ปั้ง ปั้ง ปั้ง !!

เสียงปืนดังมาจากนอกบ้านท่ามกลางสายฝนที่กระโหมลงมา บรรกาศเยือกเย็นชวนให้น่าสงสัย

"แม่ครับ แม่!!" สิ้นสุดเสียงร้องของคินหลังจากเห็นศพแม่ตัวเองนอนจมกองเลือดที่ไหลริน พรางสายตาเหลือบไปเห็นหญิงร่างใหญ่นอนไม่มีลมหายใจอยู่อีกฟากของคิน

"ฮือ~~ใครทำแม่ครับ แม่ตื่นสิครับ แม่ แม่ครับ อึก อึก ใครก็ได้ช่วยแม่ผมด้วย ช่วยด้วยย" คินพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น พอมองไปรอบๆกับพบแต่ความว่างเปล่าในหมู่ซอยแคบๆไม่มีแม้แต่แสงจันทร์สาดส่องเข้ามา

คินต้องดูแม่สิ้นลมหายใจต่อหน้าต่อตา หัวใจเหมือนโดนดาบกรีดแทงเข้าไป

"แม่รอก่อนนะครับ ผมจะไปเอาตัวมันลงนรกเอง" คินพูดพร้อมหายใจแรง

หลังจากได้สติคินเดินไปดูหญิงร่างใหญ่พร้อมกับเจอหลักฐานบางอย่างในกระเป๋านั้น

"เห้ย นี่มันนามสกุล ทาแกเรี่ยน ขึ้นชื่อพวกมาเฟียที่มีทำนาจที่สุดในประเทศ มันต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับการตายของแม่กูแน่ๆ"

...คินอาศัยอยู่กับแม่สองคน ในซอยแคบที่คนทั่วไปไม่ค่อยเข้ามา มืด สกปรก รกร้าง อีกทั้งยังเป็นที่มั่วสุมของกลุ่มพวกอันธพาล แต่แม่ก็ไม่เคยบกพร่องในการเลี้ยง ให้ความรัก ความเอาใจใส่เป็นอย่างดี

เนื่องจากฐานะทางบ้านของคินยากจน งานศพของแม่จึงเป็นไปแบบเรียบง่าย แผลในใจครั้งนี้เปลี่ยนเด็กผู้ชายอายุ 16 ไปเป็นคนละคน จากเด็กที่เคยสดใส ร่าเริง กลับกลายเป็น เด็กเงียบขรึม เย็นชา เก็บตัว

ก่อนเปิดเทอม 1 วัน คินได้แต่เก็บตัวอยู่ในห้อง กินอาหารเน่าที่แม่เคยทำไว้ให้พร้อมทั้งกอดเสื้อผ้าแม่พรางร้องไห้เบาๆ

"สวัสดีครับข่าวเช้าวันนี้ พบกับเหตุอันน่าสะเทือนขวัญ คุณอลิเซนต์ ทาแกเรี่ยน ได้จากพวกเราไปแล้วสร้างความโศกเศร้าเสียใจต่อตระกูลทาแกเรี่ยนเป็นอย่างมาก..." เสียงทีวีที่เปิดพร้อมกับเสียงฝนที่โปรยลงมา

ควัก !! 

คินหันหน้าไปมองทีวี ก่อนจะหยิบรีโมทปิด

"ไอพวกฆาตกร ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต" คินพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

โดยพื้นเพคินเคยเป็นนักสืบเมื่อปีที่แล้วให้กับกลุ่มมาเฟียกลุ่มเล็กๆ ไม่ยากเลยที่คินจะหาตัวฆาตกร คินนั่งหมกมุ่นหน้าจอคอมเครื่องเก่าที่เก็บมาได้เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับทาแกเรี่ยนสักพัก

" คุณอลิเซนต์ ทาแกเรี่ยน เป็นหัวหน้าใหญ่ของตระกูล หลังจากท่านเสีย สมบัติทุกอย่างถูกโอนให้น้องชายแท้ๆ แทนที่จะเป็นลูกชาย " เอ๋ เรื่องนี้มันแปลกๆ คินพูดพร้อมทำหน้าขมวดคิ้วเป็นตูด

เอี๊ยด!! เสียงประตูห้องที่ถูกดันเข้ามาจากตูบแมวที่เลี้ยงไว้

คินตื่นขึ้นมาหลังจากนั่งหลับหน้าจอคอม

"เชี่ย!! วันแรกก็สายเลยกู" คินรีบอาบน้ำแต่งตัวพร้อมที่จะไปนั่งรถสองแถว

"พี่อย่าทำผมเลยครับ ผมไม่มีเงินเหลือแล้ว"เสียงที่ดังมาจากในรถ คินไม่ได้ใส่ใจก้าวเท้าขวาขึ้นรถ แต่ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ลูกชายของอลิเซนต์กับกลุ่มเพื่อนอันธพาลกำลังรีดไถเงินเด็ก

