วิ๊ว…..วิ๊ว….วิ๊ว

เสียงลมที่พัดกันโชกแรงอย่างกับว่าพายุเฮอริเคน ทั้งที่ตอนนี้เป็นหน้าหนาวแท้ๆแต่ไม่รู้ทำไมวันนี้เหมือนกับว่าฝนจะตก เส้นทางที่มีแต่ต้นไม้ ต้นหญ้าต่างก็พริ้วไหวไปตามแรงลม ทุกอย่างดูเงียบเชียบอย่างกับว่าป่าและก็ทางเข้าหมู่บ้านนี้ไม่มีสิ่งมีชีวิตเลย แม้แต่ชีวิตเดียว จะเรียกว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตก็ไม่ได้เพราะตอนนี้มีอยู่หนึ่งคนที่เดินย่างกายเข้ามาทามกลาง แรงลมและก็พายุ การแต่งตัวของคนที่ย่างกายเข้ามานั้นเป็นชุดคลุมสีดำ กางเกงทหารขายาว รองเท้าบู๊ท และก็สะพายย้าม โดยที่ไม่มีทางรู้เลยว่าคนที่เดินอยู่นั้นเป็นผู้ชายหรือว่าผู้หญิง 

ฟิ้ว….วิ๊ว…..ฟิ๊วววว 

ปึก ปัก ตุ๊บ 

ระหว่างที่คนแปลกหน้าเดินเข้ามาท่ามกลางสายลมและก็สายฝน อยู่ๆก็มีอะไรบางอย่างเหมือนกับลอยตรงเข้ามาทางเขา นั้นทำให้รู้ว่า คนที่เดินเข้ามาในหมู่บ้านนี้ไม่ธรรมดา เพราะเขาจัดการกระโดดเตะของบางอย่างที่ลอยตรงมาหาเขา อย่างกับว่าคน คนนี้เป็นลูกศิษท์ของวัดเสาหลิน 

“ มึงเป็นใครว่ะ “ เมื่อคนแปลกหน้าจัดการกับอาวุธบางอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว คนที่ซุ้มอยู่หลังพุ่มไม้เมื่อเห็นว่าสิ่งที่พวกเขาเอามาจัดการคนแปลกหน้าที่ตรงเข้ามาในหมู่บ้าน เมื่อเห็นว่าไม่สำเร็จคนกลุ่มหนึ่งที่ซ้อนอยู่ก็โผล่ออกมาจากที่ซ้อน เพื่อแสดงตัวทันที 

“ หึหึหึ “ คนแปลกหน้า ที่อยู่ในชุดคลุมสีดำเมื่อเห็นคนที่รอบทำร้ายลับหลัง คนแปลกหน้าก็หัวเราะรอดไรฟันออกมาด้วยความพอใจก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่ง 

“ หึหึหึ ลอบกัดเหมือนหมาเลยนะพวกมึง “ เสียงที่รอดไรฟันออกมานั้นเป็นเสียงของหญิงสาว เมื่อชายกลุ่มนั้นได้ยินเสียงของหญิงสาวเท่านั้นแหละสายตาและท่าทางของพวกมันก็ดูเปลี่ยนไปทันที 

“ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า นี้ผู้หญิงเหรอว่ะ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า สาวน้อยไม่รู้เหรอว่าที่นี้ผีดุ // ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ เสียงของชายชุดดำ พูดออกมาอย่างชอบใจเมื่อเพื่อนของพวกมันได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาประสานเสียงกันอย่างพอใจทันทีเมื่อรู้ว่าคนที่ตัวเองจัดการเมื่อกี่เป็นผู้หญิง พวกมันหัวเราะออกมาอย่างกับคนไม่รู้ร้อนรู้หนาว เหมือนกับว่าพวกมันจะลืมไปว่าคนที่กระโดดเตะ ต่อยจัดการอาวุธพวกมันเมื่อกี่เป็นใคร 

“ ผี หรือคนกูก็ไม่กลัวทั้งนั้นแหละ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ หญิงสาวที่อยู่ในชุดคลุมเธอหัวเราะออกมาอย่างกับว่าเรื่องที่พูดเมื่อกี่ เป็นเรื่องตลกทำให้เธอถูกใจมาก พอเธอพูดจบเธอก็เอาผ้าคลุมหัวออกแล้วเผยให้เห็นว่าคนที่อยู่ใต้ผ้าคลุมนั้นเป็นผู้หญิงที่น่ารักอย่างกับตุ๊กตา ทำให้คนที่ยืนอยู่ตอนนี้ต่างก็มองมายังเธออย่างตื่นตกใจ เพราะความสวยของเธอสะดุดตาคนพวกนี้เป็นอย่างมาก 

“ น้องสาว……สวยแบบนี้มาเป็นเมียพวกพี่ไหมจ๊ะน้อง // ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ เสียงของชายหนึ่งคน ดูท่าหน้าจะเป็นลูกพี่ของพวกหัวหอก6คนนี้ เมื่อหญิงสาวปริศนาที่ยืนนิ่งมองพวก7นรกตรงหน้าพอเธอได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มมุมปากขึ้นมาด้วยความรู้สึกว่าความมันกำลังจะเริ่มขึ้น 

