“นี่เธอ!” เสียงผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกำลังเรียกผม แต่ผมจำได้ว่าตัวเองพึ่งหลับไปนี่หว่าจะมาปลุกทำไมเนี้ยแต่เสียงนี้ไม่เหมือนคนบ้านเราเลย แล้วทำไมผมถึงรู้สึกหนาวไปทั้งตัว ผมลืมตาขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกมึนๆ พร้อมตอบตามเสียงไป
“อ้ะ! คุณเรียกผมเหรอ?” ผมลุกมาจากที่นอนพร้อมมองหน้าและถามเขาคนนั้น(ถึงจะมองไม่ชัดก็เถอะ)
“ชะ…ใช่แล้วนี่เธอตื่นแล้วเหรอ” ผู้ชายคนนั้นถามพร้อมมองมาหาผม
“แหมๆผมเป็นผู้ชายไม่ต้องเรียกเธอก็ได้มั้งครับ” ผมบอกกับเขาและดูหน้าเขาชัดๆ(บ้าฉิบผู้ชายอะไรดูมีสเน่ห์จนให้ชายอย่างผมต้องหวั่นไหวได้ขนาดนี้) ผมพูดในใจ
“นี่เธอเพ้ออะไรอยู่รึปล่าวเธอน่ะเป็น ผู้หญิง นะ” ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมพยายามจะมองหน้าผมอย่างเดียว
ห้ะ! ผมตกใจไปแป็ปหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นบอกผมว่าเป็น ผู้หญิง ผมไม่เชื่อที่เขาพูดเลย ทำการพิสูจน์ว่าผมเป็น ผู้หญิง จริงๆ แน่นอนว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับคนที่ติด นิยาย มังงะ อนิเมะ อย่างผมต้องหน่มน้มกับไอนั่นๆแน่
“นะ….นะ….นี่เธอจะจับแบบนั้นต่อหน้าคนอื่นเหรอออ!” เขาพูดเสียงดังใส่ผมแต่ไม่เชิงตะคอก
แต่ไม่ทันสะแล้วละผมได้สัมผัสมันแล้ว “อ๊า” ผมเผลอครางออกมาแบบไม่รู้ตัวเพราะความรู้สึกมันช่างไวกว่าไอนั่นของผมตอนเป็นผู้ชายมากๆ ผมจึงจับหรือตรวจสอบว่าตัวเองนั้นเป็น ผู้หญิง จริงๆ
“นี่เธอกำลังทำอะไรละกันรึว่าเธอไม่เชื่อจริงๆว่าเธอเป็น ผู้หญิง ฉันเห็นเธอทำแบบนี้มาสักพักแล้ว หยุดเถอะ…" ชายคนพูดพร้อมเสียงสั่นนิดหน่อย
“หยุดอะไรเหรอ?” ผมถามเขา แต่ความจริงหลังจากที่ผมลองสำรวจร่างกายมาสักพักผมก็เริ่มเชื่อแล้วว่าตัวเองนั้นเป็น ผู้หญิง จริงๆ เพราะทั้ง หน้าอก ถึงจะไม่ใหญ่แต่มันก็ขนาดปกติหรือเบสิคของวัยรุ่นหญิง ม.ปลาย ได้เลยนุ่มนิ่มมากเลย ส่วนเสียง เสียงของผมดูแหบไปหน่อยเพราะพึ่งเป็นหญิงล่ะนะ แต่ตอนครางน่ะสุดยอด
เหมือนอนิเมะสุดๆเลย อ้าา ดีเป็นบ้า ถึงจะยังไม่รู้ว่าหน้าตาตัวเองเป็นไง แต่ขอหน้าตาดีหน่อยก็ดีไม่เบาเลยนะเนี้ย แต่ที่สำคัญผมไม่มีชุดใส่
“หยุดทำเสียงแบบนั้นเถอะมันดูแปลกๆนะ และเธอก็ไม่มีไม่มีอะไรปิดเอาเสื้อโค้ทฉันไปก่อนแล้วกัน” ชายคนนั้นพูดจบแล้วก็เอาเสื้อโค้ทให้ผม ผมได้ใส่เสื้อโค้ทนั้นมันหอมและอุ่นมากๆ
จากนั้นเราก็ได้คุยกันผมถามเขาไปว่า “คุณเจอผมได้ยังไงเหรอและที่นี่ที่ไหนเหรอครับพอดีผมไม่คุ้นกับที่นี่เอาสะเลยมันแปลกมากเลยแหละ”
ผมถามเขาพร้อมกับความสงสัย
