เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเฮงซวยเหมือนเดิม
1
เรื่องนี้แต่งตามจิตนาการของเรานะคะ
มิน//ร่างเก่า
แม่ตบมินทำไมคะ
ตัวประกอบ
อย่ามาเรียกฉันมาแม่
ตัวประกอบ
ฉันไม่ใช่แม่ของเธอ!
มิน//ร่างเก่า
ปล่อยหนูเถอนะคะ
ตัวประกอบ
เหอะ//ปล่อยหัวมิน
ตัวประกอบ
ฉันไม่น่าคลอดเธอออกมาเลยจริงๆ
ตัวประกอบ
รู้งี้ฉันเอาเธอไปขายตั้งแต่เด็กๆก็ดี
ตัวประกอบ
ภาระจริงๆ//เดินออกไป
มิน//ร่างเก่า
ทำไมมันทรมาณแบบนี้กัน
มิน//ร่างเก่า
ที่แม่ไม่รักเรา
มิน//ร่างเก่า
สมเพชตัวเองชะมัด
มิน//ร่างเก่า
ตายๆไปได้ก็ดีสินะ..//เอามีดมาปาดคอตนเอง
มิน
พ่อแม่คะหนูไม่ได้ทำจริงๆนะคะ ฮึก
พ่อนอ.
แกมันไม่ควรเกิดมามิน
เเอล//น้องสาวบุญธรรม
พ่อแม่อย่าไปว่าพี่เขาเลยนะคะ//ยิ้มเย้ยยัน
ธนิน//พี่ชาย
แอลอย่าไปห้ามพ่อแม่เลย
มิน
ถึงหนูพูดไปก็ไม่มีใครฟังสินะคะ
พ่อนอ.
แกจะไปไหนก็ไปเลยมิน
พ่อนอ.
ฉันละเกลียดขี้หน้าแกจริงๆ
พ่อนอ.
ครั้งนี้เกินไปจริงๆ
ธนิน//พี่ชาย
ออกจากบ้านไปเลยๆๆๆ
มิน
//มองทั้งสามด้วยสายตาว่างเปล่า
มิน
หนูจะไม่กลับมาให้เห็นหน้าอีก:)
มินได้ขับรถด้วยความเร็วโดยที่ไม่รู้ว่ารถตนนั้นได้ถูกตัดสายเบรก
2
มิน
หน้าเหมือนเราเลย แต่เราไม่มีไฝใต้ตาหนิ
แม่นอ.
ฟื้นแล้วหรอลูก//กอดนอ.
ธนิน//พี่ชาย
เหอะ ยังมีชีวิตอยู่สินะ
มิน
(คงเป็นคนในครอบครัวสินะ)
แม่นอ.
มิ มินจำแม่ไม่ได้หรอ
พ่อนอ.
เรียกร้องความสนใจรึไง หึ
มิน
เป็นคนในครอบครัวหรอคะ?
ธนิน//พี่ชาย
ฉันไม่มีทางเป็นคนในครอบครัวของเธอหรอก!!//ตะคอกใส่นอ.
มิน
ถ้างั้น เชิญออกไปด้วยค่ะ
พ่อนอ.
นี่แกไล่พวกฉันงั้นหรอ!!
มิน
พวกคุณเป็นใครถึงได้มาตะคอกใส่ฉันคะ
พ่อนอ.
ถ้าจะเรียกร้องความสนใจด้วยวิธีนี้ก็คงไม่ได้ผลหรอกนะ
มิน
ฉันไม่รู้จักพวกคุณด้วยซ้ำ
แม่นอ.
หมอคะ ลูกฉันทำไมถึงจำฉันไม่ได้คะ
ธนิน//พี่ชาย
ตอแหลละสิไม่ว่า//พึมพำ
ตัวประกอบ
ศีรษะได้รับผลกระทบนะครับ อาจจะใข้เวลานานหน่อย
ตัวประกอบ
ด้วยความที่ว่าคนไข้มีภาวะซึมเศร้าอยู่แล้วอาจจะทำให้คสามทรงจำไม่กลับมาได้นะครับ
ตัวประกอบ
รบกวนดูแลคนไข้ดีๆด้วยนะครับ
ตัวประกอบ
อย่าให้อยู่คนเดียว
ธนิน//พี่ชาย
(ยัยนี่จะเป็นซึมเศร้าได้ไง)
ตัวประกอบ
อีก2-3วันก็สามารถออกจากโรงบาลไดเแล้วนะครัย
มิน
ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะทำอะไรบ้าๆหรอกค่ะ
แม่นอ.
