**ห้วงภพรักนิรันดร์ - ตอนที่ 1**

ณ ดินแดนแห่งการล่วงลับ ทุกสิ่งเงียบงันราวกับเวลาหยุดเดิน เมืองร้างแห่งนี้เต็มไปด้วยซากปรักหักพังและร่องรอยของสงครามที่ยืดเยื้อมายาวนาน ท้องฟ้าเหนือหัวปกคลุมไปด้วยหมอกควันสีเทา ไม่รู้ว่ากี่พันปีแล้วที่ดินแดนนี้ไร้แสงตะวัน สิ่งมีชีวิตที่เคยอาศัยอยู่ ณ ที่แห่งนี้สูญสลายหายไปหมดสิ้น เหลือเพียงความโดดเดี่ยวและความเงียบที่ครอบงำทุกพื้นที่

กลางซากปรักหักพังนั้น "ธีร์" ยืนอยู่ เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูง ผมยาวสีดำสนิท ดวงตาคมดุจเหยี่ยวเปี่ยมด้วยความรู้สึกบางอย่างที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่อาจเข้าใจได้ ชุดเกราะที่เขาสวมใส่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วนและความเสียหาย แต่ถึงแม้ร่างกายจะบอบช้ำเพียงใด จิตวิญญาณของเขากลับไม่เคยสั่นคลอน ธีร์เป็นนักรบผู้กล้าแห่งอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ที่ตอนนี้เหลือเพียงตำนาน

"เหตุใดข้าจึงต้องกลับมาที่นี่อีก..." ธีร์พึมพำกับตัวเองขณะที่สายตากวาดมองไปยังเมืองที่เคยเป็นบ้านเกิดของเขา บ้านเมืองที่เคยรุ่งเรืองและงดงาม ตอนนี้กลายเป็นเพียงเถ้าธุลีแห่งความทรงจำที่จางหายไปในสายลม

เสียงฝีเท้าค่อยๆ ดังขึ้นเบื้องหลัง ทำให้ธีร์หันกลับไปมอง ที่นั่นมีชายหนุ่มอีกคนหนึ่งปรากฏกายขึ้น ร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีฟ้าสดใสที่ดึงดูดความสนใจของธีร์ตั้งแต่แรกพบ

"เจ้าคือใคร?" ธีร์ถามอย่างระแวดระวัง แม้จะรู้สึกว่าชายคนนี้ดูไร้พิษภัย แต่ในดินแดนนี้เขาไม่อาจไว้ใจใครได้

ชายหนุ่มผู้นั้นยิ้มบางๆ ก่อนตอบเสียงนุ่ม "ข้าคือผู้ที่รอคอยเจ้าอยู่ในห้วงเวลาที่ไร้จุดจบ ข้าคือ 'อินทัช' ผู้ที่ข้ามภพเพื่อมาพบเจ้า"

ธีร์นิ่งงันกับคำพูดนั้น "เจ้าหมายความว่าอย่างไร ข้าไม่เคยรู้จักเจ้า และข้าก็ไม่เคยข้ามภพใดๆ"

อินทัชเดินเข้ามาใกล้ พร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน "เจ้าอาจไม่จำข้าได้ แต่เราเคยพบกันมาแล้วในภพก่อนหน้า และในภพนี้ เราถูกลิขิตให้มาพบกันอีกครั้ง"

ธีร์ขมวดคิ้ว ไม่แน่ใจว่าควรเชื่อคำพูดของอินทัชหรือไม่ แต่ลึกๆ ในจิตใจของเขากลับมีความรู้สึกที่คุ้นเคยบางอย่าง แววตาของอินทัชทำให้เขารู้สึกอบอุ่น แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไม

"เจ้าอาจไม่เชื่อ แต่ข้าจำเจ้าได้ดี" อินทัชพูดต่อ "ในภพก่อนหน้านี้ เจ้าเป็นผู้ที่ปกป้องข้า เจ้าเสียสละทุกสิ่งเพื่อข้า และตอนนี้ ข้ากลับมาหาเจ้าอีกครั้ง"

ธีร์เงียบไปครู่หนึ่ง เขาพยายามค้นหาความทรงจำเหล่านั้นในหัว แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า "ข้าจำอะไรไม่ได้...ทุกอย่างมันเลือนราง"

