:รสสวาท

เรือนร่างเปลือยปล่าวสอดประสานเข้าหากัน

และกันบนเตียงกว้าง ทรวงอกคู่งามกระเพื่อมไหวตามแรงปราถนาที่โถมเบียดทับกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุดหย่อน เรียวขาทั้งสองอ้ากว้างโอบรัดเอวสอบได้รูปที่กำลังขยับโยกเป็นจังหวะแห่งความซ่านหฤหรรษ์

เสียงเนื้อประเนื้อบ่งชัดถึงความแคบชื่นฉ่ำแฉะที่กำลังถูกตอกตรึงด้วยแท่งใหญ่ยาวอุ่น เสียงลมหายใจหอบดระเส่าผสานเสียงครวญครางแทบไม่ได้ศัพท์ ดังแว่วหวานแหวก ความเงียบงันในคืนราตรีที่ไร้ดวงดาว

เพียงแสงจากตะเกียงสาดส่องกระทบบนลงผิวกาย

ชื่นระเรื่อเรือง ผิวกายสีแทนมันวาวขยับโยกกอดรัดเรือนร่างบอบบางทว่ากลับมีส่วนสัดมัดใจบุรุษเพศให้หลงใหล จนมิอาจโงหัวจากแรงราคะ

:นะ...นายท่าน...อะ...อ้าห์

เมื่อชายหนุ่มทาบทับบดเบียดลงมาซุกใซ้ซอกคองามระหง สาวใช้อุ่นเตียงจึงยกสองแขนขึ้นโอบกอดเอาไว้แน่น นางครางชื่อเขาด้วยน้ำเสียงหวานใส ซุกหน้าเข้าหาแผงอกแกร่ง เต็มไปด้วยมัดกล้ามราวกับจะกักเก็บจากชายหนุ่มให้ได้มากที่สุดด

ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าเผยอก่อนจะกัดลงบนแผงอกของชายหนุ่ม ราวกับต้องการตีประทับ สัดท้ายฝากฝังเอาไว้บนเรือนกาย ก่อนที่นางจะจางหายไป

จากชีวิตคุณชายตราบนิจนิรันดร์

:อะ..อ้าห์....อื้ออ..คะ.คุณชายธนพัฒน์ขาาา~

เขมิการ์อ้าปากครางเสียงสั่นระรึก ส่ายสะบัดใบหน้าอันงดงามแดงระรื่อไปด้วยเลือดสาดเรือนผมเงางามดำขมับสยายไปกับผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ร่างกายของนางบิดเร้าดั่งแมวยั่วสวาทส่งผลให้หัวล่างของชายหนุ่มหน่วงหนึบเร่งสอดประสานด้วยจังหวะกระชั้น

:ทำไมวันนี้เธอถึงร้อนแรงนักล่ะ

เพียงคิดในใจไม่ได้เอ่ยออกไป

คุณชายหนุ่มกดข่มสันกรามจนปูดโปน รับรู้ได้ถึงแรงตอดรัดหน่วงหนึบจากช่องสวาทแคบชื่นของเขมิการ์ บ่งชัดว่าสตรีใต้ร่างกำลังสุขสมจากแรงเสน่ห์หา

คุณชายธนพัฒน์ชักแท่งทวนออกจากรูแคบก่อนจะใช้นิ้วชักลำเอ็นขึ้นลงๆอย่างแรง จนมีน้ำสีขาวขุ่นพวยพุ่งออกมาเป็นสายหกเลอะฟูกนอนและผ้าห่มจนเป็นด่างดวง

- end -

รออ่านตอนต่อไปนะคะ

แอดจะพยายามมาอัพให้ทุกวันน้าา💗💗

.

.

เขาไม่คิดจะปล่อยชาติพันธุ์เข้าไปในร่างของสาวใช้อุ่นเตียง ด้วยไม่คิดอยากยุ่งยากหากมีบุตรที่เกิดจากสาวใช้ เพราะรังแต่จะทำให้ชีวิตแต่งงานในอนาคตของเขาต้องวุ่นวาย

อีกทั้งเขารู้ดีว่าบุตรที่เกิดจากอนุภรรยานั้นมีชีวิตเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน เพียงใด เขาไม่ต้องการให้ความใคร่ชั่วครั้งชั่วคราวก่อเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องประสบพบเจอกับความโชคร้ายเฉกเช่นที่เขาเคยเผชิญ ยิ่งบุตรที่เกิดจากสาวใช้ด้วยแล้วสถานะทางสังคมยิ่งต่ำต้อย การดูถูกเหยียดหยามและสายตาที่จ้องมองดูแคลนอย่างเปิดเผยจะทำให้เด็กเหล่านั้นเจ็บปวด

‘‘อืม...’’

คนตัวโตครางแผ่วเมื่อปลดปล่อยสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ทิ้งจนหมด จากนั้นจึงทรุดกายลงนอนข้างๆสาวใช้เขมิการ์ที่ยังคงนอนปรือเปลือกตาฉ่ำหวามจากแรงกระสันที่ซ่านสะท้านไปทั้งสรรพางค์

กายจนไหล่เล็กบอบบางสั่นเทิ้ม เจ้าพลิกตัวเข้าหานางก่อนจะคว้าหมับจับเข้าที่เต้านมอวบอูมใหญ่ล้นมืออย่างเคยชิน

‘‘อ่าห์..’’

