ย้อนเวลามาผูกรัก
EP.1
เฉิน ซีฮัน
ที่ผู้คนต่างนับหน้าถือตา
เฉิน ซีฮัน
กลับมาพลาดท่าให้คนอย่างข้า
เฉิน ซีฮัน
ที่เจ้าดูถูกมาตลอดชีวิตงั้นรึ
เฉิน ซีฮัน
น่าขันเสียจริง ฮึฮึ
เฉิน ซีฮัน
ถือซะว่าข้าเมตตาเจ้า เป็นครั้งสุดท้ายแล้วกัน
เฉิน ซีฮัน
ท่านอ๋อง...จะเลือกไว้ชีวิตผู้ใด
เฉิน ซีฮัน
กับ เถียน ฟางซิน
เฉิน ซีฮัน
ข้ารู้...ว่ามันยาก ฮ่าฮ่า
เฉิน ซีฮัน
ในเมื่อเจ้า เลือกได้เพียงคนเดียว
ซีฮันหันไปมองหญิงสาวทั้งสอง
เฉิน ซีฮัน
เอ...ข้าจะเมตตาแค่เจ้าคนเดียวก็คงไม่ได้สินะ
เฉิน ซีฮัน
งั้นข้าจะให้แม่นางทั้งสองได้พูดอะไรก่อน
เฉิน ซีฮัน
เผื่อมันจะทำให้เจ้าตัดสินใจได้ง่ายขึ้น
เฉิน ซีฮัน
เริ่มจาก...ชายาคนสวยของเจ้าก่อนแล้วกัน
ซีฮันเดินไปหาหญิงสาวที่ถูกมัดอยู่ตรงกำแพงเมืองที่ด้านล่างเป็นหน้าผา
เฉิน ซีฮัน
มีอันใดอยากบอกสวามีของเจ้าหรือไม่//จับหน้าอีกฝ่าย
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
//สะบัดหน้าหนี
เฉิน ซีฮัน
เหอะ..หยิ่งเสียจริง
เฉิน ซีฮัน
สวามีเจ้า จะเลือกเจ้ารึเปล่าก็ไม่รู้//กระซิบ
เฉิน ซีฮัน
แทนที่จะอ้อนวอนขอชีวิตกับข้า//กระซิบ
เฉิน ซีฮัน
เจ้ากลับสะบัดหน้าหนีงั้นรึ//กระซิบ
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
คนอย่างข้า
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
ไม่จำเป็นต้องอยู่ในตัวเลือกของใคร
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
และไม่ต้องการรับความช่วยเหลือจากมือสกปรกของเจ้า
ซีฮันเมื่อได้ฟังคำที่หญิงสาวพูดก็ยิ้มเยาะขึ้นมาพร้อมหัวเราะให้กับความหยิ่งยโสของอีกฝ่าย
ที่ถึงแม้ความตายจะเข้ามาเยือน เธอก็ยังคงเลือกศักดิ์ศรีของตนเอง
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
ไป๋ หลิวหยาง
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
ข้าอยากถามท่าน
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
ตั้งแต่สมรสกันมา
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
เคยรักข้าบ้างหรือไม่
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
เหอะ...ข้ามันน่าสมเพชในสายตาคนอื่นแค่ไหนกันนะ
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
ที่อ้อนวอนขอความรักจากคนอย่างเจ้า
เฉิน ซีฮัน
(หึ..จากที่เปลี่ยนสรรพนามเรียกแล้วเนี่ย)
เฉิน ซีฮัน
(คงจะหมดหวังกับไอ้อ๋องนี่จริงๆสินะ)
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
ข้าจะขอบางอย่างกับเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย...
เสียงฝีเท้าของทนายหลายนายเดินเข้ามา
"ตอนนี้คนของเราล้อมไว้หมดแล้วพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง"
เฉิน ซีฮัน
เจ้าหมายความว่ายังไง!//ตื่นตระหนก
ไป๋ หลิวหยาง(ก่อนย้อน)
นี่สินะ
ไป๋ หลิวหยาง(ก่อนย้อน)
ที่เรียกว่า
ไป๋ หลิวหยาง(ก่อนย้อน)
หัวเราะทีหลังดังกว่า
องครักษ์วิ่งเข้าไปจับตัวของซีฮันไว้
เฉิน ซีฮัน
ข้าซีฮัน ที่จะเป็นฮ่องเต้ของพวกเจ้าในอนาคตไง!!
ไป๋ หลิวหยาง(ก่อนย้อน)
ไปช่วยพวกนาง//บอกทหาร
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
หยุด!!