“ หึหึหึ ถ้าอยากได้กูเป็นเมียมึงก็เข้ามาสิว่ะ กูรออยู่ “ หญิงสวปริศนา พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกเมื่อพวก7มนุษย์อุลตร้าแมนได้ยินแบบนั้น หัวหน้าพวกมันก็ส่งสัญญาณให้ลูกน้องวิ่งเข้าหาหญิงสาวก่อน 

ปัก 

“ อ๊ากกกกกกก “ เมื่อชายคนนั้นวิ่งเข้าหาหญิงสาวปริศนา ก็ต้องโดนเธอเอากำปั้นต่อยที่ลูกกระเดือก พอชายหนุ่มทำท่าจะล้วงลงพื้นหญิงสาวก็เอานิ้วมือแค่สองนิ้วบิดเข้าที่หูของมัน ไม่รู้ว่าทำไมทั้งที่หญิงสาวจับแค่มือเดียวเท่านั้นแต่ว่าชายหนุ่มกับร้องออกมาอย่างกับไก่โดนเชือดและที่สำคัญก็ไม่สามารถขยับร่างกายได้เลย เมื่อลูกกระจ๊อกหนึ่งคนโดนจัดการลูกพี่อย่างนายสิงก็รู้สึกเริ่มอารมณ์ขุ่นมัวขึ้นมา หน้าของมันเริ่มตึงเครียดขึ้นมาทันที ก่อนจะส่งลูกน้องอีกคนเข้าหาหญิงสาว 

ปึก 

“ อ๊ากกกกกก “ และก็มีเสียงร้องของลูกน้องคนที่สอง ที่โดนส่งเข้ามาอีกครั้งทั้งสองมือของหญิงสาวเธอบิดหูของชายทั้งสองพร้อมกับแสยะยิ้มมองไปที่ใบหน้าของลูกพี่ขี้กาก ที่จ้องมองมาทางยิ่งสาวที่เริ่มจะตึงเครียดและก็เรียบนิ่งเป็นอย่างมาก บูล หญิงสาวที่พวกมันเห็นเธออยู่ตอนนี้นั้นเธอเป็นทหารรับจ้างที่ได้รับมอบหมายให้มาจัดการภารกิจที่ หมู่บ้านหนองนกฮูก เพื่อมาปราบคนเลวคนชั่ว และก็ผี ด้วยความเงินค่าจ้างโตรแพง บลู นักฆ่ารับจ้างเธอก็เลยไม่สนว่าจะเป็นคนหรือว่าผีห่าซานตานห่าเหวอะไรทั้งนั้น เธอรับประกันความมัน สู้ตายอย่างแน่นอน นี้แค่เริ่มต้นนะ * หึหึหึ *

“  มึเป็นใครกันแน่ว่ะ “ สิงลูกชายกำนันเสือ ชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าแก๊ง ร้องถามหญิงาวหน้าตุ๊กตาคนนี้ด้วยสีหน้าท่าทางเหมือนว่ากำลังจะหัวเสีย บลูเมื่อได้ยินน้ำเสียงของคนถามเหมือนกับว่าไม่พอใจเธอก็แสยะยิ้มออกมาและก็ปล่อยไอ้หอกหักสองตัว 

ปึก 

“ โอ๊ยยยย เกือบตาย // โอ๊ยยย เจ็บชิบหายผู้หญิงบ้าอะไรแรงเยอะเป็นบ้าเลย “ ชายทั้งสองเมื่อล้วงลงมากองกับพื้นเสร็จแล้ว พวกมันก็บ่นอุบออกมา อย่างไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้ไม่น่าจะทำอะไรเขาได้ บลูเดินมองหน้าของสิงก่อนจะย่างสามขุมเข้าหาเขา เมื่อทั้ง5คนเห็นหญิงสาวเดินเข้าหาแบบนั้นพวกมันต่างก็เดินถอยหลังหนี ไอ้สิงที่ยืนตัวแข็งทืออย่างกับสากกระเบื่อ หญิงสวเมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็แสยะยิ้มมองหน้าชายหนุ่มและก็ส่งสายตาไปให้ชายหนุ่มตรงหน้าว่า เขาโดนทิ้งแล้ว 

“ เหี้ย รักกูกันจริงๆเลยนะพวกมึง ไอ้พวกเวร “ สิง เมื่อเห็นสายตาของหญิงสาวเหมือนกับบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ด้วยสัญชาตญาณเขาก็เลยหันไปมองด้านข้างก่อนจะเห็นว่าลูกน้องของตนเดินถอยหลังหนีโดยปล่อยให้เชายืนอยู่คนเดียว สิ่งเมื่อเห็นแบบนั้นก็หันไปด่าลูกน้องออกมาอย่างหัวเสีย 

“ เอายังไงดีคะ ลูกพี่……..” บลู ย่างสามขุมเข้าหากลุ่มชายหนุ่มพร้อมกับแสยะยิ้มมุมปากเอ้ยถามชายหนุ่มตรงหน้าว่าเขาจะเอายังไงดี เมื่อชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นเขาก็ทำท่าทาเลิ่กลักอย่างไม่รู้ว่าจะเอายังไงดี ก่อนจะตัดสินใจ หลีกทางให้หญิงสาว 