อินทัชพยักหน้าเบาๆ "นั่นไม่สำคัญ เพราะในภพนี้ เราจะได้รู้จักกันใหม่อีกครั้ง เจ้าจะจำได้ในไม่ช้า ธีร์ ข้าเชื่อว่าเราไม่ใช่คนแปลกหน้าต่อกัน"

เสียงลมพัดเบาๆ ผ่านหุบเขา ความเงียบงันกลับมาอีกครั้ง ธีร์ยังคงสับสน แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจ เขามองอินทัชและรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างเชื่อมโยงระหว่างพวกเขา

"แล้วข้าควรทำอย่างไรต่อไป?" ธีร์ถามในที่สุด

อินทัชยิ้ม และตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง "ข้ามภพไปพร้อมข้า เราจะพบคำตอบที่เจ้าตามหา ในดินแดนที่ไร้จุดสิ้นสุดแห่งนี้ ข้ามีกุญแจที่จะพาเจ้าออกไปจากวงจรที่ไม่มีวันจบสิ้น"

ธีร์ยังคงลังเล แต่ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะเชื่อในคำพูดของอินทัช แม้จะไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่หัวใจของเขาบอกให้เขาเดินไปข้างหน้าพร้อมกับชายคนนี้

และการเดินทางของพวกเขาได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง...ในห้วงภพรักนิรันดร์ที่ไม่เคยมีจุดจบ

**ห้วงภพรักนิรันดร์ - ตอนที่ 2**

อากาศรอบตัวเย็นเฉียบเมื่อธีร์และอินทัชเริ่มเดินไปตามเส้นทางที่ถูกปกคลุมด้วยความมืดมน พวกเขาสามารถได้ยินเสียงลมพัดกระทบกับต้นไม้ที่แห้งแล้ง ในระยะไกลมีเสียงของสัตว์ป่าเรียกหาเพื่อนร่วมทาง เสียงเหล่านั้นดังก้องไปในห้วงความคิดของธีร์ ราวกับเรียกร้องให้เขาเดินไปข้างหน้า

"เจ้ารู้ไหม? ข้ารู้สึกว่าเรามีความเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งกันมาก" ธีร์เริ่มต้นบทสนทนา เขาไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นจากความสงสัยหรือความประหลาดใจ แต่ความรู้สึกที่เข้มข้นทำให้เขาต้องพูดออกไป

อินทัชหันมามองเขาด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น "ข้ารู้ดีว่าบางครั้งการเดินทางไม่ใช่แค่การเคลื่อนที่ไปข้างหน้า แต่เป็นการค้นหาความจริงในตัวเอง และเมื่อเราอยู่ด้วยกัน ข้ารู้สึกว่าเราจะค้นพบสิ่งที่เราตามหามานาน"

ธีร์พยักหน้า รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเมื่อได้อยู่ใกล้อินทัช เสียงหัวใจของเขาดังก้องในหูเหมือนเสียงกระซิบของความรักที่หลบซ่อนอยู่ในใจเขา

ทั้งสองเดินผ่านป่าที่เต็มไปด้วยร่มเงาและดอกไม้ที่หายาก มันเป็นสถานที่ที่สวยงามแต่กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกเศร้าโศก ความงามนี้ไม่มีใครจะได้เห็นอีกแล้ว ยกเว้นสองคนที่เดินอยู่ในห้วงเวลาแห่งความหวังและความรัก

"ในภพก่อนหน้า ข้าเคยสัญญากับเจ้าไว้ว่าเราจะไม่แยกจากกัน" อินทัชพูดขึ้นขณะเดิน "แต่โชคชะตานั้นโหดร้าย มันทำให้เราต้องพลัดพรากจากกัน"

ธีร์หยุดเดินและหันไปมองอินทัช "ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น? ทำไมข้าถึงต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง?"

