"ท่านพ่อคะวันนี้ข้าขอออกไปเปิดหูเปิดตาหน่อยนะเจ้าคะ"หลินอี้เฟยพูดด้วยน้ำเสียงสดใสกับจางอี้เว่ย"มีเบี้ยไปรึป่าวพอมั้ย"จางอี้เว่ยถามด้วยความเป็นห่วงลูกสาวเพราะเขามีลูกสาวคนเดียวเขาทั้งรักรักถนุถนอมยุงไม่ให้ไต่ไลไม่ให้ตอม"ก็พอเจ้าค่ะแต่ถ้ามีเพิ่มมาสักนิดข้าว่าจะดีกว่านี้"หลินอี้เฟยพูดไปพร้อมหัวเราะคิกคักจางอี้เว่ยก็เอ็นดูลูกสาวของเขาหยิบถุงเงินขึ้นมาสองถุงใส่มือผู้เป็นลูกสาว"แค่นี้พอมั้ยล่ะ"หลิวอี้เฟยยิ้มดีใจ"พอเจ้าค่ะขอบคุณเจ้าค่ะท่านพ่อข้ารักท่านพ่อที่สุดเลย"พอพูดเสร็จหลินอี้เฟยก็เข้าไปกอดจางอี้โว้ยแล้วเดินไปน่านจวนเพื่อจะไปขึ้นรถม้าแล้วไปเที่ยวที่ตลาดวันนี้ตลาดคนคึกคักกว่าปกติได้ยินชาวบ้านพูดกันว่าท่านเหว่ยอ๋องกลับมาจากสนามรบแล้วพร้อมรับชัยชนะกลับมาด้วยอหลินอี้เฟยได้ยินย่างนั้นก็อยากรู้อยากเห็นว่าเหว่ยอ๋องคือใครทำไมตัวเธอนั้นไม่รู้จักเลยถามสาวใช้ดู"นี่หมิวๆเจ้ารู้จักเหว่ยอ๋องหรือไม่เหตุใดข้าถึงไม่คุ้นหู"หมิวๆได้ยิ้มให้กับเจ้านายของตัวเองแล้วพูดว่า"บ่าวรู้จักเจ้าค่ะเหว่ยอ๋องเป็นบุรุษรูปงามเจ้าค่ะเขาว่ากันว่าใบหน้าหล่อเหลามากเจ้าค่ะแต่มีข่าวหรือว่าเหว่ยอ๋องเป็นคนโหดเหี้ยมไม่เคยเกรงกลัวผู้ใดเจ้าค่ะ"หลินอี้เฟยได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกสนใจเป็นอย่างมากแถมได้เห็นหน้าตาของเขาตอนขี่ม้ามาด้วยใบหน้าช่างหล่อเหลาทำให้เธอตกหลุมรักเขาเข้าแล้วเขาได้หันมาสบตากับเธอสายตานั้นเป็นสายตาที่เย็นชานั้นเป็นวันแรกที่เราพบกันตอนนี้เธอได้แต่งเข้าจวนอ๋องมา5เดือนแล้วแต่เขากลับไม่คิดจะสนใจเธอเลยและเขาก็เอาแต่คลุกคลี้อยู่กับหลงจิ๋วเยว่และก็เอาแต่ทำร้ายจิตใจนางถึงขั้นที่เอาหลงจิ๋วเยว่เข้ามานอนด้วยในห้องและบนเตียงของเขาและนางตอนนี้นางรับไม่ได้ที่เห็นภาพบาดตาบาดใจอยู่บนเตียงนางจับปิ่นบนหัวออกมาและค่อยๆจี้ลงที่คอของตัวเองและใช่นางจบชีวิตของตัวเองลงตอนที่เหว่ยอ๋องและหลงจิ๋วเยว่กำลังมีอะไรกันอยู่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