“ หึหึหึ FUCKING THANKS MORTHER FUCKER “ บลู แสยะยิ้มก่อนจะพูดขอบคุณชายหนุ่มที่ยอมหลีกทางให้เธอ หญิงสาวเธอเดินอย่างสง่างามผ่านหน้าของกลุ่มชายหนุ่มไปอย่างไม่กลัวว่าจะโดนรอบกัดเลย และก็เป็นแบบนั้นไม่รู้ด้วยเหตุใดทำไมกลุ่มชายหนุ่มถึงไม่กล้าทำอะไร แถมยังได้แต่ยื่นอึ้งอยู่อย่างกับว่าคนที่เดินผ่านหน้าไปนั้นเธอไม่หน้าจะใช้มนุษย์ธรรมดา อย่างแน่นอน 

“ กูว่าเธอไม่ใช่คน “ 

“ กูว่าเธอเป็นนินจา “ 

“ กูว่าเธอเป็นผี “ 

เสียงของลูกน้องของนายสิงลูกชายกำนันเสือ ต่างก็พูดกันออกมากันต่างๆนาๆเพราะตั้งแต่เกิดมาเป็นคนไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนสามารถทำให้ผู้ชายอกสามศอก อย่างพวกเขาทั้ง7คน

 ปึก 

“ เห้อ……”  หญิงสาววางกระเป๋าลงบนที่นอน บ้านที่ทางการได้ซื้อเอาไว้ให้เธอ ด้วยความที่ภารกิจไม่ว่าอะไรก็ช่างทางการจะต้องเป็นความลับและก็ไม่สามารถให้ใครรู้ได้ว่าเป็นใคร แม้แต่คนจ้างก็ตามไม่สามารถรู้ได้ นั้นเลยทำให้ทุกครั้งที่ทางการรับภารกิจจะต้องเสียเงิน ซื้อบ้านซื้อที่ ซื้อทางเอาไว้เพื่อให้นักฆ่า กับคนที่นั้นอยู่กันเหมือนคนธรรมดา 

แต๊ก แต๊ก แต๊ก 

เสียงแป้นพิมพ์ ของโน๊ตบุ๊คที่อยู่บนเตียง เมื่อหญิงสาวมาถึงเธอก็รีบจัดการเริ่มภารกิจเพื่อไม่อยากให้เสียเวลามากเกินไป ด้วยความที่ระหว่างทางเธอเดินเข้ามาในหมู่บ้าน ดูแล้วว่ามันเงียบผิดปกตินั้นเลยทำให้บลูรู้สึกเหมือนกับว่าที่นี้เงียบอย่างกับป่าช้ามากเกินไปที่จะเรียกว่าเป็นหมู่บ้านคน 

“ เหี้ย นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันว่ะเนี่ย “ บลู เมื่อกดแป้นพิมพ์ ศึกษาข้อมูลเมื่อเธอรู้เรื่องของหมู่บ้านนี้เธอถึงกับสบถออกมาด้วยความตกใจ เธอไม่อยากจะเชื่อว่า พ.ศ. นี้แล้วจะมีเรื่องผีเกิดขึ้นได้อีก จากนั้นเธอก็ค่อยๆเลื่อนลงมาเรื่อยๆแล้วก็เจอกับคน คนหนึ่งที่เธอเพิ่งมีเรื่องกับมันมาเมื่อกี่ 

“ หึหึหึ ลูกกำนันนี้เอง ไม่นาละมึงถึงได้ได้กร่างไอ้ควาย หึหึหึ “ บลูเมื่อเลื่อนมือลงมาจากกับภาพของสิงลูกชายกำนันเสือ ที่ออกตัวว่าเป็นยามเฝ้าหมู่บ้านเพื่อปกป้อง ชาวบ้านในหมู่บ้านให้ปลอดภัย พอเธอเห็นแบบนั้นบลูก็เลยยิ้มเยาะชายหนุ่มที่กลัวเธอและก็ไม่สู้เธอแต่ก็ยังมีจิตรใจมาดูแลคนในหมู่บ้าน แต่เธอก็ยังไม่แน่ใจว่าชายหนุ่มจะเป็นคนดีหรือว่าเป็นคนก่อเรื่อง เธอต้องดูให้แน่ใจก่อนว่า ชายคนนี้จะดีจริงหรือว่าไม่ดีจริงกันแน่

ค่ำคืนที่เงียบเหงา 

วี๊ดดด วี๊ดดดดด วี๊ดดดด 

เสียงของจิ้งหรีด เสียงของสายลมและก็เสียงของสัตว์กลางคืนที่ดังตามสายลมมา บลูนักฆ่าที่นอนคลุมโปรงอยู่ในผ้าห่มด้วยสัญชาติตญาณของนักฆ่าที่โดนฝึกฝนมาดียิ่งกว่าหน่วยซิลก็ว่าได้ อยู่ๆเธอก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีเสียงของตัวอะไรบางอย่างที่ฟังดูแล้วแสบแก้วหู เสียงที่เธอได้ยินนั้นดูท่าแล้วเธอไม่เคยได้ยินมาก่อน 