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
ไป๋ หลิวหยาง
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
เจ้าคงไม่ลืมคำพูดเมื่อครู่ของข้าหรอกนะ
ไป๋ หลิวหยาง(ก่อนย้อน)
เห้อ..หากเจ้าจะขอสิ่งใด
ไป๋ หลิวหยาง(ก่อนย้อน)
ก็ลงมาก่อนเถอะ...ค่อยขอ
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
//ส่ายหน้าพลางยิ้มอ่อน
หลิวหยางเห็นการกระทำของอีกฝ่ายก็ทำสีหน้าเบื่อหน่าย
ไป๋ หลิวหยาง(ก่อนย้อน)
เอาเถอะ เจ้าอยากขออันใด
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
ขอให้ท่านใช้ชีวิตให้ดี
ไป๋ หลิวหยาง(ก่อนย้อน)
นับตั้งแต่เกิดมา ข้าก็ใช้ชีวิตได้ดีอยู่แล้ว
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
ข้าหมายถึงหลังจากนี้
หลิวหยางเลิกคิ้วขึ้นหนึ่งข้างเพราะตะหงิดใจกับคำพูดของอีกฝ่าย
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
ขอให้เรื่องของเราจบลงแค่ตรงนี้
เถียน ฟางซิน (ก่อนย้อน)
และ...ขอให้..ชาติไหนๆก็อย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย!!
ฟางซินพูดจบก็ทิ้งตัวลงบนกำแพงที่เป็นด้านของหน้าผา
ไป๋ หลิวหยาง(ก่อนย้อน)
ฟางซิน!!
ข้าไม่เคยเห็นเขาแสดงสีหน้าแบบนั้นเลย
เหอะ เพิ่งจะมารักเอาป่านนี้งั้นหรอ
หากเขาแสดงออกแบบนั้นกับข้า..ก่อนหน้านี้บ้าง
ข้าก็คง...ไม่ตัดสินใจกระโดดกำแพง..
เลิกคิดดีกว่า...ไหน..โลกหลังความตายมันจะเป็นยังไงนะ
"ลูกแม่..ตื่นขึ้นมาเถอะนะ"
"ถ้าเจ้าตื่นมาครั้งนี้ จะทำอันใด แม่จะตามใจทุกอย่างเลย"
"จะไม่บังคับเจ้าแล้ว...แม่ขอโทษ"
เถียน ฟางซิน
ฮะ..เฮือก//สะดุ้งตื่น
WRITER
เปิดเรื่องใหม่อีกแล้วววว
WRITER
้เรื่องนี้คือรอดูอิอ๋องโบ้ร้อง แอ๋ง แอ๋ง ง้อเมียเลยจ้า
WRITER
ฝากเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมอกของทุกคนด้วยนะคะ
WRITER
กับเรื่องก่อนหน้านี้ที่เป็นแนวจีนโบราณเหมือนกันด้วยค่ะ
WRITER
ไปตามอ่านกันได้น้าาา
EP.2
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
ฟางซิน
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เจ้าฟื้นแล้ว
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
ฮึก..ก..ฮือ
เถียน ฟางซิน
ทะ..ท่านแม่!?
เถียน ฟางซิน
ทำไมท่านถึงยังมีชีวิตอยู่...ม...ไม่สิ...
เถียน ฟางซิน
ข้าก็ตายแล้วเหมือนกันนี่นา
เถียน ฟางซิน
นี่คงเป็นโลกหลังความตายสินะ
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
ลูกแม่ อย่าพูดเป็นลางเช่นนั้น
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เจ้าเป็นอะไรไป
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
นี่ไม่ใช่โลกหลังความตายหรืออะไรทั้งนั้น
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เจ้ายังไม่ตายเสียหน่อย
เถียน ฟางซิน
แต่ว่าข้าเพิ่งจะ...
เถียน ฟางซิน
อะ..เอ่อ...ข้ารู้สึกหิวจัง
เถียน ฟางซิน
นี่ข้ามีความรู้สึก...
เถียน ฟางซิน
แสดงว่าที่นี่ไม่ใช่โลกหลังความตาย...
หลังจากนั้นภาพที่ฟางซินเห็นก็เลือนลางและค่อยๆมืดดับลงไป
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
ฟางซิน!!
