"นะ...นี่มันอะไรกันท่านพี่ท่านหลอกข้ามาตลอดเลยยังงั้นหรือ!!" หญิงสาวผมชมพูอ่อนโวยวายชายร่างสูงกว่าอยู่ตรงหน้าต่อหน้ารูปปั้นประจำสถาบันเคลิกซ์
"รีเฟร์เจ้าใจเย็นหน่อยไม่ได้หรือไง ที่ท่านพี่ทำอาจจะมีเหตุผลก็ได้จริงไหมครับพี่เรย์ออส" ชายร่างสูงยืนอยู่หลังรีเฟร์ได้กล่าว ให้รีเฟร์ใจเย็นลง ข้าก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของสองพี่น้องคู่นี้หรอกแก้ปัญหาของพี่น้องคู่นี้ยากกว่าโจทย์คณิตศาสตร์เสียอีก เฮ้อ ชายร่างสูงได้แต่บ่นในใจ
"พี่มีเหตุผลอยู่แล้วนะรีเฟร์ พี่ไม่เคยคิดจะหลอกเจ้าสักครั้งเลยนะเจ้าไม่เชื่อพี่หน่อยหรอ" ชายร่างสูงผมชมพูเข้มกล่าวตอบพร้อมกับหน้าตาวิงวอนให้น้องสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาใจเย็นลงบ้าง
"เหตุผลคืออะไร ที่ท่านหลอกข้าก็เพราะข้าโง่ใช่ไหมละ ท่านพี่เห็นข้าโง่เหรอถึงได้ให้คาเมลที่เป็นถึงเจ้าชายลำดับที่สองมาหลอกข้า แล้วที่ท่านสร้างเรื่องราวให้ตัวไปของท่านหายไป ก็เพราะท่านนึกสนุกใช่ไหมให้คำตอบข้ามาสิ ท่านพี่เรย์ออส คาเมลไม่สิเจ้าชายลำดับที่สองแห่งจักรวรรดิ คามิลเลียน คาเมล มิลาน" เสียงคำถามที่เย็นชาของหญิงสาวผู้เป็นจุดศูนย์กลางของตรงนั้น ทำเอาชายหนุ่มร่างสูงทั้งสองรู้สึกเย็นวาบที่สันหลัง และรู้ว่าหญิงสาวอาจ (จะ) รู้เกือบทุกอย่างแล้วก็เป็นได้
"เจ้ารู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าเราเป็นเจ้าชายลำดับที่สอง" คาเมลเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้ในการพูดมาเป็นกึ่งทางการ และส่งสายตาให้เรย์ออสรีบคิดว่าจะจัดการอย่างไรกับสถานการณ์ตรงหน้า
"ก็รู้นานแล้วเพคะ ตั้งแต่เปิดภาคเรียนฤดูหนาวแต่ข้าก็คิดอยู่ว่าท่านเข้าใกล้ข้ามีเหตุผลอะไรหรือเปล่าข้าก็ไม่เอะใจอะไร จนกระทั้งข้าเผลอเข้าไปที่หอดูพยากรณ์ก็เห็นท่านกับอาจารย์เชนคุยกัน อาจารย์เผลอเรียกท่านว่าองค์ชายข้าก็พอจะเดาออกได้ว่าท่านคือองค์ชายคามิลเลียน คาเมล มิลาน ที่มีจุดประสงค์มาแอบแฝงสอดส่องการหายตัวไปของสภานักเรียนทั้งหมดห้าคน ท่านก็เลยสอบเข้ามาในห้องเรียนพิเศษ เพื่อดูว่ามีใครน่าสงสัยหรือเปล่าที่ข้ากล่าวมาถูกต้องหรือไม่เพคะองค์ชายลำดับสอง" รีเฟร์หันกลับไปตอบกลับอย่างเย็นชา คาเมลที่ยืนอยู่ข้างหลังรีเฟร์ก็อึ้งไปชั่วขณะเธอได้หันมาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แววตาของเธอนั้นเป็นดั่งน้ำแข็งที่เย็นยะเหยือก