"บางครั้งเราต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดเพื่อให้ได้มาซึ่งความสุขในอนาคต" อินทัชตอบ ก่อนจะยิ้มและยื่นมือออกไป "ข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อเจ้าเสมอ เจ้าจะไม่ต้องเผชิญกับความเจ็บปวดนี้คนเดียวอีกต่อไป"

ธีร์รู้สึกเหมือนหัวใจของเขาอบอุ่นขึ้นเมื่อได้รับความอบอุ่นจากมือของอินทัช เขาจับมือของอีกฝ่ายอย่างเบาๆ ก่อนจะถาม "แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไป? เราจะไปที่ไหน?"

"มีสถานที่หนึ่งที่เป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง" อินทัชตอบ "นั่นคือ 'วิหารแห่งเวลา' ที่ซึ่งเราสามารถค้นหาความจริงและค้นพบอนาคตของเรา"

ธีร์พยักหน้าและรู้สึกตื่นเต้น แต่ก็มีความรู้สึกหวาดหวั่น "แล้ววิหารนั้นอยู่ที่ไหน?"

"มันอยู่ที่ใจกลางป่าแห่งนี้ ต้องใช้เวลาเดินทางสักพัก แต่ข้าสัญญาว่ามันคุ้มค่าแน่นอน" อินทัชกล่าว

เมื่อทั้งสองเริ่มต้นการเดินทางอีกครั้ง ธีร์รู้สึกถึงความเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งระหว่างเขากับอินทัช พวกเขาไม่เพียงแต่เป็นนักเดินทาง แต่เป็นผู้ที่ร่วมสร้างเรื่องราวที่ยังไม่สิ้นสุด

ระหว่างทาง อินทัชเล่าถึงตำนานและความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับวิหารแห่งเวลา เขาเล่าว่าในอดีตนั้น วิหารนี้เคยเป็นสถานที่แห่งความรู้และพลัง ที่ผู้คนมารวมตัวกันเพื่อค้นหาความหมายของชีวิตและเวลา

"เจ้าเชื่อไหมว่าความรักสามารถข้ามผ่านเวลาได้?" อินทัชถามเมื่อพวกเขาหยุดพักในที่ร่มของต้นไม้ใหญ่

ธีร์ครุ่นคิด "ถ้าหากมันเกิดขึ้นได้จริง ข้าก็หวังว่าเราจะสามารถกลับไปอยู่ด้วยกันอีกครั้งในภพถัดไป"

"รักแท้ไม่เคยสูญหาย แม้เวลาและภพจะพรากเราไป แต่เราจะหาทางกลับมาเสมอ" อินทัชพูดด้วยเสียงที่จริงจัง

ในขณะที่ทั้งสองนั่งอยู่ใต้ร่มไม้ ความเงียบของป่าดูเหมือนจะสนับสนุนคำพูดของเขา ธีร์รู้สึกได้ถึงความหวังที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ และเขารู้ว่าต่อให้เกิดอะไรขึ้น เขาก็ไม่อยากให้การเดินทางนี้สิ้นสุดลง

หลังจากเดินทางมาระยะหนึ่ง ทั้งสองก็ถึงปากทางเข้าสู่วิหารแห่งเวลา ซึ่งเป็นที่ตั้งของสิ่งที่เคยถูกลืมเลือนและถูกปกคลุมไปด้วยความลับแห่งอดีต

ธีร์มองไปยังวิหารที่ตั้งอยู่สูงตระหง่านกลางป่า รู้สึกว่ามันเต็มไปด้วยพลังอันมหาศาลและความสงบที่มีมาแต่เดิม "นี่คือวิหารแห่งเวลาใช่ไหม?" เขาถามด้วยเสียงที่แสดงถึงความตื่นเต้น

อินทัชยิ้มและพยักหน้า "ใช่ แต่เราจะต้องเผชิญกับการทดสอบบางอย่างก่อนที่จะสามารถเข้าไปได้"

"การทดสอบ?" ธีร์รู้สึกตื่นตระหนก เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถผ่านการทดสอบนั้นไปได้หรือไม่

"แต่ข้าเชื่อว่าเราเป็นคู่ที่ถูกลิขิตให้เดินทางร่วมกัน และเราจะสามารถฝ่าฟันอุปสรรคนี้ไปได้" อินทัชกล่าวด้วยความมั่นใจ