ปัง ปัง ปัง 

ระหว่างที่เธอกำลังนอนนคิดอยู่นั้น อยู่ๆก็มีเสียงของใครบางคนเคาะประตูปึงๆเสียงดังอย่าขึ้นมา ด้วยความที่หมู่บ้านนี้บ้านของชาวบ้านที่นี้เป็นบ้านยกสูงชั้นเดียว เรียกง่ายๆว่าเป็นบ้านแบบทรงโบราณนั้นเลยทำให้บ้านทุกหลังจะมีประตูอยู่ที่ทางขึ้น บลูที่นอนอยู่ในบ้านที่ทางองค์กรซื้อให้เธอ พอได้ยินแบบนั้นเธอก็สะดุ้จนตัวโยนแล้วก็หยิบมีดที่อยู่ใต้หมอนของเธอแล้วค่อยๆหย่องมาอย่างเบาเพราะเธอกลัวว่าคนที่มาเคาะจะรู้ตัว 

ปัง ปัง ปัง 

“ หึหึหึ “ จึก 

“ อ๊ากกกกก “ เสียงเคาะประตูที่ดังอย่างก่อความรำคาญ บลูที่หย่องมาใกล้กับประตูที่มีรูเป็นช่องไม้ทำให้เห็นว่าคนที่อยู่ข้างนอกแต่แต่งตัวเหมือนผี มาก่อกวนเธอ ด้วยความมืดเลยทำให้คนที่แต่งตัวเป็นผีไม่สามารถมองเห็นเธอได้ แต่ว่าประสบการณ์ที่โคตรจะโชกโชนของบลูเลยทำให้ไม่ว่าจะในสถานะการณ์ไหน เธอก็มองเห็นหรือว่าเอาตัวรอดมาได้อย่างดี พอเธอมาถึงประตูบ้านแล้วด้วยความมืดเธอก็เลยแทงมีดพกคู่ใจของเธอผ่านทางช่องไม้อย่างแรง ก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างโคตรสะใจแทนที่หญิงสาวจะกลัวตามที่คนอยู่ในชุดผีต้องการ แต่กลับกันเมื่อคนที่อยู่ในชุดผีโดนมีดแทงทะลุฝ่ามือ เขาก็ต้องมาตกใจตื่นอีกครั้งเมื่ออยู่ๆเห็นฟันสีขาวที่ยิ้มสะท้อนกับแสงจันทร์นั้นเลยทำให้ชายหนุ่มร้องออกมาเสียงหลง เมื่อบลูได้ยินแบบนั้นเธอก็พูดออกมาเสียงเบาใส่หน้าของผีว่า 

“ หึหึหึ ผีเหี้ยอะไรว่ะร้องออกมาอย่างกับควายออกลูก “ จึก เมื่อพูดจบบลูก็ดึงมีดออกจากมือของชายหนุ่มและก็หลบอยู่ในความมืดเพื่ออำพรางตัว เพราะเธอไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้อยากทำให้เธอกลัวเฉยๆหรือว่า หวังอะไรจากเธอ เมื่อคนทีแต่งตัวเป็นผีร้องแบบนั้นคนที่คอยดูต้นทางอยู่ก็วิ่งเข้ามาดู เมื่อเห็นว่าท่าไม่ดีแล้วพวกมันก็ชวนกันหนีออกมาจากตรงนั้นทันที เมื่อบลูเห็นว่าพวกนั้นต่างก็หนีกันไปหมดแล้วแทนที่เธอจะตามแต่เธอกลับยืนยิ้มอยู่ในมุมมืดอย่างเงียบๆ เมื่อรู้แล้วว่าผีที่ชาวบ้านหวาดกลัวนั้นไม่ใช่ผี แต่เป็นคน 

“ หึหึหึ “ บลู หัวเราะออกมาด้วยความรู้สึกพอใจเมื่อวความจริงเรื่องผีปรากฎขึ้นมา ทำลายความสงสัยของเธอที่สงสัยมาตลอดคืนเมื่อรู้แบบนั้นแล้วว่าผีหรือคน คนหรือผีอยู่นาน นั้นเลยทำให้เธอหายคล่องในทันที 

ชาววันต่อมา 

หลังจากที่เธอคุยเรื่องที่เกิดขึ้นให้หัวหน้าฟัง เธอก็ได้คำตอบมาว่าวันนี้เธอต้องไปรายงานตัวกับผู้นำหมู่บ้าน เพื่อให้ทุกคนได้รู้จักเธอและก็ได้รู้ว่าเธอมาอยู่ในหมู่บ้านนี้ จากนั้นก็ให้เธอแกล้งทำตัวเป็นสาวชาวบ้าน หรือว่าเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า แม่ค้านั้นเอง เจ้านายของเธออยากให้เธอเป็นแม่ค้าหาบหิ้วเพื่อที่จะได้ขายของไปยังที่ต่างๆหรือว่าอีกหมู่บ้านหนึ่งเพื่อหาข่าวว่าเรื่องราวของหมู่บ้านนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เมื่อเธอได้รับคำสั่งมาแบบนั้นบลูก็พยักหน้าทำตามที่เจ้านายบอกทันที 