"ท่านพี่เรย์ออสข้าจะให้ท่านคิดไปคิดคำตอบมาว่าทำไมท่านถึงทำเช่นนี้องค์ชายก็ด้วยเพคะ ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัวลา" รีเฟร์ได้ก้มหัวเพื่อเป็นการบอกลาองค์ชาย
แวบ ประกายแสงสีขาวได้ออกมาจากตัวของรีเฟร์และเธอก็ได้หายไป
"เฮ้อ ข้าจะทำอย่างไรดีข้าไม่คิดว่ารีย์จะโกรธข้าถึงเพียงนี้แล้วข้าจะหาตัวรีย์เจอได้ยังไงกัน" เรย์ออสคำครวญออกมาเพราะน้องสาวแสนน่ารักของเขาโกรธแล้วจะชอบไปที่ไหนสักที่ขึ้นอยู่กับอารมณ์ ณ ตอนนั้น
"ก่อนอื่นเราเข้าไปข้างในก่อนเถอะครับพี่เรย์ออส" คาเมลชี้ไปบนท้องฟ้าที่มีเมฆครึ้มฝนที่กำลังจะตก
แปะ แปะ แปะ แวบ ประกายแสงสีขาวของคาเมลได้พาเรย์ออสเข้ามาอยู่ภายในห้องพักนักเรียนชายของสถาบันเคลิกซ์ทั้งสองคนได้นั่งคิดเหตุผลที่มุมของใครของมันโดยที่คาเมลนอนคิดอยู่ที่เตียง เรย์ออสนั่งคิดอยู่ที่มุมโต๊ะเรียนของตัวเอง
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
สวนดอกไม้เคลิกซ์ สวนดอกไม้ที่นักเรียนของสถาบันสามารถมานั่งเล่นอ่านหนังสือ จิบชายามบ่ายได้หรือเป็นที่นั่งสงบพักผ่อนย่อนใจ ได้มีหญิงสาวที่อยู่ในชุดเครื่องแบบนักเรียนปลอกแขนข้างซ้ายมีข้อความติดว่าสภานักเรียนสถาบันจักรวรรดิเคลิกซ์ ทำให้นักเรียนหญิงส่วนใหญ่รีบไปนั่งที่อื่นเพราะหญิงสาวผมลอนชมพูอ่อนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขานั้นเป็นสภานักเรียนที่ไม่มีใครที่จะกล้าเข้ามาใกล้เธอ เพราะเธอนั้นแข็งแกร่งมากรองลงมาจากองค์ชายลำดับที่สอง ทางเข้านั้นเป็นเด็กที่เรียนห้องเรียนพิเศษเท่านั้นที่จะเข้าไปได้ เพราะเด็กห้องเรียนพิเศษที่ทุกคนกลัวนั้นมีพลังเวทย์ที่น่ากลัวเป็นต้นเด็กผู้หญิงผมลอนชมพูที่อยู่ตรงหน้า
"คิริรอส...เป็นอะไรไปละหื้มมม" เสียงหญิงสาวที่ทุ่มแต่มีความนุ่มนวลที่แฝงไปด้วยความกังวลและความเป็นห่วงได้ถือร่มพร้อมร่ายเวทย์คิริออสเวทย์ความอุ่นเอาไว้ด้วย
"มาเรียม" เสียงเล็กลงของหญิงสาวผมลอนได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม แต่อาจจะเป็นเพราะสายฝนนี้หรือเปล่าที่ทำใหั น้ำตาของหญิงสาวไม่เห็นชัดมากขนาดนั้นแต่หญิงสาวผมสั้นร่างสูงได้เอ่ยถามขึ้นมา
"ทะเลาะกับคาเมลเหรอ" หญิงสาวร่างสูงตัดผมทรงวูฟคัทกล่าวขึ้นและพารีเฟร์หญิงสาวร่างเล็กไปนั่งที่โต๊ะวีไอพีที่เรือนกระจกสำหรับเด็กห้องเรียนพิเศษเท่านั้น
"ไม่ใช่ คาเมลแต่เป็นท่านพี่นะ" พี่(?) ว่าแต่เฟร์มีพี่ด้วยเหรอไม่รู้เรื่องมาก่อนเลย รีเฟร์ที่เห็นหญิงสาวร่างสูงทำหน้าทำตาสงสัยเลยเอารูปภาพที่เก็บไว้ในเสื้อนักเรียนให้ดูแต่ปฏิกิริยานั้นเธอคงไม่ได้ช็อกหรอกใช่ไหม
