ไงครับ สวัสดี ตัวฉันเอง"โจเนส คริมป์สัน" หรือคนอื่นมักจะเรียกผมว่า "จอน"เเหม ชื่อผมมันยากขนาดนั้นเลยหลอ ที่ผมต้องจดบันทึกนี้ เป็นเพราะหมอสั่ง ผมจำเป็นต้องทำ จะเรียกจำเป็นก็ได้ เพื่อเป็นการเตือนใจเเละทบทวนสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น วันนี้วันที่ 6 มิถุนายน 2026 วันนี้ผมมาสมัครงาน จะเรียกว่าตะเวนหางานทำก็ว่าอีกอย่าง ช่วงนี้ช่างเป็นช่วงเวลาที่หางานทำยากเหลือเกิน โอ้ว...ที่รัก ผมมันงี่เง่าจริงๆ ผมเอาเเต่เกาะคุณกิน
เเต่ไม่เป็นไร ตอนนี้ผมได้งานเเล้ว เยี่ยม!!!
งานที่เงินเดือนพอได้ ต้องการคนที่พอมีประสบการณ์ด้านการเอาตัวรอดในป่าเขา ผมอ่านใบสมัครงานอย่างตั้งใจ จนหน้าจะติดกับจออยู่เเล้ว
"อุทยานเเห่งชาติโอกิดนิว"ogidnew"ยินดีต้อนรับ เรารับสมัครผู้ดูเเลอุทยาน ที่นี้ เรารับหมดทั้ง หมอ ช่าง พรานป่า หมอผี หรือเเม้เเต่คนจนมากมายบนถนน ทุกความสามารถของคุณมีค่าสำหรับเรา เรามีที่พัก มีอาหาร รวมถึงค่าตอบเเทนอย่าดี เป็นจำนวนเงิน 500,000ดอลล่าต่อเดือน
กับงานดูเเลอุทยานเเละนักท่องเที่ยว
หากคุณสนใจ กรุณาโทรมาเบอร์นี้ ********** หากต้องการสอบถามล่วงหน้าไห้ถามได้ขณะโทรเเล้ว เมื่อคุณรับงานไดๆเเล้ว จะไม่สามารถเเก้ใขอะไรได้ ขอได้โชคดี"
บ้าอะไรกันงานนี้ ไครจะไปรับ
ใบสมัครงานเหมือนเขียนมั่วๆเเละขี่เกียจ เพื่อเเลกกับเงิน เเน่นอนผมที่สติยังดีไม่หลงกลกับเงินตั้งครึ่งล้านดอลล่าเพื่อเเค่งานดูสัตว์ในป่าง่ายๆ เเน่นอน ผมรับงานนี้
มันก็เเค่งานธรรมดา เเค่สวมบทบาทเป็นเจ้าหน้าที่เดินไปทั่วป่า ไครก็ทำได้
ผมคิดงั้น ถึงผมจะไม่ควรที่จะรับงานที่ดูเหมือนจะจับไปขาย เเต่ตลอดห้าเดือนที่ผ่านมาไม่มีที่ไหนรับเข้างานเลย เเย่ชมัด เอาเป็นว่า ฉันจะรับงานนี้
จบบันทึกที่ 0
ดูเหมือนว่าช่ายคนนี้ไม่ค่อยฉลาดเลย เเทนที่จะขอความช่วยเหลือจากคนไกลตัว กลับรับสมัครงานที่เสี่ยงอันตรายนี้อีก คนที่อ่านอยู่ก็คงคิดงั้นใช่ไหม
เเต่เเน่นอน ตัวละครฉลาดน้อยเเบบนี้มักมีอะไรไห้ตกใจเสมอเเหละ
เอาเป็นว่าไปดูบันทึกหน้าต่อไปจะดีกว่า
(ขอเเจ้ง ผมจะลงทุกๆวันเสาร์/อาทิตย์ หรืออาจจะเป็นวันที่อาจจะว่างจริงๆ ขอขอบคุณที่อ่าน สิ่งที่ผมไม่รู้จะเรียกนิยายดีไหมเพราะมันดูเหมือนเป็นไดอารี่มากกว่านิยาย หวังว่าคุณจะไม่เบื่อ♡)
...:3...
..."ᛃ"...
