**หอมกลิ่นซากุระในฤดูใบไม้ผลิ**

**ตอนที่ 1: การพบกันครั้งแรก**

ฤดูใบไม้ผลิเริ่มเข้ามาเยือนเมืองเล็ก ๆ ในญี่ปุ่น ดอกซากุระบานสะพรั่งเต็มท้องฟ้า กลิ่นหอมหวานและละมุนของดอกไม้ทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความสดชื่น ริว ชายหนุ่มผู้มีความหลงใหลในกล้องถ่ายรูป ได้ตัดสินใจไปเดินเล่นในสวนสาธารณะเพื่อบันทึกความงามนี้ไว้ในรูปภาพ

ตั้งแต่เช้า ริวเตรียมกล้องอย่างตั้งใจ เขารู้ดีว่านี่คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการถ่ายภาพซากุระ เพราะมันบานสะพรั่งในช่วงนี้เป็นเวลาไม่นาน หลังจากจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย เขาจึงออกเดินทางไปยังสวนสาธารณะที่เขาชื่นชอบ

เมื่อเดินเข้ามาในสวน ริวรู้สึกเหมือนถูกดึงดูดด้วยความงามของดอกซากุระที่บานอยู่รอบตัว ซากุระมีทั้งสีชมพูและขาวที่บานสะพรั่งอยู่เต็มต้น บางต้นก็มีดอกไม้ร่วงหล่นลงมาเป็นกลีบดอกที่ลอยอยู่ในอากาศ ริวตั้งใจว่าจะหามุมถ่ายภาพที่สวยที่สุด และมองหาที่ที่เงียบสงบ

ในขณะที่เขากำลังมองหาต้นซากุระที่เหมาะสม กลิ่นหอมอันละมุนทำให้เขาหันไปมอง และในขณะนั้นเอง เขาก็ได้พบกับ “ยูตะ” ชายหนุ่มในชุดยูกาตะสีขาวสะอาดตา ใบหน้าเรียบเฉยแต่มีเสน่ห์อย่างน่าหลงใหล

“คุณชอบซากุระเหรอ?” ยูตะถามด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

“ครับ ผมรักมันมาก” ริวตอบ ขณะมองไปที่ยูตะที่ดูมีเสน่ห์มากในชุดยูกาตะ

“ถ้าอย่างนั้น ช่วยถ่ายรูปให้ผมหน่อยได้ไหม?” ยูตะขอ ริวยิ้มและตอบตกลง ทั้งคู่ใช้เวลาร่วมกันถ่ายภาพ ซากุระร่วงหล่นเป็นเสมือนการเต้นรำที่สวยงาม

“ถ่ายมุมนี้หน่อย!” ยูตะบอกขณะที่ยืนอยู่ใต้ต้นซากุระ ริวกดชัตเตอร์และยิ้มให้กับการตั้งท่าทางของยูตะที่ดูมีชีวิตชีวา

“ผมชอบวิธีที่คุณถ่ายภาพ มันทำให้ซากุระดูมีชีวิตขึ้นมา” ยูตะพูดด้วยความชื่นชม

ริวรู้สึกเขินอายที่ได้รับคำชม เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีฝีมือมากพอให้ใครสักคนรู้สึกเช่นนั้น

“ขอบคุณครับ ผมพยายามหาองค์ประกอบที่ดีที่สุดในการถ่ายภาพ” ริวพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม

เมื่อพวกเขาใช้เวลากับการถ่ายภาพมากขึ้น ริวเริ่มรู้สึกถึงความสนิทสนมกับยูตะ พวกเขาแบ่งปันความคิดและเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิต ความฝัน และสิ่งที่พวกเขาหวังจะทำในอนาคต

“ผมหวังว่าวันหนึ่งจะได้เปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ ใกล้สวนแห่งนี้” ยูตะพูด “ที่ที่ผู้คนสามารถนั่งดื่มกาแฟพร้อมกับชมดอกซากุระ”

“นั่นฟังดูดีมาก! ผมอยากไปเยี่ยมที่ร้านของคุณ” ริวพูดด้วยความตื่นเต้น

“ถ้าคุณอยากมา ผมจะรอคุณอยู่” ยูตะยิ้มพร้อมกับมองไปที่ดอกซากุระที่ลอยอยู่ในอากาศ

ความสัมพันธ์ระหว่างริวและยูตะเริ่มเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ริวพบว่าเขาต้องการใช้เวลาอยู่กับยูตะมากขึ้น แต่ละวันผ่านไปเต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ

หลายวันต่อมา เมื่อถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ ริวจึงตัดสินใจไปเยี่ยมสวนสาธารณะอีกครั้ง เขายังคิดถึงยูตะและอยากจะถ่ายภาพซากุระอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามาถึงสวน กลับพบว่าไม่มียูตะอยู่ที่นั่น

ริวรู้สึกผิดหวัง เขานั่งอยู่บนม้านั่งใต้ต้นซากุระและเปิดกล้องดูภาพที่เขาเคยถ่ายกับยูตะ ความทรงจำของวันนั้นกลับมาอย่างชัดเจน เขารู้สึกถึงความว่างเปล่าและเริ่มสงสัยว่าทำไมยูตะถึงไม่ได้มา

“ยูตะไปไหนนะ?” ริวพึมพำเบา ๆ รู้สึกว่ายูตะเป็นเหมือนกับกลิ่นหอมของซากุระที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง

วันนั้นริวจึงตัดสินใจจะรอ ยูตะอยู่ที่ม้านั่งจนถึงเย็น พยายามปลอบใจตัวเองว่าคงมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ยูตะไม่สามารถมาได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความรู้สึกของเขาก็เริ่มกลายเป็นความวิตกกังวล

เขานั่งมองดอกซากุระที่เริ่มโรยหล่นในอากาศ และในใจเขารู้สึกเหมือนว่าฤดูใบไม้ผลิปีนี้กำลังจะสิ้นสุดลง ไม่มียูตะ ค่ำคืนเงียบสงบแต่รู้สึกถึงความโดดเดี่ยวจนไม่สามารถทำอะไรได้

“ขอโทษที่ทำให้คุณรอนาน” เสียงที่คุ้นเคยทำให้ริวสะดุ้งเงยหน้าขึ้นมอง

ยูตะยืนอยู่ตรงหน้าเขา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาทำให้ริวรู้สึกโล่งใจและมีความสุข

“คุณมาแล้ว!” ริวพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “คิดว่าคุณจะไม่มาแล้วซะอีก”

“ขอโทษครับ ผมติดธุระนิดหน่อย” ยูตะตอบด้วยเสียงที่จริงจัง แต่สายตาของเขากลับเป็นประกาย “วันนี้ผมมีอะไรอยากจะให้คุณดู”

“อะไรเหรอ?” ริวถามด้วยความ curios

“มาที่นี่สิ” ยูตะกล่าวแล้วพาไปที่ต้นซากุระใหญ่ที่เขายังไม่เคยเห็นมาก่อน

ริวรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นต้นซากุระที่มีดอกบานสะพรั่งอย่างงดงาม “นี่มันสวยมาก! ผมไม่เคยเห็นต้นนี้มาก่อน”

“ต้นนี้เป็นต้นซากุระที่เก่าแก่ที่สุดในสวน และมีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับมัน” ยูตะบอก “มีคนบอกว่าถ้าคุณมายืนใต้ต้นซากุระนี้แล้วตั้งใจขอพร จะมีความรักที่ยั่งยืน”

ริวได้ยินดังนั้นรู้สึกใจเต้น “งั้นเรามาขอพรด้วยกันไหม?”

“ดีเลย” ยูตะยิ้มและพยักหน้า

ทั้งสองยืนอยู่ใต้ต้นซากุระ จับมือกันแล้วหลับตา ริวอธิษฐานขอให้ความรักระหว่างเขากับยูตะยั่งยืน ในขณะที่เขารู้สึกถึงกลิ่นหอมของซากุระล้อมรอบตัว พวกเขาเปิดตาและยิ้มให้กัน

ในคืนที่ดอกซากุระร่วงหล่น ยูตะและริวเดินกลับไปที่ม้านั่งเก่าของพวกเขา โดยมีดอกซากุระเป็นเครื่องหมายแห่งความรักที่เกิดขึ้นในฤดูใบไม้ผลินี้