"หาาาาาาาาา!!!! นี่มันเหมือนรูปของประธานนักเรียนเลยไม่ใช่เหรอ ใช่เหรอพี่ชายของเธอจริงเหรอ—" ก่อนที่หญิงสาวจะได้พูดก็ได้มีเสียงของชายหนุ่มดังขึ้นปรากฎแสงของการร่ายเวทย์
"ข้าเป็นพี่ชายของรีย์แต่รีย์ทำไมเจ้าไม่กลับห้องพักมาทำอะไรที่เรือนกระจก" เรย์ออสผู้เป็นพี่ชายได้ตามมาและคาเมลก็ได้ตามมาเช่นกัน
"..." รีเฟร์ไม่ตอบอะไรแถมยังหันหน้าหนีไปทางอื่นอีกด้วย
"ข้าก็ไม่คิดอยากจะขัดจังหวะพี่น้องคุยกันหรอกนะคะประธานนักเรียน แต่เฟร์ในตอนนี้ยังไม่พร้อมกับเรื่องที่จะคุย ข้าก็ไม่รู้หรอกว่าประธานนักเรียนกับคาเมลไปทำอะไรให้เฟร์เป็นแบบนี้แต่ข้าจะบอกกับท่านทั้งสองว่า รออีกสักหน่อยให้เฟร์ใจเย็นลงแล้วค่อยมาคุยกันใหม่ ข้าว่าแบบนี้น่าจะดีกว่าพวกท่านตามตื้อในทางที่แย่อาจจะทำให้เฟร์โกรธหนักกว่าเดิมเป็นได้ ข้าจะพาเฟร์กลับห้องพักแล้วประธานนักเรียนไม่ต้องห่วงหรอกคะ ขอตัว" พูดเสร็จมาเรียมก็ได้ร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายไปยังห้องพักของรีเฟร์ไปยังห้องพักปล่อยให้คาเมลกับเรย์ออสอยู่ที่เรือนกระจก
หอพักนักเรียนหญิงห้องพิเศษ รีเฟร์ เซฟรีส
"ข้าไม่รู้ว่าจะให้อภัยท่านพี่ยังไงดี ที่ท่านพี่ทำกับข้าเพราะท่านพี่คิดว่าข้าโง่เหรอเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นภายในโรงเรียนเรื่องที่บ้านมักจะจบที่ทุกคนบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและมักจะจบลงด้วยท่านพี่ ข้าไม่เข้าใจมาเรียมข้าจะทำเช่นไรกับสถานการณ์ตรงหน้านี่ดี" ข้าไม่รู้หรอกว่าเฟร์เจอเรื่องอะไรมาแต่มันน่าจะเป็นเป็นเรื่องที่หนักพอดู
"อะ นมอุ่นช่วยเรื่องคลายเครียดข้าใส่น้ำผึ้งพระจันทร์ลงไปเล็กน้อยด้วย ในตอนนี้เฟร์รับเรื่องต่าง ๆ มาเยอะจะทำให้เหนื่อยได้ดื่มนมอุ่น ๆ สักหน่อยแล้วนอนเถอะ" รีเฟร์รับมาดื่มจนหมดแก้วทำให้มาเรียมดีใจมากเหมือนเธอกำลังส่งลูกสาวตัวน้อยเข้านอน
มาเรียมได้ชงนมอุ่นให้รีเฟร์ได้ดื่มเพื่อคลายความเครียดและนั่งลงข้าง ๆ
"เช่นนั้นข้าไม่รบกวนเวลานอนเจ้าแล้ว" มาเรียมส่งรีเฟร์เข้านอนเสร็จก็ออกจากห้องตรงไปยังหน้าหอที่มีชายผมร่างสูงชมพูเข้มยืนกอดอกพิงเสารอเขาอยู่
"รีย์เป็นยังไงบ้าง" เรย์ออสเอ่ยถามขึ้น
