ในวันจันทร์ที่สดใสท้องฟ้าส่องแสงสีฟ้าดวงอาทิตย์อยู่เหนือขอบฟ้าคอยเป็นแสงสว่างให้กับโลกได้มีความอบอุ่นก้อนเมฆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าคอยบดบังแสงอาทิตย์ในบางเวลา
ในเวลา 7 โมงเช้าเป็นเวลาของการตื่นขึ้นมาทำงานในเช้าวันจันทร์ถึงแม้จะมีความเหนื่อยล้าปะปนอยู่แต่ทุกคนต่างรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองต้องทำก็คือตื่นขึ้นมาและทำกิจวัตรประจำวันที่มักจะทำกันทุกวัน
...ตื่นๆๆๆ...
เสียงนาฬิกาในห้องที่คับแคบได้ดังขึ้นทั่วทั้งห้องส่งเสียงดังจนรู้สึกรำคาญหญิงสาวผู้หนึ่งถึงแม้จะรู้สึกง่วงนอนและขี้เกียจเธอก็ยื่นมือออกไปเพื่อปิดเสียงนาฬิกาที่น่ารำคาญจนอยากจะเอาค้อนทุบให้แตก
แสงแดดส่องเข้ามาในห้องที่มืดมิดส่งผลให้ห้องสว่างขึ้นมาถึงแม้จะเพียงนิดน้อยแต่ก็อาจทำให้มองเห็นห้องและสิ่งของนิดหน่อยหญิงสาวค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงด้วยผมที่ยุคหยิกยู่ยี่
เธอค่อยๆลุกออกจากเตียงอย่างขี้เกียจเดินออกจากห้องโดยที่เจ้าตัวก็แทบจะหลับไปแล้วเธอค่อยๆเดินออกจากห้องนอนไปจนถึงห้องน้ำในที่สุดและทำกิจวัตรประจําวันของตัวเองตามปกติเหมือนทุกๆวัน
เมื่อเสร็จสิ้นเธอก็สวมชุดนักเรียนตามปกติพร้อมกับสะพายกระเป๋าเตรียมตัวที่จะออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียนถึงแม้ว่านี่จะเป็นวันแรกแต่เธอก็ต้องมั่นใจในตัวเองไว้
"ลูกมากินข้าวเร็ว!"
เสียงของคุณแม่ของเธอดังขึ้นเธอจึงตอบว่า
"ค่ะหนูกำลังไป!"
เธอค่อยๆออกมาจากห้องแล้วรีบไปนั่งกินข้าวเช้ากับแม่เพื่อที่จะได้ไปโรงเรียนเร็วๆแม่สังเกตเห็นสายตาที่ดูกล้าๆกลัวๆในวันแรกของการได้ไปโรงเรียนจึงเอ่ยปลอบใจคนที่อยู่ตรงหน้าทำให้หญิงสาวมีความมั่นใจมากขึ้นเมื่อทานเสร็จเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปที่หน้าประตู
"ไปก่อนนะคะแม่!"
"จ้า~เดินทางดีๆนะลูก"
เสร็จสิ้นเสียงตอบกลับของแม่เธอก็เดินออกมาจากห้องอย่างรวดเร็วแน่นอนเธอต้องได้เดินไปโรงเรียนแต่ถึงแม้จะเรียกว่าเดินมันก็อาจจะไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้นเพราะระยะทางของโรงเรียนมาจนถึงบ้านของเธอดูเหมือนจะไม่ไกลเท่าไหร่
ในระหว่างที่เดินอย่างสงบอยู่ดีๆเธอก็สังเกตเห็นคุณยายตนหนึ่งที่กำลังเข็นรถเข็นแต่ดูเหมือนจะเจออุปสรรคนิดหน่อยเธอจึงรีบเข้าไปช่วยด้วยความเห็นอกเห็นใจและใจดีของเธอ
"คุณยายคะให้หนูช่วยนะคะ!"
"อ้าวมันจะดีเหรอจ๊ะหนู!หนูไม่ได้ไปโรงเรียนหรอจ๊ะ?"
"ไม่หรอกค่ะช่วยคุณย่าก่อนดีกว่าคุณยายดูเหมือนว่าจะติดนิดหน่อยนะคะ"
"ก็ใช่แหละ…เดี๋ยวนี้ยายก็แก่แล้วก็เลยไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงจะเข็นน่ะ…"
เมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกเห็นอกเห็นใจมากขึ้นเธอจึงช่วยเข็นรถเข็นผ่านถนนเพื่อที่จะเข็นไปที่ๆคุณยายมักจะจอดขายหมูปิ้งที่คุณยายมักจะทำ
"ตรงนี้แหละจ๊ะหนู!"
"ถ้าคุณยาย!"