คนตัวเล็กคราวแผ่วเมื่อถูกบีบเต้าหวานแรงๆจนเนื้อนมปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้วแข็งแกร่งก่อนที่คุณชายจะจูบลงบนไหล่เปลือยเปล่าซุกไซ้ขึ้นไปยังลำคอและนวลแก้มแดงระรื่อ

ความต้องการพลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครา นั่นเพราะในคืนนี้เขมิการ์ดูเย้ายวนสวาทมากกว่าคืนไหนๆอย่างหน้าประหลาดใจเขารู้สึกว่านางดูมีร้ำมีนวลดั่งดอกไม้ที่แย้มกลีบบานสะพรั่ง ทรวงอกของนางใหญ่ขึ้นกว่าเดิมดูอวบอิ่มและน่าหลงใหลเป็นอน่างมากนี่เป็นการอุ่นเตัยงครั้งที่สามแล้วภายในไม่กี่ชั่วยามที่ผ่านมา

เขมิการ์ยั่วยวนเขาด้วยเรือนร่างที่แสนเร่าร้อน ดั่งนางรู้ว่าเขาไม่อาจทัดทานเต้านมอวบๆ เอวเล็กคอดกิ่ว และสะโพกผายรับกับแก้มก้นที่งามงอนได้

เพียงนางยั่วยวนอ้าขาออก เขาก็พร้อมจะแข็ง

ขึงบุกเข้าไปโรมรันเสพสังวาสอย่างไม่ออมแรง

เสียงหอบกระเส่าดังออกมาจากเรือนนอนของคุณชายธนพัฒน์เถาจนเกือบรุ่งสางก่อนจะเงียบลงเพียงไม่นานร่างสูงใหญ่ก็ผุดลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วคว้าเสื้อผ้าขึ้นสวมใส่เพราะเขาต้องเดินทางเข้าวังหลวงเพื่อร่วมประชุมครั้งยิ่งใหญ่ซึ่งมีขึ้นปีละสามครั้ง

อันที่จริงการประชุมนี้เป็นการเรียกขุนนางทุกฝ่ายเข้าเฝ้า เพื่อจับตาดูอย่างใกล้ชิดว่าใครคิดกระด้างกระเดื่องท้าทายอำนาจจะได้ปรามให้อยู่ในลู่ในทาง หรือไม่ก็กำจัดทิ้งเสียให้สิ้นซาก อีกทั้งยังให้การสนับสนุนหากขุนนางคนใดมีใจจงรักพักดีมีผลงานต้องพระเนตรพระกรรณ

end-

สตรีที่ห่อหุ้มเรือนกายเปลือยปล่าวด้วยผ้าห่ม

เพียงผืนเดียว แต่นางกลับงดงามจนคุณชายแทบไม่อยากละสายตา งดงามเช่นนี้หากเขมิการ์ไม่มีสถานะต่ำต้อยเป็นแค่สาวใช้แต่เป็นคุณหนูบุตรสาวขุนนางมั่งคั่ง นางคงก้าวไปได้สูงเสียดฟ้าเพราะบุรุษทั่วหล้าคงพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ครอบครองสาวงามเช่นนาง

‘‘ไม่ค้องช่วยข้าแต่งตัวหรอก เจ้านอนต่อเถอะ’’

คนตัวโตสั่งเพียงเท่านั้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายอ่อนเพลียจากการบำเรอกามให้เขาตลอดทั้งคืนตั้งใจจะเรียกสาวใช้ด้านนอกให้มาช่วยแต่งตัว ทว่ามือบอบบางกลับจับชายเสื้อของเขาไว้

‘‘วันนี้ข้าจอแต่งตัวให้ท่านนะเจ้าคะ’’

ธนพัฒน์มองใบหน้าสาวใช้อุ่นเตียงเพียงครู่ ใบหน้าของนางงดงามราวกับจะล่มเมือง ดวงตากลมโตรับกับแพขนตาหนางามงอนจ้องมองเขาอย่างใสซื่อ

‘ดวงตา’คู่นี้กระมังที่ตรึงให่เขาหยุดมองนางโดยมิอาจละสายตา และคงเพราะดวงตาคู่นี้อีกกระมังที่ทำให้เขาแย่งนางมาจากพี่ชายต่างมารดากกกอดนางเอาไว้ในจวนของเขาไม่ให้หนีหายไปไหน

คุณชายพยักหน้าอนุญาต สาวใช้เขมิการ์จึงหยิบเสื้อคลุมาให้เขาสวมใส่โดยสอดจากแขนขวาก่อนค่อยแล้วเดินอ้อมแผ่นหลังกว้างของชายที่นางร่วมหลับนอนด้วยมาตลอดสามปีด้วยความรู้สึกท่วมท้นแทบล้นออกมาจากหัวใจ

ทำหน้าที่ดั่งภรรยา

แต่ไม่มีสิทธิ์ในตัวเขา

เพราะนางเป็นเพียงสาวใช้บำเรอกาม

เสร็จแล้วจึงหยิบผ้าคาดเอวมาผูกให้นางใช้สองแขนโอบรอบตัวคุณชายราวกับจะกอดริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรงราวกับบังคับไม่ให้สั่นเทิ้ม

ชายหนุ่มมองทุกอากัปกิริยาสายใช้ เขาให้นางเป็นเครื่องบำเรอความใคร่มาสามแีแล้วแรกทีเดียวพี่ชายของเขาหมายตาอยากได้นางมาอุ่นเตียงเวลานั้นนางเพิ่งพ้นวัยปักปิ่นมาได้ไม่นานจากบุตรสาวของคนสวนขี้เมาที่จมน้ำตายทิ้งบุตรสาวเอาไว้ให้เติบโตขึ้นในจวนอย่างยากลำบากเด็กหญิงตัวเล็กๆทำงานกนักราวกับผู้ใหญ่เพื่อแลกอาหารและที่ซุกหัวนอนไปวันๆ