จางเหมยลี่ นางเอกผู้แสนอาภัพ ถูกพ่อแท้ๆทอดทิ้ง และนำไปให้น้องสาวเลี้ยงเพราะภรรยาผู้เป็นที่รัก ได้ตกเลือดและตายจากไปหลังคลอดลูกสาว ทำให้พ่อทั้งเสียใจ และโกรธเกลียด จางเหมยลี่

หวังอินเฉิน อนุชาพระองค์เดียวของฮ่องเต้ มีคนรักชื่อ หงเย่ชือ ทั้งรักและหวง หน้ามืดตามัว เชื่อใจหงเย่ชือทุกอย่าง แต่เมื่อมีหมั้นหมายพันธะกันมาตั้งแต่เด็ก เมื่อไม่ได้รักก็อย่าหวัง ว่าจะอยู่ในจวนได้อย่างมีความสุขเถอะ

พระเอก หวังอินเฉิน อายุ 20 ปี

หน้าตาคมเข้ม หล่อเหลา  ติดอันดับหนุ่มหล่อหน้าตาดี อันดับต้นๆของเมืองหานที่สำคัญ เป็นอนุชา พระองค์เดียวของ ฮ่องเต้ หวังจิงเชิง 

นางเอก จางเหมยลี่ อายุ 17 ปี สวย สุภาพอ่อนโยน หัวอ่อน หลงรักพระเอก สุดหัวใจ มีครอบครัวเพียงคนเดียวนั้นก็คือ จางเหมยหนิง \(น้องสาวของพ่อ\) ซึ่งเหมยลี่ รักและเทิดทูล และเปรียบเสมือน มารดาบังเกิดเกล้าอีกคน 

นางร้าย คนรักของพระเอก หงเย่ชือ อายุ 18 ปี น่ารัก อ่อนโอน บอบบาง \(ในสายตาพระเอก\) ตัวจริงโหดร้าย อยากครอบครองพระเอก โดยไม่สนว่าวิธีไหน 

จางเหมยหนิง อายุ 38 ปี เป็นน้องสาวของพ่อนางเอก ไม่มีครอบครัว อยู่ตัวคนเดียว โดยพ่อนางเอกพานางเอกมาฝากให้เลี้ยงตั้งแต่เกิด รักนางเอก เสมือนลูกแท้ๆ

"ในค่ำคืนที่ พายุฝนกระหน่ำ เสียงฟ้าร้องดังก้องพสุธา จางเหมยหนิง นอนไม่หลับ เพราะรู้สึก ไม่ค่อยสบายใจ ฝนตกผ่านไปเป็นเวลาหลายชั่วยาม ท้องฟ้าเริ่มสดใสคล้ายดังกำลังเข้าสู่ห่วงวันใหม่ จางเหมยหนิง พันได้ยินเสียงเด็กน้อย ดังมาจากหน้าจวน อุแว้ อุแว้ๆ"

"ทันใดนั้น จางจิงเย่ ผู้เป็นพี่ชาย ได้เดินเข้ามา ในมือ อุ้มเด็กน้อย น่ารักน่าชัง คนหนึ่งไว้"

"เหมยหนิง ข้ามีเรื่องจะขอให้เจ้าช่วย"

"เรื่องอะไรหรือเจ้าคะ"

"เด็กคนนี้เป็นลูกของข้า พี่สะใภ้เจ้า คลอดแล้วตกเลือดตายจากไป ข้าคนนี้ทำใจไม่ได้ ที่จะเลี้ยงต่อ ถึงแม้ข้าจะไม่ค่อยชอบเด็กคนนี้ แต่ส่วนหนึ่งก็ยังเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ของข้า และฮูหยิน ข้าเองก็ทิ้งไม่ลง จึงอยากฝากให้เจ้าช่วยเลี้ยงดู"

"ท่านพี่ ข้าเองก็อยู่คนเดียว ไม่มีครอบครัวอื่นใด เงินทองฐานะ ที่เคยสั่งสมมา ก็เกรงว่าจะไม่มีผู้สืบทอดดูแล ดังนั้น ข้าเองก็ยินดีที่จะรับเด็กคนนี้มาเลี้ยงและเป็นบุตรบุญธรรม "

"เด็กคนนี้ ฮูหยินข้าตั้งชื่อให้ว่า เหมยลี่ "จางเหมยลี่" ข้าเองก็ฝากเจ้าให้เลี้ยงดู ให้เติบใหญ่ด้วย ส่วนข้าเองต่อจากนี้ จะไปทำการค้าขายต่างเมือง เดินทางร่อนเร่ไม่ได้ลงหลักปักฐานที่ใด"

"ข้า จางเหมยหนิง คนนี้ รู้สึกถูกชะตาเด็กน้อยคนนี้มาก ข้าจะดูแลจะเลี้ยงดูเจ้า ให้ดีที่สุดนะ เหมยเออร์ ลูกแม่"

"เด็กน้อย : ยิ้ม หัวเราะชอบใจ "

"งั้นข้าไปก่อนนะ "

"เจ้าค่ะ เดินทางปลอดภัย นะเจ้าคะ "

"ได้ "

"เหมยเออร์ พวกเราสองแม่ลูก เข้าไปในบ้าน กันเถอะนะ"

" ดูเจ้าสิ ทั้งน่ารัก น่าเอ็นดู ไงเหมยเออร์ ขอไปนี้เจ้าคือลูกสาวของข้าเหมยหนิง และข้าก็เป็นแม่ของเจ้าเหมยเออร์ ข้าขอสัญญาจะดูแลเจ้าให้ดีที่สุด

เสี่ยวซี"

"เจ้าค่ะนายหญิง"

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เหมยเออร์คือลูกสาวของข้า และเจ้าเป็นแม่นมช่วยข้าเลี้ยงเหมยเออร์เข้าใจไหม"

"เข้าใจเจ้าค่ะ ข้ายินดีที่จะช่วยนายหญิงเลี้ยงดูคุณหนูเจ้าค่ะ"

"ข้าว่า เราพาเหมยเออร์ไปอาบน้ำกันเถอะ พรุ่งนี้พวกเราจะต้องไปซื้อของ เสื้อผ้ามาให้เหมยเออร์"

"เจ้าค่ะนายหญิง"