**หอมกลิ่นซากุระในฤดูใบไม้ผลิ**

**ตอนที่ 2: ความใกล้ชิดที่เติบโต**

เมื่อฤดูใบไม้ผลิเข้ามาเยือนอีกครั้ง ริวและยูตะใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น ริวรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทุกวันพวกเขาจะนัดพบกันที่สวนสาธารณะและพูดคุยกันเกี่ยวกับความฝันและความหวังในชีวิต ริวรู้สึกถึงความเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นระหว่างเขากับยูตะ และวันเวลาที่ใช้ร่วมกันทำให้เขาเริ่มหลงรักชายหนุ่มคนนี้

วันหนึ่ง ระหว่างที่นั่งอยู่ใต้ต้นซากุระที่เขาเคยขอพรด้วยกัน ริวตัดสินใจที่จะเปิดใจพูดคุยเกี่ยวกับความรู้สึกของเขา “ยูตะ… คุณเคยคิดถึงอนาคตไหม?” ริวถามขณะมองไปที่กลีบดอกซากุระที่ร่วงหล่นลงมาเป็นพรมสีชมพู

“ใช่ ผมเคยคิดว่าผมอยากจะเปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่มีกาแฟอร่อย ๆ และมีซากุระให้ลูกค้าได้นั่งชม” ยูตะตอบด้วยความมุ่งมั่น เสียงของเขาเต็มไปด้วยความหวัง

ริวหัวเราะเบา ๆ “นั่นฟังดูดีมาก! ถ้าคุณเปิดร้านเมื่อไหร่ ผมจะเป็นลูกค้าประจำของคุณ” เขาพูดพร้อมยิ้ม

“ถ้าอย่างนั้นผมจะทำกาแฟให้คุณฟรี!” ยูตะตอบขำ ๆ พร้อมกับยิ้มให้ ริวรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ

“จริงเหรอ?” ริวถามอย่างตื่นเต้น

“แน่นอน!” ยูตะยิ้มกว้าง “แต่ผมขอให้คุณช่วยถ่ายรูปให้ด้วยนะ”

“ไม่มีปัญหาเลย!” ริวตอบอย่างมั่นใจ “ผมจะทำให้ร้านของคุณมีภาพที่สวยงามที่สุด!”

ในวันต่อมา ริวได้รับข้อความจากยูตะ “วันนี้ซากุระบานเต็มที่เลยนะ มาที่สวนกันเถอะ!” ริวรู้สึกตื่นเต้นที่ได้รับข้อความ และรีบเตรียมตัวออกจากบ้าน

เมื่อเขามาถึงสวนสาธารณะ เขาเห็นยูตะยืนอยู่ใต้ต้นซากุระ พื้นดินเต็มไปด้วยกลีบดอกซากุระที่ร่วงหล่น ยูตะสวมชุดยูกาตะสีขาว และผมของเขาถูกเกล้าขึ้นอย่างเรียบร้อย ดูมีเสน่ห์และสง่างาม ริวแทบไม่สามารถละสายตาจากเขาได้

“คุณสวยมากวันนี้!” ริวพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ

ยูตะหันมายิ้มให้ “ขอบคุณครับ ริว คุณก็มาที่นี่เสมอ”

ทั้งคู่เริ่มใช้เวลาร่วมกัน โดยมีซากุระเป็นฉากหลัง ริวหยิบกล้องขึ้นมาและเริ่มถ่ายภาพ ยูตะยิ้มและโพสท่าต่าง ๆ ริวรู้สึกได้ถึงความมีชีวิตชีวาที่เต็มเปี่ยมในตัวยูตะ

“เรามาทำการถ่ายภาพกันเถอะ!” ยูตะแนะนำ “ผมอยากมีภาพที่สวยงามในชุดนี้”

ริวยิ้มอย่างมีความสุข “ได้เลย! ลองยืนที่นี่และยิ้มให้กล้องดูนะ”

ในขณะที่ริวถ่ายภาพ เขารู้สึกว่าช่วงเวลานี้มันมีความหมายมากกว่าแค่การถ่ายรูป มันคือการสร้างความทรงจำที่เขาต้องการจะเก็บเอาไว้ในหัวใจ

“ถ่ายได้สวยมาก! คุณทำให้ซากุระดูมีชีวิตขึ้นมา” ยูตะพูดด้วยความชื่นชม ขณะนั่งดูภาพในกล้องของริว

ริวยิ้มอย่างเขินอาย “ขอบคุณครับ แต่ถ้าไม่มีคุณ ซากุระก็คงไม่มีชีวิตชีวาแบบนี้”