“ผะ…ผมเห็นเธอมาอยู่ตรงนี้สักพักและเธอก็ไม่ได้ใส่อะไรผมก็ไม่กล้าที่ที่จะจับหรือสัมผัสตัวเธอไงเล่าและตอนนี้พวกเราอยู่ที่ โอวา ประเทศ โอวา และเธอในตอนนี้อยู่ในประเทศนี้เหมือนกันฉัน"
เขาพูดแบบนั้นพร้อมรนและเขินนิดหน่อยเอาเถอะถึงผมจะรู้ว่าเขาเขินหรือรนอะไร แต่ที่ผมตกใจก็คือตอนนี้ผมอยู่ในประเทศ โอวา ดูเหมือนจะเป็นต่างโลก ผมคิดแบบนั้นไปเรื่อยจนไม่นาน ผมก็สรุปได้ข้อหนึ่งสำหรับการเป็นแบบนี้คือ โลกคู่ขนาน แต่ที่ผมเห็นมันเหมือนเป็น ต่างโลก แต่ดูย้อนยุคไปมากเหมือนอะไรสักอย่างจำไม่ได้ ไม่รู้สิและตอนนี้ผมยังไม่ชัวร์หรอกเพราะทฤษฎีนี้ผมคิดเอง มโนเอง ล้วนๆ แต่ยังไงก็เถอะผมจะต้องอาศัยแบบนี้แหละเป็นแบบนี้ตลอดไปเหรอ เอาหน่าถึงยังไม่ได้บอกเพื่อนสุดรักและครอบครัวก็เถอะ แต่การได้เป็น ผู้หญิง แบบนี้ และได้มาเหมือน โลกคู่ขนาน แบบนี้มันก็เหมือนจะเป็น แฟนตาซี เลยแฮะ
แต่ยังไงผมก็ต้องใช้ชีวิตและต้องอาศัยอยู่ที่นี้แน่ ผมหันหน้าไปหาผู้ชายคนนั้นพร้อมเริ่มสนทนาต่อ
“ไหนๆคุณก็มาทักผมแล้วผมขอถามชื่อคุณได้มั้ย?" ผมถามเขา
“อา…อืมผมชื่อ คุส น่ะ” เขาบอกชื่อกับผม และเขาก็ถามผมเช่นกันว่าเชื่ออะไร
“ผมชื่อ บิว น่ะครับยินดีที่ได้รู้จักครับคุณ คุส”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ บิว”
ฟึ่บ!!!! แฟร้งงงง! บึบ!
………. มะกี้มันเกิดอะไรขึ้นกันเหรอ………
ทำไมมันรู้สึก……….ไม่สิมันรู้สึกโล่งหน้าอกแบบเคยแล้ว…………
ผมลืมตามาพร้อมตัวเองกับมาเป็น ผู้ชาย อีกครั้งและตอนนี้ก็กลับมาที่บ้านส่วนความทรงจำและความรู้สึกหลังผมหลับผมรู้สึกว่ามันน่าจะเป็นความจริง และผมก็คิดว่า โลกคู่ขนาน ที่ผมตั้ง ทฤษฎี ไว้น่าจะมีจริงส่วนการเป็นแบบนั้นอีกครั้งผมยังไม่แน่ใจต้องทำยังไง สงสัยเรื่องนี้ผมเล่าให้ใครฟังต้องหาว่าผมเพี้ยนแน่ๆ
“บิว! ลงมากินข้าวเช้าสิลูก” แม่ของผมเรียกกินข้าว
จบ/END ตอนที่1
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
---
"ฝันไปงั้นเหรอ"
ผมตื่นขึ้นมาหลักจากได้ยินเสียงแม่เรียก ผมยังนั่งอยู่บนเตียงอย่างงุนงงว่าเหตุการ์ณตอนนั้นมันเป็นยังไง
เรื่องราวตอนนั้นมันหมือนจริง แต่ ณ ตอนนี้ผมคงต้องรีบไปอาบน้ำแล้วสิ
ผมใช้เวลาอาบน้ำราวสิบนาที
(ณ โต๊ะกินข้าว)
“วันนี้ก็อย่าไปสายนะบิว เป็นวันเปิดเทอม ม ปลาย วันแรกของลูกใช้รีบๆหน่อยนะ” แม่ผมพูดอย่างนั้นตอนทีี่ผมกำลังกินมือเช้าที่แม่ผมเตรียม
“ค้าบๆแม่ ผมจะรีบไปค้าบบ~~~”
ผมได้มาถึงโรงเรียน จากนัั้นก็ก้มดูมือถือว่าห้องเรียนของผมต้องไปไหนและต้องไปเข้าแถวตอนเช้า เข้าแถวตอนเช้านี่หน่ะ ไม่ถูกกับผมจริงๆ
ปึ้ก!