งั้นแม่กลับก่อนนะจ๊ะ
แม่นอ.
//เดินออกไปพร้อมกัน
ร่าง
เมฆ//เพื่อนนอ.
ฉันมาเยี่ยมแล้วนะ
มิน
//มองทางหน้าต่างด้วยสายตาว่างเปล่า
เมฆ//เพื่อนนอ.
//ตกใจกับสายตาของมิน
เมฆ//เพื่อนนอ.
แกอย่าคิดสั้นนะ//เสียงสั่น
เมฆ//เพื่อนนอ.
เดี๋ยวฉันเฝ้าเอง
เมฆ//เพื่อนนอ.
เดี๋ยวฉันไปส่งแกที่บ้านนะ
มิน
(ไม่คิดว่าครอบครัวของมินจะไม่มารับ ลูกตัวเองอยู่โรงพยยาบาลแท้ๆ)
เมฆ//เพื่อนนอ.
แกจำห้องของตัวเองได้มั้ย
เมฆ//เพื่อนนอ.
งั้นเดี๋ยวฉันนำแกเอง
เเอล//น้องสาวบุญธรรม
พี่คะ
เเอล//น้องสาวบุญธรรม
กลับมาแล้วหรอคะ
เมฆ//เพื่อนนอ.
ลูกบุญธรรมหนะ
มิน
คิดว่าฉันจะตายรึไง//สายตาว่าเปล่าจ้องมาที่แอล
เเอล//น้องสาวบุญธรรม
อึก ป เปล่านะคะ
เเอล//น้องสาวบุญธรรม
แอลแค่เป็นห่วงแค่นั้นเอง
เเอล//น้องสาวบุญธรรม
(อ อะไรกัน)
เเอล//น้องสาวบุญธรรม
(สาสตาแบบนั้นคือะไรกัน!)
เมฆ//เพื่อนนอ.
(สายตาแบบนั้นอีกแล้ว)
เมฆ//เพื่อนนอ.
//จับมือมินแล้วลากไปที่ห้อง
เมฆ//เพื่อนนอ.
นี่ห้องของแก
เมฆ//เพื่อนนอ.
มีไรก็ทักมานะ
แม่นอ.
มินลูก//เปิดประตูเข้ามา
แม่นอ.
แม่แค่จะมาบอกว่าพรุ่งนี้เปิดเทอมแล้ว
แม่นอ.
ถ้าไม่ไหวลาก่อนได้นะคะ
มิน
(อ่า เจ้าของร่างยังเรียนอยู่สินะ)
กาย//เพื่อนนอ.
คิดถึงมินนน
กาย//เพื่อนนอ.
เมื่อไหร่มินจะฟื้น
ซิม//เพื่อนนอ.
กูคิดถึงงงง
หวาน//เพื่อนนอ.
รีบๆฟื้นนะมึง
หวาน//เพื่อนนอ.
ถ้าฟื้นเดะให้หอมแก้มเยยยย
หวาน//เพื่อนนอ.
ฟื้นเมื่อไหร่
กาย//เพื่อนนอ.
ไมไม่บอกกัร
เมฆ//เพื่อนนอ.
พอดีกูไม่ว่าง
ซิม//เพื่อนนอ.
พักก่อนมั้ย
กาย//เพื่อนนอ.
ครั้งนี้มันหนักจริงๆนะมิน
เมฆ//เพื่อนนอ.
กอดๆน้ามึง😭
ซิม//เพื่อนนอ.
มาให้กูหอมหัวดิเ
กาย//เพื่อนนอ.
ไม่ต้องเศร้ามึง
เหมียวเอง
เค้าพึ่งเคยแต่งแบบนี้
เหมียวเอง
ปกติแต่งในรี้ดไรท์5555555
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
