ตีตัวไปยังที่นั้น
ฉันเข้ามาที่นี่เพื่อหาเงินไปให้แม่....
(คฤหาสน์).
"นี้คฤหาสน์ที่บัตรเชิญหรอดูไม่น่าเข้าเลย..."
เอ่อ...พอใช้นะเมื่อฉันเข้ามาก็เจอ
หนุ่มน่าตาใช้ได้รึป่าวทันใดนั้นประตูก็ปิด
ปิดมิดจนมองไม่เห็นภายนอกฉันเริ่มคิดว่า
มันแปลกๆแล้วละแต่แล้วก็มีเสียงชายหนุ่มปริศนาทักขึ้นมาว่า
"สวัสดีครับคุณคงเป็นเซอร์คนใหม่ในคฤหาสน์นี้"
.
.
"ผมนอร์ตันนะครับ"เขาเอ๋ยทักแบบเป็นมิตรแต่ฉันไม่มิตร
.
.
"ค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
.
.
"สวัสดีค่ะฉันเอมมีลี่เป็นหมอน่ะคะคุณน่าจะเป็นเซอร์ใหม่เนอะ"
.
.
"ใช่ค่ะ"คุณเอมมีลี่น่าตาดีหวังว่าจะไว้วางใจได้นะ
.
"แล้วเธอชื่ออะไรอะ"นอร์ตันเอ๋ยทักแบบแอ็คๆ
.
ฉันรู้สึกไม่ดีแหะกับนายนี่
.
"แพทริเซีย ดอร์วัล"
.
"ชื่อดูดีมากเลยจ้ะเดี๋ยวจะพาไปห้องนะให้นอร์ตันพาเธอไปนะจ้ะแพทฉันฝากกุญแจไว้กับนอร์ตันแล้วนะ"
.
.
"ค่ะ"ฉันตอบไปและมองแรงใส่นอร์ตัน
.
.
"นี่ผมผิดไรเนี่ยมองแรงใส่ทำไม"
"ฉันแค่ไม่ชอบขี้หน้านายสักเท่าไรน่ะ"
"ไม่เห็นต้องมองแรงใส่กันด้วยนิครับ"
"ช่างมันเถอะรีบๆเอากุญแจมาให้ฉันได้แล้วน่ะ"
"ผมไม่ให้หรอกแบร่ๆ"เขาแลบลิ้นใส่ฉันเหมือนล้อเลียน
น่าตบชะมัดอย่ามาทำให้ฉันโกรธนะ
"นายนอร์ตัน!"
"คุณเรียกผมว่า พี่นอร์ตันสุดหล่อขาขอกุญแจคืนได้ไม"
"ไม่เอาด้วยหรอก"ใครกล้าพูดฉันนับถือเลยอะ
"นี่ถามจริงเหอะนายเอาไปให้แฟนนายพูดเถอะ"
"ผมจะไปมีแฟนกับใครได้ละไม่ใช่คุณเอมมีลี่ที่มีคุณอีสป"
"ช่างหัวนายเถอะรีบๆเอากุญแจห้องฉันมา"
"ไม่ให้!"เขาล้อเลียนฉันอีกแล้วคิดว่าฉันตัวเตี้ยกว่านายแล้วจะแกล้งอะไรได้หรอ
ฉันกระโดดเพื่อหยิบกุญแจฉันทำสำเร็จแต่...
ฉันกระโดดจนหกล้มทับนอร์ตันตอนนั้นหน้าเราใกล้ชิดกันมากฉันไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย
"โอ๊ยย..ก้นผม"หลังนอร์ตันถลอกฉันรู้สึกผิดแปลกๆแหะ
"ฉันขอโทษเจ็บมากมั้ย"ฉันลูบไปที่หลังเขาเบาๆก่อนที่จะขอโทษ
"ผมเจ็บไม่มากหรอกแต่คุณเป็นห่วงผมหรอ"
"นายเอาอีกแล้วนะเลิกแซวได้แล้วฉันแค่ต้องเป็นห่วงถ้าเกิดมีแผลขึ้นมาละ"
"กุญแจมา!"
"ผมให้แล้ว และผมเอาคืนคุณแน่"
"ฉันไม่รับเอาคืนแต่...ฉันรับกุญแจเอามา"ฉันเดินหนีแบบไม่รออะไรแล้ว
.
.
.
.
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะถ้ามีเขียนผิดพลาดอย่างไรขออภัยด้วยน้าา...