"เข้านอนแล้วคะ ประธานนักเรียนไม่ต้องห่วงหรอกคะ เพราะท่านทำอะไรรีเฟร์ไว้ท่านรู้อยู่แก่ใจ ข้าถ้ามาแค่นี้ข้าขอตัวลานะคะ" มาเรียมได้บอกลาเรย์ออสและได้ขึ้นห้องไปยังห้องตัวเอง หึ ผู้หญิงคนนี้ปากจัดจริง ๆ ชื่อมาเรียมเหรอ เซนต์ มาเรียม มาจากตระกูลอัศวินของอาณาจักรรีรอส น่าสนใจดีนี่นา
"นายท่านครับ ข้าได้ทุกอย่างเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ" อัศวินเงาได้มาบอกกับเรย์ออส ที่มองขึ้นไปยังห้องของน้องสาวของตนก่อนที่จะหันไปคุยกับอัศวินเงา ต่อจากนี้ท่านพี่เรย์ออสจะทำอะไรอีก รีเฟร์ที่นอนอยู่ได้ตื่นขึ้นมาได้มองที่หน้าต่างเห็นมาเรียมคุยกับท่านพี่เรย์ออสและเห็นอัศวินเงาด้วยเพราะเธออยู่ไกลเกินไปที่จะได้ยินแต่เธอใช้วิธีอ่านปากเอาก็คงจะไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่
"อืม เราไปกันเถอะไปแก้แค้นให้รีย์กัน" เรย์ออสบอกกับหัวหน้าอัศวินเงาด้วยรอยยิ้มที่ออกมาด้วยความแค้น หัวหน้าอัศวินเงาสัมผัสได้ถึงไอชั่วร้ายที่มาจากเรย์ออสแต่เป็นไอชั่วร้ายที่อยากปกป้องน้องสาวชั่งเป็นพี่ชายที่ดีอะไรขนาดนี้ แก้แค้น (?) แก้แค้นใครกันท่านพี่
...สวัสดีคะ คุณผู้อ่านทุกท่าน เจ้หงส์เองคะ หรือ...
"นะ...นี่มันอะไรกันท่านพี่ท่านหลอกข้ามาตลอดเลยยังงั้นหรือ!!" หญิงสาวผมชมพูอ่อนโวยวายชายร่างสูงกว่าอยู่ตรงหน้าต่อหน้ารูปปั้นประจำสถาบันเคลิกซ์
"รีเฟร์เจ้าใจเย็นหน่อยไม่ได้หรือไง ที่ท่านพี่ทำอาจจะมีเหตุผลก็ได้จริงไหมครับพี่เรย์ออส" ชายร่างสูงยืนอยู่หลังรีเฟร์ได้กล่าว ข้าก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของสองพี่น้องคู่นี้หรอกแก้ปัญหายากกว่าโจทย์คณิตศาสตร์เสียอีก เฮ้อ ชายร่างสูงได้แต่บ่นในใจ
"เหตุผลพี่มีอยู่แล้วนะรีเฟร์ พี่ไม่เคยคิดจะหลอกเจ้าสักครั้งเลยนะเจ้าไม่เชื่อพี่หน่อยหรอ" ชายร่างสูงผมชมพูเข้มกล่าวตอบพร้อมกับหน้าตาวิงวอนให้น้องสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาใจเย็นลงบ้าง
"เหตุผลคืออะไรละ ที่ท่านหลอกข้าก็เพราะข้าโง่ใช่ไหมละ ท่านพี่เห็นข้าโง่เหรอถึงได้ให้คาเมลที่เป็นถึงเจ้าชายลำดับที่สองมาหลอกข้า แล้วที่ท่านสร้างเรื่องราวให้ตัวไปของท่านหายไป ก็เพราะท่านนึกสนุกใช่ไหมให้คำตอบข้ามาสิ ท่านพี่เรย์ออส คาเมลไม่สิเจ้าชายลำดับที่สองแห่งจักรวรรดิ คามิลเลียน คาเมล มิลาน" เสียงคำถามที่เย็นชาของหญิงสาวผู้เป็นจุดศูนย์กลางของตรงนั้น ทำเอาชายหนุ่มร่างสูงทั้งสองรู้สึกเย็นวาบที่สันหลัง และรู้ว่าหญิงสาวอาจ (จะ) รู้เกือบทุกอย่างแล้วก็เป็นได้