ที่ว่าการกำนันเสือ 

“ สวัสดีจ๊ะกำนันเสือ คือว่าหนูชื่อ การบลู บูรณะ หนูเพิ่งย้ายมาอยู่ที่บ้านท้ายหมู่บ้านนู่นจ๊ะ พอดีว่าเพิ่งมาถึงตอนเย็นแล้วก็โดน….. คนรอบทำร้าย หนูก็เลยเพิ่งมาหากำนันจ๊ะ “ บลู เธอบอกชื่อของตัวเองกับกำนันว่าเธอเป็นใครเมื่อกำนันเสือเห็นแบบนั้นเขาก็มองพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างคนใจดี ท่าทางของชายสูงวัยคนนี้ดูหน้าเกรงขามและก็ดูใจดี เมื่อได้ยินที่หญิงสาวพูดท่านก็ยิ้มออกมา ก่อนจะหันไปมองหน้าลูกชายที่นั่งทานข้าวเช้าอยู่ที่โต๊ะกินข้าวในครัว จากนั้นกำนันเสือก็หันมายิ้มให้หญิงสาวที่ย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ ก่อนจะบอกให้เธอมากินน้ำ กินท่าแล้วก็คุยกันก่อน เมื่อบลูได้ยินแบบนั้นเธอก็เดินเข้ามาตามคำเชิญของกำนัน แต่สิงที่นั่งกินข้าวอยู่นั้นเมื่อเห็นหญิงสาวที่เขาตั้งใจหลบหน้าไม่อยากมอง พอเห้นเธอเดินตามหลังพ่อของเขาไปสิงก็ต้องอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าพ่อของเขาจะเป็นมิตรกับคนแปลกหน้าอย่างเธอ บลูเมื่อเดินผ่านชายหนุ่มที่มาหาเรื่องเธอเมื่อวาน เธอก็หันหน้ามาเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้มมุมปาก ปลายตามองเขาด้วยสายตาเยาะเย้ย สิงเมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็รู้สึกอย่างกับว่าโดนลูบคม ด้วยความที่หมู่บ้านนี้หรืออีกหมู่บ้านหนึ่งก็ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขา แต่พอเขาโดนหญิงสาวตัวเล็กแต่ใจใหญ่คนนี้ลูบคมสิงถึงกับไม่พอใจเป็นอย่างมาก และก็ไม่พอใจหญิงสาวมากมายอีกด้วย 

“ นั่งก่อนจ๊ะแม่หนู “ กำนัน บอกให้หญิงสาวนั่งจากนั้นทั้งสองคนก็พูดคุยกันเรื่องราวความเป็นมาว่าทำไมเธอถึงได้มาอยู่ที่นี้ได้ทั้งที่หมู่บ้านนี้มีแต่คนย้ายออก แต่กลับกันหญิงสาวที่ดูแลบ้วหน้าจะอายุ20กว่าๆเท่านั้น แต่ทำไมเธอถึงอยากมาอยู่ที่หมู่บ้านนี้ เมื่อบลูได้ยินคำถามแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างเด็กไร้เดียงสาเพื่อซ้อนเงามืดของเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้คนอื่นจับได้ว่าเธอเป็นใคร 

“ พอดีว่าหนู หนูโดนแฟนทิ้งก็เลยไม่อยากอยู่ที่มีคนวุ่นวาย พอดีเห็นคนประกาศขายบ้านหลังนี้อยู่ในเน็ตหนูก็เลยขอซื้อมาจ๊ะพ่อกำนัน / หนูกะว่าจะมาขายขนมจีนกับของหวานนะจ๊ะ “ ด้วยความที่เธอต้องไปสืบราชการลับอยู่ทั่วโลกเรื่องโกหกไม่ต้องห่วงเพราะเธอโกหกเนียนมาก กำนันเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มพร้อมกับพยักหน้าอย่างรับรู้ บลูเมื่อเห็นท่าทางใจดีแต่สายตาตอนนี้ที่บอกว่าดูใจดีอบอุ่นกับกลายเป็นถามเธออย่างจับผิด เมื่อเธออ่านสายตาออกมาแบบนั้นเสร็จแล้วเเรื่องที่เธอแต่งมาอย่างสดๆร้อนๆกับเจ้านายเมื่อกี่ก็ได้ดึงออกมาใช้ทันที  แถมกำนันเสือดันเชื่อเธออีก 🤣🤣🤣

หลายวันต่อมา 

หลังจากที่บลูไปรายงานตัวกับกำนันเสือเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็มาขายข้าวแกงตั้งแต่เช้าโดยการหาบของขาย ด้วยความที่เธอไม่อยากเข็นรถเข็นขายเพราะเส้นทางที่นี้เป็นทางแบบขลุขระ เธอก็เลยคิดว่าหาบของขายหน้าจะดีกว่า 

“ ขนมจีนน้ำยา ผัดเผ้ดปลาดุก มาแล้วจ้าาาาาา “ ปี๊บๆ ปี๊บๆ เสียงหวานของแม่ค้าดัง เพื่อส่งสัญญาณบอกลูกค้าว่า เธอมีอะไรบ้าง พร้อมกับบีบแตรเรียกลูกค้า ตั้งแต่บลูมาเยียบที่หมู่บ้านนี้เธอเพิ่งรู้ว่าชาวบ้านที่นี้ จะออกมาใช้ชีวิตตั้งแต่เช้ามืดจนกระทั้งพระอาทิตย์ตกดินเท่านั้น หลังจากนั้นบ้านทุกหลังจะอยู่แต่ในบ้านและก็เก็บตัวเงียบเฉียบไม่มีแม้แต่เสียงของคนเลย นอกจากหมา แมว นก และก็สัตว์ตอนกลางคืนเท่านั้น พอบลูรู้แบบนั้นเธอก็เลยต้องใช้ชีวิตในช่วงกลางวันอย่างกับทุกคน ส่วนกลางคืนเธอก็พรางตัวออกมาเพื่อสืบดูว่าเหตุใด คนที่นี้ถึงใช้ชีวิตอย่างแปลกๆ 