ผมได้เดินชนคนหนึ่งเพราะมัวแต่ก้มหน้าเลยไม่ได้มองทาง
ผมได้พูดในใจ ฉิบ*** วันแรกก็เดินชนคนแปลกหน้าแบบนี้แล้วชนแรงสะด้วยต้อง ฉิบ*** อยู่แล้ว
แต่คงคิดต่อไปคงไม่ช่วยอะไรผมได้ ผมเลยจะพูดขอโทษ
"ข...ขอโทษที่เดินชนครับผมรู้เท่าไม่ถึงการณ์!!" ผมพูดเสียงดังตัวสั่นและหลับตาเพราะไม่กล้าสบตา
"ไม่เป็นไรครับ....เอ๊ะ!."
เขานิ่งไปสักพัก จากนั้นก็มีแสงสีม่วงโผล่มาจากแขนซ้ายของผม หลังจากนั้นเขาก็จับมือผมรีบไป
ที่ซอกมืดๆของโรงเรียน จากนั้นร่างกายของผมก็
"ร...ร้อน" ผมรู้สึกตัวร้อนรุ่มๆ
"หลบอยู่ตรงนี้สักพักก่อนนะ หน้านายแดงมาก"
"นายเองก็ได้ไปที่โลกคู่ขนานสินะ คนส่วนน้อยที่จะเป็นแบบนี้แทบไม่มี"
"ป..เป็นอะไรเหรอครับ ฮ..แฮ่ก ฮ..แฮ่ก"
"นายกำลังเปลี่ยนเป็นร่างเป็นในร่างโลกคู่ขนานใช่ไหม คนที่เจอกันเมื่อในโลกแห่งนั้น ยังไงอยู่นิ่งๆก่อนละกัน"
"อะ..อ๊าา"
สิ้่นสุดเสียงร้องของผมแสงสีม่วงที่มาจากมือก็ค่อยๆเคลือบร่างผม จากนั้นผมรู้สึกว่าร่างกายเริ่มเบาๆ
รู้สึกบางๆ หนักหน้าอก
"เหมือนจะเสร็จแล้วละ"
เขาบอกกับผมแบบนั้น
ผมรู้สึกตัวก็ผมว่าตัวเองนั้นเป็น ผู้ัหญิงไปซะแล้ว....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"อะ....อะ......อ๊ะ....เอ๋!!!!!!!"
เสียงร้องอันแหบและเหล็มที่ไม่ชินหูที่ผมเป็นเปล่งออกมาทำให้รู้สึกได้เลยว่าแสบหูแน่ๆ
ก็ตอนนี้น่ะ ผมเป็น ผู้หญิง! อีกรอบแล้ว
ผมหันไปในกระจกที่อยู่ซอกมุม ก็เห็นรูปร่างของตัวเองที่ผู้หญิง โอ้ หน้าตาดีใช้ได้เลย ระหว่างที่ผมร้องด้วยความตกใจ ก็นึกถึงเรื่องที่ฝันคืนนั้นขึ้นมา โลกคู่ขนาน คงไม่ใช่แค่ฝันสินะ ทั้งหน้าอกขนาดสุดน่ารักนี่ และเสียงที่เป็นผู้หญิงแหบเหมือนผู้ชายนี่ ผมขยำหน้าอกตัวเองในชุดนักเรียนและกำลังกรี๊ดอยู่ไม่น่าเชื่อ
นี่สินะ หน้าอกของผู้หญิงที่ไม่ใส่ชุดชั้นใน ผมทำแบบนั้นแล้วของแทบขึ้น ระหว่างที่ผมจะให้อารมณ์และความคิดอันลามกตัวเองไปมากกว่านี้ ก็มีมือผู้ชายคนนั้นเขามาปิดปากผม
/ฟึ่บ!/
"น..นี่เธอ..ไม่สิ นายนะหยุดกรี๊ดและตั้งสติก่อน"
"อู้เอ้ว"
เขาค่อยๆเอามือออกจากปากผม น้ำลายก็ค่อยๆไหลจากมือ
"นายน่ะ ใส่ชุดนักเรียนของผู้ชายอยู่นะ//"
เขาเงียบไปสักพักพร้อมหน้าแดง
จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า
"แล้วจะทำยังไงต่อละในเมื่อตอนนี้นายเป็นผู้หญิง..."