"เจ้ารู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าเราเป็นเจ้าชายลำดับที่สอง" คาเมลเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้ในการพูดมาเป็นกึ่งทางการ และส่งสายตาให้เรย์ออสรีบคิดว่าจะจัดการอย่างไรกับสถานการณ์ตรงหน้า
"ก็รู้นานแล้วเพคะ ตั้งแต่เปิดภาคเรียนฤดูหนาวแต่ข้าก็คิดอยู่ว่าท่านเข้าใกล้ข้ามีเหตุผลอะไรหรือเปล่าข้าก็ไม่เอะใจอะไร จนกระทั้งข้าเผลอเข้าไปที่หอดูพยากรณ์ก็เห็นท่านกับอาจารย์เชนคุยกัน อาจารย์เผลอเรียกท่านว่าองค์ชายข้าก็พอจะเดาออกได้ว่าท่านคือองค์ชายคามิลเลียน คาเมล มิลาน ที่มีจุดประสงค์มาแอบแฝงสอดส่องการหายตัวไปของสภานักเรียนทั้งหมดห้าคน ท่านก็เลยสอบเข้ามาในห้องเรียนพิเศษ เพื่อดูว่ามีใครน่าสงสัยหรือเปล่าที่ข้ากล่าวมาถูกต้องหรือไม่เพคะองค์ชายลำดับสอง" รีเฟร์ตอบไปอย่างเย็นชา คาเมลที่ยืนอยู่ข้างหลังรีเฟร์ก็อึ้งไปชั่วขณะเธอได้หันมาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"ท่านพี่เรย์ออสข้าจะให้ท่านคิดไปคิดคำตอบมาว่าทำไมท่านถึงทำเช่นนี้องค์ชายก็ด้วยเพคะ ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัวลา" รีเฟร์ได้ก้มหัวเพื่อเป็นการบอกลาองค์ชาย
แวบ ประกายแสงสีขาวได้ออกมาจากตัวของรีเฟร์และเธอก็ได้หายไป
"เฮ้อ ข้าจะทำอย่างไรดีข้าไม่คิดว่ารีย์จะโกรธข้าถึงเพียงนี้แล้วข้าจะหาตัวรีย์เจอได้ยังไงกัน" เรย์ออสคำครวญออกมาเพราะน้องสาวแสนน่ารักของเขาโกรธแล้วจะชอบไปที่ไหนสักที่ขึ้นอยู่กับอารมณ์ ณ ตอนนั้น
"ก่อนอื่นเราเข้าไปข้างในก่อนเถอะครับพี่เรย์ออส" คาเมลชี้ไปบนท้องฟ้าที่มีเมฆครึ้มฝนที่กำลังจะตก
แปะ แปะ แปะ แวบ ประกายแสงสีขาวของคาเมลได้พาเรย์ออสเข้ามาอยู่ภายในห้องพักนักเรียนชายของสถาบันเคลิกซ์ทั้งสองคนได้นั่งคิดเหตุผลที่มุมของใครของมันโดยที่คาเมลนอนคิดอยู่ที่เตียง เรย์ออสนั่งคิดอยู่ที่มุมโต๊ะเรียนของตัวเอง
สวนดอกไม้เคลิกซ์ สวนดอกไม้ที่นักเรียนของสถาบันสามารถมานั่งเล่นอ่านหนังสือ จิบชายามบ่ายได้หรือเป็นที่นั่งสงบพักผ่อนย่อนใจ ได้มีหญิงสาวที่อยู่ในชุดเครื่องแบบนักเรียนปลอกแขนข้างซ้ายมีข้อความติดว่าสภานักเรียนทำให้นักเรียนหญิงส่วนใหญ่รีบไปนั่งที่อื่นเพราะหญิงสาวผมลอนชมพูอ่อนที่อยู่ตรงหน้าทางเข้านั้นเป็นเด็กห้องเรียนพิเศษไม่มีคนเข้าไปกล้าหาเรื่องเพราะเด็กห้องเรียนพิเศษทุกคนนั้นมีพลังเวทย์ที่น่ากลัวเป็นต้นเด็กผู้หญิงผมลอนชมพูที่อยู่ตรงหน้า
"คิริรอส...เป็นอะไรไปละหื้มมม" เสียงหญิงสาวที่ทุ่มแต่มีความนุ่มนวลที่แฝงไปด้วยความกังวลและความเป็นห่วงได้ถือร่มพร้อมร่ายเวทย์คิริออสเวทย์ความอุ่นเอาไว้ด้วย