“ น้องสาว น้องสาว ทางนี้หน่อยจ๊ะ “ เสียงวของชายหนุ่มชาวบ้าน ที่แต่งตัวเหมือนกับว่าจะไปทำนา บลูที่หาบของอยู่นั้นเมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็รีบหยุดก่อนจะวางหาบลงและก็ส่งยิ้มหวานไปให้ลูกค้า พร้อมกับถามออกมาว่า 

“ สวัสดีจ๊ะพี่ชาย ไม่ทราบว่ารับอะไรดีจ๊ะ วันนี้ฉันมีผัดเผ็ดปลาดุก และก็ขนมจีน น้ำยาป่า น้ำยากระทิ จ๊ะ “ บลู พูดเสียงหวานพร้อมกับส่งยิ้มให้ลูกค้า เมื่อชายวันกลางคนเห็นรอยยิ้มน่ารักและก็สะกดสายตาของชายวัยกลางคน แต่เขาก็ต้องรีบตั้งสติ เมื่อได้ยินเหมือนกับเสียงของใครบางคนเดินเข้ามา 

“ อะแฮ้ม จะขายของหรือว่าขายอย่างอื่น ดูสิไอ้มิ่งมันกลืนน้ำลายลงคอแล้วนั้น “ สิง ที่เห็นว่ามิ่งทำท่าอย่างกับว่าตะลึงหญิงสาว ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆเขาก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากก็เลยต้องเข้ามาขัดจังหวะ ทั้งที่เขาเกลียดเธออย่างกับขี้ แต่พอเห็นว่าเธอเป็นเป้าสายตาของคนอื่นสิงก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก 

“ คุณพูดบ้าอะไรกัน ฉันก็ขายข้าวสิ ทำไมถ้าฉันขายอย่างอื่นคุณจะซื้อรึไง ทำมาเป็นปากดี เก็บปากไว้แตกหน้าหนาวเถอะได้หน้าแมว “ บลู เธอพูดออกมาด้วยความโกรธ แต่ด้วยความที่เธอไม่อยากให้ลูกค้าของเธอตกใจเธอก็เลยไม่เตะหน้าของสิงให้เสียหล่อ มิ่งที่กลัวสิงก็ทำท่าจะเดินเหนี เมื่อบลูเห็นแบบนั้นเธอก็รีบอ้าปากถามขึ้นมาทันที 

“ นี้พี่ไม่กินแล้วเหรอจ๊ะ อหร่อยนะจ๊ะ พี่ “ บลู ตะโกนตามหลังของชายหนุ่มไป ก่อนจะหันมาทำหน้าดุใส่สิงอย่างเอาเรื่องเป็นเพราะเขาเธอถึงเสียลูกค้าไป สิงเมื่อเห็นว่าเธอไม่สามารถขายของได้แล้วเขาก็ยิ้มออกมาอย่างสะใจก่อนจะทำหน้าตากวนตีน แล้วก็พูดกวนส้นตีน เหมือนอย่างกับหน้าของเขาว่า 

“ ไม่มีใครกล้าซื้อเธอหรอก เพราะเธอเป็นศัตรูกับฉัน หึหึหึ ถ้าอยากขายได้ก็มาขอโทษที่อกของพี่ซะดีๆแล้วพี่จะบอกทุกคนให้ว่ากับข้าวของเธออหร่อย ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ สิง พูดออกมาด้วยน้ำเสียงกวนๆพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างกับว่าเรื่องที่เขาทำมันสำคัญกับชีวิตของบลูมาก บลูเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ท้าวสะเอวพร้อมกับทำหน้าตาเอาเรื่องเมื่อได้ยินคนตรงหน้าบอกให้เธอไปขอโทษ ทั้งที่ความจริงแล้วคนที่ต้องขอโทษต้องเป็นคนตรงหน้ามากกว่า เพราะเรื่องเมื่อหลายวันก่อนที่เธอตะบันหน้าพวกของเขา ก็เป็นเพราะพวกมันนั้นแหละที่จะเข้ามาทำไม่ดีไม่ร้ายเธอ 

“ หึหึหึ ได้สิจ๊ะ พี่จ๋า ……” บลู ที่ยืนเท้าสะเอวอยู่ก็คิดว่าจะจัดการกับไอ้นี้ได้ยังไงเธอก็ แสยะยิ้มร้ายแล้วก็พูดออกมาว่าด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์ สิงเมื่อได้ยินว่าหญิงสาวจะขอโทษดูเหมือนว่าเขาจะดูพอใจเป็นอย่างมาก เขายิ้มออกมาอย่างพอใจด้วยความที่คิดว่าจะทำให้เธอขายหน้าต่อหน้าทุกคน ว่าเธอไหว้ที่อกของเขา เขาอยากให้ทุกคนในหมู่บ้านมองว่าผู้หญิงคนนี้เอาตัวเองแลกกับเขาเหมือนอย่างกับผู้หญิงคนอื่นๆ 

