว่าไฮน่าแล้วสามีของเธอจอร์จและลูกๆทั้ง 3 คนคนโตผู้ชายซีซ่าคนกลางผู้หญิงแอนนาและคนสุดท้องผู้หญิงอีไรซ่า

"พวกเราต้องย้ายออกจากที่นี้"ไฮน่าพูดด้วยความเสียใจที่ต้องจากที่ตัวเองอยู่มานาน"ทำไมหรอคะ"อีไรซ่าถามด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์

"เราอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว ที่นี่ไม่ปลอดภัยส่วนพวกเราในตอนนี้"ไฮน่านพูดพร้อมน้ำตาที่หรั่งไหล่"ไม่ที่รัก ไม่เป็นไร"

"มันมีพวกหนึ่งที่กำลังสร้างกองทัพพอดีกำลังจะอยู่คลองเมืองที่เราอยู่ๆพวกมันมีหุ่นมากกว่าเยอะเราอยู่ที่นี่ไม่ได้แม่ต้องขอให้ลูกช่วยแม่อยากให้ลูกเดินทางไปที่ศิลาอันศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 4 ไปที่นั่นตอนนี้เป็นสิ่งสำคัญและความหวังเดียวของพวกเราเพราะว่าพวกที่เราพูดถึงมันแบ่งเป็นหลายสาขาแย่งชิงทุกๆอาณาจักรแม่จึงขออยากให้ลูกให้พี่ศิลาทั้ง4และต่อสู้ ต่อสู้เพื่อเราทุกๆคน ไปที่นั่นลูกเธอศิลาทั้ง 4 จะมีทั้ง 4 ธาตุ ได้แก่ ดิน น้ำ ลม ไฟ ลูกต้องต่อสู้ถ้าลูกตายพ่อกับแม่จะไม่เหลือใครน้องๆต้องพึ่งพาลูก ลูกต้องเป็นเจ้าแห่งกษัตริย์ให้ได้ แต่ถ้าลูกไปถึงที่นั่นก่อนใครลูก จะได้เลือกอาณาจักรที่ตัวเองต้องการแน่นอน" ไฮน่าร้องไห้ด้วยความเสียใจ"ไม่ ไม่เป็นไรลูกจะปลอดภัย"

ผ่านมาเป็นเวลา 3 เดือนในขณะที่พวกก่อการร้ายกำลังเคลือบครางเข้ามาไฮยีน่าได้สอนวิชาศิลปะการป้องกันตัวให้กับลูกสาวคนโตแอนนา

ถึงวันที่แอนนาต้องเดินทาง"เดินทางปลอดภัย"ไฮน่าโศกเศร้าคร่ำครวญไม่อยากให้ลูกสาวคนโตไปแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะชะตากรรมได้ลิขิตไว้แล้ว

เราไม่สามารถบิดเบือนลิขิตชะตาที่พระเจ้าได้สร้างไว้ให้กับลูกได้อย่างแน่นอนลูกต้องต่อสู้เพื่อชัยชนะและความยิ่งใหญ่ความเป็นกษัตริย์ความมีบารมีเราจะต้องได้ดูแลผู้คนในภายภาคหน้าในเมื่อกษัตริย์ที่เราอยู่อยู่ในตอนนี้เขาไม่แยแสเรา แต่ถ้าหากเราเป็นกษัตริย์ในวันหน้าเราจะแยแสประชาชนทุกคน

ทำไมที่นี่เหมือนเกาะเกาะร้างที่ไม่มีใครอยู่น้ำไหนล่ะท่านศิลาทั้ง 4 ที่แม่ว่าแม่จะโกหกแล้วไหมเนี่ย

" ขอขอบคุณท่านทั้ง 4 ที่ให้เราติดเรือมาด้วย"

"แล้วว่าแต่แม่หนูจะมาชิงศิลาทั้ง 4 หรอ"

"ชะ..ใช่ค่ะ"ฉันเริ่มพูดเสียงติดอ่าง

"แล้วจะเลือกศิลาอันใดเล่า"

"แม่หนูมีจิตใจดียิ่งนักชิงศิลามาได้เราจะได้เลือกข้างถูก"ภรรยาของคนขับเรือก็พูดขึ้นมา

"ไม่หรอกมั้งค่ะศิลาค่ะอาจจะไม่ได้ก็ได้แต่ว่าถ้าข้าได้ศิลาข้าจะได้ฤดูหนาวปนร้อน"