ฉันเปิดมาที่ห้องของฉันฉันเจอกับโต๊ะเครื่องแป้ง กับเตียง และ ตู้เสื้อผ้า ห้องน้ำ
ส่วนในตู้นั้นมีเสื้อผ้าสวยๆเต็มเลยแหะฉันลองหยิบออกมาดู
ก็ได้ยินเสียงคนปริศนาพูดขึ้นมาว่า
"นั้นก็คือเสื้อผ้าที่เขาเรียกกันว่าสกินน่ะสวยใช่ป่ะล่ะ"
"นายไม่ได้ซื้อมาให้ฉันสะหน่อย"
"อย่างน้อยผมก็แนะนำอะนะ"เขาบอกอย่างมั่นใจ
"แล้วนายเข้ามาได้ไง!?"ฉันพูดอย่างตกใจ
"หน้าต่างครับอิอิ"มีประตูระเบียงหน้าต่างเดี๋ยวมันเปิดไว้หรอนี้จะไม่ให้ความเป็นส่วนตัวเลยรึไง
"ออกไปเลยนะ"
"ไม่ออกเพราะผมก็ไปเล่นเกมกับคุณอยู่ดีอะ"
"นายก็ไปก่อนสิรออะไรละรอฉันทำไมเรายังไม่รู้จักกันเลย"ได้
"รู้จักแพทริเซีย ดอร์วัลไง"นี่น่ะหรอรู้จักเหอะ
"แล้วฉันอายุเท่าไรละ"
ม
ื "ไม่รู้^^"เขาทำหน้างงก่อนที่จะบอกให้ฉันไปอาบน้ำเพื่อไปเล่นเกม
"ฉันไม่ให้ใครมาอยู่ที่ห้องตอนฉันอาบน้ำน่ะช่วยออกไปหน่ยได้มัั้ย"
"ผมไปก็ได้"ไปก็ดีย่ะ
.
.
.
.
ฉันเริ่มเอาขาจุ่มลงไปที่อ่างน้ำมันเย็นเกินไปมั้ยนะเสียดายที่ไม่มีที่ปรับน้ำอุ่น
ฉันค่อยเอาตัวลงไปแช่ที่อ่างฉันรู้สึกวังเวงแปลกๆฉันรีบเร่งฟอกสบู่ให้ทั้วร่างกายอย่างไวฉันรู้สึกถึงใครมาแอบมองแต่ฉันล็อคประตูแล้วนะ
ฉันรีบล้างตัวก่อนที่จะมองตนเองไปที่กระจกเฮ้อคงไม่มีอะไรหรอกมั้งน่ะตอนนั้นมีเงาบุคคลปริศนาฉันรีบเอาผ้าเช็ดตัวมาคลุมร่างกายทำไมฉันต้องมาทรมารกับคนที่มาแอบมองด้วยเนี่ยฉันรีบแต่งตัว
แต่ทว่า....
ฉันลืมเสื้อผ้าไว้บนเตียง
ฉันค่อยๆแงม...ประตูดูดันเจอนอร์ตันนั่งอยู่บนเตียงฉันถามจริงนี้จะรอกันทำไม
"นอร์ตันเอาเสื้อผ้าที่อยู่บนเตียงมาให้หน่อยสิ"ฉันบอกไปแบบรีบๆ
"ได้เดี๋ยวผมเอาให้ ให้ผมวางไว้ตรงไหนอะ"
"ตรงไหนก็ได้เอามาเถอะ"เอ้ยนี้ฉันตอบไปยังไงเนี่ยถ้าเขาให้ฉันมาตรงๆละตายจริง
"แพท"เขาเคาะประตูห้องน้ำทำไมนายไม่เอาวางไว้โต๊ะหน้าห้องน้ำ
ฉันค่อยๆแงมประตูหยิบแต่ดันสะดุ้ดล้มทับนอร์ตันอีกสะงั้น
"อร๊าย!?"
ดีนะฉันมัดผัาไว้ปิดร่างกายได้ไม่งั้นเห้ออหมดคำจะพูดกับตัวเอง
"แพท!?"นอร์ตันดันล้มอีกแล้วดีนะเขาไม่ได้บาดเจ็บใดๆ
"แพทรีบไปใส่เสื้อผ้าเถอะ!"เข้าพูดอย่างตกใจ
"รู้แล้วน่ะนายก็เอาเสื้อผ้าฉันมาสิ!"เขารีบเอาเสื้อผ้าให้ฉัน
ฉันก็รีบแต่งตัวเพื่อไปเล่นเกม...
.
.
.
.
.
.
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะถ้ามีเขียนผิดพลาดอย่างไรขออภัยด้วยน้าา...