เขาก้มมองหน้าอกของผมและหน้าแดง
ว่าแต่อย่ามอง อกผมแบบนั้นสิมันแปลกๆ
"นั่นสิทำยังไงดี! ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเป็นแบบนี้ ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย นายน่าจะพอรู้เรื่องแบบนี้ไอที่อยู่ในข้อมือผมมันคืออะไร บอกผมหน่อยสิว่ามันจะหายเมื่อไหร่ถ้าผมเรียนสภาพแบบนี้คงไม่ด้ายยยยยยย"
ผมเขย่าไหล่และพูดกับเขาพร้อมน้ำตาที่คาเบ้า
“ด...เด๊..เดี่ยวสิใจเย็นก่อน และเลิกเขย่าไหล่ผมสักทีผมพอจะช่วยได้อยู่”
หลังจากตอนนั้นผมกับเขาก็ช่วยกันหาวิธีแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
นักเรียนชายที่ช่วยผมคือ "คุส" ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเจอเขาในโรงเรียนนี้ คุสเป็นชายคนนั้นที่ได้เจอกันใน โลกคู่ขนาน และตอนนี้เขาช่วยผมตอนที่เป็น ผู้หญิง โดยการหาข้ออ้างว่า ซื้อเครื่องแบบมาผิด ยังโชคดีที่เครื่องแบบชายกับหญิงแตกต่างกันไม่มากนัก แต่ก็แปลกเหมือนกันแฮะ ขออ้างแบบนี้น่ะเหรอที่เขาจะเชื่อกัน แต่ก็ช่างเถอะในเมื่อผมผ่านช่วงนั้นมาได้ เขาก็เป็นคนนิสัยดีนะ รู้สึกเหมือนผมจะสบายใจขึ้นหน่อยแล้วสิ ระหว่างนั้นเองก่อนที่ผมจะสบายใจ คุส ก็ถามผม
"แล้วเรื่องชื่อกับห้องที่นายอยู่ละจะทำยังไงต่อ ?"
“......”