"มาเรียม" เสียงเล็กลงของหญิงสาวผมลอนได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม แต่อาจจะเป็นเพราะสายฝนนี้หรือเปล่าที่ทำใหั น้ำตาของหญิงสาวไม่เห็นชัดมากขนาดนั้นแต่หญิงสาวผมสั้นร่างสูงได้เอ่ยถามขึ้นมา
"ทะเลาะกับคาเมลเหรอ" หญิงสาวร่างสูงตัดผมทรงวูฟคัทกล่าวขึ้นและพารีเฟร์หญิงสาวร่างเล็กไปนั่งที่โต๊ะวีไอพีที่เรือนกระจกสำหรับเด็กห้องพิเศษเท่านั้น
"ไม่ใช่ คาเมลแต่เป็นท่านพี่นะ" พี่ ว่าแต่รีเฟร์มีพี่ด้วยเหรอไม่รู้เรื่องมาก่อนเลย รีเฟร์ที่เห็นหญิงสาวร่างสูงทำหน้าทำตาสงสัยเลยเอารูปภาพที่เก็บไว้ในเสื้อนักเรียนให้ดูแต่ปฏิกิริยานั้นเธอคงไม่ได้ช็อคหรอกใช่ไหม
"หาาาาาาาาา!!!! นี่มันเหมือนรูปของประธานนักเรียนมากไม่ใช่เหรอพี่ชายของเธอจริงเหรอ---" ก่อนที่หญิงสาวจะได้พูดก็ได้มีเสียงของชายหนุ่มดังขึ้นปรากฎแสงของการร่ายเวทย์
"ข้าเป็นพี่ชายของรีย์แต่รีย์ทำไมเจ้าไม่กลับห้องพักมาทำอะไรที่เรือนกระจก" เรย์ออสผู้เป็นพี่ชายได้ตามมาและคาเมลก็ได้ตามมาเช่นกัน
"..." รีเฟร์ไม่ตอบอะไรแถมยังหันหน้าหนีไปทางอื่นอีกด้วย
"ข้าก็ไม่คิดอยากจะขัดจังหวะพี่น้องคุยกันหรอกนะคะท่านประธาน แต่รีเฟร์ในตอนนี้ยังไม่พร้อมกับเรื่องที่จะคุย ข้าก็ไม่รู้หรอกว่าท่านประธานกับคาเมลไปทำอะไรให้รีเฟร์เป็นแบบนี้แต่ข้าจะบอกกับท่านทั้งสองว่า รออีกสักหน่อยให้รีเฟร์ใจเย็นลงแล้วค่อยมาคุยกันใหม่ ข้าว่าแบบนี้น่าจะดีกว่าพวกท่านตามตื้อในทางที่แย่อาจจะทำให้รีเฟร์โกรธหนักกว่าเดิมเป็นได้ ข้าจะพารีย์เฟร์กลับห้องพักแล้วท่านประธานไม่ต้องห่วงหรอกคะขอตัว" พูดเสร็จมาเรียมก็ได้ร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายไปยังห้องพักของรีเฟร์ปล่อยให้คาเมลกับเรย์ออสอยู่ที่เรือนกระจก
"ข้าไม่รู้ว่าจะให้อภัยท่านพี่ยังไงดี ที่ท่านพี่ทำกับข้าเพราะท่านพี่คิดว่าข้าโง่เหรอเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นภายในโรงเรียนเรื่องที่บ้านมักจะจบที่ทุกคนบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและมักจะจบลงด้วยท่านพี่ ข้าไม่เข้าใจมาเรียมข้าจะทำเช่นไรกับสถานการณ์ตรงหน้านี่ดี" ข้าไม่รู้หรอกว่ารีเฟร์เจอเรื่องอะไรมาแต่มันน่าจะเป็นเป็นเรื่องที่หนักพอดู
