ෆ หลังจากวันนั้น ෆ ปากกาแดงสีดำ
ความรู้สึกที่บิดเบี้ยว
ณ หน้าตำหนักของท่านอ๋องหลิว
: ท่านอ๋องขอรับ ท่านหลิวชางฮั่วมาถึงแล้วขอรับ
: เชิญขอรับท่านหลิวชางฮั่ว //ผายมือเป็นการเชิญไห้เข้าไปด้านใน
หลิวชางฮั่ว
ท่านเรียกหาข้ามีเหตุอันใดหรือขอรับ
หลิวฉางเจิ้ง
ไม่ได้มากมายหรอก//มองต่ำลงไปยังอีกฝ่ายที่คุกเข่า
หลิวฉางเจิ้ง
ข้าแค่จะไห้เจ้าหมั้นกับหลินเอ๋อ
หลิวฉางเจิ้ง
เพราะหลินเอ๋อเป็นคุนที่หายากถ้าข้าจากไปจะได้มีเฉียนเช่นเจ้าดูแลข้าจะได้หายห่วง//ดื่มชา
หลิวชางฮั่ว
(ข้าควรจะดีใจหรือที่ท่านไห้เขาแก่ข้า)//แอบเสียใจ
หลิวชางฮั่ว
(ท่านนั้นไม่ได้รู้อะไรสักนิด ข้าไม่ได้อยากมีคู่ครองเลยถ้าข้าจะมีข้าก็อยากไห้เป็นท่านเท่านั้น)
หลิวฉางเจิ้ง
หลิวชาวฮั่ว ทำไมเจ้าเงียบไปเล่า//หยิบผลไม้มากำลังจะกัด
หลิวชางฮั่ว
!!//เงยหน้าขึ้นไปมองพ่อบุญธรรม
หลิวฉางเจิ้ง
!!//ไอออกมาเป็นเลือด
หลิวฉางเจิ้ง
//ดวงตาปิดลงและล้มลง
หลิวชางฮั่ว
ท่าน//เข้าไปรับทัน
ไรท์
แค่นี้พอเดี๋ยวมาต่อทีหลัง
จะบอกว่าข้าฆ่าตัวเองหรือยังไง?
「」
(นี่ข้าอยู่ที่ไหนทำไมมืดเช่นนี้)
「」
(แล้วทำไมข้าถึงถูกมัดไว้ล่ะ!)
「」
(ข้าจำได้ว่าข้าเผลอโดนยาพิษแต่ทำไมข้าถูกมัดล่ะจ้าควรตายไปแล้วนี่เพราะข้าป่วยเรื้อรังด้วยร่างกายข้ามันแน่ขึ้นทุกวัน)
「」
(เสียงเท้าเช่นนี้หรือจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์)
หลิวชางฮั่ว
เจ้าจะยอมรับได้หรือยังว่าเจ้าเป็นคนวางยาพิษ
「」
แล้วข้าวางยาพิษผู้ใดกัน//งงกับเหตุการณ์
หลิวชางฮั่ว
เจ้าอย่ามาทำเป็นไขสือ//บีบคาง
「」
เอ๊ะ นี่เจ้า! //สะบัดหน้าหนี
「」
กล้าดียังไงมาทำกิริยาเช่นนี้กับข้า!
「」
เจ้าอย่าลืมนะว่าข้าเป็นพ่อบุญธรรมของเจ้าน่ะ!
หลิวชางฮั่ว
ดูท่าแล้วเจ้าน่าจะถูกข้าทรมานจนเสียสติไปแล้วสินะ//มองด้วยสีหน้าเฉยชาดวงตาบ่งบอกว่าอยากจะฆ่าไห้ตายกับน้ำเสียงเย็นยะเยือก
หลิวชางฮั่ว
เจ้านั่นแหละพูดอะไร เจ้าฆ่าพ่อตัวเองได้ยังไงจิตใจเจ้าทำด้วยอะไรกัน
หลิวชางฮั่ว
ในวันนั้นเจ้ารู้อะไรมั้ยเขาบอกข้าว่าไห้แต่งงานกับเจ้าเขาจะได้หมดห่วงแต่ข้านั้นหาได้อยากแต่งกับเจ้าไม่เพราะคนที่ข้ารักคือพ่อเจ้าไม่ใช่เจ้า
หลิวชางฮั่ว
แต่ข้าก็ต้องเก็บความรู้สึกของตัวเองเพราะข้ารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
หลิวชางฮั่ว
เจ้ากล้าฆ่าเขาได้ยังไงกันน่ะ ห๊ะ!!!
「」
(อะไร อย่าบอกนะว่าลูกบุญธรรมข้าชอบข้า)
「」
(แล้วตอนนี้ข้าไม่ใช่ข้าหรืออย่างไรถึงได้บอกว่าข้าฆ่าตัวเอง)
เจ้ากับเขาช่างคล้ายกันจริงๆ
「」
เดี๋ยวนะชางฮั่วแล้วตอนนี้ข้าไม่ใช่ข้าหรืออย่างไร
「」
เจ้าจำข้าไม่ได้หรือข้านี่ไงพ่อบุญธรรมเจ้า
หลิวชางฮั่ว
เจ้ากล้าดียังไงมาบอกว่าเจ้าเป็นเขา//เอาดาบจ่อที่คอผู้ที่ถูกมัด
หลิวชางฮั่ว
วันนั้นข้าเป็นคนอุ้มเขาและจัดงานไห้เขาเองกับมือเลย
หลิวอี้หลิน
(เอ๊ะ! นี่มันไม่ใช่หน้าข้าแต่เป็นหน้าของหลินเอ๋อนี่)//มองจากเงาสะท้อนที่ดาบ
หลิวอี้หลิน
(แล้วข้ามาอยู่ในร่างหลินเอ๋อได้ยังไงกัน)
หลิวอี้หลิน
(เดี๋ยวนะ น้ำอะไรหยดใส่ข้ากัน?)//เงยหน้า
หลิวอี้หลิน
เดี๋ยวๆ เจ้าร้องไห้ทำไมกัน
หลิวชางฮั่ว
เจ้ายอมรับมาซะว่าเจ้าเป็นคนฆ่าเขา//หยุดร้องไห้ทันที
หลิวอี้หลิน
ข้าก็บอกเจ้าแล้วไง ว่าข้าคือพ่อบุญธรรมของเจ้าแต่ข้าก็ไม่รู้ว่าข้ามาอยู่ในร่างหลินเอ๋อได้เยี่ยงไร
หลิวชางฮั่ว
ข้าไม่เชื่อคนเช่นเจ้าหรอก
หลิวชางฮั่ว
แต่เจ้ากับเขาน่ะช่างคล้ายกันจริงๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