“ ได้สิจ๊ะน้องสาว มาๆซบที่อกป๋า แล้วป๋าจะทำให้ชีวิตของหนูง่ายขึ้นจ๊ะ “ สิงจงใจพูดออกมาเสียงดัง เพื่อให้ทุกคนและก็ชาวบ้านหันมาสนใจและก็ได้ผล ทุกคนเมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนต่างก็ซุบซิบนินทา บางคนก็มองอย่างตื่นเต้นเพราะบลูหน้าตาเธอสวยอย่างกับตุ๊กตา ถ้าจะเสร็จนายสิงลูกชายกำนั้นก็ไม่หน้าจะแปลก เพราะที่ผ่านมาเขาก็เป็นเสือผู้หญิงอยู่แล้ว นั้นเลยทำให้ทุกคนไม่แปลกใจถ้าหญิงสวจะแพ้ความหล่อและก็อิทธิพลของเขา 

“ หึหึหึ “ บลูเธอแสยะยิ้มออกมาแล้วก็เดินอย่างช้าๆก้มหน้าเข้าไปหาเขา พอเธอเข้าไปใกล้ชายหนุ่มที่ตอนนี้ทำหน้าตากวนตีน ยักคิ้วหลิ่วตาใส่เธออย่างกับว่าเขาเหนือกว่าเธอ บลูเธอก็แสยะยิ้มออกมาแต่ระหว่างที่เธอกำลังจะจัดการกับชายหนุ่มอยู่นั้น อยู่ๆก็มีเสียงของหญิงสาวตวาดดังลั้นออกมาอย่างไม่พอใจ 

“ กรี๊สสสสสส พี่สิง พี่สิง นี้แกเป็นใครอย่ามาใกล้พี่สิงของฉันนะแกไม่รู้เหรอว่าฉันกับพี่สิงเป็นคู่มั้นกัน อีดอก “  ผลัก หญิงสาวพูดออกมาอย่างกับคนไม่มีพ่อแม่บอกสอน พร้อมกับผลักร่างบางของบลูให้ถอยออกห่างจากชายหนุ่ม เมื่อบลูเห็นว่าหมาตรงหน้ามีเจ้าของแล้ว แต่กลับมาทำตัวเจ้าชู้ไก่แจ้ใส่เธออีกและที่สำคัญยังให้คนของตัวเองมาทำร้ายเธออีกต่างหาก ถึงแม่ว่าจะเป็นแค่ผลักเท่านั้น ชาวบ้านที่ตอนแรกซุบซิบนินทาพอเห็นว่ามี ชบา หญิงสาวที่สวยที่สุดในหมู่บ้านและก็ยังเป็นลูกสาวของ ผู้ใหญ่ ขจร ผู้ใหญ่บ้านหนองนกฮูก บลูที่รู้สึกว่าเสียเวลามากเกินไปแล้วเพราะเธอต้องไปสืบเรื่องราว รอบๆหมู่ บ้านและก็หมู่บ้านอื่นอีกด้วย พอคิดได้แบบนั้นเธอไม่อยากเสียเวลาและก็คิดว่าเริ่มไร้สาระมากแล้ว เธอก็หันหลังทำเป็นจะเดินหาบเอาของไปขายตามที่ตั้งใจไว้ แต่ระหว่างที่บลูกำลังจะยกหาบขึ้นอยู่ๆ ชบาก็หันหน้าไปส่งสัญญาณให้สาวคนสนิทของเธอทั้งสองคนเข้ามาจัดการกับบลู ส่วนตัวเธอก็ยืนเกาะแขนของสิงพร้อมกับทำหน้าตาบิดเบี้ยว ทำปากหมุบมิบๆใส่เธอ ด้วยสัญชาตญาณของบลูที่เกิดมาแล้วโดนฝึกให้ฆ่าแค่อะไรที่จะเข้าหาเธอ เธอก็รู้ได้ทันทีสองสาวที่ทำท่าจะเดินเข้ามาหาเรื่องเธอ หรือว่าทำร้ายเธอ บลูที่กำลังทำท่าจะย่อเข่าลงเพื่อหาบเอา หาบขึ้นบ่า ด้วยความที่ร่างกายของเธอป้องกันตัวเองอย่างอัตโนมัติ เมื่อหญิงาวทั้งสองคนเดินเข้ามาใกล้เธอแล้วก็ทำท่าจะพังของเธอ เมื่อสายตาของบลูเห็นแค่ร่างกายของหญิงสาวทั้งสองคนขยับเท่านั้นแหละ บลูก็เลือนไม้หาบที่อยู่ตรงบ่าของเธอเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ ตรงแหลมๆของปลายไม้คานกะทุงเข้าไปที่ท้องน้อยของหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหน้าอย่างแรงเล่นเอาหญิงสาวถึงกับตัวงอหน้าซีดเซียวอย่างกับไก่ต้ม เมื่อจัดการกับสาวคนที่หนึ่งเรียบร้อยเธอก็จัดการกระทุงไม้หาบอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไปทางด้านหลังอย่างไว หญิงสาวคนที่สองที่กำลังจะยื่นมือไปทำลายของ ของเธอก็ต้องเจ็บจนหน้าซีดเผือดทันที 