ฉันแต่งตัวเสร็จก็รีบไปที่ห้องเล่นเกมที่นั้นมีนอร์ตันฉันและเอมมีลี่แล้วก็เอ่ออ...ฉันไม่รู้จักอะ
"นอน์ตันผู้ชายคนนั้นใครอะ"
"อ่อคนนั้นน่ะหรอครับความบอยหรือเควินครับเป็นเซอร์ใหม่เหมือนแพทแหละเขาเข้ามาที่หลังแพทน่ะ"
"อ่อน่าตาดีใช้ได้เลยนะ"เขาเท่มากพอใส่สกินก็เท่ไปอีก
"แพทชอบเขารึป่าวทำไมมองเขาแปลกๆ"
"ไม่ได้ชอบนะแค่คิดว่าเขาน่าตาหล่อดีนะ"นอร์ตันมองหน้าฉันบวกกับมองไปที่โต๊ะและทำหน้าหงอยทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น?
"อีก10วิเริ่มเกมนิมันจะเล่นยังไงนะ"
"ให้ผมสอนไหมครับ"เควินเสนอบอกสอน
"ไม่เป็นไรครับผมสอนแพทได้"นอร์ตันเนี่ยนะไม่น่าเชื่อถือเลยจะแกล้งฉันมั้ยก็ไม่รู้
เอมมีลี่มองหน้าฉันพร้อมกับการพูดไม่มีเสียงว่า
นอร์ตันหึงเธอ
ฉันยังเข้ามาไม่ทันไรเลยนะหึงบ้าบออะไรคุณ
เอมมีลี่หลอกฉันแน่ๆ
.
..
.
.
..
.
(โรงงานผลิตอาวุธ)
ฉันมาที่ด้านโรงงานผลิตอาวุธเหมือนฉันจะอยู่ในโรงงานนะ
ฉันกำลังยืนและฉันเพิ่งเข้าแต่ฉันไม่รู้ต้องทำอะไรเดินไปเดินมาเจอเควินที่กำลังถอนรหัสอยู่
"ให้ฉันช่วยมั้ยค่ะ"เขาพยักหน้าก่อนที่จะยอกว่า
"เอาสิครับช่วยกันจะได้ไวขึ้นนะเดี๋ยวผมสอนก็ได้"
เขาเริ่มบอกวิธีการถอนรหัสฉันเลยเริ่มถอนรหัสก็ได้นะเพลนเหมือนกัน
"ขอบคุณที่สอนนะ"ฉันขอบคุณเขาจนเครื่องเหลือแค่2เครื่องเองนี่ฮันเตอร์มีอยู่จริงมั้ยเนี่ย
"งั้นฉันไปถอนเครื่องอื่นนะจะได้ไวๆ"
"อืมได้ครับ"
ฉันเดินหาเครื่องถอนรหัสอยู่นานเพราะมีแต่เครื่องที่เสร็จแล้ว
เหมือนฉันจะโดนอะไรดูดเลยแหะ
"ว้ายย!??ไอนอร์ตัน!"ฉันกะโตนด่าเขาอย่างโกรธมาใช้แม่เหล็กดูดฉัน
"ชู่วววเดี๋ยวฮันเตอร์ได้ยินแพท"แล้วพอนอร์ตันพูดจบฮันก็มาเลยทันทีเขารีบจับมือฉันไปที่ตู้
"ในตู้นี้ซ่อนได้แค่คนเดียวนะผมเสียสละให้แพทอยู่เลย"ตอนนั้นฮันเริ่มเข้ามาใกล้ๆนอร์ตันทำอีท่าไหนเข้ามาที่ตู้เดียวกับฉัน
"ไหนบอกว่าเข้าได้คนเดียวไง...."ตอนนี้เราอยู่ชิดกันมากจนปากจะแตะกันอยู่แล้วแถมเขายังเอามือมาแตะก้นฉันด้วยไอตานี่มันร้าย
"นายเลิกเอามือมาแตะก้นฉันได้แล้ว...."ฉันกระซิบอย่างเบาที่สุด
ไม่ได้ทำไมต้องจับก้นฉันด้วยย่ะ
"โอ๊ยยไอเจ้าพวกเซอร์บ้าหายไปไหนกันหมดวะ"
"เครื่องเสร็จหมดแล้วโอ๊ยยไอพวกเซอร์บ้า"
ฮันเตอร์เริ่มเดินออกไปห่างจากพวกเราเยอะอยู่พอสมควรพอออกมาจากตู้ฉันตบหน้านอร์ตันเข้าอย่างจัง
"ไอบ้า..น่าเกียจที่สุดอยู่ดีๆไม่ได้ทำไมต้องจับก้นฉันด้วยย่ะ
.
.
.
.
.
.
.
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะถ้ามีเขียนผิดพลาดอย่างไรขออภัยด้วยน้าา...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