ทั้งสองนั่งอยู่ใต้ต้นซากุระและพูดคุยกันเรื่องราวต่าง ๆ ช่วงเวลานั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุข

“ผมชอบการใช้ชีวิตแบบนี้” ยูตะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย “การใช้เวลาท่ามกลางธรรมชาติ มันทำให้ผมรู้สึกมีชีวิตชีวา”

“ใช่ครับ ผมก็รู้สึกแบบนั้น” ริวตอบ “และที่สำคัญที่สุดคือการได้อยู่กับคุณ”

ยูตะหันมองริวด้วยสายตาที่ลึกล้ำ “คุณมีความสำคัญมากสำหรับผม ริว”

ริวรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงขึ้น เขาจ้องตายูตะอย่างลึกซึ้งและพูดด้วยความจริงใจ “ผมก็มีความรู้สึกแบบเดียวกัน”

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า กลิ่นหอมของซากุระยังคงลอยอยู่ในอากาศ ความงามของดอกไม้ที่บานเต็มที่ทำให้รู้สึกว่าเวลานี้มีค่า ริวและยูตะนั่งอยู่ในเงาของต้นซากุระ พร้อมกับประสบการณ์ใหม่ที่พวกเขาได้สร้างขึ้น

“อยากให้ซากุระนี้อยู่กับเราตลอดไป” ยูตะพูดอย่างมีความหมาย ขณะมองไปที่ดอกไม้ที่กำลังจะโรยหล่น

“เราจะกลับมาที่นี่ทุกปีนะ” ริวพูดพร้อมกับยิ้ม “เพื่อเก็บความทรงจำดี ๆ แบบนี้”

“นั่นเป็นความคิดที่ดี” ยูตะตอบ “เราอาจจะทำทุกฤดูใบไม้ผลิให้เป็นวันที่น่าจดจำ”

เมื่อความมืดเริ่มเข้าปกคลุมสวน ทั้งสองลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ม้านั่งเก่าที่พวกเขาชอบนั่งพูดคุยกัน

“คุณเชื่อในความรักไหม?” ริวถาม ยูตะชะงักเล็กน้อยก่อนจะตอบ

“ผมเชื่อ… ความรักทำให้ชีวิตมีสีสันมากขึ้น” ยูตะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มันเป็นพลังที่ทำให้เราต่อสู้และมีความหวัง”

“แล้วถ้าผมบอกว่าผมรักคุณล่ะ?” ริวกลั้นใจถาม เขาตั้งใจที่จะพูดออกไปให้ได้

ยูตะมองหน้าริวอย่างประหลาดใจ ริวรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นรัวและความประหม่าที่เพิ่มขึ้น

“ริว…” ยูตะตอบกลับอย่างช้า ๆ ก่อนจะยิ้ม “ผมก็รู้สึกแบบเดียวกัน”

ริวรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนในขณะนั้น ความรักที่เขาเก็บซ่อนมานานในใจได้ถูกปลดปล่อยออกมา เขาจ้องตายูตะในขณะที่ความอบอุ่นเริ่มแผ่ซ่านในหัวใจ

“เราจะทำให้ทุกวันเป็นวันที่น่าจดจำด้วยกัน” ยูตะกล่าว “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”

“ใช่ครับ ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ” ริวพูดด้วยความมั่นใจ

ทั้งคู่กอดกันใต้ต้นซากุระ กลีบดอกซากุระร่วงหล่นเป็นเหมือนกับพรที่ธรรมชาติมอบให้ ความรักของพวกเขาเริ่มต้นขึ้นภายใต้กลิ่นหอมของซากุระ ในขณะที่พวกเขาก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ทั้งสองได้เรียนรู้ว่าความรักคือการแบ่งปันความสุข ความหวัง และการมีอยู่ของกันและกัน

เป็นการเริ่มต้นที่สวยงามของความรักในฤดูใบไม้ผลิ ที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของซากุระที่บานสะพรั่งและความหวังที่จะสร้างอนาคตด้วยกัน

**หอมกลิ่นซากุระในฤดูใบไม้ผลิ**

**ตอนที่ 3: ความท้าทายและการเติบโต**

ฤดูใบไม้ผลิที่เต็มไปด้วยดอกซากุระบานสะพรั่งทำให้ชีวิตของริวและยูตะเต็มไปด้วยความหวังและความรักที่กำลังเติบโตอย่างงดงาม แต่การเดินทางของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยอุปสรรคที่ท้าทายอยู่มากมาย แม้ว่าทั้งคู่จะรู้สึกถึงความรักที่เข้มแข็ง แต่ความไม่แน่นอนของอนาคตทำให้ริวเริ่มวิตกกังวล