ห้องประจำของผม อยู่ตึกเจ็ด ชั้นสาม ห้องสอง ไม่รู้ว่าโชคช่วยหรือว่าอะไรผมได้อยู่ห้องเดียวกันกับคุสวันแรกของการเปิดเรียน ไม่มีการเรียนถึงมีก็แค่มีการแนะนำห้องไม่ก็เพื่อน ผมกับคุสจึงพยายามอยู่ด้วยกันอย่างติดหนึบ เผื่อเกิดอะไรขึ้นอย่างกำไลที่จะเปล่งแสงออกมา
ระหว่างพักเที่ยงผมกับคุสก็ได้ไปที่โรงอาหาร ซึ่งโรงอาหารก็ค่อนข้างใหญ่เลยล่ะ สมกับเป็นโรงเรียนใหญ่เลย จู่ๆคุสก็เริ่มพูดว่า
“คนที่จะไปใน โลกคู่ขนาน ได้ เหมือนเป็นการถูกเลือกไม่ก็อัญเชิญแต่ผมก็ยังไม่แน่ชัด และอีกอย่างผมก็ยังไม่รู้ว่าโลกนี้ว่าเกิดขึ้นได้ยังไง”
คุสบอกกับผมว่าโลกนั้น อันตรายมากแต่ตอนที่ผมมาครั้งแรกมีพวกมอนเตอร์โผล่มาแต่โชคดีมอนเตอร์พวกนั้นถึงมีก็คงทำอะไรไม่ได้ ส่วนสิ่งหนึ่งที่สำคัญ คุส ได้บอกกับผม ในโลกนั้นมีพลังพิเศษที่หลากหลายได้แก่
เมจิก หรือเวทมนต์เป็นพลังที่ลึกลับพิเศษละหายากมาก แต่คุสไม่แน่นอนว่าพลังแบบนี้เป็นยังไงเพราะเขายังไม่เคยเห็น พลังการอัญเชฺิญ ซัมม่อน เป็นพลังที่สามารถอัญเชิญ สิ่งของอาวุธ สัตว์ อสูร ปีศาจ วิญญาณ กระทั่ง “มนุษย์”
พลังธาตุ เป็นพวกธาตุต่างมี ดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า แต่จะมีพลังธาตุพิเศษด้วยนั่นก็คือ ความมืด แสงสว่าง พลังที่เหลือเหมือนเป็นพลังทั่วไปการใช้ การบูสต์เพื่อเพิ่มพละกำลังของร่างกายเช่น ความเร็วความว่องไวด้าน การตรวจจับประสาท
“บางทีพลังของนายอาจจะเป็นพลังการแปลงเพศก็ได้นะ” คุสแซวผม
ผมมองหน้าคุสพร้อมทำหน้าเบ่งใส่
สรุปง่ายๆที่ผมเข้าใจ ในโลกคู่ขนาน มีทั้ง พลังวิเศษ มอนเตอร์ ปีศาจ วิญญาณ และ สิ่งมีชีวิตในโลกนั้นอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ผมสนใจสุดๆนั่นน่ะเหรอคือ พลัง และสาวๆในโลกนั้นอาจจะมี เอลฟ์ ไม่ก็ ซัคคิวบัส อยู่ก็ได้ พอผมคิดแบบนั้นผมก็หัวเราะและยิ้มอย่างชั่วร้าย “ฮึๆ..”
***
พลังของคุสก็คือพลังธาตุเป็นธาตุ ลม คุสใช้พลังโชว์ผมใต้โต๊ะโดยมีไอลมเบาๆกำลังปั้นเป็นวงกลมเล็กๆในมือ จากนั้นก็หายไป ผมเห็นแว็บแรกก็นึกถึงอนิเมเรื่อง “นินจาผู้เสกกบที่ใช้วิชาลม" เท่ชะมัด พอเห็นแบบนี้ผมก็อยากรู้พลังของตัวเองแบบนั้นเหมือนกันอาจจะดี ไม่ก็เท่ก็ได้
เวลาผ่านไปจนหมดพักเที่ยง ผมกับคุสก็ได้คุยกันเรื่องโลกคู่ขนานและเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมส่วนไอกำไลข้อมือที่อยู่กับผม คุสบอกกับผมว่าเขายังไม่รู้ว่าแบบนี้มันเป็นได้ยังไง ไอการเปลี่ยนเพศที่เกิดขึ้นเช่นกัน
ผมเดินไปห้องเรียนกับคุส ระหว่างเดินด้วยกันก็เหมือนจะมีอาจารย์เดินมาหาพวกผม
“พวกเธอสองคน หยุดก่อน” เสียงของอาจารย์คนนั้นเหมือนกำลังเรียกให้พวกเราหยุด แถมพูดต่อว่า
“พวกเธอเองก็ไปโลกคู่ขนานเหมือนกันสินะ” พอพวกผมได้ยินคำนั้นก็นิ่งไปสักพัก
สีหน้าคุสดูไม่พอใจและกังวลเป็นอย่างมาก เขาเอาไหล่มาสกิดผมบอกเหมือนพยายามจะบอกว่า รีบไปกันเถอะ “เอ่อ….ขอโทษนะครับอาจารย์ว่าแต่ อะไรคือ โลกคู่ขนานเหรอครับ” คุสตอบกลับอาจารย์คนนั้นไป
จากนั้นเขาก็จับมือผมพร้อมจะพาผมวิ่ง
“แหมๆอย่าทำไม่รู้หน่อยสิ ก็พวกแกใช้พลังกันอยู่ไม่ใช่รึไง!!”