คินนั่งเงียบๆเพราะไม่อยากมีปัญหา แต่ทว่าตาของคินดันอยากมีปัญหาสะงั้น เหลือบไปเห็นปืนที่เน็บอยู่ข้างกระเป๋าของไอหมอนั่น แผลในใจที่เคยโดนวันก่อนผุดขึ้นมา

"คือพี่ครับ ผมว่าพี่ทำแบบนี้ไม่ดีนะครับ" คินเอ่ยปากพูดออกไป

"อ้าว เชี่ยนี้ใครวะ เสือกไม่รู้เวลาจริงๆนะมึง รู้ป่าวกูเป็นใคร เจียมตัวสะบ้างไอบ้านนอก" พร้อมกับหยิบปืนในกระเป๋าออกมาขู่

กลับกันคินไม่ได้ตอบโต้ แต่กลับยืนนิ่งๆ พวกอันธพาลก็เลยหันมาเล่นคินแทน

"ฮ่าฮ่าฮ่า ผมไม่อยากรู้หรอกครับว่าคุณคือใคร ผมขอปืนได้มั้ยครับ พอดีผมจะสอนจับ คุณจับผิดแล้วละครับ"

"อะ อ้าว ไอสันขวาง ฝากไว้ก่อนเหอะ" กลุ่มอันธพาลลงจากรถไปก่อน พร้อมกับเขินตูดหด

คินลงจากรถตามไป แต่คราวนี้คินได้ก้าวเท้าซ้ายลงก่อน เหลือบมองรอบๆโรงเรียนใหม่ ที่เต็มไปด้วยคนที่มีฐานะสูงส่ง คินชิงทุนเพื่อมาเรียนโรงเรียนนี้ เพื่อหวังว่าจะทำให้แม่ภูมิใจ แต่มัน...

หารู้ไม่ว่าพวกอันธพาลกำลังซุ่มจะทำร้ายอยู่ด้านหน้า คินเดินหน้ามุ่งจะขึ้นชั้นเรียน เสียงฝ่าเท้าดังขึ้น

ตึบ ตึบ ตึบ ตึบ

"เห้ย ไอบ้านนอก มึงกล้าหยามกูหรอวะ จับตัวมันไว้" เสียงเรย์ ลูกชายของคุณอลิเซนต์พร่ำออกมา

ยังไม่ทันจะซัด เสียงผู้หญิงร้องดังออกมา

"หยุดนะไอเรย์ไม่งั้นแกโดนดีแน่"

คินหันไป เธอวิ่งมาด้วยความเร็ว "ตัวแค่นี้ทำไมวิ่งเร็วจังนะ ฮ่าๆ " คินครุ่นคิดในใจ

" ระ เรา เราขอโทษ เธอกินอะไรมายัง" เรย์พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ

" ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง เห็นอยู่ว่ารังแกเพื่อนใหม่ รีบกลับขึ้นห้องไปเลย" เสียงเธอดังขึ้นท่ามกลางคนมากมาย

เรย์ยืนนิ่งก่อนที่จะบอกกลุ่มอันธพาลให้รีบขึ้นห้อง แล้วตัวเองจึงตามไป

"เธอเป็นอะไรรึปล่าว เราชื่อ มาเดลิน ทาแกเรี่ยนนะ เรียกสั้นๆว่า ลิน ก็ได้" เสียงผู้หญิงตัวเท่าไหล่คินพูดด้วยน้ำเสียงชวนหลง

"เอ่อ คินครับ"

"แล้วคินอยู่ห้องไหนละเนี่ย"

...

"ก็คือจะไม่บอกกันหน่อยหรอ เราช่วยคินไว้นะ"

"ห้อง 7 ครับ"

"บังเอิญจัง เราก็อยู่ห้อง 7 เหมือนกัน ปะ เดี๋ยวเราขึ้นห้องพร้อมกันมั้ย"

...

" ห้ะ ว่าไง ไปมั้ยๆ "

" ขอบคุณครับ พอดีผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ "

" โห่ววว โอเค งั้นเจอกันในคาบเรียนนะ "

คินเดินออกไปด้วยความไวสองมัคมุ่งตรงไปที่ห้องน้ำชาย

" นี่มันลูกสาวของคุณลารัช ทาแกเรี่ยน น้องชายที่ได้รับสมบัติจากคุณอลิเซนต์นี่ อยากรู้ตัวฆาตกรก็คงต้องเอาตัวเข้าไปเอี่ยวกับลินแล้วแหละ " คินคิดในใจในห้องน้ำ ท่ามกลางเสียงวุ่นวายข้างนอก

" รอผมก่อนนะครับแม่ ผมจะรีบส่งตัวคนที่มันรักนัักรักหนาไปลงนรกเองครับ ถึงตอนนั้น แม่จะได้เห็นมันทุกข์ตลอดชีวิต คนที่มันรักมือผมจะเปื้อนเลือดมันเองครับแม่ " คินพูดเบาๆก่อนจะไปเรียนคาบแรก