หลังจากนั้นฉันก็เริ่มเดินทางขึ้นไปบนศิลาเพื่อตามหาศิลาที่แม่บอกว่ามันช่างจะลึกลับ แต่ฉันก็แปลกใจฉันขึ้นไปฉันมองเห็นประตูทั้ง 4 ที่มีคนทั้ง 4 ยืนอยู่ ฉันก็นึกว่าฉันต่อสู้กับคนทั้ง 4 คนนั้นแต่ไม่ใช่พวกเราต้องต่อสู้กับคนที่เคยครองเมืองศิลาทั้ง 4 น้ำเป็นตาแก่เวทมนต์ลึกลับดูท่าชำนาญการมาก ลมเป็นคนที่ใช้กระบี่กระบองดูถ้าถ้าฉันเลือกลงฉันน่าจะไม่ตายดี ดินเป็นผู้ที่ควบคุมดินบนเกาะนั้นซึ่งอาจจะตายบนเกาะนั้นเลยก็ได้สำหรับฉัน ไฟผู้ที่ใช้ไฟแต่แน่นอนฉันไม่เรียกอากาศหนาวหรอกฉันแค่ไม่อยากให้มีคนมาเชื่อถือฉันนักฉันจึงเลือกไฟ แต่ถือว่าโชคดีเพราะอีก 3 คนนั้นไม่เลือกซ้ำชั้นสักคน

มาถึงคราวที่ฉันต่อสู้เขาได้พูดกับฉันไว้ว่า"หากเจ้าได้เมืองไฟข้าอยากให้เจ้าปกครองที่มันดีปกป้องประชาชนทั้งปวงจากเราร้ายทั้งหลายถ้าอยากให้เจ้าดูแลประชาชนของข้าหากเจ้าทำไม่ได้ข้าขอให้แผ่นดินไหวทั้งปวงจบแบบไม่ตายดีสักคนเดียว"

ฉันแอบตกใจเล็กน้อยกับคำพูดที่เขาพูดขึ้นมา

แต่ฉันก็คงทำอะไรไม่ได้ฉันจึงเลิกต่อสู้กับเขาและแน่นอนฉันใช้วิชาหลบหลีกเพราะฉันรู้ว่าฟ้ายังไงเขาก็ต้องใช้ไฟสู้กับฉันอยู่แล้ว

ผลสรุปสุดท้ายคือฉันเกือบตายฉันโดนไฟด่าเล็กๆน้อยๆตามแขนตามขาแต่ก็ไม่ถึงขั้นรุนแรงแค่เอายามาแต้มเดี๋ยวก็หายรู้สึกใจหวิวๆในระหว่างการต่อสู้

แต่ผลสุดท้ายแล้วฉันโกรธฉันนะเพราะฉันรู้ว่าเวลาที่ใครชนะแล้วเขาจะถอยให้

ฉันลุกควบขึ้นมาตอนที่ฉันล้มลงไปเพราะฉันหาเขาไม่เห็นคือแบบว่าฉันเห็นแต่ตาแก่ดินน้ำลมแต่ฉันไม่เห็นไฟที่ฉันกำลังต่อสู้ด้วยเขาหายไปฉันแบบอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆว่า อ้าก!!!!!!!!!!!!!!! จังหวัดนั้นทั้ง 3 คนก็ต่อสู้ได้สำเร็จก็แปลว่าเราได้ผู้ปกครองเมืองทั้ง 3 คนแบบไม่ต้องฆ่าฟันกัน

ฉันจึงนั่งเรือคาบข่าวดีไปฝากแม่แม่ฉันดีใจมากแต่ฉันรู้สึกว่าฉันยังเป็นกษัตริย์ที่ไม่ดีพอฉันจึงจะให้แม่ฉันเป็นกษัตริย์แทนฉันแต่ไม่ได้เอ่ยขึ้นมาว่า"ไม่ไม่ได้ ถ้าเจ้าจะให้แม่เป็นกษัตริย์แทนเจ้าล่ะก็เจ้าให้เราหวังเลยว่าแผ่นดินเจ้าจะมีแต่ความสงบสุข เพราะตามประเพณีจารึกแล้วคนที่ต่อสู้ฝ่าฟันมาต้องเป็นผู้เดียวเท่านั้นหรือไม่ก็ลูกที่สืบทอดมาจากท้องแท้ๆของเขาหรือลูกบุญธรรมหากคุณนั้นไม่สามารถมีบุตรได้ แม่จึงเป็นให้เจ้าไม่ได้ไม่งั้นแผ่นดินเจ้าจะไม่มีวันสงบสุขอย่างแน่นอน" ...........ล