วันที่7 มิถุนายน 2026 วันนี้ผมได้รับข้อความเเละจดหมายในวันเดียวกัน
เหมือนจะเป็นข้อปฏิบัติในการเข้าทำงาน เเม้ว่าผมจะอ่านมันเป็นสิบๆรอบ
ก็ไม่เห็นจะเข้าใจเลย กฎอะไรเยอะไปหมด
ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่กับสิ่งที่ฉันทำ ทำไมฉันถึงต้องสมัครงานอะไรนี้ด้วย เเต่เอาเหอะ อย่างน้อยฉันก็เคยทำงานเเบบนี้มาก่อนในอุธยานที่เเม้เเต่ลูกเสือยังทำได้
ยังไงก็ ลองอ่านอีกซักรอบละกัน
"ข้อปฎิบัติในการเข้ารับงาน
เมื่อได้รับข้อปฏิบัติเรียบร้อย ไห้ออกเดินทางมาก่อนวันที่ 13/6/26 (ไร้เหตุผล)
ของที่จำเป็นเเละไม่จำเป็นในการปฏิบัติงาน
อุปกรณ์ป้องกันต่างๆมีให้ที่เเคมป์
อาหาร มีให้ที่เเคมป์
ชุดเสื้อผ้า มีให้ที่เเคมป์
เงิน ไม่จำเป็นต้องใช้
ข้อปฏิบัติระหว่างปฏิบัติงาน
หากระหว่างทางของการเดินทางมา มีสิ่งเเปลกๆเกิดขึ้นเช่น ต้นไม้ล้มขวาง
สัตว์ตายข้างทาง ลอยเลือดเปื้อนรถอย่างไร้สาเหตุ หรือเเม้เเต่คนที่พยายามเรียกคุณให้หยุด จงอย่าสนใจสิ่งเหล่านั้นเเละเดินทางต่อไป อย่าจอดรดเมื่อรู้สึกว่าเหยียบอะไร เเละห้ามเดินทางตอนกลางคืนเด็จขาด ตอนนี้พวกมันรู้ถึงคนที่จะมาทำงานในสถานที่เเห่งนี้เเล้ว
(ไร้ซึ่งสิ่งอธิบายว่า"พวกมัน"คืออะไร)
หากไม่ทำตามข้อปฏิบัติดังกลาวก่อนถึงอุธยาน หรือฝืนทำ
ให้พูด "reficul " สามครั้งก่อนที่จะทำสิ่งถัดไป
เพื่อความปลอดภัย เราจะไปรับคุณในเมืองเวสวิล ไห้ไปถึงก่อนวันที่12
(ไร้เหตุผล)
ลงนามเอกสารโดย จอช วิทช์
ยืนยันเอกสาร (ตัวอักษรที่ไม่เหมือนภาษา) "
ผมงงกับมันมาก เหมือนว่านี้ เหมือนจะไม่ใช่งานง่ายๆซะงั้น ยกเลิกก็ไม่ได้
ผมทำอะไรไม่ได้ตอนนี้นอกจาก เก็บของเเละเตรียมตัวเดินทาง เหลืออีก6วันก่อนทำงาน อย่างน้อย งานนี้ก็ไห้ผลตอบเเทนที่ดี จะได้ไม่โดนเพื่อนบ้านบอกว่าเป็นพวกจนซักที
...จบบันทึกที่0.1...
สงสัยกันไหม เรื่องราวเเละสถานที่บางสถานที่มันฟังดูคุ้นๆนะ เหมือนบางคำจะต้องนำมาไขอีกทีด้วย ผมหมายถึงคุณ คุณนักอ่าน คุณต้องสังเกตุคำบางคำดีๆ
บางครั้งการตัดสินใจ ก็พาไปหาสิ่งที่ไม่อาจอธิบายได้
......"ᛈ"......
...วันนี้วันที่ 8 มิถุนายน 2026 ผมได้เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง เพื่อไปยังจุดนัดพบที่เขานัดหมายเอาไว้ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าใคร แต่ก็เอาเหอะ อย่างน้อยเราก็ได้งานนี้แล้ว คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้วนะ แต่ก็นะ ฉันก็ยังกังวลอยู่ กับสิ่งที่เขียนอยู่ในกระดาษ แล้วมันจะดูบ้า หรือว่าดูเพ้อเจ้อก็ตาม แต่ฉันก็ไม่เชื่อเรื่องผีพวกนี้หรอกนะ มันไร้สาระจะตาย...
...ผมเริ่มออกเดินเดินทางตั้งเเต่เช้า ไปยังเมืองตามที่นัดหมายไว้ เเละใช่ ไม่มีเงินเท่ากับยังไม่มีรถ ผมต้องอาศัยเพื่อบ้านผู้เเสนจะใจดีเเก่ๆสองคน...