เมื่อมาถึงจุดที่พอใจแล้วเธอจึงหยุดเข็นแล้วช่วยคุณยายเปิดร้านอย่างตั้งหน้าตั้งตาถึงแม้คุณยายจะปฏิเสธด้วยความเกรงใจแต่ความมีน้ำใจนั้นกับเนื้อกว่า
"งั้นหนูว่าหนูช่วยคุณยายแล้วงั้นหนูขอตัวก่อนนะคะตอนนี้ก็เริ่มใกล้จะเข้าโรงเรียนแล้ว"
"จ้ะรีบไปเถอะจ้ะเดี๋ยวสาย"
"ค่ะ!"หญิงสาวตอบกลับอย่างรวดเร็วก่อนที่จะโบกมือลาคุณยายและรีบวิ่งไปที่โรงเรียนเพราะตอนนี้มันใกล้จะเข้าเรียนแล้ว!ต้องรีบแล้ว
เมื่อถึงหน้าโรงเรียนก็พบว่ายามของโรงเรียนกำลังจะปิดประตูรั้วโรงเรียน
"อ้าวหนูรีบเข้ามาเร็วสิ ใกล้จะเข้าเรียนแล้วนะ"
"ค่ะขอบคุณค่ะ!"
เมื่อเห็นว่ายามเปิดประตูไว้ให้เธอก็รีบวิ่งเข้าไปแต่ก็ไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณว่าแต่นี่เป็นคำขอบคุณที่เท่าไหร่แล้วนะ
เธอรีบวิ่งขึ้นบันไดเมื่อไปถึงห้องก็รีบเปิดประตูแต่ดูเหมือนว่าทุกคนในห้องจะมากันครบหมดแล้วพร้อมกับคุณครู
"อ้าวเด็กใหม่หรอจ๊ะเข้ามาสิ"
"ค่ะ…"
หญิงสาวรู้สึกเขินอายิดหน่อยเพราะรู้สึกว่าการที่ได้มาที่นี่ครั้งแรกทำให้รู้สึกไม่เป็นตัวเองรู้สึกกลัวเกินกว่าจะเงยหน้าขึ้นมองทุกคนที่อยู่ในห้อง
"อ้าวแนะนำตัวซิจ๊ะ"
"ค-คือ…ฉันชื่อ"ใบบัว"ฝากตัวด้วยนะ!…"
น้ำเสียงของใบบัวด้วยความเขินอายนักเรียนในห้องพากันซุบซิบในบางกลุ่มบางคนก็แอบหัวเราะแต่บางคนก็ดูไม่สนใจ
"โอเคใบบัวทุกคนทำตัวดีๆกับใบบัวด้วยนะ"
"ค่ะ/ครับ"เสียงของเด็กๆนักเรียนในห้องพากันตอบบางคนก็ดูไม่ค่อยจะพอใจกับการตอบรับเท่าไหร่
"โอเคใบบัวงั้นไปหาที่นั่งของเธอนะจ๊ะพอดีว่าที่นั่งว่างก็คงมีเหลืออยู่น่ะแต่ก็ไม่เยอะ…"
ใบบัวพยักหน้าตอบรับคำพูดของครูก่อนที่เธอจะเดินหาที่นั่งจนไปเจอที่นั่งหลังห้องที่มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั่งที่ริมหน้าต่างแต่ดูเหมือนเธอจะนั่งเพียงคนเดียว
"ขอนั่งด้วยนะ-…"
"อืม…"
มีเพียงเสียงและคำพูดที่ชัดเจนแต่ก็สั้นเกินกว่าจะบรรยายตอบกลับมาโดยที่ไม่ได้มีคำพูดอธิบายต่อมาไม่ว่าจะเป็นสวัสดีหรืออะไรสักอย่างที่ควรจะเป็นแต่ดูเหมือนหญิงสาวที่นั่งข้างๆของใบบัวจะไม่พูดอะไรเลยในคาบแรกของห้องเรียน
"คือว่า-…ฉันชื่อใบบัวเธอล่ะ?…"
"เทียนหอม…"
นั่นไงคำตอบที่สั้นแต่ไม่มีความอธิบายแต่ก็ดูเหมือนจะชัดเจนและเข้าใจง่าย
"โ-โอเค ยินดีที่ได้รู้จักนะ…"
"…"
เสียงที่ตอบมีเพียงความเงียบเทียนหอมสวมหมวกและเสื้อแขนยาวดูเหมือนว่าจะไม่สามารถมองเห็นหน้าของเทียนหอมได้แต่ใบบัวก็บอกได้เลยว่าเทียนหอมกำลังหลับสนิทเลยและใบบัวได้แต่คิดในใจว่า
(น่ารักจังเลย…)
ในใจ
ในใจ
…
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