พอพวกผมได้ยินบบนั้นคุสก็จับมือผมแน่นละพาผมวิ่งอย่างสุดชีวิต
“เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์!! พวกแกไม่รอดจากฉันหรอก" สิ้นสุดเสียงของอาจารย์ ก็มีพลังอะไรบางอย่างดูดผมกับคุสที่กำลังวิ่งอยู่
“บัดซบ! ทำไมถึงขยับไม่ได้” คุสพยายามใช้พลังลมของเขาในการดีดออกจากหลุมมืดแต่มันกลับไม่มีผล
ผมกับคุสค่อยๆถูก ดูดโดยพลังอะไรบางอย่างแต่ไม่สามารถขยับได้เลย บ้าจริงทำไมเปิดเทอมวันแรกผมต้องเจออะไรแบบนี้ด้วยละเนี้ย
/ฟู่บบบบบ/
“เฮ้ยนี่..นี่บิว! ได้ยินผมหรือป่าว บิว!”
ผมได้ยินเสียงของคุส เหมือนเขากำลังเรียกผมแต่ตอนนี้ผม รู้สึกมึนหัว หายใจไม่ออก รู้สึกไม่สบายตัวเลย มันทรมานจัง นี่ผมกำลังจะตายเหรองั้นเหรอ ทั้งที่ยังเป็นวัยรุ่นเนี้ยน่ะ คนรักก็ยังไม่มี ซิงก็ยังไม่สละ โลกคู่ขนานไม่สิต่างโลกที่ผมไปยังไปได้แค่ครั้งเดียวเอง
ใช่พลัง พลังของผม มันคือพลังอะไรกันผมจะตายแบบตัวเอกบางเรื่อง มังงะ ที่ยังไม่รู้พลังไม่ได้ ถึงคิดแบบนั้นแต่แรงกับไม่มี ร่างกายมันไม่ไปตามที่สั่ง
“นี่แก แกต้องการอะไร!”
"ข้าก็แค่ต้องการเด็กคนนั้น ไม่สิ กำไลของนั่งนั่นต่างหาก ไอเท็มนั่นข้าต้องการมันแค่ฆ่าพวกแกข้าก็ครอบครองมัน ฮ่าๆๆๆ"
*มุมของคุส*
ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้ ไอวิญญาณปีศาจ ที่เราสัมผัสได้ตอนนั้น เป็นปีศาจพวกเรร่อนที่มาโลกนี้สินะ คงจัดการยากน่าดู มีพลังธาตุความมืด แถมยังทำให้บิวสลบ ตอนนี้คงต้องป้องกันบิวและกำจัดเจ้านี้ ธาตุลมของเราถึงจะโฟกัสท่ายากไปหน่อยแต่คงต้องจบไปในรอบเดียวสินะขอโทษล่วงหน้าด้วยนะบิวที่ทำให้เสื้อขาด “ลมหนุนใต้นภา!!”
ทันทีที่ใช้พลังนี้ ก็เกิดลมหมุนรุนแรงจนแทบปลิว ปีศาจตัวนั้นก็ถูกลมหมุนนั้นดูดไปจนหายไปพร้อมกับลมหมุน
“หายไปแล้วสินะคิดว่าจะจัดการยากแค่ทีเดียวก็หายเลยแฮะโชคดีจัง…บิวใช่สิบิวสลบไปนี่น่าต้องไปดูหน่อยแล้ว เสื้อขาดจริงด้วยๆสินะขอแอบจับคงไม่เป็นไร ไม่ใช่เวลาที่เราต้องทำแบบนี้หมอนี่เป็น ผู้ชาย เก็บอารมณ์หน่อยสิ”
ความจริงหมอนี่ตอนเป็น ผู้หญิง ก็น่ารักเหมือนกันชักอยากสนิทขึ้นแล้วสิไม่ได้ๆ ก่อนอื่นต้องพาหมอนี่ออกจากตรงนี้ก่อนใช่สิห้องพยาบาล ต้องพาหมอนี่ไปห้องพยาบาลแต่ชุดขาดไปแล้วจะทำยังไงดี?!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- จบตอนที่3
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