"อะ นมอุ่นช่วยเรื่องคลายเครียดข้าใส่น้ำผึ้งพระจันทร์ลงไปเล็กน้อยด้วย ในตอนนี้รีเฟร์รับเรื่องต่าง ๆ มาเยอะจะทำให้เหนื่อยได้ดื่มนมอุ่น ๆ สักหน่อยแล้วนอนเถอะ" รีเฟร์รับมาดื่มจนหมดแก้วทำให้มาเรียมดีใจมากเหมือนเธอกำลังส่งลูกสาวตัวน้อยเข้านอน
มาเรียมได้ชงนมอุ่นให้รีเฟร์ได้ดื่มเพื่อคลายความเครียดและนั่งลงข้าง ๆ
"เช่นนั้นข้าไม่รบกวนเวลานอนเจ้าแล้ว" มาเรียมส่งรีเฟร์เข้านอนเสร็จก็ออกจากห้องตรงไปยังหน้าหอที่มีชายผมร่างสูงชมพูเข้มยืนกอดอกพิงเสารอเขา
"รีย์เป็นยังไงบ้าง" เรย์ออสเอ่ยถามขึ้น
"เข้านอนแล้วคะ ประธานนักเรียนไม่ต้องห่วงหรอกคะเพราะท่านทำอะไรรีเฟร์ไว้ท่านรู้อยู่แก่ใจข้า ถ้ามาแค่นี้ข้าขอตัวลานะคะ" มาเรียมได้บอกลาเรย์ออสและได้ขึ้นห้องไปยังห้องตัวเอง หึ ผู้หญิงคนนี้ปากจัดจริง ๆ ชื่อมาเรียมเหรอ เซนต์ มาเรียม มาจากตระกูลอัศวินของอาณาจักรรีรอส น่าสนใจ
"นายท่านครับ ได้ทุกอย่างเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ" อัศวินเงาได้มาบอกกับเรย์ออส ต่อจากนี้ ท่านพี่เรย์ออสจะทำอะไรอีก รีเฟร์ที่นอนอยู่ได้ตื่นขึ้นมาได้มองที่หน้าต่างเห็นมาเรียมคุยกับท่านพี่เรย์ออสและเห็นอัศวินเงาด้วยเพราะเธออยู่ไกลเกินไปที่จะได้ยินแต่เธอใช้วิธีอ่านปากเอาก็คงจะไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่
"อืม เราไปกันเถอะไปแก้แค้นให้รีย์กัน" เรย์ออสบอกกับหัวหน้าอัศวินเงาด้วยรอยยิ้มที่ออกมาด้วยความแค้น หัวหน้าอัศวินเงาสัมผัสได้ถึงไอชั่วร้ายที่มาจากเรย์ออสแต่เป็นไอชั่วร้ายที่อยากปกป้องน้องสาวชั่งเป็นพี่ชายที่ดีอะไรขนาดนี้ รีเฟร์ได้มองพี่ชายของเธอจากบนห้องพี่ชายของเธอได้ไปพร้อมกับอัศวินเงา เธอก็กลับไปนอนต่อ ทำเอาอดคิดไม่ได้ว่าท่านพี่ของเธอ จะไปแกแค้นใครกัน
...สวัสดีคุณผู้อ่านทุกทันด้วยนะคะ เจ้หงส์เองคะ (^○^) หรือนามปากกา...
...เจ้หงส์J’Hong ...
...เรื่องนี้มีชื่อเรื่องว่า “เรื่องของรีเฟร์ เซฟรีส” ...
...เป็นแนวสืบสวน/ลึกลับไม่ถึงกับซับซ้อนนะคั้บ เนื่องจากว่าเรื่องนี้เป็นแนวสืบสวนสอบสวนเรื่องแรกของเจ้หงส์ไงก็ฝากกดไลค์ กดShare ด้วยนะคั้บ...
...ผลงานของเจ้หงส์ตอนนี้มีทั้งหมดสองผลงานนะคั้บอย่างไรก็ฝากกดติดตามด้วยนะคั้บ...
...เรื่องที่หนึ่ง มีชื่อว่า…...
...“เกิดใหม่ชาตินี้ฉันต้องแก้แค้น”...
...เรื่องที่สอง มีชื่อว่า…...
...”เรื่องของรีเฟร์ เซฟรีส“...
...หรือที่ทุกคนกำลังอ่านอยู่ตอนนี้นี่เอง...
...ยังไงก็ขอฝากทั้งสองเรื่องนี้ไว้ในอ้อมกอดของคุณผู้อ่านทุกคนด้วยนะคะ...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