ข้าลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้สติและสลบไป ข้าก็ได้ตระหนักรู้ถึงอะไรบางอย่าง เพดานห้องที่เหมือนเดิม เตียงนอนที่ห้องเดิมของข้าสมัยที่ยังเป็นคุณหนูเถียนอยู่ และสิ่งที่ยืนยันว่าข้าได้ย้อนเวลากลับมานั้นก็คือ....ท่านแม่
ท่านแม่ยังไม่ตาย...แถมยังดูมีน้ำมีนวลอีกด้วย...ไม่ได้ดูเหมือนคนที่เจ็บป่วยหรือเป็นโรคร้าย
ทำไมกันนะ ทำไมข้าถึงได้ย้อนเวลากลับมา หรือเพราะพระเจ้ากำลังสงสารชีวิตของข้าหรือเขาสมเพชชีวิตของข้างั้นหรอ
ข้าจะไม่ใช้ชีวิตเยี่ยงคนโง่เช่นนั้นอีก
และในครานี้ ข้าจะช่วยชีวิตของท่านแม่และใช้ชีวิตอยู่กับ""ครอบครัวของข้า"" จวบจนชีวิตจะหาไม่
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
ลูกแม่
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เจ้ายังหิวอยู่หรือไม่
เถียน ฟางซิน
เจ้าค่ะ//พยักหน้า
เถียน ห่าวหราน
อดข้าวประท้วงจนเป็นลมล้มพับไปเสียขนาดนั้น
เถียน ห่าวหราน
ตื่นขึ้นมา จะหิวข้าวก็คงไม่แปลก
เสียงนี้...เสียงที่ดูเหมือนจะดุแต่ก็เต็มไปด้วยความห่วงใย...ท่านพี่ห่าวหราน..
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เจ้านี่หนิ!//ฟาดไปที่แขนของห่าวหราน
เถียน ห่าวหราน
โอ๊ย! ท่านแม่ ข้าเจ็บนะ//จับแขนตัวเอง
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เจ็บสิดี
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เจ้าจะได้รู้ว่าอันใดควรพูดหรือไม่ควรพูด
เถียน ห่าวหราน
โถ่ ท่านแม่~~
เถียน ห่าวหราน
ข้าก็แค่พูดให้น้องสำนึก
เถียน ห่าวหราน
ทีหลังจะได้รู้ว่ามีคนเป็นห่วงมากขนาดไหน
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เจ้านี่! แม่เพิ่งพูดไปว่าอันใดควรหรือไม่ควร//มองขวาง
เถียน ฟางซิน
ท่านแม่อย่าไปดุท่านพี่เลยเจ้าค่ะ
เถียน ฟางซิน
ที่ท่านพี่พูดมาก็เป็นเรื่องจริงทั้งหมด
เถียน ฟางซิน
ข้าคิดน้อยไปเอง
เถียน ฟางซิน
ขอโทษด้วยนะเจ้าคะ
ว่าแต่ทำไมข้าถึงอดอาหารประท้วงนะ มันเรื่องอะไรกัน...
อืม..ถ้าลองนึกดูเมื่อคราก่อน..ที่ข้าอดอาหารเพราะว่า..เพราะว่า..
เพราะว่าข้าอยากหมั้นหมายกับจวนอ๋องนี่!!
ซวยแล้ว! ถ้าจำไม่ผิดตอนนี้ท่านพ่อคงกำลังหาวิธีที่จะทำให้ข้าได้หมั้นหมายกับอ๋องนั่นอยู่สินะ
เถียน ฟางซิน
เอ่อ..ละ..แล้วเรื่องนั้น..ที่ข้า..
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
แม่ว่าจะพูดกับเจ้าหลังฟื้นมาอยู่พอดี
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เดี๋ยวเราไปคุยที่โต๊ะอาหารกันเถอะ
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
แม่ทำของโปรดของเจ้าไว้ด้วยนะฟางซิน
เถียน ฟางซิน
ขอบคุณเจ้าค่ะท่านแม่//ยิ้มหวาน
อาหารถูกคีบขึ้นมาใส่จานของฟางซิน
ฟางซินหันไปหาคนที่คีบอาหารให้ตัวเอง ก่อนจะคลี่ยิ้มบางให้อีกฝ่าย
เถียน ฟางซิน
ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพ่อ
EP.3
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
กินเยอะๆล่ะ
เถียน ฟางซิน
//พยักหน้าพร้อมคีบอาหารเข้าปาก
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
รสชาติเป็นอย่างไร
เถียน ฟางซิน
อร่อยเหมือนเดิมเจ้าค่ะ
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
ถ้าอยากทานของอร่อยแบบนี้ไปเรื่อยๆ
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
ทีหลังก็อย่าทำแบบนั้นอีกล่ะ
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
ท่านพี่ห่าวซวน!//จ้อง
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
แหม่...น้องก็..
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
พี่แค่ตักเตือนเท่านั้นเอง
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เจ้าห่าวหรานก็บ่นน้องสาวของตนเองไปรอบนึงแล้ว
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
ท่านพี่ก็ยังจะมาบ่นลูกสาวอีกรึเจ้าคะ
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
//มองห่าวหราน
ห่าวซวนเหยียบเท้าห่าวหราน
เถียน ห่าวหราน
ท่าน!..//มองห่าวซวน
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
//จ้องเขม็ง
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
(ใครให้เจ้าไปบ่นน้องกันห๊ะ!)
เถียน ห่าวหราน
(ก็แค่ตักเตือนเหมือนท่านตักเตือนนั่นแหละ!)