หลังจากที่ริวและยูตะเปิดใจเกี่ยวกับความรู้สึกของพวกเขา ทั้งสองเริ่มใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น พวกเขามักไปเดินเล่นในสวนสาธารณะ ร่วมกันทำอาหาร และแม้กระทั่งช่วยกันคิดไอเดียสำหรับร้านกาแฟของยูตะ ในขณะที่ความรักของพวกเขาเบ่งบาน ชีวิตของพวกเขาก็ยังมีความท้าทายที่รออยู่

วันหนึ่งในขณะที่พวกเขานั่งอยู่ที่ม้านั่งในสวน ริวเห็นยูตะนั่งเงียบ ๆ และดูเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

“ยูตะ… คุณโอเคไหม?” ริวถามด้วยความกังวล “ดูเหมือนคุณมีเรื่องในใจ”

ยูตะหันมามองริวและถอนหายใจ “ก็มีเรื่องที่ผมกำลังคิดอยู่ เรื่องร้านกาแฟน่ะ”

“ทำไมเหรอ? คุณดูตื่นเต้นไม่ใช่เหรอ?” ริวถามอย่างสนใจ

“ใช่ แต่ผมรู้สึกกังวลเหมือนกัน ผมไม่แน่ใจว่าผมจะสามารถทำมันได้จริง ๆ หรือเปล่า” ยูตะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง “ถ้าผมเปิดร้านแล้วมันไม่ประสบความสำเร็จ… จะเกิดอะไรขึ้น?”

ริวรู้สึกเห็นใจยูตะ เขาเข้าใจถึงความกดดันที่ยูตะรู้สึกในขณะที่พยายามทำตามความฝัน “ยูตะ ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ผมจะอยู่ข้าง ๆ คุณเสมอ คุณไม่ต้องทำสิ่งนี้คนเดียว”

“ขอบคุณนะ ริว” ยูตะพูดอย่างจริงใจ “แต่คุณรู้ไหม ผมรู้สึกว่าความรักของเราก็เป็นอุปสรรคเหมือนกัน”

“อุปสรรค?” ริวขมวดคิ้วอย่างสงสัย “ทำไมล่ะ?”

“เพราะคนรอบข้างเราอาจจะไม่เข้าใจความรักของเรา” ยูตะตอบ “ผมกลัวว่าคนอื่นจะมองเราไม่ดี หรือไม่ยอมรับเรา”

ริวรู้สึกวูบโหวงในใจ เขารู้สึกถึงแรงกดดันจากสังคมที่ไม่ยอมรับความรักระหว่างชายชาย ในโลกที่มีค่านิยมที่แตกต่างกันออกไป

“ผมเข้าใจ… แต่ถ้าเรารักกันจริง ๆ เราก็ต้องยืนหยัดในความรักนี้” ริวพูดอย่างมั่นใจ “ไม่ว่าใครจะคิดยังไง มันสำคัญที่สุดคือความรู้สึกของเรา”

ยูตะมองริวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น “คุณเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก ริว”

“ฉันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้นหรอก” ริวยิ้ม “แค่รู้ว่าเราจะทำทุกอย่างร่วมกัน ถ้าเรามีแต่กำลังใจให้กันและกัน ทุกอย่างก็จะดีขึ้น”

ทั้งสองนั่งเงียบ ๆ ภายใต้ต้นซากุระ พวกเขารู้สึกถึงความรักและการสนับสนุนที่มีต่อกันเป็นแรงผลักดันให้กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้า แม้ว่าจะมีความท้าทายมากมาย แต่พวกเขาก็ยังมีความฝันที่ต้องเดินไปด้วยกัน

วันต่อมา ยูตะตัดสินใจที่จะเข้าเรียนหลักสูตรการจัดการร้านกาแฟ เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการเปิดร้านของเขา ริวรู้สึกภูมิใจในตัวยูตะที่ตัดสินใจเลือกเส้นทางนี้ และเขายินดีที่จะสนับสนุนยูตะในทุกวิถีทาง

“ผมจะไปลงทะเบียนเรียนในวันจันทร์นี้” ยูตะบอกริวด้วยความตื่นเต้น “คุณจะช่วยผมทำการบ้านไหม?”