...สองตายายถามถึงงานที่จะไปทำ เเละพูดถึงสิ่งที่ดีเเละไม่ดีในป่า ซึ่งก็เป็นเรื่องทั่วไป จนกระทั่งสองตายายพูดถึงเรื่องป่าประหลาดที่มักจะมีคนหลงเข้าไป โดยพวกเขาเล่าว่าผู้คนที่เข้าไปลองของมักจะโดนประจำ เเละรวมถึงเจ้าหน้าที่คนก่อน ที่จู่ๆก็เกิดเพี้ยนขึ้นมา เเล้วก็หายเข้าไปในป่า ผ่านไปสามปีเขาก็กลับออกมา เเต่ก็ไม่เหมือนคนเดิม...
...เเม้ว่าเรื่องพวกนี้ผมจะไม่เชื่อ เเต่มันกลับทำให้บรรยากาศ ดูสยองขึ้นมา...
...หลังจากที่ถึงจุดนัดพบ ภายในเมืองเล็กๆ ที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังเรื่องของความเเปลกต่างๆ ซึ่งผมยังไม่เคยเห็นเลยด้วยซ้ำ เเต่ช่างเถอะ หลังจากได้เจอกับเจ้าหน้าที่สวมเเว่นดำเเละรออยู่ที่ร้านสะดวกซื้อ ไม่รู้คิดยังไง...
...ผมเดินไปถาม ว่ามช่ที่มารอไหม เขาก็ยื่นมือมาจับด้วยความยินดี เเล้วให้ขึ้นรถเพื่อที่จะเดินทางต่อ...
...ระหว่างเดินทาง ผมก็คิดถึงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งชีวิต ไม่ว่าจะเป็นตั้งเเต่สมัยเรียน จนเรียนจบ เเต่กลับไม่มีงานทำ เอาเเต่เกาะเเฟนกิน จนสุดท้าย เธอก็จากไป ผมพยายามลืมทั้งหมดซะ เเละเริ่มต้นชีวิตใหม่ ประสบการณ์ใหม่...
...เมื่อมาถึง ทุกอย่างไม่เหมือนที่ผมคิดไว้ คิดว่าจะเป็นที่ที่เลวร้าย เเต่กลายเป็นว่า เป็นเเค่อุทยานที่มีผู้คนมาเดินป่า ตั้งเเคมป์ เเละทำกิจกรรมต่างๆ...
...เเต่ทำไม ถึงได้มีใบกระดาษที่เขียนกฎเเปลกๆด้วย...
...หลังจากที่ได้พบกับเจ้าของอุทยาน เขาก็ต้อนรับอย่างยินดี เขาถามถึงประสบการณ์ต่างๆที่มี เเน่นอน คนที่เคยมีประสบการณ์อย่างผม ทำไมจะไม่บอกทุกสิ่งที่เคยทำละ เมื่อผมบอกสิ่งที่ผมรู้ให้เขาฟัง เขาก็ไม่รอช้าที่จะต้อนรับอย่างดี เเละชี้เเจง เเนะนำสิ่งต่างๆภายในอุทยาน...
...หลังจากที่ทุกอย่างเสร็จเเละได้เวลาที่จะไปยังที่พัก เพื่อพักผ่อนก่อนที่จะเริ่มงานในวันถัดไป...
...ผมได้สกิดถามเรื่องของใบกระดาษที่เขียนกฎต่างๆ เเต่น่าเเปลก...
...ที่เขาไม่รู้เรื่อง...
...ที่พักที่คุ้นเคย เนื่องจากเคยทำงานเเบบนี้มาเเล้ว เหมือนทุกอย่างจะเข้าใจได้ง่ายๆโดยไม่ต้องถามซ้ำ...
...หลังจากที่ได้เก็บของอยู่ซักพัก ผมก็ได้สังเกตุเห็นบางอย่าง วางอยู่บนโต๊ะทำงาน มันเหมือนหนังสือเก่า เเต่มีลวดลาย พร้อมอักษร ที่อ่านไม่ออก...
...ช่างเถอะ วันนี้พอเเค่นี้ก่อนเเล้วกันพรุ่งนี้ค่อยว่ากันไหม่...
...จบบันทึกที่1...
เเหม....เเหมเเหม เขาคิดว่าทุกสิ่งจะเหมือนอย่างที่เขาคิดเอาไว้ เขาคิดว่าทุกอย่างจะง่าย เเต่เปล่า นี้มันยังไม่เริ่มต้น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