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
(มันไม่เหมือนกัน!)
เถียน ห่าวหราน
(ไม่เหมือนกันอย่างไรขอรับ ในเมื่อข้ากับท่านก็บอกน้องเรื่องเดียวกัน!)
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
หยุดทะเลาะกันด้วยสายตาสักที!
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
กินข้าวกันได้แล้ว!
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
ไม่งั้นข้าจะเก็บไปให้หมด
เถียน ห่าวหราน
จะกินแล้วขอรับ
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
พ..พี่ก็จะกินแล้วเหมือนกัน
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
กินเสร็จกันแล้ว
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
เรามาเข้าเรื่องเลยดีกว่า
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
ท่านพี่ไปคุยกับฮ่องเต้ได้ความว่าอย่างไรบ้างเจ้าคะ
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
ฮ่องเต้ทรงตรัสว่าพระองค์จะทรงช่วยเต็มที่
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
รอท่านอ๋องไปราชทูตที่ต่างแดนและกลับมา
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
ตอนนั้นพระองค์จะทรงพระราชทานเจ้าให้กับท่านอ๋อง
เถียน ฟางซิน
(หากเป็นข้าในคราก่อน คงดีใจจนเนื้อเต้น)
เถียน ฟางซิน
(แต่ข้าในตอนนี้ รู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร)
เถียน ฟางซิน
(ถึงแม้จะพระราชทานให้ แต่กว่าจะได้แต่งงานกันจริงต้องรอไปอีกตั้ง3ปี)
เถียน ฟางซิน
(เพราะท่านอ๋องบ่ายเบี่ยงไปมา อีกอย่างเขาไม่อยากได้ชายาที่เป็นคนของราชวงศ์มาตั้งแต่แรก)
เถียน ฟางซิน
(และในครานี้ ข้าก็...ไม่ได้มีใจให้อ๋องผู้นั้นอีกต่อไปแล้ว)
เถียน ฟางซิน
ลูกไม่อยากแต่งงานกับท่านอ๋องอีกแล้วเจ้าค่ะ
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
ดีแล้วที่เจ้าดีใจ...ห๊ะ!!
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
เจ้าว่าอย่างไรนะ!
เถียน ห่าวหราน
เจ้าอดอาหารประท้วงพวกเราเพื่อเขาเลยนะฟางซิน
เถียน ห่าวหราน
แต่เจ้าบอกว่าไม่อยากแต่งงานกับเขาแล้วเนี่ยนะ
เถียน ฟางซิน
ตอนที่ข้าสลบไปนั้น
เถียน ฟางซิน
ข้าก็ได้สำนึกแล้วเจ้าค่ะ
เถียน ฟางซิน
ว่าข้านั้น เอาแต่ใจของตนเองมากเกินไป
เถียน ฟางซิน
และข้าก็ตระหนักได้ว่ามีคนทั้งรักและเป็นห่วงข้าอีกมากมาย
เถียน ฟางซิน
ก่อนพวกท่านจะยอมให้ข้าแต่ง พวกท่านก็เคยบอกใช่มั้ยล่ะเจ้าคะ
เถียน ฟางซิน
ว่าในวังมันอันตรายแค่ไหน ไหนจะสงครามประสาทและอะไรอีกตั้งมากมาย
เถียน ฟางซิน
ข้าคงรับไม่ไหวหรอกเจ้าค่ะ
เถียน ฟางซิน
อีกอย่าง หากทำแบบที่ฮ่องเต้ทรงตรัสมา
เถียน ฟางซิน
ข้าก็คงได้เพียงแค่ตัวของท่านอ๋อง...แต่ไม่ได้หัวใจของเขาหรอกเจ้าค่ะ
เถียน ฟางซิน
เพราะงั้น ข้าจึงไม่อยากแต่งกับท่านอ๋องแล้วเจ้าค่ะ
เถียน ฟางซิน
ท่านพ่อโปรดช่วยไปพูดกับฮ่องเต้ให้ใหม่ทีนะเจ้าคะ
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
เอ่อ..อ่า..เอ่อ
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
ได้อยู่แล้ว
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
หากท่านพี่ไม่กล้าไปพูด//หันมาหาห่าวซวน
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
น้องจะไปพูดให้ลูกเอง
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
พี่จะให้น้องลำบากไปทำไมล่ะฟางหรง
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
เดี๋ยวพี่ไปพูดเอง
เถียน ฟางหรง (ฮูหยินเถียน)
//พยักหน้าเบาๆ
เถียน ห่าวซวน (ราชครูเถียน)
เดี๋ยวพ่อไปคุยกับฮ่องเต้ให้ใหม่นะ
เถียน ฟางซิน
ขอบคุณเจ้าค่ะ
WRITER
น้องไม่อยากแต่งแล้ว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