“แน่นอน!” ริวตอบด้วยรอยยิ้ม “เราจะทำทุกอย่างร่วมกัน”

ความสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มเปลี่ยนแปลงไปตามการเติบโตของความฝัน ยูตะเริ่มเข้าชั้นเรียนและได้เรียนรู้เกี่ยวกับการจัดการร้านกาแฟ การทำเมนู และการบริการลูกค้า ในขณะที่ริวคอยช่วยยูตะทำการบ้านและให้กำลังใจเสมอ

ในช่วงระยะเวลานั้น ความรักของพวกเขายิ่งแน่นแฟ้นขึ้น ทั้งสองเรียนรู้วิธีทำอาหารและทดลองทำเครื่องดื่มต่าง ๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ยูตะได้เชิญริวไปที่บ้านเพื่อทำอาหารค่ำด้วยกัน

“วันนี้เราจะทำอาหารญี่ปุ่นกัน!” ยูตะพูดด้วยความตื่นเต้น “ผมอยากให้คุณได้ลิ้มลอง”

“โอ้ ใช่เลย! ผมรอคอยวันนี้อยู่!” ริวตอบด้วยความตื่นเต้น

เมื่อถึงบ้านของยูตะ ทั้งสองเริ่มทำอาหารด้วยกัน ริวรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เห็นยูตะทำอาหาร และเขาก็รู้สึกเหมือนว่ามีความอบอุ่นและสนุกสนานอยู่ในห้องครัวเล็ก ๆ นั้น

“คุณทำแบบนี้ก็ได้เหรอ?” ริวถามขณะมองยูตะกำลังหั่นผัก

“ใช่ ผมชอบทำอาหารและคิดว่าเป็นการสร้างสรรค์ที่ดี” ยูตะตอบพร้อมยิ้ม

เมื่ออาหารเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะอาหาร ยูตะเสิร์ฟข้าวและอาหารที่เขาทำให้ริว ริวไม่สามารถห้ามความตื่นเต้นในใจได้ เมื่อได้ลิ้มลองอาหารที่ทำขึ้นเอง

“อร่อยมาก! คุณเก่งจริง ๆ” ริวพูดด้วยความชื่นชม

“ขอบคุณครับ แต่ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคุณช่วยให้กำลังใจ” ยูตะตอบและยิ้ม

ในขณะที่พวกเขานั่งทานอาหารด้วยกัน ริวรู้สึกถึงความรักที่อบอุ่นในอากาศ ความรักที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและยูตะนั้นไม่ใช่แค่เรื่องของการใช้เวลาอยู่ด้วยกัน แต่ยังเป็นการสนับสนุนและเข้าใจกันและกันอย่างแท้จริง

“ถ้าร้านของคุณเปิดเมื่อไหร่ ผมจะมาช่วยคุณทำอาหารที่ร้านนะ” ริวบอกอย่างจริงจัง

“จริงเหรอ?” ยูตะมองหน้าริวด้วยความตื่นเต้น “นั่นจะทำให้ร้านของผมมีชีวิตชีวาขึ้นมาก!”

“แน่นอน! เราจะทำให้มันเป็นร้านที่ดีที่สุด!” ริวพูดอย่างมั่นใจ

ทั้งสองใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับอนาคตของร้านกาแฟและการเดินทางที่จะมาถึงในชีวิต ริวรู้สึกว่าความรักของพวกเขายังคงมีความเข้มแข็งและมั่นคงแม้จะมีความท้าทายรออยู่ข้างหน้า

เมื่อฤดูใบไม้ผลิผ่านไป ความรักและความใกล้ชิดของพวกเขายังคงเติบโตอย่างต่อเนื่อง พวกเขาเรียนรู้ที่จะอยู่เคียงข้างกัน และในทุก ๆ วัน ริวรู้สึกว่าเขาและยูตะคือทีมที่พร้อมจะเผชิญหน้ากับทุกอุปสรรค

ในขณะที่กลิ่นหอมของซากุระยังคงลอยอยู่ในอากาศ ริวและยูตะรู้ว่าพวกเขาจะต้องเดินหน้าต่อไปในเส้นทางแห่งความรักและความฝันของพวกเขา ทั้งสองจะไม่หยุดนิ่ง และจะสู้ต่อไปด้วยกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น