ธีร์สูดลมหายใจเข้าลึก เขารู้ว่าการเดินทางนี้มีความสำคัญมากกว่าที่เขาคิด ในเมื่อหัวใจของเขาผูกพันกับอินทัช เขาจึงพร้อมที่จะเผชิญกับทุกอุปสรรคที่จะเข้ามา

"ข้าเชื่อในตัวเจ้า" ธีร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "เราจะทำให้ได้"

อินทัชยิ้มอย่างพอใจและกุมมือของธีร์แน่น "เราจะไม่กลับไปเป็นคนเดิม เราจะเป็นคนใหม่ที่เต็มไปด้วยความรักและความหวัง"

และด้วยความมั่นใจ พวกเขาก้าวเข้าสู่วิหารแห่งเวลา ร่วมกันเผชิญกับชะตากรรมที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาไปตลอดกาล...

**ห้วงภพรักนิรันดร์ - ตอนที่ 3**

เมื่อทั้งสองก้าวเข้ามาในวิหารแห่งเวลา บรรยากาศรอบตัวกลับแตกต่างไปจากที่คาดคิด ความสงบเงียบแผ่กระจายไปทั่ว ตั้งแต่พื้นจนถึงเพดานของวิหารถูกประดับไปด้วยสัญลักษณ์และภาพเขียนที่บอกเล่าเรื่องราวของผู้ที่เคยเดินทางมาเยือนที่นี่ ดวงไฟจากโคมไฟที่ติดอยู่รอบวิหารเปล่งแสงอบอุ่น ทำให้บรรยากาศรู้สึกถึงความลึกลับและอัศจรรย์

ธีร์มองไปรอบๆ และรู้สึกถึงพลังที่อยู่ภายในวิหาร เขารู้สึกเหมือนถูกดึงดูดให้เข้าไปสำรวจ "ที่นี่มัน...น่าทึ่งมาก" เขาพูดกับอินทัช ขณะที่ทั้งสองเดินลึกเข้าไปในวิหาร

"มันคือศูนย์กลางของเวลา" อินทัชตอบด้วยเสียงที่แผ่วเบา "ที่นี่มีพลังในการเชื่อมโยงอดีต ปัจจุบัน และอนาคต เราจะต้องค้นหาความจริงที่ถูกซ่อนไว้ในนี้"

เมื่อเดินไปถึงกลางวิหาร พวกเขาพบกับแท่นหินขนาดใหญ่ที่ประดับด้วยสัญลักษณ์โบราณ ธีร์รู้สึกถึงแรงดึงดูดที่ลึกลับออกมาจากแท่นหินนี้ เขาเดินเข้าไปใกล้และสัมผัสมันด้วยมือ "นี่คืออะไร?" เขาถาม

"นี่คือแท่นแห่งการทดสอบ" อินทัชตอบ "เราจะต้องเผชิญกับการทดสอบนี้เพื่อพิสูจน์ความรักและความมุ่งมั่นของเรา มันจะเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับอดีตของเรา"

ธีร์รู้สึกตื่นเต้นและกังวลในเวลาเดียวกัน "แล้วเราจะต้องทำอย่างไร?"

อินทัชหันไปมองแท่นหิน "เราต้องตั้งใจและตั้งคำถามกับความรักของเรา และให้คำตอบที่มาจากใจจริง หากเราผ่านการทดสอบนี้ เราจะสามารถเข้าถึงความจริงและพลังของวิหารได้"

ธีร์พยักหน้าและเริ่มมีความมั่นใจขึ้น เขาหันไปหามือของอินทัชและกุมมันไว้แน่น "ข้าพร้อมแล้ว"

ทันใดนั้น แท่นหินเริ่มส่องแสงสว่างเป็นประกาย เสียงดังก้องกังวานในอากาศ “ผู้ที่กล้าเข้ามา ต้องพิสูจน์ความรักที่มีต่อกันในห้วงเวลา ถ้าท่านมั่นใจในความรักของท่าน จงแสดงออกมาเถิด!”

