ผมไม่ใช่เบต้านะครับ
สิ่งที่ไม่อยากให้เกิด
มาลี(ม.นอ)
คุณคะลูกเราเป็นโอเมก้าค่ะ
มาลี(ม.นอ)
คุณไม่เสียใจใช่ไหม..
กวี(พ.นอ)
ไม่...มันดีแล้วที่เขาเป็นโอเมก้า
มาลี(ม.นอ)
คนๆนั้น... จะไม่เอาลูกเราไปใช่ไหม
มาลี(ม.นอ)
ลูกเริ่มร้องแล้วพอแค่นี้เถอะ
เร็น.(น.อ)
แม่ครับผมกลับมาแล้ว~
มาลี(ม.นอ)
อ้าวลูก...กลับมาพอดีเลยแม่กับพ่อมีเรื่องจะบอกลูก
มาลี(ม.นอ)
คุณจะบอกเองหรือว่าให้ฉันบอกด้วยตัวเอง
กวี(พ.นอ)
เฮ้อ ลูก พ่อกับแม่อย่ากันแล้วนะ
เร็น.(น.อ)
ฮ่ะ พ่อแม่กำลังล้อเล่นอะไรผมอยู่ครับ..ไม่จริงใช่ไหม(พูดพร้อมกับตาเริ่มแดง)
เร็น.(น.อ)
ไม่จริงใช่ไหม..
เร็น.(น.อ)
ใครก็ได้อธิบายให้ผมที
เร็น.(น.อ)
มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม
มาลี(ม.นอ)
ขอโทษที่ไม่เคยบอกลูกเลย
มาลี(ม.นอ)
พ่อกับแม่ปรึกษากันแล้วแม่รู้ว่าลูกไม่อยากให้เกิดขึ้น
กวี(พ.นอ)
พ่อจะให้ลูกเลือกว่าจะเลือกไปอยู่กับใคร
กวี(พ.นอ)
พ่อไม่ได้บังคับลูก
เร็น.(น.อ)
ผม ผมผมกลับมาไม่ได้อยากได้ยินเรื่องนี้นะครับ(พูดไปเสียงสั้นไปด้วยน้ำตา)
มาลี(ม.นอ)
แม่รู้ว่าลูกเสียใจแต่มันไม่มีทางเลือก
เร็น.(น.อ)
ผมไม่เลือก ถ้าความเห็นของตัวเองซะหน่อยแล้วทำไมผมต้องเลือก
2.เงาแห่งความเงียบ
เร็นเด็กชายวัย 20 ปี ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ในงานเลี้ยงสังสรรค์ของมหาวิทยาลัย รอบตัวเขา เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ และ กลิ่นหอมหวานของฟีโรโมน แต่ เร็น กลับ รู้สึก ว่างเปล่า
เบล(เพื่อน.นอ)
เร็น ! ยืน อยู่ ตรง นั้น ทำไม ล่ะ ? มา เต้น รำ กับ ฉัน สิ " //เสียง ใส ของ เบล เพื่อนสนิท ของ เธอ ดัง ขึ้น
เร็น.(น.อ)
เร็น ยิ้ม บาง ๆ "ฉัน ไม่ ค่อย สบาย เท่า ไหร่ "
เบล(เพื่อน.นอ)
เบล เลิก คิ้ว "เป็น อะไร หรือ เปล่า ? หน้า ซีด เชียว "
เร็น.(น.อ)
ส่าย หัว "ไม่ เป็น ไร หรอก "
เบล(เพื่อน.นอ)
//เบล ไม่ เชื่อ แต่ ก็ ไม่ ได้ ถาม อะไร อีก เธอ รู้ ว่า ฟ้า มี ความ ลับ บาง อย่าง ที่ ไม่ เคย บอก ใคร
เร็น.(น.อ)
(เร็นเดินออกมาจากงานเลี้ยงเขารู้สึกเหนื่อยและเหงาเขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของโลกโอเมก้านี้)🐾
เร็น.(น.อ)
ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้//เร็นถามตัวเอง
เร็น.(น.อ)
(มันเป็นตั้งแต่ตอนไหนนะที่ตัวเราเริ่มเย็นชาขนาดนี้)คิดในใจ
เร็น.(น.อ)
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน//เขาคิด
เร็นหลับไปด้วยความรู้สึกว่างเปล่า
จุดเริ่มต้นแห่งความหวัง
เร็น.(น.อ)
(เร็นตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกสดชื่นและเขาก็เดินไปที่หน้าต่าง)🎶
แสงแดดอ่อนๆซ่อมเข้ามาในห้อง
เร็น.(น.อ)
หลังจากที่ได้นอนพักเหมือนจะรู้สึกดีขึ้นมาก//เขาคิด
เร็น.(น.อ)
"ฉันต้องลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง"
เร็น.(น.อ)
(เร็นเปิดตัวเสื้อผ้าแล้วเลือกชุดที่เขาชอบมากที่สุด)
เขาเดินออกไปที่สวนสาธารณะโดยที่ไม่รู้ว่าใครกำลังเฝ้ามองเขาอยู่
???
นายครับ...เจอตัวแล้วครับ(โทรหาใครบางคน)
เร็น.(น.อ)
"อากาศสดชื่นผ่อนคลายจัง,"
เขานั่งลงบนม้านั่ง นั่งมองผู้คนที่มาพักผ่อน
เร็น.(น.อ)
"ชีวิตของคนอื่นดูมีความสุขจัง'เขาพูดขึ้นเบาๆ
เร็น.(น.อ)
(ฉันรู้สึกเหงาโดดเดี่ยวอยากมีความรัก........แต่ฉัน ทำไมไม่ได้)เขาคิด
เร็น.(น.อ)
(เราลุกขึ้นแล้วเดินไปบ่อน้ำในสวน)
เร็น.(น.อ)
"ฉันเป็นใครกันแน่"เขาถามตัวเอง
เขารู้สึกสับสนและสิ้นหวังก็ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