ปึก ปึก 

เสียงของไม้คานที่เลือนไปด้านหน้าและก็ด้านหนังสำผัสเข้ากับหน้าท้องของหญิงสาวทั้งสองคนโดยที่บลูยังนั่งท่าเดิม เธอจัดการกับสองสาวนั้นเพียงแค่ 3วินาทีเท่านั้น เมื่อทุกคนเห็นบลูจัดการกับสองสาวเล่นเอาคู่หูดูโอ๊ ถึงกับเอามือกุมท้องพร้อมกับซี๊สปากพูดอะไรไม่ออกด้วยความจุก 

“ อั๊ก // อึก “ เสียงของสองสาว ทั้งร้องทั้งสะอึกออกมาด้วยความจุกและก็ความเจ็บที่วิ่งมาจุกที่ลิ้นปี่ เมื่อบลูเห็นว่าเธอจัดการกับคู่หูดูโอ๊ เสร็จแล้วเธอก็ยกหาบขึ้นมาไว้ที่ไหล่ แล้วก็ทำท่าจะเดินออกไปากตรงนั้นอย่างกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นไม่เคยเกิดขึ้น ชบา เมื่อเห็นว่าคนของเธอโดนทำร้ายนั้นทำให้เธอรู้สึกเสียหน้ามากด้วยความที่เธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว พ่อของเธอก็มีอิทธิพลในหมู่บ้านเธอก็เลยไม่มีใครกล้าทำร้ายหรือแม้แต่ด่าเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะจุดไฟเผ่าบ้านใครก็ไม่มีใครกล้าแจ้ตำรวจ พอเธอโดนแบบนั้นเธอก็รู้สึกว่าเหมือนกับว่าเธอโดนเยียบหน้าอย่างแรง 

“ เดี๋ยว แกจะไปไหนแกมาอยู่ที่นี้ใหม่แกคงไม่รู้สินะว่าฉันเป็นใคร นังบ้า // แกกล้าดียังไงมาทำร้ายคนของฉันแกคงไม่ณู้สินะว่าพ่อของฉันเป็นใคร ถึงแม้ว่าฉันจะฆ่าแกตายตอนนี้ ตำรวจที่นี้ก็ไม่กล้าทำอะไรฉันได้ แกรู้ตัวไหมอีสาระแน “ ชบา เธอเรียกให้บลูหยุดการเดินออกไปพร้อมกับเดินเข้าหาเธอก่อนจะพูดขู่หญิงสาวออกมาว่าเธอกับพ่อของเธอใหญ่มากแค่ไหน พอบลูได้ยินแบบนั้นใบหน้าที่สวยสดงดงามที่อยู่ภายใต้ผ้าขาวม้าและก็หมวกชาวนาที่ปกปิดความสวยของเธอเอาไว้ บลูแสยะยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น ก่อนจะหันหน้ามาทางชบา พร้อมกับยิ้มเยาะอยู่ภายใต้ผ้าปิดบังหน้าของเธอ ชบาเมื่อเห็นว่าหญิงสาวหันมาประจันหน้าเธอเสร็จแล้ว เธอก็ทำท่าจะเดินเข้ามาฝาดฝ่ามือใส่หน้าของหญิงบลูเพื่อประกาศศักดิ์ดาทันที ว่าเธอเป็นใคร 

ปึก ผลัก 

“ ถ้าไม่อยากตายอย่ายุ่งกับฉัน ส่วนไอ้หน้าหมีแฟนของเธอ เธอคิดจริงๆเหรอว่าคนอย่างฉันจะเอาไอ้เหี้ยนี้มาเป็นผัว หึหึหึ “ เมื่อบลูพูดจบเธอก็ดึงผ้าขาวม้าลงเผยให้ชบาเห็นหน้าตาอันสวยงามของเธอทันที เมื่อชบาเห็นแบบนั้นแทนที่เธอจะเงียบแต่กลับกันพอเธอเห็นว่าหญิงสาวที่จับแขนเธอเอาไว้ หน้าตาเธอสวยกว่าเธอเป็น100เท่านั้นยิ่งทำให้ชบาโมโหด้วยความอิจฉาตาร้อน พอเธอเห็นแบบนั้นด้วยความที่เธอเอาแต่ใจ ชบาก็เลยทำท่าจะเอามืออีกข้างขึ้นมาตบหน้าของบลู แต่บลูที่รู้อยู่แล้วเธอก็เอาตีนของเธอถีบเข้าที่หน้าขาของหญิงสาวอย่างแรงจนชบาตัวลอยไปชนเข้ากับสิงอย่างแรง จนเธอล้มทั้งยืนเพราะมันเจ็บหน้าขา สิงและชาวบ้านเมื่อเห็นบลูทำร้ายลูกสาวเพียงคนเดียวของผู้ใหญ่บ้านหนองนกฮูก ผู้มีอิทธิพลที่สุดของหมู่บ้านนี้ ทุกคนก็อ้าปากค้างด้วยความตื่นตกใจเพราะไม่มีใครกล้าทำแบบนี้กับเธอ แม้แต่อ้าปากทำท่าจะด่ายังโดนผู้ใหญ่ขจรสั่งเก็บเลย แต่นี้หญิงสาวที่มาอยู่ใหม่ทำแบบนี้กับ ชบาลูกสาวของผู้ใหญ่ขจร ชาวบ้าน หรือแม้แต่สิงก็ไม่อยากจะคิดเลยว่าสภาพศพของเธอจะเป็นแบบไหน