เสียงนั้นส่งไปยังทุกมุมของวิหาร ธีร์และอินทัชมองหน้ากัน เขารู้สึกถึงความรักที่เชื่อมโยงระหว่างกัน และรู้ว่าตอนนี้ถึงเวลาที่จะต้องแสดงออกมา

"ข้ารักเจ้า ไม่เพียงแค่ในภพนี้ แต่ในทุกภพที่ผ่านมา" ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "ข้าสัญญาว่าจะปกป้องเจ้า และจะไม่ยอมให้โชคชะตาพรากเราไปอีก"

อินทัชยิ้มอย่างอบอุ่น ก่อนจะตอบ "และข้าก็รักเจ้าเช่นกัน ในทุกภพ ทุกช่วงเวลา เราคือสองดวงดาวที่ถูกลิขิตให้มาเจอกัน ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าหลุดมือไปอีก"

ทันใดนั้น แท่นหินเริ่มปล่อยแสงสว่างที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ พลังที่สะสมไว้เริ่มพุ่งออกมาเป็นลำแสงที่สว่างไสว ทำให้ธีร์และอินทัชรู้สึกถึงความอบอุ่นและพลังแห่งความรักที่เติมเต็มหัวใจของพวกเขา

เสียงดังก้องอีกครั้ง “เจ้าทั้งสองได้แสดงความรักที่แท้จริง จงเข้ามาในห้วงแห่งความจริงและค้นพบสิ่งที่ซ่อนอยู่”

ด้วยคำสั่งนั้น แท่นหินเริ่มเปิดออก เผยให้เห็นทางเดินที่นำไปสู่ห้องที่มีแสงสว่างส่องประกาย ธีร์และอินทัชไม่ลังเลใจอีกต่อไป พวกเขาจับมือกันแน่นและเดินไปยังทางเดินนั้น

เมื่อเข้ามาในห้องที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง ธีร์และอินทัชพบกับภาพประวัติศาสตร์ที่เคยเกิดขึ้นในอดีต ภาพของพวกเขาที่อยู่เคียงข้างกันในแต่ละภพ ถ่ายทอดเรื่องราวของความรักที่ยิ่งใหญ่ แต่ต้องพบกับอุปสรรคและการพลัดพราก

“นี่คือความทรงจำของเรา” อินทัชกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น “เราเคยรักกันมาหลายภพหลายชาติ แต่โชคชะตาได้ทำให้เราต้องพรากจากกัน”

ธีร์จ้องมองภาพเหล่านั้นด้วยความรู้สึกผสมปนเป "ข้าไม่รู้ว่าข้ามีชีวิตที่เคยเกิดมาแล้วมากมาย แต่รู้สึกเหมือนทุกอย่างกำลังเกิดขึ้นใหม่"

“เราไม่สามารถลืมอดีตได้ แต่เราสามารถใช้มันเพื่อก้าวไปข้างหน้า” อินทัชกล่าว “เราเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันเสมอ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เราจะต่อสู้เพื่อความรักนี้”

ธีร์รู้สึกถึงแรงบันดาลใจในใจ เขาเข้าใจแล้วว่าความรักนี้มีพลังมากกว่าที่เขาคิด “ข้าจะไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา เราจะไม่แยกจากกันอีกต่อไป”

ทั้งสองยิ้มให้กัน ก่อนจะหันไปมองภาพประวัติศาสตร์ที่เต็มไปด้วยความรักและการต่อสู้ในอดีต ธีร์รู้สึกถึงความมุ่งมั่นที่แน่วแน่ในใจ พวกเขาจะไม่กลับไปสู่การพลัดพรากอีกครั้ง

“เราเดินทางมาถึงจุดนี้แล้ว แต่การเดินทางยังไม่สิ้นสุด” อินทัชกล่าว “เราต้องออกไปสู่โลกภายนอกและใช้ความรักที่เราได้ค้นพบเพื่อสร้างอนาคตใหม่”

ธีร์พยักหน้าอย่างมั่นใจ “เราจะสร้างโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยความรัก ไม่ว่าภพใดก็ตาม”

และในขณะที่พวกเขาออกจากห้องแห่งความทรงจำ แสงสว่างที่ส่องสว่างขึ้นเบื้องหน้าชี้นำให้พวกเขาก้าวไปข้างหน้า มุ่งสู่การต่อสู้เพื่อความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุดในห้วงภพนิรันดร์นี้...